Reportage: op de

HET SCHOON LEVEN

Hoe kan je de kwaliteit en service van Residentie Budalys beter omschrijven dan de bewoners zélf aan het woord te laten? Dus gingen we op de koffie met een aantal ‘Budalyssers’.

Het is hier in alle opzichten heel “ aangenaam wonen”, klinkt het. “De leefruimtes, het personeel, het gezelschap, alles is top. En netjes: elke dag wordt het restaurant gepoetst. We worden hier ook snel bijgestaan, terwijl we toch in onze zelfstandigheid gelaten worden. We zitten vlakbij het centrum en als we naar de wekelijkse markt willen, worden we gebracht met de golfkar.

We hebben hier elke dag het gevoel dat we in een chic vijfsterrenhotel zitten.”

HEEL WAT TE BELEVEN

“Er is hier altijd wel iets te doen. Dat bevalt me heel erg”, pikt Marie-Anne in. “We mogen ook zelf feestjes organiseren en de handen uit de mouwen steken. Het leeft hier wel.” Wat de bewoners ook sterk appreciëren, is de sfeer van een open huis. “Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, … iedereen is hier welkom. Ook studenten kunnen in het restaurant komen eten. Dat zorgt voor leven in de brouwerij en voor een fijne mix van jong en oud.” Een andere bewoonster ervaart dezelfde gastvrijheid: “Vanaf de eerste dag voelden mijn man en ik ons hier welkom: we waren hier nog maar net en mochten al mee aanschuiven bij de andere bewoners. Ook het personeel deed ons meteen thuis voelen. De bewoners zoeken elkaar hier vaak op, waardoor we al veel nieuwe vrienden hebben gemaakt.”

NERGENS BETER

“We hebben hier geen verplichte groepsmaaltijden en -activiteiten”, klinkt het tussen de koffie en taart door. “We hebben een fijne groep en zijn altijd erg blij als we

“We hebben hier elke dag het gevoel dat we in een chic vijfsterrenhotel zitten”

nog eens samen kunnen komen. We slaan graag met iedereen een babbeltje, zeggen iedereen steeds goeiedag en helpen elkaar waar het kan.”

Voor sommige bewoners doet dat zelfs letterlijk wonderen, zo blijkt. “Toen ik hier aankwam, was ik net weduwnaar geworden”, pikt iemand uit het gezelschap in. “Mijn vrouw was twee weken ervoor overleden, terwijl we eigenlijk gepland hadden om samen in Budalys te wonen. Je kan je best wel voorstellen hoe ik hier aankwam: ik was echt wel een wrak. Maar de andere bewoners hebben mij er uiteindelijk terug bovenop geholpen. Daar ben ik hen heel erg dankbaar voor. Nu ga ik ook zelf regelmatig een praatje slaan met mensen die nood hebben aan een babbel. Iedereen heeft daar deugd van. En laten we vooral niet vergeten dat hier toch wel flink wat afgelachen wordt.”