ROSÉ OLÉ
HET KAMPIOENSJAAR VAN KMD DAMES 3 Uit bij Die Haghe kon Dames 3 in seizoen 2008-2009 kampioen worden. De dames waren voor de wedstrijd nog zenuwachtiger dan voor de tandarts. Een sprookje dat gelukkig eindigde met veel rosé. Er waren eens vijftien dametjes, hun trainster Paula van Reeuwijk, hun begeleider Bram Meijer, hun sponsors en hun supporters. Op een mooie lentedag in mei verzamelden de dametjes met staf en hun sponsors en supporters bij KMD om af te reizen naar sportpark Ockenburgh te ’s-Gravenhage. Daar eenmaal aangekleed en wel verzameld op een op het strand lijkende ondergrond, zochten we naar het veld waar wij onze wedstrijd op zouden spelen. Men verzekerde ons dat we ons ons daar al op bevonden. Juist, ja. Een zandvlakte met hier en daar een grassprietje te bespeuren. Terwijl onze trouwste supporters al hun spandoeken rond de zandbak aan het uithangen waren, sprak een dametje van Die Haghe ons aan met de vraag of wij kampioen waren. Daarop antwoordden wij dat we dat voor deze dag hadden gepland. Nooit zo zenuwachtig geweest Zozo, een kampioenswedstrijd dus, dacht het dametje en verliet de woestijn om te overleggen met het bestuur van Die Haghe of de wedstrijd niet op een kampioenswaardig veld gespeeld kon worden. En zo geschiedde. De spandoeken werden van de zandbak naar het ernaast liggende groene grasveld verplaatst waar de wedstrijd kon worden gespeeld. Nog nooit waren wij zo zenuwachtig geweest. Noch voor de tandarts, noch voor Sinterklaascadeautjes. Het was nu of nooit (al konden we theoretisch gezien de week erna ook
kampioen worden, maar ach). Er stonden vele supporters langs de lijn die we niet wilden teleurstellen. Dit verhoogde bij ons de druk nog meer. Champions De wedstrijd begon. Beide ploegen waren in den beginne erg aan elkaar gewaagd. Wij hadden een paar kansen voor het doel van Die Haghe, die hun keepster keerde. Ze kwamen ook voor ons doel, maar dankzij goed verdedigend werk van onze dames kwamen zij niet aan scoren toe. Na veel ge-oeh en ge-aah langs de zijlijn, kwam er dan toch dat moment. KMD in de aanval, Marloes krijgt de bal en scoort de 0-1! Dit was een keerpunt in de wedstrijd. De wedstrijd vond steeds meer, en op het laatst bijna alleen maar, op de helft van Die Haghe plaats. Toen kwam, ik meen me te herinneren, in de tweede helft het verlossende doelpunt van? (zou
het Denise geweest zijn?): 0-2! Uiteindelijk scoorde? (Geen idee wie…) de 0-3! Het laatste fluitsignaal! 0-3! ‘We are the champions!’ was in heel district West II te horen. Op deze gedenkwaardige dag zijn er vele flessen rosé ontkurkt en zo eindigde seizoen 2008-2009 voor Dames 3 als een sprookje! Bacardi Cola Dames 3 heeft nog vaak het kampioenschap gevierd. Zo ook die ene keer dat trainster Paula in de sloot belandde. Dames 3 kon het niet laten om haar trainster te bedanken voor het geslaagde voetbal jaar. Door een strak plan op te stellen moest het lukken de trainster in de sloot te krijgen. Het team werd in tweeën gesplitst. Een groepje leidde haar af en een groepje bestelde een Bacardi Cola! 1+1=2. Laat Paula de Bacardi Cola zien, loop ermee richting de sloot en met z’n vijftienen lukt het dan Paula in de sloot te krijgen!
ZATERDAG = KMD-DAG Zaterdag is KMD-dag. Dat is al zo mijn hele leven, ik weet niet beter. Dat komt omdat ik zelfs bijna op KMD geboren ben. Letterlijk. Mijn vader, Theo van de Wetering, voetbalde die dag uit bij Loosduinen. Daarna moest hij meedoen met de benefietwedstrijd van het dreamteam op De Hoonaert. Mijn moeder stond met weeën langs de lijn en zat na de wedstrijd nog gezellig in de kantine. Totdat ze het niet meer hield en mijn vader vanuit KMD mee moest naar het ziekenhuis. Iedere zaterdag naar KMD dus. Vanaf een baby van twee weken oud in de kinderwagen, waarna ik bij thuiskomst naar de rook stonk. Toen werd er immers nog gerookt in de kantine. Iedere zaterdag op KMD. Tot nu, 26 jaar later, maar dan met een roseetje in de hand. Ik heb er veel leuke momenten meegemaakt. Van spelen in het speeltuintje op De Hoonaert, naar spelen op het veld tussen de jongens, symbolische bouwstenen en heipalen verkopen voor de nieuwbouw van KMD samen met Erika Jongerius. We hadden zo’n vijftienhonderd euro opgehaald door iedere woensdagmiddag langs de deuren te gaan, gezellige zaterdagmiddagen, KMDfeesten, degradaties en kampioenschappen. Ja, zaterdag = KMD-dag. Kelly van de Wetering
70 | 75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN