EXOSTIS 950

εξώστης

T. 500+450 07.02.13 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Editorial Κάδοι ανακύκλωσης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας ήταν ένα θετικό πείραμα. Βέβαια ο Δήμος έκανε μισή δουλειά αφού, παρά τον περιορισμό που είχε τεθεί, καθημερινά στην Αγίας Σοφίας σουλατσάριζαν με άνεση αυτοκίνητα και μηχανάκια και απο θαύμα δεν είχαμε κανένα ατύχημα μεταξύ πεζών και τροχοφόρων. Σε μια πόλη όμως που το ΙΧ και το διπλοπαρκάρισμα καταδυναστεύουν εδώ και χρόνια τη ζωή μας η Αγιας Σοφίας έγινε γρήγορα σημείο συνάντησης και διεξαγωγής δημιουργικών ομάδων και καταστάσεων της πόλης. Με το προσωρινό φράξιμο της αποδόθηκε για πρώτη φορά περισσότερος δημόσιος χώρος στους πεζούς επιτρέποντας σε περαστικούς, διαβάτες και ποδηλάτες, να απολαυσουν ένα άλλοτε πολύβουο σημείο της πόλης με ηρεμία.

Ποιος είπε ότι μόνο οι ταινίες αξίζουν Όσκαρ όταν η καθημερινή επικαιρότητα είναι ένα τόσο σουρεάλ ιλαροτραγικό υπερθέαμα. Με ένα photoshop και λίγη καλή διάθεση κάνεις θαύματα ακόμη κι αν πρόκειται για τον ξυλοδαρμό ενός κρατούμενου, ο οποίος έτσι κι αλλιώς θα κριθεί απο την δικαιοσύνη εφόσον αποδειχθούν οι πράξεις που του αποδίδονται . Και άσε το λαό στο facebook να τσακώνεται και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια να μιλάνε με σοβαροφάνεια για τη μάνα τρομοκράτη ενω άλλοτε - σε πιο χαλαρές εποχές - δόξαζαν τη μάνα ρεϊβερ. Αναλύσεις αδιάφορες για μια άνεργη και μουδιασμένη νεολαία που καταλήγει στον κάδο ανακύκλωσης της τηλεόρασης χαζεύοντας σκουπίδια. Έναν κάδο ανακύκλωσης σαν κι αυτούς που βρίσκεις στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας. Τον πεζόδρομο που κατά τα φαινόμενα και τις γραφές των ημερών θα επιστρέψει στην πρώτερη κατάσταση του για να βολευτούν και τα εκατοντάδες ΙΧ της πόλης που δεν είχαν που να διπλοπαρκάρουν. Σε αυτή την περιέργη αλυσίδα μεταξύ Περιφέρειας – Δήμου – απρόσωπων δημόσιων υπηρεσιών και Υπουργείων η απόφαση για την πειραματική λειτουργία ενός πεζόδρομου βρέθηκε και αυτή σε έναν κάδο ανακύκλωσης. Όπως χρόνια τώρα βρίσκονται και οι ανύπαρκτοι ποδηλατόδρομοι που έγιναν.

Αξίζει λοιπόν η διαμαρτυρία που γίνεται αυτές τις μέρες απο αυτές τις ίδιες τις δημιουργικές ομάδες και τους ενεργούς πολίτες γιατί θα είναι άδικο να χαθεί μια ευκαιρία που η ίδια η πόλη εφτιαξε επιτέλους για τον εαυτό της. Και ήρθε η ώρα το πείραμα να γίνει πράξη με κανόνες, ρυθμίσεις και χωρίς μεσοβέζικες καταστάσεις που θα δώσουν μια αληθινή προοπτική στην ποιότητα ζωής της Θεσσαλονίκης. Και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό επιζητώντας και πάλι τη βολή τους έναντι του γενικού καλού μάλλον, όπως έλεγε κάποτε ο τραγουδοποιός, “δεν ξέρουν που πατάν και που πηγαίνουν”... Γιάννης Γκροσδάνης

Περιεχόμενα Στήλες 05 Lou’s Favs 06 Mind The Art 13 Εξώστης Θ 20 Μεθυσμένο παραμύθι 20 Υπεραστικό κορίτσι 21 Αθηναϊκές Πινακίδες 21 Θεσσαλονίκη επιτόπου 22 Fahrenheit 451 23 Bookstand 25 Ρετρό 26 Σαλάτα με καλώδια 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay 30 The Zodiac Θέματα: 04 Longboard 9 Υρω Μάνε 10 Hotel Ariston: συνέντευξη Λέλα Ράμογλου 15 Μπερλιναλε 16 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ροτερνταμ 17 Αντώνης Καρπετοπουλος 24 Κυνηγοί κεφαλών.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ: Ο Εξώστης προσφέρει 4 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα. Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα, αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο diagonismos@exostispress.gr. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.

Ταυτότητα Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Μαρία Αναστασίου, Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Παναγιώτης Κουντουράς, Ιωάννης Moody Λαζάρου, Αλέξης Γκάτσης, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Αντρέας Πάτσης, Αλέξης Γκάτσης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Νέλη Σταθακίδου, Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης • Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr

• e-mail: info@exostispress.gr • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 • marketing@exostispress.gr Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

3

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Κείμενο: Όλγα Κυριακίδου Φωτογραφίες: Έφη Παπαπετρίδου - www.epiphotography.com

Παρασκευή μεσημέρι και κάνει παγωνιά! Κάτω στην πλαζ Αρετσού ακούγονται γέλια, φωνές και ένας ήχος περίεργος, σαν κάτι να γδέρνει την άσφαλτο! Κατεβαίνω προς τα κάτω και συναντώ μια παρέα κοριτσιών που αψηφά κρύο και υγρασία, φορούν κράνη και προστατευτικά και απλά... τσουλάνε! Πάνω σε μακριές σανίδες ακροβατούν και χορεύουν, κατεβαίνουν τη μεγάλη κατηφόρα, ακουμπούν τα χέρια τους στην άσφαλτο και φέρνουν στροφές!

Η Μαρία, η Ισιδώρα, η Χριστίνα η Μίνα και τα υπόλοιπα κορίτσια είναι μέλη της ομάδας Long board Girls Crew Greece. Η ομάδα Long board Girls Crew δημιουργήθηκε για πρωτη φορά στη Μαδρίτη της Ισπανίας, από μια ομάδα κοριτσιών που είχαν κουραστεί να αποτελούν «μειονότητα» στη σανίδα! Δημιούργησαν λοιπόν μια θηλυκή κοινότητα longboard, μια διεθνή πλατφόρμα υποστήριξης για όλες όσες θέλουν να κινούνται πάνω σε μια μεγάλη σανίδα, ώστε να γνωριστούν μεταξύ τους, να προβάλλουν το ταλέντο τους, να υποστηρίξει τη δημιουργία τοπικών πληρωμάτων! Έτσι γεννήθηκε και η ελληνική ομάδα, τα κορίτσια που γνώρισα στην πλαζ Αρετσού και μου ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη ενώ στεκόμουν ακίνητη! Η Γυναικεία Ελληνική Ομάδα Longboard έχει στόχο να δημιουργήσει στην Ελλάδα μία ομάδα longboard για κορίτσια η οποία θα ενώσει την αγάπη τους για το πατίνι σε όποιο σημείο της εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

χώρας και αν βρίσκονται, θα παρέχει συμβουλές και δωρεάν μαθήματα. Δεν είναι όμως μόνο για κορίτσια «Φυσικά και μπορούν αγόρια να συμμετέχουν αρκεί όπως γράφουμε και στη σελίδα μας στο Facebook, να στηρίζουν τα κορίτσια με τα

θερία στη κίνηση, σαν να βρίσκεσαι ανάμεσα σε κύματα. Στη Θεσσαλονίκη η ALPIKA προωθεί τη χρήση του longboard ως μέσο για τη μετακίνηση μέσα στην πόλη αλλά και ως μέσο εκγύμνασης και

οποία πατινάρουν, να αγαπούν τη ροή τους και να ενθαρρύνουν τη δράση τους!»μου τόνισε η Μαρία. Ανέβηκα κι εγώ λοιπόν πάνω σε αυτή την περίεργη επιμήκη σανίδα με ροδάκια και τσούλησα για λίγο στο ισιάδι! «Θα νοιώσεις σαν να κάνεις surf στο τσιμέντο» μου φώναξαν από πίσω τα κορίτσια! Βέβαια με την ταχύτητα που πήγαινα εγώ αν από κάτω είχε θάλασσα σε δευτερόλεπτα θα βούλιαζα! Έτσι όμως μου είπαν ότι ξεκίνησε το longboard.

Surfers στη Χαβάη χρησιμοποιούσαν αυτοσχέδιες σανίδες σαν προσομοιωτές για να εξασκούνται στο surfing. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί ονομάζουν το longboard και επίγειο surf, αφού καταφέρνει να σου προσφέρει μοναδική ελευ-

βελτίωσης τεχνικής για χιονοσανίδα (snowboard). Χρησιμοποιεί δηλαδή το longboard ως εργαλείο εξάσκησης στο snowboard, ώστε να κατεβαίνεις τις χιονισμένες βουνοπλαγιές χωρίς κανένα φόβο, επιδέξια και με περίσσια χάρη! Κι ίσως είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να εξασκηθείς στο snowboard όταν το χιόνι δεν έχει πέσει ακόμα στα βουνά. Μπορείς να εξασκηθείς στην ισορροπία σου, στους ελιγμούς και στις στροφές ακόμα και στο πως να ελέγχεις την ταχύτητα σου. Όπως στο snowboard έτσι και στο longboard μπορείς να αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες, που μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 80χλμ./ώρα. Με ειδική σανίδα και πάντα με τον απαραίτητο εξοπλισμό, με την

4

αλεμάους @figios -->Αν το τουίτα είχε φτιαχτεί απο Έλληνα,το μόνο κουμπί που θα’χε θα’ταν ένα «άσε μωρέ με το μαλάκα να πούμε» Tacos @anastassio1968 --> Καλά, όλη μέρα στο τουίτερ είσαι; Όχι βέβαια,είμαι και τη νύχτα..

ος, με τις τωρινές ρομποτάκι @rompotaki -->Αν γίνει πόλεμ δες μεθυσμένος προμήθειες στο ψυγείο μου μένω δυο βδομά Angel Soukos @AngelSoukos --> Να είσαι ωραιοπαθής και να θολώνει το καθρέφτης στο μπάνιο αμέσως όταν κάνεις ντουζ. Μην σου τύχει!

Zen Premie @PremieZen --> Σιγά μη χαλάσω τους μηνιαίους φακούς επαφής για τις 28 μέρες του κουτσοφλεβάρη...

KaurisμάκηςΠουνέντης @kurosawa7 --> έχουν αυνανισ τεί με ακτινογραφία μου Magica @mY_Mou --> Είμαι με το ένα πόδι στον μπάφο.

Σαδεντρέπεσαι @kyrosgranazis_ --> Ειμαστε και μεις οι ναρκοληπτι..

beatBukowski @beatBukowski --> Εγώ πότε θα γίνω ο «κοίτα τον μαλάκα, αντί να βλέπει μπάλα, ήρθε με την γκόμενα στο γήπεδο για να φασωθεί». Η Άσπρο Δόντι @AsproDonti --> -Με απατάς; -Ποια είσαι; -Η Σούλα.

–Έλα βρε Σούλα μου,όχι - :D

αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινα και με μία αίσθηση απόλυτης ελευθερίας , επιδέξιοι Longboarders κατεβαίνουν βουνοπλαγιές με απίστευτες ταχύτητες στην πιο extreme έκδοση του longboard, το downhill. Μη το επιχειρήσετε μόνοι σας! Μπορείτε να το απολαύσετε σε video και προς το παρόν να αρκεστείτε στην ελευθερία κίνησης που σου παρέχει το longboard στην πόλη, να μιλήσετε με τα αγόρια της ALPIKA και με τα κορίτσια του Longboard Girls Crew Greece, να μάθετε για δράσεις που οι ίδιοι οργανώνουν για το longboard, συναντήσεις και μαθήματα. Μπορείτε να τους βρείτε εδώ:

Monsieur Verdoux @Vevey_1977 --> Μη μιλάς στον άλλον για δίαιτες όταν τρώει, για κόμματα όταν φλερτάρει και για οικογένεια όταν είναι έτοιμος για σεξ. Πέτεμυ @Mr_Petemy --> Ως εδώ.Θα στείλω τη γιαγιά μου για αποτοξίνωση απ’ τα μνημόσυνα.

STDs for the masses @koitapiosmilai --> Απο κοντα ειμαι γλυκος, εναρετος, ενας μικρος ζαμπουνης θα ελεγε κανεις, μεχρι να μυριστω καθαριστρια ιν δε κλοους προξιμιτι

ALPIKA www.alpika.gr email: info@alpika.gr facebook: www.facebook.com/alpika.gr

psarianot @psarianot --> γιατί μπαίνετε στη λωρίδα του Τραμ; είστε Τραμ; Σαδεντρέπεσαι @kyrosgranazis_ --> Ειμαστε και μεις που περιμενουμε τον επιταφιο για να δουμε σκυμμενη γυναικα μπροστα μας

Longboard Girls Crew Greece facebook: http://www.facebook.com/LongboardGirlsCGreece

Τζερτζής @tzertzis --> -γιατί δεν απαντάς όταν σου τηλεφωνώ; -επειδή έχω αναγνώριση κλήσεων 5

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Mind The Art

Παρασκευή 8/2

Παρασκευή 8/2 Η Θεσσαλονίκη των Τέλλογλου Ζωγραφική – Χαρακτική – Γλυπτική Περισσότερα από 130 έργα από τη συλλογή κυρίως της Αλίκης και του Νέστορα Τέλλογλου πιάνουν το νήμα 100 χρόνων ιστορίας της Θεσσαλονίκης στην έκθεση «Η Θεσσαλονίκη των Τέλλογλου: ζωγραφική, χαρακτική, γλυπτική», που εγκαινιάζεται την στις 7.30 το βράδυ στο Τελλόγλειο. Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού χώρου: Δευτέρα κλειστά Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10.00 – 13.00 Τετάρτη: 10.00 – 19.00 Σάββατο – Κυριακή: 10.00 – 18.00 Η γενική είσοδος είναι 5 ευρώ, διατίθενται μειωμένα εισιτήρια και ισχύουν πολλές ατέλειες.

Παρασκευή 8/2

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης συνεχίζει με τρία ακόμη μοναδικής ομορφιάς έργα, παρουσιάζοντας στο κοινό της πόλης τον διακεκριμένο Θεσσαλονικιό τσελίστα, Δημήτρη Πάτρα, ο οποίος θα ερμηνεύσει το «Κοντσέρτο για βιολοντσέλο σε ΝΤΟ-Μείζονα, έργο 37» του Έριχ Βόλγκανγκ Κόρνγκολντ, καθώς και τη λυρική «Ρομάντζα για βιολοντσέλο και ορχήστρα σε ΦΑ-Μείζονα, έργο AV 75» του Ρίχαρντ

Στράους. ‘Ωρα 21:00, στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής (Μ1) του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται σε Α’ Εκτέλεση το έργο του νέου Έλληνα συνθέτη Δημήτρη Αράπη «Πλάτων- Η Αλληγορία του Σπηλαίου» με τη σύμπραξη της Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης, υπό την καθοδήγηση της Μαίρης Κωνσταντινίδου. Την ορχήστρα διευθύνει ο μαέστρος Κάρολος Τρικολίδης. Τιμές εισιτηρίων: 9ευρώ - 14ευρώ - 18ευρώ Μειωμένο 9ευρώ Ειδικό εισιτήριο 5ευρώ. - Οικογενειακό 18ευρώ - 28ευρώ - 36ευρώ. - Ισχύει Ευρωπαϊκή Κάρτα Νέων • Δεκτές και πιστωτικές κάρτες.

«Συμβολαιογράφος» του Νίκου Βασιλειάδη με την Υρώ Μανέ Θέατρο Εγνατία

Το εργοστάσιο Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργαζομένων!

Πατριάρχου Ιωακείμ 1 Πλ. Αγ. Σοφίας, Τηλ.: 2310-225172 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Τετάρτη & Κυριακή: 20.00 Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.15 ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος 16 ευρώ, φοιτητικό – μαθητικό - ανέργων 13 ευρώ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 2310-428007, 428027

Οι δράσεις που περιλαμβάνει το τριήμερο αγώνα είναι οι εξής:

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Τρίτη 12/2

Τριήμερο αγώνα

Την Κυριακή 10/2 θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική συνέλευση των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στο cine Αλέξανδρος.

6

Τη Δευτέρα 11/2 θα πραγματοποιηθεί στις 17:00 πορεία στην Καμάρα και στις 20:00 συναυλία στο Ιβανώφειο με τους Θ. Παπακωνσταντίνου, Γ. Χαρούλη, Χαΐνηδες.

Η Artis Causa Gallery σας καλεί στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης του Παναγιώτη Φερεντίνου με τίτλο:

Την Τρίτη 12/2 καλούν τους εργαζόμενους και τους πολίτες σε συγκέντρωση στο εργοστάσιο. Συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν την ίδια μέρα στις 11:00 στην Καμαρά και στις 12:00 στο ΙΚΕΑ.

“Ανάμεσα στο «μάτι» και στον «κυκλώνα»” ώρα 20.00 Διάρκεια έκθεσης: 12.02.2013 - 15.03.2013 Μητροπόλεως 97

Mind The Art

Πέμπτη 14/2 ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ ΡΟΝΚΑΛΙΟΛΟ Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης συζητά με τον γνωστό Περουβιανό συγγραφέα

Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο, με αφορμή το βιβλίο του Ο ουρουγουανός εραστής, εκδόσεις Καστανιώτη. στις 19:00, στον IANO Αριστοτέλους 7, τηλ. 2310 276447 Είσοδος ελεύθερη

Συνεχίζεται έως 17/2 Kάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή. Η παράσταση «Κασσάνδρα Έκστασις», σε σκηνοθεσία Ryszard Nieoczym, παρουσιάζεται στο Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά) Τιμές εισιτηρίων: 12ευρώ ολόκληρο, 10ευρώ φοιτητικό/ανέργων , 5ευρώ ατέλειες Κρατήσεις Θέσεων: 2310 423925

Παρασκευή 15/2 Ζήνα Αθανασιάδου Gallery 25 συνεργάτες της γκαλερί εκθέτουν.Παράλληλα θα λειτουργεί art shop, έως τις 20 Μαρτίου. Φωτογραφίες: Έργο του Δημήτρη Τζαμουράνη. Φωτογραφία χώρου από το art shop της γκαλερί. Π.Π.Γερμανού 5 Τ: 2310 275 985 www.zinaathanassiadou.com Ώρες λειτουργίας: Δευτ, Τετ, Σαβ:10.30-2 Τρ, Πεμ, Παρ:10.30-2 & 5.30-9

Συνεχίζεται έως 3/3 Λόγω μεγάλης προσέλευσης του κοινού , οι παραστάσεις συνεχίζονται... κάθε Παρασκευή και Κυριακή Παράταση ως 03-03-2013 Η θεατρική ομάδα Α.Ε.* παρουσιάζει την μπαρθεατρική παράσταση «Τί ήθελα να γίνω;» Ελάτε να μας πείτε τι θέλατε να γίνετε, να σας πούμε τι δε γίνατε. ARK BAR Νικηφόρου Φωκά 12,Θεσσαλονίκη Πληρ: 2310287577 (μετά τις 20.30)

Συνεχίζεται έως 16/2

Συνεχίζεται έως 28/2

Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟ

Τσιμισκή 11 • Έκθεση χαρακτικής με τίτλο “Μάρκος

GARCON BRASSERIE «Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας»*

Ζαβιτζιάνος: Έργα και Κείμενα”. Παρουσιάζονται χαρακτικά του Μάρκου Ζαβιτζιάνου (1884-1923) και εκδόσεις με εικονογράφηση που έχει ο ίδιος φιλοτεχνήσει, όπως το έργο του 1914 «Η τιμή και το χρήμα» του

Φωτογραφίες από τη Δύση και την Ανατολή της Ευρώπης Του Γιάννη Κεσσόπουλου Λ. Νίκης & Αγίας Σοφίας 2, Τηλ: 2310.253033

Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:00-15:00, Τρ., Πέμ., Παρ.

10:00-21:00, ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Athens calling ΤΟΠΟΣΗΜΟ ΦΑΛΗΡΙΚΟΥ ΟΡΜΟΥ Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Προσχεδίων Έκθεση και ανοιχτή συζήτηση ΜΟΥΣΕIΟ ΜΠΕΝAΚΗ | ΚΤHΡΙΟ ΟΔΟY ΠΕΙΡΑIΩΣ ΠΕΙΡΑIΩΣ 138, ΑΘHΝΑ Το Μουσείο Μπενάκη και το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής εγκαινιάζουν την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 20:00, στο Κτήριο οδού Πειραιώς, την έκθεση “ΤΟΠΟΣΗΜΟ ΦΑΛΗΡΙΚΟΥ ΟΡΜΟΥ - Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Προσχεδίων”. Στο πλαίσιο των εγκαινίων, την ίδια μέρα στις 15:00, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συζήτηση. Η ανάδειξη του θαλάσσιου μετώπου της πόλης της Αθήνας αποτελεί άξονα προτεραιότητας, δεδομένης της περιβαλλοντικής, πολιτιστικής και οικονομικής σημασίας του για την ενίσχυση του ρόλου της πόλης ως Μεσογειακής

Πρωτεύουσας. Ο Φαληρικός Όρμος, ιδιαίτερα, εντάσσεται στους αναπτυξιακούς άξονες εθνικής και διεθνούς εμβέλειας. Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάζεται το Μητροπολιτικό Πάρκο του Φαληρικού Όρμου με άξονες πολιτισμού, εκπαίδευσης, αθλητισμού και αναψυχής. Αντικείμενο του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού είναι η δημιουργία μιας κατασκευής που θα λειτουργεί ως τοπόσημο (landmark) εντός θαλάσσης, επί της κεντρικής προβλήτας στον Άξονα Πολιτισμού του σχεδιαζόμενου Πάρκου και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τον χώρο και την πόλη και ιδιαίτερο πόλο έλξης. Στην έκθεση παρουσιάζονται οι 28 συμμετοχές στο Διαγωνισμό, με σχέδια, κείμενα και μακέτες. Στην ανοιχτή συζήτηση θα γίνει συνοπτική παρουσίαση της Μελέτης Ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου, που αφορά στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου, παρουσίαση των 3 βραβευμένων μελετών του Διαγωνισμού από τις ομάδες εκπόνησής τους, καθώς και τοποθετήσεις της Διοργανώτριας Αρχής, 7

των μελών της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού και των Τεχνικών Συμβούλων. Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στις 15:00 και θα προηγηθεί των εγκαινίων που θα λάβουν χώρα στις 20:00. Είσοδος: 4 ευρώ, 2ευρώ.

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Mind The Art

ΘΕΑΤΡΟ από 7/2 – 14/2

Studio ΚΟΙΤΩΝΕΣ (6975 12 66 77): «Παιχνίδια Φόβου» των Kado Kostzer –Alfredo Arias απο την Ομάδα rιsko. Κάθε Σάββατο και Δευτέρα 21.00 και

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 22 92 49) : “Οι Καιόμενοι” της Δέσποινας Καλαϊτζί-

Κυριακή 20.00. Εώς 25/2

δου. Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης. Κάθε Παρ., Σάβ.ο και Κυρ. στις

Studio ΝΕΜΕΣΗ (2310 32 62 30): “Πάπισσα Ιωάννα” σε διασκευή-σκηνο-

9.15μμ

θεσία: Αφρούλη Μπέρσου. Κάθε Σάββατο στις 21:00 μ.μ. και Κυριακή

ΑΝΕΤΟΝ (6942 841714): «Ανοιχτή Σκηνή – Θεατρικές Φωνές της Πό-

στις 19:00 μ.μ.

λης»: «Το Μαύρο Νερό» της Ρόζα Ντε Βετ. Ομάδα «Eclipses Group

Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Τηλ: 2310 21 65 67): α) “Δημόσιος Κίνδυνος” απο

Theater». Σκηνοθεσία: Ελ. Αϊβαζίδου. Για 2 παραστάσεις. Στις 9 και 10/2,

το Θέατρο In Vitro. Σκηνοθεσία: Μόνα Κιτσοπούλου, Κώστας Ταρπα-

στις 21:00

τζής. Κάθε Τρίτη στις 9:00 μ.μ. β) “Ρωμύλος ο Μέγας” του Friedrich

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): α) «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου» του Εμμα-

Dürrenmatt. Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Μόνα Κιτσοπούλου. Κάθε Σάβ-

νουήλ Ροΐδη από την ομάδα GAFF. Σκην.: Σοφία Καραγιάννη Τετ.-Σάβ.:

βατο και Κυριακή στις 9μμ

21.00 Κυρ.: 20.00. Εως 10/2 β) «Erofili synopsis». Σκηνοθεσία: Σίμος

Studio VIS MOTRIX (6974 41 31 21) : «Το Μαύρο Νερό» (African Gothic)

Κακάλας. Για 2 μόνο παραστάσεις Τετ. 13/2 & Πέμ.14/2, 21.00.

της Ρεζά Ντε Βετ από το eclipses group theater. Σκηνοθεσία: Ε. Αϊβ ζίδου.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): «Σ`αγαπάω, αλλά…» των Γιώργου Βά-

Πέμπτη - Κυριακή στις 21:00.

λαρη-Στέλιου Παπαδόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη. Παρ.: 21.15 Σάβ.: 18.15 & 21.15 Κυριακή: 19.30 ΒΙΛΑ ΚΑΠΑΝΤΖΗ (2310 860708/2310 295170): «Βυσσινόκηπος» του Τσέ-

ΠΑΙΔΙΚΑ:

χοφ από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Σκην.: Χ. Χατζηβασιλείου.

την θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε Κυ-

Έφη Σταμούλη, Στάθης Μαυρόπουλος, Σοφία Βούλγαρη, Άννα Ευθυμίου,

ριακή, 11.30 π.μ.

κ.α. Κάθε Πέμ., Παρ. & Σάβ. στις 9 μ.μ., Κυρ. στις 7 μ.μ. Εώς 31/3.

ΑΝΑΤΟΛΗ (2310 32 20 94): “Πινόκιο”. Διασκεύη – Σκηνοθεσία: Κατερίνα

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ – ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310 458 591): “Ελέ-

Σαββοπούλου. Κάθε Σάββατο 18.00 μ. μ.

νη ή ο Κανένας” από την Εταιρεία 5η Εποχή Τέχνης. Σκηνοθεσία: Αθαν.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51) : “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του Ο. Ουαϊλντ.

Γκανά – Θ. Μουμουλίδης. Παίζει : Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. Τετ. &

Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα Γεργιά-

Κυρ.: 20.00. 13 – 17 Φεβρ. & 20 -24 Φεβρ.

δου. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): “Ο Συμβολαιογράφος” του Νίκου Βασιλειάδη.

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Η Μικρή Γοργόνα”του Μάϊκ Κένι. Σκηνοθεσία:

Σκην.: Γ. Καραμίχος. Παίζει η Υρώ Μανέ. Τετάρτη & Κυριακή: 20.00 Πέμ.,

Θωμά Μοσχόπουλου. Παίζουν: Χριστίνα Γαρμπή και Γιώρ. Κισσανδράκης

Παρ., Σάβ.: 21.15. Μόνο για 8 παραστάσεις μέχρι 17/2.

ΔΗΜ. ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310 458 591-2): «Ένα

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99) : «Τσούλες». Κείμενο-Σκηνοθεσία: Φωτεινή

σπίτι παραμύθια» της Λίνας Νικολακοπούλου και του Σταμάτη Κραου-

Βελκοπούλου. Παίζουν: Λ. Ορφανίδου, Α. Φάλλα. Παρασκευή- Σάββατο

νάκη. Σκην. – χορογρ.: Τατιάνα Μύρκου. Κάθε Κυρ.: 12μμ (εώς 24/2)

21:00μ.μ. Κυριακή 20:00μ.μ. (1-17/2)

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθεσία:

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25): «Κασσάνδρα Έκστασις». Σκηνοθεσία

Κάρμεν Ρουγγέρη. Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00

Ryszard Nieoczym. Παίζει: Άννα Γριβάκου. Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή,

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99) : «Πετάει-Πετάει το παλτό;» Κουκλοθέα-

Σάββατο στις 21:00, (2– 17/2)

τρο. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ

ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): α) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: “Το Μεγάλο μας Τσιρκο”.

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25): “Το Πέταγμα του Ίωνα”. Σκηνοθε-

Σκηνοθεσία: Σωτ. Χατζάκης. Κυ στις 18.00, Πέ - Πα στις 21.00, Τετ &

σία: Παυλίνα Χαρέλα. Κάθε Κυριακή στις 11:30

Σά 18.00 & 21.00 β) ΕΜΣ: “Κατά Φαντασίαν Ασθενής” του Μολιέρου.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (6972 70 28 70): “Μαγική απειλή στο Τρουφο-

Σκην: Σωτ. Χατζάκης. Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη & Παρασκευή

χώρι”των Αλ. Ροβέρτου και Μ. Μυλωνά. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ.

21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00. γ) ΝΕΟ ΥΠΕΡΩΟ ΕΜΣ: «Το Κύμα» του Ρον

ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ (2310 81 20 00): “Η γάτα που κλώσαει αυγά” της

Τζόουνς. Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας. Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη

Καρίνας Ιωαννίδου. Σκην.: Γρηγόρης Μήττας. Κάθε Κυριακή στις 11:30

& Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00

ΚΘΒΕ (2315 200000): α) ΕΜΣ : “Μικρός Ήρωας” σκην: Γιάννης Ρήγας.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ(2310285452-2310272909-6974195079): “Δις Μαργα-

Κάθε Κυριακή 11.00πμ β) Βασιλικό Θέατρο: “Ο Μορμόλης” Σκηνοθεσία:

ρίτα”. Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Μ. Μπαλτατζή. Σάβ. & Κυρ.: 21.15

Φ. Μπαξεβάνη. Κάθε Κυριακή 11.00πμ

ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ SΟURLIBOOM (2314011584): «…γιατί μ’ αρέσεις». Σκηνο-

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 83 49 96): “Αλαντίν”. Σκηνοθεσία: Ταμίλα Κουλίεβα.

θεσία-σύνθεση κειμένων: Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου. 3, 9, 10, 16 και 17

Κάθε Κυριακή 11.30 π.μ

Φεβρουαρίου - Έναρξη: 21.15

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 22 22 99): «Το Όνειρο του Σκιάχτρου»

ARK BAR (2310 28 75 77): “Τι ήθελα να γίνω”. Κάθε Παρασκευή στις

του Ευγένιου Τριβιζά. Σκηνοθεσία – χορογραφίες: Ισίδωρου Σιδέρη. Κάθε

22.30. Σκηνοθεσία: Δέσποινα Παπαδοπούλου.

Κυριακή στις 11.30 το πρωί.

BURLESQUE (2310 28 81 53): “Αυτοσχεδιάζοντας”. Σύλληψη- Σκηνοθε-

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΡΜΟΥ (6945 260308): “Η Μυλωνού” και “Ο Αίσωπος σε

σία: Ευδόκιμος Τσολακίδης. Κάθε Δευτ. για όλο το Φεβρ. 22.00.

κόμικ” από το θεατρικό σχήμα Μικρός Βορράς. Σκην: Τ. Ράτζος. Κάθε

C FOR CIRCUS (6977669535 για Vodafone, 6985755832 για what’s up):

Κυριακή, 10.30&11.30 π.μ.

“Μάθημα Ανατομίας” του Α. Σαμαράκη απο την ομάδα Επιπόλαιος

ΦΙΞ IN ART (2310 50 00 34): «Στη χώρα των Ονείρων» της Εύας Ιεροπού-

Φρεντ. Σκηνοθεσία: Γ. Σφυρής. Κάθε Παρ., Σάβ., Κυρ. στις 21.30

λου. Σκηνοθεσία: Αστέρης Πελτέκης. Κάθε Κυριακή στις 12.00

Mamisio (6987 118 555): “Exit, μια ζωή σε εξέλιξη”. Σκηνοθεσία: Νίκος

NODO JUNIOR (2310 749230): “Ο μικρός Πρίγκηπας”. Κάθε Κυριακή στις

Πολοζιάνης. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από

11.30 το πρωϊ.• 8

Mind The Art Tου Γιάννη Γκροσδάνη

Υρώ Μανέ

Λίγο πριν ανέβει στην σκηνή του θεάτρου Εγνατία με τον Συμβολαιογράφο, μια γλυκόπικρη ιστορία μιας γυναίκας που παλεύει ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω της η Υρώ Μανέ μιλάει στον Εξώστη για την παράσταση αλλά και όλα όσα σκέφτεται για την εποχή μας.

• Το έργο είναι του Ν. Βασιλείαδη και μιλάει για μια χήρα που ζει σε μια επαρχιακή πόλη, προσπα-

“Είναι παράδοξο, σήμερα, να είσαι αισιόδοξος” θεί να μεγαλώσει την κόρη της με το περίπτερο που της άφησε ο μακαρίτης ο άντρας της. Στις μικρές κοινωνίες οι γυναίκες αυτές ήταν κάτι σαν “χρησιμοποιημένες”. Και έτσι αυτή γερνάει μαζί με τα απωθημένα της. Μέχρι που μπαίνει στη ζωή της ο γαμπρός της και ανατρέπει την ηρεμία της. Απώθηση και επιθυμία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα τα οποία παλεύουν μέσα της.

που θα συναντήσετε προκαλούν θλίψη.

• Κάθε άνθρωπος έχει απωθημένα και παλεύει να εκφράσει τις επιθυμίες του. Η ηρωίδα μου προσπαθεί να βρει τρόπους διεξόδου.

• Ειδικά τα νέα παιδιά ζουν σε μια θλίψη. Δεν έχουν τον ενθουσιασμό που μας προσέφερε η δική μας εποχή για να ερωτευτούνε και να απολαύσουν τη νιότη τους. Σήμερα προέχει η επιβίωση.

• Δεν ξέρω τι ισχύει στην Θεσσαλονίκη αλλά στην Αθήνα υπάρχουν πολλές μικρές σκηνές που δημιουργούν ένα κλίμα ζωντάνιας και δημιουργικότητας. Και το κοινό δείχνει να έχει ανάγκη και να υποστηρίζει όσο μπορεί αυτά τα θέατρα. Είναι θέμα εκτόνωσης αλλά και διαφυγής.

• Έχουμε ανάγκη να καθαρίσουμε μέσα μας με την συγκίνηση που προσφέρει το θέατρο. Έχουμε κατατροπωθεί απο αυτή την πικρή πραγματικότητα που δεν δίνει διέξοδο αλλά μας καταπιέζει και το θέατρο δίνει μια λύση. Πάντως αν κάνετε μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας οι εικόνες

• Δεν θέλω να φαντάζομαι ένα μέλλον μαύρο. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η μαυρίλα θα φύγει. Το παράδοξο βέβαια σήμερα είναι να είσαι αισιόδοξος. Κατανοώ λοιπόν όσους μοιάζουν απαισιόδοξοι. Η αθλιότητα που ζούμε μας οδηγεί στην πόλωση, στην ακρότητα και στην κατάθλιψη.

Ιnfo

Θέατρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1 - Πλ. Αγ. Σοφίας, Τηλ.: 2310-225172) “Συμβολαιογράφος” του Ν. Βασιλειάδη Θεατρική διασκευή: Εμμανουέλα Αλεξίου - Γιώργος Καραμίχος Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος Παίζει η Υρώ Μανέ Τετάρτη & Κυριακή: 20.00 Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.15

“Τσούλες”επηρεασμένες απο Ζενέ στο Studio OPA Μια παράσταση επηρεασμένη από το κλασικό έργο του Ζαν Ζενέ(Jean Genet) «Δούλες» παρουσιάζεται στο Studio ΟΡΑ. Οι Τσούλες είναι μια ιστορία που παρουσιάζει τις σχέσεις δύο γυναικών, που είναι δούλες των συναισθημάτων τους και φτάνουν σε τέλμα. Ένα παιχνίδι ρόλων, λόγου και κίνησης έρχεται να τονίσει την απουσία αξιοπρέπειας, ηθικής, αγάπης και έρωτα. Το τέλος αυτού του παιχνιδιού φέρει την ελπίδα της επόμενης μέρας φορτωμένη με το κόστος των πράξεών τους. Το κείμενο και η σκηνοθεσία ανήκουν στην Φωτεινή Βελκοπούλου. Οι Τσούλες θα βρίσκονται στο Studio ΟΡΑ μόνο για λίγες παραστάσεις, οπότε προλάβετε!

9

Info

Studio OPA (Αντωνίου Καμάρα 3, έναντι ΧΑΝΘ, τηλ 2310- 232799 & 6947562364) Κείμενο-Σκηνοθεσία-Κίνηση-Κοστούμια: Φωτεινή Βελκοπούλου Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Λουκία Ορφανίδου, Αλεξία Φάλλα Παραστάσεις: Παρασκευή- Σάββατο 21:00μ.μ., Κυριακή 20:00μ.μ. (μόνο για 9 παραστάσεις)

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Mind The Art Συνέντευξη στη Μαρία Αναστασίου

Check in στο

Ξενοδοχείο Ariston σε ‘Fake Time’ Η Λέλα Ράμογλου, σκηνοθέτης και επιμελήτρια της performance “Fake Time”, μας μίλησε για την νέα performance της, όπου ο θεατής γίνεται ο πρωταγωνιστής, αναλύει τους συμβολισμούς της παράστασης και μας ξεναγεί στο ξενοδοχείο Άριστον.

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

10

Mind The Art Πώς γεννήθηκε η ιδέα για μια παράσταση σε ξενοδοχείο και μάλιστα σε όλους τους χώρους του; To Hotel Ariston που ανοικοδομήθηκε το 1948 είχε σημαίνουσα θέση στην καρδιά της πόλης εξαιτίας της μπαουχάους αρχιτεκτονικής του και εξαιτίας των διάσημων προσωπικοτήτων που φιλοξενούσε. Αυτή τη στιγμή έχει κηρυχθεί διατηρητέο. Το 2008 σταμάτησε την λειτουργία του ως ξενοδοχείο και έπεσε η ιδέα από την Θούλη Μυσιρλόγλου, curator του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, να λειτουργήσει ως χώρος πολιτισμού στα πλαίσια της 15ης Biennale Νέων Μεσογείου, που έλαβε χώρα πέρυσι. Τότε το ξενοδοχείο μετατράπηκε σε χώρο εικαστικής έκφρασης όπου σε κάθε δωμάτιο φιλοξενούνταν έργα καλλιτεχνών και στον τέταρτο όροφο παρουσιάζονταν η performance που λεγόταν “The Hunt: a mind game”. Η ίδια performance ταξίδεψε στη Γλασκόβη όπου και συνειδητοποιήσαμε ότι το project δεν θα λειτουργήσει αν δεν επεκταθεί και στους υπόλοιπους ορόφους του ξενοδοχείου.

Fake Time. Γιατί ψεύτικός χρόνος; Ψεύτικος χρόνος, γιατί κυρίως αναφέρεται στην ψεύτικη εποχή μας, που όλο μας τάζει και όλο περιμένουμε, προσπαθούμε και απογοητευόμαστε. Είναι μια ψεύτικη εποχή που αφορά κυρίως τη νέα γενιά, τη γενιά μας. Ίσως τελικά να έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι για να επιβιώσουμε, για να συνυπάρξουμε. Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση. Στόχος της παράστασης είναι η εσωτερική ενδοσκόπηση, η αυτοψυχανάλυση. Ο θεατής καλείται να απαντήσει σε ένα ερωτηματολόγιο και μετά τη διάγνωση στο ψυχιατρείο του 1ου ορόφου κατευθύνεται στους υπόλοιπους ορόφους για να ακολουθήσει την κατάλληλη θεραπεία. Ο κάθε όροφος διαμορφώθηκε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Η ιδέα βασίστηκε σε κάποιες δικές μου ανησυχίες που αφορούσαν το πώς μπορούμε να μεταφράσουμε κάποια πράγματα που παρατηρούμε στην καθημερινότητα μας σε ένα άλλο επίπεδο. Πρωταγωνιστής είναι ο θεατής και σε κάθε όροφο οι performers είναι «εκπαιδευμένοι» έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν τον θεατή. Ο θεατής μπορεί να «διαδράσει» με τον performer όσο ο ίδιος θέλει. Παράλληλα, υπάρχει μια κάθετη δράση, κεντρικού προσώπου το ονομάζουμε, όπου παρουσιάζεται η προσωπική ιστορία μιας κοπέλας η οποία θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος σαν και εμάς. Η κοπέλα ακολούθησε τις αυστηρές αρχές της συντηρητικής και καθωσπρέπει οικογένειας της και στην πορεία ερωτεύτηκε κάποιον που δεν ήταν ομότιμος της και έμεινε έγκυος μαζί του. Το έργο διαδραματί11

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Mind The Art

ζεται συγχρόνως σε πολλές εποχές, κινείται από το παρελθόν στο παρόν και αντίστροφα. Και για αυτό ονομάζεται και Fake Time. Πώς προέκυψε αυτό το έντονο ψυχαναλυτικό στοιχείο της performance; Προέκυψε διότι δεν ζούμε σε μια ρόδινη εποχή. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι προβληματισμένοι και όσοι έρχονται στο performance βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους εκεί μέσα. Να σου πω ότι το ψυχογράφημα είναι βασισμένο σε επιστημονικά δεδομένα και συμβουλευτήκαμε και ψυχολόγο προκειμένου να συνταχθεί και να δώσει κάποια πρόχειρα αποτελέσματα. Βασίστηκε στις αγχωτικές ασθένειες που επικρατούν σήμερα οι οποίες είναι νευρώσεις, κατάθλιψη, θυμός, μεγαλομανία, ψυχαναγκασμός, καταναγκασμός και εξαρτήσεις της μητέρας, του συντρόφου. Κάθε όροφος του ξενοδοχείου αντιστοιχεί σε μια ψυχική δομή. Παρόλο που αρχικά ήμασταν δύσπιστοι για το αν ο κόσμος θα συμπλήρωνε το ερωτηματολόγιο παρατηρήσαμε ότι με μεγάλη προθυμία έδινε απαντήσεις. Από τις καμπύλες που σχηματίζονται διαβάζουμε με ένα γρήγορο τρόπο την ψυχική δομή του θεατή και αναλόγως προσαρμόζεται η διάδραση της performance. Εσύ, η ίδια, έχεις συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο -ψυχογράφημα; Αν ήσουν θεατής σε ποιόν όροφο θα σε είχαν στείλει οι νοσοκόμες; Κοινώς, ποια θεραπεία πιστεύεις ότι θα ακολουθούσες; Δεν μου έχουν κάνει ποτέ αυτήν την ερώτηση! Όχι, δεν έχω συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο. Ίσως το αποφεύγω συνειδητά ή μάλλον ασυνείδητα! Ίσως θα ήταν μια καλή ιδέα να το συμπληρώσω γιατί προσπάθησα πάρα πολύ να δω το performance ως θεατής. Προς κατάθλιψη θα ήμουν…ναι…κάτσε να σκεφτώ…δεν θα ήμουν μεγαλομανία, δεν θα ήμουν εξαρτήσεις…στον πρώτο όροφο θα κατέληγα μάλλον… Τα σκηνικά της παράστασης είναι εντυπωσιακά. Πόση δουλειά χρειάστηκε για να στηθεί όλο αυτό; εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Αρχικά ξεκίνησα να δουλεύω με ένα φίλο μου, φοιτητή στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ξεκινήσαμε οι δυο μας τον Μάιο. Καλούσαμε κόσμο να έρθει , τον ξεναγούσαμε, τους μιλούσαμε για την ιδέα. Αλλά στο τέλος δεν εμφανιζόταν κανείς. Μπαίναμε σε έναν όροφο του ξενοδοχείου, άδειο εντελώς εκείνη την εποχή, και του έλεγα «εδώ είναι το δάσος μας!». Με κοιτούσαν απορημένοι, έφευγαν και αυτοί. Κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι απογοητευμένοι τα παρατήσαμε, κλειδώσαμε το ξενοδοχείο και φύγαμε. Αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Επανήλθαμε τον Σεπτέμβριο με λίγους ακόμα πιστούς συνεργάτες και δουλέψαμε για δυο μήνες ασταμάτητα. Αρχικά παίρναμε ρεύμα από τον σουβλατζή, του οποίου του έχουμε απίστευτη υποχρέωση. Και αυτό είναι μέσα στα σουρεαλιστικά στοιχεία της προσπάθειας μας να στήσουμε όλο αυτό το εγχείρημα. Το θέλαμε τόσο πολύ να γίνει πραγματικότητα που επινοούσαμε λύσεις πατέντες. Μας είχε γίνει εμμονή. Αλλά υπήρχε πολύ ωραίο κλίμα στο στήσιμο των σκηνικών. Πρόκειται για μια παράσταση με έντονους συμβολισμούς. Θέλεις να μας πεις δυο λόγια γι’ αυτό; Ναι, η αριστοκρατία για παράδειγμα συμβολίζει την εξουσία που μας επιβάλλεται από το κοινωνικό μας περιβάλλον και στηρίζεται σε μια κοινωνιολογική θεωρία του performance του everyday life του Erving Goffman, ο οποίος υποστηρίζει ότι όλες μας οι κινήσεις ακόμα και οι πιο παραμικρές, ένας διάλογος, μια χειρονομία, στηρίζονται σε κοινωνικές συμβάσεις προκειμένου να μπορούμε όλοι να συνυπάρχουμε ειρηνικά σε μεγάλα εισαγωγικά. Αυτό αντιπροσωπεύει η αριστοκρατία και ο καθωσπρεπισμός τους αλλά στην πραγματικότητα έχουν σαπίσει μέσα τους και καταπιέζει ο ένας τον άλλο. Αυτό το μωρό που πρόκειται να γεννηθεί η αριστοκρατία το θεωρεί ανεπιθύμητο για αυτό και το τρώνε μετά την αποβολή παρέα με τους καλεσμένους τους, το οποίο συμβολίζει το πώς οι αριστοκράτες και η σχέση τους με το φαγητό είναι πάρα πολύ κοντά στον κανιβαλισμό και στα ζωώδη ένστικτα τους.

12

Κάποια στιγμή με συνέλαβε η αστυνομία στα πλαίσια της παράστασης πάντα. Και με οδήγησε στο ανακριτικό. Η Ελληνική Αστυνομία παρουσιάζεται με κάπως σουρεαλιστικό τρόπο; Η Ελληνική Αστυνομία παρουσιάζεται ισοπεδωμένη. Η κυρία Διοικητού είναι μέσα στο λαμέ, ακούει Πάολα, έχει μπει με μέσο στην Ελληνική Αστυνομία και δεν ενδιαφέρεται για τίποτα αλλά είναι και ψυχοπονιάρα και λύνει όλες τις υποθέσεις για πλάκα. Η σκηνή του φόνου είναι εντελώς σουρεαλιστική διότι δεν έχει γίνει κανένας φόνος αλλά έχουν γίνει και πολλοί φόνοι ταυτόχρονα. Της αθωότητας, του αυθορμητισμού, κανένας ρεαλιστικός φόνος δεν έχει γίνει. Ο αστυνομικός με το ξυρισμένο κεφάλι παρουσιάζεται ως νεοναζί, πωρωμένος με την εξουσία ενώ η άλλη αστυνομικός είναι το ξεκάρφωμα, είναι η αστυνομικός που δεν μπήκε με μέσο, γιατί γίνεται και αυτό μία στο τόσο, η οποία έχει διαβάσει πέντε βιβλία παραπάνω στη ζωή της αλλά δεν μπορεί να εκφράσει τη γνώμη της ούτε να ξεδιπλώσει τον χαρακτήρα της γιατί είναι υφιστάμενη. Μετά από 7 χρόνια στο εξωτερικό σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο και παρά την λαμπρή σου καριέρα, είσαι από τα λίγα παραδείγματα νέων που αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω και μάλιστα σε καιρό κρίσης. Γιατί αποφάσισες να γυρίσεις πίσω; Γιατί είμαι από τη Θεσσαλονίκη(παχύ λάμδα- γελάει). Το λέει και το όνομα μου, Λλλέλλλα. Δεν ξέρω όλη με ρωτάνε και με βρίσκουν ρομαντική… εεε…με εκνευρίζει στο εξωτερικό! Ότι και να κάνεις ποτέ δεν είναι αρκετό! Και θυμάμαι τον εαυτό μου από γυμνασιοκόριτσο ακόμα να αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η στιγμή που θα συμβαίνει κάτι σε αυτή την πόλη! Που και εγώ θα μπορώ να κάνω κάτι για να προσφέρω σε αυτή την πόλη. Και υπάρχει και πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί. Δεν πιστεύω αυτά που ακούγονται ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει κατάλληλο κοινό γιατί πιστεύω ότι το κοινό εμείς το φτιάχνουμε. Είμαι ρομαντική και βλαμμένη, πες με έτσι! •

Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ο Κυνηγημένος (The Expatriate) Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ/Καναδάς/Βέλγιο/Μ.Βρετανία, 95 λεπτά

Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου

(2/5) **

(Beasts of the Southern Wild)

Κριτική:Τάσος Μελεμενίδης

Δράμα, Φαντασίας, 2012, Η.Π.Α., 93 λεπτά

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Στολτζ

(3.5/5)***

Λιάνα Λιμπεράτο

Παίζουν: Άαρον Έκχαρτ, Όλγα Κιριλένκο,

1/2

Κριτική: Ιωάννης Moody Λαζάρου Σκηνοθεσία: Μπεν Ζάιτλιν Παίζουν: Κουβενζχανέ Γουόλις, Ντουάιτ Χένρι

Σε

μία αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο περιοχή, το Μπάθταμπ, ζει η εξάχρονη Χάσπαπι με τον πατέρα της, Γουινκ, μέλη μιας φτωχής κοινότητας που κατοικεί σε παραπετάσματα και μάχεται για την επιβίωση. Χωρίς τη μητέρα της, μα στηριζόμενη στο θαρραλέο και ανυπότακτο χαρακτήρα της, θα κληθεί να βγει αλώβητη τόσο μέσα από τις φυσικές αντιξοότητες (πλησιάζει μια καταστροφική αλλαγή κλίματος) όσο και με το γεγονός πως ο πατέρας της είναι βαριά άρρωστος. Τα Μυθικά πλάσματα του πρωτοεμφανιζόμενου Μπεν Ζάιτλιν είναι, περισσότερο από μια ιστορία ενηλικίωσης, ένα αλληγορικό παραμύθι αρχέγονης επιβίωσης -σε ένα εκ των προτέρων μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον- που φέρει την απόχρωση μιας συνειδητής ταξικότητας και μιας υπόρρητης διελκυνστίδας μεταξύ πρωτόγονων ενστίκτων και ανθρωπιάς, αποβλέποντας σε μια ιδεαλιστική συμπαντική ισορροπία. Από την πρώτη βαρκάδα της διμελούς οικογένειας, παρατηρούμε ένα τείχος να χωρίζει το εκβιομηχανισμένο αστικό περιβάλλον από την πλωτή παραγκούπολη τους, την οποία αποτιμούν ως το ομορφότερο μέρος του κόσμου, διάγοντας εορταστικά αγαπημένοι και έχοντας αναπτύξει μια εναρμόνια σχέση με την ακατέργαστη όψη

της Φύσης. Μεγαλώνοντας με μυθικές ιστορίες άγριων πλασμάτων, όπως αυτή για τους Βόνασους (προγόνων του μεταγενέστερου βίσονα), η Χάσπαπι συμφιλιώνεται με τη συνεχή επαγρύπνιση για επιβίωση, ενώ συγχρόνως μάχεται για να διατηρήσει την ανθρωπιά, χαρακτηριστικό που ούτε διέθεταν οι Βόνασοι ούτε αποπνέεται από την, εχθρική στα μάτια τους, αστική ασχήμια. Με εμφανείς τις αναφορές στη φυσική καταστροφή του τυφώνα Κατρίνα, αλλά και στα παρεπόμενα για τους πληβείους της Λουιζιάνα στη Νέα Ορλεάνη, ο Ζάιτλιν με αεικίνητη κινηματογράφηση και όμορφη μουσική επένδυση (που συνέθεσε ο ίδιος, παρέα με τον Νταν Ρόμερ -με τους ήχους της τσελέστας να επικρατούν ορθώς) μας προσφέρει μια ευαίσθητη και γεμάτη αξιοπρέπεια -συγκρατημένα συναισθηματική και συγκαταβατικά οικουμενική- ταινία που έγραψε ιστορία στο φεστιβάλ του Σάντανς (Μεγάλο βραβείο επιτροπής, βραβείο φωτογραφίας), επιδοκιμάστηκε σθεναρά στις Κάννες (Βραβείο οικουμενικής επιτροπής, Fipresci, βραβείο νεότητας και Χρυσή Κάμερα) και είναι πλέον υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ (Καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, α’γυναικείου ρόλου και διασκευασμένου σεναρίου), χωρίς ωστόσο να διεκδικεί κάποιο από αυτά με ρεαλιστικές αξιώσεις.• 13

Πρώην πράκτορας της CIA, δουλεύει πλέον στο Βέλγιο ως υπεύθυνος ασφαλείας μιας πολυεθνικής και όλα κυλούν ήρεμα στη ζωή του μέχρι ένα πρωινό που βρίσκει το γραφείο του άδειο, την εταιρεία εξαφανισμένη και τους παλιούς του συνεργάτες νεκρούς.. Σε αναντιστοιχία με το Jack Reacher της προηγούμενης εβδομάδας, όπου ο προσδιορισμός “παλαιομοδίτικο” που το ακολουθούσε μεταφραζόταν θετικά, ο Κυνηγημένος είναι ένα παλαιομοδίτικο θρίλερ επειδή έχει μέσα του στοιχεία που δε μας έλειψαν και τόσο. Αν και το ένας-εναντίον-όλων σενάριο εξελίσσεται με πολλές αναφορές στην ανάμειξη της CIA, πρώτον για την προστασία επιφανών επιχειρηματιών και δεύτερον στα πολιτεύματα ξένων χωρών, οι στερεοτυπικοί “κακοί” χαρακτήρες και οι φθηνοί διάλογοι που έχουν με τον αντίστοιχο “καλό” αποκλείουν κάθε σοβαρότητα. Ο Έκχαρτ προσπαθεί να δώσει ανθρώπινη υπόσταση σε έναν ήρωα που ψάχνεται για μια νέα ζωή, αν και συχνά προσπαθεί να μοιάσει όσο γίνεται στον Λίαμ Νίσον, άλλωστε η όλη παραγωγή δείχνει να ζηλεύει λίγο από την επιτυχία του πρώτου Taken. Ξεχνάει όμως την ανώδυνη ψυχαγωγία που αυτό προσέφερε και καταφεύγει στον διδακτισμό σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να γίνει η πιο βαρυσήμαντη εκδοχή του. • εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Εξώστης Θήτα

Hitchcock

Μετά τη Λουτσία

Μη μου χαλάς τη μέρα

Βιογραφική, 2012, ΗΠΑ, 89 λεπτά

(Despues Lucia)

(The Last Stand)

Κοινωνικό δράμα, 2012, Μεξικό, Γαλλία, 103 λεπτά

Περιπέτεια, 2013, ΗΠΑ, λεπτά

Σκηνοθεσία: Σάσα Γκερβάσι

(2/5) **

Κριτική: Ιωάννης Moody Λαζαρου

Σκηνοθεσία: Κιμ Τζι Γουν

Παίζουν: Άντονι Χόπκινς, Έλεν Μίρεν,

Σκηνοθεσία: Μισέλ Φράνκο

Παίζουν: Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Τζένεσις Ροντρίγκεζ,

Σκάρλετ Γιόχανσον

Παίζουν: Τέσα Ία, Γκονζάλο Βέγκα Τζούνιορ, Ταμάρα

Φόρεστ Γουίτακερ

(2/5) **

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου

Γιάζμπεκ, Χερνάν Μεντόζα

Η Πίσω από έναν σπουδαίο άντρα κρύβεται μια σπουδαία γυναίκα, λέει το πασίγνωστο σλόγκαν του φεμινιστικού κινήματος. Ο Βιβάλντι ήταν ένας σπουδαίος άντρας. Αλλά δεν κρυβόταν πίσω του μια σπουδαία γυναίκα. Στην περίπτωση του Χίτσκοκ πάντως το ρητό βρίσκει εφαρμογή στο πρόσωπο της «αφανούς» συνεργάτιδας του, της συζύγου του Άλμα. Χαρακτηριστική η δήλωσή του Χιτς κατά την βράβευση του από το AFI για την συνολική προσφορά του στο σινεμά πως, αν η Άλμα δεν είχε δεχτεί να υπογράψει συμβόλαιο ζωής άνευ όρων ως Κυρία Χίτσκοκ, τότε ο ίδιος θα βρισκόταν στην αίθουσα όχι ως τιμώμενο πρόσωπο, αλλά ως ένας από τους πιο αργούς σερβιτόρους.

Έξι μήνες μετά τον θάνατο της Λουτσία σε τροχαίο, ο σύζυγος Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη Αλεχάντρα μετακομίζουν στην πρωτεύουσα του Μεξικού για ένα νέο ξεκίνημα. Ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται μια παρέα στο καινούριο της σχολείο, στην οποία σταδιακά θυματοποιείται χωρίς να αντιδρά στην απάνθρωπη συμπεριφορά των συνομηλίκων της.

Η ταινία επικεντρώνεται στην ιδιοσυγκρασιακή τους σχέση και στη σημασία που αυτή είχε για το έργο του Χίτσκοκ. Μόνο που, στην προσπάθεια του να αναδείξει το μέγεθος της συμβολής της Άλμα, ο σεναριογράφος Τζων ΜακΛάφλιν καταφεύγει στην υπερβολή, πιστώνοντας τις περισσότερες πρωτοποριακές ιδέες του Ψυχώ στην Άλμα. Αν πρέπει όμως να εντοπίσουμε το βασικό μειονέκτημα του Hitchcock, αυτό δεν είναι η διαστρέβλωση των γεγονότων, αλλά η συμβατική σκηνοθετική προσέγγιση του Γκερβάσι. Αν θες να κάνεις μια πετυχημένη βιογραφία ενός καλλιτέχνη (και ειδικά ενός σκηνοθέτη), προσπάθησε πρωτίστως να συλλάβεις το πνεύμα του έργου του. Αλλιώς στην καλύτερη περίπτωση θα παραδώσεις ένα φιλμ λιλιπούτειας σημασίας με αναγνωρίσιμους ηθοποιούς, που υποδύονται αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Δηλαδή το Hitchcock. Το οποίο σώζεται μόνο από την σινεφίλ γοητεία του αντικειμένου του.•

Το φαινόμενο του bullying (σχολικός τραμπουκισμός, ελληνιστί) και κυρίως οι ακατέργαστοι χειρισμοί του Φράνκο («βρώμικος ρεαλισμός» θα λέγαμε, κατ’ αναλογία του αντίστοιχου λογοτεχνικού ρεύματος) είναι ικανά να δέσουν κόμπο το στομάχι του θεατή σε μια αφαιρετική αφήγηση, όπου η δύναμη των εικόνων αντλείται αφ’ ενός από τη φυσικότητα με την οποία παρουσιάζονται τα γεγονότα και αφ’ ετέρου από την υπενθύμιση της υποσυνείδητης ανοχής μας απέναντί τους. Παρά τις επιμέρους αρετές της, σαν κατασκευή η ταινία πάσχει. Ξεκινά με θέμα την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και τις συνέπειές της στα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας, εξελίσσεται σε μια ταινία για το bullying και καταλήγει αντιδραστικά με έναν αναπάντεχο -και αψυχολόγητο- τρόπο, αφήνοντας συχνά πυκνά τα νοήματά της ανολοκλήρωτα και χωρίς να υπερβαίνει τα standards μιας τυπικής φεστιβαλικής εξιστόρησης. •

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

14

εκρηκτική επιστροφή του «εξολοθρευτή», Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, ο οποίος υποδύεται τον Σερίφη μιας επαρχιακής πόλης που θέλει να εμποδίσει την απόδραση ενός κρατούμενου, έρχεται να επαναφέρει την αγνή και ανόθευτη δράση στη μεγάλη οθόνη, προσφέροντας μια τονωτική ένεση αδρεναλίνης, στο είδος της κινηματογραφικής περιπέτειας. Καθώς η ταινία δεν είχε δημοσιογραφική προβολή δεν είχαμε την ευκαιρία να την αξιολογήσουμε αλλά η υποδοχή της στο εξωτερικό ήταν θετική. • Εξώστης Θήτα

ΠΡΟΣΕΧΩΣ • Οι Άθλιοι • Λώρενς για πάντα • Πολύ Σκληρός για να πεθάνει σήμερα

Εξώστης Θήτα του Λευτέρη Αδαμίδη

63ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ελλάδα παντού!

Before Midnight

The Grandmaster

Η Αιώνια Επιστροφή του Παρασκευα

Μπορεί το φετινό Βερολίνο να ανοίγει τις πόρτες του σήμερα με το πολυαναμενόμενο The Grandmaster του πρoέδρου της κριτικής επιτροπής Γουόνγκ Καρ Βάι ή να φιλοξενεί την ευρωπαική πρεμιέρα και μαζί το λαμπερό καστ του Les Miserables, αναμφισβήτητα όμως στα καθ’ ημάς την παράσταση κλέβουν οι πέντε (!) ελληνικές συμμετοχές, όλες μάλιστα συγκεντρωμένες στο εκλεκτικό τμήμα Φόρουμ του Φεστιβάλ. Κάποιες από αυτές έρχονται από Έλληνες του εξωτερικού όπως το Echolot του Αθανάσιου Καρανικόλα και το Στο Λύκο της Χριστίνας Κουτσοσπύρου και του Άραν Χιούζ, μία έχει γυριστεί στη Νότια Αφρική από τον Χάρη Πατραμάνη (Fynbos), ενώ την πεντάδα συμπληρώνουν Η Κόρη του Θάνου Αναστόπουλου και Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά της πρωτοεμφανιζόμενης Ελίνας Ψύκου. Αν προσθέσει κανείς και την εκτός συναγωνισμού προβολή του

γυρισμένου στην Ελλάδα Before Midnight του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και την παρουσία της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη (Attenberg), που έχει και ένα μικρό ρόλο στην ταινία, στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ, μπορούμε να μιλήσουμε για κανονική ελληνική απόβαση. Ξεπερνώντας τους εγχώριους πανηγυρισμούς, το επίσημο διαγωνιστικό φετινή Μπερλινάλε μοιάζει με ένα από τα λιγότερο τολμηρά των τελευταίων ετών φιλοξενώντας για παράδειγμα ελάχιστα σκηνοθετικά ντεμπούτα (Harmony Lessons από το Καζακστάν, The Necessary Death of Charlie Countryman του Φρέντρικ Μποντ κατευθείαν από το Φεστιβάλ του Σάντανς) κάτι παράδοξο για ένα φεστιβάλ που παραδοσιακά συστήνει νέα ταλέντα. Από τα πιο ηχηρά ονόματα που διαγωνίζονται ξεχωρίζουν το Promised Land του Γκας Βαν Σαντ, που όμως αγνοήθηκε παντελώς από την οσκαρική κούρσα, η επι-

στροφή στη «σοβαρότητα» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν ο οποίος μετά από μια σειρά χολιγουντιανών κωμωδιών γυρνά με το Prince Avalanche στις ανεξάρτητες ρίζες του, το Side Effects του Στίβεν Σόντερμπεργκ ο οποίος δηλώνει έτοιμος να αποσυρθεί από το σινεμά, η βιογραφία εποχής Camille Claudel 1925 δια χειρός Μπρούνο Ντιμόν με την Ζιλιέτ Μπινός στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο της και το τρίτο μέρος της διαβόητης τριλογίας Παράδεισος του Ούρλιχ Ζάιντλ με τίτλο Ελπίδα. Οι γερμανικές συμμετοχές αποτελούν ένα μικρό αίνιγμα με τον σπουδαίο Τόμας Αρσλάν να δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε ένα γουέστερν (!) με τίτλο Gold και πρωταγωνίστρια την Νίνα Χος και την Πία Μαρέ (γνωστή στο κοινό της Θεσσαλονίκης καθώς όλες οι ταινίες της έχουν παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ) να ταξιδεύει ως τη Νότια Αφρική με ένα καθαρόαιμο θρίλερ (Layla Fourie).

15

Υψηλές προσδοκίες υπάρχουν και για τις δύο βαλκανικές συμμετοχές, το Child’s Pose του βραβευμένου με το Χρυσό Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη για το Μετάλιο Τιμής Κάλιν Πίτερ Νέτσερ από τη Ρουμανία και την καινούρια ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ Ντάνις Τάνοβιτς An Episode in the Life of an Iron Picker. Ξεχωριστή, τέλος, συμμετοχή είναι αυτή της νέας ταινίας Closed Curtains του Ιρανού Τζαφάρ Παναζί (σε συνσκηνοθεσία με τον θεατρικό σκηνοθέτη Καμπόζια Παρτοβί), μια ακόμη κατάθεση ψυχής για το καθεστώς απαγόρευσης που εξακολουθεί να ισχύει για το σκηνοθέτη στο Ιράν. Ο Εξώστης θα βρίσκεται και φέτος στο Βερολίνο για να μεταφέρει από κοντά τις εντυπώσεις του και τον τελικό απολογισμό από το φεστιβάλ. •

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Εξώστης Θήτα του Τάσου Μελεμενίδη

Ρότερνταμ 2013: Αυτοσυντήρηση Με την προβολή του ολλανδικού The Resurrection of a Bastard – μιας πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας ενός κακοποιού που μοιάζει χαμένος μετά από ένα ατύχημα – το φεστιβάλ του Ρότερνταμ άνοιξε τις πύλες του κοιτώντας στα μάτια το κράτος. Οι μειώσεις δαπανών προς τον πολιτισμό είναι πλέον γενικό ευρωπαϊκό φαινόμενο και η ντόπια παραγωγή έβαλε τα δυνατά της, περισσότερο απ’ ότι συνήθως, για να πείσει τον πολιτικό κόσμο της χώρας να συνεχίσει την χρηματοδότηση παραγωγής ταινιών.

The Resurrection of a Bastard

Παράλληλα το φεστιβάλ κάνει κάτι παρόμοιο, βάζοντας σε περίοπτη θέση όλα τα φιλμ που το ίδιο (συν)χρηματοδότησε μέσω των παράλληλων προγραμμάτων του τα προηγούμενα χρόνια, βάζει δηλαδή στη βιτρίνα τα δικά του προϊόντα. Για άλλους δημιουργεί αυτονομία, αφήνοντας δημιουργούς να δώσουν ταινίες χωρίς το άγχος της διανομής, για άλλους έναν κινηματογραφικό αυτισμό. Το σίγουρο είναι πως σε κάποιο από τα επόμενα φεστιβάλ θα υπάρχει και μια κόπια του Lobster, του καινούριου project του Γιώργου Λάνθιμου που ήταν μέσα σ’ αυτά που ξεχώρισαν στο CineMart – το βασικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα του Ρότερνταμ. Στο φετινό διαγωνιστικό ξεχώρισε (και κέρδισε ένα από τα 3 ισότιμα βραβεία) το Soldate Jeanette του αυστριακού Ντάνιελ Χόσλ, ένα επιβλητικό σε στιγμές, με ευφάνταστες οπτικές εμπνεύσεις (όπως μια σκηνή μέσα σε σινεμά όπου οι ηρωίδες βλέπουν την Άννα Καρίνα στο Ζούσε τη Ζωή της να βλέπει την Φαλκονέτι στο Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ), δράμα. Το φιλμ περιγράφει 2 διαφορετικούς κόσμους, αυτόν της απόλυτης αφθονίας και αυτόν της σκληρής δουλειάς, και πόσο άδειοι φαίνονται στις 2 πρωταγωνίστριες του που ψάχνουν τρόπο να απεμπλακούν από αυτούς, μέχρι που κάποια στιγμή η δρόμοι τους συναντιούνται. Μαζί με αυτό, οι βραβευμένες ταινίες ήταν το ιρανικό Fat Shaker (με ειδική αναφορά επίσης στην οπτική δουλειά) αλλά και το σκληρό δράμα My Dog Killer από τη Σλοβακία, που περιγράφει την προσπάθεια ενός νέου να ζήσει παράλληλα με έναν στενό κύκλο ατόμων με ρατσιστική ιδεολογία. Παράλληλα έγιναν οι ρετροσπεκτίβες της ουκρανής Κίρα Μουράτοβα και του γερμανού Ντόμινικ Γκραφ, πραγματοποιήθηκε ειδική προβολή του The Master με φιλμ 70mm, όπως ακριβώς το γύρισε δηλαδή ο Πολ Τόμας Άντερσον. Τέλος, το ολλανδικό κοινό φάνηκε να χαιρετίζει την όλη προσπάθεια για ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, δίνοντας το βραβείο του, από τις 255 ταινίες που προβλήθηκαν εκεί, στο (ολλανδικό) Matterhorn.•

STARlight EXPRESS Τα Μυθικά πλάσματα του Νότου

Μετά την Λουτσία

Λ.Αδαμίδης (ΣΙΝΕΜΑ)

**

Γ.Βασιλείου

**1/2

Γ.Γκροσδάνης

***1/2

Soldate Jeanette

Η.Δημόπουλος

Σ. Ζήκος

(invincible defeat)

(City)

***

**1/2

Α.Καπράνος

Ι. Moody Λαζάρου

T. Μελεμενίδης

***

***1/2

***

****

** **1/2 ****

** ** ** **

***

**** **

**** *** ****

**1/2

***1/2

****

*****

(Τα Νέα/movieworld)

Π. Κουντουράς

Ο Κυνηγημένος Χιτσκοκ Οδηγός Αισιοδοξίας Νο Λινκολν Django: Ο Τιμωρός Το κεφάλαιο Πέρα απο τους λόφους

*** ***1/2 ***1/2 *** **1/2 ***1/2

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

** *** ***** **1/2

** ***1/2 ***1/2 ***1/2 *** ***

****

**

***** **1/2

**** *** *** *** 16

*** *** *** **1/2 ***

*** **** ***1/2 ****

**

***1/2 ****

Π.Τράγος (Movieworld)

****

Εξώστης Θήτα Συνέντευξη στους Γιάννη Βασιλείου και Χρήστο Σκάνδαλο.

Αντώνης Καρπετόπουλος “Ονειρεύομαι να γράψω μια αστυνομική ιστορία...” Το ραντεβού είχε κλειστεί απο τα Χριστούγεννα κάπου στη Νέα Σμύρνη. Εκεί τα είπαμε όλα. Μιλήσαμε για μπάλα αλλά περισσότερο για σινεμά και λογοτεχνία. Ο Αντώνης Καρπετόπουλος μιλάει στον Εξώστη για το πως σκόραρε για χάρη της Μόνικα Μπελούτσι και γιατί ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπυ είναι πιο δραματικό απο μια ταινία που μιλάει για το ποδόσφαιρο. Γιάννης Βασιλείου: Αντώνη το κοινό σου γνωρίζει ότι είσαι σινεφίλ. Εκείνο που ενδεχομένως δε γνωρίζει είναι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα αρθογραφούσες για λογαριασμό του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ. Αντώνης Καρπετόπουλος: Ναι, έγραφα ανταποκρίσεις από την Ιταλία. Έστελνα ρεπορτάζ από φεστιβάλ, είχα πάρει μερικές συνεντεύξεις, ήμουν μάλιστα και μέλος της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το εγκατέλειψα το σπορ. Έχω όμως καλές αναμνήσεις και μια πολύ ωραία ιστορία, που μου αρέσει να λέω συχνά, αλλά ποτέ δε με πιστεύει κανένας. Γιάννης Βασιλείου: Πες μας, εμείς θα σε πιστέψουμε. Αντώνης Καρπετόπουλος: Έχω σταθεί η αιτία που η Μόνικα Μπελούτσι κέρδισε το πρώτο της βραβείο στην Ιταλία. Στην Ένωση Ξένων Ανταποκριτών μας έδειχναν κάθε Δευτέρα μια ιταλική ταινία της χρονιάς, έτσι ώστε στο τέλος να ψηφίσουμε και να απονείμουμε Χρυσές Σφαίρες. Οι δικές μας στην Ιταλία βέβαια δεν ήταν όπως της Αμερικής, ήταν ξεφτίλα, δεν υπήρχε υλικό. Έβλεπες τρεις καλές ταινίες τον χρόνο και τις κέρδιζε όλες τις Σφαίρες η μία. Επίσης τυπικά ψηφίζαμε, αλλά στην πραγματικότητα δεν ψήφιζε κανένας και τα βραβεία έδινε μια επιτροπή αποτελούμενη από γριές. Τελοσπάντων είχα δει την Μπελούτσι σε μια ταινία, το La Riffa (σ.σ. του 1991, κυκλοφόρησε στα ελληνικά video club μετά την επιτυχία της Μαλένα με τον τίτλο Φραντζέσκα) και έπαθα σοκ.

Λέω αυτή πρέπει να τη δούμε από κοντά. Ψήνω και ένα συνάδελφο και πάμε πόρτα πόρτα κάνοντας εκστρατεία για τη βράβευση της Μπελούτσι. Στο τέλος η Μπελούτσι ήταν πρώτη σε ψήφους με τόσο μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη, που οι γριές ήταν αδύνατο να αποτρέψουν τη βράβευσή της. Για να μη λέει όμως ο κόσμος «πάει, αυτοί τρελάθηκαν, έδωσαν το βραβείο στη Μπελούτσι» πρόσθεσαν ένα βραβείο καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης και της έδωσαν αυτό. Και η Μπελούτσι ήρθε στην τελετή με ένα άσπρο φόρεμα και μας έπεσαν τα σαγόνια και μετά μου έδιναν όλοι συγχαρητήρια που έσωσα την εκδήλωση. Γιάννης Βασιλείου: Είναι πολύ ωραία ιστορία. Και ψέματα να είναι, όπως λέει και το ρητό, μην αφήνεις ποτέ την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία Αντώνης Καρπετόπουλος: Μα είναι αλήθεια! Χρήστος Σκάνδαλος: Ναι, σε πιστεύουμε. Εγώ ήθελα να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Με τι συχνότητα πηγαίνεις σινεμά τελευταία; Άντωνης Καρπετόπουλος: Κοίτα, στα φοιτητικά μου χρόνια πήγαινα μέχρι και πέντε φορές την εβδομάδα. Για χρόνια μετά πήγαινα μια φορά την εβδομάδα στάνταρ. Τώρα τελευταία δεν πηγαίνω κάθε εβδομάδα. Γιάννης Βασιλείου: Λόγω υποχρεώσεων; Αντώνης Καρπετόπουλος: Όχι, απλώς υπάρχουν εβδομάδες που δε μπορώ να βρω ούτε μια ταινία για να δω. Νομίζω πως κάποιος που βλέπει πολύ σινεμά, μετά από λίγο καιρό τα έχει δει σε γενικές γραμμές όλα και του είναι δύσκολο να βρει κάτι εξαιρετικό να δει. Και σ’ αυτό συνηγορεί το γεγονός ότι ο σημαντικότερος σκηνοθέτης που βγήκε την τελευταία εικοσαετία είναι ο Ταραντίνο. Ο Ταραντίνο αυτό που κάνει είναι να παίρνει ήδη υπάρχον υλικό, να το μετασχηματίζει και να προσπαθεί να εξελίξει το είδος.

17

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Εξώστης Θήτα Επίσης τον τελευταίο καιρό βλέπω ταινίες καλλιτεχνικά εμπνευσμένες μεν, αλλά που δεν έχουν τίποτα για να συζητήσεις μετά. Πάρε το Amour του Χάνεκε. Ποιο ήταν το point; Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και τους βρίσκει μια αρρώστια. Τελείωνε και δεν είχες τίποτα για να σκεφτείς. Είναι τραγικό το The Dark Knight Rises να έχει κοινωνικό σχόλιο και να μην έχει το Amour. Και η περσινή μου αγαπημένη ταινία, το Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα, ήταν υπέροχη ταινία μεν, αλλά τελείωνε και δεν είχε τίποτα για να συζητήσεις. Γιάννης Βασιλείου: Υπάρχει κάποια ταινία που να αγαπάς τόσο, που να την βλέπεις κάθε χρόνο; Αντώνης Καρπετόπουλος: Τους «Εντιμότατους Φίλους μου». Τους βλέπω κάθε χρόνο, πλέον τους βάζω την ημέρα του θανάτου του Μονιτσέλι. Το «Any Given Sunday» επίσης το έχω δει πάρα πολλές φορές. Ο Πατσίνο εκεί μου θυμίζει τον Αναστόπουλο.

στο Ιντερ - Λάτσιο, ματς στο οποίο ήμουν στο γήπεδο παρεμπιπτόντως. Για τον ποδοσφαιρόφιλο το γεγονός αυτό είναι συγκλονιστικό. Για κάποιον που δεν ασχολείται πολύ με το ποδόσφαιρο όμως, αυτό δεν είναι δράμα. Είναι ένας εκατομμυριούχος που χτύπησε κι έπειτα από λίγο καιρό επανήλθε στα γήπεδα.

Γιάννης Βασιλείου: Κατά καιρούς έχουμε δει σπουδαίες ταινίες πάνω σε ατομικά αθλήματα. Ποδοσφαιρικές όμως όχι - με εξαίρεση χαριτωμένες προσπάθειες όπως το The Damned United. Γιατί πιστεύεις ότι δεν έχει γυριστεί μια σπουδαία ταινία πάνω στο ποδόσφαιρο;

Έπειτα το ποδόσφαιρο δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στην Αμερική για να ενδιαφερθεί κάποιος μεγαλοπαραγωγός να στήσει ταινία πάνω του. Οι Αμερικάνοι έχουν μια τρομερή ικανότητα να δημιουργούν συγκίνηση από το τίποτα. Να προσθέσω επίσης πως ούτε λογοτεχνία ποδοσφαιρική δεν έχουμε καλή.

Αντώνης Καρπετόπουλος: Θα σου πω τι γίνεται. Σε ορισμένα γεγονότα υπάρχει μια δραματοποίηση τρομακτική για τον ποδοσφαιρόφιλο, αλλά ανύπαρκτη για τον μέσο άνθρωπο. Πάρε για παράδειγμα τον Ρονάλντο, που παθαίνει στο απόγειο της καριέρας του ρήξη χιαστών για δεύτερη φορά

Χρήστος Σκάνδαλος: Τώρα τελευταία πάντως βγαίνουν ενδιαφέρουσες ποδοσφαιρικές βιογραφίες. Η βιογραφία του Νικοπολίδη για παράδειγμα ήταν καλή. Λίγο αγιογραφία βέβαια. Γιάννης Βασιλείου: Και η βιογραφία του Αλέφαντου θα είχε ενδιαφέρον. Αντώνης Καρπετόπουλος: Είχε βγει ένα βιβλίο για τον Αλέφαντο. Τη δεκαετία του ’80 όταν είχε πάει στον Ολυμπιακό πρώτη φορά, που θεωρήθηκε το απαύγασμα της καριέρας του. Είχε τίτλο «Από την Φτώχεια στην Αναγνώριση». Του είχα προτείνει να γράψουμε το δεύτερο μέρος «Από την Αναγνώριση Ξανά στη Φτώχεια», αλλά δεν εκτίμησε το αστείο. Θα μπορούσε επίσης κάποιος να γράψει ένα βιβλίο για την Παράγκα, αλλά έτσι και έβαζε πραγματικά ονόματα και καταστάσεις μετά θα έπρεπε να μεταναστεύσει στη Βενεζουέλα. Όνειρο μου πάντως είναι να γράφω αστυνομικά βιβλία αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα δουλειά. Γιάννης Βασιλείου: Ναι, το έχεις αναφέρει και στο παρελθόν. Έχεις ξεκινήσει να γράφεις κάτι; Aντώνης Καρπετόπουλος: Έχω ξεκινήσει να γράφω μια ιστορία με έναν ήρωα που, αν αρέσει, μπορεί να ξαναεμφανιστεί. Το έχω όλο στο μυαλό μου βασικά, τον ιστό, τους χαρακτήρες, το τέλος. Θα έχει κάποιες εκπλήξεις κι ένα τέλος ψυχοπαθολογικό. Αν και προτιμώ τη σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία, όπου συγγραφείς όπως ο Nesbo αποδομούν την εικόνα της Σκανδιναβίας , στο δικό μου βιβλίο δεν θα προσπαθήσω να βγάλω καθόλου Ελλάδα. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι πως, ενώ στις περιγραφές είμαι καλός, χρειάζεται και μια αφήγηση, η οποία έχει κάποιους δικούς της κανόνες, που δεν τους ξέρω καλά και δεν υπάρχουν κάπου. Γιάννης Βασιλείου: Και φαντάζομαι πως δε θέλεις να κάνεις αυτό που κάνουν συγγραφείς σαν τον Dan Brown, να φροντίζεις να τελειώνεις κάθε κεφάλαιο με ένα δίλημμα για τον ήρωα σου. Το θετικό με αυτή την τακτική είναι πως ο αναγνώστης καίγεται να περάσει στο επόμενο κεφάλαιο, παρά το γεγονός πως ότι έχει προηγηθεί είναι μια μετριότητα. Αντώνης Καρπετόπουλος: Όχι, όχι, δε μου αρέσει κάτι τέτοιο. Βέβαια τα βιβλία του Dan Βrown τα έχω διαβάσει όλα. Οι Αμερικάνοι γενικά κάνουν φοβερές σπουδές σε ένα αντικείμενο και μετά γράφουν γύρω από αυτό μια υποτυπώδη ιστορία. Προσωπικά αν έγραφα κάτι για το ποδόσφαιρο, θα μου ήταν πολύ εύκολο. Αλλά δεν με ενδιαφέρει να γράψω ένα μυθιστόρημα για το ποδόσφαιρο. •

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

18

CINE AΤΖΕΝΤΑ Από Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου έως Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233 665): Αιθουσα 1: Django Ο τιμωρός (18.30 – 21.30) Αιθουσα 2: Μπουένος Άϊρες σ’ αγαπώ (18.45 - 20.45) / H ζωή του Πι (22.30 ) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834 996):Άννα Καρενίνα (17.40 – 20.00) / Jack Reacher (22.15) / Οι περιπέτειες του Σάμμυ 2 (μεταγλωττισμένο στα ελληνικά) (Παρ. Σάβ. Κυρ. 16.10) / Οι Πέντε Θρύλοι (μεταγλωττισμένο στα ελληνικά) (Σάββατο – Κυριακή 14.45) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261 727): Μετά τη Λουτσία (19.00 - 21.00 - 23:00) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378 404): Το Κεφάλαιο (18:15 - 20:45 – 23:00) / Μυθικά πλάσματα του Νότου (19:00 – 21:00 – 23:00) Μουσείο Κινηματογράφου-Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης (2310 508398) Αίθουσα ΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Κλασικές ευρωπαϊκές ταινίες ΙΙ (Πέμπτη 7/2 έως Κυριακή 10/2 18:45 & 21:00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960 063): Πίσω από τους λόφους (18.45 –21.30, Κυριακή 21.30, Δευτέρα 18.30) / Δευτέρα 11/2 Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης: Oι αιχμάλωτοι του Καυκάσου (21.15)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www. odeon.gr Αίθουσα 1: XITΣΚΟΚ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50, 21.00, 23.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.40 Αίθουσα 2: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00 / ΑΝ… ΠΕΜ έως ΚΥΡ: 19.00, ΔΕΥ έως ΤΕΤ: 18.30 / DJANGO, Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΠΕΜ έως ΤΡΙ (εκτός ΔΕΥ): 21.30, ΔΕΥ, ΤΕΤ: 22.50 Αίθουσα 3: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ (3D) (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 15.40 / ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00 Αίθουσα 4: ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΝΑ ΖΟΜΠΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.20, 22.30 Αίθουσα 5: ΜΗ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.30, 22.50 Αίθουσα 6: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.30 / ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ARGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10, 22.40 Αίθουσα 7: ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.00, 20.00, 23.00 Αίθουσα 8: ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10, 19.30 / ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.00 VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www. villagecinemas.gr Αίθουσα 1: DJANGO Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00‑23.10 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 16.00‑18.00 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.00‑14.00‑16.00‑18.00 μεταγλ. Αίθουσα 2: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.20‑14.20‑16.20 μεταγλ. / ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΝΑ ΖΟΜΠΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.20 / ΑΝ... ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.15 / ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ARGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.40 Αίθουσα 3: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.50 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.00‑12.50‑14.50‑16.50 μεταγλ. / ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40‑21.10‑23.50 Αίθουσα 4: ΜΗ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣ

ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30‑21.50‑00.10 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30 μεταγλ.

(3D), ΚΥΡ: 11.30‑13.30‑15.30‑17.30 μεταγλ.

(3D) Αίθουσα 5: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 (3D), ΚΥΡ: 12.40‑15.10‑17.50 (3D) / Ο ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20‑22.30‑00.40 Αίθουσα 6: ΧΙΤΣΚΟΚ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20‑21.30‑23.40 / ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΕΜΟ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.10 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 11.10‑13.10‑15.10‑17.10 μεταγλ.(3D) Αίθουσα 7: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30, ΚΥΡ: 11.20‑13.50‑16.30 / ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00‑22.00 Αίθουσα 8: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ., ΚΥΡ: 11.40‑13.40‑15.40‑17.40 μεταγλ. / ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50‑22.10‑00.30 Αίθουσα 9 ‑ COMFORT: ΛΙΝΚΟΛΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00‑22.00 Αίθουσα 10 ‑ COMFORT: ΧΙΤΣΚΟΚ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20‑21.30‑23.40 STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: Ο ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ Σαβ - Κυρ: 12:20, 14:30, 16:40, 18:50, 21:00, 23:10, Πεμ - Παρ & Δευ Τετ: 16:40, 18:50, 21:00, 23:10 Αίθουσα 2: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ Κυρ: 12:10, 14:15, 16:15, 18:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:15, 18:20 / ΧΙΤΣΚΟΚ Πεμ - Τετ: 20:10, 22:30 Αίθουσα 3: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:20, 17:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:20 / ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO Πεμ - Τετ: 19:20, 21:45 / ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ Παρ - Σαβ: 00:30 Αίθουσα 4: ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ Σαβ - Κυρ: 13:50, 16:20, 19:00, 21:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 19:00, 21:30 / ΑΓΑΠΗΣΑ ΈΝΑ ΖΟΜΠΙ Πεμ - Τετ: 00:00 Αίθουσα 5: ΡΑΛΦ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ (MEΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:10, 15:45 / Αν.. 18.10, 20.15/ DJANGO Ο ΤΙΜΩΡΟΣ Πεμ - Τετ: 22:20 Αίθουσα 6: ΜΗ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣ ΤΗ ΜΕΡΑ Σαβ - Κυρ: 13:30, 16:10, 18:30, 20:45, 23:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:10, 18:30, 20:45, 23:00 Αίθουσα 7: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ Σαβ - Κυρ: 12:45, 15:15, 17:45, 20:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:45, 20:20 / ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Πεμ - Τετ: 22:45 Αίθουσα 8: ΑΛΛΟΘΙ Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:30, 17:50, 20:00, 22:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:50, 20:00, 22:10 Αίθουσα 9: ΑΝ… Σαβ - Κυρ: 12:40, 14:50, 17:00, 19:10, Πεμ - Παρ & Δευ Τετ: 17:00, 19:10 / ΧΙΤΣΚΟΚ Πεμ - Τετ: 14.10, 16:30, 19.00, 21:20, 23.40, Πεμ-Παρ & Δευ-Τετ: 16:30, 19.00, 21:20, 23.40 Αίθουσα 10: ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤ/ΝΟ) Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:00, 16:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00/ ΛΙΝΚΟΛΝ – LINCOLN Παρ - Σαβ: 18:00, 21:10, 00:20, Πεμ & Κυρ - Τετ: 18:00, 21:10 Αίθουσα 11: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ 3D Σαβ - Κυρ: 13:40, 15:40, 17:40, Πεμ Παρ & Δευ - Τετ: 17: 40 / ΝΟ Πεμ - Τετ: 19:40 / Ο ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ Παρ - Σαβ: 22:00, 00:10, Πεμ & Κυρ - Τετ: 22:00• 19

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Μεθυσμένο Παραμύθι Γράφει η Μάρα Τσικάρα - E: methparamithi@yahoo.gr

Deadline Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Eύας Βόγια

Δως μου ένα deadline για να μπορώ να λειτουργήσω… μια ακίνητη γραμμή πάνω της να στοιβάξω λέξεις, σκέψεις, ζωγραφιές. Θάλασσα ήρεμη. Ώρα σούρουπο. Μια σ χ ε δ ί α. Πάνω στη γραμμή, το Χι μοιάζει με προπέλα. Η Χαρά του να «πλέΧεις» να Χαϊδεύεις Χωρίς άγΧος τη ζωή. Μπορεί και άγκυρα αν Χαθεί η διάθεση περιπλάνησης και καταφέρει το Χι να Χωθεί μέσα στο Χώμα. Προς το παρόν κυλάμε. Πλέουμε. Πάνω σε μια λέξη: σ χ ε δ ί α… Έχουμε για πανί το γράμμα δέλτα (Δέος, Δόσιμο. Δέλεαρ) και αποσιωπητικά να αφρίζουν στο νερό. Το Σίγμα είναι ο Στόχος. Το Έψιλον, το Εμπόδιο- στριμωγμένο μεταξύ άγκυρας και πανιού- ούτε φαίνεται. Το γιώτα είναι το κουπΊ. Το Άλφα το Άγνωστο που Αγνοώ Αλλά στο οποίο Αποσκοπώ το οποίο Αναλόγως Αγαπώ Απεχθάνομαι Αποφεύγω Αποζητώ Απομυζώ Από το οποίο κι Ανατρέπομαι. Αυτός είμαι. Life of Me. Εγώ κι η τίγρης μου. Εγώ κι ως θεατής μου με 3D γυαλιά. Κι ύστερα φύσηξε ένας αέρας. Ή ήρθε ένα πουλί κι εγκαταστάθηκε πάνω στην οξεία. Πουλί όΠως Παλιόκαιρος, Πίκρα, υΠομονή, Πόσο ακόμη, Πρόσεχε, Πέφτεις, Πάλι. Το κουπΊ φεύγει από τα χέρια, η οξεία πουλί βρίσκει Άλλο Αποκούμπι, το Άλφα την Αποκρούει, το Δέλτα της ρίχνει μια Δυνατή σφαλιάρα, βρέθηκε η οξεία θρονιασμένη Επιτέλους πάνω στο Έψιλον. Η εικόνα τώρα έχει ως εξής: Θάλασσα ήρεμη. Ώρα σούρουπο. Σ χ έ δ ι α. Ναυαγισμένα. Από πίσω η γραμμή του ορίζοντα. Η αλλιώς μια dead line. Γραμμή νεκρή. Χλωμή και παγωμένη.

Dead line. Μια τερματική γραμμή. Ιδρωμένοι δρομείς παίρνουν μια τελευταία ανάσα και ξεσκίζουν το νήμα του τέρματος. Πανηγυρισμοί, γύροι του θριάμβου, εθνικοί ύμνοι και κλάματα. Στη γραμμή πάνω πέθανε ο αγώνας. Κι εγώ από τον καναπέ τα ίδια. Συσπάσεις μυών, αδρεναλίνη, εξάντληση. Πίτσα, μπύρα και σωματοποίηση του αγώνα. Ρέψιμο, κλάσιμο κι η αίσθηση ότι πάει κι αυτό τρέξαμε και σήμερα. Ασκηθήκαμε. Νικήσαμε. Χάσαμε. Ζήσαμε το deadline που μας αξίζει, την προσομοίωση του… μέχρι τελευταίου μυ. Σηκώνομαι πιασμένος. Τεντώνομαι. Κι η δική μου η νεκρή γραμμή; Ίσως έγινε μπάρα του λίμπο, και με απίστευτη τεχνική κατάφερα φτηνά και χαμηλά να την γλιτώσω, χωρίς να μ’ ακουμπήσει, χωρίς να την ξεσκίσω σαν δρομέας, χωρίς να την φτάσω σαν σχεδία με στόχο και προπέλα, χωρίς να την ιδρώσω…

Dead line. Η γραμμή μια χαρά ζωντανή είναι, τα σχέδιά μου τα ’χουν κακαρώσει. Οι οξείες τώρα, για δες, είναι δύο. Τα σχΈδιΆ μου. Μία πάνω στο Εμπόδιο και μία πάνω στην Απόφαση.

Dead line κι εγώ σχοινοβάτης πάνω της. Dead line κι η κάθε μέρα μου, λέξη μου, ανάσα. Πεθαίνει συνεχώς. Προηγουμένως όμως, οφείλω να την έχω ορίσει εγώ, να την έχω ιδρώσει εγώ…να την έχω ζήσει, μέχρι τελευταίου γράμματος, οξείας. Και τελείας. • εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Υπεραστικό κορίτσι Γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Αστικός (αυτο)σχεδιασμός Από τη μέρα που μάθαμε πως η Αγίας Σοφίας θα δοθεί και πάλι στα αυτοκίνητα, άρχισαν όλοι να μαλώνουν στο facebook -δε διαφωνούν, μαλώνουν- για το ποια είναι η σωστή λύση και τι πρέπει να γίνει τελικά. «Βλαχαδερά φαίνεται πως δεν είστε κάτοικοι του κέντρου!», «Γυρίστε στα χωριά σας αν δεν σας αρέσει», «Φτάνει πια με τους νεοχίππηδες! Γυρίστε στη Φολέγανδρο» ήταν μερικά απ’όσα ευφάνταστα διάβασα. Δε θα πω αν διαφωνώ ή όχι με τον πεζόδρομο, άλλωστε έχεις ακούσει ήδη τόσες γνώμες. Απλά δεν μπορώ να πιστέψω πόσο εύκολοι είμαστε στο να χαλάμε γέφυρες επικοινωνίας, δρόμους συνεννοησης και πεζοδρομους αλληλοκατανόησης. Και το χειρότερο, ενώ θα πρεπε να στραφούμε όλοι μαζί ενάντια σε όσους μας στερούν μια καλύτερη ζωή, εμείς στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου. • 20

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό».

Η ιλαροτραγωδία των πεζοδρομήσεων...

Φυσικά και είμαστε υπέρ των πεζοδρομήσεων, φυσικά και είμαστε υπέρ των πεζών, των ποδηλάτων, του αστικού πράσινου, του τραμ, της ενέργειας από τον ήλιο, των λουλουδιών, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των μουσικών δρόμου και του κενού διαθέσιμου δημόσιου χώρου. Φυσικά και είμαστε υπέρ της θέας της θάλασσας, ειδικά για την πόλη μας, υπέρ της αποκάλυψης των πολύτιμων μνημείων, υπέρ της διαχρονικής αρμονικής μείξης και συμβίωσης του παλιού και του καινούργιου σε μια από τις πρώτες στον κόσμο πόλεις με αυτό το πλεονέκτημα. Μέχρις εδώ όλα καλά. Θα υπογράφαμε και σχετικά κείμενα και θα ήμασταν ευχαριστημένοι ότι είμαστε με τη σωστή μεριά... Μέχρις εδώ είναι τα εύκολα, οι θεωρίες και οι παρατηρήσεις, όπου όλοι είμαστε ‘’ειδικοί’’, έχουμε πάνω από δέκα εκατομμύρια ‘’παντογνώστες’’ αρχιτέκτονες, πολεοδόμους και μηχανικούς, χωρίς σπουδές και πτυχίο, όταν μάλιστα φτάσαμε σε κάθε κωμόπολη να έχουμε στην Ελλάδα και ένα πανεπιστήμιο... Καθημερινά περπατάμε και βλέπουμε οι πιο πολλοί χωρίς να προσέχουμε ή να καταλαβαίνουμε την τεράστια σημασία των χειρισμών του ανακτόρου και των ευρημάτων στην Γούναρη, στη ρωμαϊκή αγορά - κάτω από την ορχήστρα του θεάτρου, στην Εγνατία μπροστά και δίπλα στο χαμάμ, στο μετρό στο Αλκαζάρ, στο συντριβάνι και κάτω από τόσες και τόσες άθλιες πολυκατοικίες του ΄50 στο κέντρο...και τόσα άλλα... Πουλημένα σε συλλέκτες, κρυμμένα από λαμαρίνες στην Εγνατία, οι μαγεμένες στο Λούβρο, και τόσα άλλα... Τώρα οι ίδιοι ειδικοί της προηγούμενης παραγράφου μετατρέπονται σε ‘’ανήξερους’’ - δεν μας ενημερώνετε, τι κάνουν τα ΜΜΕ, που θα παρκάρω το αυτοκίνητό μου - τώρα που δεν έχω και βενζίνη... Φυσικά και είμαστε υπέρ της υπέροχης αναβάθμισης της Χρυσοστόμου Σμύρνης, της Ρογκότη κ.α. που αφήνει να φαίνεται το λαμπύρισμα της θάλασσας στο βάθος αργά το μεσημέρι, κανείς σχεδόν δεν θυμάται πως ήταν πριν... Φυσικά και είμαστε υπέρ της προσωρινής και πρόχειρης πεζοδρόμησης της Αγίας Σοφίας. Μόνο και μόνο επειδή αφαιρέθηκαν τα διερχόμενα και παρκαρισμένα αυτοκίνητα... άλλο αν κάτι απίστευτα μέταλλα, κάτι αστείες γλάστρες, κάτι φορτηγά και μηχανάκια, κάτι περίπτερα όλη τη μέρα δεν επέτρεψαν και λόγω κρίσης τη λειτουργία των πεζών και της αγοράς... Όσον αφορά τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του άξονα ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ , που παρουσιάστηκε στο Δημαρχείο, πρόκειται για μια πολύ σοβαρή υπόθεση για την πόλη που σ’ αυτή την εποχή μόνο με προϋποθέσεις μπορεί να πετύχει... Να καταλάβει η πόλη η ίδια τα μεγάλα διεθνή πλεονεκτήματα της, τον υπόγειο πλούτο που ξέρουμε ακριβώς από κάτω, τα φωτοβολταϊκά που προτάθηκαν, την ενοποίηση και αξιοποίηση των ακαλύπτων και των ταρατσών, τη θέα της θάλασσας, και τη συμμετοχή των καλύτερων αρχιτεκτόνων σε έναν αξιόπιστο διαγωνισμό... με κριτήρια ανάπτυξης... Έγιναν αυτά? Αλλιώς θα μιλάμε μόνο για πράσινο και πλακοστρώσεις με λεφτά που δεν υπάρχουν σε μια πόλη όπου τα μαγαζιά κλείνουν καθημερινά... Και τότε θα παρουσιαστούν πάλι τα δέκα εκατομμύρια ειδικών –‘’γιαλαντζή αρχιτεκτόνων’’ που θα μιλούν εφ’ όλης της ύλης σαν βουάρ και α βολοντέ... Αν- παρ’ όλα αυτά- υπάρχουν κάποια μέσα -μίντια δηλαδή- που να θέλουν κάποια σοβαρή συζήτηση εντός θέματος... ξέρω μερικούς διεθνώς γνωστούς και πολυβραβευμένους αρχιτέκτονες που να θέσουν τα κριτήρια μιας πεζοδρόμησης σε καιρό κρίσης στη Θεσσαλονίκη...•

Σήμερα, η Μαριλένα Κασιμάτη

[ Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος ] …Στο σημείο αυτό επεμβαίνει όπως σε όλα τα παραμύθια, που εδώ δεν πρόκειται για παραμύθι, η καλή νεράιδα. Η Αντιγόνη. Ελληνίδα από την Κυψέλη, ερωτευμένη με τον Παναγιώτη από το Παγκράτι. Βλέπει τα αδύνατα μαύρα ποδαράκια, τα θολά ματάκια, τις μιξούλες γύρω από τη μύτη, την ερημιά του μικρού παιδιού. Και αρχίζει να το παρακολουθεί από κοντά στο πάρκο της αυτοδιαχείρισης της Κυψέλης. Μια του αγοράζει τυρόπιτα, μια ένα κουτάκι γάλα, μια καραμελίτσες. Ο Elvis, το παιδάκι, αρχίζει να της δείχνει χαρά όταν τη βλέπει. Η πρώτη του χαρά, με βεβαιότητα, αυτή ήταν. Γύρω στα Χριστούγεννα, ήταν νύχτα, η Αντιγόνη και ο Παναγιώτης περπατούσαν αγκαλιασμένοι στην Πατησίων και γωνία Λέλας Καραγιάννη, όταν βλέπουν ένα ζευγάρι να καβγαδίζει με άνεση στη μέση του δρόμου. Μαζί τους κι ένα παιδάκι. Κοιτάζει καλύτερα η Αντιγόνη και αναγνωρίζει τον Elvis. «Όχι θα τον πάρεις εσύ», «Όχι εσύ, εγώ πια δεν αντέχω, έχω δουλειές έξω από το σπίτι από νωρίς», «Όχι εγώ», «Όχι εσύ», και ο ένας να σπρώχνει το παιδάκι προς τη μεριά του άλλου. Εντέλει παρατούν το παιδάκι σύξυλο στη μέση του δρόμου και εξαφανίζονται, ο καθένας στις «δουλειές» τους. Σάστισαν οι δικοί μας. «Τι κάνουμε τώρα;» αναρωτήθηκαν. Τι έκαναν λοιπόν; Χωρίς να περιμένουν περιπολικό της αστυνομίας, υπάλληλο της Νομαρχίας, του Υγειονομικού και λοιπές δυνάμεις, βουτάνε το παιδάκι που είχε πάρει την πρώτη του χαρά από την Αντιγόνη. Εκείνο, κατενθουσιασμένο που θα έτρωγε ξανά καμιά τυρόπιτα και θα έπινε μια γουλίτσα γάλα, αφήνεται στη μεγάλη αγκαλιά του Παναγιώτη και χώνεται για πρώτη φορά στη ζωή του στο πίσω κάθισμα ενός Toyοta, παλιό μοντέλο. Η επόμενη μέρα τούς βρήκε φυσικά στην Εισαγγελία. Να μην τους πάνε μέσα και για απαγωγή ανηλίκου! Έκαναν όλα τα σωστά βήματα, είχαν μάλιστα την τύχη να πέσουν και σε πρακτικά σκεπτόμενο προϊστάμενο και ακολούθησαν, αλλά γρήγορα, ό,τι προβλέπει η διαδικασία για να το κρατήσουν, έστω προσωρινά, κάτω από το δικό τους κεραμίδι. Ελπίζουν μάλιστα, και δικαίως, ότι θα τους δοθεί σύντομα η επιμέλεια. Ο Elvis μεταφέρθηκε μέσα σε μια νύχτα από την Κυψέλη στην οδό Ριζάρη, στο Παγκράτι, απέναντι από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Από το ένα παράθυρο βλέπει τον δεύτερο όροφο της Εθνικής Πινακοθήκης, από το άλλο το Βυζαντινό Μουσείο και λίγο πιο δεξιά το Πολεμικό. Τι αλλαγή αλήθεια! Σε λίγους μήνες πήγε μάλιστα για πρώτη φορά σε σχολείο. Ήταν όμως ήδη δέκα χρονών. Οι κάτοικοι γύρω από το πάρκο της οδού Κύπρου & Πατησίων είναι πάντως υπερήφανοι που δεν καταργήθηκε η ελπίδα για πράσινο και δεν κτίστηκε υπόγειο γκαράζ στην περιοχή τους. Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη είναι Ιστορικός Τέχνης και Επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης 21

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Fahrenheit 451 Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

Α-Β

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Στο βιβλίο του «Η αλφαβήτα της ανάγνωσης» (1934), ο αμερικανός ποιητής και κριτικός Έζρα Πάουντ γράφει: «Οι γενικές διατυπώσεις μοιάζουν με επιταγές που εκδίδονται από κάποιον και εισπράττονται στην τράπεζα. Η αξία τους εξαρτάται από το αντίκρισμα που υπάρχει. Αν ο κύριος Ροκφέλερ κόψει μια επιταγή για ένα εκατομμύριο δολάρια, η επιταγή είναι έγκυρη, αν κόψω εγώ μια επιταγή ενός εκατομμυρίου θα το πάρουν για αστείο, για φάρσα κι επομένως δεν θα έχει αξία. Αν το πάρουν στα σοβαρά, η υπογραφή μου γίνεται αξιόποινη πράξη. Το ίδιο ισχύει και για τις επιταγές που αφορούν τη γνώση. Αν ο Μαρκόνι πει κάτι για τα υπερβραχέα κύματα, θα ’χει κάποιο νόημα. Το νόημα αυτό μπορεί να το εκτιμήσει σωστά μόνο κάποιος που κατέχει το θέμα. Κανείς δεν δέχεται επιταγή από αγνώστους χωρίς συστάσεις. Στον γραπτό λόγο, το “όνομα” παίζει το ρόλο των συστάσεων. Ύστερα από καιρό σού ανοίγει πίστωση. Η λεκτική διατύπωση σε μια τραπεζική επιταγή μοιάζει πολύ με τη λεκτική διατύπωση οποιασδήποτε άλλης επιταγής. Αν η επιταγή σας έχει αξία, σημαίνει πως τελικά θα σας αποφέρει αυτό που θέλετε. Ένας αφηρημένος ή γενικόλογος ισχυρισμός έχει αξία εφόσον διαπιστωθεί τελικά πως ανταποκρίνεται στα πραγματικά περιστατικά. Αλλά κανένας άσχετος δεν μπορεί να σας πει με την πρώτη ματιά αν έχει, ή όχι, αξία. Έτσι, (παραλείποντας διάφορα ενδιάμεσα σκαλοπάτια)…έτσι λοιπόν η γνώση λίμνασε σχεδόν στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Οι αφηρημένοι συλλογισμοί δεν βοήθησαν τη γρήγορη πρόοδο του ανθρώπινου γένους ούτε και άνοιξαν γρήγορα τους ορίζοντες της γνώσης […] Ένας γενικός ισχυρισμός έχει αξία μόνο σε σχέση με γνωστά αντικείμενα ή περιστατικά. Ακόμα κι όταν ο γενικός ισχυρισμός κάποιου ανίδεου είναι “αληθινός”, δεν δίνει μεγάλη αξία στα γραπτά ή στα λόγια. Δεν γνωρίζει τι λέει. Δηλαδή, δεν το ξέρει ή δεν το εννοεί όσο και κάποιος που θα είχε ή έχει πείρα πάνω σ’ αυτό. Έτσι, ένας νεαρός μπορεί να’ χει πέρα για πέρα “δίκιο”, χωρίς να μπορεί να πείσει έναν γεροντότερο, που μπορεί να πέφτει έξω μια χαρά κι ωστόσο να ξέρει ένα σωρό πράγματα που αγνοεί ο νεότερος. Μια από τις ηδονές του μεσήλικα είναι ν’ ανακαλύπτει πως είχε δίκιο, και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ όσο καταλάβαινε στα δεκαεφτά, ας πούμε, ή στα είκοσι τρία του χρόνια. Αυτό δεν αποκλείει διόλου τη χρήση της λογικής, της σωστής εικασίας, της διαίσθησης, της ολικής αντίληψης, ή της “εξέτασης του πως έπρεπε να έχουν τα πράγματα”. Έχει, όμως, πολύ να κάνει με την αποτελεσματικότητα της προφορικής δήλωσης και με τη δυνατότητα μετάδοσης μιας πεποίθησης». •

Ολύμπου 81 • T: 2310-260085 Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και εργαστήρια για ενηλίκους με άξονα το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, παρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προβολές ταινιών, αφιερώματα σε βιβλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygonometaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη Καντάθ Αιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. Γούναρη Τ.Κ 546 21 Τ: 2310 227010, 229060 F: 2310 229060 www.kadath.gr • info@kadath.gr Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιοπωλείο του Φανταστικού στη Θεσσαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνικα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα που θα γοητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ

Έζρα Πάουντ «Η αλφαβήτα της ανάγνωσης» μετφρ. Μαρία Λαϊνά «Ροές», Αθήνα 2004

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

22

ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 2310428846 mythistoria@gmail.com http://www.facebook.com/profile. php?id=100001029814880 Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατίνη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρουσιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

Bookstand

Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση

Επιμέλεια: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Η Λίνα Στεφάνου γράφει για την ποιητική συλλογή του Βασίλη Ζηλάκου «Ξύλο ξανθό π’ αφράτεψε στο στόμα (αποσπάσματα από τις γραφές ενός Εξόριστου)», εκδ. Οδός Πανός. Το πρώτο βιβλίο του Βασίλη Ζηλάκου, «Η κούπα του τσαγιού» (αποσπάσματα από τα τετράδια ενός τραυλού ερημίτη), δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ όσα είχα διαβάσει μέχρι τότε. Τουλάχιστον με τίποτα ελληνικό. Μύριζε όμως κάτι από γιόγκι και Σούφι και ανατολικές φιλοσοφίες, και διδασκαλία Χριστού, όλα πλεγμένα και καλά χωνεμένα. Περίμενα με περιέργεια το δεύτερο βιβλίο του. Το «Ξύλο ξανθό π’ αφράτεψε στο στόμα» είναι αυτό που λέει ο τίτλος του. Ένα βιβλίο καλοδουλεμένο με σάλιο, χώμα, σιωπές, ριπές ανέμων, μυρίζει θάλασσα, θάνατο και μοναξιά. Η κάθε λέξη του κυοφορήθηκε στο στόμα του συγγραφέα μέχρι που αφράτεψε, ζωήρεψε, πήρε πνοή κι έγινε έτοιμη και άξια για να γεννηθεί. Κάθε ποίημα μοιάζει να έχει πίσω του αιώνες περισυλλογής, αφού κουβαλά φιλοσοφικά νοήματα που θυμίζουν από τον Ινδό Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ

(χωρίς το λίγωμα του), μέχρι την Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι του Yogananda Paramahansa. Σπαράγματα από Κρισναμούρτι μέχρι Ηράκλειτο, από Χριστό και Βούδα μέχρι Άγιο Νίτσε και Ζαρατούστρα. Αν ο χρόνος εκπορθείτο, / στη θάλασσα θα επιστρέφαµε / Εκεί, εκεί θα έλειωνε η σάρκα µας αβοήθητη / Εκεί θα µέναµε γυμνοί και µόνοι. Σαν ποτάμι ρέουν οι στίχοι του Ζηλάκου και παρασύρουν τον αναγνώστη. Κι αν ο αναγνώστης δεν κατανοεί πάντα το νόημα εκεί όπου το ποτάμι γίνεται ορμητικό και ο βυθός χάνεται από το βλέμμα, κρυμμένος μέσα στα σκοτεινά νερά των λέξεων, ανταμείβεται ωστόσο. Σαν κλείνει το βιβλίο κάτι από την γαλήνη του ποιητή έχει μεταφερθεί εντός του. Γαλήνη και ισορροπία. Πόσες από τις σύγχρονες ποιητικές συλλογές μπορούν να καυχηθούν πως το πέτυχαν αυτό;

Βασίλης Ζηλάκος

Salade Francillon

Το Ακάρεο του Bookstand και η Αργυρώ Κουτσού μάς συστήνουν μια άλλη πλευρά του bon viveur Γάλλου συγγραφέα του 19ου αι. Αλέξανδρου Δουμά.

O Αλέξανδρος Δουμάς, ο πρεσβύτερος (Γαλλία, 1802-1870), είναι ο συγγραφέας των περιβόητων ιστοριών «Ο Κόμης Μοντεχρήστος» και «Οι Τρεις Σωματοφύλακες», όπως βέβαια και δεκάδων άλλων, ιστορικών κυρίως, μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Ήδη από την εποχή του το έργο του γνώρισε τεράστια απήχηση και τον καθιέρωσε διαχρονικά ως έναν από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους της χώρας του, του αιώνα του και όλων των εποχών, παγκοσμίως. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν του ασκήθηκε και σφοδρή κριτική τόσο για το έργο όσο και για τον τρόπο ζωής του. Τα έργα του θεωρήθηκαν από πολλούς αφρόντιστα στο λόγο, καθόλου πρωτότυπα, ακόμα και προϊόντα λογοκλοπής, ενώ η πληθωρικότητα του χαρακτήρα του και ο άσω-

τος βίος του έγιναν συχνά στόχος επικριτικών και κακεντρεχών σχολίων. Ο Δουμάς όμως δεν ήταν γνωστός στη Γαλλία του 19ου αιώνα μόνο για το ταλέντο του να πλάθει εξαιρετικούς μύθους ακόμα και από την πιο ασήμαντη αφορμή. Ή για τις παραστάσεις που ανέβαζε. Ούτε μόνο βέβαια για τις ερωτικές και οικονομικές του περιπέτειες. Ήταν γνωστός επίσης και για τη μαγειρική του δεινότητα, καθώς η αγάπη του για το φαγητό εξισωνόταν μόνο με την αγάπη του για τις γυναίκες! Έτσι, το 1870 εξέδωσε σε συνεργασία με τον Joseph Vuillemont έναν εντυπωσιακό και διασκεδαστικό μαγειρικό οδηγό 1152 σελίδων υπό τον τίτλο: «Grand Dictionnaire de Cuisine» (Μεγάλο Λεξικό της Κουζίνας) που φιλοδοξούσε «να διαβαστεί από όλους τους ανθρώπους παγκοσμίως και 23

να χρησιμοποιηθεί από επαγγελματίες». Μεταξύ των πολλών συνταγών του το βιβλίο περιλαμβάνει και τη διάσημη «πατατοσαλάτα του Αλέξανδρου Δουμά» ή αλλιώς «Francillon», που πήρε το όνομά της από το ομώνυμο θεατρικό έργο (1887), καθώς τα υλικά και η εκτέλεσή της δίδονται μέσα σε διάλογο της πρώτης σκηνής της πρώτης πράξης του. Η σαλάτα αυτή έγινε τόσο δημοφιλής το 19ο αιώνα, που στις 8 Οκτωβρίου του 1896 σερβιρίστηκε μ’ αυτό το όνομα σε δείπνο που παρέθεσε ο πρόεδρος της Γαλλίας για τον τσάρο Νικόλαο Β’ της Ρωσίας. Η Salade Francillon αποτελείται από πατάτες μαριναρισμένες σε λευκό ξύδι, μύδια à la Marinière, και ψιλοκομμένο σέλερυ. Σερβίρεται πασπαλισμένη με λεπτές φέτες τρούφας. •

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Aετόπουλα βασανισμενα από χωροφυλακή.

Aρχείο ΚΚΕ

1944

Από τον Αλέξη Γκάτση

ΚΥΝΗΓΟΙ ΚΕΦΑΛΩΝ Το 1944 μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ξεκινά μια περίεργη περίοδος της ελληνικής ιστορίας. Για το επίσημο κράτος ήταν μια ανάπαυλα ειρήνης μεταξύ των δεκεμβριανών και του εμφυλίου που θα ξεκινούσε επίσημα λίγα χρόνια αργότερα. Για τον λαό, ειδικά αυτούς που είχαν πολεμήσει τους Γερμανούς μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ/ ΕΛΑΣ, ήταν μια περίοδος ενός εμφυλίου χαμηλής έντασης. Βασανισμοί, συλλήψεις, δολοφονίες, βιασμοί από κρατικούς και παρακρατικούς “αγωνιστές”, συνέθεταν το σκηνικό στην ελληνική ύπαιθρο. Αυτά ήταν τα γεγονότα τα οποία έβαλαν τα πιο γερά θεμέλια του μίσους. Ένα φαινόμενο το οποίο είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις εκείνα τα χρόνια ήταν η επίδειξη κομμένων κεφαλιών οι οποίες συνοδεύονταν από ζουρνάδες και νταούλια. Μάλιστα το 1944 ο ίδιος ο Αμερικάνος πρόξενος στην Ελλάδα, μετά από εικόνες που δημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, με κομμένα γυναικεία κεφάλια, προέβη σε διάβημα. Η ελληνική απάντηση ήταν η παρακάτω: « Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσια επίδειξή τους αποτελούν ελληνικό έθιμο». Το 2013, έχουμε εκσυγχρονιστεί. Πλέον οι “αντί-

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

παλοι της δημοκρατίας” όπως χαρακτηρίζουν όποιον δε γουστάρουν αυτοί που τη ξεφτιλίζουν καθημερινά και τη προσαρμόζουν στις επιταγές των αφεντικών τους, δεν αποκεφαλίζονται. Μπορεί ο συγκυβερνώντας Βορίδης να εκφράζεται υπέρ της θανατικής ποινής, εντούτοις ο “πολιτισμός” μας, έχει βρει άλλους τρόπους δημόσιας διαπόμπευσης και γενικευμένης τρομοκράτησης. Αναφέρομαι φυσικά στις φωτογραφίες των “ληστών του Βελβεντού”, οι οποίοι αφού βασανίστηκαν, γιατί πρέπει να θεωρείται βασανιστήριο η κακοποίηση ενός κρατουμένου σε μια δημοκρατία, εκτέθηκαν σε κοινή θέα έχοντας υποστεί μια άθλια επεξεργασία photoshop, η οποία φυσικά δεν είχε σκοπό να κρύψει το τι συνέβη σε αυτά τα παιδιά, αλλά να αναδείξει την εκδικητική μανία του κράτους το οποίο φαίνεται να έχει ασπαστεί πλήρως τις μεθόδους του παρακράτους απέναντι σε όσους τολμήσουν έστω να σκεφτούν να το αμφισβητήσουν. Η μοναδική διαφορά με το 1944 είναι ότι κανείς πρέσβης δεν θα διαμαρτυρηθεί. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δεν θα αναδείξει το θέμα μιας και το επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας καραδοκεί να 24

τους χρεώσει μέχρι και τη δολοφονία Πόλκ, το Κ.Κ.Ε. θα μιλήσει και πάλι για προβοκάτσιες, η Δημ.Αρ. καλύτερα να σιωπήσει, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει χάσει από καιρό εκείνα τα δημοκρατικά ή έστω ανθρώπινα αντανακλαστικά που θα έμπαιναν εμπόδιο στην επανάληψη τέτοιων φαινομένων. Όμως ακόμα και αν κατά τύχη αναδεικνύονταν ένα τέτοιο θέμα, όπως για παράδειγμα έγινε από την εφημερίδα “Guardian” και αφορούσε στον βασανισμό των συλληφθέντων αντιφασιστών μέσα στη Γ.Α.Δ.Α. πριν κάποιους μήνες, σίγουρα θα βρίσκονταν κάποιος Άδωνις Γεωργιάδης να πετάξει την αντίστοιχη μαλακία με αυτή που παρουσίαζε το κόψιμο των κεφαλιών σαν έθιμο… Αποχαιρέτα λοιπόν Nεοέλληνα την ανθρωπιά που χάνεις και άνοιξε τη πόρτα στο μίσος… σου χτυπάει ώρα!!!

ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Κ.Κ.Ε. και παρουσιάζουν βασανισμένα παιδιά της Ε.Π.Ο.Ν. από χωροφύλακες κατά το έτος 1944.•

Ρετρό ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης Ε: archiepan@hotmail.com

Nine Inch Nails

“The Downward Spiral” (1994, Nothing/Interscope- HALO 8) Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…

What have I become?

My sweetest friend Everyone I know Goes away in the end… Πάνω απ’ την Εγνατία- εκεί στο άγαλμα του Βενιζέλου- θα δεις, αργά τη νύχτα, να περιφέρονται περίεργες μορφές. Ο «Νίντζα» πρώτα, πρώτα. Περιφέρεται στη Παναγία Χαλκέων πάνω- κάτω, φορώντας μια άσπρη χειρουργική μάσκα. The me that you know don’t come around much/that part of me isn’t here anymore…. Σκιάζομαι όταν τον βλέπω κι έχω πάντα τις γροθιές σφιγμένες μέσα απ’ το μπουφάν μου, ειδικά όταν περνάει από δίπλα μου. Δεν ξέρω ποιος είναι, δεν ξέρω γιατί κυκλοφορεί ξημερώματα, δεν ξέρω γιατί φορά μάσκα. Αλλά, μάλλον, τον έχω συνηθίσει. Φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου γι’ αυτόν. Ότι είναι, λέει, τιμωρός και επιτηρεί την περιοχή κι άλλα τέτοια. Vigilante φάση… Μια άλλη μορφή της περιοχής είναι ο «Κάτμαν». Όχι εκείνος ο κακομοίρης της τηλεόρασης, καμία σχέση. Ο «Κάτμαν» της περιοχής σηκώνεται κι αυτός αργά το βράδυ, φορώντας εκείνες τις παλιές, κλασικές robe de chambre του παππού και ταΐζει τις γάτες της περιοχής. Οι γάτες τον αγαπούν και τρέχουν κατά δεκάδες κοντά του όταν εμφανίζεται. Κι αυτός, σαν στοργικός πατέρας, σκύβει ευλαβικά στο πεζοδρόμιο κι εναποθέτει το φαγητό τους. Σαν ιεροτελεστία. Everything’s blue in this world… Αυτές είναι κάποιες απ’ τις «καταραμένες» μορφές της πόλης. Της πόλης που ζω, που κινούμαι, που αναπνέω. Αποτελούν μέρος μιας ιδιόμορφης καθημερινότητας. Κι η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνω, τόσο αρχίζω και συνηθίζω τη Θεσσαλονίκη. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ Βαρκελώνη, Δουβλίνο ή Βελιγράδι. Θα είναι άσχημη, θα φέρεται κακά, θα διακατέχεται από κόμπλεξ και συμπλέγματα. Αλλά είναι η πόλη που μεγάλωσα. Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη έρχεται με τη συνήθεια. Έτσι δε λένε; Two feet below the surface I can still make out your wavy face/And if I could just reach you maybe I could leave this place…• 25

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

Σαλάτα με καλώδια Γράφει ο Ανδρέας Πάτσης aka Kabelsalat – andreas_patsis@hotmail.com

Skase & Horeve Λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα χάζευα κάτι βίντεο στο Youtube από το Troll, χρονιά 1991. Για όσους δεν ξέρουν, είναι από τα πρώτα underground club που έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση – πέρα από τα σούπερ κουρέματα της εποχής – είναι ότι το θέμα του βίντεο είναι ο κόσμος που χορεύει. Για 7 λεπτά βλέπεις τον κόσμο σε κλουβιά, πάνω στα ηχεία και στο dance floor να τα σπάει κυριολεκτικά. Κάποτε βλέπεις, πηγαίναμε σ’ ένα club και φεύγαμε με το t-shirt να στάζει απ’ τον ιδρώτα ενώ τώρα φεύγουμε με το IPhone γεμάτο φωτογραφίες κάποιου jockey που παίζει με cd ή laptop στην καλύτερη, στη χειρότερη παριστάνοντας τη φώκια στο τσίρκο και ασχολούμενος πιο πολύ με τα φωτογραφικά flash παρά με τη μουσική.

Κάπου πήραμε λάθος δρόμο. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90 ο κόσμος πήγαινε σ’ εκείνα τα μαγαζιά που ήξερε ότι θα χορέψει και ο DJ ήταν δευτερεύουσας σημασίας, αρκεί να έβαζε τους δίσκους που απαιτούσε το κοινό. Πότε αρχίσαμε να κοιτάμε το DJ σαν έκθεμα αντί να χορεύουμε με την παρέα μας; Πότε μπήκε στην club κουλτούρα η μανία να τραβάμε σε βίντεο τον DJ – φώκια; Πότε αρχίσαμε να στηνόμαστε μπροστά σε φωτογραφικές μηχανές ατσαλάκωτοι; Δυστυχώς στην underground κουλτούρα έχουν παρεισφρήσει επιχειρηματίες – με περισσότερα χρήματα απ’ ότι αισθητική. Επιπλέον, οι ομάδες που οργανώνουν party εστιάζουν σε επιφανειακές ανοησίες και όχι στα βασικά συστατικά μιας καλής βραδιάς. Ο κόσμος έχει συνηθίσει στη μετριότητα οπότε πλέον ο χορός περιορίζεται σε κάποιες αντιδράσεις στα μεγάλα breakdown ενός κομματιού και κάνα σηκωμένο χέρι από δω κι από κει. Μιλάω για πραγματική διασκέδαση, όχι για διαγωνισμό πόζας. Καλό θα ήταν να κατέβουν τα booth στο επίπεδο του dance floor (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και όχι να κάθεται ο DJ να επιβλέπει αφ’ υψηλού. Στο κάτω κάτω κι αυτός μέρος του κοινού είναι. Πρέπει να νιώσουν όλοι ότι γίνονται ένα, γαμώτο. Να τους νοιάζουν τα ουσιώδη. Πάλι βέβαια θα υπάρχουν οι γνωστοί περίεργοι που θα περιτριγυρίζουν το jockey με κινητά τηλέφωνα – κάμερες και θα καταστρέφουν το vibe αλλά η πλειοψηφία θα χορεύει. Ναι, θα χορεύει κανονικά κι όχι απλώς θα κουνιέται μ’ ένα ποτήρι στο χέρι φοβούμενη μήπως βγει καμιά περίεργη φωτογραφία. Κυρίως όμως θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτός είναι o σταρ, o αληθινός ήρωας της club κουλτούρας και όχι ο DJ. Είναι εκείνες οι μαγικές στιγμές που γυρνάς το κεφάλι σου και βλέπεις γύρω σου χαμογελαστά πρόσωπα που χορεύουν στο ρυθμό με την παρέα τους χωρίς να νοιάζονται για το παραμικρό τριγύρω τους. Τέτοιες στιγμές έχω ζήσει μόνο στα πραγματικά καλά House party. Εκεί όπου κάνεις φιλίες για μια ζωή κι εξελίσσεις το πάθος σου για την ηλεκτρονική μουσική. Υ.Γ. Μη χάσεις αυτό το Σάββατο το party του Be Uncensored στο Βούτυρο Καπέλο (Βαλαωρίτου 20 στον 6ο) • εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

26

Urbanities. Γράφει η Νέλη Σταθακίδου

2 Γενάρη, μετά τη δουλειά και την απογοήτευση από την κοπή της βασιλόπιτας, μιας και φλουρί δεν υπήρχε, οπότε αυτόματα χάνεται το διήμερο στο χιονοδρομικό που είχε υποσχεθεί το αφεντικό, τρέχεις στα λαδάδικα για να αποχαιρετήσεις τη φίλη, που την κάνει για τα ξένα. Λαδάδικα, στο Lena’s Bistro, σου κλείνει το ραντεβού. Πηγαίνεις και αντικρίζεις ένα τοσοδούλικο μαγαζί, γεμάτο μια κομπανία χαμογελαστών και ευχάριστων ανθρώπων. Οι μισοί καθισμένοι στο μπαρ, οι υπόλοιποι στα τραπεζάκια, και έξω σύννεφα και αέρας. Ικανοποιητική περατζάδα για το εν λόγω εορταστικό μεσημέρι. Αρχίζει η κουβέντα, πίνεις το κοκτέιλ σου, γιατί θυμήθηκες πόσο σου έλλειψε το μοχίτο του καλοκαιριού και τα σχέδια για το 2013 ξεδιπλώνονται. New year’s resolution, που ορκίζεσαι πως θα κρατήσει και είσαι έτοιμος για νέες περιπέτειες, ανακαλύψεις και κραιπάλες. Το ζευγαράκι δίπλα σου, θέλεις δεν θέλεις, δεν το αποφεύγεις και ακούς ασταμάτητα, λόγια αγάπης, ανάμεσα σε χαχανητά και ψιθύρους. Η ιδιοκτήτρια, σε ρόλο μπαργούμαν, να δέχεται τις ευχές των γύρω της, ενώ η φλόγα του κεριού, μέσα στο ποτηράκι, σα να σε αποσπά λίγο πα-

ραπάνω. Στα λιγοστά τραπεζάκια του πεζοδρομίου, αν είσαι αρκετά τολμηρός, υπάρχουν κουβερτούλες στις καρέκλες για να σε ζεστάνουν. Στην υπέρτατη στιγμή χαλάρωσης, κάποιοι αφήνουν το μπαρ, εσύ σκουντάς την καρέκλα σου λίγο πιο μέσα, ξυπνάς για λίγα δευτερόλεπτα, πλησιάζεις πιο πολύ με τους άλλους και τότε σου βγαίνει το πιο κόζι συναίσθημα και αρχίζεις και εσύ τους ψιθύρους. Σαν τα παιδάκια που λένε μυστικά το ένα στο άλλο. Παράλληλα παίζει Parov Stelar. Το μοχίτο τελειώνει, η ώρα περνάει. Φτάνει εκείνη η δύσκολη η ώρα, η ώρα του αποχωρισμού. Μακάρι να άραζες λίγο ακόμα, άλλωστε με τόσο κόσμο δεν μπορείς να φτάσεις την πόρτα. Μα καλά, πως χωράνε όλοι αυτοί εδώ μέσα? Αυτό όμως είναι που σε τραβά. Μοιάζει με φωλιά. Την ώρα που η πόρτα ανοίγει, χαιρετίσματα ακούγονται από το μπαρ με ένα ίχνος ευθυμίας. Ένας ακόμα νέος χώρος, που κατάφερε να σε κερδίσει, χωρίς πολύ προσπάθεια. Κλείνοντας την πόρτα, περιποιημένα χαμόγελα διαγράφονται στα πρόσωπα μας και ο καθένας παίρνει το δρόμο του. •

27

εξώστης. 7 - 13 Φεβρουαρίου 2013

εξώστης. 13 - 19 Δεκεμβρίου 2012

28

La Tia Rita Van Shangay Γράφει η θεία Ρίτα

Αποτρίχωση

Είμαι σε καλό δρόμο και ανησυχία δεν έχω. Αποτριχωμένη και περιμένω τον πρίγκιπα. Να είναι καλά η Λενιώ η Φουρέιρα και το μπόλυγουντ άσμα ‘πιο τριχωτή πεθαίνεις’ που έχει βίντεοκλιπ διδαχή περί αποτρίχωσης αιδοίου με σπόνσορα το ρετσίνι Ναίρ και μπόνους Ινδοαλβανομεξικανό πρίγκιπα και καραφλή κακιά αντροχωρίστρα από τη γνωστή κάστα της αδερφής Καραμαζόφ με καριέρα στην Αθήνα. Ένα είναι σίγουρο, το Λενιώ διαβάζει το Μέντισιν Ιλουστρέιτιντ, με το που έμαθε για το επαπειλούμενο μέλλον της ψείρας Σούζι από μπραζίλιαν, θέλησε να στηρίξει τον επιστημονικό κόσμο με ένα κοινωνικό μήνυμα ολοκληρωτικού αφανισμού της Σούζι τραγουδώντας για το θάνατο από έρωτα με άπλυτους μετανάστες από Ασία. Δύο τινά μου έρχονται στο μυαλό: ή λυσσάει για τα σχιστομάτικα αγόρια μου που μυξοκλαίνε μόνα στη Σαγκάη ή ζήλεψε την Παπαρίζου που καταπολέμησε την ανορεξία με 200 επιπλέον κιλά, 50 αυτή και 150 ο Τόνι στο ράφι. Δεν την άντεξα την Κινέζα Μπιν και πετάχτηκα στην Αθήνα, την τάιζα τη ρουφιάνα νιόκι με παρμεζάνα και προσέκο και μου έλεγε τα δικά της περί ασιατικής κουζίνας με νουντλς και σάλτσα ρύζι, της άστραψα μια σφαλιάρα και ήρθα πατρίδα να φάω πιτόγυρο. Όλα καλά και ωραία, φαί στο Ελλάδα έχει ακόμα, άντρες δεν έχει. Τον πρίγκιπα 5 μέρες στημένη στο γυράδικο τον περιμένω, τουλάχιστον όσο δεν έρχεται να τσιμπάω κατιτίς, στη 17 πετάω Σαγκάη, θα ξαναδώ φαί σε κανα χρόνο, για σεξ ούτε λόγος, με τα κινεζάκια μου παίζω αποκλειστικά τέτρις δωματίου, η χαρά του πτυσσόμενου σε λέω. Έχεις δίκιο, είμαι λίγο κομμένη, με λες και κίτρινη δια το αυτονόητο. Έχω φάει σε 5 μέρες 170 ευρώ και δεν ξέρω πού, προφυλακτικά δεν πήρα, λιπαντικό δεν πήρα, τσιγάρα δεν καπνίζω, ποτά ήπια 2, ταξί δεν πήρα, δεν παίρνω όρκο και για τον οδηγό του, στης μάνας μου μένω, τηλέφωνο δεν έχω, σαν πουλάκι τσίμπησα, που σκατά έφυγαν τα ευρώ κακούργα φουχτελική υποτίμηση? Γι’ αυτό θα γυρίσω Κίνα για να χαϊδευτώ με το αγαπημένο μου γιουάν πάνω στα παπλώματα από χεζιό κινέζου μεταξοσκώληκα, ένα γιούρο 8,7 κομμουνιστές Μάο, τρως φαί, έστω και ρύζι. Τρελή ισοτιμία Στουρνάρα μου. Αντιθέτως 22,5 ελληνικά εκατοστά, 6 σφηνοτουβλάκια τέτρις. Δεν τρως. Είπαμε, είσαι εσύ και ο μεταξοσκώληκας, εν προκειμένω πηδιέται κυριολεκτικά μονάχα η ισοτιμία. Μου απομένουν 2 εβδομάδες για να κάνω χάι σκορ στο 1χλμ [1.000 μ δια 22,5 εκ ίσον 44,4444]. • 29

εξώστης. 29 Νοεμβρίου εξώστης.- 517Δεκεμβρίου - 23 Mαϊού 2012