Marta Tomasik / 1984
Można powiedzieć, że w jakimś stopniu punktem wyjścia i tematem obrazów Marty Tomasik jest pustka. Pustka odnosząca się do miejsc i przestrzeni realnie istniejących, chociaż funkcjonujących na marginesie rzeczywistości. Pustka jako przestrzeń pozbawiona znaczenia oraz oczywistego sensu, a zatem obojętna i tym samym nieobecna – anty-przestrzeń. Obrazy Marty Tomasik komunikują poprzez nieobecność przedstawionego, a nie poprzez jego wizualizację. Pustka nie jest ekranem, ale przestrzenią, do której możemy dotrzeć po jego rozdarciu. Być może pożądanie sensu nadal musi tkwić w obrazie, a może należy go szukać poza nim. Artystka skupiona jest na procesie malarskim. Procesie, który przejmuje rolę narracji obrazu, integruje treści malarskie z naturą medium, powierzchnią i kształtem płaszczyzny. Integracja ta wolna jest od spekulacji myślowej i formalnej. To stan pozwalający na uwolnienie od przedstawienia. To wreszcie poszukiwanie sensu na krańcu historycznego rozumienia obrazu malarskiego w jego własnym obszarze. Tu treści obrazu nie odnajdziemy na jego powierzchni. Należy przenieść uwagę na samą świadomość, zawieszając na moment tezę o istnieniu obrazu. Pozostaje ona żywa, choć w zmodyfikowanej formie, co pozwala poszerzyć samą świadomość odbioru. Za pustką obrazów Marty Tomasik kryje się intencjonalność. Intencjonalność jest odpowiedzią na istnienie obrazu w sobie. Tym samym sens malarstwa jest sensem, jaki mu nadajemy.
To a certain degree, the starting point and theme of Marta Tomasik’s pictures is emptiness. Emptiness of real places and existing spaces, but functioning on the margins of reality. Emptiness as a space devoid of meaning or sense, therefore indifferent and absent – an anti-space. In Marta Tomasik’s works, the message is communicated through the absence of what is presented, not through its visualization. Emptiness is not a screen, but rather a space which we can reach by ripping it apart. Perhaps the need for a meaning is still in the picture, and perhaps it must be sought beyond it. The artist herself is focused on a creative process. The process which becomes narration, which integrates the content with the nature of the painting medium, the surface and shape of the sheet. The integration is free of cognitive or mental speculation. It is a state which allows to depart from representation. And it is a search for a meaning at the end of the historical understanding of a painting. Here, the content of a painting is not to be found on its surface. Attention must be shifted towards awareness itself, momentarily suspending the premise that the painting exists. It remains valid, if formally modified, which leads to broadening the receptive awareness. There is intention behind the emptiness of Marta Tomasik’s pictures. It is the answer to the existence of a picture in itself. Therefore, the sense of painting is the sense we give to it. Wojciech Łazarczyk
136 ———
1O. KONKURSU GEPPERTA ——— CO ROBI MALARZ?
———
ARTYŚCI