HET VERHAAL VAN STEFAN EN JESSE DE WAARD
BROERS STEFAN EN JESSE DE WAARD
‘WE KUNNEN DE KMDSFEER NIET MISSEN’ Stefan (30) en Jesse de Waard (28) kwamen in de B-jeugd naar KMD, de club waar familieleden al lid waren. Ze bleken blijvers. Over 25 jaar is Stefan misschien wel hoofdtrainer, denkt hij zelf. Door Teun Kardol
S
tefan: ‘Tja, waarom zijn we op KMD gaan voetballen? Eigenlijk waren we altijd al na onze eigen wedstrijd bij onze club Vredenburch op KMD te vinden. We gingen dan met onze vader mee, want die ging altijd bij het eerste kijken. KMD was bekend terrein voor ons, want onze neven voetbalden hier ook. Toen we verhuisden naar De Strijp werd ook de afstand naar KMD kleiner dan die naar Vredenburch. Ik had het steeds minder naar mijn zin bij Vredenburch, dus de keus was snel gemaakt.’ Jesse: ‘We woonden vroeger vlakbij Vredenburch en onze klasgenoten en vrienden gingen daar ook spelen, dus zo onlogisch was het niet dat we daar voetbalden. Mijn lichting viel uit elkaar, veel spelers gingen toen naar TEDO die met ons de jeugd wilde opstarten destijds. Daar had ik geen zin en omdat Stefan al naar KMD was overgestapt ben ik een jaar later ook gegaan. Bij Vredenburch en de eerste jaren op KMD heb ik altijd één elftal lager dan Stefan gespeeld. Pas in de A-jeugd kwamen we samen te spelen omdat de KNVB een of andere regel gewijzigd had.’ Stefan: ‘Dat was leuk. In de A1 haalden we de finale van het Westlands Kampioenschap. We verloren die finale wel tegen Westlandia, maar het was heel mooi om mee te maken. We hadden een best wel matig elftal, maar met een enorme werklust. Fantastisch! Aangezien ik aanvoerder was, mocht ik de beker ophalen. De organisatie zei letterlijk: ‘Dit belooft veel goeds voor KMD in de toekomst.’ Maar het seizoen daarop had KMD helemaal geen A-jeugd meer.’
Gewisseld met Ed Boutkan Jesse: ‘In mijn eerste jaar mocht ik invallen tegen BVCB uit. Ik was 17 jaar toen. Ik weet niet meer waar het voor was, maar het was wel heel belangrijk en er moest gewonnen worden! KMD stond 2-1 voor en vijf minuten voor tijd moest ik erin voor Ed Boutkan. Jazeker, Ed Boutkan. En die was boos! Maar goed, ik kreeg op een gegeven moment de bal aangespeeld, ging drie man voorbij en scoorde in de korte hoek 3-1. Prachtdoelpunt! Ed zei later tegen mij dat hij het een hele verkeerde wissel vond, maar complimenteerde me wel met mijn mooie doelpunt. Mooi hè?’ Stefan: ‘Ook mooi was het kampioenschap in de senioren in de vierde klasse. We moesten de kampioenswedstrijd spelen tegen Vredenburch notabene! Een ander hoogtepunt was ook mijn debuut tegen Katwijk 1 voor de beker: 9-0 verlies.’ Jesse: ‘Maar het hele seizoen was toen heel mooi. In dat elftal klopte ook alles. Voetballend was het misschien wat minder compleet dan nu, maar iedereen wist zijn taak in het veld en hield zich daar ook aan. Met een geweldige trainer: Herman van Dinten. Hij is een hele gewone vent, deed niet moeilijk en was ook geïnteresseerd in jou als mens. Iedereen liep met hem weg. Hij zei mij ooit dat hij me mee uit eten zou nemen als ik er tien zou scoren. Al snel had ik de tien doelpunten bereikt en gingen we samen eten bij de Chinees in Poeldijk. Daarna nog een biertje bij hem thuis gedronken. Vervolgens werd ik naar huis gebracht en zag ik het halve team weer in het Paard van Troje. Dat seizoen had ik trouwens ook een weddenschap met de toenmalige voorzitter Jan van Eck. Hij beloofde me dat als ik 25
75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN | 43