RÖPORTAJ
56
caklar. Daha sonra iş yeni jenerasyona devrolacak. Onlarında işi kolay değil. Çünkü her türlü alanda ciddi bir rekabet var.Yani dünya artık gerçekten herkesin birbirinden haberdar olduğu bir yer haline geldi. Şirketimizin adı da bu yüzden“İleri”ve sloganımız da “Geleceği birlikte tasarlıyoruz”. Gerçekten de klasik bir tabir ama bu sonu olmayan bir yürüyüş. Çünkü siz ne kadar geleceği yakalamaya çalışırsanız çalışın o her zaman en az bir adım sizin önünüzde. Psikolojiyle ilgileniyorum demiştiniz. Bu çalışmaları yaparken psikoloji tüm bunların neresinde yer alıyor? 3 jenerasyonun bir arada olduğu şirketler mevcut. Karar çatışmaları olduğu zaman ne gibi tavsiyelerde bulunuyorsunuz? Psikoloji hayatımızın her yerinde. Ben psikolog değilim ama ilgi duyduğum bir alan olduğu için bu konuda çok okudum. Okudukça insanın ilgisi daha da artıyor. Herşeyden önce bu insana kendini tanıma fırsatı veriyor. Neyi niçin yaptığımızın sebeplerini anlayınca insan şaşırıyor.İş hayatında da psikolojinin önemi büyük. Günlük hayatımızda yaptığımız birçok şeyin aslında farkında değiliz. Hele ki psikolojinin bizi nasıl etkilediğinin hiç farkında değiliz. Jenerasyonların iş anlayışı farklı olduğu gibi psikolojileri de farklı.Kurucuyu da anlamak lazım. Çok zor şartlar altında, yoktan var ettiğini sahiplenme duygusuyla hareket ediyor. Başkasına emanet etmekte kendi oğlu, kızı bile olsa çekingen davranıyor. Ama bu oğlundan, kızından kaynaklanan bir sebep değil. Onlara güvenmediği için değil, ebeveyn olma içgüdüsüyle hareket ediyor. Biz kaç yaşına gelirsek gelelim, ebeveynlerimizin bizi hiçbir zaman yetişkin olarak görememesinin de vermiş olduğu bir etki. Kendi çocuğu olmasa bile üçüncü bir kişiye işini emanet etmek de olumsuz geliyor. Sanki birileri yanlış yapacak ve onun emeğini heba edecek varsayımında bulunuyor. Burada kime ne düşüyor derseniz; yeni jenerasyona daha çok iş düşüyor. Çünkü artık belirli bir yaşa gelmiş insanların düşüncelerini düzeltmek kolay değil.
Buradaki durumu ve süreci idare etmek yeni jenerasyona düşüyor. Büyüklerini onurlandırarak, sabrederek ve doğruları göstererek orta yolu bulmaya çalışmaları gerek. Bu öyle bir anda gerçekleşebilecek bir süreç değil. Bazı şirketlerde bu yumuşak bir geçişle olabilir. Fakat istisnadır. Genelde büyük holdinglerde bile böyle sıkıntılar yaşanabiliyor. Eski jenerasyon orada bulunmak, yönetmek istiyor. Ömürlerini çalışarak geçirmiş insanlar bir anda işten elini ayağını çekince yada çektirilince boşluğa düşüyor ve buda onları psikolojik olarak çöküntüye uğratıyor. İktidar dediğimiz şeyin içinde aslında buda var. Birşeyleri yönetiyor olmak, karar veriyor olmak onların haz duydukları konular. Bir anda çekilmek o neslin alışmamış olduğu bir durum. Ne yapacağını bilmiyor. Çünkü bir hobisi yok. Hayatının 24 saatini o işe vermiş. Emeklilik dönemine yatırım yapmamış. Doğal olarak ozamanın koşullarıyla bunu planlamamış. Bunun için aslında iş hayatından sonra boşluğa düşmemeleri için bir hobi edinmeleri
gerekiyor. Hobi sonra meslek haline de gelebilir. İş hayatından ayrılmak kolay değil fakat bir hobi edinmek o boşluğu doldurmak için yararlı olur. Belirli bir noktaya gelmiş ve artık değişim zamanını hisseden firmalar var. Bu değişime ilk olarak nereden başlamaları gerekiyor? Bu aslında çok zor bir nokta. Öncelikle zihinsel dönüşüm şart. Yani gerçekten ne yapmak istediklerine, bu noktadan sonra nereye varmak istediklerine karar vermeli ve bütün şirket en alttan üste kadar ortak fikirde olmalı.Kültür ve değerler çok net olmalı. Bu değerleri sadece şirket sahibinin değil tüm şirket çalışanlarının tek bir cümleyle ifade edebiliyor olması lazım. İşini yapan herkes yaptığı işin neye hizmet edeceğini düşünebilmeli. Örneğin kahveyi getiren çalışan bile o kahveyi vererek sadece işini tamamladığını değil, kahveyi verdiği kişiye motivasyon sağladığını, şirkete katkıda bulunduğunu düşünebilmeli, görebilmeli.Amaç rutin