Outro anaco de Sabedoría
- obradoiros de memoria -
Pois se me pesa hei de pousar pero por ti non penso chamar. Os homes cativos eu nos os podo ver e todos que veñen marchan sen moer. Desta vez digo que negra me vin pra me defender deste galupín. Como eu teño xenio logo me enfadei e co lubiadoiro no lombo lle dei. Pero Marquiso como un caradura veuse arrimando e agarroume a cintura. Boteino fóra cerreille a porta porque pensei que lle dera unha volta. Pero Marquiso que mal lle saleu levou na chepa e máis no moeu. Cántiga con son de muiñeira, recollida por ROSA BARBAZÁN, coa axuda da xente maior de Luaña. Cantábana as mozas de Vexo, na parroquia de Luaña (no ano 52 ou 54) en tempo de Antroido. Cando chegaba o Antroido, recorrían as aldeas gaiteiros e pandereteiras. As máscaras bailaban vestidas de galegas con traxes antigos.
22