Merals droom

Interview - actrice Meral Polat

Merals droom

Actrice Meral Polat is op de goede weg. Ze schittert in toneelstukken en is druk bezig met haar nieuwste film Vreemd bloed. Ook is ze te zien in een commercial van Andrélon. “In het acteren ken ik geen beperkingen.”

DOOR ozAn TüRKdoGAn

Terwijl het voorjaarszonnetje schijnt belt Meral Polat de verslaggever op: of we met dit weer niet beter op een terras kunnen afspreken. Een roker? “Jazeker, hoezo?” zegt ze sierlijk. Even later doet zij haar verhaal op het terras van theatercafé Mozaïek in Amsterdam-West.

Ze is vooral bekend van tv-series als Keyzer en De Boer advocaten en Sprint. De toneelliefhebber kent haar onder andere van De gesluierde monologen, Kamp Holland of Hollandse Spoor. In verband met dat laatste won ze in september 2008 de Guido de Moorprijs voor beste talentvolle actrice en wel voor haar rol als Turkse apothekersassistente. In dat opzicht is het Nederlandse klimaat de laatste jaren veranderd vindt ze: “In het begin van mijn carrière had ik vaak multiculti-rollen, nu ben ik vaak Selma of Fatma die toevallig Turkse is en in Vreemd bloed speel ik een Italiaanse.” Wanneer de film in de Nederlandse bioscopen zal verschijnen is nog onbekend.

Naast actrice is de charmante Meral Polat ook zangeres. Met haar band Meral’s Harem maken ze ‘gipsyachtige’ muziek. Muziek is er bij Polat trouwens met de paplepel ingegoten: “Mijn vader speelt Bağlama (de Turkse luit, red) en ik ben opgegroeid met Turkse volksmuziek. Tot nog toe zong ik vooral op intuïtie en gevoel maar nu wil ik het echt systematisch gaan leren.”

Hoewel de geboren en getogen Amsterdamse van reizen hield, voelde ze zich onprettig op de opleiding toerisme. ‘Wat wil je dan worden, durf te dromen!’ zei haar vader, ‘Zeemeermin of misschien dokter?’ “Actrice”, zei ik. Vervolgens gaf hij mij het inschrijfformulier voor de Toneelschool, en ja hoor, ik kwam door de auditie.” Haar vader vertelde haar dat ze, vanwege haar Turkse afkomst, dubbel haar best moest doen. “Ik voelde me nooit meer of minder dan een Hollandse meid, zo heb ik dat dus nooit ervaren.” Polats wortels liggen in Tunceli, een bergachtig gebied in het Noordoosten van Turkije waar de bevolking voornamelijk bestaat uit Koerdische Alevieten. Of dat voor Polat haar identiteit niet extra problematisch maakt? “Ik ben net zo Turks als dat ik Koerdisch ben maar allereerst ben ik natuurlijk gewoon een Nederlandse meid. Ik heb ook altijd zowel Nederlandse als Turkse vriendinnen gehad.” De actrice vindt de Neder-Turkse jongeren te behoudend: “Ze zijn teveel gericht op hun eigen gemeenschap, ik heb zoiets van: wees open voor de wereld”.

Polat wil duidelijk maken dat ze een speciale band heeft met haar vader. Als enige dochter is ze altijd het prinsesje van papa geweest. “Andersom is mijn vader mijn grote held: hij heeft mijn broertje en mij altijd gestimuleerd om te studeren. Op zijn tweeëntwintigste is hij naar Nederland gekomen en wat werk betreft had het niet altijd makkelijk. In de loop van de tijd heeft hij diverse cursussen gevolgd en op dit moment is hij eigenaar van zijn eigen schoonmaakbedrijf.”

Als de verslaggever zich nieuwsgierig afvraagt of de ongehuwde Meral van haar vader een vriend mag hebben, moet ze eerst even haar sigaret uitdrukken. “Het mag wel, alleen verwacht mijn vader dan wel dat er iets officieels van komt en daar ben ik nog niet aan toe gezien mijn studie en werk”. Wel denkt de actrice later aan een groot gezin. “Ik wil het liefst vier kinderen maar nu ik een acht maanden zwangere vrouw

speel in een commercial wil ik er drie,” zegt ze grinnikend. “Familie is voor mij belangrijk, het betekent liefde en geborgenheid en dat is voor mij een heerlijk gevoel.”

Binnenkort is Polat weer te zien in De Gesluierde Monologen, het theaterstuk waarin ze in 2003 ook al optrad. Het stuk kreeg toen veel media-aandacht en werd onder andere ook in New York en Ankara opgevoerd. Adelheid Roossen die het stuk maakte, interviewde 75 vrouwen, vooral uit de eerste generatie, over eerwraak en de onderdrukking van de vrouw.

“Ik voelde dankbaarheid, dank dat ik de grote, diverse wereld mag zien ”

Toppunt vond Polat de reis naar New York: “We werden op JFK-airport opgehaald met een limousine en toerden door de stad. Ik voelde dankbaarheid dat ik de grote, diverse wereld mocht zien.” Het stuk wordt gespeeld door Neder-Turkse actrices, die soms wat vulgaire woorden gebruiken. Polat zorgde zelfs voor een komische scène door de seksuele wanprestaties van een Hollandse man na te spelen. Wat vonden ze er thuis van? Met een verlegen lachje zegt Polat: “We hebben het niet over specifieke passages gehad. Mijn vader vond het stuk goed, maar hij miste de nuance. We moeten wel eerlijk blijven: eerwraak is iets wat nog steeds in Turkije voorkomt ook al wordt er in het stuk bij gezegd dat dat op kleine schaal is.”

Ook de muziektheaterproductie Kamp Holland is een project waar Polat trots op is. Het stuk gaat over Nederlandse soldaten in Afghanistan. Een goede aanleiding om de Amsterdamse meid te vragen of ze een mening heeft over de veelbesproken missie. “Door Kamp Holland heb ik mij verdiept in het leven van onze jongens in Afghanistan en ik heb echt diep, diep respect voor ze, maar ik steun de missie niet. We kunnen Afghanistan beter helpen door voldoende te investeren in onderwijs en zorg. Het is arrogant te denken dat we Afghanen beschaving kunnen bijbrengen met gewapende militairen.” Terwijl Polat zo af en toe eens spiekt in het notitieboekje van de verslaggever merkt ze op dat ze het te weinig over haar moeder heeft gehad. “Natuurlijk hou ik ook veel van haar. Ze werkte vroeger in een chocoladefabriek en we hadden thuis altijd koekjes. Daarom was ik vroeger toen ik nog heel jong was mollig.“ Als kind was de zangeres verlegen maar als puber rebels: “Ik weet nog dat ik samen met een medeleerling de klas uitgestuurd werd. We gingen in de hal van de school staan zingen omdat de akoestiek er geweldig was”, zegt ze schaterlachend.

Wat voelt de Amsterdamse als ze op het toneel staat? “Daar ben ik niet Meral maar de persoon die ik speel. Op het podium heb je de vrijheid en dat is iets magisch. In mijn privéleven durf ik me niet altijd kwetsbaar op te stellen, maar als ik acteer wel: dan zijn er geen beperkingen.”

Polats favoriete acteurs zijn Al Pacino en de Turk Şener Şen. “Als ze acteren, zijn hun menselijke reacties zó puur, ze zijn net kinderen. Volwassen mensen zijn veel te getraind in hun reacties.”

Polat is momenteel te bewonderen in De gesluierde monologen. www.degesluierdemonologen.nl

Vanaf september 2009 is ze te zien in het Ro-theater in Rotterdam in de voorstelling Snorro van regisseur Pieter Kramer.

kORT CV MERAL POLAT

TV & Film

2004 Spoorloos verdwenen 2005/2006 Sprint- Bnn 2007/2008 Keyzer & De Boer advocaten alibi-nijenhuis 2007 Westside-at5

Toneel

2008 heden Toneelschool Master docerend kunstenaar 2000-2004 Toneelschool amsterdamse Hogeschool voor Kunsten 2003 t/m 2009 gesluierde monologen- adelheid roosen 2005 Utopie de Ongelovigen - Convoi Exeptionelle 2005 Het huis van de Toekomst- annechien Koerselman 2006 Checkpoint ChaChaCha - Spui theater 2007/2008 Stil nou eens - Casco - Don duyns 2007/2008 Hollandse Spoor - nationaal Toneel 2008/2009 Kamp Holland - Orkater