Het KMD-familiegevoel werd steeds sterker want naast zus Lida ging ook nicht Monique bij KMD voetballen. Mijn vader en moeder gingen bardiensten draaien en vader werd zelfs bestuurslid. Nog veel later kwamen neef Ton Moret, en de kinderen van Lida en Theo, Mitch en Kelly van de Wetering ook voetballen. En ook de andere tak van de familie is al weer wat jaartjes actief: Iris Willemsen en haar broer Luuk. Gewoon blijven en je best doen Het bereiken van de finale van de Haagsche Courant Cup was voor mij een van de sportieve hoogtepunten. Dat elftal is mij nog steeds erg dierbaar: Aad van der Gaag, Willem, Theo, Hans en Wout van de Wetering, Ruud Wierenga, Koos Vellekoop, Jan Kardol, Rob Ripson, Willem van den Berg en Cees Uitbeyerse. Trainer was Jan Goedendorp, verzorger Jeffry Mullenders, leider Engel van Zanten met zijn zoon Robbert als hulp, en uiteraard Jan Moerkerk, onze vlagger met af en toe een vuiltje in zijn oog. Maar dat was alleen als het hem goed uitkwam hoor! Fantastische man, als een vader voor ons, die regelmatig zijn kans schoon zag een kratje neer te zetten. Ook KMD kon altijd een beroep op hem doen. Dat was ook zo’n seizoen waarin alles op zijn plek viel in het elftal. ‘Gewoon blijven en je best doen’ was het motto van trainer Jan Goedendorp en dat werkte gewoon! Vlak voor de doordeweekse wedstrijd voor de HC Cup tegen ’s-Gravenzandse SV kwamen mijn broer Jan en ik een half uur voor de wedstrijd zou beginnen aangerend. De tegenstander liep al bezweet van de warming-up op het veld en ojee daar kwam Goedendorp aan: ‘Jongens, neem eerst maar effe een bakkie in de kantine hoor. Je hebt de hele dag hard gewerkt dus kom eerst maar even op adem’. Er zaten nog meer spelers van ons aan de bar en het werkte nog ook want het hele elftal gaf zich voor 100% en we
16 | 75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN
wonnen met 3-0. Van ’s-Gravenzandse SV notabene. Kan natuurlijk ook wat meegezeten hebben hè… maar toch! Wat ik me nog kan herinneren uit die tijd was dat je erg dicht bij de supporters stond. Je hoefde je niks te verbeelden want als je weer eens een mindere wedstrijd had gespeeld dan kwamen ze even langs: ‘Zeker nieuwe voetbalschoenen? Kon het zien, de doos zat er zeker nog om…’ Tja, erg serieus waren onze voorbereidingen ook niet en op donderdagavond begon het weekend al en dat duurde toch al zo kort dus vanaf het eerste moment gingen we er tegenaan! En onder het motto: ach, eentje kan geen kwaad, zaten we soms tot diep in de nacht de wereldproblematiek op te lossen. En daar krijg je best dorst van! Winnen van Dick Advocaat Voor de rest overheerst het vriendengevoel mijn periode in het eerste en die speciale eigenschappen van KMD. Dat kneuterige in vergelijking met andere clubs, wat het ook weer zo KMDeigen maakte. Bijvoorbeeld die keer dat we wonnen van DSVP uit. Dick Advocaat was daar trainer en die gasten stonden ver bovenaan in de competitie. Wat er gebeurt, wij winnen daar met maar liefst 3-1. Sensatie! We zaten allemaal bij elkaar in de kantine aan een tafel met supporters, vaders, moeders, echtgenotes en noem maar op. En het bestuur van KMD was zo blij dat we gewonnen hadden dat we een biertje kregen aangeboden van de club. ‘Ja jij hebt meegedaan, jij ook dat is twee, jij niet, jij niet, jij wel want je bent ingevallen dat is drie’, en zo door. En daar kwam de krat met 16 flesjes voor de elf spelers, twee ingevallen spelers, trainer, leider en vlagger. Zo ging dat. Mooi hè? Het eerste lagere seniorenteam bestond uit een grote groep vanuit het eerste, aangevuld met onder anderen Marcel Ekelenburg,