Column

Reisgids

Bij nieuwe ontmoetingen en onderonsjes met weinig bekenden durft het gesprek wel eens stilvallen wanneer het al dan niet mooie weer, de recente corona-belevenissen en vakantieplanning aan bod zijn gekomen. Met wat geluk heb je allen dezelfde mening over de tragedie van de oorlog, en hoef je geen excuses te bedenken om een drankje te gaan halen of een denkbeeldige sms te beantwoorden. Wordt het gesprek verdergezet, kan je er gif op innemen dat menig vrijetijds-vraag eens aan de beurt zal zijn.

Als gecertificeerd reisbegeleider heb je dan iets meer bekijks dan de gemiddelde visser, televisiekijker, Yogi of betere amateur padel-beoefenaar. Niet dat ik het erg vind om met die Vlaamse kaart te staan zwaaien, er kunnen nu eenmaal flink wat anekdotes uit de mouw worden geschud, zelfs zonder echt wat georganiseerd te hebben in de laatste jaren. Ik heb nog eens het persoonlijk voordeel dat ik toehoorders naar deze publicatie kan verwijzen als ze meer over mijn exploten willen te weten komen. Veelal gaat men er echter van uit dat ik een grote knobbel heb over de verborgen parels van gans het vaderlands patrimonium en zonder veel problemen een groep busreizigers probleemloos zou kunnen rondleiden en allerlei wetenswaardigheden vertellen met een rood vlaggetje in de hand. Ironisch genoeg is menig Karavaanbegeleider zoals mij ook een natuurlijke liefhebber van reis-curiosa in binnen- en buitenland, en laat ik me toch overhalen om bij iedere uitstap (clandestien via Wikipedia) mensen een stoel te kunnen aanwijzen waar Napoleon nog op heeft gezeten, een streekproduct aan te raden of iemand op ieder moment stante pede naar het dichtstbijzijnde toilet te kunnen leiden.

Ik zou mijn gesprekspartners corrigeren dat onze taak eerder bestaat uit vooral buiten België heelhuids op hun bestemmingen laten aankomen van deze groep, en ervoor zorgen dat ze overvoed en zonder ruzie terugkijken op een belevenisvolle, liefst duurzame reis. Maar dan besef je toch weer dat die natuurlijke rol meer dan ooit actueel en zelfs nodig is, nu zo’n 4 miljoen onvrijwillige reizigers zich door gans Europa begeven. De échte reisbegeleiders zijn zij die ervoor zorgen dat al die ontheemde mensen veilig en geborgen aankomen. Laat ons als het moet dus ook maar gids zijn om iedereen zich thuis te laten voelen, met of zonder verborgen parels.

Peter Van Dinter