BARPRAAT
MET WELGETELD 118 LEDEN SUPPORTERSKLUB ‘KMD-FAMILIE’ kunnen voortkomen? Natuurlijk tegen een wel wat hogere kontributie.’ De week erna in ‘t Krantje: ‘FANCLUB: Ter gelegenheid van de JanKardol-Fanclub bieden wij heel KMD een feestavond aan. Dit belooft toch wel een GRANDIOZE avond te worden met koud buffet. Deze avond is (ja,ja) geheel gratis. De datum is 18 december a.s. Deze avond vindt plaats op het ons o zo bekende adres! Het J.K.F.C. bestuur. Weet dit bestuur dat Jan heel erg gauw jarig is? (red.)’ KMD 1 had inmiddels 7 uit 10. ’t Krantje van de week van Sinterklaas laat weten: ‘J.K.Fanclub: Hoera we hebben het gered. We hebben het 100ste lid op papier gezet. Op 18 december is de dag, dat iedereen feestvieren mag. We zullen iedereen laten zien, dat we plezier hebben voor tien. Een verrassing moet het nog wezen, want U zult er vast nog wel meer over lezen. (J.K.F.C.)’ Het honderdste lid was Ben Boon en volgens enkele bestuursleden van de F.C.J.K. was dat geen toeval, want Ben was ook de redacteur van ’t Krantje hahaha! Ben had natuurlijk lekker op zijn beurt zitten wachten, en sloeg zijn slag toen het 99ste lid binnen was. Het presentje was hem overigens gegund. Maar op 16 december kwam mijn opa Teun Moret, op 74-jarige leeftijd te overlijden. Hij was een KMD’er van het eerste uur. Uiteraard ging het feest niet door en was er voorlopig geen nieuws te over de JKFC te melden. Het eerstvolgende nieuws van de JKFC was van begin maart 1983. KMD was al redelijk veilig en ik speelde inmiddels alweer op mijn vertrouwde plek als rechtsbuiten in het eerste: ‘FANKLUB JAN KARDOL: Eindelijk wat nieuws over de Fanklub van J.K. De
feestavond is door omstandigheden vorige keer niet doorgegaan, maar is nu gepland op 12 maart a.s. Wat we jullie toen beloofd hebben zullen jullie je nog wel herinneren en dit staat nog steeds op het programma, met dit verschil dat naar andere muziek moet worden gezocht. I.v.m. het niet beschikbaar zijn van RADIO TOMAAT. Dus voor iedereen entree, eten en drinken gratis Kom massaal op!’ De FCJK bestond uiteindelijk uit 118 leden. Ja echt waar! In ’t Krantje voorafgaand aan het feest stond de volgende oproep: ‘FANKLUB JAN KARDOL. Zaterdag 12 maart aanvang 20.30 uur komt de beloofde avond. Een etentje is aanwezig en muziek is er ook want Michel komt weer met zijn vrienden, na het sukses bij de jeugd. Drank is bij de bar te koop en gezellig moet u het zelf
helpen maken. Wij verwachten minstens 100 aanwezigen. TOT ZIENS!’ De feestavond werd deels gesponsord door ‘de Knijn’ van Koffiehuis Berestein die het buffet en de eerste drie drankjes van de gasten voor zijn rekening nam. Van ‘mijn superbestuur’ ontving ik een heus paar plastic voetbalschoenen en kreeg Marian een bosje bloemen. De voetbalschoenen die ik ontving kwamen rechtstreeks van de markt. Ik heb er net aan 2 wedstrijden mee kunnen spelen, omdat na die wedstrijden de zool van de rechterschoen al bijna afgescheurd was. MAARRRR …. ik heb er wel een doelpunt mee gescoord. Het restbedrag werd omgezet in drank voor de gasten die op het feest aanwezig waren. 135 personen kwamen naar de feestavond.
IN DE TAXI OP ZOEK NAAR DE SPORTTASSEN Ruim voor aanvang van iedere wedstrijd hield de trainer het wedstrijdpraatje in de ‘duiventil’ op De Hoonaert. Ik haalde altijd mijn broer Teun van huis op en dan reden wij gezamenlijk naar KMD. Omdat Marian nog even iets moest halen op de Leyweg gooide zij ons af bij KMD en zou ons ná het praatje van de trainer weer oppikken om naar Honselersdijk te gaan. Omdat de resultaten weer eens te wensen over lieten, had trainer Jan Goedendorp bedacht om het standaard stramien te doorbreken om ons allen wakker te schudden. Hij zou daarom nu het praatje in Honselersdijk houden. Onze voetbaltassen stonden echter nog achter in de lelijke eend, die ergens op, of in een zijweg van de Leyweg stond. Omdat je in die tijd nog geen mobieltjes had, ging de communicatie niet vanzelf en treuzelden Teun en ik bij het gezamenlijk vertrek vanaf De Hoonaert. Jan Moerkerk en Jan Goedendorp hadden dat in de gaten en zeiden, dat we moesten opschieten, want we waren de laatsten die nog moesten vertrekken. Tja, toen moesten we wel kleur bekennen omdat het zonder voetbalspullen best wel lastig voetballen was. Wij met z’n vieren in de taxi van Jan Moerkerk naar de Leyweg. Wát is die weg lang zeg, en wat veel zijstraatjes heeft die. We hebben Marian niet gevonden en moesten op het Bram Bosplein op de lelijke eend wachten. Teun en ik moesten een stapje extra doen in de wedstrijd die we overigens ‘gewoon’ wisten te winnen. Jan Kardol
75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN | 81