exostis 899

εξώστης

T. 500+399 06.10.11 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Editorial Μια βαλίτσα κι ένα εισιτήριο είναι αρκετά για να σου διασφαλί-

δύναμη που τους αφήσαμε να ασκούν επάνω μας και κάποιοι στή-

σουν ένα παγκόσμιο ταξίδι.

νουνε σκηνές (θυμάσαι;) ή παράγουν μαζική τέχνη παριστάνοντας τους ελεύθερους.

Τόσο απλά, αποθηκεύεις ό,τι απαραίτητο κουβαλάς από εκείνη την ημέρα (θυμάσαι;) που ξεκίνησες να συλλέγεις αντικείμενα, συναι-

Ούτε τα πάρκα, ούτε οι πεζοδρομήσεις, ούτε οι πορείες, ούτε οι

σθήματα, όνειρα, ανθρώπους, και ξεκινάς γι’ αλλού.

Γερμανοί, ούτε οι Άραβες, ούτε κανείς. Τίποτε απ’ όλα αυτά και κανείς από δαύτους δε θα μας επαναφέρει στην αρχική μας ου-

Υπήρχαν, χρόνια πριν, ολόκληρες ζωές πριν, περιοχές στον πλανή-

σία. Μαύρα μεσάνυχτα πλάκωσαν την πόλη μας, που περιμένει

τη που δεν είχαν ακόμα εξερευνηθεί, κι εκείνος που τις ανακάλυ-

και περιμένει και θα περιμένει κάτι που ούτε η ίδια γνωρίζει την

πτε αυτομάτως γινόταν ιδιοκτήτης τους. Τώρα πια όλος ο κόσμος

ταυτότητά του, την ουσία του και το πρόσωπό του.

είναι μοιρασμένος σε ιδιοκτησίες. Από ήπειρο σε χώρα, από χώρα σε επαρχία, από επαρχία σε πόλη, από πόλη σε γειτονιά, από γει-

ΥΓ: Το απόγευμα είναι η έναρξη της Μπιενάλε Νέων. Περάστε,

τονιά σε κτίριο — σε διαμέρισμα — σε δωμάτιο.

καθίστε, προσοχή μην κοπείτε (οι στάσεις των λεωφορείων είναι σπασμένες), προσοχή πού πατάτε, προσοχή στα πεζοδρόμια (τα

Κι εμείς βρεθήκαμε να ζούμε αυτήν ακριβώς τη χρονική στιγμή,

πλακάκια είναι σπασμένα), προσοχή εύθραυστον, προσοχή! Υπο-

τώρα που η ιδιοκτησία μας είναι ένα τετράγωνο κουτί και που

δεχόμαστε τον πολιτισμό στην πόλη μαζί με την 6η Δόση (που

μέσα από αυτό προσποιούμαστε πως ζούμε. Και κάποιοι λένε πως

μάλλον αργεί ακόμα). Μαρία Φαρδέλλα

θα μπορούσαμε και καλύτερα, κάποιοι άλλοι ηδονίζονται με τη

Περιεχόμενα Στήλες 06 Mind the Art 10 ΑΗ | ΗΑ 11 Borderlife 13 Μεθυσμένο παραμύθι 14 Εξώστης Θήτα 21 Gloria Junks 23 Angelis and the Istanbul 24 Σκέψεις φορφρί 24 Waeter-gyt 25 Geek inside 26 Urbanities. 27 Εκκωφαντική ησυχία 28 Άθλιος Γιός 28 Χάνει-μπαλ 29 La Τia Rita 30 Road E79 Θέματα 04 Street tales 05 Φιξ καρέ: Ελπίδα Αβραμέλη 12 Word account: Νίκος Νυφούδης 18 Αφιέρωμα στον Γιώργο Τζιώτζιο 20 Λόγια Δρόμικα: Συνέντευξη «Τιγρέ Σποράκια» 22 Rock ‘n’ roll circus: Συνέντευξη «Your Hands in mind»

Ταυτότητα Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Σύμβουλοι marketing: Θοδωρής Ζουλίδης, Γιώργος Φουντέας • Ανάπτυξη marketing: Νίκος Κονδύλης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Νίκος Νυφούδης, Μάρα Τσικάρα, Τάσος Μελεμενίδης, Γιάννης Βασιλείου, Αλέξανδρος Σαλαμές, Γιώτης Ποσπορέλης, Αρχιμήδης Παναγιωτίδης, Αγγελής Νάνος, Κατερίνα Μπιλιούρη, Τζιάννι Κάλλεν, Νικόλας Μπογιόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Μάριος Ερμητικός Σπύρογλου, Άθλιος Γιός, Χρήστος Κουλεμάνης, Rita VanDenDayged • Φωτογράφοι: E79, Αρσένιος Τοπτσίδης Ιωάννα Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Σάκης Γιούμπασης, Βίκτωρ Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr

• e-mail: info@exostispress.gr • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

3

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Street Tales Γράφει ο Ι.Γ. - φωτό: Καρολίνα Τσιρογιάννη

Πλατεία ΧΑΝΘ Ένα πάρκο γεμάτο περιπέτειες! Ο «Εξώστης» βρέθηκε στην παρουσίαση του πρώτου adventure park στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κάνοντας skate, bungee tramboline και παίζοντας paintball. Το What’s Up Park βρίσκεται στη Πλατεία ΧΑΝΘ, ένας χώρος που παλαιότερα είχε συνδεθεί με τον Ζωολογικό Κήπο αλλά τα τελευταία χρόνια δοκιμάστηκε έντονα από την εγκατάλειψη και όχι μόνο. Αν και το αθλητικό πάρκο που παρουσίασε ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν ικανοποιεί σε μέγεθος τους φανατικούς του skate και δεν αντικαθιστά απόλυτα το κενό της πίστας που υπήρχε κάποτε στο πάρκο του Φωκά, αποτελεί ομολογουμένως μια νέα πρόταση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που ελπίζουμε να αλλάξει την όψη μιας άλλοτε εγκαταλειμμένης πλατείας γεμίζοντάς την με νιάτα σε έξαψη! •

ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ Το στοίχημα μιας πεζοδρόμησης Η τελευταία μεγάλη πεζοδρόμηση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης έγινε τη δεκαετία του ‘90 στην Πλ. Αριστοτέλους. Η Αγ. Σοφίας πεζοδρομείται και οι λίγοι “αντιστασιακοί” μηχανόβιοι που παραβατούν κατηφορίζοντας την οδό δεν μπορούν να αλλάξουν τη νέα μορφή του δρόμου. Μέχρι στιγμής ο Δήμος Θεσσαλονίκης τηρεί την εξαγγελία του που θέλει να φέρει ένα τέλος στην ασυδοσία του αυτοκίνητου. Το στοίχημα τώρα είναι διπλό για την δημοτική αρχή: από τη μια πως θα διοχετεύσει όλον αυτόν τον τεράστιο φόρτο κίνησης στους παρακείμενους μικρότερους σε μέγεθος δρόμους και από την άλλη πως θα εξασφαλίσει ότι η πεζοδρόμηση δεν θα ωθήσει κάποιους ευφάνταστους συμπολίτες μας στο να μετατρέψουν τον δρόμο λ.χ. σε άντρο παραβατικών συμπεριφορών (παρεμπόριο, παράνομη στάθμευση, κτλ) ακριβώς όπως γίνεται και σε άλλα σημεία της πόλης. Μέχρι στιγμής πάντως μια βόλτα στην Αγ. Σοφίας δείχνει η πιο ελκυστική ιδέα. Είναι το πιο ήσυχο σημείο στο κεντρο της πόλης! •

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

4

Φιξ καρέ

ElpidA AVrAmelI Η Ελπίδα Αβραμέλη γεννήθηκε το 1989 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φωτογραφία στο AAS College και έχει στο δυναμικό της ατομικές εκθέσεις καθώς και συμμετοχή σε ομαδικές. Δουλειά της έχει επίσης δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.

“Αγαπώ να μισώ το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη. Πάντα έχω την επιθυμία να πιω ένα ποτό σε κάποιο μαγαζί, κάθε φορά που το τολμώ όμως, το μετανιώνω. Ο πανικός στα μπαράκια μου προκαλεί άγχος και νεύρα πλέον. Κάποιος θα έχει μεθύσει και δε θα ελέγχει τα λόγια του, κάποια θα φλερτάρει και πάνω στο νάζι θα φάω και καμιά τούφα από τα μαλλιά της (αφού με έχει εκτοπίσει φυσικά). Τo Σάββατο λέω να περάσω μια βόλτα από τη Βαλαωρίτου…”

Αγαπώ όλα τα είδη φωτο γραφίας με προτίμ ησ η στ εμφανή ην ανθρωπο κεντρική θε ματολογία.

ανησυχίες. Η φωτογραφία ήρθε σαν διέξοδος στις καλλιτεχνικές μου

Φιλοδοξία μου είναι να ασχοληθώ με τη φωτογραφία ομορφιάς και μόδας καθώς και με πορτραίτα καλλιτεχνών.

5

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Mind The Art

ΠΕΜΠΤΗ 6/10 Eightball Γιώργος Οικονόμου & go band 10E με μπύρα, ΕΝΑΡΞΗ: 21.00 Πίνδου 1, Λαδάδικα

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10 Principal Club Theatre A N A T H E M A live Principal Club Theater: 2310.428088 www.principalclub.com Τιμή προπώλησης: 25E, Ταμείο: 30E Προπώληση: Metropolis, Ticket House και www. ticketpro.gr ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΟ 2310.428088 Εθνική ΘεσσαλονίκηςΜουδανιών έξοδος για Νέο Ρύσιο

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/10 Πολυχώρος Πολιτισμού Block 33 ΤΙΓΡΕ ΣΠΟΡΑΚΙΑ live (Τάκι Τσαν & Εισβολέας + Μικρός Κλέφτης & Nasa Funk) Πόσο: 12E ταμείο 10E προπώληση (Metropolis, Ticket House) Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00 • 26ης Οκτωβρίου 33, (περιοχή Σφαγεία)

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10 Eightball Μωρά στη Φωτιά Τιμή Εισόδου 15E http://www.myspace. com/8ballclub Πίνδου 1, Λαδάδικα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/10 Spiti mou GroundFloor HARD GROOVE quartet Είσοδος Δωρεάν. http://www.myspace.com/ spitimou

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10 Πολυχώρος Μύλου ACTIVE MEMBER live Πόρτες ανοίγουν: 21:00. Τιμή εισιτηρίου: ΤΑΜΕΙΟ: 15E ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ 10E http://www.mylos.gr Αν. Γεωργίου 56, Θεσσαλονίκη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/10

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10

Πολυχώρος Μύλου Ο ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ συναντά τον ΝΟΤΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ Οι πόρτες ανοίγουν στις: 21:00 Τηλ κρατήσεων: 2310 510081 / Τιμή εισιτηρίου: 15E, Προπωληση: 12E Αν. Γεωργίου 56, Θεσσαλονίκη

Πολυχώρος Πολιτισμού Block 33 Η ομάδα 1 STEP FORWARD παρουσιάζει τους ONE DROP Fwd+ MC YINKA & The Urbanix. τιμή εισιτηρίου: 10E ταμείο – προπώληση

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10 Μέγαρο Μουσικής ΣΤ. ΚΟΡΚΟΛΗΣ - Ε. ΣΤΑΜΟΥΛΗ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ Τιμές εισιτηρίων: 10E (μαθητικά-φοιτητικά), 15E www.tch.gr

(Metropolis, Tickethouse / etickets: 5E και 8E μέσω του site http://odf2011.eventbrite. com) 21.00μμ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10 GAIA LIVE Δόξης 5 & Σαλαμίνος 231513654 Cross My Art Φεστιβάλ Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας.

Broken Tempo & BlueBass Τιμή Εισόδου7E http://www.gaia.gr

6

Mind The Art

Σάββατο 8/10 Λευκός Πύργος. Οι DJ’s, Στέφανος Μοναστηρίδης, Βασίλης Μητσιόπουλος και Γιάννης Αβραμίδης, θα καταλάβουν την κορυφή του Πύργου και από τις 5 έως τις 8 το απόγευμα, θα γεμίσουν με νότες τα αυτιά των περαστικών.

Κυριακή 9/10 contACT art club Δάφνης 12, 2314010237 Cross My Art Φεστιβάλ Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας.

Performance CATS Εφηβικό Τμήμα Ροντίδη 17:00μμ

8/10-9/10 «1η Οικογιορτή Γαλλικού Ποταμού στο Καλοχώρι» Στις 8 και 9 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί η 1η Οικογιορτή Γαλλικού Ποταμού. Η Οικογιορτή διοργανώνεται από το Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα, με τη συνεργασία και την υποστήριξη του Δήμου Δέλτα. από τις 10 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα.

Δευτέρα 10/10 ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ «DIMINUITA» Ντουέτο κλασσικής κιθάρας. www.prigipessa.gr Έναρξη: 23:00 Πριγκιπέσσα. Φιλικής Εταιρίας 5, Θεσσαλονίκη, (Περιοχή Λευκού Πύργου)

Σάββατο 8/10 contACT art club Δάφνης 12, 2314010237 Cross My Art Φεστιβάλ Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας.

Performance Μνημίδια Soyrliboom 20:00μμ

Κυριακή 9/10

Κυριακή 9/10

GAIA LIVE Δόξης 5 & Σαλαμίνος 231513654

Soyrliboom Κλεισούρας 10, 2ος όροφος

Cross My Art Φεστιβάλ Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας.

Cross My Art Φεστιβάλ Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας.

Μουσική Dj Skip Track, Dj Booker

Performance

Lykos Παίζουν: Αστάρτη Αθανασιάδου - Αχιλλέας Χαρίσκος - 21:00μμ

Cross my book Aνταλλαγή 2hand βιβλίων 11:00μμ

Τιμές εισιτηρίων: 7E φοιτητικά: 5E

Τρεις εν μέσω δύο Αναστασία Γκίτση Χλόη Κουτσούμπελη Αλεξάνδρα Μπακονίκα 17:00μμ

Δευτέρα 10/10 «Άπειρα μόρια» οι SkaGB live/Dj Lilalee Βασ. Ηρακλείου 35 (εντός στοάς)

Τρίτη 11/10 Νέο Δημαρχείο MOTEL SELENIK Παραδοσιακή Μουσική με μείγμα Βαλκανικής και Μεσογειακής Είσοδος Δωρεάν.

Τετάρτη 12/10 Μέγαρο Μουσικής ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΑΙ ISHAY SHAER Στα πλαίσια των Δημητρίων. Τιμές εισιτηρίων: 10E (μαθητικά-φοιτητικά), 15E

Middle Eτερ οn a Cat Erron 21:00μμ Τιμές εισιτηρίων: 7E φοιτητικά: 5E

7

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

1.

Mind The Art Γράφει η η Αλεξάνδρα Μποζίνη

Θεσσαλονίκη: 7/10 – 6/11/2011 Εικαστικά, Εφαρμοσμένες τέχνες (Αρχιτεκτονική, Design, Μόδα), Δράσεις στο Δημόσιο Χώρο, Γαστρονομία Ρώμη: 6-17/11/2011 Λογοτεχνία, Κινηματογράφος, Μουσική Από το 1986 στο σήμερα. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο θεσμός της Μπιενάλε Νέων της Μεσογείου επιστρέφει ανανεωμένος σε μια Θεσσαλονίκη, που προσπαθεί να αναζωογονηθεί και να ξεχάσει για λίγο την σκληρή πραγματικότητα, μέσω της τέχνης. Με θέμα το ερώτημα “Συμβίωση;” η 15η Μπιενάλε δίνει την ευκαιρία σε νέους δημιουργούς να συναντηθούν σε ένα πολυπολιτισμικό γεγονός καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι ακούγοντας τον όρο συμβίωση είναι η σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ ανόμοιων οργανισμών ή ατόμων και από την οποία ωφελούνται και οι δύο εταίροι . Πώς ορίζεται όμως η συμβίωση μέσα από την εικαστική ματιά και, πιο συγκεκριμένα, μέσα από τη ζωγραφική, τις εφαρμοσμένες τέχνες, την αρχιτεκτονική, το ντιζάιν, τη μόδα, τις αστικές παρεμβάσεις και τη γαστρονομία; Αυτό το κύριο ερώτημα , αλλά και κάποια παρεμφερή, όπως το πώς είναι δυνατόν να συμβιώνουμε στο πλαίσιο διαφορετικών τρόπων ύπαρξης, αν υπάρχουν “άτυποι” τρόποι να συνυπάρξει κανείς μαζί με τους άλλους, με ποιόν τρόπο οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις σε μεγάλο μέρος της Μεσογείου επανακαθορίζουν τους όρους της συμβίωσης στη μεσόγειο καθώς και με ποιόν τρόπο προάγει η συμβίωση την ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση , καλούνται να απαντήσουν 500 νέοι δημιουργοί, ηλικίας 18 με 30, από 26 συνολικά χώρες. Οι χώροι που επιλέχτηκαν σχετίζονται με το παρελθόν αλλά και με το παρόν της πόλης ( η περιοχη Βαλαωρίτου, η πλατεία Αριστοτέλους, το τρίγωνο Λευκός Πύργος – Δημαρχείο – Μουσεία (ΜΜΣΤ, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Αρχαιολογικό Μουσείο)), αλλά και με το κύριο συστατικό τη φυσιογνωμίας της, τη θάλασσα (λιμάνι, παραλιακό μέτωπο). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες: www.symbiosis2011.gr www.neagenia.gr www.thessaloniki.gr

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

• STILL LIFE… IS STILL ALIVE • IMAGE OF THE WORLD • ΕΚΘΕΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΥ ΑΠΘ • ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΤΟΥ ΑΠΘ ΚΑΙ ΤΟΥ ISTANBUL TECHNICAL UNIVERSITY • Duet Photography • Walking 4ART • Awake Installation • Disconnect - Εγκατάσταση/ Παράσταση • SOULBIOSIS • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ • W13 • SYMBIOSIS? HOTEL ARISTON • Εργαστήρι Αστικών Στρατηγικών για τον Δημόσιο χώρο • Face Art - Δημόσιες Τοιχογραφίες • TEENAGE ANGST • Rrose Selavy ou Eros c’est la vie? • Action Field Kodra’s Stalking Horses • WAREHOUSE NIGHTS • ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

8

Mind The Art ΘΕΑΤΡΟ

46α ΔΗΜΗΤΡΙΑ

ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (2310823444): • Έως 16 Οκτ. Κάθε Παρασκευή – Δευτέρα 21.00μμ Χαίρω πολύ Νόρα - Σκην:

ΕΜΣ. (τηλ. 2315 200 200): • Σαβ. 8 Οκτ. 21.00μμ

Λουκία Βασιλείου, Παίζουν: Θεοφανίδου, Νεοχωρίτη, Δασκάλου-Χρηστάκη, Δημητριάδη

This door is too small (for a bear) BARKEY & NEEDCOMPANY •

από τους GRACE ELLEN

Πέμπ. 13 Οκτ. 21.00μμ Yasmeen Godder “Storm End Come” • Σαβ. 8 Οκτ. 19.00μμ • Κυρ.

9 Οκτ. 21.00μμ “Το Τραπέζι” από τους Karbido

VIS MOTRIX

Ο Συγγραφέας και ο αδερφός του συγγραφέα Σκην: Σπ. Αθηναίου, παίζουν: Γκαγκάνης, Κουρής, Λιάσιος.

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (τηλ. 2310 229.249): • Κάθε Παρασκεύη

Κυριακή 21.15μμ Ουτοπίξ, ένα βότσαλο στη λίμνη Σκην: Θ. Βελισσάρης, Παίζουν: Βελισσάρης, Δημητρακόπουλος, Καλπενίδου.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (Τηλ. 424 132-3):

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (τηλ. 2310 262 051): • Κάθε Παρασκεύη -

21.00μμ (εώς 16/10) CAVEMAN του Rob Becker Σκην: Αν. Παπαστάθη, Παίζουν: Βλ. Κυριακίδης.

Κυριακή

στις 12μμ

από την ομάδα παιδικού θεάτρου «ΣΚΟΙΝΙ-ΚΟΡΔΟΝΙ» Κείμενο-σκηνοθεσία: Λένα Πετροπούλου

ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (Τηλ. 424 132-3): • Κυριακή 9 Οκτ. 21.00μμ

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ

(Τηλ. 2310 423925): • Κάθε Κυριακή 11.30πμ • Η Χώρα των πουλιών Σκην: Γιάννη Καλατζόπουλου. Κ. Γακίδης, Χ. Μαστρογιαννίδης, Κ. Μαυροφρύδου

Πώς να πω - 5 μονόπρακτα του Σ.Μπέκετ από την ομάδα Angelus Novus, Σκην. Δ. Κωνσταντινίδη

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (Τηλ. 2310232799 & 6948295890):

(2310-210308 & 69372348940):

• Έναρξη Παρασκευή 7 Οκτ. 21.15μμ

• Κάθε

Καροτοπάντζαρο, ντοματόπρασσο, μαϊντανομαρούλι, κι ένα κρεμμύδι λείπει (λύπη;) από την Κυριακή στις 12μμ

Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας της Π. Φυλακτάκη Σκην: Β. Οικονόμου, Παίζουν: Τίγκας, Περδίκης, Βασιλειάδου, Μιχαηλίδου. Eίσοδος ελεύθερη για ανέργους

ομάδα Angelus Novus Σκην. Δαμ. Κωνσταντινίδης

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (Τηλ. 6972.702870): • Κάθε Κυριακή

ΚΘΒΕ Μ. ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ (τηλ. 2315 200 200): • 7-8 Οκτ

11.30πμ Στρουμφοπάρτυ!!! Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ηλιάδης

21.00μμ Ελληνική Νομαρχία Σκηνοθεσία: Γ. Ρήγας. Είσοδος ελεύθερη • ΕΜΣ (Υπερώο) 12 Οκτ 21.00μμ Ιστορίες για Αρκούδες Σκην. Γ. Καλατζόπουλος, Παίζουν: Πανταζής, Χατζηιωάννου, Ζαφειριάδης

Μαθήματα Νεοελληνικής ιστορίας στο “Θέατρο Έξω απο τα Τείχη”

• Κάθε

Ο Ποιητιτής & η ιστορία της κακομαθημένης Ολίνας

Κυριακή

ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

(2310-228161): • Κάθε Παρασκεύη 22.30μμ 21.00μμ (μέχρι 25 Δεκ 2011)

Σάββατο & Κυριακή

ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ (Τηλ. 2392 063711 – 6976514633): • Κάθε Κυριακή

11.30πμ Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον από την ομάδα Μαγικές Σβούρες Σκην: Δημήτρης Αδάμης

Το Θέατρο “Έξω από τα Τείχη” παρουσιάζει από αυτή τη Πέμπτη 7 Οκτωβρίου ένα πρωτότυπο έργο, μια ειδική συνεργασία με τη συγγραφέα Πένυ Φυλακτάκτη. Τα “Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας” είναι μια κωμωδία που καυτηριάζει και σατιρίζει εύστοχα και δηκτικά τα ήθη των νεοελλήνων. Μια σύγχρονη, αιχμηρή κωμωδία καταστάσεων, με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, που σατιρίζει τη νεοελληνική εξαλλοσύνη κι αυταρέσκεια, τη διαφθορά, το φοβικό σύνδρομο απέναντι στον ξένο, την εθνική μυθολογία που αγνοεί την Ιστορία. Το έργο απευθύνεται στο ευρύ κοινό και στοχεύει να προσελκύσει και το κοινό που δεν παρακολουθεί συχνά θέατρο. Μέσω του σχήματος της κωμωδίας αναπτύσσονται προβληματισμοί που αναδεικνύουν τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Έλληνα, στον πυρήνα της κρίσης που ζούμε σήμερα. Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στον Βαγγέλη Οικονόμου ενώ παίζουν οι ηθοποιοί Μπάμπης Τίγκας, Ευανθία Βασιλειάδου, Ράνια Μιχαηλίδου, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Λίζα Μιμιλίδου, Έφη Μυλωνά, Φώτης Αμαξόπουλος, Γιάννης Περδίκης, Λίλη Λαμπούδη, Στεφανία Κώττα. Από 7 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 21.15μμ στο «Θέατρο Έξω από τα Τείχη», (τηλ. 2310-210308 και 6937234894, Πανεπιστημίου 2 – Ευαγγελίστρια). Να σημειωθεί πως υπάρχει η είσοδος είναι ελεύθερη για τους ανέργους με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας.

9

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Η λύση. [ 1 ] Η χρεοκοπία (του κράτους, όχι της χώρας: η χώρα πάσχει από συγγενή ηθική και πνευματική χρεοκοπία έτσι κι αλλιώς, και φυσικά δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά: από παιδίσκη υπήρξε ανοϊκή — συμπτώματα, δε, όπως της κατάληψης των υπερτροφικών υπουργείων για να μη μας δανείσουν αυτοί που μας κρατούν με τα οξυγόνα είναι δευτερεύοντα, έχουμε κάνει και πολύ χειρότερα), όταν και όπως και να μας ανακοινωθεί (ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη, οργανωμένη ή μη, επιβεβλημένη ή αναπόφευκτη, φέτος, από χρόνου ή το ’13) έχει κλειδώσει — δυστυχώς, δυστυχέστατα. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, είναι μία πραγματικότητα που οφείλουμε να την παραδεχτούμε άμεσα (το αντίθετο δε θα ’ναι στο χέρι μας όταν πρωτοδιαβάσουμε τα μαντάτα στο Twitter), να τη γνωρίσουμε (όπως έναν συγγενή που δε μπορούμε να διώξουμε από το σπίτι) και να την καλωσορίσουμε (γιατί ήρθε για να μείνει — και θα μείνει): η χρεοκοπία του κράτους και τα όσα κομίζει είναι τα αναμενόμενα επίχειρα της ασύγγνωστης τρυφηλότητας ενός άσωτου, ανάδελφου, ανεπρόκοπου και ανερμάτιστου πάτσγουορκ, όχι λαών ή τάξεων ή καστών, αλλά ανθρώπινων μονάδων, εγωπαθών και ιδιοτελών υποκειμένων, εχθρών του κοινοτισμού και της όποιας σύμπραξης, πολέμιων του εκσυγχρονισμού και της δουλειάς με όραμα (ή και της δουλειάς γενικώς), ορθοδόξων οπαδών του μοσχομυρωδάτου λιανοκεριού, του άβολου στασιδιού και της καθ’ ημάς Ανατολής (και κάθε κατιμά) και (δυστυχώς, δυστυχέστατα) όχι προτεσταντών, όχι Δυτικών, όχι ελλόγων αστών: ναι, αυτά που κοροϊδεύαμε, και που σκίζαμε τα τζάκετ μας, και

θεωρούν τον ευδαιμονισμό, τον επικουρισμό, την κατανάλωση και την ιδιοκτησία κακοδαιμονία και πράγματα σατανικά και που φταιν, ας στρέψουν και την άλλη παρειά στο χέρι τους που τους ραπίζει, δε με κόφτουν οι απόψεις τους: απλώς η ζωή τους με τρομάζει, και με φτωχαίνει, και την εχθρεύομαι. [ 3 ] Ωστόσο, και καθώς βαρέθηκα τα words, words, words, έχω και μία λύση να καταθέσω εδώ, που ελπίζω να την πάρουν στα σοβαρά οι υπεύθυνοι και να την υλοποιήσουν — προτείνω η Ελλάδα να γίνει αυτό που κατά βάθος, χρόνια τώρα (ακκιζόμενη, φωνασκούσα, επαιτώντας και κομψευάμενη), επιζητεί: να γίνει ριάλιτι — το μεγαλύτερο ριάλιτι της ιστορίας. Χρειάζεται ασφαλώς μία σοβαρή και διόλου ευκαταφρόνητη αρχική επένδυση, αλλά ένα διεθνές κονσόρτσιουμ θα μπορούσε να το αναλάβει άφοβα: τα κέρδη του (φέρ’ ειπείν, ένα 50% για τα πρώτα δέκα έτη) θα ήταν δελεαστικά για κάθε σοβαρό επενδυτικό όμιλο. Χρειάζονται κάμερες, πολλές κάμερες, καθώς και 10.000.000 φορητές, ψείρες, ίσως προσαρμοσμένες σε καπέλα (στα καπέλα μας, που υποχρεωτικά θα φοράμε), καθώς και ένα πελώριο σύστημα που θα τις υποστηρίζει, και που θα κατανέμει και θα «πακετάρει» έξυπνα την λάιβ εκπεμπόμενη εικόνα σε εικοσιτετράωρη βάση. Οι συνδρομητές τού The Greek Reality Show θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν εύκολα τόπο και ανθρώπους, από έναν ψηφιακό ονλάιν κατάλογο χωρισμένο σε κατηγορίες — φέρ’ ειπείν: Ancient Politicians, Cab Drivers, Slave Drivers, Unionists, Suicide Admirers, GENOP-DEI Honchos (Parents Strongly Cautioned), Tsipras’s Enthusiasts (Adults Only — Graphic

που κλαίγαν οι εικόνες τού Τσε στον τοίχο μας, και που μάτωνε το «Why?» στο πόστερ, αυτά λουζόμαστε — και θα τα λουζόμαστε για πάντα. Οπότε, υπομονή. Ό,τι ήταν να γίνει έγινε. Έληξε η περίοδος της Μεταπολίτευσης (του Όθωνος εννοώ, όχι του ’74) και πλέον έρχεται και εγκαθίσταται το μ.Χ: η μετά Χρεοκοπίαν εποχή. Η προ Χρεοκοπίας είχε μια κάποια πλάκα, ένα γούστο (για όσους χαίρονταν και αγαλλιούσαν με τα εθνικά αθλητικά κατορθώματα, με τις αναλήψεις των Ολυμπιακών, με τις σημαίες και την αλεξία των προεκλογικών μεγασυγκεντρώσεων, με τις επιδοτήσεις των Παρατηρητών Στρουθοκαμήλου, των Αποστράτων Βουλγαροκτόνων Κομάντος και των ΔΗΠΕΘΕ, με την πανηγυρική από τηλεοράσεως αποθέωση της εν τω βάθει κατάντιας μας). Το μετά δε θα έχει. Δε θα ’χει πλάκα και γούστο το μετά. [ 2 ] Διαβάζω για τα μ.Χ. «καλά», και οργίζομαι. Μου ’χουν ξεφύγει κι εμένα κάτι βιαστικά φληναφήματα του στυλ, «Τα φιλιά θα ’χουν άλλη γλύκα πια» (και λοιπές ανοησίες που με κάνουν να ντρέπομαι). Δε θα ’χουν άλλη γλύκα τα φιλιά — κάθε άλλο. (Η γλύκα τους είναι ευθέως ανάλογη με το συνδυασμό κουλτούρας και πλούτου αυτών που φιλιούνται). Ούτε η φακή θα νοστιμίσει ξαφνικά. Ούτε η φασολάδα με την καπνιστή ρέγκα και το στουμπισμένο κρεμμύδι και τις βούτες είναι φαΐ της προκοπής — είναι απλώς τροφή επιβίωσης: αλφάλφα ανθρώπων. Ούτε θα «επιστρέψουμε» σε έναν αγαθό πρωτογονισμό αλά Καντίντ: οι ευγενείς βολταιρικοί άγριοι τελειώσανε, μερέψανε, σπούδασαν — πάνε. (Άσε δε που είναι τύποι αφηγηματικοί, πλαστοί). Μείναμε μόνοι άγριοι εμείς. Και φτωχοί. Κι αν κάποιοι

Violence), Antonis’s_the_Great Followers for the Pride of the Holy Homeland (funny), Bennie’s Friends ’n’ Fans (very funny!), Priests (Dark Ages), Protesters (ex Indignants: lol), κλπ. κλπ. Υπολογίζω σε μισό δισεκατομμύριο συνδρομητές τον πρώτο χρόνο, και σε άνω τού ενός δισεκατομμυρίου συμβόλαια από τον δεύτερο και μετά. Δε χρειάζεται να είναι ακριβή η συνδρομή, σίγουρα όχι παραπάνω από 10 ευρώ το μήνα. Και πάλι, τα ποσά που θα εισρεύσουν στα ταμεία θα είναι τεράστια. (Κάντε τον υπολογισμό). Έτσι, και το έλλειμμα θα εξαφανιστεί, και (επιτέλους!) πρωτογενές πλεόνασμα θα παρουσιάσουμε, και στις αγορές θα μας ξαναδεχτούν με χαρά και αξιοπρεπώς. Ακόμη, θα μπορούμε να διορίσουμε κι άλλους δημοσίους υπαλλήλους (ή, για την ακρίβεια, όλους: κι εμένα — δε χρειάζεται ο passé ιδιωτικός τομέας), να χρηματοδοτήσουμε και άλλες ΜΚΟ, να δώσουμε τσουβάλια και τσουβάλια με ζεστό χρήμα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να βγαίνουμε άπαντες στη σύνταξη στα σαρανταπέντε, βία στα πενήντα μας, και να ραίνουμε ο ένας τον άλλο με μισομαραμένα γαρίφαλα — όλα όσα τέλος πάντων συνιστούν το Ελληνικό Όνειρο. — Είμαι περισσότερο από σίγουρος πως όλος ο κόσμος θα παρακολουθούσε απευθείας και με κομμένη την ανάσα τη Σύγχρονη Τραγωδία που θα ανεβάσουμε. [ 4 ] (Ωστόσο: τι ωραίο αίσθημα να έρχονται τακτικά στο γραμματοκιβώτιό σου τα περιοδικά των οποίων είσαι συνδρομητής — από αμέλεια, χάνεις τεύχη αλλιώς. Πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για το «Book’s Journal» και το «Athens Review of Books»). — Κυριάκος Αθανασιάδης.

AH

HA

Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

KATΑΡ-ΑΜΕΝΟΙ;

Μόνο στα δικά μου αυτιά η λέξη «Κατάρ» ακούγεται σαν «Κατάρα»;

Πριν η ελληνική κυβέρνηση πάρει

Από την άλλη όμως σκέφτομαι. Θυ-

τη νέα δόση της, από το πρώτο πρωινό της Οκτωβριανής Κυριακής ο πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας εκτονώνει με ενέσεις εφορίας τον ελληνικό λαό για την είσοδο στα ελληνικά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική του εμίρη του Κατάρ (ή Κατάρας)...

1, 2 δις ευρώ η Καταρ-αμένη συμφωνία που υπεγράφη κι αλήθεια από το πρωί σκέφτομαι γιατί δεν έγινε ένα δημοψήφισμα (από αυτά που υποσχέθηκε το καλοκαίρι της καταστολής ο κύριος Παπανδρέου και οι παρά τω Μέγαρω Μαξίμου) να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν με έμμεση φορολογία επιπλέον 1,2 δις, επιθυμεί να παραμείνει κύριος μέτοχος και να αγοράσει υποχρεωτικά ο κάθε Έλληνας με αυτόν τον τρόπο ελληνικές μετοχές χρυσού στη Χαλκιδική... Σκέφτομαι λάθος; Προτιμώ να γνωρίζω ότι μια έκτακτη εισφορά μου πάει σε 200.000 Έλληνες άνεργους της Βορείου Ελλάδας παρά σε χρηματιστές της Wall Street και του ΔΝΤ.

σιάζει ο Έλληνας τον καφέ και τη μαρίδα, το τσιφτετέλι και τα γαρύφαλλα στην πίστα για να αγοράσει μετοχές χρυσού στην Χαλκιδική; (Αφού έτσι κι αλλιώς πολλάκις έχει πλατινώσει με δίσκους χρυσούς λαϊκούς βάρδους και αηδόνια… τον χαρίζει πλουσιοπάροχα ο Έλληνας τον χρυσό… In Gold we Trust) Κάνω μια βόλτα στα ελληνικά διαδικτυακά μουσεία και στην διαθέσιμη βιβλιογραφία online για τον αρχαίο χρυσό των Ελλήνων. Εκτός από τον σχετικά μικρό σε αριθμό χρυσό της προϊστορικής Ελλάδας (ίσως μάλιστα εισηγμένου από την Ανατολή), η κλασική εποχή συγκεντρώνει ένα απίστευτα μεγάλο αριθμό χρυσού φορτίου επενδυμένο κυρίως πάνω σε μεγαλοπρεπή αγάλματα θεών. Σκέφτομαι μήπως ο χρυσελεφάντινος Δίας ή μια χρυσελεφάντινη Αθηνά, είναι ένα ελληνικό πρόσχημα λατρείας του πολυτιμότερο και αρχαιότερου ορυκτού της ελληνικής γης. Ο δημόσιος «Θησαυρός» της κλα-

σικής Αθήνας, φυλάσσεται μορφοποιημένος σε χρυσά αγάλματα και άλλα χρυσά έργα τέχνης στον ναό της Παρθένου Αθηνάς. Όταν μια αρχαία πόλη βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση εκποιεί λιώνοντας στη φωτιά δημιουργώντας πάλι από την αρχή πρωτογενή χρυσό από τα μεγάλα έργα της Τέχνης. Η πόλη δεν εκχωρεί δικαιώματα εξόρυξης από τα μεταλλεία της σε καμία άλλη πόλη... Εξάλλου φτηνότερα ορυκτά μέταλλα χρησιμοποιούνται για να δέσουν με ΚΑΤΑΡ-ΕΣ όσους εποφθαλμιούν την υγεία, την ευημερία και τη ζωή εκείνων που ΚΑΤΑΡ-ιούνται. Τη σύγχρονη αντιστοιχία θα την συναντούσε κανείς σε εκείνο το επιστημονικό σενάριο όπου η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσιζε να παραχωρήσει σε φορτίο χρυσού στο Ελληνικό Δημόσιο όλα τα αφιερώματα πιστών που κρέμονται στις χιλιάδες εικόνες της ελληνικής ορθοδοξίας... Αλλά ξαναλέω...

11

Οι καφετέριες βουλιάζουν από Έλληνες αγανακτισμένους, το ίδιο και τα gourmet εστιατόρια που σου παίρνουν μαζί με το πορτοφόλι το κεφάλι... ο κόσμος στα bar πίνει τα κέρατά του (δείγμα αλκοολισμού ανέργων κι όχι ευημερίας προλαβαίνουν να με επαναφέρουν στην τάξη φίλοι στο τηλέφωνο...)...ποιόν χρυσό να σκεφτεί... Σκύβουμε το κεφάλι, στηνόμαστε στα 4, στηνόμαστε στην ουρά στη ΔΕΗ και την Εφορία και πληρώνουμε το δικό τους πάρτυ δισεκατομμυρίων... Πριν από μερικούς μήνες φαινόταν ότι αρχίζαμε να ξυπνάμε από το κώμα, το Κόμμα νίκησε πάλι τον ασθενή και τον ξαναβύθισε σε πιο βαθύ κώμα. Ο Μάνος Χατζιδάκις κάποτε μας προειδοποίησε: ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΝ. Και μας αποχαιρέτησε λέγοντας: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (και γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αναστηθεί...)» •

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Word account Γράφει ο Νίκος Νυφούδης - Πολιτικός Επιστήμων Συγγραφέας του παιδικού βιβλίου « Ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του»

Η Γενιά του Nintendo

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Eικόνα: διασταύρωση Μητροπόλεως με Παύλου Μελά. Ένα ζευγάρι στο μικρό μπαλκόνι του δευτέρου περιποιείται τα μικρά λουλούδια του φθινοπώρου. Στο κέντρο της πόλης. Ξεσσαλονίκη. Στο ραδιόφωνο ακούω το αγαπημένο τραγούδι του Monsieur Minimal. Pasta flora. Τελικά αυτή η πόλη δεν θα σταματήσει ποτέ της, να προσφέρει στη μουσική σκηνή αυτής της χώρας. Κι ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι πως όλα κάποτε θα αλλάξουν. Και αισιοδοξώ. Μπορούν να αλλάξουν οι πόλεις; Αν εμείς το θέλουμε. Αν το πιστέψουμε. Στα στενά της Ικτίνου. Στο πάστα φλόρα. Στην Καλαποθάκη. Στη Βαλαωρίτου. Στο Block. Στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος που ακροβατεί μεταξύ απεργιών, αργιών και καλών παραστάσεων. Στο νέο Δημαρχείο που απέκτησε για πρώτη φορά ζωή από το Γενάρη. Στα σκάνδαλα της πόλης που παραμένουν ορφανά και ένας ένας όλοι αθωώνονται. Στα όμορφα δέντρα που όμορφα γέμισαν για πρώτη φορά τα πεζοδρομια της πόλης στο κέντρο. Στα ναυπηγεία της Πυλαίας. Στο άδικα εγκαταλελειμμένο ΒΙΑΜΥΛ. Στην παραλία που περιμένει τη μαρίνα της. Στην Καλαμαριά. Στον πεζόδρομο. Την ακτογραμμή της. Με ένα κάμπριο και τσίτα το ράδιο να τραγουδάω «χιπ-χοπ χάνομαι μεσ’ τα δίχτυα πιάνομαι απόψε πέθανα με βρήκανε στην αμμουδιά δίπλα στα κύματα». Να μην καταλαβαίνουν τα πιτσιρίκια πως ένα ροκ στίχος μιλάει για χιπ χοπ. Αυτοί δυστυχώς δεν ζήσανε το Θέατρο Συκεών να πάλλεται. Με τον Παύλο Παυλίδη να μας υπνωτίζει και να πιστεύουμε πως ο κόσμος μας ανήκει. Δεκαεφτά χρόνια μετά, όλοι εμείς που τότε πιστεύαμε πως θα αγγίξουμε το άπειρο, σήμερα αποτελούμε το πιο άγρια χτυπημένο και απογοητευμένο κομμάτι της

12

κοινωνίας. Στο πιο παραγωγικό κομμάτι της ζωής, να μην βρίσκεις δουλειά. Στην ανεργία με δύο πτυχία. Να συνειδητοποιείς πως τα Λαμόγια και τα Τίποτα έχουν μαζέψει τον πλούτο που μας υποσχέθηκαν πως μπορούμε κι εμείς να διεκδικήσουμε. Για μια θέση στον ήλιο. Η Γενιά του Πολυτεχνείου. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως αν όλοι αυτοί που αποτελούν τη γενιά του Πολυτεχνείου ήταν εταιρεία, το εταιρικό μάνατζμεντ θα έπαιρνε παγκόσμιες διακρίσεις. Μας πουλήσανε τυχαία διάσπαρτα γεγονότα για μεταξωτές κορδέλες. Και διοίκησαν τη χώρα για 30 χρονια σαν το κυλικείο της γειτονιάς τους. Μάλιστα πολλοί από αυτούς ούτε κυλικείο δεν θα μπορούσαν να διοικήσουν... Το χρήμα. Μας κάνανε να πιστέψουμε πως έχει μεγαλύτερη αξία ο υλικός πλούτος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος της γενιάς τον γονιών μας. Αντί να μας βοηθήσουν να αποδομήσουμε το χρήμα, το θεοποίησαν. Η στερημένη Ελλάδα είχε ικανοποιηθεί. Αντί να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, τα καλά, διεκδικήσαμε ολοένα και περισσότερα, αγνοώντας πως η ευτυχία κρύβεται εκεί έξω. Στις γωνιές. Στις πλατείες. Στο θερινό σινεμά. Στα πάρκα. Στα λουλούδια. Στο κορίτσι που σερβίρει το ποτό και με χίλιους τρόπους προσπαθείς να πιάσεις κουβέντα. Στην τράκα για τσιγάρα. Σ’ αυτό που θα ταξιδέψει την πόλη όλη. Σ’ όλα αυτά χρωστάμε την Αλλαγή. Να τα αλλάξουμε όλα. Να τα ισοπεδώσουμε για να τα ξαναφτιάξουμε. Μα, πρώτα από όλα να αλλάξουμε το μέσα μας, γιατί οι ευθύνες δεν ανήκουν μόνο εκεί έξω αλλά και εδώ γύρω, μέσα μας... •

Μεθυσμένο Παραμύθι Γράφει η Μάρα Τσικάρα - E: methparamithi@yahoo.gr

«…κ’ έτσι ένα παιδί απλό γένεται άξιο να το δούμε… το αισθητικό παιδί με το αίμα του καινούριο και ζεστό.» (Πέρασμα- Κ.Π. Καβάφης)

κομμάτι από πίνακα της Βιργινίας Τσιτιρίδου

O Οκτώβρης χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Δεν του άνοιξε κανείς. Περίμενε. Βγήκε κάποιος που μοίραζε διαφημιστικά: Φίλε, να λες πως είσαι από το ΙΚΕΑ, πάντα πιάνει…. τον συμβούλεψε. Μια κυρία ακολουθούσε από πίσω, δώσαμε, δώσαμε, είπε και τον έδιωξε. Είδε μια ετοιμόρροπη σκαλωσιά, σκαρφάλωσε. Πάτησε πάνω σε ξεθωριασμένες μολόχες και κουρασμένους βασιλικούς. Θέλησε να μπει από το παράθυρο. Το βρήκε κλειδαμπαρωμένο. Προσπάθησε από τη μπαλκονόπορτα… τίποτα. Τι πάθαν αυτοί και κρύβονται, σκέφτηκε. Περίμενε να ‘ρθει καμιά βροχή, να διαρρήξει τον σοβά, να ποτίσει έστω με υγρασία τις φτωχές φέτος εκδηλώσεις υποδοχής του. Τους βρήκε να κοιμούνται. Γυμνοί και τσαλακωμένοι. Βρήκε και το σπίτι ακατάστατο. Σαν να θέλει να μετακομίσει και δεν ξέρει από πού να αρχίσει. Μπήκε στην κουζίνα, ξαράχνιασε ένα μπουκάλι με λίγο ημίγλυκο κόκκινο κρασί. Έστω. Το ‘ριξε όλο μέσα σε μια κούπα με κίτρινα φύλλα. Έκανε λίγο χώρο στον καναπέ. Έκατσε. Η τηλεόραση είχε ξεμείνει ανοιχτή. Διαφήμιζε τους μελλοθάνατους της νέας σαιζόν. Την έκλεισε. ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΗΡΘΑ, τσίριξε. ΣΚΑΣΕ, αντιτσίριξε η κρεβατοκάμαρα. Ύστερα άρχισε τις δουλειές. Δίπλωσε τις κάλτσες και τις στρίμωξε ζευγαρωτά και χρωματικά στο συρτάρι, ανέβασε τα μακρυμάνικα σε επίπεδο ευκολότερης προσέγγισης, απομάκρυνε την παραλία από την επιφάνεια εργασίας. Πάνω στο τραπέζι άφησε ζεστές εφημερίδες με ταινίες, παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, προτάσεις για φθηνές φθινοπωρινές εκδρομές, καταφύγια στον Όλυμπο, πεζοπορίες στο Πήλιο, λάσπες στο Κιλκίς, θερμά λουτρά στο Πόζαρ. Μέχρι και μικρά κίτρινα χαρτάκια κόλλησε πάνω στο ψυγείο με τις φρουτολαχανικές του προτιμήσεις. Ήπιε με μια γκριμάτσα το κρασί και πήδηξε στους γείτονες. Κλειστό και ξενοίκιαστο. Συμμάζεψε λίγο το πατζούρι κι έπεσε απ’ τον πέμπτο. Την άλλη μέρα οι ζεστές εφημερίδες στο τραπέζι γράφανε για τον μήνα που θυσιάστηκε διεκδικώντας το μι που του έλειπε. Μι όπως Μαγεία, Μέθη, ακόμη και σηΜασία. Ένας μήνας φύσει και λέξει ελεύθερος. Χωρίς ούτε ένα ΜΗ να τον περιορίζει. Χωρίς όμως και τον ήχο που σχηματίζεται αν ενώσεις τα χείλη για μια απορία, μια διαπίστωση, ένα υπονοούμενο, ένα φιλί. Έτσι ακούγεται και το κλάμα ενός σκυλιού και η επιβεβαίωση ενός κακομαθημένου. Μι όπως Μινόρε. Όπως Μικρό Μου. Όπως ξύπνα-άκουσε-πάρε-Μπρος. Μι όπως Μην είσαι Μαλάκας. Μι όπως Μην αφήνεις άλλον έναν Μήνα να πέσει από το Μπαλκόνι. Μι όπως αγάπα Με, Μη Με γαΜάς άλλο. Ο Οκτώβρης διεκδικούσε ένα μι. Δεν έλαβε ποτέ υπόψη του το χάρισμα του ωμέγα. Όσο τα χείλη απομακρύνονται εκπνέουν θαυμασμό, έκπληξη, ομορφιά. Ωδές, Ώρες Ωφέλιμες, Ωραιότητες, Ωριμότητες, Ωθήσεις. Και είναι Κάπα δεν είναι Χι. Όχι Οχτώβρης. Ούτε ένα Χι πλησίον του Ωμέγα, ούτε μια ώρα Χαμένη, ούτε άλλο ωΧΧΧ, Χώσιμο, Χέσιμο, Χρωστούμενο, Χάλασμα, Χάος στη Χοάνη του Χρόνου. Κάπα… όπως Καλό-Μήνα. Κάπα… όπως Κάπως Καλύτερα. Κάπα όπως Καλοδέξου-τον. Δεν-Κοστίζει. • 13

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης Γιάννης Γκροσδάνης

Μεσάνυχτα στο Παρίσι (Midnight in Paris) Κομεντί, ΗΠΑ, 2011, 94 λεπτά

(4.5/5) **** 1/2

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Γούντι Άλλεν Παίζουν: Οούεν Ουίλσον, Ρεϊτσελ Μακ Άνταμς, Άντριεν Μπρόντι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί

Πετυχημένος σεναριογράφος που θέλει να μετατραπεί σε συγγραφέα βρίσκεται στο Παρίσι για διακοπές με τη μέλλουσα γυναίκα του. Σκεπτόμενος συνεχώς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα που τον επηρέασαν, απομακρύνεται από την πραγματικότητα και ζει κάθε βράδυ το όνειρο της συνύπαρξης μαζί τους. Μια από τις πρώτες φράσεις που ακούστηκαν με την εφεύρεση της γλώσσας πρέπει να ήταν το “παλιά ήταν καλύτερα”. Δημοφιλής αρκετά και ως τις μέρες μας, εκφράζει πάνω απ’ όλα την ανάγκη του ατόμου να δικαιολογήσει την παρουσία της γενιάς του και την επίδραση που είχε στα ήθη και την καθημερινότητα κάθε εποχής στο πέρας της ιστορίας. Όταν ο γραπτός λόγος ακολούθησε τον προφορικό και άρχισαν τα πρώτα γραπτά ντοκουμέντα για τη ζωή σε κάθε εποχή, δημιουργήθηκε και ένα διαφορετικό είδος νοσταλγίας. Αυτό που διαφοροποιείται με το ατομικό παρελθόν και τα παιδικά χρόνια και σχετίζεται με την ευχή των ανθρώπων να ζήσουν σε μια εντελώς διαφορετική εποχή, η οποία υπήρξε πριν γεννηθούν, μια ευχή που βασίζεται σε περιγραφές άλλων και την οποία σκέφτεται συνεχώς ο ήρωας της ταινίας. Ο Gil τριγυρίζει στο Παρίσι και το σκέφτεται εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

όπως ήταν λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε μια μεγάλη φουρνιά καλλιτεχνών κατέφθασε και έδρασε εκεί και μετατρέποντας το σε πολιτιστικό καταφύγιο της Ευρώπης. Και το σκέφτεται όλο και περισσότερο επειδή το παρόν του παίρνει ότι απολαύσεις μπορεί να έχει, καθώς μοιάζει εγκλωβισμένος σε μια δουλειά και έναν γάμο που είναι μακριά από τις απαιτήσεις του. Σε μια νυχτερινή περιήγηση, μόλις το ρολόι δείξει μεσάνυχτα ένα παλιό Peugeot εμφανίζεται και το ζεύγος Φιτζέραλντ τον καλεί σε πάρτι, ξεκινώντας μια σειρά βραδιών όπου θα γνωρίσει όλους σχεδόν τους ήρωες του. Το πέρασμα από το παρελθόν στο παρόν δεν εξηγείται ποτέ (σε έναν φιλμικό κόσμο γιατί άραγε να εξηγηθεί) αλλά προτείνεται ως θεραπεία για την εμμονή του Gil με το παρελθόν. Οι βραδιές που περνά έχουν παρθεί κυρίως από το A Moveable Feast του Χέμινγουεϊ, βιβλίο βασισμένο στα χρόνια του στο Παρίσι. Ο Gil μεταξύ άλλων θα γνωρίσει την Γερτρούδη Στάιν, τον Μαν Ρέι, τον Μπουνιουέλ, τον Νταλί, τον Πικάσο, αλλά αυτή που θα του κινήσει περισσότερο το ενδιαφέρον είναι μια κοπέλα, η Αντριάνα, μέσω της οποίας ο Άλεν θα παίξει το παιχνίδι με το χρόνο. Η Αντριάνα παρά το ότι ζει σε αυτό τον κύκλο, εύχεται να ζούσε στο Παρίσι της belle 14

époque, ξεκινώντας έναν κύκλο νοσταλγίας που αν συνεχιζόταν θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την αρχαία Αίγυπτο. Και αυτό είναι το κλείσιμο του ματιού από τον Άλεν, η φυγή στο παρελθόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αδυναμία του καθενός να συμβιβαστεί με την ύπαρξη του, ακόμη και αν κάποιος το κατάφερνε μαγικά δε θα έλυνε κανένα πρόβλημά του. Πέρα από τις συνήθως αληθείς αναφορές στις σχέσεις των καλλιτεχνών, ο Άλεν καθοδηγεί έναν απόλυτα μετρημένο Όουεν Γουίλσον και χαρίζει μετρημένο χιούμορ στους διαλόγους καλλιτεχνών με έναν άνθρωπο που έρχεται από το μέλλον αλλά και μετρημένες εντάσεις στις στιγμές που ο ήρωας προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Η ταινία προβλήθηκε στην έναρξη των Κανών, εκτός συναγωνισμού, είναι ακριβώς “εκτός συναγωνισμού” όχι με την έννοια της ανωτερότητας αλλά ως ένα φιλμ που αρνείται να μπει στην λογική του συναγωνισμού και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την ψυχαγωγία όσων μπουν στον κόσμο του. Μοιάζει με ανέκδοτο η συμμετοχή του στο top ανταγωνιστικό φεστιβάλ του κόσμου, όπου μεταξύ άλλων οι κριτικοί συνηθίζουν να κατασπαράζουν ένα λεπτό μετά τους τίτλους τέλους στο twitter οτιδήποτε αρνείται τον εντυπωσιασμό. •

Εξώστης Θήτα

Bang Bang club: Ιστορικό δράμα, Καναδάς - Ν. Αφρική, 2010, 107 λεπτά

(2.5/5)

** 1/2

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Στίβεν Σίλβερ Παίζουν: Ράιαν Φελίπε, Μάλιν Άκερμαν, Φράνκ Ράουτενμπαχ, Τέιλορ Κίτς, Νιλς Φαν Γιάρσβελντ

1994.

Νότια Αφρική. Ο Νέλσον Μαντέλα έχει μόλις αποφυλακιστεί και κατά τους τελευταίους αιματηρούς μήνες του απαρτχάιντ οι εντάσεις σταδιακά αυξάνονται. Φυλετικές σέχτες, με την υποστήριξη της λευκής κυβέρνησης, κηρύττουν αιματηρό πόλεμο μεταξύ τους και στους δρόμους του Σοβέτο αντηχούν πυροβολισμοί. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται το Bang Bang Club, τέσσερις νέοι (λευκοί) δημοσιογράφοι, που δημοσιοποιούν το μακελειό που ρήμαξε τους δρόμους της πόλης. Ένας φωτορεπόρτερ δεν έχει ποτέ στο μυαλό

του την φωτογραφία που θα τραβήξει. Το σενάριο και το σετάρισμα μιας τέτοιας φωτογραφίας γίνεται από την ίδια τη ζωή. Κάπως έτσι βρίσκεται ο ίδιος εν μέσω διασταυρούμενων πυρών αναζητώντας την τέλεια λήψη, αυτή που θα δικαιώσει το κινέζικο ρητό μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις ή αν προτιμάτε ζώντας τη συγκρουση ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Στο Bang Bang Club οι ήρωες της ιστορίας μας βρίσκονται ταυτόχρονα σε αυτό το πεδίο μάχης αλλά και σε εκείνο της ίδιας της ζωής τους. Ηθικά διλήμματα για το τι είναι τελικά δημοσιογραφία, προσωπικές συγκρούσεις και αναζητήσεις

δίνουν τον τόνο ενώ οι εμφύλιες συγκρούσεις αποτελούν το υπόβαθρο της ιστορίας. Με αρκετή δράση, ντοκιμαντερίστικη διάθεση αλλά χωρίς έντονο πολιτικό σχολιασμό, αφού εστιάζει περισσότερο στην προσωπική μικροϊστορια παρά στην ιστορική αφήγηση, ο Στήβεν Σίλβερ φτιάχνει μια ενδιαφέρουσα ταινία που βασίζεται στην αληθινή ιστορία μιας ομάδας τεσσάρων φωτορεπόρτερ όπως έζησε τους τελευταίους μήνες του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική. Σε κάθε περιπτωση βέβαια το Πούλιτζερ δίνεται στην πιο δυνατή εικόνα αλλά η τελευταία λήψη ανήκει στην ίδια τη ζωή. •

αναφορές και κάνει ένα πιο straight φιλμ τρόμου, σε σύγκριση πάντα με το πρωτότυπο.

αυτή την εξέχουσα φιγούρα της μυθολογίας του σινεμά τρόμου, όπως της αρμόζει. Δηλαδή σαν τέρας. Και τα κίνητρα ενός τέρατος μπορεί να είναι αγνά (η αιώνια αγάπη για τον Δράκουλα, η ανάγκη για αποδοχή για τον Φρανκενστάιν), αλλά η παρουσία του στον χώρο πρέπει να προκαλεί τρόμο και απειλή. Αυτό ακριβώς που προκαλεί ο βρικόλακας του Fright Night, τον οποίο ενσαρκώνει ένας ελκυστικότερος από ποτέ Κόλιν Φάρελ. Όσο για το γεγονός, πως έχουμε φτάσει στο σημείο να επαινούμε μια ταινία με βρικόλακες, επειδή πληροί τις αυτονόητες, στοιχειώδεις απαιτήσεις μας, μην κατηγορείτε εμάς. Blame it on Twilight. •

Νύχτα τρόμου (Fright night) ΗΠΑ 2011, Τρόμου, 106 λεπτά

(2.5/5) ** 1/2

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκίλεσπι Παίζουν: Άντον Γιέλτσιν, Κόλιν Φάρελ, Τόνι Κολέτ, Ντέιβιντ Τέναντ

Νεαρός που κατοικεί σε προάστιο του Λας Βέγκας μαζί με την μητέρα του ανακαλύπτει, πως ο καινούργιος του γείτονας είναι στην πραγματικότητα ένα αιμοδιψές βαμπίρ. Το 1985 που βγήκε το Fright Night, το ενδοκινηματογραφικό παιχνίδι με τον θεατή και οι μεταμοντέρνες πινελιές είχαν προκαλέσει αίσθηση. Εν έτει 2011 , όταν το μέσο γενικότερα και το σινεμά τρόμου ειδικότερα έχουν γίνει πιο αυτοαναφορικά από ποτέ, αυτή η παράμετρος δε θα μπορούσε να προκαλέσει έκπληξη. Έτσι στο remake του Fright Night ο Κρεγκ Γκίλεσπι του Lars and the Real Girl μετριάζει την αυτοπαρωδική διάθεση και τις σινεφιλικές

Υπό τα στενά πλαίσια της πρόσφατης ‘βαμπιρικής’ φιλμικής παραγωγής, η μόνη ιδιομορφία αυτής της ‘Νύχτας Τρόμου’ έγκειται στο ότι ο βρικόλακας πίνει αίμα και του αρέσει. Και δεν φωσφορίζει σαν βγαίνει στον ήλιο, να λιαστεί. Για την ακρίβεια δεν βγαίνει στον ήλιο, να λιαστεί. Επειδή είναι βρικόλακας. Και οι βρικόλακες δεν βγαίνουν στον ήλιο, να λιαστούν. Σε μια εποχή που έχει υπερτονιστεί η ρομαντική πλευρά των βαμπίρ, είναι σχεδόν αναζωογονητικό να βλέπεις ένα φιλμ που αντιμετωπίζει 15

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Εξώστης Θήτα

Αγοροκόριτσο (TOMBOY) Οικογενειακό δράμα, Γαλλία, 2011, 82 λεπτά

(2/5)

**

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Σελίν Σιαμά

Δεκάχρονο κορίτσι με αγορίστικο κούρεμα και παρουσιαστικό μετακομίζει με την οικογένεια του σε προάστιο του Παρισιού. Στις πρώτες επαφές με τα παιδιά της ηλικίας του, συστήνεται ως αγόρι χωρίς να καταλαβαίνει την επικινδυνότητα αυτής της επιλογής.

Παίζουν: Ζοέ Εράν, Μαλόν Λεβανά, Ζαν Ντισόν

Η ταινία της Sciamma περιγράφει εντελώς απέριττα μια ιστορία που επικεντρώνεται στην παιδική ανασφάλεια. Η ανάγκη των παιδιών να ξεχωρίζουν, ειδικότερα όταν εμφανίζονται σε καινούριο τόπο και καινούριες παρέες, δημιουργεί περιστατικά όπως αυτό όπου η μικρή Λορ για κάποιο λόγο θεωρεί πως θα έχει περισσότερη τύχη στη παρέα της αν συστηθεί ως Μίκαελ, σε μια παρέα μάλιστα που αποτελείται κυρίως από αγόρια. Η Λορ δεν αντιμετωπίζει κάποιο οικογενειακό πρόβλημα (η έγκυος μητέρα της είναι μια μονίμως γλυκιά και υποστηρικτική πα-

Oι τρεις σωματοφύλακες (Three Musketeers) 3D Περιπέτεια εποχής, ΗΠΑ, 2011, 110 λεπτά

(1.5/5) * 1/2

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Πωλ Άντερσον Παίζουν: Ορλάντο Μπλουμ, Κριστόφ Βαλτς, Λίλα Γιόβοβιτς

Ο νεαρός Ντ’ Αρτανιάν πηγαίνει στο Παρίσι να βρει την τύχη του και να γίνει σωματοφύλακας στην υπηρεσία του αυτοκράτορα. Εκεί συναντά τυχαία τους 3 Σωματοφύλακες (Άθως, Πόρθος, Άραμις) η πραγματικότητα των οποίων διαφέρει κατά πολύ από τις ιστορίες που είχε ακούσει. Στην μάχη των 2 μεγεθών, του κλασικού βιβλίου του Δουμά και τη φασαριόζικη σκηνοθεσία του Paul W.S Anderson, ο σκηνοθέτης κερδίζει κατά κράτος μετατρέποντας στα μέτρα του το μυθιστόρημα. Αλλάζοντάς το όσο χρειάζεται για να προστεθεί το action και κάποιες παραπάνω ιστορίες προδοσίας που θα ενισχύσουν τα απαραίτητα twists ώστε να μοιάζει περισσότερο με μοντέρνα περιπέτεια ιστορικού ενδιαφέροντος, άλλωστε και ο Δουμάς δεν έγραφε ιστορία. Οι ήρωες που έμειναν στην λογοτεχνική ιστορία ως η ενσάρκωση των υψηλών ιδανικών (για τα οποία πολεμούσαν), εδώ μοιάζουν να πολεμούν με φόντο το καλό της αυτοκρατορίας τους και

ρουσία) που πιθανά να την επηρέαζε, ούτε κάνει ότι κάνει για λόγους σεξουαλικού ενδιαφέροντος, ακόμη και αν γεννιέται μια έλξη το πρώτο άτομο που γνωρίζει και συστήνεται ως αγόρι. Η ταινία πάντως παρατηρεί το μυστήριο γύρω από αυτήν την απόφαση (και εν γένει το μυστήριο γύρω από διάφορες συμπεριφορές μικρών παιδιών) και παραμένει αποστασιοποιημένη ως το φινάλε, δεχόμενη τελικά το μυστήριο ως λύση. Η κάμερα της Sciamma έρχεται, βλέπει και απέρχεται χωρίς να δικαιολογεί από κάπου την στάση της Λορ και προτιμά να αντιμετωπίσει την όλη ιστορία ως καλοκαιρινό ολίσθημα (η ταινία διαδραματίζεται στο τέλος του καλοκαιριού, λίγο πριν το άνοιγμα των σχολείων) ενός 10χρονου παιδιού. Και όπως όλα τα αντίστοιχα ολισθήματα, διορθώνονται με μια απλή συγγνώμη, το σχολείο ξεκινά, ο χειμώνας έρχεται και όλα ξαναγίνονται φυσιολογικά. •

με πραγματικές αφορμές την προδοσία και τον έρωτα, κυρίως αυτόν που δεν τελεσφόρησε ποτέ αφήνοντάς τους με έναν σωρό απωθημένων. Γυρισμένο σε 3D που πλην των υποτίτλων το ψάχνεις και δεν το βρίσκεις, βασίζει την όποια χάρη του στα κέφια των πρωταγωνιστών, με τους σωματοφύλακες να λειτουργούν άνετα ως σύγχρονη παρέα που την βρίσκεις σε ένα bar, κοντά στα μέτρα του σημερινού ανθρώπου που δεν θέλει να ακούει για ηρωισμούς χωρίς νόημα αλλά αντίθετα είναι διατεθειμένος να βλέπει στην οθόνη του ιπτάμενα πλοία (όπως τα σκέφτηκε ο Ντα Βίντσι) και κλέφτρες με την ομορφιά της Jovovich που κάνουν κόλπα σαν του Neo στο Matrix. Επιπρόσθετα, επειδή μάλλον ένα δίωρο δεν είναι αρκετό, ο Anderson κλείνει με την υπόσχεση του sequel και την ελπίδα του ότι θα ξαναβρεθεί στο τιμόνι, κάτι που δεν είχε συμβεί στο magnum opus του, το Alien vs. Predator (2004). •

• • • •

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

16

Αμνηστεία The Ides of March Μη Φοβάσαι το Σκοτάδι Πόντιοι New Generation

Εξώστης Θήτα

Ο Βασιλιάς των λιονταριών (LION KING) 3D Κιν. Σχέδια, ΗΠΑ, 1994, 89 λεπτά

(3.5/5) *** 1/2

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Ρότζερ Άλερς, Ρομπ Μίνκοφ

Το να γυρίζουν οι παιδικοί σου ήρωες στις ίδιες αίθουσες που τους είχες πρωτογνωρίσει είναι σίγουρα μια θετική είδηση. Ο Μουφάσα, o Σιμπα, η Νάλα επιστρέφουν λοιπόν στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτή τη φορά με την τεχνολογία του 3D στο πλευρό τους. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι. Μην θεωρείται ότι θα βρείτε κάποια επιπλέον αρετή στον μαγικό τρισδιάστατο κόσμο αυτής της κλασικής πλέον ιστορίας. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη επανέκδοση αφού στο παρελθόν ακολούθησε σειρά τηλεοπτικών, VHS και DVD ειδικών εκδόσεων και μια κινηματογραφική επανέκδοση σε IMAX. Πρόκειται άλλωστε για μια από τις σπουδαιότερες και πιο πετυχημένες ιστορίες της Ντίσνεϊ των 90ς με την κλασική φόρμα του animation, λίγο πριν η

τεχνολογία της Pixar σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της. Τα ηθικά μηνύματα του Lion King συνδέουν τον άνθρωπο με τις ρίζες του αλλά και με την έννοια της αυτοσυντήρησης. Το λιοντάρι αποτελεί μια συμβολική επιλογή ως ένα επιβλητικό ζώο σε αυτό το παιχνίδι μετάδοσης του ηθικού μηνύματος της ταινίας. Στα συν της ταινίας το απολαυστικό οσκαρικό σάουντρακ του σπουδαίου κινηματογραφικού συνθέτη Χανς Τσίμερ (αποτελεί άλλωστε το μοναδικό χρυσό αγαλματάκι στην τεράστια διαδρομή του στον χώρο του κινηματογράφου) ενώ τα τραγούδια υπογράφουν οι Έλτον Τζον και Τιμ Ραϊς. Το μήνυμα σε κάθε περίπτωση είναι να μην το βάζεις κάτω. Στο κάτω κάτω όπως λένε και στα σουαχίλι Χακούνα Ματάτα δηλ Κανένα Πρόβλημα! •

Τεκμήριο ενοχής (CONVICTION) Δικαστικό δράμα, ΗΠΑ, 2010, 107 λεπτά

(2/5)

**

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Τόνι Γκολντγουιν Παίζουν: Χιλαρι Σουάνκ, Σαμ Ροκγουελ, Μίνι Ντραϊβερ

Μια

εργαζόμενη μητέρα αγωνίζεται με κάθε τρόπο, φτάνοντας ακόμη και στο να τελειώσει τη Νομική, για να αποδείξει την αθωότητα του αδερφού της, ο οποίος έχει καταδικαστεί για φόνο. Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που μια αντίστοιχη ιστορία βρίσκει το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες. Μια αληθινή ιστορία που εν τέλει δείχνει τις αδυναμίες του νομικού και δικαστικού συστηματος και φυσικά την αγωνία και την μάχη των ανθρώπων απέναντι σε αυτό το σύστημα. Στην περίπτωση μας έχουμε μια ανθρώπινη ταινία που στηρίζεται αρκετά στις ατετές των ηθοποιών της. Η Χίλαρι Σουάνκ ξέρει να παίρνει στις πλάτες της ένα τέτοιο στοίχημα. Το έχει κάνει και στο παρελθόν και για αυτό άλλωστε έφτασε 2 φορές μέχρι το πόντιουμ των Όσκαρ. Πολύ καλό και το υπόλοιπο καστ (Ροκγουελ, Ντραϊβερ) που στηρίζει το εγχείρημα του Τόνι Γκολντγουιν. Ωστόσο πέρα από τις ερμηνείες και αυτόν τον αξιοθαύμαστο θρίαμβο της θέλησης, την δίψα για δικαιοσύνη, η ιστορία βρίθει σεναριακών κλισέ που έχουμε δει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Γεγονός που αδυνατίζει αρκετά την αφήγηση και κάνει αυτό το δικαστικό δράμα απογοητευτικά προβλέψιμο. • 17

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Εξώστης Θήτα Γράφει ο Γιάννης Γκροσδάνης - Γιάννης Βασιλείου

2 καρέ μνήμης για τον Γιώργο Τζιώτζιο Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ελληνικού κινηματογράφου μεταπολιτευτικά. Ο Γιώργος Τζιώτζιος ξεκίνησε ως κριτικός κινηματογράφου από τη Θεσσαλονικη στο ιστορικό περιοδικό ΟΘΟΝΗ τη δεκαετία του ‘80 για να εξελιχθεί σε σημαντικό στέλεχος ετιαριών διανομής, διευθυντής του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ και ιδρυτής του κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας “Νύχτες Πρεμιέρας”. Πέρα απ’ όλα αυτά υπήρξε ένας άνθρωπος που ζούσε μέσα από τη μαγεία του κινηματογράφου και όχι απλά από τον κινηματογράφο. Ο Γιάννης Γκροσδάνης και ο Γιάννης Βασιλείου ζητήσαν από τον Ηλία Δημόπουλο και τον Γιώργο Κρασσακόπουλο, κριτικοί κινηματογράφου και παλιοί συνεργάτες του, να ανεβούν στον Εξώστη της μνημης και να θυμηθούν τον Γιώργο Τζιώτζιο ένα χρόνο μετά το ταξίδι του προς τα άστρα...

Ηλίας Δημόπουλος “Υπήρξε μέντορας μου μα δεν του το‘πα ποτέ”

“Τον Γιώργο τον είδα τελευταία φορά στις 16 Φεβρουαρίου του 2009 στην προβολή της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Παράδεισος στη Δύση» που είχε γίνει στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας. Είχε το υπομειδίαμα που πάντα μου ‘φτιαχνε τη διάθεση από τότε που τον είχα πρωτογνωρίσει στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ των αρχών της δεκαετίας του ’90, την ίδια ευδιάθετα προσηνή – και ολίγον βαριεστημένη - αμηχανία που του ‘φερναν νομίζω οι καλοντυμένες μαζώξεις των εκδηλώσεων. «Πως είναι το έργο;» τον ρώτησα κάποια στιγμή. «Σου αρέσει ο Γαβράς;» μου απάντησε. Και μετά κουβεντιάσαμε. Είκοσι χρόνια νταραβερίζομαι με «ανθρώπους του σινεμά», δεν θυμάμαι ποτέ να ρώτησα κάποιον αυτή την ερώτηση και να μην αυτοϊκανοποιήθηκε απαντώντας μ’ ένα αφοριστικό τσιτάτο ή ένα αυτάρεσκο κατεβατό «άποψης». Ο Γιώργος δεν ήταν έτσι. Νοιάζονταν πως θα γίνει να σ’ αρέσει μια ταινία, νοιάζονταν να προστατεύσει το βίωμα της. Το γράψιμό του – που συχνά μ΄ άφηνε ανικανοποίητο – έβριθε αυτού του νοιαξίματος. Το διαρκές ευφυολόγημα έκρυβε κι από έναν στοχασμό, ποτέ το βαυκαλιστικό αντίθετο. Η ευστροφία της κοφτής πρότασης έπασχε να εκπέμψει την λατρεία για το σινεμά το ίδιο – εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

όχι για την ταυτοποίηση του γραφιά της με την περιβάλλουσα για το φιλμ άποψη. Έτσι, ιδιοφυής κριτικός. Ένας φανατικός οπαδός με επισημάνσεις αντικειμενικού παρατηρητή, ένας οργιώδης σινεφίλ με συνήθειες «κανονικού» αλλά παθιασμένου ανθρώπου. Και πάνω απ’ όλα: Ένας άντρας που αγαπούσε τις ταινίες, όπως ο αγαπημένος του ήρωας του Τριφό αγαπούσε το δικό του αντικείμενο του πόθου. Τις ανέτρεπε χωρίς ποτέ να τις λοιδωρεί. Τις χειρουργούσε, χωρίς ποτέ να τις τραυματίζει. Ήξερε πως το ίδιο αίμα που έτρεχε στις φλέβες του, έτρεχε και στις δικές τους. Δεν διδάσκεται αυτό. Είναι προσωπικό ήθος πάνω από επαγγελματικό μέλημα. Ο Γιώργος Τζιώτζιος ήταν δάσκαλος για τη γενιά μου. Είναι, πάντα, μέντορας προσωπικός μου, χωρίς ποτέ να το επιδιώξει. Και, δυστυχώς για μένα, δεν του το ‘πα ποτέ. Τώρα, λοιπόν. Θα σε θυμάμαι πάντα, πολύτιμέ μου.”

Γ. Κρασσακόπουλος “Μια ματιά που σε καθορίζει για μια ζωή”

“Η ιδέα πως μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου, μοιάζει με ένα κόνσεπτ εντελώς κινηματογραφικό, οπότε ήταν απόλυτα ταιριαστό πως μια τέτοια στιγμή στη δική μου ζωή, ήρθε όταν είδα το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του περιοδικού Σινεμά. Σκέφτηκα, «εδώ θα ήθε18

λα να δουλεύω» και με ένα θάρρος που ακόμη αναρωτιέμαι που βρήκα, επικοινώνησα με το τηλέφωνο που υπήρχε στην ταυτότητα του περιοδικού. Και παρ ότι λένε, ότι πρέπει να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί να γίνει πραγματικότητα, το γεγονός ότι υπήρξα σχεδόν από την αρχή, μέλος της ομάδας του Σινεμά, παραμένει ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μέχρι τώρα ζωής μου. Κι ο Γιώργος Τζιώτζιος είναι ένας από τους βασικούς λόγους γι αυτό. Ομως του οφείλω πολλά περισσότερα από την ευγνωμοσύνη για τα ωραία χρόνια του Σινεμά, των Νυχτών πρεμιέρας, της Playtime που ζήσαμε μαζί. Περισσότερα κι από το ότι χάρη σ εκείνον κάνω μια δουλειά που αγαπώ. Αν δεν είχα συναντήσει τον Γιώργο Τζιώτζιο τότε, δεν θα έγραφα τώρα αυτές τις γραμμές. Πιθανότατα δεν θα ήμουν καν ο ίδιος άνθρωπος. Η ματιά του για το σινεμά και τον κόσμο, το ιδιοφυές του χιούμορ, το αδιαπραγμάτευτο ήθος του, υπήρξαν στοιχεία που με καθόρισαν, στο επάγγελμα και τη ζωή. Και το καλύτερο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ για τον Γιώργο είναι η σιγουριά ότι δεν είμαι ο μόνος από τους φίλους του, ή τους ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά που νιώθουν σήμερα έτσι...” •

Εξώστης Θήτα

CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011 έως Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 201 ΘΕΡΙΝΟΙ

ΕΛΛΗΝΙΣ (2310-292304) Άτακτη καθηγήτρια (20.15) / Όχι μόνο φίλοι (22:00)

ΝΑΤΑΛΙ (2310-829457) Τεκμήριο ενοχής (19.15 – 21.00) / Η ζωή μετά (22.45) XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310-233665): Αιθουσα 1: Μια μέρα (19.00) / The bang bang club (21.00 – 23.00) Αιθουσα 2: Έχουμε Πάπα (19.00 – 21.00) / Μια μέρα (22.45) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310-834996, 2310-844415): Στρουμφάκια (Μεταγλωτισμένο) (18.00) / Όχι μόνο φίλοι (19:45) / Έχουμε Πάπα (21:30) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310-261727) Ένας χωρισμός (18.30 – 20.45 – 23.00) ΟΛΥΜΠΙΟΝ – Π.Ζάννας (τηλ. 2310 378-404): Μεσάνυχτα στο Παρίσι (19.15 – 21.15 – 23.00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 – 960063): Μελαγχολία (18.30 – 20.45- 23.00) ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 (από σταθερό με αστική χρέωση), 2310 290290 www.odeon.gr Aίθουσα 1. O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ (3D-μεταγλ.) (Κυρ: 12.00/14.10) (ΨΗΦ) / ΜΠΑΡΜΠΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΗΣΕΣ (Σαβ&Κυρ: 16.10) / ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (Πεμ-Τετ : 18.0020.10.22.20 και Παρ-Σαβ 00.30) Αίθουσα 2. ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ:ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (Πεμ-Τετ: 18.20, Σαβ: 16.00-18.20, Κυρ: 12.30-16.00-18.20)/ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ (20.30-22.45) Αίθουσα 3. Στρουμφάκια (μεταγλ.) (Σαβ: 16.50, Κυρ: 12.15-14.30-16.50) / ΟΙ 3 ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ (19.00-21.30, Παρ-Σαβ: 00.00) Αίθουσα 4. Στρουμφάκια (μεταγλ.) (Κυρ: 13.00 Σαβ: 16.20, Πεμ-Τετ: 18.30) / COLOMBIANA (20.40-23.00) Αίθουσα 5. O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ (3D -μεταγλ.) (Σαβ-Κυρ:16.10, ΠεμΤετ: 18.20) / ΟΙ 3 ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ (3D) (20.30-23.00) Αίθουσα 6. Το Γάλα (17.50-20.20) / Μια Ημέρα (22.40) Αίθουσα 7. JOHNNY ENGLISH REBORN (18.00-20.1022.20) / Αι Είδοι του Μαρτίου (Μόνο Παρ-Σαβ: 22.20) Αίθουσα 8. ΟΙ 3 ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ (17.40-20.0022.30).

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλ. Πωλήσεις: 801 100 9191 (από σταθερό με αστική χρέωση), 210 8108080 www.vilagecinemas.gr Αίθουσα 1. ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30 - 18.40 - 20.50 - 23.00 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 14.20 - 16.30 - 20.50 - 23.00 / ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ: ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (MΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.10 μεταγλ. / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 18.40 μεταγλ. Αίθουσα 2. ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 19.0021.10-23.20 ΤΕΤ: 16.40 - 19.00 - 21.10 - 23.20 / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 16.40 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30 - 14.30 - 16.40 μεταγλ. Αίθουσα 3. ABDUCTION ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.20 / ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 19.30 / ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 15.10 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.50 - 15.10 μεταγλ. / ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.30 - 22.10 - 00.20 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 22.10 - 00.20 Αίθουσα 4. BARBIE ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 15.00 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.10-13.00 - 15.00 μεταγλ. / ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΕΤ: 16.50 - 19.10 - 21.30 - 23.50 / ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 16.50-19.10-21.3023.50 (3D) Αίθουσα 5. JOHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 22.30-00.40 / ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ 3D ΤΕΤ: 22.40-00.50 / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΕΤ: 16.00-18.10-20.20 / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 16.00-18.10-20.20 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30 - 13.50 - 16.00 - 18.10 - 20.20 μεταγλ.

(3D) Αίθουσα 6. ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-21.50-00.00 / Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ (ΜΕΤΑΓΛ) 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 15.50-17.50 μεταγλ.

(3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.00 - 14.00 - 15.50 - 17.50 μεταγλ.

(3D) Αίθουσα 7. COLOMBIANA ΤΕΤ: 20.00-22.20-00.40 / ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 20.00-22.4000.50 / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 15.20-17.40 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00-13.10-15.2017.40 μεταγλ. Αίθουσα 8. COLOMBIANA ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 22.20-00.40 / JOHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έωςΤΡΙ: 15.40-18.00-20.10 ΤΕΤ: 15.40 - 18.00 - 20.10 - 22.30 - 00.40 / KUNG FU PANDA 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20 -

19

13.30 μεταγλ. Αίθουσα 9. JOHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.10 - 19.20 - 21.30 - 23.40 Αίθουσα 10. ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.40 20.50 - 23.00 ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 16.30 - 18.40 - 20.50 - 23.00

STER CINEMAS CITY GATE Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. ONLINE BUY www.stercinemas.gr Αίθουσα 1. THE THREE MUSKETEERS (13.30 - 16.20 - 18.40 - 21.00 - 23.30) Αίθουσα 2. Oχι μόνο φίλοι (13.10 - 15.30 - 17.50 - 20.10 - 22.20 / Αι Ειδοί του Μαρτίου (Παρ - Σαβ. 20.10 - 22.20) Αίθουσα 3. JOHNNY ENGLISH REBORN (15.00 - 17.10 - 19.20 - 21.30 - 23.50) Αίθουσα 4. COLOMBIANA (13.00 – 15.45 - 18.10 - 20.20 - 22.30) Αίθουσα 5. Κλειστή Αίθουσα 6. Στρουμφάκια (μεταγλ.) (14.30-16.30-18.30-20.30) / ABDUCTION (23.00) Aίθουσα 7. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ (μεταγλ.)

3D (14.00-16.00 18.00 20.00) / ΟΙ 3 ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ 3D (22.00-00.20)

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. ONLINE BUY www.stercinemas.gr Αίθουσα 1. Στρουμφάκια (μεταγλ.) 3D (13.00 - 15.00 17.00) / Οι 3 Σωματοφύλακες 3D (19.10 - 21.30 - 23.50) Αίθουσα 2. Οι 3 Σωματοφύλακες 13.10 - 15.30 - 17.50 - 20.10 - 22.30 Αίθουσα 3. Το Γάλα (14.50) / Νύχτα Τρόμου (17.15 - 19.30 - 21.40 - 00.10) Αίθουσα 4. JOHNNY ENGLISH REBORN (15.15 - 17.45 - 20.00 - 22.10) Αίθουσα 5. ABDUCTION (15.10 - 21.50 - 00.20) / Όχι μόνο φίλοι (17.30 - 19.40) Αίθουσα 6. Στρουμφάκια (μεταγλ.) (14.20 -16.20 - 18.20 - 20.20) / COLOMBIANA (22.20 - 00.30) Αίθουσα 7. JOHNNY ENGLISH REBORN (14.10 - 16.30 18.50 - 21.10 - 23.30) Αίθουσα 8. Στρουμφάκια (μεταγλ.)

(1320-15.20-17.20-19.20) / DRIVE (21.20-23.20) Αίθουσα 9. ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ: ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (μεταγλ.) (14.40 - 16.40 - 18.40) / Όχι μόνο φίλοι (20.40 - 22.45) Αίθουσα 10. Μεσάνυχτα στο Παρίσι (13.00 - 15.00 - 17.00 - 19.00 - 21.00 - 23.00) Αίθουσα 11. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών 3D (μεταγλ) (14.00 - 16.00 - 18.00 - 20.00 - 22.00) / O Βετεράνος (00.00) •

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Λόγια Δρόμικα Γράφει ο Αλέξανδρος Σαλαμές - Ε: asalames@yahoo.gr - Φωτ.: Βίκτωρ Μαλκίεβιτς

Τιγρέ Σποράκια the Band Μπάντα όνομα και πράμα!

Σκόρπιες σκέψεις εν μέσω σύγχυσης…

Info:

Τα Τι γρέ Σ the B and κ ποράκια πρόσ υκλο φ φατα & ολο όρησαν κληρ δίσκο ωμέν με τίτ ο Όνομ λο: α και πράμ α

Tα Τιγρέ Σποράκια είναι ο Τάκη Τσαν και o Εισβολέας. Τα Τιγρέ Σποράκια the Band είναι o Τάκη Τσάν, ο Εισβολέας και καμιά έξι μουσικαράδες με ένα και μοναδικό στόχο και σκοπό. Να κάνουν το κοινό να χοροπηδήσει και να βροντοφωνάξει τα κομμάτια των δύο κορυφαίων MCs. Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου όσοι βρεθούν στο Block33 θα απολαύσουν το συγκεκριμένο συγκρότημα, παρέα με τον Μικρό Κλέφτη από τα Βόρεια Αστέρια και τους Nasa Funk. Και ο Θεός ή…ο -συνεντευξιαζόμενος- Τάκης βοηθός. Όλη η ιδέα των Τιγρέ Σποράκια the band, στηρίχθηκε σε ένα πλάνο του Εισβολέα το οποίο δούλευε περισσότερα από πέντε χρόνια. Να παρουσιάζουμε ζωντανά τα κομμάτια μας επί σκηνής. Δυστυχώς τότε δεν διαθέταμε ούτε την εμπειρία, αλλά ούτε και τις κατάλληλες γνωριμίες προκειμένου να προχωρήσουμε σε αυτό το εγχείρημα, πράγμα οποίο ευτυχώς συνέβη τώρα. Από τους δυό μας καλύτερη επαφή με την μουσική έχει ο Εισβολέας. Αυτός εξάλλου πρώτος, άρχισε να μαθαίνει κιθάρα και να την χρησιμοποιεί στα τραγούδια του. Εγώ δεν ξέρω από νότες αν και δεν θεωρώ, ότι είναι κακό. Δεν είμαστε μουσικοί, ράπερς είμαστε. Τουλάχιστον το προσπαθούμε.

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Για τη δημιουργία της μπάντας με την σημερινή της σύνθεση, ευθύνεται ο παραγωγός, Ακης Γκολφίδης. Αυτός ανέλαβε την επιμέλεια και βρήκε και όλους αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς. Του είμαστε υπόχρεοι για αυτό και πάνω από όλα δεν μετανιώσαμε για την εμπιστοσύνη που του δείξαμε. Θα πω κάτι που απέφευγα πάντα στις συνεντεύξεις γιατί μου φαινόταν κλισέ αλλά είναι μία πραγματικότητα. Με όλους αυτούς τους μουσικούς αισθάνομαι σα να γνωρίζομαι χρόνια και αυτό βοηθάει πάρα πολύ στο να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι πραγματική έκπληξη αυτό το γεγονός και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Οι δυνατότητες που σου δίνει μία live μπάντα, είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της λούπας ή του DJ. Εδώ συνεννοούμαστε και βγαίνει ένα αποτέλεσμα πάντα προς το συμφέρον του κοινού μας. Αν χρειαστεί μπορούμε να γυρίσουμε από funk και μπλουζ μέχρι ρεμπέτικο και λαϊκό. Μέσα από αυτή την κίνηση θέλουμε να εκφράσουμε μεταξύ άλλων και την ευγνωμοσύνη μας προς το κοινό αλλά και τους μουσικούς οι οποίοι σε συνδυασμό μας βοήθησαν να πάμε την φάση μας σε ένα άλλο επίπεδο. Και να κάνουμε ουσιαστικά το όνειρο μας πραγματικότητα. •

20

H πόλη είναι φυλακή. Και ως φυλακή δίνει τζούρες ελευθερίας. Σαν το τσιγάρο του φυλακισμένου στο προαύλιο. Στην ψευτοσυντηρητική βαλκανούπολη που ζω όλα αυτά τα χρόνια δεν ένιωσα ποτέ ολότελα ελεύθερος. Όπως δεν ένιωσα και ποτέ ολότελα πνιγμένος. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τούτες οι τζούρες είναι τόσο γλυκές που δεν τις ανταλλάζεις με ολάκερο καπνομάγαζο. Στην πόλη σαν κοιτάξεις ολόγυρα σου, δεν βλέπεις λουλούδια, ζώα ή χαμόγελα. Κατεβασμένα κεφάλια και βρώμα έχει παντού. Εχει όμως και μικρές πινελιές ελπίδας και αντίστασης. Μικρά δείγματα πολιτισμού γιομάτου ζωή. Εχει ήχους. Πάει καιρός που έχω πετάξει τα ακουστικά μου. Προτιμώ να ακούω σκόρπιες κουβέντες γύρω μου ή τις μελωδίες από τα περαστικά αυτοκίνητα. Όλα τούτα που μαρτυρούν τον δίπλα άγνωστο περαστικό μας. Στις «4 εποχές» είχε ένα γκραφίτι που απεικόνιζε δυο πιτσιρίκια να δείχνουν με το δάχτυλο όλους εμάς και να λέει το ένα στο άλλο «Πόλεις τις έλεγαν». Πιτσιρίκια μιας άλλης εποχής που ο πλανήτης θα έχει σωθεί και το μέλλον θα είναι πολύχρωμο και όχι γκρίζο. Ξέρεις τι όμως; Δεν τα ζηλεύω. Καθόλου. Γιατί το εύκολο είναι να εκτιμήσεις την ομορφιά. Η μαγκιά είναι να την ξεχωρίσεις μέσα στην τόση ασχήμια. Και όταν την ξεχωρίσεις να μην την ξεφτιλίσεις όσπου να έρθει στα δικά σου άσχημα μέτρα αλλά να σε πάει στα δικά της. Με κάθε κόστος ή τίμημα. •

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις Γράφει η Gloria Junks

και άλλες ιστορίες σκισμένου καλσόν και ημικρανίας.... παρτ φαιβ!

Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια, Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα ένα μεγάλο λάθος. Μαζί με τον μπουρτζόβλαχο αμέλησα να ξεφορτωθώ και το μούλικο... μείναμε λοιπόν στο σπίτι σαν χαρούμενη εκδοχή της ανεξέλεγκτης κατανάλωσης rtd σε νησί των βαλεαρίδων και μαζί με τη συσσωρευμένη αγάπη, στόχευσε και όλες τις απορίες του σε μένα... Μαμά, γιατί δεν έχουμε λεφτά να βάλουμε ίντερνετ και κλέβουμε από το γείτονα? Μαμά, γιατί ο Βλαδίμηρος έρχεται στο σχολείο με αυτόν τον τεράστιον κύριο που φοράει την αλυσίδα του ποδηλάτου στο λαιμό; Άντε τώρα να του εξηγήσεις ότι όταν όλη η Ελλάδα ρουφούσε μανιωδώς κονδύλια ευρωστήριξης, εμείς το παίζαμε υπεράνω και τώρα περιμένουμε πότε θα κάνει ξαστεριά. Μέσα σ’όλα μου τσαμπουνούσε φυσικά και τα

επαναστατικά του. Ναι δεν έχετε βιβλία... σάμπως και που είχατε τα ανοίγατε ποτέ; Σε ποιον τα πουλάς αυτά. Οκ, να πας στην πορεία τη μαθητική την ειρηνική με τους φίλους σου. Να βάλεις και το καινούριο σου τζιν, που μόλις το αγοράσαμε από το ράφι αρχισες να το σκίζεις με μανία. Αν κάτι έμαθα αγάπη μου είναι ότι βαθιά στη ρίζα της επανάστασης ήταν πάντα οι φερομόνες. Αυτό που απολαμβάνω πιο πολύ είναι όμως να βλέπω ότι το soundtrack δεν έχει αλλάξει πολύ...από τους δρόμους του Brixton και του Camden μέχρι την Τσιμισκή και την Καμάρα, η ορμή τροφοδοτείται με ισόποσες δόσεις hiphop και punk-rock. Να πας βλαμμένο μου μπας και βρω η καψερή λίγο χρόνο να αδειάσω το κεφάλι μου. Να χαθώ και πάλι στους δίσκους μου και τις αναμνήσεις... Clash, Crass και τρί-

το κύμα ska. Toasters και Uptones και βόλτα στην Kαλιφόρνια με Operation Ivy, και Rancid. Δύσκολο πάντα να μιλάς για επανάσταση όταν το φυσικό σου περιβάλλον είναι ήλιος, παραλία και όμορφοι άνθρωποι... Για να γυρίσουμε όμως στη φτωχομάνα γιατί έχουμε και δω κάτι παλικαράκια που αν στα διαβατήρια τους έγραφε us citizens, ίσως να μας είχαν αφήσει για άλλες πολιτείες. Τους βλέπω συχνά σε στέκια της πόλης να σερβίρουν μπύρες και καφέδες, να γεμίζουν τον κόσμο tattoo και καιρό ήθελα να καταλάβω γιατί είναι ακόμα εδώ... βάζω τη φίλη μου τη Νάντια λοιπόν να κανονίσει τα καθέκαστα και μου γυρίζει το ρολοι δύο μήνες πίσω... καλοκαιράκι στην Ικαρία. Αποσπάσματα, φλασάκια...

63HIGH Καλώς τα παιδιά! Έχουμε μαζί μας τους 63HIGH. Για που το βάλατε παιδιά; Μαγιό μαζί σας πήρατε; AD.: Με μια κιθάρα κι ένα μαγιώ σε μια παραλία στην Ικαρία στην οποία ο σταφυλόκοκκος οργιάζει. Επόμενη σκηνή Σάμος, στο Ηραίον και το τοπικό φεστιβάλ με καβουροσαλάτα να ξεχειλίζει από τα χείλη

AD.: Στην μπάντα του Δήμου Πανοράματος γιατί πληρώνονται καλύτερα και τρώνε και τρίγωνα.

Σε τι φάση μουσικά είστε «σήμερα»; Ποιοι είναι τέλος πάντων οι 63HIGH; AD.: Λίγες πρόβες, πολλά live, λίγες μνήμες, πολλές φωτογραφίες...

CL.: ‘Ενα αριστερό χαφ, ένας μέσος, ένα φόρ, 3 φτηνές αξιόπιστες μεταγραφές που βγάζουν και τα 90 λεπτά, ένας υπομονετικός προπονητής και χρεωκοπημένη αλλά φιλότιμη διοίκηση πρωτοδικείου.

Τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε; CL.: Έχουμε μεγαλώσει ήδη κι είμαστε μια χαρά. Αν εννοείς όμως 60+, ελπίζω να είμαστε σε ένα όμορφο ήσυχο μέρος και να κοιτάμε τα παλιά ντοκουμέντα γελόντας μαζί με τους φίλους μας.

AD.: Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω παιδί.

Με αυτή τη μουσική που «μπλέξατε» πως βλέπετε το μέλλον σας; AD.: Ήδη έχω βγάλει άδεια μικροπωλητή για τη λαικη αγορά.

Μαζί σου... ας γίνουμε όλοι ξανά παιδιά...

Για πιο φεστιβάλ θα φεύγατε «αύριο» για να πάτε να παίξετε; AD.: Για την ετήσια πανελλήνια συγκέντρωση συνταξιούχων αστυνομικών.

CL.: Ένα Warped Vans Tour οπωσδήποτε για να είμαστε κοντά στο στοιχείο μας (sk8) Σχέδια για το φθινόπωρο ή και το χειμώνα; Έρχεται καινούριο cd είδα; AD.: Αρχίζουμε ηχογραφήσεις, ελπίζοντας να έχουμε τελειώσει πριν το τέλος του κόσμου. Μόλις γράψαμε ένα old-school 2-tone κομμάτι για μια ευρωπαική συλλογή που θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο, ήδη υπάρχει ένα τραγούδι σε συνεργασία με τους φίλους μας Jaya the Cat που θα κυκλοφορήσει στον επόμενο τους δίσκο και όλα πάνε καλά. Στόχος είναι τα λεφτά, η δόξα, οι γκόμενες ή η αγάπη για την όλη φάση; AD.: Στόχος είναι η αγάπη, γιατί η αγάπη φέρνει γκόμενες, οι γκόμενες λεφτά και με τα λεφτά αγοράζεις δόξα (Δράμας;;;) Άμα δεν ήσασταν στους 63HIGH σε ποια μπάντα θα θέλατε να παίζετε; CL.: Θα πλήρωνα για να έπαιζα ένα live με τους Bad Religion 21

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Rock ‘n’ Roll Circus Συνέντευξη των Your Hand In Mine στον Αρχιμήδη Γ. Παναγιωτίδη - E: archiepan@hotmail.com

Your Hand In Mine

Πέρασε καιρός απ’ το πρώτο τους album, “Every Night Dreams”, το πρωτότυπο soundtrack για τη βουβή ταινία του Mikio Naruse, που ακούστηκε για πρώτη φορά ζωντανά στις «Μέρες Ανεξαρτησίας», του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Οι Your Hand In Mine (Μάνος Μυλωνάκης, Γιώργος Παπαδόπουλος) επιστρέφουν αυτό το φθινόπωρο με το καινούριο τους άλμπουμ “The Garden Novels”, όπου μέσα από εννιά κομμάτια, επιχειρούν μια διαδρομή στο υποσυνείδητο, συναντούν φανταστικούς ήρωες κι αφουγκράζονται τις ιστορίες τους...

Πείτε μου δυο λόγια για τη νέα σας δισκογραφική δουλειά, “The Garden Novels”…Αποτελεί, κατά μια έννοια, συνέχεια του προηγούμενου δίσκου “Every Night Dreams”; Ή αποτελεί ένα ολοκαίνουριο concept; Σε ηχητικό επίπεδο θα μπορούσε κανείς να πει ότι το «The Garden Novels» συνεχίζει αυτό που ήθελε να πει o προηγούμενος δίσκος. Ήταν ένα μουσικό ύφος που, λόγω των αυστηρών ορίων ενός soundtrack (όπως το να λειτουργεί συνοδευτικά), δε νιώσαμε ότι εξαντλήσαμε. Αλλά παράλληλα, ήταν κάτι που βγήκε πρωτίστως αυθόρμητα και χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική. Σε επίπεδο concept τώρα, η λογική που ακολουθήθηκε ήταν η εντελώς αντίστροφη απ’ αυτή του soundtrack. Η μουσική, από το συνοδευτικό της ρόλο, έρχεται τώρα πια στο προσκήνιο, δεν υποστηρίζει εικόνες αλλά υποστηρίζεται από αυτές διαμέσου του λόγου. Τα 9 μίνι novels γράφτηκαν μετά τη μουσική, για να αποδώσουν το ποιες εικόνες δημιουργούνται στο κεφάλι μας ακούγοντας τα κομμάτια. Συνεχίζετε στην ίδια ορχηστρική μορφή μουσικής (μ’ εξαίρεση το κομμάτι “Nightly Drums”) . Υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό ή απλά έτσι σας βγαίνει με τη μη χρήση φωνητικών…; Έχουμε πολλές φορές εξηγήσει για ποιό λόγο μας έχει κερδίσει η ορχηστρική μουσική. Θεωρούμε ότι ο στίχος κι η αμεσότητα της ανθρώπινης φωνής προφανώς και μπορεί να απογειώσει μια καλή σύνθεση, όμως αν η τελευταία υστερεί, όσο καταπληκτικός και να είναι ο στίχος, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να σωθεί το σύνολο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το σφύριγμα μιας κολλητικής μελωδίας στο δρόμο, το λαλαλά στο μπάνιο, ή αντίστροφα, τα ποιήματα που ταξίδεψαν ως δημοτικά τραγούδια

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

από στόμα σε στόμα στο χρόνο και που τώρα μας απέμεινε μόνο το κείμενο. Το σύνολο δύσκολα επιβιώνει...Σ’ όλα αυτά προσθέτεις και το ότι δεν ήμασταν ποτέ περήφανοι για τις φωνές μας, οπότε ως ένα σημείο το intstrumental μας κέρδισε εύκολα κι από μικρή ηλικία.

The Garden Novels…Που παραπέμπει το όνομα του δίσκου;

Θα υπάρξουν συναυλίες για την προώθηση του The Garden Novels; Προγραμματισμένη για την ώρα είναι μόνο μια συναυλία στις 30/10 στο «Six Dogs» στην Αθήνα, αλλά είμαστε σε συζητήσεις για εμφανίσεις στην Πάτρα, στην Αλεξανδρούπολη και φυσικά στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο φθινόπωρο.

Παραπέμπει στον κοινό άξονα γύρω από τον οποίο ανακαλύψαμε ότι περιστρέφονται τα κομμάτια μας, δηλαδή ένα φανταστικό κήπο. Ανατρέχοντας λίγο πίσω στο υποσυνείδητο και βλέποντας τι είναι αυτό που τελικά συνδέει τα κομμάτια μας μεταξύ τους, βρήκαμε μια αναπάντεχη «εξοχίλα», μυρωδιές υπαίθρου κι αγρού, ζώα και φανταστικούς χαρακτήρες. Ίσως είναι η έλλειψη που εξάπτει τη φαντασία, ίσως πάλι τα όργανα μας το υπαγόρευαν κάθε μέρα που ηχογραφούσαμε στο Μελισσοχώρι. Μας άρεσε επίσης η ιδέα μιας λογοτεχνικής συλλογής, αλλά και η αισθητική των παλιών βρετανικών εκδόσεων...

Υπάρχει το κοινό για να στηρίξει τη μουσική των Your Hand In Mine; Πως βλέπετε τα πράγ-

Ποιες είναι οι επιρροές των Your Hand In Mine (μουσικά και μη…); Η μουσική «παιδεία» των Your Hand in Mine ξεκίνησε από το κιθαριστικό postrock. Έτσι έμαθε ο ένας το παίξιμο του άλλου, δέσαμε μαζί, αλληλοδιδαχθήκαμε την αφαίρεση αλλά πρωτίστως μάθαμε να στηρίζουμε τη μουσική μας περισσότερο στις χροιές των οργάνων και όχι τόσο στα δεξιοτεχνικά παιξίματα. Μας επηρεάζει οτιδήποτε βλέπουμε και νιώθουμε γύρω μας. Οι άνθρωποι, τα ταξίδια, η αρχιτεκτονική, η λογοτεχνία...Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα πολύπλευρο πρίσμα, τον ίδιο το χαρακτήρα μας τελικά, μέσα απ’ τον οποίο διαβάζουμε την ιστορία που κάθε όργανο έχει να μας πει.

Ο επίλογος σε σας…. Διανύοντας την παρούσα κοινωνική περιπέτεια, θα θέλαμε να εκφράσουμε το πόσο πολύ έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στον πολιτισμό και την παιδεία, ως μοναδικά όπλα να το παλέψουμε και μέσα για να σωθούμε. Όπλα που ο καθένας μόνος του μπορεί να κατακτήσει, όσο κι αν η πολιτεία εντέχνως του τα κρύβει, αρκεί να επαναστατήσει και να συμμεριστεί αυτή «την αγωνία απελευθέρωσης και τη διάθεση μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα» (Μ. Χατζιδάκις, Τα σχόλια του Τρίτου, εκδ. Εξάντας). •

22

ματα σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα και δη της Θεσσαλονίκης…; Δεν είμαστε παραπονεμένοι απ’ το κοινό της πόλης μας, αλλά και γενικότερα, ούτε πιστέψαμε ότι ζούμε στο Βερολίνο, ούτε τρέφαμε ποτέ αυταπάτες ότι θα γυρνούσε σελίδα η ιστορία της Τέχνης επειδή γράψαμε μουσική. Δρούμε πρωτίστως σε προσωπικό επίπεδο, μας αρκεί να εκφραζόμαστε και να είμαστε περήφανοι με το αποτέλεσμα. Όταν βέβαια προκύπτει να ταυτιστούν κι άλλοι μαζί μας, τότε η χαρά τουλάχιστον διπλασιάζεται...

των Ο δίσκος Mine In d n a H You r ρεί από κυκλοφο αφική γρ τη δισκο a r.

E r e In n

Angelis and the Istanbul Γράφει ο Αγγελής

Σήμερα είσαι, αύριο γιοκ! ταξίδι (ενίοτε από τις φραγμένες αρτηρίες λόγω των βουνών κεμπάπ) το σκηνικό αλλάζει. Όχι και πολύ βασικά, απλώς τα τριγύρω τραπέζια μαζεύονται, το γκαρσόν αφήνει το δίσκο σερβιρίσματος και πιάνει τη σκούπα, βρέχει και με λίγο νεράκι για να μην κολλάνε τα χυμένα τσάγια. Η νεκροφόρα έρχεται, η εγκιβωτισμένη σωρός αποτίθεται στο μαρμάρινο θρόνο της, ο ιμάμης ξεκινά τις προσευχές για το καλό κατευόδιο, οι άρρενες συγγενείς / φίλοι κοντεύουν, οι θήλεις αλάργα και αυτό είναι όλο. Υπόθεση 15 λεπτών.

- τί είναι ο άνθρωπος; (δις) - αμάν ρε Αγγελή το πες μια φορά δε σ’ αντέχω, μην το ξαναπείς!

- αμ θα το ξαναπώ αγαπητοί μου, θα το ξαναπώ!

- τί είναι ο άνθρωπος; (δις), ένα τίποτα!

Η ζωή γυρίζει στους συνήθεις ρυθμούς. Τα τραπεζάκια επιστρέφουν, τα μάγουλα ξαναμπουκώνουν, το ίδιο και τα ρεψίδια. Παρόλες τις ενστάσεις, η απλότητα της τελετής και η βραχεία διάρκειά της είναι ανακουφιστικές. Μια ψυχή που ‘ναι να βγει, ας βγει μια ώρα αρχύτερα δε λένε; Και πόσο μάλλον δε, αν η ψυχή ήδη έχει βγει. Σόρρυ για το μακάβριο του θέματος, αλλά να μην τα ξαναλέμε: - τί είναι ο άνθρωπος; (δις) Başιnιz sağolsun, ζωή σε λόγου σας..

Όλοι μας έχουμε ξεστομίσει την παραπάνω κοινοτοπία, όπως επίσης κάθε που πετυχαίνουμε στο δρόμο μια νεκροφόρα, φτύνουμε στον κόρφο μας και ξύνουμε τ’ απόκρυφά μας! Φυσικά, όλα αυτά τα θεατράλε, αν ο νεκρός δεν είναι φίλος ή κοντινός συγγενής μας, γιατί τότε τα πράματα είναι ζόρικα. Ήξερα ότι οι μουσουλμανικές κηδείες, έχουν διαφορετικό διαδικαστικό από τις χριστιανικές, αλλά δεν είχα παρευρεθεί έως τώρα σε καμία. Το τελευταίο διάστημα όμως, σα να ‘πεσε περονόσπορος και «προσκλήθηκα» σε 3 απανωτές, ώσπου εμπέδωσα τις διαφορές. Πρώτη και κύρια, το φέρετρο δεν εισέρχεται στο τζαμί και η νεκρώσιμος ακολουθία λαμβάνει χώρα στο προαύλιο. Δεύτερη, ο νεκρός θάβεται χωρίς το φέρετρο, καλυμμένος σε λευκό σάβανο. Τρίτη και σίγουρα ΠΙΟ κύρια, δικαίωμα να προσευχηθούν μπρος στο νεκρό έχουν μόνο οι άντρες, με τις γυναίκες να καλύπτουν το κεφάλι και να παρακολουθούν από απόσταση, κάνοντας απλώς δεήσεις με κλειστές τις παλάμες! Ούτε θέλω να φανταστώ την περίπτωση μάνας που έχασε το μονάκριβο παιδί της και δεν της επιτρέπετε να αγκαλιάσει το άψυχο κορμί του. Επειδή όμως πιάνεται η καρδιά μου και μόνο που το σκέφτομαι, ας επιστρέψουμε στο χωροθετικό κομμάτι της κηδείας. Τις περισσότερες φορές, η μαρμάρινη βάση που τοποθετείται το κιβούρι βρίσκεται στο προαύλιο του τζαμιού, το οποίο με τη σειρά του συνήθως περιφράσσεται. Όχι πάντα όμως. Κι εδώ ερχόμαστε στο θέμα μας! Στην περίπτωση του Φιρούζ Αγά, του τζαμιού της ενορίας μας δηλαδή, τον προαύλιο χώρο καταλαμβάνουν 4 καφέ/εστιατόρια και το μάρμαρο έχει ολόγυρά του τραπεζοκαθίσματα. Τις περισσότερες ώρες, πεινασμένες μασέλες ανοιγοκλείνουν θορυβωδώς, καλαμάκια στουμπώνουν από παχύρρευστο αϊράν, ακούς συνεχώς πνιχτά ρεψίματα! Όταν όμως γίνει το κακό και κάποιος φύγει για το μεγάλο 23

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Σκέψεις φορ φρι Γράφει η Κατερίνα Μπιλιούρη - http://thess.forfree.gr

Βουτιά σε μια φωτογραφία

Δε θα έγραφα γι’αυτό. Αλήθεια. Άλλο άρθρο είχα ετοιμάσει. Λίγες μέρες όμως πριν, στις 7.30 το πρωί έπεσα πάνω σε ένα αφιέρωμα στο νησί Γκορέ, στη Δυτική Αφρική, εκεί από όπου συγκέντρωναν τους σκλάβους και τους έστελναν απέναντι στον Νέο Κόσμο.

Waeter-Gyt

Σεπτέμβριος 2010. Θυμάμαι να διαβάζω ένα άρθρο στο “More Intelligent Life”, το περιοδικό του Economist με τίτλο “Ο Περιπατητικός Γονιός”. Μου είχε αρέσει τόσο που το είχα δώσει σε αρκετούς φίλους να το διαβάσουν. Μια γυναίκα, σύζυγος ενός εργαζόμενου στα Ηνωμένα Έθνη, μιλούσε για τη ζωή της ως μητέρα τεσσάρων παιδιών, τα οποία μεγάλωνε ανά τον κόσμο, προσφέροντας τους κάθε φορά την πιο γεμάτη εμπειρία του τόπου που τους φιλοξενούσε. Χωρίς να επιλέγει τις συμβατικές λύσεις μιας συζύγου διπλωμάτη, τους μάθαινε να σέβονται τη διαφορετικότητα, να γίνονται ένα με τους ντόπιους, τις παραδόσεις και τις συνήθειές τους. Οι

Γράφει ο Τζιάννι Κάλλεν

Αστικοί μύθοι 1. Σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών Σερραίοι, Δραμινοί, Καστοριανοί, Κοζανίτες και κάτι ψιλά έχουν αντικαταστήσει τους ισπανοεβραίους, τους βουλγάροι κατάσκοποι και τους τούρκοι κατακτηταί. Όπως και να το κάνεις πάει η ίντριγκα, ο μικρός ήρωας, οι μυστικές συναντήσεις. Πλέον τα γεγονότα καλά ή κακά δε γεννιούνται εδώ. Μας εγκατέλειψαν και αυτά.

μικροί globetrotters γέμιζαν το μυαλό τους με εκατομμύρια διαφορετικές εικόνες. Ανάμεσα στα μέρη που είχαν ζήσει, μου είχε κάνει εντύπωση ένα μικρό νησί, χωρίς δρόμους παρά μόνο άμμο. Και η φωτογραφία του άρθρου από εκεί υπέροχη. Δυο χλωμά κίτρινα κτίρια, ξεχασμένα από το χρόνο και μπροστά τους παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο ξυπόλητα πάνω στην άμμο.

2. Θεσσαλονίκη και μυστικισμός Ακολουθώντας τα μασονικά σύμβολα της πόλης και τις υπόγειες στοές με ακρίβεια καταλήγεις σε γνωστά σουβλακερί και σε στέκια cool παπούδων, που η φάτσα τους δεν μου κανει για gatekeepers. (κρατάω τις αμφιβολίες μου για τον Μπουτάρη)

Απρίλιος 2011. Νησί Γκορέ Σενεγάλη. Περπατώντας στο μικροσκοπικό νησάκι απέναντι από το Ντακάρ, αισθάνθηκα οτι έπρεπε να εγκλωβίσω στο μυαλό μου κάθε γωνιά, καμπύλη και χρώμα. Και ξαφνικά déjà vu. Δυο κίτρινα κτίρια, ψηλοί φοίνικες και πιτσιρίκια να παίζουν ποδόσφαιρο. Μαγνητισμένη από την ομορφιά, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αισθανόμουν τόσο έντονα πως είχα ξαναβρεθεί εκεί. Όταν γύρισα έψαξα το άρθρο και πράγματι ο τόπος ήταν ο ίδιος. Χωρίς να θυμάμαι το όνομα του Γκορέ είχα βρεθεί μέσα στη φωτογραφία που με είχε συγκλονίσει, στον τόπο που είχα ζηλέψει και είχα ευχηθεί κάποια στιγμή να βρισκόμουν.

3. Ο ερωτισμός Βγαλμένος ο μύθος εν μέσω καπνού και ομίχλης, απο λιμανίσιες καββαδιακού τύπου ιστορίες, τα ποιητικά κόκκινα φώτα σε συνδυασμό με την αφηγηματική υπερβολή της χαράς έχουν χαθεί, πλέον δε βλέπουν, δε νιώθουν, δεν αφηγούνται.

Myth rejected

Ένα απίθανο déjà vu, σα βουτιά σε μια φωτογραφία. • εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

24

Geek Inside Γράφει ο Νικόλας Μπογιόπουλος

]

Το Kindle παίρνει φωτιά

Είναι εδώ για να το πάρεις στο χέρι

Το Kindle Fire είναι η Android tablet που θα σκοτώσει όλες τις υπόλοιπες.

περιοδικό, να ακούσεις μουσική και να

σου και να διαβάσεις ένα βιβλίο ή ένα δεις μια ταινία.

Το Kindle Fire έχει τα φόντα να γίνει η πρώτη επιτυχημένη Android tablet. Έχει μια πολύ λογική τιμή (200 δολάρια), ένα καλό app store, εύκολη πρόσβαση στα cloud services του Amazon αλλά και την εμπιστοσύνη και την θετική εικόνα που έχει το κοινό σε αυτή την εταιρία. Και είναι η πιο φιλόδοξη απόπειρα του Amazon να μπει στον χώρο του hardware από τότε που κυκλοφόρησε το original Kindle. Το άλλο χαρακτηριστικό του Fire είναι πως έχει την δυνατότητα να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό από τον χάρτη. Το παράδοξο είναι πως όταν μιλάμε για ανταγωνισμό δεν εννοούμε το iPad της Apple, αλλά όλα τα υπόλοιπα tablets των άλλων εταιριών που τρέχουν επίσης το Android λειτουργικό. Έως την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι πωλήσεις των Android tablets είναι… κακές. Το Xoom της Motorola είχε αποστείλει στα καταστήματα (προσοχή, αποστείλει, όχι πουλήσει σε αγοραστές) 440.000 κομμάτια. Το 7ιντσο Galaxy Tab της Samsung τα πήγε λίγο καλύτερα και άγγιξε το ένα εκατομμύριο. Όμως υπάρχουν αμέτρητες άλλες Android tablets και καμία από αυτές δεν έχει καταφέρει να κάνει την παραμικρή αίσθηση σε μια βιομηχανία που η Apple κυριαρχεί. Πολλές εταίρες αναγκάστηκαν να πετσοκόψουν τις τιμές (μπαίνοντας μέσα για κάθε tablet που πουλάνε) μόνο και μόνο για να γλιτώσουν από το απόθεμα στις αποθήκες. Το Kindle Fire έχει τις δυνατότητες να αντιστρέψει αυτή την εικόνα. Το μεγαλύτερο λάθος όλων αυτών των 7ιντσων tablets που βγήκαν στην αγορά ήταν πως αντιμετώπιζαν το iPad σαν τον ανταγωνισμό τους. Το Kindle Fire δεν κάνει αυτό το λάθος. Αντιθέτως χαίρεται που είναι διαφορετικό. Είναι μια συσκευή που ξέρει πως έχει έρθει σε αυτόν τον κόσμο για κατανάλωση περιεχομένου και όχι για την δημιουργία αυτού. Είναι εδώ για να το πάρεις στο χέρι σου (δεν χρειάζεσαι και τα δύο λόγω του μικρότερου μεγέθους του) και να διαβάσεις ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό, να ακούσεις μουσική και να δεις μια ταινία. Αρχικά θα στηριχτεί στα services του Amazon και αν τα πάει καλά μάλλον θα αυξήσει το development για την δημιουργία Android applications. Οι αναλυτές βλέπουν τον ερχομό του Fire με καλό μάτι, το οποίο δεν λέει απαραίτητα κάτι αλλά σίγουρα δεν είναι και κακός οιωνός. Την ίδια στιγμή οι developers έχουν ανάμικτα συναισθήματα. Ο δημιουργός του Tango, Eric Setton, βλέπει το Fire σαν υπέροχο προϊόν και μια πολύ καλή ευκαιρία για να ασχοληθούν με το development για αυτή την πλατφόρμα. Υπάρχουν όμως φωνές όπως και αυτή του Michael Novak από την ομάδα του GroupMe που έχουν τις αμφιβολίες τους. Οι σημαντικότερες ενστάσεις είναι πως το Fire τρέχει το Android Gingerbread αντί για το Honeycomb που έχει φτιαχτεί ειδικά για τα tablets. Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η μικρή οθόνη των 7ιντσων και η αλήθεια είναι πως ο κόσμος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης μέχρι στιγμής δείχνει να προτιμά τις μεγαλύτερες οθόνες όπως αυτή του iPad (9,7 ίντσες). Όμως παρά τις ενστάσεις σε επίπεδο development γεγονός παραμένει πως το Amazon με αυτή την συσκευή καταφέρνει να φέρει στα χέρια των καταναλωτών περισσότερα από ότι οι (Android) ανταγωνιστές του και αυτό μάλλον θα το φέρει στην πρώτη θέση ανάμεσα σε αυτούς. Το Fire θα κάνει κάτι παράδοξο: Θα είναι το πρώτο επιτυχημένο tablet της Android αγοράς και την ίδια ώρα θα σκοτώσει όλους τους άλλους παίχτες της ίδιας κατηγορίας. • 25

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Urbanities • Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Eίχα μόλις τελειώσει από το γυμναστήριο και σαν βγήκα στον πολυάσχολο δρόμο σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσε να ήταν τελειότερο το βράδυ για το πάρτυ του «Εξώστη». Ζεστό και γλυκό, ποτισμένο με αναμονή και λαχτάρα για αυτό το περιοδικό που έδωσε λέξεις σε νέα παιδιά, μα πάνω απ’όλα όρεξη και έμπνευση για δουλειά σε ένα καιρό περίεργο και θλιβερό. Περπάτησα με τη Δέσποινα στην Τσιμισκή, κάπνισα ένα τσιγάρο και συζήτησα μαζί της για τις Κάννες. Φτάσαμε στο “Rover” όπου παρέες από νεαρά παιδιά, όμορφα νιάτα και χαμογελαστά πρόσωπα μας χαιρέτησαν και μας υποδέχτηκαν. Όλοι καθισμένοι έξω, κάτω από τον σεπτεμβριανό ουρανό που κρατάει μακρυά βροχές και σύννεφα για όλους εμάς

που απόψε γιορτάζουμε τον «Εξώστη» μας. Πηγαδάκια, παρέες και μυστήρια φλερτ έδιναν ένα άρωμα από πάρτυ σε σπίτι γνωστού – κάποιος έφερε κεφτεδάκια, κάποιος παγωτό από το περίπτερο στη γωνία και ο επόμενος μας δρόσισε με παγωμένα αναψυκτικά. Στην είσοδο βρήκα το φοβερό αυτό κορίτσι που ανέλαβε την αρχισυνταξία αλλά και να κουμαντάρει όλους εμάς. Η Μαρία λοιπόν,υποδέχεται κόσμο και χαμογελάει. Οι συντάκτες του περιοδικού μιλάνε και ξεφυλλίζουν το τρίτο τεύχος που μόλις έχει κυκλοφορήσει! Λίγο πιο μέσα, παρέες με αγόρια και κορίτσια που πίνουν και λικνίζονται ντροπαλά στους ήχους του “Rover”. Ψάχνω το Στέφανο - τον ταλαντούχο γραφίστα του «Εξώστη» - μάλλον κόλλησε στον «μακ» του ετοιμάζοντας κάποια δουλειά, απ’αυτές που βλέπεις και στάζει

το σάλιο από το στόμα. Πίνουμε gin&tonic, καπνίζουμε υπεύθυνα, μιλάμε, γελάμε και γνωριζόμαστε. Μουσικές από το dj-booth, ποτά από το bar και εξώφυλλα «εξώστη» παντού. Ένα κορίτσι τρέχει φορτωμένο με ποτά στο χέρι, η Δέσποινα πιάνει κουβέντα με το Γιώργο και εγώ χαζεύω το μαγαζί. Πέτρα στους τοίχους παντού, μια Vespa κάθεται στη γωνιά με τη χλόη από πάνω της, κορνίζες και καθρέφτες κοσμούν τη νύχτα μας. Η Μαρία, ο Γιάννης κι ο Αλέξανδρος πιάνουν το μικρόφωνο και καλωσορίζουν όλους τους φίλους του «Εξώστη». «Καλώς ήρθατε στο πρώτο μας πάρτυ!» Καλή ανάγνωση! Till next week. •

Η ομάδα του εξώστη καλοσώρισε τους φίλους και αναγώστες του στο πάρτυ που πραγματοποιήθηκε στο Rover bar την περασμένη Πέμπτη.

φωτό: Αρσένι ος Τοπτσίδη ς

ύ μ ε π ολ ρ αδ υ ά β η . φ η ρ σ ό μο δ ιά θ ε ια π ολ ύ ά ρ ισ τ η χ υ ε α τ Ή τα ν μ ι ν α κ που α ή , π οτά ς εσά ς μ ο υ σ ικ σας ε όλο υ μ ύ α ς κα ι ο μ τ ά λ εσ μα Ε υ χα ρ ισ κ ουν σ ο ή τ θ σ υ ή κα τ ε α κο λ ο α θ ις . ς π ο κ ρ ιθ πω δη λώ σε μασ τε ιχε ς ε κ ο τ ίσ υ π ο σ χό τ ν α α κό μ α π ολ λ έ ς

Εκκωφαντική Ησυχία Σκέψεις του Μάριου Ερμητικού Σπύρογλου

27

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

Άθλιος Γιος 1

[Eίμαι σεξουαλικά έφεδρος, καταφέρνω και έχω 60% του οργασμού μου – το κόλπο το έμαθα από τη γυναίκα μου που προσποιείται (ο Θεός ξέρει γιατί) οργασμό από τη μέρα που παντρευτήκαμε] Αυτά περί της ύφεσης δε με ανησυχούν – εγώ έχω ύφεση από τη μέρα που γεννήθηκα. Μου ήρθε η έκτακτη εισφορά – κάλεσα την αντιτρομοκρατική και τους είπα ότι δέχθηκα απειλή για

βόμβα σε φάκελο. Αυτή τη στιγμή την έχουν σε ειδικό θωρακισμένο δωμάτιο υπό παρακολούθηση.

Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον Εμίρη του Κατάρ για το 1,2 δις για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής. Τώρα το προϋπολογισμένο κονδύλι, ‘κολόνια για τους 600 όρχις’ [έξοδα παράστασης] του ελληνικού κοινοβουλίου θα καλυφθεί χωρίς νέο δάνειο.

Ο βασικός μισθός ‘πείνας’ στο δημόσιο είναι 780 ευρώ – όλα είναι θέμα διατροφικών επιλογών. Στον ιδιωτικό τομέα με 560 όλοι είναι χορτασμένοι και ευτυχισμένοι. Είναι γνωστό βέβαια ότι το γκαζόν και θρεπτικό και αντικαταθλιπτικό είναι.

Με πήραν από τη τράπεζα: ‘καλημέρα σας κύριε Πεοπλεονπεσμενόπουλε’ μου λένε. ‘Για τη δόση σας παίρνουμε’, ‘ωραία’ λέω και εγώ, ‘θα

περάσω να την πάρω! ’ Με πήρε ο σπιτονοικοκύρης μου τη προηγούμενη εβδομάδα και μου ζήτησε το ενοίκιο του προπροηγούμενου μήνα. Μόλις εχθές κατάφερα να σταματήσω το ξεκάρδισμα. Πήγα supermarket εχθές για shopping therapy – πήρα και μία coca cola – τι θα πει λατρζιλίκια; Μια ζωή την έχουμε ορέ. Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Γίνε παππάς και εσύ, μπορείς. •

Χάνει-μπαλ Γράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - E: xanei.mpal@yahoo.gr

ΜΠΑΛΑ-ΜΠΑΛΑ-ΜΠΑΛΑ • Πολύ μεγάλη μπάλα από το Δικέφαλο την Κυριακή. Στην κυριολεξία! Οι περισσότεροι έμοιαζαν τουλάχιστον 40αρηδες. «Είναι δυνατόν να μην μπορούν να παίζουν Τετάρτη Σάββατο; Εγώ πως μπορούσα;» που έλεγε κι ο μεγάλος Τάκης Γκώνιας!!!

• Γκοοολλλ στο Κλεάνθης Βικελίδη! Καλά ντε, ούτε ένα αστειάκι δεν μπορούμε να κάνουμε; • Μαθαίνω ότι συγκεντρώνονται υπογραφές, ώστε τα ματς της Α.Ε.Κ. να λήγουν στο 90΄. Τα τελευταία χρόνια θυμάμαι τουλάχιστον 59821 παιχνίδια που σκόραρε στις καθυστερήσεις.

• Έκτακτο πολεμικό δελτίο. Εμφύλιος ξέσπασε στις Αραβικές χώρες για τα μάτια του Π.Α.Ο.. Φήμες ότι υπήρξε πρόταση να λύσουν το θέμα εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

με τη διεξαγωγή νέου κύκλου του Γκοτζαμάν Καρντάσι (Big Brother) και guest star τον Τσάκα δεν επιβεβαιώνονται.

• Αντιδράσεις στο πρόσωπο του Fernando Santos ο οποίος δεν κάλεσε τον Μήτρογλου στην Εθνική για το επόμενο παιχνίδι. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα απλώς ο παίκτης ζήτησε ειδική άδεια για να συμμετέχει στα γυρίσματα του «Ρόδα-Τσάντα και Κοπάνα 5».

• Στη θέση του Μήτρογλου κλήθηκε, ναι καλά ακούσατε ο μεγάλος Χάρι! Τώρα που έσφιξαν τα πράματα στο θέμα πρόκριση εκτός από καλή μπάλα, χρειάζεται και τύχη. Και τι καλύτερο από τον πατ.. ε, την τύχη του Άγγελου.

• Θρήνος για τους οπαδούς των νεοφώτιστων, Ομάδα Α και Ομάδα Β οι οποίοι δεν πρόλαβαν καλά καλά να δουν τις ομάδες τους να αγωνίζονται 5 αγωνιστικές στη Super League, τις βλέπουν τώρα να συμμετέχουν στην κλήρωση της Football League.

• Κουτουρντίσατε να ρίξετε τον Ηρακλή για να ανέβει ο Αστέρας. Έπαιξε άρων άρων τρεις αγωνιστικές για να ολοκληρωθεί το συντομότερο όλο αυτό το αίσχος, και έπειτα από ούτε ένα μήνα ανακαλύπτετε ότι είναι βρώμικοι και πρέπει να πέσουν. Πόσα θέλετε να μας τρελάνετε εκεί κάτω ρε… Την ίδια χρονιά που η κρίση βαθαίνει μέρα με τη μέρα, οι παράγοντες 28

του ποδοσφαίρου εκφυλίζουν το ίδιο τους το προϊόν με αποφάσεις εκτρώματα που προκαλώντας το φίλαθλο αίσθημα. Δημιουργούν πρωταθλήματα εκτρώματα σε ένα άθλημα που παραδοσιακά είναι λαοφιλές αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν ξέρω που το πάνε άλλα πάει πολύς καιρός που έπαψα να πιστεύω στην τύχη. Υ.Γ. Έκλεισε η συμφωνία για τα δικαιώματα του Champions League, με την Ε.Ρ.Τ. να προσφέρει ένα προκλητικά τεράστιο ποσό σε σχέση με τα ως τώρα δεδομένα. Πονούσαν που πονούσαν τα μάτια με ό,τι βλέπαμε στο Ch.L. -καθότι μοιραία έπεφτε σύγκριση- τώρα πονάνε και τα μυαλά μας. •

La Tia Rita Γράφει η Rita Van DenGayged

*Tην κάνω, γιατί σε βαριέμαι. Σουζάνα, μην κλαίς και μην λυπάσαι, κόσμος πολύς το άκουσε το πικρό μαντάτο της βαρεμάρας την εβδομάδα που τσιλιμπούρδιζα στην Ιβηρική. Σκέψου μονάχα τον πολιτικό αγωνιστή Μάκη, το είπε σε κοτζάμ εισαγγελέα, του έλειπε τάχα μου η Kαβάλα, πήρε πτήση για Κούβα, που και καλά πούρα έχει, και κουμμούνια και σκέτο χωρίς το κουμμ. Ένας άντρας λιγότερος, κρίμα και είχα πρόσβαση στα αποδυτήρια κάθε φορά που τον έκρυβα. Κάτι παρόμοιο ακούστηκε από τα τρυφερά χείλια του καταπονημένου εθνοπατέρα Βγενόπουλου του Παναθηναϊκού της Ολυμπιακής, συμφωνώ, Σουζάνα μου, ότι η αεροπορική έπρεπε να μετονομαστεί σε Panathemasair μετά από την προφανή σύγχυση του επιβάτη οπαδού που δεν του άρεσαν τα ντε πιε της Κριθαριώτη, βγάλε νόημα τώρα. Αυτός το είπε στα αραβικά στον Αλί Πασά, αλλά απάντηση δεν πήρε γιατί ο Αλίς αγόρασε τις αεροσυνοδούς για το χαρέμι του και τελικά αποφασίστηκε να σερβίρουν καφέδες οι ποδοσφαιριστές, μήπως τελικά με αυτό το τέχνασμα πετάξει η ομάδα ή πετάξει την ομάδα, αυτό το τελευταίο δεν ορκίζομαι ότι το άκουσα λόγω σκουξίματος, ήμουν στα αποδυτήρια, ναι, πάλι. Το μόνο καλό από αυτή τη βαρεμάρα ήταν το γόβα-φούστα-ντεκολτέ τύπου Σισέ που αναδεικνύει τετρακέφαλο-γάμπα-δασύτριχο στήθος και πλάκωσε το αδελφάτο κάνοντας την πτήση παρτούζα, ήτοι γλίτωσε ο αερομεταφορέας και η πτήση για Μύκονο κάνει 3.000 Ευρώ. Όχι τίποτα, για να μην λέει και η Τρόικα ότι δεν έχουμε αναπτυξιακό σχέδιο, τα παντελόνια δεν κάνουν τον άντρα, πόσο μάλλον την ελληνική οικονομία. Είπα Τρόικα και θυμήθηκα ότι κάθε μήνα λέει και αυτή στον Γιωργάκη ότι τον βαριέται. Και αυτός στεναχωριέται, το είπε και ο γιός του από το Χάρβαρντ που έχει στήσει αντίσκηνο διαμαρτυρίας μαζί με τον έτερο γιό κουμμουνιστή Παρθένη-Δασκαλάκη-Αγγελόπουλο αγανακτώντας για τον πεσμένο ποπό του μπαμπά επειδή το Κατάρ αρνείται να αγοράσει το ψωρό-Ελληνικό και να φτιάξει ποδηλατόδρομους. Πάντως και αυτοί αναμεταξύ τους βαριούνται γιατί το αντίσκηνο παραείναι σοσιαλιστικό σε σημείο χιπστεριάς και τέτοιες μαλακίες έκανε ο παππούς το ’80 που στο Ελλάντα δεν υπήρχε ούτε τζακούζι, ούτε Καλατράβα, μόνο το Καλλιμάρμαρο, που και σε αυτό παγώνει ο κώλος σου αν πας για παρσί, yo lo sé guapa. Γι’ αυτό και ο γόνος την έκανε για Σύνταγμα, που έχει και σιντριβάνι και περιστέρια για γκουρμέ με δαμάσκηνα. Κατά τα λοιπά, εγώ βαρέθηκα τους άντρες με ψυχολογικά. Παραπροχτές ένας τέτοιος πήρε τη φιλενάδα Gudrun και μόλις βαρέθηκε το πολύ γερμανικό, το Octoberfest και τον τραπεζικό της λογαριασμό, πήρε τη φιλενάδα της φιλενάδας, συνονόματη Ρίτα, επειδή, λέει, ασκεί σύγχρονη βιολογική εξωτερική πολιτική στην αναπαραγωγική προσωπικότητα κορασίδων με σκοπό την ανατροπή των συνεχών διπλωματικών επεισοδίων Ελλάδας-Γερμανίας. Μπούχτισα, την κάνω για τα αποδυτήρια. Άντρας της εβδομάδας: ο Λέων Πατίτσας, επειδή η Χρουσαλά τον βαρέθηκε και γράφει βιβλίο για νιόπαντρους. • 29

εξώστης. 06 - 12 Οκτωβρίου 2011

ROAD

E79

Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova

{

“Στον δρόμο ίσως συναντήσετε σπίτι που μοιάζει με κάστρο και φωτογράφο που μοιάζει με πρίγκιπα. Εάν θέλετε να ζήσετε σαν σε ένα παραμύθι, απλά ξεκινήστε το ταξίδι .”

}