PLATTGEMACHT
SMIET MAL
Un kole Fööt heff ik kregen, en stieves Gnick un Snööv dorto. Liekers, wi hebbt uns fein answegen un en harmoonschen Nameddag tosamen hatt. De Fisch müss denn ja slacht warrn. Is nich so mien Rebeet, dat weet Hannes ok. Man he is firm un kriggt dat ümmer torecht mit Dootmaken, Utnehmen un all düt Rundümbi, wat een na dat Angeln den Spaaß nimmt.
DE ANGEL UT A
what´s platt
iPlatt
nnerletzt weer ik mal mit to’n Angeln. Ne doch, nich wat du denkst, keen smucke Deerns oprieten un afslepen. Richtige Fisch angeln, dat is anseggt! Weetst du dat nich? Vundaag kümmert sik de Lüüd, de wat för en beter Ümwelt doon wöllt, sülven um Eten un Drinken. Se jaagt sik en Kanink oder scheet en wille Goos oder gaht Fisch angeln. Denn eet se blots Fleesch, wenn se nich vörbidrapen hebbt – un kriegt blots Fisch in de Pann, wenn dor een an’n Haken gahn is. Op de Oort un Wies doot se ok wat för de Gesundheit, eet also nich soveel dorvun. So seggt se ümmer. Maakt ja ok mehr Möögde. Naja.
Un denn kümmt dat Best! Wi braadt den frischen Fang bi Hannes tohuus in sien gröttste gussiesern Pann. Dat kann ik ok – nu loop ik to grote Form op. Man, dat smeckt! Stück Broot dorto, en Buddel plattstore Beer – wat bruukt de Minsch mehr! Un wat sünd wi beiden stolt – wi hebbt dat mal wedder henkregen, uns »autark« satt to kriegen. Is ja nix wieder bi, segg ik denn jümmer. En beten Tiet in de Hand nehmen, dichte Gummisteveln, Muul holen – un denn af! Wat seggst du, kümmst du mit anner Mal? Ik wies di ok, woans dat geiht. Denn man to!
Also, mien Fründ Hannes hett mi mitnahmen na sien allerleevsten Angelsee. Dat weer böös koolt, as wi beiden lostrocken, jedereen mit Gummisteveln un Ööltüüch. Ik keem mi meist vör as Fischers Fritze. Heff ik aver nich luut seggt, dormit Hannes nich argerlich warrt. He is mitünner en beten sensibel, wenn dat um sien leevstes Hobby geiht. Ik heff mi also nich lustig maakt un heff oordig mien Angel – mit en dicken Worm an – in de See jumpt. So richtig mit en Wuppdi un veel Gedöns. »Nich so luut!« swiestert Hannes denn jedes Mal. Ach ja, bi’t Angeln mutt een ja dat Muul holen. Anners verpieselt sik de Fischen. Dat vergeet ik ümmer wedder – un Hannes is denn argerlich un gifft mi de Schuld, wenn keeneen bieten will.
Blots, wenn ik nu anner Week mit schall un en Kanink scheten …., ik glööv, dat mutt ik eerst noch öven, tohuus an de Dart-Schiev. Dat geiht mi noch nich so goot vun de Hand as dat Angeln.
marlowski-PaperApp zum Ausschneiden, Sammeln und Angeben! (55) Gedöns // mit viel Brimborium gussiesern Pann // Pfanne aus Gusseisen, ideal zum Fischbraten Kanink // Kaninchen Möögde // Mühe Snööv // Schnupfen stieve Gnick // steifer Hals, steifes Genick Allens kloor? Wenn nicht, einfach anrufen beim Schleswig-Holsteinischen Heimatbund, Tel. 0431-98 384-15 oder per Mail an m.ehlers@heimatbund.de. Marianne Ehlers hilft Ihnen gerne weiter!
4Kleine Lehrer Ingognita Noch immer wäre es ihm lieber, er hätte die Tür zum Kartenraum der Schule nicht im falschen Moment geöffnet. Zu zwei Erkenntnissen hatte ihm der unangenehme Zwischenfall mit dem masturbierenden Geographielehrer aber verholfen: 1. Auch 500 Jahre nach Christoph Columbus sind noch viele weiße Flecken auf der Landkarte zu finden. Und:
2. In diesem Jahr würde seine Note in Erdkunde bedeutend besser ausfallen als sonst. Verständnisfrage Sex mit einer Hochschwangeren zählt das schon als flotter Dreier? Ästhetische Ökonomie Im Einkaufszentrum. Zur Bespaßung der Nachwuchskonsumenten hat die Marktleitung Kinderschminken
angesetzt. Vor uns ein Ehepaar mit zwei Kindern. Hektische Blicke auf die Uhr, Getuschel, dann die Aufforderung an die schminkende Mitarbeiterin: »Wir haben keine Zeit mehr, schminken sie nur das hässliche Kind.« Zielgruppenorientierung Ich frage mich schon eine Weile, warum niemand bei Apple auf die Idee kommt, das iPad als SenioreniPhone zu vermarkten.
Text Björn Högsdal; www.bjoernhoegsdal.de
Dütmal aver harrn wi denn doch allerhand in’n Ammer – nadem wi so dree Stünnen dor seten un op de Poos keken hebbt. Dat dore Luern, dat is nix för mi. Ik mark denn ümmer so en Ungedüer in’n Buuk. Un denk dorbi: in’n Fischladen bün ik gauer mit dat Thema dör. Segg ik ok nich luut – vunwegen de Sensibilität.
Marianne Ehlers, Dipl.-Bibl. Referentin für Niederdeutsch und Friesisch beim Schleswig-Holsteinischen Heimatbund