εξώστης
T. 500+425 26.04.12 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ
Editorial
Φωτογραφία: Ιωάννα Χατζηανδρέου
Έχουμε βολευτεί ν’ ακουμπάμε το κεφάλι μας παρη-
δαιμονοποιούμε, όπως κάναμε και με τις ιδέες μας.
γορητικά στον ώμο κάποιου παρελθόντος προκει-
«Οι φανατικοί νομίζουν ότι πεθαίνουν για τις ιδέες
μένου να νιώθουμε ασφαλείς για τις πράξεις μας,
τους, αλλά στην πραγματικότητα πεθαίνουν από
για τις αποφάσεις μας και για τις ιδέες μας που
αυτές». (Ποιος το ’λεγε, να δεις;… Δεν έχει πολλή
μεγαλώνουν μαζί μ’ εμάς, περνάνε μία-μία όλες τις
σημασία). Ίσως. Ίσως τελικά οι ιδέες μας να είναι
φάσεις της ενηλικίωσης και καταλήγουν στην απο-
πιο ισχυρές από τη λογική μας.
σύνθεση της λογικής, μέσα σ’ έναν κεσέ γιαούρτι,
Μα πάλι, αν ξεκαθαρίσουμε λίγο τα συναισθημα-
μέσα σ’ ένα περίστροφο, μέσα σε μια κάλπη.
τικά κατάλοιπα του πρόσφατου παρελθόντος, μπο-
Δεν ανατρέχουμε ορθολογικά στην ιστορία της
ρεί και να καταλήξουμε στο εξής:
ανθρωπότητας, στην εξέλιξη της δυναμικής των
«Δεν υπάρχουν ιδέες: υπάρχουν μονάχα άνθρωποι
κοινωνιών, για να δούμε τα λάθη μας, για να διακρί-
που κουβαλούν τις ιδέες — κι αυτές παίρνουν το
νουμε τη διαδρομή μας: από τη Χρυσή εποχή στη
μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει».
Χρυσή Αυγή. Κι απ’ όλα τα λάθη μας, αδυνατούμε
Αυτό ξέρεις ποιος το ’πε.
να δούμε το πιο μεγάλο — τις ανάγκες που εμείς γεννήσαμε, εμείς βαφτίσαμε κι εμείς αγαπήσαμε,
Μαρία Φαρδέλλα
ωσότου φτάσαμε να τις απαρνούμαστε και να τις
Περιεχόμενα Στήλες 04 Φιξ Καρέ 05 Mind the Art 12 Μεθυσμένο παραμύθι 13 Υπεραστικό κορίτσι 13 Θεσσαλονίκη επιτόπου 14 ΑΗ | ΗΑ 15 Borderlife 16 Εξώστης Θ 24 Fahrenheit 451 26 Ρετρό 28 Urbanities. 28 Χάνει μπαλ 29 La tia Rita 30 Join the Dots. Θέματα: 20 Σούπερ Δημήτριος 25 Συνεντεύξη: Μάνος Ελευθερίου
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ: Ο Εξώστης προσφέρει 4 μονές προσκλήσεις για την παράσταση “I WILL SURVIVE” στο θέατρο Σοφούλη και 8 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα. Στείλτε mail γράφοντας: Σοφούλη, Ολύμπιον, Ζάννα, αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο diagonismos@exostispress.gr. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.
COVER Το εξώφυλλο επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μάνος εμπνευσμένο από τον Justin Van Genderen
Ταυτότητα
Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Λία Τσιμπιλή • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Δέσποινα Γερασιμίδου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Θανάσης Ψαρράς, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Rita Van dengayged, Αντώνιος Γιαννόπουλος. • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575
www.exostispress.gr
• e-mail: info@exostispress.gr • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press
Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού. 3
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Φιξ καρέ Επιμέλεια: Μαρία Φαρδέλλα
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
4
Mind The Art Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Μποζίνη
5
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Mind The Art Γράφει η Δέσποινα Γερασιμίδου
Future Library:
Μια Ιστορία τoυ Παρελθόντος και ένα Όραμα για το Μέλλον
των Δημόσιων & Δημοτικών Βιβλιοθηκών της Ελλάδας
Την ώρα που η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού ζει ίσως τις μελανότερες στιγμές της ιστορίας της, όλοι λίγο ή πολύ αναζητούμε μια ηλιαχτίδα αισιοδοξίας που θα αλλάξει την πραγματικότητα, όπως τη ζούμε καθημερινά, αλλά και θα συμβάλει στην αλλαγή της κοινής γνώμης για τη χώρα, την πόλη, τη γειτονιάς μας. Με αυτό το ελπιδοφόρο μήνυμα και με μεγάλες δόσεις θετικής ενέργειας που όλοι σήμερα χρειαζόμαστε, ξεκινάει από το Future Library μια πρωτοβουλία ενίσχυσης των Δημόσιων και Δημοτικών Βιβλιοθηκών όλης της Ελλάδας μέσω μιας μεγάλης καμπάνιας στην Κεντρική Μακεδονία, με αποκλειστική χρηματοδότηση από το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (www.SNF.org). Το Future Library που ευελπιστεί να αποτελέσει ένα κομμάτι της μελλοντικής Ελλάδας (Future Greece), οραματίζεται να φέρει τις Δημόσιες και Δημοτικές Βιβλιοθήκες της χώρας μας στην καρδιά των τοπικών κοινοτήτων ως μια νέα πηγή πολιτισμικού ενδιαφέροντος, τόπο ανταλλαγής ιδεών κι εμπειριών, καταφύγιο δημιουργικότητας και ουσιαστικής, δια βίου μάθησης. Με αυτούς τους ξεκάθαρους και γεμάτους νόημα στόχους το Future Library συνεργάζεται με τους Δήμους Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς, καθώς και με τις Δημόσιες Κεντρικές Βιβλιοθήκες Σερρών και Κιλκίς σε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης και αναβάθμισης των παιδικών τους τμημάτων. Το πρόγραμμα ξεκινάει φέτος με την ανακαίνιση των παιδικών τμημάτων οκτώ βιβλιοθηκών στην Κεντρική Μακεδονία που θα βασιστεί στην ιδέα των Μαγικών Κουτιών της βραβευμένης Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιεξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
ας (βραβείο Bill Gates). Ο σχεδιασμός και η κατασκευή των νέων παιδικών τμημάτων θα ξεκινήσουν το καλοκαίρι με στόχο να εγκαινιαστούν το Σεπτέμβρη του 2012. Πέρα από τον ανασχεδιασμό των βιβλιοθηκών και την προμήθεια του απαραίτητου ηλεκτρονικού εξοπλισμού για την εξυπηρέτηση του κοινού, στα σχέδια είναι ο εμπλουτισμός και η αναβάθμιση των συλλογών τους. Επίσης, το πρόγραμμα στοχεύει μέσω βιωματικών σεμιναρίων στην κατάρτιση των βιβλιοθηκονόμων σε θέματα παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, οργάνωσης και διεξαγωγής δημιουργικών εργαστηρίων κι εμψυχωτικών δράσεων για παιδιά κι εφήβους, αλλά και προβολής κι επικοινωνίας των νέων παιδικών τμημάτων. Απώτερος στόχος του Future Library είναι οι οκτώ αυτές βιβλιοθήκες, από το Σεπτέμβρη του 2012 και μετά, να αποτελούν μαζί με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, ένα πρότυπο δίκτυο βιβλιοθηκών βέλτιστης πρακτικής, το οποίο θα μπορεί να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα των νέων παιδικών τμημάτων, αλλά και να δώσει το παράδειγμα και τη σκυτάλη για τις βιβλιοθήκες στις υπόλοιπες περιφέρειες της Ελλάδας. Τώρα που τα φώτα όλου του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα, ας ρίξουμε κι έναν προβολέα στις βιβλιοθήκες της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας μας! •
«FUTURE LIBRARY: Προώθηση Καινοτομίας, Δημιουργικότητας και Κοινωνικών Δικτύων»: www.futurelibrary.gr 6
Mind The Art Γράφει o Γιάννης Γκροσδάνης
Ένας ελληνοτουρκικός διάλογος που αποτυπώνει το πορτραίτο της Θεσσαλονίκης
Ο Αντρεϊ Βαϊντα συνήθιζε να λέει πως κάθε ταινία είναι σαν τη φλόγα ενός σπίρτου. Αν αυτό σημαίνει πως μια ταινία έχει στιγμιαία διάρκεια τότε θα πρέπει να σταθούμε στα πλάνα, στις εικόνες, στις ιδέες που μιλάνε μέσα μας διαχρονικά χάρη σε αυτά τα έργα τέχνης. Κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι φοιτητές του τμήματος κινηματογράφου του πανεπιστημίου Anadolou που βρίσκετι στο Εσκί Σεχίρ της Τουρκίας κατά την επίσκεψη τους στην Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 2011. Οι νεαροί φοιτητές κλήθηκαν από τους καθηγητές τους να αποτυπώσουν την έννοια του διαλόγου και της τέχνης μέσα από έναν πρωτοτυπο τροπο: Δημιουργώντας το δικό τους φωτογραφικό πορτραίτο για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Τα παιδιά περιπλανήθηκαν στους δρόμους της πόλης με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι κλέβοντας εικόνες από την καθημερινότητα της. Πότε αξιοθέατα και κεντρικούς δρόμους, πότε γειτονιές, πρόσωπα και λεπτομέρειες που τους εντυπωσιάσαν οι φωτογραφίες τους αποτελέσαν τελικά το υλικό μιας έκθεσης που έγινε στο Εσκί Σεχίρ αλλά και ενός πολυτελούς τρίγλωσσου (αφού περιέχει ελληνικά, τούρκικα και αγγλικά κείμενα) λευκώματος. “Αν με ρωτούσατε τι είναι διάλογος θα σας έλεγα πως είναι το ίδιο πουλί που βλέπουμε να πετά στον ουρανό” γράφει η Σεντέφ Ντιλμέρ, μια από τις συμμετέχουσες σπουδάστριες ενώ ένας συμφοιτήτης της, ο Γιακούπ Εκσί συμπληρώνει: “Διάλογος σημαίνει ότι είμαστε κομμάτια ενός κοινού παζλ”. Κάποιοι άλλοι θυμούνται με ενθουσιασμό την διαμονή τους στην Θεσσαλονίκη ενώ κάποιοι άλλοι συνδύασαν τις εντυπώσεις τους με τα θέματα που αποτύπωσαν στον φακό τους ή συνδυάζοντας τις εντυπώσεις τους από την Ελλάδα και τα βιώματα τους από την Τουρκία, το Εσκί Σεχίρ, το πατρικό τους σπίτι. Το 3ο ελληνοτουρκικό πανόραμα ταινιών μικρού μήκους Dialog διεξάγεται αυτές τις μέρες στο Εσκί Σεχίρ. Η ελληνική αντιπροσωπεία βρίσκεται ήδη εκεί και ετοιμάζεται να ανταποδώσει με μια αντίστοιχη φωτογράφηση που θα έχει σαν θέμα της και πάλι την έννοια του διαλόγου, της συνύπαρξης των δύο λαών και φυσικά την πόλη του Εσκί Σεχίρ. • 7
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Mind The Art
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
8
Mind The Art
9
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Mind The Art
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
10
Mind The Art
11
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Μεθυσμένο Παραμύθι Γράφει η Μάρα Τσικάρα - E: methparamithi@yahoo.gr
Φύλα με
Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Εύας Κωνσταντινίδου
-Πόσο μεγάλη τη θέλετε; -Πολύ. Ο Ήφαιστος τον λοξοκοίταξε. -Τη θέλω με 5 στρώματα μετάλλου, λαμπρά μεταλλικά στεφάνια, ασημένια λουριά και πολλά στολίδια. Τη θέλω να αντιμετωπίζει εχθρούς και φίλους, βλέμματα και λόγια, χάδια και μπουνιές. Να κρύβομαι πίσω της και να μην φοβάμαι λύκους, δράκους και φαντάσματα, γράμματα, ψέματα, τηλέφωνα, μικρόφωνα, μηνύματα, ειδήσεις. Τη θέλω να γίνεται κι ομπρέλα όταν βρέχει ή όταν πηδάω από τον 5ο. Τη θέλω φύλακα, άγγελο, προστάτη, μπάτσο και μαμά. Τη θέλω να με φιλάει και να με φυλάει από σένα, από μένα, από κείνους, τους άλλους, τους κακούς. Τη θέλω τεράστια, να χωράει καρφιτσωμένη στο βρακί μου, κρεμασμένη στο λαιμό μου, τυλιγμένη στο χέρι μου. Να γέρνω πάνω της και να γερνώ, να’ ναι παγκάκι για όμορφα όνειρα και θέα κι αγκαλιές. Να’ ναι ραβδί, λυχνάρι, τζίνι, μαγικό χαλί, μανδύας που σε κάνει αόρατο, αιώρα, δέντρο, ίσκιος, ρίζα και καρπός. Τίποτε άλλο. Μια απλή κανονική ασπίδα. Ας πούμε ότι η ασπίδα ετοιμάστηκε. Από την εποχή του Αχιλλέα είχε να βάλει ο Ήφαιστος τόση τέχνη και τόση μαστοριά. Σκαλισμένες πάνω της εικόνες, αινίγματα, χρησμοί. Ποιος τον προστατεύει κι από εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
ποιον. Τι σχήμα έχει το φυλαχτό του; Τι μορφή; Τι άρωμα; Τι γεύση; Τι φιλί; Οι παραστάσεις της ασπίδας αλλάζουν με την ώρα. Γίνονται φεγγάρι, ήλιος, ύπνος, ξύπνημα, φάρμακο, βοτάνι, βόλτα, σώμα, αδιάβροχο, φίλοι, σκύλοι, μοναξιά. Γίνονται τραγούδια της σιωπής, τοπία πόλης κι εξοχής, κραυγές επιθυμίες και ψίθυροι. Γίνονται όλα αυτά που είσαι και που θες μα φοβάσαι να τα λες ακόμη και στον εαυτό σου. Εσύ τι θα ήθελες να’ ναι ζωγραφισμένο πάνω στην ασπίδα σου; Αυτό. Πίσω της πάντως μαζεύτηκε μεγάλη παρέα. Τρομοκρατημένα συναισθήματα μετανάστες ήρθαν και κούρνιασαν περιμένοντας εντολές και κατευθυντήριες γραμμές. Πώς θα κινηθούμε τώρα, σ’ αυτήν τη νέα χώρα… της ασφάλειας; Γυμνοί… είπε και ξεντύθηκε την πανοπλία του. Ήταν τόσο αληθινό το θέαμα που δεν άντεξε να το κρύψει. Η ασπίδα έπεσε σαν τενεκές στο πάτωμα. Ίσως τελικά η παρουσία της είναι απαραίτητη μόνο και μόνο για να μπορεί να καταργηθεί. Ο Ήφαιστος σήκωσε τα χέρια του ψηλά. Είναι τρελοί αυτοί οι άνθρωποι. Σχεδόν όσο κι οι θεοί. •
12
Υπεραστικό κορίτσι Γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου
Αν είχαμε όλοι μία αυλή
Χτες βρεθήκαμε στο σπίτι του Νίκου και χαζεύαμε την αυλίτσα του. Γλάστρες, καρέκλες, κρασί, τραπέζι, φυτά και ένας τεράστιος σκύλαρος που δεν έχει ησυχία. Και σκεφτόμουν πόσο ωραία θα περνούσαμε αν είχαμε όλοι μια αυλή να παίζουμε. Έτσι για το ΣΚ. Όταν επιτέλους μένουμε σπίτι και πλέον δεν μπορούμε να βγαίνουμε συνέχεια αφού αδειάζει το πορτοφολάκι μας πιο γρήγορα από ποτέ. Πόσες αυλές έχεις δει τώρα τελευταία; Τρεις; Πέντε; Πάνε οι αυλές, πάνε τα δέντρα, πάει η εύκολη ξεκούραση, η εύκολη ψυχαγωγία. Πάει ότι δεν χρειάζεται προσπάθεια και λεφτά. Αν είχαμε όλοι από μία αυλή, τότε θα κάναμε τα δικά μας στέκια. Στην αυλή της Στέλλας για φαγητό, στην αυλή της Τζένας για ποτό, στην αυλή του Νίκου για να χαζέψουμε το δάσος. Και μετά, αυτοσχέδιο σινεμά, ποπ κορν, και κοκτέιλ πάρτυ, και, και και. Και σου λέω εγώ για πότε ξεχνάς και την κρίση και την αισχροκέρδεια, και το 10-ευρώ ποτό, και τις δηθενιές. •
13
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
EKSO OI KSENOI!!!!!! [ 1 ] Let’s face it: δύσκολο-ξεδύσκολο, βαρύ-ξεβαρύ, δε μπορούμε να ξεφύγουμε από το γεγονός ότι είμαστε οι καλύτεροι — δεν είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι είμαστε, ναι: είμαστε ο πραγματικός Περιούσιος Λαός, ο Λαός της Επαγγελίας (κι ας το προσεταιρίζονται άλλοι αυτό, κάτι τσαρλατάνοι, κάτι τυχαίοι, κάτι αστείοι: η αλήθεια, κύριοι, βοά), ο Πρώτος και Τελευταίος Λαός που Ευλόγησε ο Κύριος. Χαρίσαμε ανιδιοτελώς στον κόσμο —στον κόσμο που φοβόταν το σκοτάδι κι έτρεμε μέσα στην υγρασία του ανορθολογισμού και της ζούγκλας, υπό τη διαρκή απειλή των φιδιών και των Τατάρων—, χαρίσαμε, λέω, τα Φώτα του Πολιτισμού. Τα Πολύφωτα. Τη δημοκρατία. Τη φιλοσοφία. Το θέατρο. Την ποίηση. Το δράμα. Την περικεφαλαία με δόντια αγριοχοίρου. Την περικεφαλαία με λοφίο. Το άρμα μάχης. Την ασπίδα. Τους κίονες. Τη σάρισα. Τα μαντεία. Τους ναούς. Τους θεούς. Τις θεές. Και άλλες χίλιες χιλιάδες ωραία πράγματα, πράγματα ακριβά — πράγματα ελληνικά. Και ανιδιοτελώς, ξαναλέω, όλ’ αυτά. Οπότε, κι ας μην το κουράζουμε άλλο: επειδή δε γίνεται πια να τα πάρουμε πίσω από τους ηλίθιους ξιπασμένους Ευρωμογγόλους, που να μη σώσουν, που κακό χρόνο να ’χουν, που να σκάσουν και να πλαντάξουν και άσπρη μέρα να μη σώσουν να δουν μέχρι πέμπτης γενεάς, ας σταματήσουμε, απλούστατα, να τους στηρίζουμε με την ύπαρξή μας. (Ότι μόνον μέσω ημών υπάρχουν, και όχι αφ’ εαυτού τους: αξίωμα που το ξέρει πολύ καλά, και πρώτη απ’ όλους, η φραμασόνικη Λέσχη Μπίλ-
αναφερθώ στην εκμετάλλευση του ορυκτού και άλλου υπεδαφίου πλούτου μας: πετρέλαια, βενζίνες, φυσικά αέρια, πολύτιμους λίθους, μαργαριτάρια, κρυπτονίτες και τα σχετικά. Δε θέλω να σας κουράζω, αφενός, η δε εκμετάλλευσή τους, αφετέρου, είναι θέμα άλλου δοκιμίου — και σχετικώς εμπιστευτικού… καταλαβαίνετε). [ 3 ] Όμως (γιατί εδώ μπαίνει ένα Μεγάλο Όμως) έχουμε σε περίσσεια και κάτι ακόμα… Κάτι που δεν το θέλουμε. Κάτι που το σιχαινόμαστε. Κάτι που φταίει για όλα. Κι επειδή οι άλλοι φοβούνται να σας το πουν καθαρά, εγώ, γέννημα-θρέμμα της Πλατείας (απόγονος, δε, του των Πλαταιών θριάμβου: τίποτε δεν είναι σχετικό, όλα κουμπώνουν, όλα δένουν), παιδί Ελλήνων από σόι και (συγγνώμη, μα δε μ’ αρέσουν τα ψέματα) ωραιότατος σαν Έλληνας (και πολλά άλλα, που τέλος πάντων δεν είναι της ώρας), αναλαμβάνω να σας το πω. — Λοιπόν· εξηγούμαι. Μαχαίρι. Όλους τους. Όλους τούς ξένους. Όχι νάρκες στα σύνορα με την τουρκιά, όχι ακτοφυλακές και νηοπομπές στην υφαλοκρηπίδα και αηδίες: μαχαίρι. Νόμος είναι το δίκιο του Έλληνα, ψέματα; Κι αυτά τα κουλτουριάρικα περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τρέχα-γύρευε, που μας γύρισαν αιώνες πίσω, κομμένα — κομμένα μαζί με τους ξένους λαιμούς. Στη Νέα Ελλάδα θα ’χουμε Ελληνικά Δικαιώματα, ή Καθόλου Δικαιώματα. Τέλος. — Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη λύση, την οποία μάλιστα υποστηρίζει, αν και δε σου το λέει απερίφραστα (γιατί σε θεωρεί αρκούντως παρηκμασμένο) ένα σημαντικό-σημαντικότατο ποσοστό των κομμάτων που κατεβαίνουν στις επικείμενες
ντεμπεργκ). Οι λύσεις είναι δύο: ούτε τρεις είναι, ούτε δεκατρείς. Έχουμε και λέμε: [ 2 ] Λύση Πρώτη: Κλείνουμε τα σύνορα. Με φράχτες, με τάφρους, με περίπολα, με πολιτοφυλακές, με δράκους τού Κόμοδο — δε με νοιάζει πώς, με νοιάζει να. Σε κάθε περίπτωση: κανείς δε μπαίνει, κανείς δε βγαίνει. Ακολούθως, αποχωρούμε μόνοι μας από τις συφοριασμένες Αγορές (ήτοι, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο: χρέος 0, έλλειμμα 0, δανεικά 0, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, glücklich zu sehen, je suis enchanté), και χτίζουμε όλοι μαζί μια Καινούργια Ελλάδα. Μια περήφανη Ελλάδα! Μια Ελλάδα για τις Ελληνίδες και για τους Έλληνες. Γιατί μαζί μπορούμε. Η γη μας, ως γνωστόν, φτάνει και περισσεύει να μας καλοταΐζει για αιώνες και για χιλιετίες: για μιαν αιωνιότητα. Τα νερά μας —τα καλύτερα του πλανήτη— φτάνουν και περισσεύουν για να ψαρεύουμε με καθετή, για να κάνουμε βαρκάδα και για να θαυμάζουμε τα μοναδικά στον κόσμο ηλιοβασιλέματά μας, που οι άλλοι όλοι θα αναπολούν πλέον μόνο από ξεθωριασμένες καρτ-ποστάλ. Τα νησιά μας (που άμα αθροίσεις τις ακτογραμμές τους θα δεις ότι είναι δέκα φορές η περίμετρος της Γης, ή αλλιώς η απόσταση από τη Γη στη Σελήνη διαιρεμένη με το 3,14) μας χωράνε όλους, μαζί με τα γυναικόπαιδά μας και με τα περήφανα τα γηρατειά μας, για να κάνουμε αξέχαστες διακοπές όλα τα ηλιόλουστα καλοκαίριά μας — και όχι μόνο ένα μήνα και δύο: περισσότερους, πολύ περισσότερους. Οπότε όλα τα ’χουμε. Φαΐ-πιοτί, λεφτά, δουλειές, μπιτς-μπαρ, τα πάντα. (Επιμελώς, όπως βλέπετε, αποφεύγω να
Εκλογές — και που θα τα ψηφίσεις. (Κι αν οι μεν σφάξουν τους ξένους με μαχαίρια, ενώ οι δε θα τους θερίσουν από την πείνα, μικρό το κακό: μιλάμε για γενοκτονία σε κάθε περίπτωση — είτε γίνει με τον αγκυλωτό σταυρό, είτε με το σφυρί και το δρεπάνι. Οπότε όλα καλά. Όλα καλά, και όλα ελληνικά. Ζήτω η Ελλάς!) Πάμε τώρα και στην άλλη. [ 4 ] [ Μα προσοχή, παρακαλώ: σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να επιλεγεί τελικώς από τον σοφό λαό, ο Ιερός Σκοπός θα πραγματοποιηθεί άμεσα: χωρίς εμάς, χωρίς δηλαδή το παρελθόν τους, χωρίς την ιστορική-αισθητική-ηθική τους βάση, οι βρομεροί Ευρωπαίοι και το χαΐρι τους —που δεν κιοτεύουν αλλά τολμούν, οι κανάγιες, να μας ζητούν πίσω, έστω και με αρνητικό επιτόκιο, έστω και χαρίζοντάς μας μπιρ-παρά τα 2/3, τα δανεικά που μας χορηγούν αφειδώς τριάντα χρόνια τώρα, για να βατεύουν οι συνδικαλιστές μας τις πόρνες από την πρώην ΕΣΣΔ στα πεντάστερα—, τα βάρβαρα αυτά ευρωκτήνη, έλεγα, θα αφανιστούν, θα εκμηδενιστούν, θα λιώσουν — όπως τούς αξίζει: σα να μην υπήρξαν ποτέ ]. [ 5 ] Λύση Δεύτερη, και Τελική : Ντυνόμαστε Μεγαλέξαντροι και Μπουμπουλίνες, και αυτοκτονούμε μαζικά καταπίνοντας φαρμακωμένη κοακόλα και ληγμένες μεθαδόνες, ακούγοντας απ’ το ράδιο Ζορμπά και Ζουράρι και Α λέξη και Κανέλλη και Πανοκαμμένο και Καρατζαφεύγα, και χορεύοντας έξαλλα εθνικούς κύκλιους χορούς. Ειδικά οι Υπερήφανοι Έλληνες, πασών των αποχρώσεων, ας δώσουν άμεσα το Καλό Παράδειγμα. Το Έθνος θα τους ευγνωμονεί. — Κυριάκος Αθανασιάδης.
AH
HA
Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης
Ο Θάνος Σαμαράς απαντάει σε 24 ερωτήσεις
από το ερωτηματολόγιο του Προύστ.
1. Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι... H αγάπη. 2. Τί σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί; Η αφέλεια. 3. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι... Η μελαγχολία. 4. Το βασικό ελάττωμά σας είναι... Η μελαγχολία. 5. Σε ποιά λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκια; Σε κανένα. 6. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο; Με τον Jean Cocteau. 7. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα; Ο Jean Cocteau και ο Serge Lutens. 8. Το αγαπημένο σας ταξίδι... Όπου να ‘ναι, αρκεί να με περιμένει κάποιος στο σταθμό.
9. Ποιά αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα; Την ευφυία, την εργατικότητα και το θάρρος.
17. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα; Όταν είναι χαζοί και δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό που πραγματικά θα ήθελα να τους πω.
10. Ποιά αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα; Τα ίδια.
18. Τί απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα; Τον άνθρωπο.
11. Το αγαπημένο σας χρώμα... Το γκρι. 12. Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιό θα ήταν αυτό; Το κεφάλι μου.
19. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε; Μετά από τους γονείς μου. Δεν θα ήθελα να τους στεναχωρήσω.
13. Το αγαπημένο σας όνομα; Collins.
20. Ποιό είναι το αγαπημένο σας μόττο; Δεν έχω μόττο.
14. Ποιά θεωρείτε μεγαλύτερη επιτυχία σας; Καμία.
21. Με ποιό φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος; Τον χορό.
15. Για ποιό πράγμα μετανοιώνετε περισσότερο; Δε μετανοιώνω, I love you.
22. Ποιό είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό σας στοιχείο; Κάτι αδιάφορα πράγματα.
16. Ο μεγαλύτερος φόβος σας; Να τελειώνει ο χρόνος. 15
23. Ποιές λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε πιο πολύ; «δεν ακούω» [επειδή δεν ακούω καλά] 24. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό; Το πνεύμα μου αγνοείται. • Ο Θάνος Σαμαράς είναι από τα ιδιοφυή καλλιτεχνικά εκείνα ξωτικά που σπανίζουν στον κόσμο. Τον γνώρισα σε μια εποχή, δίπλα στο Λευτέρη Βογιατζή και τη Sarah Kane, που δεν ήμουν και στα πολύ καλά μου. Με ξαναβρήκε ο ίδιος φέτος και μου έκανε ένα τεράστιο δώρο. Μου ξαναχάρισε την φιλία του. Τώρα, που είμαι καλύτερα, μπορώ να τον καταλάβω καλύτερα. Τον αγαπώ για πάντα. Ο Θάνος σήμερα ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Τη νέα του δουλειά μπορείτε να παρακολουθήσετε στο νέο του προσωπικό ιστολόγιο www.donteverloveme.com • εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης
Σούπερ Δημήτριος Κωμωδία/ Επιστημονικής Φαντασίας/ Περιπέτεια, 2011, Ελλάδα, 109 λεπτά
(3/5)
***
Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαϊωαννου Παίζουν: Δημήτρης Βαϊνάς, Πάρης Παπαδόπουλος, Όλγα Σφέτσα, Τάσος Μασιάς, Σπύρος Παπαναούμ
Σε
ένα σουρεαλιστικό παράλληλο σύμπαν, η Θεσσαλονίκη έχει τον δικό της προστάτη υπερήρωα: τον Σούπερ Δημήτριο. Μεταμφιεσμένος ως Δημήτρης Χριστοφορίδης, δημοσιογράφος για το περιοδικό “Χρυσή Ιερουσαλήμ”, μάχεται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και το Ελληνοχριστιανικό Ιδεώδες. Ένα βράδυ, ο χειρότερος εφιάλτης της πόλης επιστρέφει. Ο Κάπτεν Φ.ΡΟΜ είναι πάλι εδώ, για να διεκδικήσει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εδώ και χρόνια.... Σε μια χώρα που καθημερινά βιώνει μια παρακμή χωρίς σταματημό η μόνη ελπίδα για τους απλούς πολίτες, που παρακολουθούν παθητικά τα πάντα μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες, είναι ένας υπερήρωας όπως ο Σούπερ Δήμητριος. Αν το καλοσκεφτείς όμως το μόνο πράμα που τελικά μπορεί να σε σώσει είναι το χιούμορ. Είναι αυτό το χιούμορ και η καυστική σάτιρα, από τα χρόνια του Αριστοφάνη ακόμα, που σε κάνει να προχωράς ένα βήμα μπροστά, λυτρωμένος από αυτό το επαχθές βάρος της παρακμής της ίδιας της καθημερινότητας σου. Κάπως έτσι μάλλον ξεκίνησαν τα παιδιά της Otinanai productions την ιδέα τους αναδεικνύοντας την περίπτωση της Θεσσαλονίκης ώστε να σχολιάσουν εύστοχα τα στερεότυπα που εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
έχουν δημιουργηθεί, την διαρκή παρακμή της πόλης αλλά και ότι τους κάνει μέσα σε αυτο το αντιφατικό και ετερόκλητο σύμπαν να γουστάρουν γενικά. Φραπεδαράδες, πιτογυρόβιοι και μπουγατσόφατσες, συντήρηση, ωχαδερφισμός, αδιαφορία και ότι ήθελε προκύψει. Η ταινία είναι ένα ψηφιακό cult b-movie με οργιαστική διάθεση σε ότι αφορά το χιούμορ. Αποτελεί μια πρώτης τάξεως σατιρική καταγραφή για την Θεσσαλονίκη που ζούμε χρόνια τώρα. Για αυτό και ο Σουπερ Δημήτριος καλώς πετάει με την λεβεντιά του και έρχεται να μας σώσει από τον κιτς σουρεαλισμό που ζούμε εδώ και καιρό. Η σύνδεση με τον επίσης cult «Γιγαντιαίο Μουσακά» του Π. Κούτρα, που μας είχε φτιάξει άγρια πριν καμιά δεκαριά χρόνια, είναι εμφανής στο αναφορικό πεδίο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτο, καθώς ο υπερήρωας μας είναι διαβασμένος όσο δεν πάει σε κινηματογραφικές αναφορές. Το παιχνίδι και η αναφορά του στα κόμιξ, στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, στο ελληνικό μελόδραμα, στο σπαγγέτι γουέστερν, στη σάτιρα και στην κωμωδία είναι κάτι παραπάνω από απολαυστική στο σενάριο (το οποίο χτίσανε απο κοινού με παρεϊστικη διάθεση οι Αλέξανδρος Στογιάννης, Σπύρος Παπαναούμ, Δημήτρης Παπαβασιλείου, Γιώργιος Παπαϊωάννου, 16
Αργύρης Πούγγουρας, Μπάμπης Παπαποστόλου, Δημήτρης Βαϊνάς). Αξίζει όμως να είμαστε για χάρη της δύναμης του υπερήρωα πάνω απ’ όλα ειλικρινείς. Ίσως η μεγάλη διάρκεια της ταινίας κάπου κουράζει. Ίσως το σενάριο, παρά τα ευρήματα και το κινηματογραφικό αναφορικό παιχνίδι του, να αγγίζει τα όρια της φάρσας και να μοιάζει άνισο σε ότι αφορά την ίδια την οικονομία της πλοκής και της αφήγησης του. Δεν στέκομαι όμως σε αυτά. Κι αυτό γιατί ο Σούπερ Δημήτριος φανερώνει το χειροποίητο και παρεϊστικο κλίμα του που υπήρχε στην προετοιμασία του, που πήρε 3 χρόνια σχεδόν για να ετοιμαστεί. Η ταινία κρύβει τεχνικές αρετές, που δουλεύτηκαν με προσοχή. Τα ψηφιακά εφέ της αξίζουν προσοχής. Και αυτός είναι ένας λόγος που με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί να λείπει από τα βραβεία της περίφημης Ελληνικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας. Είναι αυτή η γενναιότητα και το τσαγανό του Γ. Παπαιώαννου και της ομάδας της Otinanai που μας δίνει την ελπίδα να νιώσουμε πως κάτι επιτέλους γίνεται στην Θεσσαλονίκη! Ότι τίποτα δεν πάει χαμένο! Και ότι αξίζει να περιμένουμε να δούμε την συνέχεια! •
Εξώστης Θήτα
Η Αίσθηση του Έρωτα (Perfect Sense) Δράμα, 2011, Μεγάλη Βρετανία/Σουηδία/Δανία/Ιρλανδία, 92 λεπτά
(4/5) ****
Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Μακένζι Παίζουν: Έυα Γκριν, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Κόνι Νίλσεν, Στίβεν Ντιλέιν
Ένας άντρας και μια γυναίκα ερωτεύονται στο κατώφλι μιας επιδημίας, που κάνει τους ανθρώπους να χάνουν σταδιακά της αισθήσεις τους. Ένα από τα χαρακτηριστικά της τελευταίας δεκαετίας είναι η διόγκωση της εσχατολογικής παραφιλολογίας. Περιβαλλοντικές ενδείξεις και θρησκευτικές προκαταλήψεις προμηνύουν μια ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου, κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι κάνουν λόγο για την κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού και όλοι μαζί συνθέτουν μια ζοφερή εικόνα για το μέλλον, που συνοψίζεται στο τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρουμε. Επόμενο είναι οι σχετικές κινηματογραφικές παραγωγές να πληθαίνουν. Κι ενώ μέχρι πρότινος η καταστροφολογία ήταν προνόμιο πολυδάπανων, θορυβωδών υπερπα-
ραγωγών, εδώ και μερικά χρόνια απασχολεί ιδιαίτερα τους ανεξάρτητους δημιουργούς, που καταθέτουν την δική τους εκτίμηση πάνω στο τέλος του γήινου σύμπαντος γενικότερα (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Melancholia, η υπνωτιστική φιλμική ραψωδία του Λαρς Φον Τρίερ) και του ανθρώπινου γένους ειδικότερα. Το τελευταίο αποτελεί το κεντρικό θέμα της νέα δουλειάς του σκωτσέζου δημιουργού Ντέιβιντ Μακένζι (Young Adam, Hallam Foe), όπου οι άνθρωποι χάνουν τις αισθήσεις τους μία, μία για αδιευκρίνιστους λόγους. Το ξέσπασμα αυτής της άγνωστης επιδημίας φέρνει κοντά έναν σεφ και μια επιδημιολόγο, η σχέση των οποίων εξελίσσεται παράλληλα με την πορεία προς το τέλος. Ένα στοχαστικό voice-over απροσδιόριστης πηγής δίνει καθολική διάσταση στην
ιστορία τους. Αρχειακά πλάνα από περιστατικά πραγματικής, κτηνώδους βίας κάνουν πιο σκοτεινή την απεικόνιση της ανθρώπινης φύσης. Η ατμόσφαιρα είναι μελαγχολική, μια μελαγχολία που εντείνεται από το ανάλογων διαθέσεων μουσικό score του Μαξ Ρίχτερ. Η Αίσθηση του Έρωτα δεν είναι σε καμία περίπτωση η feel-good ταινία της χρονιάς. Κι όμως. Παρά τον διάχυτο πεσιμισμό του εγχειρήματος, ο Μακένζι πιστεύει ότι, έστω και λίγο πριν το τέλος, ο άνθρωπος θα αποβάλλει τον εγωκεντρισμό του, θα στραφεί στο διπλανό του και θα «φύγει» με την αίσθηση που περιγράφει ο ελληνικός τίτλος. Και είναι αυτή η αγαπησιάρικη κατακλείδα, που απογειώνει το φιλμ σε υψηλά επίπεδα συγκίνησης. •
Οι Εκδικητές (The Avengers) Περιπέτεια/Φαντασίας, 2012, ΗΠΑ, 142 λεπτά
(3/5) ***
Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Τζος Γουίντον Παίζουν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κρις Έβανς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Κρις Χέσμσγουορθ
Μια
ιστορική μέρα ξημερώνει για τον πλανήτη μας, όταν ένας αναπάντεχος εχθρός αρχίζει να σπέρνει την καταστροφή. Ο Νικ Φιούρι, διευθυντής του διεθνούς οργανισμού SHIELD, ο οποίος έχει ως αντικείμενο τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας ανά την υφήλιο, συνειδητοποιεί πως προκειμένου να ανατραπεί η κρισιμότατη αυτή κατάσταση, που έχει φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος του γκρεμού, υπάρχει μόνο μία λύση: να συγκεντρώσει τους Εκδικητές. Με την αβάντα τόσων αναγνωρίσιμων ηρώων από πίσω, που μεγάλωσαν μικρούς και μεγάλους μέσα από τα κόμικς, αλλά και με τις πρόσφατες ταινίες τους μέσα στην τελευταία δεκαετία να έχουν χωνευθεί για τα καλά πλέον από το
κοινό, αυτό το best-of της Marvel έχει δυναμική για πολλαπλές συνέχειες. Παράλληλα ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο του ώστε να βρει μια χημεία μεταξύ των ηρώων κάτι που παράλληλα διαδραματίζεται και στην πλοκή. Χωρώντας ουσιαστικά τέσσερα πρόσφατα φιλμ σε ένα ο Γουίντον μελετώντας τα, φαίνεται να τάσσεται πιο κοντά στο πρώτο Ironman, κρατώντας το χιούμορ και την ελαφριά διάθεση ως αντίβαρο για την αναπόφευκτη δράση (που είναι μπόλικη και όχι απαραίτητα ενοχλητική). Το χιούμορ βγαίνει συνήθως από τα κουσούρια του καθενός, ο Iroman, ο Thor, ο Hulk, ο Captain America (με τους, χωρίς δική τους αποκλειστική ταινία, Hawkeye και Black Widow) μοιάζουν σαν νέες μεταγραφές τις πρώτες μέρες της προε17
τοιμασίας και στη διάρκεια της αναζήτησης κινήτρου ώστε να δουλέψουν ως ομάδα, κοντράρονται συνεχώς, με τις περισσότερες ατάκες να πηγαίνουν δικαιωματικά στον Ντάουνι Τζούνιορ. Ακόμη και όταν βρεθεί το κίνητρο η ελαφράδα του Γουίντον διατηρείται και ξεσπάσματα που συνηθίζονταν σε παρόμοιες δουλειές του Μπέι (ή παλιότερα του Έμεριχ) δεν έχουν καμιά θέση εδώ. Το γεγονός αυτό αφήνει με τη γεύση της ικανοποίησης όσους μπήκαν στην αίθουσα και δεν εμπλέκονται με τον κόσμο των κόμικς. Οι φαναντικοί του είδους από την άλλη, παραληρούν ήδη εδώ και καιρό και μόνο που υλοποιήθηκε τέτοια ιδέα, δε χρειάζονται περαιτέρω πειστήρια. •
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Εξώστης Θήτα
Ο Ζωολογικός μας Κήπος (We Bought a Zoo) Δραματική κομεντί, 2011, ΗΠΑ, 124 λεπτά
(3/5) ***
Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Κάμερον Κρόου Πρωταγωνιστούν: Ματ Ντέιμον, Σκάρλετ Γιόχανσον, Έλ Φάνινγκ
O Μπέντζαμιν Μι, χήρος πατέρας δύο παιδιών, παίρνει την απόφαση να παραιτηθεί από τη δουλειά του και να αγοράσει ζωολογικό κήπο, που επρόκειτο να κλείσει, ελπίζοντας σε μια νέα αρχή. Όταν είχε βγει στις αίθουσες το (εμπορικά αποτυχημένο και κατακρεουργημένο από την κριτική) Elizabethtown, αρκετοί απορούσαν γιατί ο Κάμερον Κρόου επέλεξε να καταπιαστεί με ένα τόσο γλυκανάλατο project, λες και τα προηγούμενα χρόνια ο Κρόου έκανε σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού. Με τον Ζωολογικό μας Κήπο απαντά σ’αυτούς, αλλά και σε όλους εκείνους που πιθανότατα θα αναρωτηθούν γιατί γυρίζει μια ταινία της οποίας η κεντρική ιδέα παραπέμπει
σε ασφαλή “χαριτωμενιά” ντισνεϊκής προελεύσεως και οικογενειακής ευαισθησιας. Όταν η καλλίπυγος συντηρήτρια ρωτά τον Μπέντζαμιν Μι, γιατί αγόρασε έναν ζωολογικό κήπο, δίχως να γνωρίζει το παραμικρό για τους κανόνες λειτουργίας και συντήρησής του, εκείνος, κατόπιν σύντομης περισυλλογής, της απαντά «γιατί όχι;» Αυτό καθορίζει τις επιλογές μου, λέει ο δημιουργός μέσω του ήρωα του. Η κάψα του να ακολουθώ το ένστικτο μου, να παλεύω στο μέγιστο των δυνάμεων μου, αγνοώντας (ευγενικά πάντα) τις παραινέσεις και τις προτροπές των (συνήθως καλοπροαίρετων) “σωτήρων”, που βρίσκονται εκεί για να μου υποδείξουν το δρόμο της
λογικής. Αυτή η δίψα για μια νέα περιπέτεια διαπνέει το φιλμ στο σύνολό του, από την αναγνωριστική εισαγωγή μέχρι το συγκινητικό φινάλε, όπου με μια απρόσμενη σεναριακή στροφή ο Κρόου μετατρέπει την πεισματική προσπάθεια του ήρωα να αναστήσει τον εγκαταλελειμμένο ζωολογικό κήπο σε μια ενέργεια αγάπης. Ο δρόμος ως εκεί βέβαια δεν είναι δίχως στραβοτιμονιές ωστόσο θα πρέπει πραγματικά να έχεις καρδιά από πέτρα, για να αντιπαθήσεις το φιλμ. Κι αν είδες πιο αφοπλιστική ερωτική εξομολόγηση φέτος από εκείνη του πιτσιρικά στην τρίτη πράξη, θα φάω το παπούτσι μου. •
κάμερα πηγαίνει μόνο στις αντιδράσεις της δημοσιογράφου πριν και μετά την εξιστόρηση και τις σταδιακές αλλαγές που επιφέρουν στη συμπεριφορά τους. Ο χαρακτήρας της Μπινός, ξεπερνώντας αρχικά την άγνοια που δεν είχε αντιληφθεί τελικά πως είχε, από την συνεχή συμπάθεια προς τα κορίτσια καταλήγει να συμπάσχει, φτάνοντας στα δικά της προσωπικά πεπραγμένα και θεωρώντας ουσιαστικά τον εαυτό της ως μια καλογυα-
λισμένη πόρνη που επειδή έχει σύζυγο και παιδιά γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία. Η Σουμόβσκα μιλά για υποκρισία, για αρσενικά τέρατα που εκμεταλλεύονται τις γυναίκες, για κοινωνικές αδικίες και για τη γοητεία που ασκεί το χρήμα, μπλέκοντας τα όλα στο ίδιο μίξερ και χτυπώντας τα τόσο δυνατά που στο τέλος μοιάζει σαν να μην έχει μιλήσει ουσιαστικά για τίποτα. •
Elles Δράμα, 2011, Γαλλία/Γερμανία/Πολωνία, 99 λεπτά
(1.5/5) * 1/2
Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Μαλγκόσκα Σουμόβσκα Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Αναϊς Ντεμουστιέρ, Τζοάνα Κούλινγκ
H Αν, μια Παριζιάνα μητέρα δύο παιδιών και δημοσιογράφος του περιοδικού ELLE, γράφει ένα άρθρο για το φαινόμενο της πορνείας στους φοιτητές. Οι συναντήσεις της, με δύο σκληρά εργαζόμενες και ανεξάρτητες νεαρές γυναίκες, την Αλίσια και την Σαρλότ, εξελίσσονται σε βαθύτατες κοινωνικές αναλύσεις, σχετικά με το σεξ, την οικογένεια και τα χρήματα. Μια πικάντικη έρευνα για τις νεαρές φοιτήτριες που στράφηκαν στην πορνεία προκειμένου να εξοικονομήσουν τα χρήματα για τις πανεπιστημιακές σπουδές τους.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ
Υπεραπλουστευμένο στη δομή του και με παιδικά συμπεράσματα όσο προχωρά, το φιλμ της Σουμόβσκα ακολουθεί από κοντά μια μεγαλοαστή δημοσιογράφο, που πιστεύει πως μπορεί να καταλάβει καλά κάθε γυναίκα, στις συνομιλίες της με δύο νεαρές φοιτήτριες που έχουν καταφύγει στη πορνεία για την πληρωμή των εξόδων τους. Αν και οι ιστορίες των νεαρών οπτικοποιούνται όταν αυτές τις αφηγούνται, το ενδιαφέρον στη εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
• 21 Jump Street • Rampart • Αναψε με • Ο Υπουργός
18
Εξώστης Θήτα Tου Γιάννη Γκροσδάνη
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ “Κανένας υπερηρωας δεν μπορεί να μας σώσει” O σούπερ ήρωας που επινόησε κάνει επιτέλους τις κινηματογραφικές του πτήσεις πάνω από την Θεσσαλονίκη. Με ορμητήριο τον εξώστη του Σινέ Φαργκάνη για την επόμενη εβδομάδα ο σκηνοθέτης Γιώργος Παπαιωάννου καμαρώνει για την ιπτάμενη ελληνική λεβεντιά του Σούπερ Δημήτριου που έκανε θριαμβευτική πορεία στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας το βραβείο κοινού, γύρισε πάνω από 20 πόλεις σε όλη την Ελλάδα για να παρουσιάσει τα έπη του υπερήρωα της Θεσσαλονίκης και τώρα επιστρέφει για να συγκρουστεί με τον κακό Κάπτεν Φι.ΡΟΜ!
Είναι δυνατόν η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει τον δικό της υπερήρωα; Σε ένα σουρεαλιστικό παράλληλο σύμπαν φυσικά είναι δυνατόν η Θεσσαλονίκη να έχει τον δικό της σουπερ ήρωα. Πως ξεκινήσατε την περιπέτεια του Σούπερ Δημήτριου; Έπαιξαν κάποιο ρόλο τα πρόσωπα της τοπικής επικαιρότητας σε αυτό; Η ιδέα για την ταινία έπεσε σαν κεραυνός το 2008. Ξεκίνησαμε αλλά μας πήρε τρία χρόνια για να την ολοκληρώσουμε. Οπότε φαντάσου τι περάσαμε μέσα σε αυτό το διάστημα σαν πόλη και σαν ομάδα. Έπρεπε να οργανώσουμε το πλάνο 10 ανθρώπων που βρίσκονται πλέον σε 10 διαφορετικά σημεία. Σκεφτείτε ότι εγώ μένω στην Αθήνα αλλά η ομάδα είχε κόσμο που μένει στην Θεσσαλονίκη και αλλού. Προσπαθήσαμε λοιπόν να βρούμε εκείνη την χρυσή τομή που θα μπορούσε να κάνει αυτό το παρεϊστικο κλίμα που υπήρχε μεταξύ μας μια ταινία με διάρκεια 100 λεπτά. Η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία. Τα εφέ της σας δυσκόλεψαν αρκετά; Αν δεν υπήρχε η ψηφιακή τεχνολογία δεν θα υπήρχε Σουπερ Δημήτριος. Με μια απλή κάμερα, που μπορεί να βρει ο καθένας στην αγορά, κάναμε τα γυρίσματα. Η πλάκα ήταν ότι κάποια εφέ που βλέπετε στην ταινία δεν είχαμε ιδέα πως μπορούσαμε να τα κάνουμε. Ξεκινήσαμε έχοντας ένα σενάριο στο μυαλό μας αλλά δεν γνωρίζαμε αν όλα αυτά που φανταζόμασταν μπορούσαμε να τα κάνουμε. Αλλά είπαμε ότι θα τα κάνουμε. Νομίζω πως ο Σούπερ Δημήτριος είναι από τις πρώτες ελληνικές ταινίες που χρησιμοποιεί 3D μοντέλο για έναν χαρακτήρα. Αυτό ήταν ένα στοίχημα. Έτσι ο θεατής μπορεί στη μια σκηνή να βλέπει το ηθοποιό που υποδυεται τον Σούπερ Δημήτριο και στην επόμενη σκηνή παρακολουθεί το ψηφιακό μοντέλο που δημιουργήσαμε πάνω στον ηθοποιό. Προσπαθήσαμε να προτείνουμε μια νέα κουλτούρα που μπορεί να οδηγήσει τον ελληνικό κινηματογράφο σε νέους δρόμους. Είναι πράματα που μελλοντικά θα διευκολύνουν απεριόριστα τους νέους σκηνοθέτες. Θυμηθείτε μόνο την ψηφιακή Κωνσταντινούπολη που είδαν 1 εκ θεατές
στην Πολίτικη Κουζίνα του Μπουλμέτη. Η ταινία είχε θερμή υποδοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ποια ήταν η περιπέτεια της μέχρι να βρει τον δρόμο για τις αίθουσες; Ξέραμε την δυναμική της ταινίας και επικεντρωθήκαμε στο να καταφέρουμε μια περιορισμένη διανομή σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Χάρη στο πρόγραμμα περιφερειακών εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ο Σούπερ Δημήτριος προβλήθηκε σε 20 πόλεις της επαρχίας, από Κομοτηνή μέχρι Χανιά, και 1500 περίπου άνθρωποι είδαν την ταινία δωρεάν και μας μετέφεραν τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και δεν είχαμε την ίδια ανταπόκριση από τους διανομείς αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε την ταινία μόνοι μας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα και στον κινηματογράφο Φαργκάνη στη Θεσσαλονίκη. Καταφέραμε επίσης να ρίξουμε το εισιτήριο στα 5€ ενώ με χαρά μάθαμε πως είμαστε η πρώτη ταινία στην Ελλάδα που κυκλοφορεί με υπότιτλους για άτομα με προβλήματα ακοής στην κανονική της διανομή. Μια do it yourself διανομή της do it yourself παραγωγής μας. Τελικά ένας σουπερ ήρωας μπορεί να μας σώσει; Με αυτά που ζούμε στη χώρα εδώ και καιρό νομίζω πως κανένας σουπερ ήρωας δεν μας σώζει. Ασε που αυτή η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει σεναριακά...
19
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Εξώστης Θήτα
3 Dialog ο
στο Εσκί Σεχιρ μεταξύ νέων κινηματογραφιστών
Ο εξώστης Θήτα έχει φωνή και παρουσιάζει τις νέες ταινίες κάθε εβδομάδα από την συχνότητα του 105.5! Συντονιστείτε στον ροκ ρυθμό του πιο σινεφίλ σταθμού της Θεσσαλονίκης!
Tο Dialog, το ελληνοτουρκικό πανόραμα ταινιών μικρού μήκους, ετοιμάζεται για την τρίτη διοργάνωση του που θα γίνει στο Πανεπιστήμιο Αναντολού, στο Εσκί Σεχιρ της Τουρκίας το τρίημερο 29/4-1/5 2012. Ελληνικές και τούρκικες ταινίες σπουδαστών κινηματογραφικών σχολών θα προβληθούν και θα αποτελέσουν υλικό για έναν δημιουργικό κινηματογραφικό διάλογο. Την Ελλάδα εκπροσωπεί για ακόμη μια φορά το Thessaloniki International Short Film Festival με 14 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους και μια ομάδα 12 φοιτητών από το τμήμα Κινηματογράφου από το ΑΠΘ αλλά και τρείς σκηνοθέτες από την Αθήνα ενώ η Τουρκία εκπροσωπείται από την Σχολή Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Αναντολού (Εσκί Σεχίρ). •
STARlight EXPRESS
Γ.Γκροσδάνης
Σούπερ Δημήτριος
***
Τ.Μελεμενίδης
**1/2
Ο Ζωολογικός μας Κήπος
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Π.Τράγος
Η.Δημόπουλος
Λ.Αδαμίδης
(Movieworld)
(invincible defeat)
(ΣΙΝΕΜΑ)
***
***1/2
***
***1/2 *
**1/2
**
***
*
*
Elles
Αθικτοι
Ν.Σάκκας (Cinemanews)
****
Η Αίσθηση του Έρωτα
Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο Το Μικρό Σπίτι στο Δάσος Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου
Α.Καπράνος (Τα Νέα/movieworld)
***
Εκδικητές
Οίκος Άνοχης
Γ.Βασιλείου
***
* ***
****
***
***
****1/2
****
****
***
***1/2
***
**
***
***1/2
***
***
***
20
***1/2
***
**** ***
Πρόσκληση συμμετοχής στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ ΓκΛΑΤ ταινιών
Εξώστης Θήτα - Special Screening
The Long Goodbye , 112 λεπτά Μυστηρίου, 1973, ΗΠΑ
σιλείου Κριτική: Γιάννης Βα
τ Άλτμαν Σκηνοθεσία: Ρόμπερ Rydell Sterling Hayden, Mark ld, Gou tt Elio ν: Παίζου
Ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής προς κάθε ενδιαφερόμενο σκηνοθέτη απευθύνει το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ ταινιών που διοργανώνεται στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού Πανοράματος για το Φύλο». Το Φεστιβάλ διοργανώνεται στα μέσα του Σεπτεμβρίου 2012 από τη μη κερδοσκοπική εταιρία «Σύμπραξη για το Κοινωνικό Φύλο» και το «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης» και έχει διάρκεια μια εβδομάδα.
Το
σωτήριο έτος 1973, μια χρονιά μετά το (δυστυχώς δυσεύρετο) αδερφάκι της πολανσκικής «Αποστροφής» (βλ. Images) και τρεις μετά τον «τυφώνα» MASH, ο Άλτμαν καταπιάνεται με ένα από τα αρχετυπικά είδη του αμερικανικού κινηματογράφου, το φιλμ νουάρ, διασκευάζοντας τον σημαντικότερο λογοτεχνικό εκπρόσωπο του είδους, τον Ρέιμοντ Τσάντλερ, και αφηγούμενος κατά συνέπεια μια ιστορία του ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου. Ο τελευταίος, παρότι είχε ενσαρκωθεί κι από άλλους ηθοποιούς στο πανί, είχε ταυτιστεί στη συνείδηση του θεατή με την φιγούρα του «Μπόγκι». Η επιλογή λοιπόν του κωμικού Έλιοτ Γκούλντ στον ομώνυμο ρόλο ήταν αναμενόμενο να ξενίσει το κοινό, ωστόσο συνάδει με τη νέα προσέγγιση που επεφύλασσε ο Άλτμαν στον χαρακτήρα. Ο Μάρλοου του Άλτμαν είναι αμοραλιστής, γκρινιάρης, βαριέται που ζει, δεν νιώθει καμία έλξη για τις γυμνόστηθες γειτόνισσες του
και περιφρονεί τον περίγυρό του. Είναι ένας cool αλήτης με ιδιοσυγκρασία ταιριαστή στο πνεύμα των ‘70s. Το αυτό μπορούμε να ισχυριστούμε και για το φιλμ, το οποίο ξεκινά με μια χαριτωμένη σεκάνς, όπου ο Μάρλοου προσπαθεί να ξεγελάσει τη γάτα του με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Με τούτο το κωμικό στιγμιότυπο ο Άλτμαν προοικονομεί το πλέγμα εξαπατήσεων που πρόκειται να ακολουθήσει και ξεκινά μεθοδικά να ξετυλίγει την ιστορία του στο πανί. Σε αντίθεση όμως με την πλειονότητα ανάλογων φιλμ της δεκαετίας του ’40, ο αμερικανός δημιουργός δεν παραδίδεται στην πολυπλοκότητα της πλοκής, αλλά ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη δημιουργία μιας χαλαρής, jazzy ατμόσφαιρας και, συνεπικουρούμενος από την εφευρετικότητα του ενός εκ των δύο Ούγγρων «Διόσκουρων» της φωτογραφίας και από το καλύτερο, ίσως,
score που συνέθεσε ποτέ ο Τζων Γουίλιαμς, εισάγει τον θεατή σταδιακά στο ιδιόρρυθμο σύμπαν της ταινίας που κατοικείται από χαρακτήρες που η σύγχρονη Κριτική θα καλούσε κοενικούς. Στο φινάλε ο ήρωας μας θα προβεί σε μια ενέργεια που συμβαδίζει με τον τρόπο που παρουσιάζεται στην ταινία, αλλά δεν ταιριάζει επ’ ουδενί στον ηρωικό σταυροφόροαναζητητή της αλήθειας των φιλμ των 40’s. Οι συνέπειες αυτής της τολμηρής καθαρτήριας επιλογής ήταν καταστροφικές. Οι κριτικοί υποδέχτηκαν το Long Goodbye κραδαίνοντας μπαλτάδες και το κοινό έστρεψε την πλάτη του στη νέα περιπέτεια του Φίλιπ Μάρλοου, ενοχλημένο από την «κατάντια» του αγαπημένου του ήρωα. Όπως η πλειονότητα του έργου του Άλτμαν, το Long Goodbye ήταν καταδικασμένο να επανεκτιμηθεί από τη σινεφίλ κοινότητα χρόνια μετά την κυκλοφορία του στις αίθουσες. • 21
Το Φεστιβάλ παρουσιαζει ταινίες καταγραφής και ανάλυσης της ζωής των ομοφυλόφιλων, αμφιφυλοφιλικών και διεμφυλικών πολιτών, αλλά και σύνθεσης ενός οράματος για μια νέα κοινωνία. Παράλληλα με την προβολή ταινιών και την ψηφοφορία του κοινού για την ανάδειξη της καλύτερης, προγραμματίζονται συζητήσεις με σκηνοθέτες/-ιδες και κριτικούς, όπως και η έκθεση φωτογραφίας Proudly African and Transgender. Η πρόσκληση αφορά σκηνοθέτες - παραγωγούς ταινιών που επιθυμούν να στείλουν τις ταινίες τους σχετικού θέματος, προκειμένου να ενταχθούν στο πρόγραμμά, σύμφωνα με την προβλεπόμενη διαδικασία. Η ημερομηνία υποβολής λήγει στο τέλος Μαΐου. Για κάθε πληροφορία: κιν.: 6999249000, φαξ: 2310 249614, e-mail: lgbtq.tiff@gmail.com, http://www.lgbtq-iff.gr, facebook. Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη ενώ συνεργάτες του είναι το Γερμανικό Ινστιτούτο Goethe Θεσσαλονίκης, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, η Διεθνής Αμνηστία, η μη κερδοσκοπική εταιρία «Θετική Φωνή», η «Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης» και άλλοι. Χορηγός επικοινωνίας του Φεστιβάλ είναι ο «Εξώστης». εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Εξώστης Θήτα Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Φωτογραφίες: Γιώργος Μάνος (Creative Studios)
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
22
CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 26 Απριλίου έως Τετάρτη 2 Μαΐου 2012 XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310-233665): Αιθουσα 1: Elles 18.30 - 20.30 - 22.30 Αιθουσα 2: Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ 18.30 - 20.45 / Οίκος ανοχής 22:45 ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Λόραξ (Μεταγλ.) Πέμπτη, Παρασκευή 18.45 , Σάββατο, Κυριακή 16.45, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη 18.45/ Cafe de flore 20:30 Εκτός Παρασκευής ,Σαββάτου, Κυριακής ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27) Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο 19.00 – 21.00 – 23.00 ΟΛΥΜΠΙΟΝ – Π.ΖΑΝΝΑΣ (τηλ. 2310 37 84 04): Οι άθικτοι 18.30 – 20.45 – 23.00 και Σάββατο 28/04 20.45 – 23.00 / Η αίσθηση του έρωτα 19.00 – 21.00 – 23.00 ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Σούπερ Δημήτριος 19.00 – 21.00– 23.00 Σημ.: Προβολές με υπότιτλους για άτομα με προβλήματα ακοής Σάββατο 28 και Κυριακή 29 στις 19:00 και με υπότιτλους αγγλικούς Παρασκευή 27 και Σάββατο 28 στις 23:00 ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000, από σταθερό με αστική χρέωση: 2310 290290 Αίθουσα 1: ΛΟΡΑΞ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, KYΡ: 16.00 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ (3D) ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 18.00 / TITANIKOΣ (3D) ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 21.00 ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.15 / POKER FACE ΤΡΙ, ΤΕΤ: 21.00, 23.10 Αίθουσα 2: ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10, 18.10 / ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 20.10, 22.20 / POKER FACE ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.00, 22.10 Αίθουσα 3: ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (3D) (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.20 / ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20, 23.00 Αίθουσα 4: ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.30 / NAYMAXIA ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50, 22.30 / ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΡΙ, ΤΕΤ:17.50 Αίθουσα 5: OI ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00, 22.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.00, 19.00, 22.00 Αίθουσα 6: ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 18.40, 21.00, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.20, 18.40, 21.00/ ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΜΟΥ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 23.15 / Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.15, 22.50 Αίθουσα 7: OI EKΔΙΚΗΤΕΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 23.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ:17.00, 20.00, 23.00 Αίθουσα 8: Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 20.15, 22.50, ΣΑΒ, ΚΥΡ:17.40, 20.15, 22.50 VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 Αίθουσα 1: ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ ΠΕΜ έως ΚΥΡ: 18.50‑21.00 / ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ έως ΠΑΡ: 17.00 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.10‑13.10‑15.10‑17.00 μεταγλ., ΔΕΥ: 15.30‑17.20 μεταγλ. / Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ ΤΡΙ: 13.00‑15.30‑18.10‑20.50‑23.20, ΤΕΤ: 15.30‑18.10‑20.50‑23.20 / ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΠΕΜ έως ΚΥΡ: 23.10, ΔΕΥ: 22.00‑00.00 Αίθουσα 2: POKER FACE ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 20.30‑22.30‑00.40 / Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 19.20‑22.00‑00.30 / ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 15.20‑17.20 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20‑13.20‑15.20‑17.20 μεταγλ., ΤΡΙ: 14.30‑16.30‑18.30 μεταγλ. ΤΕΤ: 16.30‑18.30 μεταγλ. Αίθουσα 3: 21 JUMP STREET ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 19.00‑21.20 / ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΡΙ: 13.20‑15.10‑17.00 μεταγλ., ΤΕΤ: 17.00 μεταγλ. / ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 16.00‑18.30‑21.10‑23.40, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 13.30‑16.00‑18.30‑21.10‑23.40 / ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 23.40 Αίθουσα 4: ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 19.50‑22.20‑00.50 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΤΡΙ: 19.30‑22.40 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ 3D ΤΕΤ: 19.30‑22.40(3D) / ΠΕΙΡΑΤΕΣ! 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 15.40‑18.00 μεταγλ. (3D), ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40‑13.40‑15.40‑18.00 μεταγλ. (3D), ΤΡΙ:
13.40‑15.50‑17.40 μεταγλ. (3D), ΤΕΤ: 15.50‑17.40 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 5: ΛΟΡΑΞ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 15.50 μεταγλ. (3D), ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.00‑14.00‑15.50 μεταγλ. (3D), ΤΡΙ: 14.10‑16.10‑18.00 μεταγλ. (3D), ΤΕΤ: 16.10‑18.00 μεταγλ. (3D) / ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 19.50‑22.20‑00.50 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ 3D ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 17.40‑20.30‑23.20 Αίθουσα 6: ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΤΕΤ: 16.00‑18.50‑21.40‑00.30 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ 3D ΠΕΜ έως ΔΕΥ: 18.40‑21.30‑00.20 (3D), ΤΡΙ: 13.10‑16.00‑18.50‑21.40‑00.30 (3D) / ΠΕΙΡΑΤΕΣ! 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 16.30 μεταγλ. (3D), ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30‑14.40‑16.30 μεταγλ.(3D) Αίθουσα 7: ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ ΤΡΙ: 13.30‑15.40‑17.50‑20.00‑22.10‑0 0.20, ΤΕΤ: 15.40‑17.50‑20.00‑22.10‑00.20 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 17.10‑20.00‑22.50, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30‑14.20‑17.10‑20.00‑22.50 Αίθουσα 8: POKER FACE ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 19.40‑21.50‑00.00 / ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 17.20‑19.30‑21.50‑00.00, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.50‑15.00‑17. 20‑19.30‑21.50‑00.00, ΤΡΙ: 12.50‑15.00‑17.20, ΤΕΤ: 17.20 Αίθουσα 9 ‑ COMFORT: ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 20.00‑22.50, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 17.10‑20.00‑22.50, ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 19.30‑22.40 Αίθουσα 10 ‑ COMFORT: POKER FACE ΤΡΙ έως ΤΕΤ: 19.40‑21.50‑00.00 / ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ: 21.10‑23.40, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 18.30‑21.10‑23.40 STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΛΟΡΑΞ 3D (MET/NO) Σαβ - Κυρ: 12:30, 14:30, Τρ: 14:40 / ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ 3D Πεμ - Τετ: 16:30, 19:30, 22:30 Αίθουσα 2: ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ Σαβ - Κυρ & Τρ: 14:30, 17:30, 20:30, 23:30, Πεμ - Παρ & Δευ & Τετ: 17:30, 20:30, 23:30 Αίθουσα 3: ΑΘΙΚΤΟΙ Σαβ - Κυρ : 13:30, 16:20, 18:50, 21:20, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ: 16:20, 18:50, 21:20, 23:50, Tρ: 13:30, 16:20, 18:50, 21:20, Τετ: 16:20, 18:50, 21:20 / TO ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ Τρ - Τετ: 23:50 Αίθουσα 4: ΝΑΥΜΑΧΙΑ Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:50, 17:30, 20:10, 22:45, Πεμ - Παρ & Δευ & Τετ: 17:30, 20:10, 22:45, Τρ: 14:50, 17:30, 20:10, 22:45 Αίθουσα 5: STREETDANCE 2 Σαβ - Κυρ : 13:00, 15:00, 17:00, 19:00, 21:00, 23:00, Πεμ - Παρ & Δευ & Τετ: 17:00, 19:00, 21:00, 23:00, Τρ: 13:00, 15:00, 17:00, 19:00, 21:00, Τετ: 17:00, 19:00, 21:00 / ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ Τρ - Τετ: 23:00 Αίθουσα 6: ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤ/ΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:10, 14:50, 16:40, 18:20, Πεμ - Παρ & Δευ: 16:40, 18:20 / 21 JUMPSTREET Τρ: 13:10, 15:20, 17:40, 19:50, 22:00, Τετ: 17:40, 19:50, 22:00 / STREETDANCE 2 Πεμ - Δευ: 20:00 / ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ Πεμ - Δευ: 22:00, 00:00 Αίθουσα 7: ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (MET/NO) Σαβ - Κυρ: 12:15, 14:20, 16:10, 18:10, Πεμ - Παρ & Δευ & Τετ: 16:10, 18:10, Τρ: 14:20, 16:10, 18:10 / ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ Παρ Σαβ & Δευ: 20:00, 22:10, 00:20, Πεμ & Κυρ & Τρ- Τετ: 20:00, 22:10 Αίθουσα 8: ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ Σαβ - Κυρ: 12:30, 14:40, 16:50, 19:00, 21:10, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ: 16:50, 19:00, 21:10, 23:20 / Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ Τρ: 14:50, 17:20, 19:50, 22:20, Τετ: 17:20, 19:50, 22:20 Αίθουσα 9: Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ Σαβ - Κυρ: 12:10, 14:50, 17:20, 19:50, 22:20, Πεμ - Παρ & Δευ: 17:20, 19:50, 22:20 / ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤ/ΝΟ) Τρ: 13:40, 15:30, 17:15, Τετ: 17:15 / POKER FACE Τρ - Τετ: 19:00, 21:10, 23:20 Αίθουσα 10: ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ Σαβ: 12:30, 15:30, 18:30, 21:30, 00:30, Κυρ: 12:30, 15:30, 18:30, 21:30, Παρ & Δευ: 18:30, 21:30, 00:30, Πεμ & Τετ:18:30, 21:30, Τρ: 15:30, 18:30, 21:30 Αίθουσα 11: ΠΕΙΡΑΤΕΣ! 3D (MET/NO) Σαβ - Κυρ & Τρ: 13:10, 15:10, 17:10, Πεμ - Παρ & Δευ & Τετ: 17:10 / ΝΑΥΜΑΧΙΑ Παρ - Σαβ & Δευ: 19:10, 21:45, 00:20, Πεμ & Κυρ & Τρ - Τετ: 19:10, 21:45 • 23
εξώστης. 12 - 25 Aπριλίου 2012
Fahrenheit 451 Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης
«Δύο ζήτω είναι αρκετά· δεν υπάρχουν περιθώρια για τρίτο» Κι αυτό με οδηγεί κατευθείαν στη Δημοκρατία, «στην ίση αγάπη, τη λατρεμένη Κοινοπολιτεία, που τρέφεται με τη λευτεριά και ζει». Στην πραγματικότητα, η Δημοκρατία δεν είναι η λατρεμένη Κοινοπολιτεία και ουδέποτε πρόκειται να γίνει. Είναι όμως λιγότερο μισητή από άλλες σύγχρονες μορφές διακυβέρνησης και μόνο ως προς τούτο αξίζει τη συμπαράστασή μας. Βασίζεται στην παραδοχή ότι το άτομο είναι σημαντικό και πως όλοι οι τύποι των ανθρώπων είναι απαραίτητοι για να δημιουργήσουν έναν πολιτισμό. Δεν διαχωρίζει τους πολίτες της σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, όπως τείνει να κάνει ένα καθεστώς που στηρίζεται στην αποδοτικότητα. Οι άνθρωποι που εκτιμώ περισσότερο είναι εκείνοι που είναι ευαίσθητοι και θέλουν να δημιουργήσουν ή να ανακαλύψουν κάτι και δεν ερμηνεύουν τη ζωή με όρους ισχύος. Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκουν περισσότερες ευκαιρίες σε μια δημοκρατία παρά οπουδήποτε αλλού. Δημιουργούν θρησκείες, μεγάλες ή μικρές, παράγουν λογοτεχνία και τέχνη, κάνουν αμερόληπτη επιστημονική έρευνα, ή μπορεί να είναι αυτό που αποκαλούμε «απλοί συνηθισμένοι άνθρωποι» — άνθρωποι που είναι δημιουργικοί στην προσωπική τους ζωή, που φέρ’ ειπείν μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους ή που βοηθούν και συμπαραστέκονται στους γείτονές τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να εκφραστούν. Δεν μπορούν να το κάνουν παρεκτός εάν η κοινωνία τούς παρέχει την ελευθερία να το κάνουν — και η κοινωνία που τους παρέχει την περισσότερη ελευθερία είναι η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία διαθέτει ακόμη ένα προτέρημα. Επιτρέπει την κριτική· και, όταν δεν υπάρχει δημόσια κριτική και έλεγχος, είναι βέβαιο ότι αποσιωπούνται τα σκάνδαλα που διαπράττονται. Γι’ αυτόν το λόγο κι εγώ πιστεύω στον Τύπο, παρ’ όλα τα ψέματα και τη χυδαιότητά του, γι’ αυτόν το λόγο πιστεύω στο Κοινοβούλιο. Συχνά χλευάζουν το Κοινοβούλιο, καταγγέλλοντάς το ότι δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συζητά δίχως να κατορθώνει το παραμικρό στην ουσία. Εγώ πιστεύω σε αυτό ακριβώς επειδή δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συζητάει. Εγώ πάλι πιστεύω στον βουλευτή που καταντάει ενοχλητικός. Τον επιπλήττουν, τον αποκαλούν δύστροπο και ιδιόρρυθμο ή του λένε πώς είναι κακώς πληροφορημένος, όμως εκείνος αποκαλύπτει καταχρήσεις που ειδάλλως δεν θα είχαν αποκαλυφθεί — και συχνά μία κατάχρηση διορθώνεται απλά και μόνο με την καταγγελία της. Άλλοτε επίσης, κάποιος καλοπροαίρετος δημόσιος λειτουργός αρχίζει να χάνει τα λογικά του στον αγώνα για την αποδοτικότητα κι αρχίζει να πιστεύει πως είναι ο Παντοδύναμος αυτοπροσώπως. Τέτοιου είδους δημόσιοι λειτουργοί συναντώνται συχνά στο Υπουργείο Εσωτερικών. Ε, λοιπόν, αργά ή γρήγορα θα αρχίσουν να γίνονται ερωτήσεις σχετικά με αυτούς στο Κοινοβούλιο και οι ίδιοι θα αρχίσουν να προσέχουν περισσότερο τη συμπεριφορά τους. Εάν και κατά πόσον το Κοινοβούλιο είναι ένα αντιπροσωπευτικό ή ένα αποδοτικό Σώμα, αυτό είναι σίγουρα κάτι το αμφισβητήσιμο, εγώ όμως το αξιολογώ θετικά επειδή ασκεί κριτική και συζητά, κι επειδή οι συζητήσεις του αποκτούν μεγάλη δημοσιότητα. Κατά συνέπεια, ας φωνάξουμε δύο ζήτω για τη Δημοκρατία: το ένα επειδή αποδέχεται την ποικιλομορφία και το άλλο επειδή επιτρέπει την κριτική. Αυτά τα δύο ζήτω είναι αρκετά· δεν υπάρχουν περιθώρια για τρίτο. (μτφρ. Γιώργος Φωτιάδης) Αυτά έγραφε —μεταξύ πολλών άλλων— ο Άγγλος συγγραφέας Ε.Μ. Φόρστερ στο άρθρο του με τίτλο «Αυτά που εγώ πιστεύω», που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1938, ενώ το 1951 δημοσιεύτηκε σε μία συλλογή κειμένων, άρθρων και ομιλιών με γενικό τίτλο Two Cheers for Democracy, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πολλές επανεκδόσεις. Και ίσως είναι μερικά από τα πράγματα εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
24
που θα άξιζε να λάβει κανείς υπόψιν σχετικά με τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές: τη σημασία και το ρόλο του Κοινοβουλίου στη σύγχρονη ελληνική Δημοκρατία, το νομοθετικό αλλά και το ελεγκτικό έργο των βουλευτών υπό συνθήκες δημοσιότητας. • Ε.Μ. Φόρστερ Δύο ζητωκραυγές για τη Δημοκρατία (μτφρ. Νανά Ησαΐα, εκδόσεις «Ερμείας», Αθήνα 1990)
25
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
Ρετρό Aκούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης Ε: archiepan@hotmail.com
Neil Young
After the Gold Rush (Reprise, 1970)
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Άνοιξη. Κάτι τέτοιες μέρες είναι που αναπολείς τις ημέρες που ήσουν φοιτητής. Τότε που έτρεχες αλαφιασμένος να μαζέψεις τις σημειώσεις της χρονιάς, μπας και προλάβεις να δώσεις το μάθημα που χρωστάς από παλαιότερα εξάμηνα. Is it hard to make arrangements with yourself, When your old enough to repay but young enough to sell? Κι εκείνες οι τελευταίες παραδόσεις στο αμφιθέατρο… Ο καιρός υπέροχος, το γρασίδι του πανεπιστημίου να μοιάζει η ιδανική απόδραση. Κι εκείνο το σύνθημα που ήταν γραμμένο με μαρκαδόρο στον τοίχο: «Κοίταξε έξω. Τώρα δες μέσα. Σ’ αρέσει…;». Παράξενα παιγνίδια που παίζει το μυαλό σου τελευταία. Και συνεχίζεις να αναπολείς... Τότε που έπαιρνες την όμορφη για βόλτα στα πάρκα πέριξ του Αριστοτελείου κι ενώ της μιλούσες για παλιά βινύλια και σκονισμένα στιχάκια, εκείνη σου έλεγε ναζιάρικα: «Πάμε να ακούσουμε τους Μπλε; Η Θεοδοσία είναι καταπληκτική…». Και χαμογελούσες συγκαταβατικά. Πως μπορείς να χαλάσεις χατίρι σε μια όμορφη…; I was always thinking of games that I was playing, Trying to make the best of my time, But only love can break your heart. Δώδεκα χρόνια πριν όλα φαινόντουσαν τόσο ρόδινα. Τρόικες, μνημόνια κτλ, φαινόντουσαν σα λέξεις βγαλμένες από διήγημα του Ασίμοφ. Και λες κάτι πήγε λάθος. Δεν μπορεί… Κάπου το χάσαμε… Don’t let it bring you down It’s only castles burning, Find someone who’s turning And you will come around. Από κάπου μακριά ακούγεται μια σειρήνα η οποία με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο θείος Νιλ αφηγείται τις ιστορίες του απ’ το πικάπ, ενώ η τηλεόραση δείχνει κάτι άσχημα πρόσωπα να φωνασκούν άνευ λόγου και αιτίας. Δε θέλω να βλέπω άλλα άσχημα πρόσωπα δίπλα μου. Θέλω να σε βλέπω να χορεύεις. Γιατί μόνο έτσι μπορώ ν’ αγαπήσω… I’ve got something to tell you, you make it show. Let me come over, I know you know, when you dance I can really love. Ζήσε. Ή πέθανε προσπαθώντας. • εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
26
Urbanities. Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου
Tις προάλλες μάζεψα φίλους και πήγαμε για φαγητό. Η πρόσκληση έλεγε «Άνοιξη 2012» στη μία όψη που ήταν γυαλιστερή και λευκή, στην άλλη είχε πολλές φωτογραφίες των χρόνων που πέρασαν. Στη μία είχα μουσάκι, στην άλλη φορούσα ζιβάγκο και είχα λιγότερα μαλλιά, σε κάποιες δεν χαμογελούσα καθόλου. Τελικά η ανάμνηση του παρελθόντος είναι και θέμα μόδας - φορούσες ζιβάγκο και είχες μουσάκι, έζησες τα 90’s – χαμογελάς και πίνεις Pina Colada με Malibu, έζησες τα 80’s κ.ο.κ. Τα πάντα είναι θέμα συνέπειας, τα διαχρονικά και αυτά που δεν σβήνουν είναι αυτά που είχαν ανέκαθεν μία αξία, μία λαμπερή θέση στο κοσμηματοπωλείο της πόλης. Βιτρίνες και μαγαζάκια που ξεθαρρεύουν ναρκωμένα από το χειμωνιάτικο τοπίο, καρέκλες που βγαίνουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν την Άνοιξη και ανάμεσα σε όλα αυτά είμαι και εγώ που φωνάζω εκδρομή. Περπάτησα στην Αγ. Σοφίας και ύψωσα το βλέμμα μπροστά στο «Κόκκινο Σπίτι» [Ερμού με Αγ. Σοφίας], ανατρίχιασα άλλη μια φορά για την ομορφιά που υπάρχει διάχυτη στην πόλη αυτή αλλά συνεχίζει να καμουφλάρεται από τις
ανοησίες του Ανθρώπου και κοντοστάθηκα στην είσοδο του εστιατορίου. Μέσα από τα τζάμια οι φίλοι χαιρετούσαν, χαμογελούσαν, κάπνιζαν. Στέκομαι έξω από το «Κουρδιστό Γουρούνι» και δεν θέλω να μπω μέσα, θέλω να μείνω έξω να το καμαρώνω. Να καμαρώνω το πεζοδρόμιο του, τις πρασινάδες στον κήπο του, τον μεσοπόλεμο που στέλνει καρτ-ποστάλ και χαιρετάει μανάδες στρατιωτών αλλά και τα μοτίβα στους τοίχους από το παιχνίδι με την αντανάκλαση από το φως που εισβάλει από το δρόμο. Τελικά, έρχεται ο Δημήτρης και με παίρνει από το χέρι. Με το που μπήκα με έπιασε μια αγνή και άδολη λαιμαργία. Μύρισα τη μπύρα, ανίχνευσα τα λουκάνικα με τη μύτη, παρατήρησα τους δίσκους να πηγαινοέρχονται και έβγαλα την καμπαρντίνα [το μπερέ το άφησα στο σπίτι]. Οι άλλοι είχαν ήδη αφεθεί. Παρήγγειλα μία μοναστηριακή και άνοιξα τον κατάλογο – απόλαυσης το ανάγνωσμα. Το μπιφτέκι από μοσχαρίσιο κιμά με Leberkase, ψητή ντομάτα και κασέρι πετάχτηκε από τη σελίδα και μου άγγιξε το χέρι, το “Κουρδιστό Λουκάνικο” ήθελε κι αυτό να παίξει μαζί μας αφού φώναξε στην παρέα
Xάνει-μπαλ Γράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - Ε: xanei.mpal@yahoo.gr
UP
• Άγγελος Αναστασιάδης: Όχι μόνο έσωσε το Γιάννενο, αλλά με τη γνωστή «άνωθεν» βοήθεια κατάφερε να τερματίσει όγδοος παρακαλώ. Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε, ΚΑΛΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ!!! • Ηρακλής Βόλεϊ: Προσοχή παίζουν γριές, έλεγε ένα από τα πανό τους. 2-0 απέναντι στη Σύρο (τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές), μια ανάσα από το νταμπλ και καταπληκτικό standing ovation στο δεύτερο παιχνίδι με τους οπαδούς να ξεμπουκώνουν για τα καλά και τα σχετικά βιντεάκια να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. • Cristiano Ronaldo: Τι κι αν είναι γλίτσας και κλαψιάρης, άκουσε πολλά, το ήθελε περισσότερο, ξέσπασε και στέρησε ήδη τον πρώτο τίτλο από αυτούς, που ακόμα κι όταν κερδίζουν φάουλ στο αντίπαλο ημικύκλιο το εκτελούν με πάσα, κι όταν τους έχεις αντίπαλους στο PRO μεταμορφώνονται σε «Αθάνατοι».
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012
DOWN
• Π.Α.Ο.Κ.- ΑΡΗΣ: Δωσ΄τους άλλη μια ευκαιρία! Αφού ποδοσφαιριστές δεν είναι το γύρισαν στο Τσίρκο. Ακόμα 2 αγωνιστικές χρειάζονταν στον ένα για να καταφέρει να μείνει εκτός play off και στον άλλο για να προλάβει να πέσει. Δεν πειράζει ρε μάγκες καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. • Παπουτσάκης (πρόεδρος Εργοτέλη): Άσε μας ρε Mr Monopoly που μόλις έπεσες θυμήθηκες να μιλήσεις για σκευωρίες και σκάνδαλα. Πρόεδρος της Super League ήσουν, για να μη μιλήσουμε για τους δεύτερους γύρους της ομάδας σου τα τελευταία χρόνια, που κέρδιζες μέχρι και στις προπονήσεις! • Κώστας Μανωλάς: Άλλο ένα παράδειγμα της ποδοσφαιρικής και όχι μόνο κουλτούρας μας. Παλτό πολυτελείας, που σφάζονται λέει στα πόδια του οι ομάδες για να υπογράψει. Που αν δεν τον έλεγαν Μανωλά, αλλά Μπαλάφα (τυχαίο όνομα αδικημένου παικταρά) δεν θα έπαιζε ούτε στη Ρεάλ Κρυονερίου!
28
και μία ποικιλία με παραδοσιακά ελληνικά τυριά. Γύρω, όλοι μιλούσαν δυνατά, γελούσαν, έτρωγαν βιαστικά - σχολίαζαν τον Αντώνη και τη νέα του Δημοκρατία αλλά εγώ προτίμησα να καταπιώ μία μεγάλη γουλιά μπύρα. Σύντομα θα ήταν όλα μία ανάμνηση και ήθελα να το χαρώ στο έπακρον. Τα τετράγωνα [άσπρα και μαύρα] στο πάτωμα χόρευαν για μένα – αλήθεια ξέρουν πόσο μου αρέσει αυτό το πάτωμα και το βάζουν σε όλα τα εστιατόρια που πάω; Κλασική μπυραρία, ίσως κάπως έτσι να έμοιαζαν οι ταβέρνες στη Γερμανία του μεσοπολέμου, με δυνατό όνομα και χιούμορ. Μου λένε τα παιδιά πως το ονόμασαν έτσι αφού δουλεύει ολημερίς [κουρδιστό] και είναι και ο αγαπημένος τους μεζές [χοιρινό]. Απολαύσαμε τα πιάτα μας και χαμογελάσαμε στα γκαρσόνια. Ήπιαμε τις μπύρες και σκουπίσαμε τα μούσια με υφασμάτινες πετσέτες. Φύγαμε με μία αγαλλίαση και φουσκωμένο στομάχι απ’ όλα αυτά τα πιάτα. Πιάτα γεμάτα αναμνήσεις προσεχώς. Till next week Βρες έναν καλοκαιρινό προορισμό •
La Tia Rita Γράφει η Rita Van DenGayged
Ο Βου(ρ)κος
Δεν έχω να ξοδέψω φράγκα σε τσαρλατάνους ψυχαναλυτές επειδή δεν έχω εκλεγεί εδώ και χρόνια και ζητώ βοήθεια Ριτάκι. Έχω κάνει παλιότερα μπίζνες με τους κουμπάρους, μετά έκανα τα δομημένα ομόλογα και μέσα σε όλα έφερα και το μπόζο το γιόκα μου κοντά στη μανούλα για να τρώει κανα φαί της προκοπής. Είμαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι άλλο σκάνδαλο πρέπει να κάνω για να γλιτώσω πάλι τον Κορυδαλλό και να μπω στο μάτι του Άκη, που τον έχω άχτι και είμαστε στο σκορ 3-2. Σάββας Άδικα αγωνιάς Βούκο μου. Ο Άκης σε έχει ξεσκίσει, έχει πάρει από αρχαίο αμφορέα που βρήκε με το υποβρύχιο στη χαμένη Ατλαντίδα, αγροτεμάχιο στη Σελήνη, υπουργικό θώκο, μέχρι και τη μάνα μου στις εκλογές του ’81 για ένα σταυρό, αλλά γάμο δεν της έταξε ούτε καν ακίνητο στην οφ σορ AGIONOROSLOVESJESUSANDGAYMEN. Χαλάρωσε και σκέψου ότι εσύ δεν είσαι γελωτοποιός σαν τη μοβόρα το Μιχελάκη, που του το είπε ο Καμμένος, που είναι καλός μόνο νεκρός, που του το είπε ο Τατσόπουλος, που είπε τον Κολοκοτρώνη αδερφή στον Σκάι, αλλά τελικά την πλήρωσε το Μέγκα που έφαγε την κλανιά του Τσίπρα, που είναι αξιοπρεπής και ακάλεστος δεν πάει σε ξένα κανάλια, που μαλώνουν για τα ντιμπέιτ των 36 πολιτικών αρχηγών, που ο λαός περιμένει με τόση λαχτάρα, σαν το Καοτόνικ ένα πράμα. Σου έχω και άσχημα νέα: το μόνο σκάνδαλο που είχα στο μυαλό μου είχε να κάνει με τον φίλο δήμιο Συμπιλίδη, θα τον κάναμε Τομπούλογλου νούμερο 2, αλλά τελικά παραιτήθηκε, όπως τότε που παραιτήθηκε για να ονομαστεί η Μακεδονία Μακεντόνια αντί για Σλαβομακεντόνια γιατί το Σλάβο δεν ταιριάζει στην αισθητική μας, μόνο στην άκρη του πέους των γκόμενων μας. Μέσα σε όλα, ο Αντωνίνος άφησε για λίγο τον αγώνα για να γυρίσει το σίκουελ του Hostel 2, ήτοι το Ζάππειο 3 γιατί στηρίζει έμπρακτα με την βοήθεια της Παναγίας και των σωμάτων ασφαλείας τον πολιτισμό και τον τουρισμό στην Αθήνα με πολιτική σπλάτερ περικοπών και χαρακίρι κωλοτούμπας. Θα σε στεναχωρήσω λίγο ακόμα, Βούκο μου, έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα βγεις στο Κιλκίς και θα μείνεις αφράγκου και θα σε περάσει μέχρι και ο Πάγκαλος που τελικά βάζει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Παχυσαρκίας αφού πλέον καταργήθηκε η Δημοκρατία και σαν κοινωνικό θεμέλιο έχουμε τη Μάσα. Όχι τίποτα, αλλά θα βγει μέχρι και η Φώφη χωρίς τα μπότοξ της Μπρούνι, ντεκαντάνς. Μπορείς όμως να πας στη Γαλλία να διδάξεις στη Μαρί πως μπορείς να είσαι υποψήφιος για πάντα αποφεύγοντας την αγχόνη με την ιαχή ‘Ολαντρέου στη Βουλή, έξω η Χρυσή Αυγή’. Σε αφήνω τώρα γιατί σε βαριέμαι, χώρισα κιόλας με το Γρηγόρη και έχω νεύρα, ο γιος σου είναι μαμάκιας και στον χαρίζω, πάω Σύνταγμα να περιμένω την προεκλογική του Βενιζέλου που θα γίνει με πολλά πολλά μπατσάκια όπως η παρέλαση της 25ης και καψώνω με τη μυρωδιά της χοιρινής τσίκνας. Άντρας της εβδομάδας: άσε, πήραμε. Νεεεεξτ. •
29
εξώστης. 26 Aπριλίου - 2 Mαϊού 2012