Issue01

ΤΕΥΧΟΣ 1 / ΜΑΪΟΣ 2009

σε pdf

Ολόκληρη η

/ 05.2009

Ο ΜΠΕΙΤΕ ΣΤu.com/ u s s www.i ocs/issue01 kontra/d ΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒ ΚΡΙΒΩΣ ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΩΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΥ

EDITORIAL

fotofixfax.com

Τυπωθήτω Και να που έχουμε τη δική μας εφημερίδα. Ένα βήμα για όλους εμάς που εκφραζόμαστε με πολλούς και εύ-τεχνους τρόπους! Η δημοσιογραφία δεν ήταν μία από τις εμπειρίες μας, αλλά είπαμε να προσπαθήσουμε και σε αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε φέτος το απαιτούσαν οι καιροί! Ο Δεκέμβρης που πέρασε μας έκανε όλους πιο μεγάλους, πιο σοφούς, πιο σοβαρούς, πιο υπεύθυνους απέναντι στα πράγματα που συμβαίνουν. Είδαμε ότι άλλαξε και τους ανθρώπους γύρω μας, τους γονείς μας, τους καθηγητές μας, τους φίλους. Μας κοίταζαν πια στα μάτια με διαφορετικό τρόπο και αυτό για μας είναι σημαντικό! Πέρα όμως από αυτά, χρειαζόμασταν και ένα βήμα, ένα βήμα για όσα θέλαμε να πούμε, για όσα κάνουμε καθημερινά, για όσα σημαντικά βιώνουμε κάθε μέρα σε ένα τόσο σπάνιο και ξεχωριστό σχολείο, στο Καλλιτεχνικό. Είναι αυτή η αίσθηση ελευθερίας και δημιουργικότητας που αποπνέει το σχολείο την οποία νιώσαμε την ανάγκη να εκφράσουμε. Αυτές οι πολύτιμες κοινές μας εμπειρίες πάνω από ένα κομμάτι χαρτί, στη σκηνή, στο ξύλινο πάτωμα της αίθουσας χορού. Τόσος ιδρώτας μας ενώνει, τόση κοινή αγάπη για την τέχνη, τόση έμπνευση… Ό,τι κι αν είμαστε, μη μας φοβάστε, νύχτες αγρύπνιας να μας θυμάστε…

Περιεχόμενα Αντέδρασα, αντιδρώ, θα αντιδρώ Μαθητικοί προβληματισμοί Στη σκηνή Σε καλλιτεχνική διάθεση Δεκέμβρης 2008 Η παιδεία αλλάζει τον κόσμο; Το σχολείο μέσα-έξω Σε κουβεντούλα / Τα μηνύματά σας Σε ενημερωτική διάθεση Σε καλή φυσική κατάσταση Σε αναζήτηση Σε συνεχή δραστηριότητα Σε έμμετρο

____________________________________ Εφημερίδα μαθητών Καλλιτεχνικού Γυμνασίου-Λυκείου Γέρακα Κέας και Ανάφης 15344 Γέρακας Αττικής Τηλ.: 210 661 6130 E-mail: mail@gym-kall-gerak.att.sch.gr Ιστοσελίδα: http://gym-kall-gerak.att.sch.gr ____________________________________ Σχεδιασμός και Σελιδοποίηση

ΣΕΛ. 3-4 ΣΕΛ. 5 ΣΕΛ. 6 ΣΕΛ. 7-8 ΣΕΛ. 9 ΣΕΛ. 10-11 ΣΕΛ. 12 ΣΕΛ. 13 ΣΕΛ. 14 ΣΕΛ. 15 ΣΕΛ. 16-17 ΣΕΛ. 18 ΣΕΛ. 19

Βασίλης Οικονόμου Πάρου 33 15343 Αγία Παρασκευή Αττικής Τηλ.: 210 600 7476 E-mail: print@fotofixfax.com Ιστοσελίδα: http://www.fotofixfax.com ____________________________________ Συντακτική Ομάδα Μελίτα Βασιλειάδη, Νίκη Βιδάλη, Ιωάννα Γκολφινοπούλου, Δέσποινα Γρέκα, Στέλιος Καραμπίνας, Χρυσάνθη Κοσμά, Κωνσταντίνος Κουτρούλης, Κάτια Κωττάκη, Παράσχος Λεόντιος, Νόρα Παπαδήμα, Αλκυόνη Πολυζώνη, Λυκούργος Σκιαδάς, Δημήτρης Σταυρόπουλος, Ορέστης Σταυρόπουλος, Μανώλης Χάλκος ____________________________________ Εικαστικό Υλικό Ελισάβετ Δενέγρη, Αγγελική ΦιλιππήΚάντζο, Τζωρτζίνα Καπράλου, Ζωή Καρελλά, Ιόλη Καρύκα, Σταμάτης Καρυστινός, Μελίνα Κολαρετάκη, Ιωσήφ Κουσίδης, Άγγελος Παπαδόπουλος, Λένα Πλατανιά, Μανταλένα Τίγκιλη, Γιάννης Τόβας, Βάια Χούχλια ____________________________________ Εξώφυλλο Έργα της Β’ Γυμνασίου-Εικαστικών ____________________________________ Φωτογραφίες Σελ. 3, 4, 5, 6, 7, 8, 12, 13, 15, 18, 19: Έργα και φωτογραφίες των τοίχων και θρανίων του σχολείου Σελ. 2, 13, 14, 16: © Photocase.com ____________________________________ Επιμέλεια Ύλης Ανθή Καββαδά, Βάσω Καραμπέτσου, Ευγενία Ντερακοπιάν ____________________________________ Ευχαριστούμε την Ελπίδα Πανονίδου, τη Βαρβάρα Σπυρούλη και το Χρήστο Καρακάση για το εξώφυλλο, την επιμέλεια του εικαστικού υλικού και τη φωτογράφιση. Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων και τη Σχολική Επιτροπή για την οικονομική κάλυψη της εκτύπωσης.

Ανακυκλώστε αυτό το έντυπο

Χωρίς τίτλο του Ορέστη Σταυρόπουλου (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

23-09-2008 Βγαίνω στο δρόμο στις 7μμ. Ο ήλιος βάφει στο χρώμα του αίματος τις γωνιές που θα σκοτεινιάσουν σε λίγο. Ο δρόμος σχεδόν έρημος. Μόνο δυο τρεις περαστικοί φορτωμένοι με βάρη στις πλάτες, το βάρος του νεκρού ονείρου που έσβησε, της καθημερινότητας που μας κινεί όλους. Πέντε στενά παρακάτω, σ’ ένα παγκάκι, κάθονται πέντε δεκαεξάχρονοι με δίχρωμα ρούχα και φράντζες. Στην άλλη πλευρά του δρόμου οκτώ δεκαεφτάχρονοι με μηχανάκια και κοντοκουρεμένο μαλλί κοιτάνε απειλητικά τους απέναντι. Περνάω το δρόμο περπατώντας αδιάφορα και φτάνω στην πλατεία. Οι δύο καφετέριες που υπάρχουν εκεί είναι γεμάτες με νέους που πίνουν τον καφέ τους χαζεύοντας παιδιά που κάνουν skate. Απέναντι από την πλατεία είναι το μπιλιαρδάδικο που θέλω να πάω. Μόλις ανοίγω την πόρτα λερώνομαι από το ντουμάνι από τα τσιγάρα και την αηδία από τις άρρωστες βρισιές των εφήβων, θαμώνων του μαγαζιού. Τα μισά μπιλιάρδα άδεια και σκονισμένα. Όσοι έχουν πιάσει τ’ άλλα μισά κοπανάνε τις μπάλες σα σφαίρες γεμάτες οργή. Η πλευρά με τους υπολογιστές είναι τιγκαρισμένη. Στους είκοσι υπολογιστές που υπάρχουν στριμώχνουν τις μούρες τους καμιά πενηνταριά έφηβοι. Αυτό είμαστε στην πλειοψηφία μας. Μια γενιά που σάπισε πριν καλά καλά μεγαλώσει, άδεια κορμιά που περιφέρονται σε παγκάκια και οθόνες. Όλη η ουσία που υπήρχε μέσα μας σέρνεται στα φρεάτια και τους υπονόμους. Ένα μυαλό που δεν άντεξε την πλύση και ξέβαψε, χάνοντας μαζί με τα απόνερα όλα τα ιδανικά και τις ιδέες. Ίσως να μη φταίμε εμείς. Ίσως να φταίει η γενιά του Πολυτεχνείου που δε μας έδωσε τα πρότυπα και την ιδεολογία

που έπρεπε. Ίσως… Κοιμάμαι τώρα. Θολά τα μάτια μου αποβλακώνονται στη θέα μιας τηλεόρασης με χιόνια. Κοιμάμαι.

Ακούς;

δρόμια, ένα παιδί κλαίει, ένας γέρος κλαίει. Ακούς; Δεν ακούς.

του Δημήτρη Σταυρόπουλου (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

Σκέψου. Τριγύρω σου υπάρχει τόση πείνα, εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου είδους, απαξίωση και υποτίμηση. Τι κρίμα! Μα εσένα δε σ’ επηρεάζει, δε σε λερώνει, έτσι δεν είναι; Τώρα μπορείς να ξαπλώσεις στον άνετο καναπέ σου και να αποβλακωθείς μπροστά στην τηλεόραση. Τα μάτια σου κάνουν χιόνια μετά τα πρώτα εικοσιτετράωρα μπροστά στην οθόνη του PC. Έξω απ’ το παντζούρι φωνές, χρήμα που ρέει, σφαίρες που αποστρακίζονται στα νοτισμένα πεζο-

12-12-2008 Εκείνο το βράδυ ένας εκκωφαντικός ήχος σήμανε την έναρξη της σονάτας που εξερράγη σα δυναμίτης. Οι φλόγες εξαπλώθηκαν. Σύντομα όλες οι μεγάλες πόλεις είχανε μπει για τα καλά στο ρυθμό. Ψάχνουνε τα αιτήματα στο δρόμο των Εξαρχείων που ποτίστηκε με αίμα το ίδιο βράδυ. Έχουν κατακλύσει τους δρόμους των μεγάλων πόλεων σιδερένιοι άνθρωποι φορτωμένοι με πενήντα κιλά προστατευτικά γάντια, πιστόλια, ασπίδες, κράνη, άρβυλα, επιγονατίδες, αλεξίσφαιρα, δακρυγόνα, γκλομπ, χειροπέδες, κροτίδες και μια καρδιά μασίφ στο κέντρο βάρους είκοσι κιλών, καλά προφυλαγμένη ώστε να μη λυγίζει με τίποτα… Άλλη μια καταιγίδα δακρυγόνων, άλλοι κλαίνε, άλλοι τρέχουν, άλλοι σπάνε ό,τι βρουν στο διάβα τους. Εγώ αδρανής στη μέση του χάους γελάω μέσα μου. Γελάω γιατί μας βλέπω ενωμένους πλέον χωρίς να λυγίζουμε εύκολα. Αποδείξαμε σε όλους και στον εαυτό μας τον ίδιο ότι δεν πεθάναμε. Ότι υπάρχει μια στάλα ζωής μέσα μας που μπορεί να γίνει καταρράκτης. Νύχτες καταλήψεων που περνάνε με τα ακούσματα των Αctive Member και συζητήσεις για ανατροπές που δε φωτίστηκαν ακόμη. Δε με νοιάζει τίποτα πλέον, δε με νοιάζει η καθημερινότητα, η αϋπνία, τα χαμένα μαθήματα, το ξύλο στις πορείες ή αν θα σκοτωθώ από σφαίρες που μετά την καθημερινή τους βόλτα θα αποστρακιστούν στο στέρνο μου. Τώρα ξέρω ότι αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για

Και τώρα media. Ωραία. Ξαφνικά όλα είναι καθαρά. Ο Α θα βγάλει το καινούριο του τραγούδι! Κοίτα πόσα λεφτά έχει ο Β! Α, ωραία, ο Χ θ’ αλλάξει τον κόσμο! Ξύπνα, παιδί μου. Πρέπει να πας σχολείο, να μάθεις τη χημική σύσταση του κρεμμυδιού, να μάθεις τη μαθηματική εξίσωση της παραβολής, να μάθεις το ‘ειμί’. Να μη μάθεις ότι αυτό που κοιμάται μέσα στην κούτα στο πεζοδρόμιο είναι άνθρωπος, να μη μάθεις ότι αυτή η κοπέλα με τη μίνι φούστα και τις ζαρτιέρες δεν πουλάει καραμέλες, ότι αυτός με το κοστούμι και τη γραβάτα πληρώνεται γιατί πληρώνει το σύστημα. Να μάθεις να αδια-

ΑΝΤΕΔΡΑΣΑ ΑΝΤΙΔΡΩ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΩ

05.2009 /

μια ανατροπή, έναν κοινό στόχο. Τώρα μπορούμε να το πετύχουμε.

17-02-2009 Περπατάω πάλι στο δρόμο και βλέπω τους ίδιους πενηντάχρονους φορτωμένους με τα βάρη της καθημερινότητας. Το άγχος μήπως οι καταληψίες σπάσουν και άλλες βιτρίνες μόρφωσης από τα παιδιά – θύματα του σήμερα. Ας γυρίσουμε σπίτι μας, στα ιδιαίτερά μας, στα φροντιστήρια, στην τηλεόραση, στα υπνωτικά. Ας τους δώσουμε τώρα το δικαίωμα να κατουρήσουν τ’ άστρα που προσπαθήσαμε ν’ αγγίξουμε. Ας τους δώσουμε το δικαίωμα να παίξουν ζάρια με τα κεφάλια μας. Ας τους δώσουμε το δικαίωμα να μας βάλουν στη στάνη ξανά. Να μας ελέγξουν ξανά. Να μας βιάσουν ξανά. Τώρα θα χρησιμοποιήσουν για δόλωμα ένα τάλιρο, ενώ τα λαίμαργα στομάχια τους χωνεύουν χιλιάρικα. Ό,τι μείνει από τα αποφάγια τους θα τα δώσουν για την παιδεία. Τους ευχαριστούμε για την παράστασή τους. Θα πληρώσουμε εισιτήριο να τους δούμε ξανά;

φορείς. Τώρα πατάς το κουμπί της ΤV-παραπληροφόρησης. Τώρα πατάς πάνω στο κόκκινο υγρό που τρέχει στο δρόμο και λερώνει τα παπούτσια σου. ΄Όχι, δεν είναι το αίμα ανθρώπων που διεκδικούν μια παιδεία-αντιπαραπληροφόρηση, το αίμα αυτών που θέλουν ελεύθερο το παιδάκι που είναι κλειδωμένο στο αμπάρι του δουλεμπορικού, το αίμα εκείνων που ταΐζουν τα ψόφια ψάρια που ξέβρασε το πετρελαιοκηλιδοφόρο κύμα και αυτών που πολεμούν το σύστημα-γεωτρύπανο. Δεν είναι το αίμα εκείνων που θέλουν να ξέρουν… Τι; Θες κι εσύ να ξέρεις; Κι άλλος αποστρακισμός! Τα μάτια σου κάνουν χιόνια. Ακούς; Ο παλμογράφος χτύπησε συνεχόμενη γραμμή. Παύση.

/ 05.2009

Εξεγερμένη Νεολαί(ρ)α της Χρυσάνθης Κοσμά (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

Αν ρωτούσες έναν οποιονδήποτε ενήλικα ποια είναι η γνώμη του για τη γενιά μας δύο μήνες πριν, το πιθανότερο είναι να έκανε λόγο για «γενιά του καναπέ». Μετά, όμως, από τα συμβάντα του Δεκέμβρη, άρχισε μάλλον ν’ αναθεωρείται αυτή η άποψη. Μα, επιτέλους, ποια είναι αυτή η γενιά μας, τελικά; Η αλήθεια είναι πως, όπως σε κάθε γενιά, έτσι και στη δική μας υπάρχουν άτομα με διαφορετικές προσωπικότητες που λειτουργούν διαφορετικά σε διαφορετικές συνθήκες. Πιο κάτω θα αναλύσουμε σε γενικές γραμμές τους διάφορους τύπους της νεολαίας του 2009.

O “Ζαμάν Φου” (Κοινώς Στα(μπιπ!)ιστής) Γενικά: Ο τύπος που όντως ανήκει στη γενιά του φραπέ. Δε τον νοιάζει τι γίνεται γύρω του, αν ο κόσμος καίγεται, φτάνει που αυτός έχει τα προβλήματά του λυμένα (κοινώς, βασίζεται στους άμοιρους γονείς του που τρέχουν νυχθημερόν προκειμένου να μη του λείψει τίποτα). Στο σχολείο είναι μονίμως αδιάβαστος, μιας κι η Ζαμπονοκοπτική Χίου έχει χαμηλή βάση. Στις κινητοποιήσεις: Η καλύτερή του ήταν η κατάληψη που έγινε στο σχολείο του, γιατί βρήκε (άλλη μια) ευκαιρία ν’ αράξει σπίτι του. Τώρα και που δολοφονήθηκε ένα παιδί από κρατικό φορέα, τι έγινε; Γνωστός του ήταν, δα; Σιγά μην κάτσει ν’ ασχοληθεί. Φιλοδοξίες για το μέλλον: Να βολευτεί στο δημόσιο, ώστε να μπορεί να εξακολουθήσει να ζει παρασιτικά σε βάρος της κοινωνίας. Ο Τύπος και υπογραμμός Γενικά: Το καλό παιδί. Πρώτο στα μαθήματα. Μαζεμένο. Τακτικό κι επιμελές. Φέρεται πάντα σύμφωνα με τους κανόνες. Απόλυτα συμβιβασμένος με το σύστημα στο οποίο ζούμε. Μπορεί να μην του αρέσει, και μάλιστα καθόλου, αλλά δεν πολυπιστεύει ότι μπορεί ν’ αλλάξουμε κάτι, οπότε αποφάσισε να ζήσει τη ζωή του όσο μπορεί ακόμα ξέγνοιαστα. Πολύ συχνά για να τον περιγράψει ο φαρμακόγλωσσος περίγυρος χρησιμοποιεί τον όρο «φυτό». Στις κινητοποιήσεις: Βασισμένος στην πεποίθηση ότι κάθε κινητοποίηση είναι απλά μια αφορμή να χάσουμε μάθημα, επιμένει να σταματήσουν οι αποχές κι οι καταλήψεις γιατί έχουμε μείνει πίσω στα μαθήματα, θα χαθούν οι εκδρομές, η χρονιά, ίσως, και γενικά, καταστρέφεται το ­– ήδη ζοφερό – μέλλον μας. Φιλοδοξίες για το μέλλον: Να περάσει σε μια καλή σχολή, να τελειώσει και να κάνει μεταπτυχιακά, να βρει ένα καλό επάγγελμα που να τον γεμίζει και να πετύχει στη ζωή του. Μόνο που δεν τον ενημέρωσε κανείς πως το American Dream κατέρρευσε μαζί με την Αμερικανική οικονομία!!! Ο Επαναστάτης Γενικά: Δεν του αρέσει ο κόσμος (και με το δίκιο του) και θέλει να τον αλλάξει. Πάει κόντρα στο κατεστημένο, έχει άποψη για τα πάντα, είναι πρώτος για καταλήψεις και αγώνες, κοιμάται αγκαλιά με το Μαρξ, τον Έγκελς και το Μπουχάριν και έχει σχέσεις (ή θέλει να έχει σχέσεις) με τον αριστερό χώρο. Στις κινητοποιήσεις: Πρώτος και καλύτερος! Μέσα σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, έφαγε το δακρυγόνο και το ξύλο της αρκούδας, διαμαρτυρήθηκε, συγκρούστηκε με γονείς και συμμαθητές, συντόνισε τον αγώνα και άλλα επαναστατικά φρούτα. Που ‘σαι, Τσε, να τον καμαρώσεις! Φιλοδοξίες για το μέλλον: Περιμένει την επανάσταση ή, έστω, τη μεγάλη ανατροπή. Ετοιμάζει από τώρα την τραγιάσκα και κάνει πρόβα την “Κατιούσα” για όταν γίνει γενικός γραμματέας κάποιας παράταξης. Ο Υποψιασμένος Γενικά: Ούτε αυτός είναι ευχαριστημένος με τη σαπίλα του κόσμου,

αμφισβητεί τα πάντα, διαμορφώνει άποψη και σκοπεύει να σώσει ό,τι οι προηγούμενες γενιές κατέστρεψαν. Δε συμβιβάζεται εύκολα, περνάει από κόσκινο ό,τι του σερβίρουν πριν το δεχτεί αντί να το καταπιεί αμάσητο και δεν είναι καθόλου αδιάφορος για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Στις κινητοποιήσεις: Φυσικά συμμετείχε. Όσο μπορούσε. Διαμόρφωνε άποψη, τα «έχωνε» σε όποιον χρειαζόταν, παρακολουθούσε τις εξελίξεις κι έβριζε τον Κούγια ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Φιλοδοξίες για το μέλλον: Να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο για να μη δώσει στα παιδιά του το δικαίωμα να τον βρίζουν όπως αυτός τους γονείς του που τον έφεραν σ’ έναν τέτοιο κόσμο. Ο «Επαναστάτης» του καναπέ Γενικά: Εδώ ο βερμπαλισμός (μετάφραση: τα μεγάλα λόγια) πάει σύννεφο! Αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχια, λέει ο σοφός λαός. Και πράγματι, ενώ αυτός ο τύπος κάνει συνέχεια λόγο για σάπια κοινωνία, για οργή, αγώνα, επανάσταση και άλλα εποχιακά, δυστυχώς είναι πολύ απασχολημένος για να τα εφαρμόσει: πρέπει να κοιμηθεί! Στις κινητοποιήσεις: Όλη η οργή ξεχείλιζε από μέσα του. Έβγαζε λόγους επί λόγων για τη σημασία του να κινητοποιηθούμε, να εξεγερθούμε, να αγωνιστούμε, αλλά όταν ήρθε η ώρα… Χάθηκε! Κι όταν οι κινητοποιήσεις ησύχασαν επέστρεψε περήφανα για την παρασημοφόρηση για τις μεγάλες κουβέντες του. Όμως, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις, που λέει πάλι ο σοφός λαός, διότι στο τέλος το μόνο που εισέπραξε ήταν το παράσημο της ανοιχτής παλάμης!!! Φιλοδοξίες για το μέλλον: Να γίνει αρχηγός πολιτικής παράταξης, ενώ παράλληλα θα έχει βολευτεί κάπου στο δημόσιο… Για ασφάλεια, βρε αδελφέ!

05.2009 /

ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας της Κάτιας Κωττάκη (Γ‘ Γυμνασίου-Χορού)

Ζω στην Ελλάδα! Μικρή το έλεγα και ένιωθα περήφανη… Γιατί ναι, αν εξαιρέσεις τα τόσα προβλήματα της χώρας αυτής εν έτει 2009, η χώρα μου είναι μία από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου. Τώρα όμως στην εφηβική μου ηλικία… Να πω την αλήθεια; Ντροπή και οργή κυριαρχούν στον εσωτερικό μου κόσμο για το παρόν και το αβέβαιο μέλλον που τόσο με τρομάζει. Μα πού ζω, σκέφτομαι; Ανοίγω και διαβάζω μία εφημερίδα και πέφτω σε ένα άρθρο που ειλικρινά με προβλημάτισε πάρα πολύ. «Η Αττική θα πνιγεί στα σκουπίδια» γράφει. Και σίγουρα πολλοί από μας τώρα θα θεωρήσουν υπερβολική αυτή τη φράση… Μα συγγνώμη, αν δεν μας απασχολεί ο κόσμος που ζούμε και αργότερα θα ζήσουν τα παιδιά μας, ως πρωτεύον θέμα και ναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, τότε τι μας ενδιαφέρει; Το αν ο Ρέμος τα ξαναέφτιαξε με την Μακρυπούλια; Η λέξη ατομισμός είναι αυτή που μπορεί να μας χαρακτηρίσει. Όπως μου ‘χε πει και ο φίλος μου ο Βασίλης: «Τι να κάνεις; Κι εμείς πιόνια κάποιων άλλων είμαστε σε αυτό το σύστημα» και γέλασα! Μου φάνηκε αστείο και αναρωτήθηκα… εγώ δηλαδή ποιανού πιονάκι είμαι; Για να αποκτήσουμε το σύστημα αυτό – που πληροφοριακά, εδώ και κάτι χρόνια ονομάζεται «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» – χύθηκε αίμα κάποτε. Και θεωρητικά, τη ζούμε εμείς σήμερα… Και στο όνομά της να γίνονται αίσχη! Η αχαριστία στο μεγαλείο της! Τι κάνουμε; Κοιτάμε μόνο τα κακά και απλά τα τονίζουμε. Ε, ας αξιοποιήσουμε πρώτα τα ήδη υπάρχοντα και ύστερα ας αναζητήσουμε

άλλα! Μέχρι τότε όμως, ας σταματήσουμε πια τα λόγια και ας περάσουμε στις πράξεις, αφού αυτή είναι η ουσία! Ας σταματήσουμε να πιστεύουμε όλα τα παραμυθάκια που μας πουλάνε. Ας σταματήσουμε να είμαστε αμέτοχοι και απλά παθητικοί. Ό,τι γίνεται μας αφορά. Μπες στη διαδικασία του να μάθεις το πώς νιώθεις, όταν ακούς ότι η Αθήνα έχει διάρκεια ζωής 3,5 χρόνια ακόμα. Ξέρεις τι πραγματικά σημαίνει αυτό; Ότι σε 3 χρόνια από τώρα δε θα υπάρχει πια μέρος να αποτεθούν τα απορρίμματα της Αττικής. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με αρρώστειες κι ελλείψεις, άρα λιγότερη ζωή για τον πλανήτη… Προσπάθησε να συντονίσεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου ώστε να λειτουργούν ταυτόχρονα με τη μιλιά σου! Μάθε να βλέπεις, να ακούς και να φωνάζεις!!! Γυρίζω σελίδα στην εφημερίδα και βλέπω: «15χρονη ζητούσε βοήθεια στο Ίντερνετ για να αυτοκτονήσει»… Μα 15χρονη; Όλο και περισσότερα τέτοια περιστατικά από νέους ανθρώπους που αποτελούν το μέλλον αυτής της κοινωνίας. Τι θα γίνει; Ποιος είναι ο φόβος των νέων παιδιών και ποιος νοιάζεται να μάθει αλλά και να προσπαθήσει να βοηθήσει; Πιο κάτω, 13,4% για το 2008 μείωσης οι νέες παραγγελίες στη βιομηχανία… Μη λες κι εμένα τι με νοιάζει… Σε νοιάζει τόσο πολύ και θα το δεις όταν σε λίγα χρόνια δε θα έχεις να φας. Ας αισθανθούμε όλοι μαζί ένοχοι για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και ας ντραπούμε. Από τη μία βλέπεις την ευχάριστη πλευρά του σύγχρονου κόσμου ως προς την εξέλιξη, όπως το νέο εμβόλιο κατά του καρκίνου του

Α, τι καλή κυρία! της Νόρας Παπαδήμα (Β’ Γυμνασίου-Θεάτρου)

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διδάξεις, μα ο καθένας το δικό του προτιμά. Άλλοι με ξύλο συμμαζεύουνε τις τάξεις, κι άλλοι μ’ αγάπη μιλάνε στα παιδιά. Ο πιο σωστός όλοι αναρωτιούνται ποιος να είναι. Αν ψάξουν την απάντηση κάπου κρυμμένη θα τη βρούνε. Ποιος ο στόχος του μαθήματος; Να μάθει το παιδί παπαγαλία; Ή απλά να αδιαφορεί, με παγερή αδιαφορία, καθώς το μάθημα δεν είχε επιτυχία; Όχι. Ο στόχος είναι απλός. Τα παιδιά να μαθαίνουν, να χαίρονται, να δημιουργούν κι όχι να βαριούνται και το σχολείο να μισούν.

Εσύ, καθηγητή μου, μ’ ακούς; Μπες στην τάξη με κέφι, χαμογέλα κα δείξε ότι μας αγαπάς. Μην αδιαφορείς για μας. Φέρε αντικείμενα να δείξεις στα παιδιά, βιβλία, πίνακες κι άλλα πολλά. Σπάσε το πρότυπο μαθητής-κυρία, δεν έχει πάντα η ηλικία σημασία. Γνώση μπορεί να έχουνε πολλοί, ας είναι κι από σένα πιο μικροί. Δώσε στα παιδιά το δικαίωμα να διδάξουν μια φορά. Κάνατε μάθημα για τη φύση; Πήγαινέ τα στο δάσος και στην παραλία. Αμέσως θ’ ακούσεις: Α, τι καλή κυρία! Δεν είναι ανούσια όλ’ αυτά, τα παιδιά έτσι

τραχήλου της μήτρας, από την άλλη με όλα τα παραπάνω βλέπεις πως κάπου εδώ τελειώνουν τα όρια. Πόσο να αντέξει ο πλανήτης τα τόσα δις αδιάφορων ανθρώπων; Εμείς στους καναπέδες μας μπροστά στο χαζοκούτι και τα χέρια σταυρωμένα, ε; Δεν είμαι ίδια με εσάς. Δεν είμαι αναίσθητη εγώ. Για αυτό σας γράφω αυτά, λοιπόν. Ας γίνουμε μία ομάδα. Ενεργή ομάδα. Μέσα από απλά πράγματα, θα αλλάξουμε τον κόσμο. Διότι αξίζει… Ελάτε όλοι μαζί!!!

Δύο και δύο κάνουν τέσσερα, τέσσερα και τέσσερα οχτώ Οχτώ και οχτώ κάνουν δεκάξι. Επαναλάβατε! Λέει ο δάσκαλος

Ζακ Πρεβέρ

μαθαίνουνε πολλά. Κι όμως, όπου χρειαστεί, πρέπει να είσαι αυστηρή. Να ζητάς τις εργασίες, αλλά να μη βάζεις τιμωρίες. Μίλα μ’ επιχειρήματα σπουδαία και κάνε με τους μαθητές παρέα. Κάν’ τους ν’ αγαπήσουνε ξανά το μάθημά σου, με χαρά. Μην απειλείς με απουσία, ανήκει πια στην ιστορία. Αν τα παιδιά είναι ευχαριστημένα, φωνές και τιμωρίες θα μείνουν στα περασμένα.

/ 05.2009

ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ

ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Κοιμήσου… ΠΟ…ΤΗΣ: Δε θέλω… ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Γιατί; ΠΟ…ΤΗΣ: Θέλω να γράψω. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Να γράψεις; ΠΟ…ΤΗΣ: Ναι.. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τι να γράψεις; ΠΟ…ΤΗΣ: Ό,τι δε θες εσύ. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Δηλαδή; ΠΟ…ΤΗΣ: Για τις κλεψιές σου. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Για στάσου! Τι σου έκλεψα, δηλαδή; ΠΟ…ΤΗΣ: Τη ζωή μου! Μου έκλεψες την ελευθερία μου να σκέφτομαι, τη δυνατότητα να ζω κανονικά, να γελάω, να λέω καλημέρα και η μέρα να ΄ναι όντως καλή για όλους! ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Γιατί, εσύ δε μου έδωσες το δικαίωμα; Κάθισες στη δημόσια καρέκλα που σου έδωσα, έκανες και κάνα-δυο παιδιά χωρίς να παντρευτείς, βγάζεις το πολύ 1000 ευρώ το μήνα να τους ζεις όλους: παππούδες, γιαγιάδες, οικογένεια, εαυτό, τι άλλο θες; Να γίνεις σαν εμένα; Δεν είσαι με τα καλά σου! Δε σου είπα, όταν στα έδωσα όλα αυτά πως μόνον εγώ μπορώ να έχω προνόμια; Είμαι πολιτικός και προνομιούχος, έχω εξουσία και την ασκώ πάνω σου όποτε θέλω! Να με ευγνωμονείς! ΠΟ…ΤΗΣ: Και γιατί να μη γίνω σαν εσένα; Εσύ κι οι όμοιοί σου δεν είστε πάνω από χίλιοι.

Η Καληνύχτα του Τέλους (Μονόπρακτο) του Κωνσταντίνου Κουτρούλη (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

Εγώ είμαι σχεδόν δέκα εκατομμύρια! Αν γίνω ανώτερός σου, θα σε κυβερνάω εγώ. Γιατί; Ας είμαι απλά ίσος μ’ εσένα, με ίσες ευκαιρίες, χω­ρίς κλεψιές. Η ζωή δεν είναι παιχνίδι που κανείς δε θα στενοχωρηθεί στο τέλος που τον κλέψανε. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Και γιατί δεν αλλάζεις όλη την κατάσταση; Πάρε το παιχνίδι στα χέρια σου! Μην ξεχνάς… είμαι εδώ χάρη σ’ εσένα. ΠΟ…ΤΗΣ: Πράγματι. Ξέρεις κάτι; Τώρα νυστάζω. Θα πάω για ύπνο και το πρωί τα ξαναλέμε. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Καληνύχτα. ΠΟ…ΤΗΣ: Η νύχτα δεν είναι καλή. Καμία νύχτα δεν είναι καλή. Απλά σε ξεκουράζει. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Καλή ξεκούραση, τότε. Αύριο θα έχουν ξεχαστεί όλα. ΠΟ…ΤΗΣ: Μπα, όχι. Απλά θα βαριέμαι να τα ξανασυζητάω. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Καλώς. ΠΟ…ΤΗΣ: Ευχήσου μου, τουλάχιστον, όνειρα γλυκά. Είναι το μόνο που μου έμεινε. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Πιστεύεις πως τα όνειρα βγαίνουν αληθινά; ΠΟ…ΤΗΣ: Ναι. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τότε σου αφαιρώ το δικαίωμα να ονειρεύεσαι. Μπορεί να δεις τίποτα κακό για μένα και να «ξυπνήσεις». ΠΟ…ΤΗΣ: Τότε σκότωσέ με. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Δε θέλω, μου χρειάζεσαι! Την επόμενη φορά θα με ξαναψηφίσεις. Τι θα γίνω χωρίς εσένα; ΠΟ…ΤΗΣ: Ένα μ’ εμένα. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Αποκλείεται! ΠΟ…ΤΗΣ: Τότε δε μου μένει τίποτα. Ούτε όνειρα, ούτε ελπίδα, ούτε δύναμη να παλέψω. Τίποτα. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Είσαι ακόμα ζωντανός όμως. ΠΟ…ΤΗΣ: Δε θα το ΄λεγα. Πιο πολύ με νεκρό μοιάζω. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τότε να σου κάνω κηδεία! ΠΟ…ΤΗΣ: Θα ξοδευτείς για ΄μένα; ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Σωστά, δεν το σκέφτηκα. Όχι, αν είναι έτσι, θάψου μόνος σου. ΠΟ…ΤΗΣ: Με τι λεφτά; ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Κάνε το άλλο: άναψε ένα σπίρτο, λούσου με βενζίνη και κάψου. ΠΟ…ΤΗΣ: Βενζίνη; Πού θα βρω να την αγοράσω; ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τόσα πρατήρια, βρε αδερφέ! ΠΟ…ΤΗΣ: Τόσο ακριβά, βρε υπουργέ! ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Λοιπόν, με έπεισες,, θα σου δώσω εγώ τη βενζίνη. Την επομένη, θα βγω στις ειδήσεις και θα το ονομάσω κοινωνικό έργο! ΠΟ…ΤΗΣ: Δώσε και στην οικογένειά μου… ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Πολλά ζητάς! ΠΟ…ΤΗΣ: Έστω στην κόρη μου και το γιο μου. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Κάτσε να τελειώσουν το σχολείο να πάρω κι απ’ αυτούς κάτι κι ύστερα θα τους

κάνω κι αυτωνών τη χάρη. ΠΟ…ΤΗΣ: Να ΄σαι καλά. (Κλείνει τα μάτια). ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Κοιμάσαι; Μην κοιμηθείς! ΠΟ…ΤΗΣ: Γιατί; ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Θα ονειρευτείς! Είπαμε δεν πρέπει! ΠΟ…ΤΗΣ: Μην ανησυχείς, θα προσέχω. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Καλά τότε. Καλόν ύπνο. ΠΟ…ΤΗΣ: Ευχαριστώ (Παύση. Σηκώνεται και φεύγει). ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Πού πας; ΠΟ…ΤΗΣ: Κάτι θυμήθηκα. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Σαν τι; ΠΟ…ΤΗΣ: (Παύση). Το ξέχασα. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Ψεύτη! Τίποτα δε θυμήθηκες! ΠΟ…ΤΗΣ: Μη με λες εμένα ψεύτη! Ψέματα δεν είπα ποτέ! Σε αντίθεση μ’ εσένα… ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: ΜΑ τόσο πάθος να μου την πεις, κάτσε να συζητήσουμε… ΠΟ…ΤΗΣ: Δε θέλω, νυστάζω, θέλω να κοιμηθώ. Και να ονειρευτώ! ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Μα είπαμε πως δε θα ονειρεύεσαι πια! ΠΟ…ΤΗΣ: Άλλαξα γνώμη, θα ονειρεύομαι για πάντα! ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τότε πρέπει να σκοτώσω τα όνειρά σου. ΠΟ…ΤΗΣ: Κάν΄ το τότε. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Πολύ ακριβά θα μου στοιχίσει αυτός ο φόνος. ΠΟ…ΤΗΣ: Τότε μην το κάνεις. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Πρέπει, όμως…. ΠΟ…ΤΗΣ: Τότε κάν΄το. (Του δίνει το μαξιλάρι και ξαπλώνει). Όταν ξανασυναντηθούμε, να μου πεις πώς τέλειωσε. ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Το ξέρω ήδη. ΠΟ…ΤΗΣ: Τι θα γίνει; ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Θα σου πω μίαν άλλη φορά. Πρέπει να τελειώνω να κοιμηθώ κι εγώ. Καληνύχτα. ΠΟ…ΤΗΣ: Αυτή θα είναι πράγματι καλή νύχτα. (Ο πολι…κός τον πνίγει με το μαξιλάρι). ΠΟΛΙ…ΚΟΣ: Τι ανόητος! Ξέχασα να του πω πως είχε αμελήσει να πληρώσει τους λογαριασμούς των τελευταίων μηνών σε ΔΕΗ και ΟΤΕ. Κρίμα. (Ξαπλώνει δίπλα στο νεκρό). Πώς θα τελειώσει δε με ρώτησες. Να το θυμάμαι. Θύμισέ το μου κι εσύ να μην το ξεχάσω, όπως όλες τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Τι σόι πολιτικός θα ήμουν; Κανένας θεματοφύλακας της ηθικής, έντιμος, φιλότιμος, να με πάρουν στο δούλεμα; Δε θα ΄σαι με τα καλά σου! Όχι, με τίποτα… (Παύση). Ευτυχώς, δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι δύναμη έχουν αυτός κι οι όμοιοί του. Αλλιώς, σίγουρα θα ήξερα το τέλος. Τώρα, ούτ’ εγώ δεν ξέρω πού βαδίζουμε. (Παύση). Νύσταξα. Άντε, καληνύχτα μου. (Ξαπλώνει. Ύστερα από πολύ λίγο ξανασηκώνεται… Παύση). Ίσως είναι καλύτερα να φύγω. Τίποτα δεν είναι ίδιο εδώ πια. Ναι, καλύτερα… (Φεύγει).

Οι -ισμοί στην Τέχνη της Χρυσάνθης Κοσμά (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

Για βοήθεια στα παιδιά που διδάσκονται Iστορία της Tέχνης, καθώς και για όσους ενδιαφέρονται γενικότερα, θα αναλυθούν παρακάτω διάφορα σημαντικά καλλιτεχνικά ρεύματα και κινήματα με τη βοήθεια του παραδείγματος της Κοκκινοσκουφίτσας, όπως θα προσεγγιζόταν από κάθε κίνημα: Ρεαλισμός Ο Ρεαλισμός αποδίδει τα πράγματα όπως είναι, με αληθοφανή τρόπο, αναλύοντας, λίγο-πολύ, την πραγματικότητα. Κάποτε, στη Γαλλική επαρχία, γύρω στο 1500, ζούσε ένα κοριτσάκι με τη μητέρα του. Ήταν φτωχές και γι’ αυτό το κοριτσάκι είχε μόνο μια κόκκινη κάπα με κουκούλα για πανωφόρι, οπότε την φώναζαν Κοκκινοσκουφίτσα. Κάποτε, η γιαγιά της, που ζούσε σ’ ένα σπίτι μακριά απ’ το χωριό, κοντά στο δάσος, αρρώστησε. Η μητέρα της, έχοντας πολλές δουλειές, έστειλε την κόρη της, για να φροντίσει τη γριά γυναίκα, γιατί η ίδια δεν μπορούσε. Η Κοκκινοσκουφίτσα, όντας παιδί, παρά τις προειδοποιήσεις της μητέρας της, μπήκε στο δάσος να παίξει. Ένας πεινασμένος λύκος τη μυρίστηκε και την κυνήγησε. Η τρομοκρατημένη Κοκκινοσκουφίτσα το έβαλε στα πόδια. Με το μυαλό θολωμένο απ’ τον πανικό, έφτασε στο σπίτι της γιαγιάς της, μπήκε γρήγορα κι έκλεισε την πόρτα, μανταλώνοντάς την. Οι δύο γυναίκες φώναζαν απελπισμένες για βοήθεια. Για καλή τους τύχη, ένας κυνηγός που περνούσε άκουσε τις φωνές τους, πλησίασε να δει τι συνέβαινε και μόλις είδε το λύκο, τον πυροβόλησε. Η γερόντισσα και το κορίτσι σώθηκαν και ο κυνηγός τα ΄κονόμησε χοντρά πουλώντας το τομάρι του λύκου για γούνα. Ρομαντισμός Ο Ρομαντισμός διαπραγματεύεται έντονα συναισθήματα, τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης και ιδανικά όπως θάρρος, ελευθερία, αγάπη κλπ. Ζούσαν κάποτε σ’ένα φτωχικό σπιτάκι η Κοκκινοσκουφίτσα που φορούσε πάντα την ωραία βαθυπόρφυρη κάπα της και η μητέρα της. Ήταν ευτυχισμένες με την αγάπη που ενώνει τη μάνα με το παιδί. Κάποτε, η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας αρρώστησε και η μητέρα της την έστειλε στο σπίτι στο δάσος, να της πάει ένα καλαθάκι φαγητό. Η Κοκκινοσκουφίτσα περπατώντας θαύμαζε την υποβλητική δύναμη του δάσους και, βλέποντας μερικούς πανέμορφους ασφοδέλους, η καρδιά της σκίρτησε και τους μάζεψε, ξέροντας πως θα άρεσαν στη γιαγιά. Τότε, ξεπρόβαλε ένας κακός λύκος. «Για πού το ΄βαλες, γλυκό μου κοριτσάκι;» τη ρώτησε. «Πάω στη γιαγιά μου που μένει πίσω από τη ρεματιά», του απάντησε η αθώα Κοκκινοσκουφίτσα, αγνοώντας τις σκοτεινές προθέσεις του δολερού και απεχθούς λύκου, που δεν έχασε χρόνο: πήγε στο σπίτι της γιαγιάς, έκανε την έντρομη γυναίκα μια χαψιά και φόρεσε τα ρούχα της. Η Κοκκινοσκουφίτσα, όταν έφτασε, συγκινημένη που ξανάβλεπε τη γιαγιά της, έπεσε με γέλια και με κλάματα στην αγκαλιά της. Πού να ‘ξερε, η φουκαριάρα! «Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλα χέρια;», ρώτησε το σιχαμένο το λύκο, μεταμφιεσμένο στη γιαγιά της, με ανείπωτη αγάπη. «Για να σε χαϊδεύω καλύτερα!», αποκρίθηκε. «Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα;», ξαναρώτησε με λατρεία. «Για να σε βλέπω καλύτερα!», της αποκρίθηκε ο απάνθρωπος λύκος, κάνοντάς τη να βουρκώσει από συγκίνηση. «Και γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα;», ρώτησε με πάθος η Κοκκινοσκουφίτσα. «Για να σε φάω καλύτερα!» ωρυόταν ο λύκος κάνοντάς τη μια μπουκιά. Η γιαγιά κι η εγγονή, τρομοκρατημένες και φυλακισμένες στην κοιλιά του λύκου μόνη παρηγοριά είχαν η μία την άλλη. Έχυσαν μαύρο δάκρυ. Όμως, ο ηρωϊκός κυνηγός κατέφθασε με το σπαθί του, έσπασε την πόρτα και ξέσπασε: «Ετοιμάσου, ελεεινέ λύκε! Ήρθε το τέλος σου!», φώναξε με θάρρος.

ΣΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

05.2009 /

«Ποτέ!», αντιγύρισε ο λύκος. Πάλευαν ώρες, μα ο γενναίος κυνηγός δε λύγισε, δε λιποψύχησε στιγμή! Στο τέλος, έσκισε την κοιλιά του λύκου, που ξεψύχησε εξαπολύοντας κατάρες κατά του κυνηγού με όλο του το μίσος. Εγγονή και γιαγιά απελευθερώθηκαν απ’ τα σπλάχνα του άσπλαχνου λύκου. «Κοκκινοσκουφίτσα», είπε με τρεμάμενη φωνή ο κυνηγός γονατίζοντας μπροστά της, «δέχεσαι να με παντρευτείς;». Η Κοκκινοσκουφίτσα κοκκίνισε. «Μακάρι να μπορούσα, αλλά είμαι μόνο μια φτωχιά κι ασήμαντη κοπέλα. Πώς να σταθώ δίπλα σου, ηρωϊκέ κυνηγέ;» «Αλίμονο, Κοκκινοσκουφίτσα, δεν έχει σημασία. Σ’ αγαπώ! Σαν τη ζωή μου, κι ακόμα παραπάνω! Σαν τον Ολυμπιακό μου! Μόνο αυτό με νοιάζει!» Κι έτσι η Κοκκινοσκουφίτσα κι ο κυνηγός εκπλήρωσαν τη μοίρα τους, σφραγίζοντας τον έρωτά τους με ένα φιλί. Σουρεαλισμός: Το κίνημα του σουρεαλισμού έχει να κάνει με το παράλογο, το υποσυνείδητο και τα όνειρα και με την άρνηση της λογικής. Η Κοκκινοσκουφίτσα κολυμπάει σε κόκκινες κουκούλες που λύνουν ξύλινα σπιτάκια και λύκοι κωπηλατούν σε ιπτάμενα καλαθάκια κυνηγών φορώντας ρόμπες. Οι γιαγιάδες πυροβολούν τα δάση από φαγητά κι οι κυνηγοί κόβουν μανταλάκια από ξύλινα λουλούδια που κατσαδιάζουν οι μαμάδες με τους απρόσεκτους, αμφίδρομους βήχες. Νεοκλασικισμός: Ο νεοκλασικισμός διαπραγματεύεται την αναβίωση του αρχαιοελληνικού ιδεώδους. Με άλλα λόγια, μιμείται την αρχαία ελληνική τέχνη. (Ο χορός αποτελείται από λουλούδια) Κάποτε, στην αρχαία Ελλάδα, ζούσε ένα κοριτσάκι απ’ τη γενιά του Αχιλλέα που λεγόταν Πορφυροχιτωνία, γιατί φορούσε έναν κόκκινο χιτώνα. Η θεά Ήρα έστειλε αρρώστια στη γιαγιά της, γιατί είχε διαπράξει ύβρη, ισχυριζόμενη πως μαγείρευε καλύτερα από αυτήν. Η Πορφυροχιτωνία έβαλε σ’ ένα καλάθι φρούτα, μέλι και κρασί, για να κάνει σπονδές στη θεά και να την εξευμενίσει και πήγε να περιποιηθεί τη γιαγιά της, κινούμενη από το χρέος απέναντι στην οικογένεια της. Στάσιμο Α’ Ο Δίας την είδε από τον Όλυμπο και την ερωτεύτηκε, τόσο όμορφη που ήταν. Κατέβηκε λοιπόν στη γη, με τη μορφή λύκου για να την αποπλανήσει, όμως εκείνη δεν ενέδωσε και συνέχισε το δρόμο της. Στάσιμο Β’ Η Ήρα, όμως, ζήλεψε και αποφάσισε να εκδικηθεί. Έστειλε έναν κακό

/ 05.2009

λύκο στη γιαγιά, εκείνος την καταβρόχθισε πάραυτα και φόρεσε τα ρούχα της. Στάσιμο Γ’ Η Πορφυροχιτωνία έφτασε στο σπίτι της γιαγιάς της. Αφού έκανε τις σπονδές γύρισε στο λύκο-γιαγιά. Πορφ: «Ω, μήτερ της μητρός μου, διατί αι χείρες σου είναι τόσο μεγάλες;» Λυκ: «Για να σε θωπεύω το κάλλιον!» Πορφ: «Ω, μήτερ της μητρός μου, διατί οι οφθαλμοί σου είναι τόσο μεγάλοι;» Λυκ: «Για να ορώ σε το κάλλιον!» Πορφ: «Ω, μήτερ της μητρός μου, διατί το στόμα σου είναι τόσο μεγάλο;» Λυκ: «Για να φάγω σε το κάλλιστον!!!» Κι έφαγε την Πορφυροχιτωνία.

Στάσιμο Δ’ Ο Ήρωας Ηρακλής, έχοντας μόλις σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας, περνώντας από κει, βρήκε το λύκο και τον σκότωσε, προκαλώντας ακόμα περισσότερο την οργή της Ήρας προς αυτόν μεν, ελευθερώνοντας δε την Πορφυροχιτωνία και τη γιαγιά της. Η επόμενη τραγωδία της τριλογίας είναι «Η υποδυομένη Γαλή». Μινιμαλισμός: Ο μινιμαλισμός είναι μοντέρνο καλλιτεχνικό κίνημα που χαρακτηρίζεται από έντονη αφαίρεση και λιτότητα. Η Κοκκινοσκουφίτσα πήγαινε στη γιαγιά της, την έφαγε ο λύκος, αλλά την έσωσε ο κυνηγός. (Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο)

Manga της Aλκυόνης Πολυζώνη (Γ‘ Γυμνασίου-Εικαστικών)

Τα manga είναι χαρακτηριστική ιαπωνική μορφή τέχνης και, πιο συγκεκριμένα, ιαπωνικά κόμικς. Υπάρχουν διάφορα είδη manga. Τα πιο βασικά είναι τα Shōnen, για αγόρια μέχρι και την εφηβική ηλικία και τα Shōjo, για κορίτσια μέχρι και την εφηβική ηλικία. Επίσης υπάρχουν και τα Seinen, για άντρες, τα Josei ή Redihomi, για γυναίκες, τα Komodo, για παιδιά και πολλά άλλα.

κε ως ονομασία αυτού του είδους των κόμικς τον 19ο αιώνα μετά την κυκλοφορία του έργου “Hakushai Manga” του καλλιτέχνη Hakushai. Εκτός από την Ιαπωνία, τη χώρα προέλευσής τους, τα manga έχουν διαδοθεί και σε άλλες χώρες, Κίνα, Κορέα, Γαλλία, Γερμανία, Η.Π.Α. κ.ά. Οι μεγαλύτεροι εκδοτικοί οίκοι manga είναι η Tokyopop, η Del-Rey και τα περιοδικά Shōnen-Jump και ShōjopBeat.

Τα Shōnen είναι ιστορίες περιπέτειας και δράσης και συνηθίζουν να αντλούν τα θέματά τους από την ιστορία και τους μύθους της Ιαπωνίας π.χ. από τους σαμουράι, νίντζα, σινγκιγκάμι (θεούς-πνεύματα του θανάτου στην Ιαπωνία) κ.ά. Τα Shōjo είναι ιστορίες δράματος, αγάπης και κωμωδίες και το περιεχόμενό τους βασίζεται στην ιαπωνική εθνοτυπία και καθημερινότητα.

Στα ιαπωνικά ο δημιουργός manga ονομάζεται “Μanga-ka”. Μερικοί πολύ γνωστοί Μanga-ka είναι: Masashi Kishimoto (Naruto), Hiroyuki Takei (Shaman king), Jae-Hwan Kim (The sunwell trilogy), Svetlana Chmakova (Dramacon), ομάδα Clamp (Cardcaptor Sakura), Akira Toriyama (Dragonball), Kazuki Takahashi (Yu-Gi-Oh), Nobuhiro Watsuki (Ruroni Kenshin), Misaho Kujiradou (Princess Ai) και πολλοί άλλοι.

Η λέξη manga σημαίνει τυχαίες και παράξενες εικόνες και καθιερώθη-

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008

Ιωσήφ Κουσίδης

Άγγελος Παπαδόπουλος

Γιάννης Τόβας Ιόλη Καρύκα Μανταλένα Τίγκιλη Ελισάβετ Δενέγρη

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

10

Αγγελική Κάντζο-Φιλιππή

Τζωρτζίνα Καπράλου

Λένα Πλατανιά

Βάια Χούχλια

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

11

Ζωή Καρελλά

Σταμάτης Καρυστινός

Μελίνα Κολαρετάκη

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΑ-ΕΞΩ 12

ΣΕ ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ

05.2009 /

Όταν μιλούν τα παιδιά... του Λυκούργου Σκιαδά (Α’ Γυμνασίου-Θεάτρου)

Σε κάθε σχολείο προκύπτουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όταν ρωτιούνται οι μαθητές του. Έτσι αποφάσισα να πραγματοποιήσω μία μικρή έρευνα μέσα στο Καλλιτεχνικό Σχολείο. Οι μαθητές που ρωτήθηκαν είναι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, της Γ΄ Γυμνασίου και της Α΄ Λυκείου.

(H Α΄ Γυμνασίου συμβολίζεται με το γράμμα Α, η Γ΄ με το γράμμα Γ και η Α΄ Λυκείου με τα Α.Λ.) Ερώτηση: Τι σου αρέσει στο σχολείο; Α. Το ότι μαθαίνουμε Υποκριτική. Το ότι έχω την ευκαιρία να συμμετέχω στο θεατρικό κόσμο. Η κουλτούρα, η καλή επικοινωνία με τους δασκάλους. Γ. Τα καλλιτεχνικά μαθήματα που δεν έχουν άλλα σχολεία. Τα παιδιά που δεν έχουν πρόβλημα, όταν δει κανείς τα πράγματα διαφορετικά. Α.Λ. Θεωρώ ότι το Καλλιτεχνικό Σχολείο δεν προσφέρει στα παιδιά μόνο προετοιμασία για επαγγελματική κατάρτιση σε κάποια από τις κατευθύνσεις, αλλά δίνει την ευκαιρία στα παιδιά αντί να βιώσουν την ξύλινη, ψεύτικη και σκληρή πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου, να έχουν διαφορετικού τύπου γνώση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μαθημάτων, δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να δρουν ενάντια σε αυτά που τους καταπιέζουν. Ερώτηση: Τι δε σου αρέσει στο σχολείο; Α. Δε μου αρέσει η αίθουσα θεάτρου. Η ποιότητα του φαγητού. Γ. Το ότι δεν έχουμε δικό μας κτίριο, καθώς και το ότι το Υπουργείο Παιδείας δε δίνει σημασία στο σχολείο μας, παρότι είναι ένα από τα λίγα καλλιτεχνικά σχολεία της Ελλάδας. Α.Λ.Το ότι ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών δεν εκτιμά τη διαφορετική παιδεία που τους δίνεται και, αντίθετα, δε σέβεται το χώρο.

ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ

13

Ερώτηση: Ήσουν στις καταλήψεις συνέχεια; Πώς ήταν το σχολείο όταν είχαμε κατάληψη; Α. Όχι, το σχολείο ήταν χάος. Ναι, το σχολείο είχε έναν πιο επαναστατικό χαρακτήρα. Γ. Ναι. Κάποια παιδιά όμως, είχαν πειράξει το σχολείο. Α.Λ. Ναι, νομίζω ότι τα περισσότερα παιδιά υπερασπίστηκαν μέσω της κατάληψης τις αξίες και τα πιστεύω αυτού του σχολείου. Το ίδιο ίσχυσε και σε ευρύτερο επίπεδο. Ερώτηση: Τι νομίζεις ότι κερδίσαμε από την κατάληψη; A. Κάτι καλό βγήκε, αλλά δεν ήταν αρκετό. Φανήκαμε σαν Καλλιτεχνικό και αποδείξαμε ότι δεν είμαστε η γενιά του καναπέ. Γ. Μάθανε λίγοι περισσότεροι ότι υπάρχει το Καλλιτεχνικό αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό που έκανε όλη η Ελλάδα μαζί (δηλαδή να τραβήξει την προσοχή της κυβέρνησης μέχρι να βάλει χειρότερους νόμους και φόρους). Α.Λ. Πολλοί μαθητές πολιτικοποιήθηκαν και κοινωνικοποιήθηκαν αντιδρώντας στην άδικη και αναίτια δολοφονία του Αλέξη. Επιτέλους, η νέα γενιά συνειδητοποίησε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Η θυσία του Αλέξη μας ξύπνησε, ο Αλέξης σήμερα χαρακτηρίζεται ως ένας αδικοχαμένος μαθητής. Μπορεί να είμαι ένα παιδί της Α΄ Γυμνασίου αλλά με τις συνεντεύξεις που πήρα κατάλαβα πώς σκέφτονται, πώς νιώθουν και πώς αισθάνονται γενικά οι συμμαθητές μου που βρίσκονται σε ένα τόσο χαρισματικό σχολείο. Επίσης, συνειδητοποίησα τις διαθέσεις και τις σκέψεις τους καθώς και τη στάση τους απέναντι στα ανατριχιαστικά γεγονότα του Δεκεμβρίου που μας ξύπνησαν και εξαιτίας των οποίων καταλάβαμε τόσα σημαντικά πράγματα!

Μηνύματα Προσοχή: τα μανιτάρια φυτρώνουν εκεί που δεν το περιμένεις. ______________________________________________

Κάθε πρωί σε βλέπω μπροστά μου να μου τραγουδάς έρωτα, ω έρωτα. Είσαι το μικρό χαζό με μια τρομερή αφάνα. Χαζούλι μου… AfaneiRous. ______________________________________________

Ι hear the land of denial is lovely this time of year… ΒΑΓΙΑ ______________________________________________

Όχι ρε Τσίγκο! Τι πήγες και το ‘κοψες το τσουλούφι; Έχασες το σήμα κατατεθέν σου!!! ______________________________________________

Λοιπόν: Ιάσονα, σου ζητώ συγγνώμη για όσες φορές σε ειρωνεύτηκα χωρίς καν να σε ξέρω. Ήταν εντελώς ανώριμο εκ μέρους μου να κάνω κάτι τέτοιο, χωρίς

ουσιαστικά να μου έχεις κάνει τίποτα. Ζητώ συγγνώμη. Η Emma ______________________________________________

Kinderakia m cc latreuw Alc +kat+mr9+Perc +mama

______________________________________________

Piggoufine συγκεντρώσου! Δεν είναι καιρός για έρωτες και ειδικά για τον συγκεκριμένο!

So, let’s talk about your life! Κατάλαβες ελπίζω!

AfaneiRous<3=P

______________________________________________

Εμπειρία πες μου τι να κάνω με το γνωστό και πάντοτε υπαρκτό θέμα μου!!!

/ 05.2009

ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

14

Κρατική Σχολή Χορού της Νίκης Βιδάλη (Γ’ Γυμνασίου-Χορού)

Η Κρατική Σχολή Χορού, αλλιώς Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης (ΚΣΟΤ) ανήκει στην ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης και λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού προσφέροντας δωρεάν φοίτηση στους σπουδαστές της. Η ΚΣΟΤ ιδρύθηκε το 1934 από την Κούλα Πράτσικα στην αρχή ως ιδιωτική επαγγελματική σχολή. Το 1973 η Κ. Πράτσικα παραχώρησε στο κράτος τη σχολή, οπότε μετονομάστηκε σε Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης. Παραμένει η μόνη Κρατική Σχολή Χορού και μέσα στα 72 χρόνια λειτουργίας της έχει συνεχίσει και έχει καλλιεργήσει την παράδοση του κλασικού και του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα. Η Κρατική Σχολή Χορού έχει ως σκοπό τη δημιουργία επαγγελματικών στελεχών της τέχνης του χορού στους τομείς χορευτών, χορογράφων και καθηγητών χορού. Έχει ως στόχο μία εκπαίδευση όχι στατική, αλλά δυναμική, που διδάσκει τους νέους πώς να αντιλαμβάνονται κάθε τι νέο, με ταχύτητα που απαιτεί η σύγχρονη εποχή μας. Μια εκπαίδευση που μέσα από την πειθαρχία και τη σκληρή δουλειά απελευθερώνει τη δημιουργικότητα. Υπάρχουν δύο τμήματα που λειτουργούν: 1. Προεπαγγελματικά τμήματα Στο τμήμα αυτό γίνονται δεκτά αγόρια και

κορίτσια από 8 - 17 ετών, με στόχο την κατάλληλη εκπαίδευση, ώστε να ασχοληθούν επαγγελματικά με το χορό. Η εισαγωγή τους γίνεται με εξετάσεις.

2. Επαγγελματικά τμήματα Στο τμήμα αυτό γίνονται δεκτοί μόνο απόφοιτοι Λυκείου, με στόχο την κατάκτηση του πτυχίου τους, ως χορευτές, χορογράφοι ή καθηγητές χορού μετά από 3 έτη φοίτησης. Τα μαθήματα που διδάσκονται στην Κρατική Σχολή Χορού χωρίζονται σε πρακτικά και θεωρητικά. Πρακτικά 1. Μπαλέτο (σύστημα RAD, Yaganova) 2. Σύγχρονος χορός (τεχνική Graham, Release, Cunnigham & Limon) 3. Χορογραφία 4. Ρυθμική Θεωρητικά 1. Χορολογία 2. Διδασκαλία-Ανάλυση Μπαλέτου 3. Ιστορία Τέχνης 4. Ιστορία Χορού 5. Ιστορία-Θεωρία Μουσικής 6. Ανατομία 7. Ψυχολογία 8. Ελληνικοί χοροί

Free Online Games του Παράσχου Λεόντιου (Γ’ Γυμνασίου-Θεάτρου) Τα καλύτερα sites για δωρεάν παιχνίδια στο internet…

1. το www.y8.com : πολλά και καλά παιχνίδια. πχ stick, shooter, dress up, first person.

2. το πολύ γνωστό και καλό www.miniclip. com : είναι καλό site για πολλά είδη παιχνιδιών.

3. το αγαπημένο μου: www.freeonlinegames. com . Ένα καλό site για πολύ απλά αλλά και ευχάριστα παιχνίδια.

4. το www.gamezhero.com : ένα απλό και εύχρηστο site.

5. το γνωστό σε όλους www.shockwave.com : ένα πάλι καλό site στο οποίο, επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να κατεβάσεις το παιχνίδι (αλλά μόνο σε trial version μιας ώρας)

Τα καλύτερα sites για δωρεάν παιχνίδια, θέματα, εικόνες κινητών.

1. www.zedge.com το καλύτερο για το κινητό site στο internet 2. www.emobilez.com καλό. αξιόπιστο 3. www.gamejump.com 4. www.mobilclub.org 5. www.cell11.com (ό,τι κατεβάζετε είναι με δικιά σας ευθύνη!!! Εγώ απλώς προτείνω τα sites)

Δεν επιδοκιμάζουμε ΞΥΛΟ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΟ του Μανώλη Χάλκου (Γ’ ΓυμνασίουΘεάτρου) Σε ρινγκ μετέτρεψαν το κολυμβητήριο του Χαλανδρίου, πριν λίγο καιρό, οπαδοί του Παναθηναϊκού που επιτέθηκαν στον πάγκο του Ολυμπιακού, αμαυρώνοντας το ντέρμπι του πόλο μεταξύ των αντιπάλων για την 4η αγωνιστική της Α1 κατηγορίας. Πεδίο μάχης έμοιαζε το κολυμβητήριο του Χαλανδρίου μετά το τέλος του αγώνα πόλο ΠαναθηναϊκούΟλυμπιακού για την 4η αγωνιστική της Α1, καθώς περίπου 200 οπαδοί του „τριφυλλιού“ επιτέθηκαν στον πάγκο των „ερυθρόλευκων“ βάλλοντας κατά του προπονητή και των παικτών της πειραϊκής ομάδας. Ο... απολογισμός προκαλεί ντροπή και όνειδος σε κάθε φίλαθλο, αφού ένας παίκτης δέχθηκε χτύπημα με λοστό (!) και ενδεχομένως έχει υποστεί κάταγμα στο πόδι, ενώ στον προπονητή έγιναν 10 (!) ράμματα στο κεφάλι, μετά τα χτυπήματα που δέχθηκε. Τα επεισόδια δε σταμάτησαν εκεί, αφού έξω από το κολυμβητήριο, οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν δακρυγόνα για να διαλύσουν τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ενώ ορισμένοι απ’ αυτούς τραυματίστηκαν στο κεφάλι. Για την ιστορία, ο αγώνας έληξε 8-11, νίκη για τον Ολυμπιακό που τον φέρνει στην πρώτη θέση με 8 βαθμούς. Να γιατί αυτούς δεν πρέπει να τους λεμε φίλαθλους, αυτοί δεν αγαπούν τον αθλητισμό, αλλά πάνε για να τα “σπάσουν” όλα, αυτοί είναι οπαδοί, παθιασμένοι ανεγκέφαλοι…

ΛΕιζερ: Η ΝΕα κακΗ συνΗθεια των ελληνικΩν γηπΕδων του Μανώλη Χάλκου (Γ’ ΓυμνασίουΘεάτρου) Μία από τις προτεραιότητες των αστυνομικών στα γήπεδα είναι πλέον και ο εντοπισμός των οπαδών που χρησιμοποιούν λέιζερ (laser pointer), στοχεύοντας παίκτες αντίπαλης ομάδας, απειλώντας τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικών – και όχι μόνο – αναμετρήσεων. Κατά τις προηγούμενες ημέρες άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβαν τέσσερα άτομα για κατοχή και χρήση λέιζερ σε γήπεδα. Μάλιστα, πρώτος από τους συλληφθέντες ήταν ένας νεαρός αστυφύλακας, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι «τύφλωνε» παίκτες του Άρη κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 25/01, συνελήφθη για τον ίδιο λόγο στο ΟΑΚΑ 31χρονος οπαδός κατά τον αγώνα ΑΕΚ - Πανιώνιος, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες δύο ακόμα άτομα συνελήφθησαν, πάλι στο ΟΑΚΑ, στο ντέρμπι Παναθηναϊκού - ΠΑΟΚ. Τι λένε οι γιατροί Η χρήση των laser pointer έχει ανησυχήσει τις αρχές, καθώς θεωρείται ότι, αν γενικευτεί, θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στις διοργανώσεις. Όπως εξηγεί η χειρουργός οφθαλμίατρος κ. Μάνια Νισκοπούλου, αν και η πιθανότητα να προκαλέσει βλάβες στην όραση είναι μικρή, ωστόσο μία και μόνο επαφή αρκεί για να χάσει κάποιος τον προσανατολισμό του, γεγονός που μπορεί να αποβεί μοι-

15

ΣΕ ΚΑΛΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

05.2009 /

ραίο σε κρίσιμη φάση ενός αγώνα. «Αν κατά λάθος σε πετύχει και εκτεθείς μόνο στο έντονο φως, κλείνεις τα μάτια σου στο ένα τέταρτο του δευτερολέπτου. Δεν προλαβαίνει να σου κάνει ζημιά, αλλά σε ταλαιπωρεί. Ως εκ τούτου, μπορεί να αποβεί μοιραίο για έναν οδηγό αυτοκινήτου ή και για κάποιον παίκτη», περιγράφει η ίδια.

Προτείνουμε ΤΟΞΟ, ΤΟΞΟΤΗΣ, ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ του Στέλιου Καραμπίνα (Α’ ΓυμνασίουΘεάτρου) Το τόξο χρησιμοποιήθηκε ως κύριο όπλο πολέμου από την αρχαιότητα, χρονική περίοδο κατά την οποία θα αναζητήσουμε τις ρίζες του σύγχρονου αθλήματος της τοξοβολίας, έως το 14ο αιώνα. Στην αρχαία Ελλάδα δύο από τους θεούς του δωδεκάθεου, ο Απόλλωνας και η Άρτεμις, διακρίνονται για την ικανότητά τους στην τοξοβολία. Για τις επιδόσεις τους στην τοξοβολία φημίζονται ημίθεοι, όπως ο Ηρακλής, και πολλοί ήρωες, όπως ο Οδυσσέας, o Πάρις, ο Τεύκρος, ο Φιλοκτήτης. Θρυλικοί τοξοβόλοι υπήρξαν ο Ρομπέν των Δασών και ο Γουλιέλ-

μος Τέλλος. Η τοξοβολία είναι ολυμπιακό άθλημα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες τόξων, τα ολυμπιακά, που είναι όμοια με αυτά που χρησιμοποιούσαν παλιότερες εποχές και τα σύνθετα, που υποβοηθούνται με τροχαλίες. Οι αθλητές που αγωνίζονται με ολυμπιακό τόξο και συμμετέχουν στους ολυμπιακούς αγώνες χωρίζονται σε κατηγορίες ανδρών και γυναικών, εφήβων και νεανίδων. Στους ολυμπιακούς αγώνες, επίσημη απόσταση από το στόχο είναι τα 70μ. Για την κατηγορία των γυναικών οι επίσημες αποστάσεις είναι 70, 60, 50 και 30μ. και των ανδρών 90, 70 και 30μ. Ο στόχος αποτελείται από δέκα κύκλους πέντε διαφορετικών χρωμάτων – κίτρινο, κόκκινο, μπλε, μαύρο, άσπρο, από τον εσωτερικό προς

τον εξωτερικό – και κάθε κύκλος βαθμολογείται ανάλογα. Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίζεται ως άθλημα το 1982 και το 1989 έλαβαν χώρα οι πρώτοι πανελλήνιοι αγώνες. Υπάγεται στην Ε.Φ.Ο.Τ. (Ελληνική Φίλαθλο Ομοσπονδία Τοξοβολίας). Ο αθλητής της τοξοβολίας δε χρειάζεται να διαθέτει ιδιαίτερα σωματικά προσόντα για να διακριθεί. Η αυτοσυγκέντρωση και η αυτοπεποίθηση είναι χαρακτηριστικά των μεγάλων τοξοτών.

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

16

/ 05.2009

Quiz: Βρες τον τύπο μαθητή που κρύβεις μέσα σου! της Δέσποινας Γρέκα (Γ’ Γυμνασίου-Θεάτρου)

Ανάλογα με το γράμμα που επικρατεί στις απαντήσεις σας, είστε ένας από τους τύπους που περιγράφονται μετά το quiz.

1) Σ’ αρέσει το σχολείο; Α: Αναγκαίο κακό! Μονόδρομος, όμως, για το Πανεπιστήμιο! Β: Ακούμπα Κούλα Τα Μπαούλα Αλλού!! Γ: Αυτή την εποχή διαβάζω Ιβάν Ίλιτς, Η κοινωνία χωρίς σχολεία. Δ: Το σχολείο είναι ένας κατασταλτικός μηχανισμός που σε προετοιμάζει για την αλλοτριωμένη εργασία. Ε: «Στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή/ συνηθισμένοι ο καθένας στο ρόλο του/ κι η φαντασία μας έχει χαθεί» (Ν. Άσιμος) 2) Τι σημαίνει μόρφωση; Α: Ό,τι γράφουν τα βιβλία του σχολείου. Β: Μουχλιασμένη πασχαλίτσα στη σχάρα!! Γ: Μόρφωση είναι αυτό που μένει αφού ξεχάσεις αυτά που έμαθες στο σχολείο (Άλμπερτ Αϊνστάιν) Δ: Στο καπιταλιστικό σύστημα η μόρφωση είναι εμπόρευμα και έχει ανταλλακτική αξία. Ε: «Ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου» (Α. Εμπειρίκος) 3) Ποια η γνώμη σου για τα σχολικά βιβλία; Α: Είναι το καταστάλαγμα σοφίας αιώνων κι εμείς τόσο μηδαμινοί απέναντί τους! Β: Σαβούρα, αποβλάκωση, εφιάλτης... Πάλι καλά που είναι και δωρεάν! Γ: «Όταν φαντάζονται οι γραφιάδες/ εγκαινιάζουν νέους καιάδες/ κράτα απόσταση» (Active Member) Δ: «Διάβαζε πολεμώντας, διάβαζε αυτό που διαβάζεις/ χωρίς να το ξεχωρίζεις από τη μάχη» (Ναζίμ Χικμέτ) Ε: «Προτιμώ μια στάλα αίμα από ένα ποτήρι μελάνι» (Γ. Σεφέρης)

6) Κάνεις πολλές κοπάνες; A: Τι; Β: Έτσι! Αυτά είναι! Είμαστε αλάνια! Γ: «Στις αίθουσες της πλήξης η ζωή κάνει κοπάνα» Δ: Η ομορφιά είναι στους δρόμους (Μάης ’68) Ε: «Παντού περισσεύεις, δε χωράς πουθενά, πουθενά, πουθενά» (Τρύπες) 7) Ποια η γνώμη σου για τις καταλήψεις; Α: Και πώς θα αναπληρώσουμε τόση ύλη μετά; Β: Καλή φάση για ξεκούραση κι ολίγη επαναστατική γυμναστική. Γ: Σπουδαίο όπλο και εκδήλωση διαμαρτυρίας με προϋπόθεση την ωριμότητα. Δ: Είναι ωραία εκείνη η στιγμή που επιτίθεσαι ενάντια στην «τάξη» αυτού του κόσμου. Ε: «Εγώ θα φλέγομαι, θ’ ανθίζω, θα γιορτάζω, θ’ ανατέλλω, θα σε καίω» (Τρύπες) 8) Ποια είναι τα πρότυπά σου; Α: Οι καθηγητές μου και οι γονείς μου. Β: Τα παιδιά του X-Factor. Γ: Δεν έχω πρότυπα. Είμαι ένα βήμα πριν από τον εαυτό μου. Δ: «Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί/ λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν/ έχε το νου σου στο παιδί/ κλείσε την πόρτα με κλειδί/ θα σε πουλήσουν» (Π. Σιδηρόπουλος) Ε: «Λίγα μου βήματα σχίζουν τη λάσπη, πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη» (Active Member)

4) Σου αρέσουν τα δύσκολα μαθήματα; Α: Ναι, εφόσον με βοηθάνε να πάρω καλούς βαθμούς. Β: Μη μου τους κύκλους τάραττε, δικέ μου! Γ: Η δυσκολία για μένα είναι μία πρόκληση. Δ: Η δυσκολία είναι ο έλεγχος που ασκούν οι δυνάστες στην υπερεργασία των καταπιεζομένων μαθητών! Ε: «Να παίρνεις το δύσκολο, τον αναθεματισμένο δρόμο» (Λ. Βιττγκενστάιν)

9) Τι θα έλεγες στους καθηγητές σου; Α: Λιγότερη ύλη, λιγότερες ασκήσεις, έχουμε πήξει, ΟΧΙ άλλο κάρβουνο!! Β: ΜΗ φωνάζετε τόσο δυνατά, κοιμάμαι!! Γ: «Δεν είμαι δοχείο να με γεμίσεις, είμαι φωτιά να με ανάψεις» (W.B.Yeats) Δ: Επιστήμονες-προλετάριοι, ας αλλάξουμε όλοι μαζί την κοινωνία, για να αλλάξει και το σχολείο. Ε: «Αντισταθείτε/ σε όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι/ και γράφουν λόγους πλάι στη θερμάστρα» (Μ. Κατσαρός)

5) Ποια τα προσόντα ενός καλού μαθητή; Α: Το τρίπτυχο: ευστροφία- οργάνωση-σκληρό διάβασμα! Β: Μάτι γαρίδα στην αντιγραφή, μπόλικο γλείψιμο, «πασάλειμμα» στο διάλειμμα κι έτοιμος ο δικός σου! Γ: «Ο Θεός ήταν αμείλικτος, όταν μοίραζε χαρίσματα. Εμένα μου έδωσε μονάχα πείσμα μουλαριού και σωστή διαίσθηση» (Άλμπερτ Αϊνστάιν) Δ: Το σύστημα μάς θέλει μέλισσες που αποθηκεύουν κέρδη για τους κηφήνες: διαφωνώ κάθετα! Ε: «Με καρδιά από φλόγα, με μυαλό από πάγο» (Κ. Μάλεβιτς)

10) Ποιος είναι ο υψηλότερος στόχος σου ως μαθητής; Α: Εισαγωγή στο πανεπιστήμιο – μεταπτυχιακά – καριέρα. Β: Να βρω εύκολα καλή δουλειά – να βγάλω πολλά λεφτά. Γ: Να μάθω να σκέφτομαι, να κρίνω, να διαμορφώσω προσωπικότητα. Δ: «Να παλεύω για τα όνειρά μου, να σηκώνω ψηλά τη γροθιά μου...» (Active Member) Ε: «Να δημιουργήσω ομορφιά από το χάος» (Ε. Μπλοχ)

05.2009 / ΤΥΠΟΣ Α: Ο κλασικός άριστος μαθητής, ο λεγόμενος «σπασίκλας» (nerd). Διαβάζει πολύ, είναι οργανωμένος και συστηματικός στη μελέτη του, σπάνια αμφισβητεί την καθηγητική αυθεντία και βασικό κίνητρό του είναι το άριστα. Έχει στόχους ακαδημαϊκούς, ονειρεύεται για το μέλλον του καταξίωση και κοινωνικό κύρος. Καλή επιτυχία και καλή σταδιοδρομία! ΤΥΠΟΣ Β: Ο επαναστάτης του καναπέ, ο φραπεδογκεβάρας. Είναι βολεψάκιας κάνει συνέχεια χαβαλέ και είναι μέσα σ’ όλα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ουσία αλλά για την επίδειξη και την ξεκούραστη επιτυχία. Παριστάνει πολλά, ενώ στη πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα. Σήμερα αρνητής του κατεστημένου, αύριο συντηρητικός και πρόθυμο γρανάζι του. Έχει καταναλωτικά όνειρα και ως πρότυπα τους τηλεοπτικούς αστέρες. Καλά λεφτά και καλό ύπνο! ΤΥΠΟΣ Γ: Ο δημιουργικός μαθητής, ο οπλισμένος με όνειρα, αλλά και πείσμα. Είναι έξυπνος, σοβαρός, ενώ παράλληλα έχει πολλούς προβληματισμούς και ενδιαφέροντα. Δεν έχει ως στόχο τα χρήματα ή την κοινω-

νική αναρρίχηση, παρ’ όλα αυτά η δόξα κι ο έπαινος των ειδικών δεν τον αφήνουν ασυγκίνητο. Καλό δρόμο και καλή δύναμη! ΤΥΠΟΣ Δ: Ο επαναστάτης, αυτός που αμφισβητεί τα δεδομένα και ονειρεύεται την ανατροπή του συστήματος. Πιστεύει πως η αντίσταση είναι απαραίτητη αλλά και εφικτή. Κυκλοφορεί με Το Κεφάλαιο του Μαρξ και θαυμάζει τον Che Guevara, τον Marcos των Zapatistas. Αγαπημένα συνθήματα: antifa, anticapitalista, no logo (αντιπαγκοσμιοποίηση). Καλή τύχη και καλό βόλι! ΤΥΠΟΣ Ε: Ο καλλιτέχνης. Αυτός που δραπετεύει από την κοινή λογική και τα αναλυτικά προγράμματα, καθώς κουβαλάει μια δική του απόκοσμη τρέλα. Είναι αυτός που μοχθεί να δώσει μορφή και σχήμα στις σκέψεις και στα αισθήματα. Είναι αφηρημένος και χαμένος στον δικό του κόσμο, παρατηρεί κι ύστερα εκφράζεται. Καλό ταξίδι! Τύποι μαθητών: για περισσότερα βλ. και στο κείμενο της Χρυσάνθης, “Εξεγερμένη Νεολαί(ρ)α”.

Ακροστοιχίδα της Ιωάννας Γκολφινοπούλου (A’ Λυκείου-Εικαστικών)

Μ Α Ρ Α Β Ε Λ Α Κ Η Κ Ο Υ Τ Ε Υ Θ Υ Μ Ι Ο Υ Ο Ρ Σ

Κ Π Θ Λ Υ Ο Λ Ο Υ Ι Α Κ Ο Ν Κ Α Β Β Α Δ Α Ψ Κ Ω Π

Υ Α Ε Π Α Ν Τ Α Ζ Η Ρ Μ Φ Δ Τ Φ Δ Σ Ψ Ω Β Γ Τ Χ Υ

Ρ Π Ο Υ Λ Υ Γ Κ Ε Κ Α Π Ρ Ε Β Ε Δ Ο Υ Ρ Α Κ Η Α Ρ

Ι Α Δ Ρ Υ Τ Α Κ Ρ Α Μ Λ Ο Ω Τ Ε Ρ Ε Δ Π Σ Ξ Π Δ Ο

Α Δ Ω Μ Τ Τ Τ Ο Ι Δ Π Ι Φ Ν Λ Μ Ι Α Ο Α Ι Λ Η Δ Υ

Ζ Ο Ρ Π Σ Σ Σ Ρ Δ Χ Ε Α Λ Ι Φ Ψ Ν Μ Κ Ν Λ Π Σ Σ Λ

Ο Π Ο Ο Α Ι Ι Η Η Γ Τ Κ Π Μ Σ Θ Ω Ε Θ Ο Ο Α Π Ι Η

Π Ο Υ Λ Ο Σ Ο Δ Β Λ Σ Ο Κ Η Δ Β Χ Τ Υ Ν Π Τ Ε Ε Ρ

Ο Υ Λ Ι Α Κ Σ Τ Α Μ Ο Υ Λ Η Σ Η Σ Α Τ Ι Ο Ι Ρ Ο Ι

Υ Λ Θ Ε Ο Δ Ω Μ Λ Ι Υ Τ Δ Π Ψ Λ Μ Ξ Ν Δ Υ Ζ Α Α Ε

Λ Ο Ψ Ρ Κ Ι Ξ Τ Η Χ Ψ Σ Ο Γ Α Α Κ Α Β Ο Λ Ο Ε Ν Α

Ο Υ Γ Α Η Λ Ο Α Δ Ο Ρ Ο Χ Δ Ε Υ Ο Ν Ρ Υ Ο Π Φ Ι Ν

Υ Α Β Κ Σ Λ Α Κ Η Σ Π Υ Ζ Η Η Λ Κ Γ Ψ Α Υ Ο Ο Δ Τ

17

Σ Α Φ Η Λ Π Ψ Γ Ξ Β Κ Ρ Α Δ Β Α Σ Ι Γ Φ Σ Υ Μ Σ Ι

Μ Γ Σ Α Σ Α Γ Δ Σ Χ Λ Η Υ Η Χ Ζ Ξ Τ Ε Ω Λ Π Κ Ε Π

Βασιλοπούλου Γάτσιος Γκέκα Δημαράς Ευθυμίου Θεοδώρου Καββαδά Καραμπέτσου Κουτσούρη Κυζερίδη Κυριαζοπούλου Μαραβελάκη

Μεταξά Μίχος Μπολιεράκη Ντερακοπιάν Πανονίδου Πανταζή Παπαδοπούλου Πλιάκου Πούλος Πρεβεδουράκη Σπυρούλη Σταμούλης

/ 05.2009

ΣΕ ΣΥΝΕΧΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

18

Συμμετοχές μαθητών σε εκδηλώσεις άλλων φορέων (μέχρι 31/03/2009) • Σεπτέμβριος 2008: Παρουσίαση Δομημένου Αυτοσχεδιασμού με τίτλο «Ο κύκλος μάς ενώνει» στην ετήσια Πολιτιστική-Καλλιτεχνική εκδήλωση ‘Νεοπαλλήνεια 2008’ • Σεπτέμβριος 2008: Παρουσίαση Δομημένου Αυτοσχεδιασμού Κίνησης και Λόγου με τίτλο «Ο παράξενος τρόπος της ψεύτικης ζωής μου» στο ‘Φεστιβάλ Νεολαίας Δήμου Γέρακα 2008’ • Δεκέμβριος 2008: Παρουσίαση εικαστικών έργων μεγάλης διάστασης στην ετήσια εκδήλωση της Unicef με θέμα: «Η βία προς τα παιδιά» • Φεβρουάριος 2009: Παρουσίαση έργων γλυπτικής και ζωγραφικής σε εκδήλωση της «Πανευρωπαϊκής Ημέρας Ασφαλούς Διαδικτύου για τα παιδιά 2009»

Βραβεία 2008-2009

• Φεβρουάριος-Μάρτιος 2009: Συμμετοχή στους Σχολικούς Αθλητικούς Αγώνες Γ/σίων και Λυκείων του Νομού (βόλει, κολύμβηση, στίβο)

(Τα βραβευμένα έργα κοσμούν την σελίδα 10)

• Μάρτιος 2009: Παρουσίαση Δομημένου Αυτοσχεδιασμού Κίνησης με τίτλο «΄Ένα μπαλόνι στον ουρανό» στη συμβολική συγκέντρωση για ‘Την ώρα της γης’, που διοργανώθηκε από το Δήμο Γέρακα

• 1ο Βραβείο Παραδοσιακού Χορού στους 15ους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες • 1ο Βραβείο Ζωγραφικής στη μαθήτρια Λένα Πλατανιά (Γυμνάσιο) στους 15ους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες • 1ο Βραβείο Ζωγραφικής στη μαθήτρια Βάγια Χούχλια (Λύκειο) στους 15ους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες • 2ο Βραβείο Ζωγραφικής στη μαθήτρια Τζωρτζίνα Καπράλου (Γυμνάσιο) στους 15ους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες • Έπαινος στη μαθήτρια Αγγελική Φιλιππή-Κάντζο στους 15ους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες

• Μάρτιος 2009: Συμμετοχή με ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα μαθητών στο Πρόγραμμα-Τοπικό Δίκτυο Σχολείων της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής ‘Λογοτεχνικό Εργαστήρι: οι μαθητές γάφουν’ με γενικό τίτλο: «εσύ όπως κι εγώ: εξερευνώντας τη διαφορετικότητα».

Προσεχώς • 30 Απριλίου 2009: Συμμετοχή με ζωγραφικές και φωτογραφικές ενότητες στο Φεστιβάλ Φωτοαφήγησης που διοργανώνει η Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης • 8 Μαϊου 2009: Ολοήμερο ανοιχτό φεστιβάλ με δρώμενα, χορό και ζωγραφική που θα διεξαχθεί στο χώρο του σχολείου.

• 29, 30, 31 Μαϊου 2009: Συμμετοχή στο τριήμερο Συνέδριο που θα διεξαχθεί στο Ευγενίδειο με τίτλο «Η τέχνη ως εργαλείο εκπαίδευσης για το περιβάλλον. Παιδαγωγικές προσεγγίσεις για το δάσος-δέντρο και την ανακύκλωση».

19

Μια άνοιξη ένα Μάη της Μελίτας Βασιλειάδη (Γ’ Γυμνασίου-Θεάτρου)

Γι’ άλλους η ζωή είναι πόλεμος γι’ άλλους γλυκό τραγούδι

Σα θες τη βλέπεις κόλαση σα θες λευκό λουλούδι

Αν σαν το Μάη τη σκεφτείς έτσι και θα τη ζήσεις

Μ‘ αν έχεις μέσα σου οργή και τη ζωή μισήσεις Θα σε στοιχειώνει ο θυμός, τότε θα πολεμήσεις

Το κάθε τι τριγύρω σου ό,τι μπορείς ν‘ αγγίξεις

Μα σαν στερέψει η τρέλα αυτή πες μου πού θ‘ ακουμπήσεις Να γείρεις να αποκοιμηθείς με ζέστη να τυλίξεις

Γιατί λαχτάρησες κι εσύ όπως τριγύρω καθετί

Μια άνοιξη ένα Μάη σαν το πλατάνι στην αυλή

Το ξέρεις πια απ‘ όλους πιο πολύ πως ο χιονιάς γερνάει.

ΣΕ ΕΜΜΕΤΡΟ

05.2009 /

Την κουρασμένη σου ψυχή το σώμα που‘ χει πληγωθεί

Τις τύψεις τις αρνήσεις κι όλα εκείνα που‘ σαι εσύ

Ο ήχος που έφτιαξες της Δέσποινας Γρέκα (Γ’ Γυμνασίου-Θεάτρου) Στους εξεγερμένους του Δεκέμβρη Ζωγραφισμένες σκέψεις, τρέμεις, γεννάς ονόματα. Πήρες ανάκατα χρώματα, νερό, ζαλισμένες φωνές, δικές σου ανώριμες απ’ τη βροχή σπασμένες λέξεις, κρυφές ορέξεις και διάφανα ποιήματα, ουρλιαχτά πρόχειρα, φτιαγμένα από χώμα. Μπλεγμένους στίχους, απείραχτα όνειρα, πήρες ανάσα καυτή κι ατσάλι απ’ το σώμα σου κι έφτιαξες βήματα, δρόμους ολάκερους, πέλαγα, στίχους, πήρες βροχή κι έφτιαξες ήχους. Φώναξες χρώματα, Με το κεφάλι γεμάτο φωτιά. Σε είδα που πέταγες, γεμάτος ολάκερα στόματα

Περπατώντας του Κωνσταντίνου Κουτρούλη (Β’ Λυκείου-Θεάτρου)

Με ήξεραν; - Όχι. Εγώ, μέσα στο εκκωφαντικά ήσυχο πλήθος, σαν από μηχανής Θεός, προχωρούσα και τραγουδούσα, κουφαίνοντας τους κουφούς, ησυχάζοντας τους ήσυχους. Μ’ άκουγαν και τραγουδούσαν μαζί μου οι μουγκοί. Κι όσο περνούσε η ώρα, η φωνή μου δυνάμωνε και μαζί της όλος ο χορός. Απατεώνες, εργάτες, βιοπαλαιστές, ελεύθεροι του δρόμου, τραγουδούσαν μαζί, στο ρυθμό της μπάντας μας και η ασχολία τους έπαιρνε νόημα,

Ζωγράφιζες τέρατα πύρινα κι ο ήχος που έφτιαξες, Βγήκε απ’ το σώμα σου και γέμισες φως. Σε είδα να καίγεσαι. Το νερό έφτυσε την κρύα του λάσπη. Χύθηκε λίγη βουβή, κόκκινη άμμος. Ένα ποίημα έπεσε απ’ το σώμα σου. Ξεκόλλησε ατσάλι Έπεσε βροχή και δίπλα μια κραυγή. Έσβησε ο δρόμος, ο χρόνος, τα ονόματα. Φύσηξε αέρας και πήρε τα χρώματα. Μα ο ήχος που έφτιαξες έγινε ζωή για κείνους που θυμούνται.

γινόταν διασκεδαστικότερη. Και προχωρούσα και προχωρούσαν, και τραγουδούσα και τραγουδούσαν. και κουφαίναμε τους κουφούς, και τραγουδούσα. Μα όσο προχωρούσα, κουραζόμουν και το τραγούδι σταμάταγε. Σιγά – σιγά, έσβηνε στη σιωπηλή φασαρία του πλήθους. Κι όσοι τραγουδούσαν μαζί μου, σώπασαν. Ξαφνικά πάλι, βρέθηκα μες στο πλήθος, αθόρυβος, μέλος μιας χορωδίας των αθόρυβων. Για μια στιγμή όμως, έδωσα νόημα στη ζωή άγνωστων για μένα ανθρώπων. Μόνο και μόνο, Επειδή τραγουδούσα και σφύριζα. Επειδή προχωρούσα ανάμεσα στους σταματημένους.