Μάρτιος 2012
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Αριθμός φύλλου: 08 Πρόταση προς τους αναγνώστες:
Μην πετάτε το φυλλάδιο μετά την ανάγνωσή του. Δώστε το και σε άλλους!
Aδέσμευτο ενημερωτικό έντυπο Σύνταξη και δημιουργία: Ομάδα Media www.facebook.com/groups/media.antidro/
Για όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν το έντυπο για διανομή στην περιοχή τους, παρακαλούμε να απευθύνονται στο link: www.facebook.com/groups/dianomi.antidro ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: dianomi.antidro@gmail.com
Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012 Αυτό που έγινε δεν περιγράφεται με λόγια…
Γιατί οι Έλληνες χάνουν την Ελλάδα
σελ. 4 >
σελ. 7 >
Αθώοι όλοι στη δίκη για την παρέλαση Αθώοι κρίθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου. Μάλιστα, δεν χρειάστηκε να εξετασθούν όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης. Οι μάρτυρες κατηγορίας -αστυνομικοί της ασφάλειας- έπεσαν σε πολλές αντιφάσεις, ενώ τα γεγονότα δεν άφηναν περιθώρια παρερμηνείας. Συνεχίζεται, όμως, η ομηρία των υπολοίπων διαδηλωτών, που ταυτοποιήθηκαν από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης και ακόμη δεν γνωρίζουν αν θα οδηγηθούν σε δίκη ή η υπόθεση θα καταλήξει στο αρχείο. Δεκάδες οργανώσεις, συλλογικότητες, σωματεία, αλλά και τα μέλη του κινήματος «Ήμουν κι εγώ εκεί» έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους και δηλώνουν ότι θα βρεθούν στο πλευρό των κατηγορούμενων, στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Δικηγόροι, αλλά και φορείς, αποδίδουν εξαιρετική σημασία στη δίκη, καθώς όπως υποστηρίζουν σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης ανοίγει ο ασκός του Aιόλου και πλέον το δικαίωμα στη διαμαρτυρία τίθεται υπό αμφισβήτηση. Στο πλευρό των κατηγορούμενων αναμένεται να βρεθούν και να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης συνδικαλιστικά στελέχη, προ-
οποίους η εισαγγελία δεν ανακοινώνει αν και πότε θα παραπέμψει σε δίκη και οι χιλιάδες διαδηλωτές της Παρέλασης του Λαού, είμαστε όλοι κατηγορούμενοι για το «αδίκημα» της ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ, ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ! Όλοι εμείς, οι χιλιάδες διαδηλωτές, δε σταματήσαμε καμιά παρέλαση. Αντίθετα, δώσαμε στην επέτειο το πραγματικό της νόημα. Παρέλαση εκείνη τη μέρα έκανε ο λαός! Βροντοφωνάξαμε «ΟΧΙ» στην τρόικα, το μνημόνιο, την αντιλαϊκή πολιτική! Δηλώσαμε την εναντίωσή μας στη φτώχεια και την αδικία που μας επιβάλλουν και βιώνουμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Μιλήσαμε για το δικαίωμά μας για μια καλύτερη ζωή, για μας και τα παιδιά μας. Το μαύρο μέτωπο της εξουσίας, με τον σχηματισμό δικογραφίας αρχικά και τη στοχοποίηση 17 από τους χιλιάδες διαδηλωτές της 28 ης, με την παραπομπή σε δίκη σήμερα των 6 από τους αρχικά διωκόμενους, αλλά και την ένταση, γενικότερα, του αυταρχισμού και της καταστολής και την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων (όπως φαίνεται κι από τις συλλήψεις των Θεοφανείων στη Χαλκίδα, τις
σωπικότητες από το χώρο της αριστεράς και του αθλητισμού, αλλά και δεκάδες πολίτες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Η «Αυτόνομη Θύρα 10» καλεί σε συμπαράσταση των κατηγορουμένων, κάνοντας λόγο για «τους χιλιάδες που αποφάσισαν να σαμποτάρουν την καλοστημένη φιέστα των αρχόντων». Το κίνημα «Ήμουν κι εγώ εκεί», καλώντας σε συγκέντρωση το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, εξέδωσε και την παρακάτω ανακοίνωση: «Όπως στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, μαζί με χιλιάδες άλλους συμπολίτες μας, εκφράσαμε στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και της πολιτείας την οργή, την αγανάκτησή μας για την πολιτική που εξαθλιώνει το λαό, στερεί στη νεολαία κάθε προοπτική εργασίας, εκποιεί το δημόσιο πλούτο, αυξάνει τις στρατιές των ανέργων, συρρικνώνει την Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια και επιβάλλει την πολιτική και οικονομική κηδεμονία στη χώρα μας, έτσι και την 1η του Μάρτη, στην πρώτη δίκη για την Παρέλαση του Λαού, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ! Και θα ’μαστε όλοι κατηγορούμενοι! Και οι 6 που δικάζονται εκείνη τη μέρα και οι 11 για τους
Γι’ αυτούς και γι’ αυτά, που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.
ΠΗΓΗ: http://ilesxi.wordpress.com/2012/02/14/
ΠΗΓΗ: http://www.alterthess.gr/
ΠΕΡΙ ΨΗΦΟΥ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
Λάτρεις της 7ης Τέχνης και του νεοκλασικού πνεύματος θρηνούν, με αναμμένα κεριά, μπροστά στο ΑΤΤΙΚΟΝ. Θα ‘θελα να ‘χα το χρόνο να κλάψω και εγώ για τα νεοκλασικά, να θρηνήσω και για το ΑΤΤΙΚΟΝ (που τελικά δεν κάηκε). Αφού, όμως, πρώτα περάσω από την Ελευσίνα, εκεί όπου πριν λίγα χρόνια, τα χώματα της Περσεφόνης υποτάχθηκαν στις καμινάδες του Λάτση. Να περάσω κι από τον Ασπρόπυργο, κρατώντας ένα αναμμένο κερί, για τους απεργούς της Χαλυβουργίας. Να περάσω και από τα δυτικά προάστια της πόλης και να ανάψω ένα κεράκι, έξω από τα σπίτια των δεκάδων οικονομικών αυτοχείρων. Να περάσω και ν’ ανάψω κεριά, γι’ αυτούς και γι’ αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς. Που δεν θα στέρξει κανείς και δεν θα δοθεί δάνειο επισκευής από κανέναν λαμπρό χορηγό. Έχω πολλά να κάνω και για πολλά να κλάψω, πριν φθάσω στο ΑΤΤΙΚΟΝ, που τελικά δεν κάηκε. Και στο νεοκλασικό του Τσίλερ, που κάηκε και θα αναστηλωθεί από λαμπρούς χορηγούς, που καίνε για ν’ ανοίξουν οι «δουλειές» τους, σαν τον Λάτση και την κυρία της «φιλευσπλαχνίας», Βαρδινογιάννη. Καλημέρα, σε όσους στέγνωσαν τα μάτια τους από τα χημικά κι έτσι δεν μπορούν να κλάψουν ΚΑΙ για το ΑΤΤΙΚΟΝ.
διώξεις μαθητών στην παρέλαση των Ιωαννίνων ή την αποβολή 68 μαθητών του Κιλκίς, γιατί συμμετείχαν σε διαδήλωση, το χτύπημα εργατικών κινητοποιήσεων σε επιχειρήσεις που κλείνουν, το χτύπημα της διαδήλωσης και τις συλλήψεις στις 6 του Δεκέμβρη, τις συλλήψεις και τους τόνους δακρυγόνων στις 12 Φλεβάρη) δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Αφού στερεί από το λαό το ΨΩΜΙ και κάθε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ποινικοποιεί το βασικό πολιτικό δικαίωμα του λαού, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να διαδηλώνει! Ό,τι κι αν κάνουν, όμως, δε μας φοβίζουν! Όπως στην απεργία στις 19-20 Οκτώβρη και τις τεράστιες λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο στις 12 του Φλεβάρη, όπως στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου σ’ όλη την Ελλάδα, όπως στη Χαλκίδα τα Φώτα και στα Γιάννενα πριν λίγες μέρες, θα συνεχίσουμε ν’ αγωνιζόμαστε. Και δηλώνουμε από τώρα ότι ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠOΜΕΝΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, θα τη μετατρέψουμε και αυτή σε ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Μιας και η αποχή, η λευκή ψήφος και το άκυρο πηγαίνουν στα τρία πρώτα κόμματα, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, ίσως οι ρομαντικοί θα έπρεπε να σκεφτείτε λίγο παραπάνω, αφού τα ΜΜΕ σας πήγαν εκεί που ήθελαν... Ποιοι είναι αυτοί που, ατιμώρητοι από το 1974, αλωνίζουν στην Ελλάδα, κατακλέβουν τα ταμεία, και φτάσανε στο σημείο σήμερα να σας αναγκάζουν να ξανα-υποδουλωθείτε ή να μεταναστεύσετε; Γιατί, ενώ το ελληνικό σύνταγμα κραυγάζει για δημοκρατία, για λαϊκή κυριαρχία και άλλα «ιδανικά» την ίδια στιγμή η καταστολή δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, ΦΑΣΙΣΤΕΣ είναι υπουργοί και προσπαθούν ακόμα και πολιτοφύλακες να ιδρύσουν κόμμα, λες και χρειάζεστε χωροφύλακες για να ζήσετε με αξιοπρέπεια; Γιατί ξεχάσατε τόσες προδοσίες και δέχεστε πάλι να σας παραμυθιάζουν και να διαλέξετε ξανά μία σημαιούλα και να ξανακάνετε το ίδιο λάθος, ψηφίζοντας κάποιο κόμμα της βουλής, που την 12η Φεβρουαρίου 2012 έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο; Γιατί φοβάστε μια πραγματική εξέγερση από τα κάτω, που θα σημάνει το τέλος μιας καπιταλιστικής επίθεσης, χωρίς τον οίκτο των τελευταίων 40 ετών; Μήπως γιατί κατά βάθος θέλετε λεφτουδάκια
1
για να περνάτε καλύτερα; Μήπως ο μπαμπάς και η μαμά δεν σας δίνουνε πια τα 300 ευρουδάκια τους για να πάρετε καινούριο κινητό; Ή μήπως γιατί φοβάστε ότι θα φανεί πως τα παρατήσατε, πως δηλαδή είσαστε πολιτικά νεκροί και πως περιμένετε από τους 300 ηλιθίους της ελληνικής βουλής να δικαιώσουν τον φτωχό, τον άνεργο, τον άστεγο, τα κατεξοχήν, δηλαδή, θύματα του καπιταλισμού; Μήπως δεν είστε έτοιμοι για εξέγερση; Μήπως δεν ήσασταν ποτέ; Μήπως η εκλογική διαδικασία είναι τόσο φανερά διεφθαρμένη, που η εξέγερση, που κάποιοι επαγγελματίες πολιτικοί επαγγέλλονται, είναι απλά άλλο ένα κόλπο για να τρώγεστε; Ενηλικιωθείτε λιγάκι, σας δουλεύουνε! Τίποτα δεν θα αλλάξει από την κορυφή της πυραμίδας. Ο ΓΑΠ θα πεθάνει, ο Σαμαράς, ο Παπαδήμος, η Παπαρήγα, ο Καρατζαφέρης, ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι το ίδιο. Αυτά που θα μείνουν είναι τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας, σε μια χώρα που γνώρισε πραγματική δημοκρατία 2.500 χρόνια πριν. Και είναι ήδη αγριεμένα και έτοιμα να πάρουν την Ελλάδα στα χέρια τους, ακόμα και με αίμα και φυσικά είμαι μαζί τους και όχι μαζί σας. ΠΗΓΗ http://costasganis.blogspot.com
Aδέσμευτο ενημερωτικό έντυπο
Ποια κοινωνία οραματίζεσαι Γιώργο Καμίνη; Μήπως οραματίζεσαι κι εσύ μια κοινωνία χωρίς αστέγους; Πώς όμως; Μήπως ξηλώνοντας τα παγκάκια στις πλατείες για να μην τους βλέπεις; Μήπως αφήνοντάς τους να κοιμούνται έξω, σε θερμοκρασίες που πλησιάζουν τους μηδέν βαθμούς; Ή μήπως στοιβάζοντάς τους σ’ ένα γήπεδο χωρίς θέρμανση και φαγητό;
Το ξέρεις ότι το κλειστό του ΡΟΥΦ είναι ακατάλληλο να στεγάσει ανθρώπους. Περιστασιακά έχει θέρμανση, γιατί άλλοτε δεν έχει πετρέλαιο και άλλοτε δεν λειτουργεί ο καυστήρας. Πολλές φορές οι άστεγοι έμειναν χωρίς φαγητό από τις υπηρεσίες του Δήμου σου. Αν δεν υπήρχε απλός κόσμος να τους πάει φαγητό από το υστέρημά του, θα ήταν σε πολύ πιο άθλια κατάσταση. Τα ξέρεις όλα αυτά, αλλά δεν έχεις τα κότσια να τα παραδεχτείς. Αντίθετα, έχεις το θράσος να διαδίδεις ότι όλα είναι εντάξει υπό τον έλεγχο του Δήμου. Λες ψέματα, κι όμως δεν ντρέπεσαι. Το ξέρεις ότι πολλά ρούχα που έφτασαν στους άστεγους στο ΡΟΥΦ ήταν από απλούς πολίτες, που συγκινήθηκαν από το δράμα αυτών των ανθρώπων και θέλησαν να τους βοηθήσουν. Το φορτηγό του Δήμου σου πήγε και φόρτωσε αυτά τα ρούχα την ίδια Τετάρτη που ξεψύχησε ο άστεγος και τα μετέφερε, άγνωστο πού! Οικειοποιήθηκες τα πράγματα των απλών ανθρώπων, τα πράγματα που αφήσαμε να τα διαχειριστούν και να τα μοιραστούν οι ίδιοι. Τόλμησες να τα απαλλοτριώσεις! Αυτό λέγεται θράσος χωρίς όρια. Το ξέρεις ότι υπάρχουν πολλά δημόσια κτίρια κενά, τα οποία θα μπορούσαν να στεγάσουν τους άστεγους σε μόνιμη βάση και με κάποια αξιοπρέπεια. Το ξέρεις, αλλά κωφεύεις στις εκκλήσεις για το άνοιγμά τους. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή τα ίδια κτίρια θα σου αποφέρουν περισσότερο κέρδος αν τα εκ-
μεταλλευτείς με άλλο τρόπο; Αγόρασες επτά τόνους σογιέλαιο για να μπορούν να ανάβουν τα καντηλάκια στο τρίτο νεκροταφείο (αριθ. Πρωτ. 020582/31-01-2012) και μάλιστα με βαθμό προτεραιότητας «επείγον». Μέσα στη βαρυχειμωνιά, για σένα η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Πες μας, τελικά, πόσο κοστίζει η ζωή ενός άστεγου στα μάτια του Δημάρχου της πρωτεύουσας; Το ξέρεις ότι το «Ξενοδοχείο των φτωχών» δωρίθηκε γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Παραδόθηκε για χρήση πριν καν βγεις δήμαρχος και το καλοκαίρι φιλοξενούσε κόσμο. (Παρεμπιπτόντως, αυτός ο κόσμος πού είναι τώρα Γιώργο Καμίνη; Γύρισαν στο δρόμο ή μεταφέρθηκαν αλλού;). Τα ξέρεις και αυτά! Και προσπαθείς να με πείσεις τώρα ότι οι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται στο δρόμο, στην παγωνιά, ή να είναι στοιβαγμένοι στο ΡΟΥΦ, επειδή το κτίριο δεν έχει αλεξικέραυνο και τηλεφωνικό κέντρο; Το ξέρω ότι είσαι καλός νομικός και μπορείς να με τυλίξεις σε μια κόλλα χαρτί. Ξέρω όμως πια, ότι είσαι και κακός άνθρωπος Γιώργο Καμίνη. Απάνθρωπος. Το απέδειξες με όσα έκανες τους τελευταίους δύο μήνες. Το απέδειξες, ξηλώνοντας τα παγκάκια με αστείες δικαιολογίες. Το απέδειξες, σκορπώντας χρήματα σε πανηγύρια στις γιορτές, αντί να τα διαθέσεις για να υπάρχει μόνιμα θέρμανση στο ΡΟΥΦ, και να σιτίζονται οι άνθρωποι καθημερινά, αντί να κοιμούνται στο κρύο και να
μένουν νηστικοί. Το απέδειξες, κλείνοντας το ΡΟΥΦ νύχτες που η θερμοκρασία άγγιζε το μηδέν. Το απέδειξες, αφήνοντάς τους νηστικούς. Μα το απέδειξες για μια ακόμη φορά, όταν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το αυτονόητο με μια συμβολική κατάληψη. Και το ξέρεις, Γιώργο Καμίνη, πως υπήρχαν άστεγοι στην κατάληψη, γιατί ήταν το δικό σου βανάκι, του ΚΥΑΔΑ, που τους μετέφερε από το Αστυνομικό Τμήμα των Εξαρχείων, πίσω στο κλειστό του ΡΟΥΦ. Και σ' αυτούς τους ανθρώπους έκανες μήνυση!!! Πόση απανθρωπιά κρύβεις μέσα σου, για να κάνεις μια τέτοια κίνηση; Τί είναι αυτό που ζητάνε πια οι άνθρωποι; Άνθρωποι που έμειναν στο δρόμο χωρίς να το περιμένουν, άνθρωποι που δεν είναι ούτε περιθωριακοί, ούτε επαγγελματίες άστεγοι. Άνθρωποι που πριν δυο χρόνια ήταν σαν εμένα. Ξέρουμε κι οι δυο τί έχει η συνέχεια. Όπως κάνεις πάντα, θα βρεις μια πρόφαση να αδειάσεις το ΡΟΥΦ από τους άστεγους και να τους στείλεις πίσω στο δρόμο. Μια πρόφαση που θα ακούγεται «βολική» μέσω των Μ.Μ.Ε., στα οποία αρέσκεσαι να καταφεύγεις. Και θα παρακαλάς να ζεστάνει λίγο ο καιρός, μπας και κατηφορίσουν προς την παραλία και γλιτώσεις από το «πρόβλημά» τους. Να το σπρώξεις «κάτω από το χαλί», όπως κάνεις τόσο καιρό. Γιατί η αναλγησία σου αυτό σου υποβάλλει. Κι όμως, είχες κι άλλο δρόμο Γιώργο Καμίνη. Το δρόμο της εντιμότητας. Θα μπορούσες να βγεις και να πεις καθαρά ότι αδυνατείς να διαχειριστείς το πρόβλημα, και να καλέσεις τους απλούς πολίτες να σε βοηθήσουν. Εγώ θα ήμουν εκεί, πλάι σου, να παλέψουμε μαζί, αλληλέγγυοι με τους άστεγους, για να λυθεί το πρόβλημα. Εσύ, όμως, προτίμησες να κοροϊδέψεις τον απλό πολίτη, κάνοντάς τον να πιστέψει ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο. Προτίμησες το δρόμο της ψευτιάς, από το δρόμο της αλήθειας. Στη δική μου κοινωνία, Γιώργο Καμίνη, υπάρχει αγάπη. Υπάρχει αλληλοβοήθεια. Υπάρχει συνεργασία. Υπάρχει αλληλεγγύη. Υπάρχει αλήθεια. Στη δικιά μου κοινωνία, κάνω ό,τι μπορώ για να μη μείνει κανείς αβοήθητος στο δρόμο, χωρίς υστεροβουλία. Σε μια πόλη που ποτέ δεν είχε σοβαρό πρόβλημα αστέγων, όπως είχαν άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις. Και σε μια πόλη στην οποία βγήκες Δήμαρχος, στηριζόμενος από αυτούς, των οποίων η πολιτική προξενεί κύματα αστέγων πια. Δεν ξέρω ποια κοινωνία οραματίζεσαι, Γιώργο Καμίνη, αλλά εμένα δεν μου αρέσει. Είμαι τόσο οργισμένος, που ένα μόνο μπορώ να σου πω αυτή τη στιγμή: ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΜΙΝΗ! 4/2/2012 Γ. Μ. (ένας Συνήγορος των Αστέγων) Πηγή: realdiafaneia.blogspot.com
Για όσους δεν γνωρίζουν τί θα πει Έλληνας και Ελλάδα που «τάχα» πάει για φούντο… 1. Είμαστε μια χώρα, που ελέγχει μια χερσαία 6.
και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα). Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία. 2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ. 3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία… 4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες το χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία. 5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία, που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς.
Τουρκία να είναι τελευταία!
Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων, που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ. 7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο. 8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα. 9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι σε υδρομαγνησίτη, 1οι σε περλίτη, (1.600.000 τόνοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόνοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόνοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1 οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνια. 10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι). Έχουμε το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την
11. Έχουμε, νοτίως της Κρήτης, 175 δισεκα-
τομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ, ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας, αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη, τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε 10.000.000.000.000 δολάρια (10 τρισεκατομμύρια!!!), όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις! Κατά συνέπεια, είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν έλεγε ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των 30 πιο πλούσιων χωρών της υφηλίου. Ασφαλώς και είναι. Το δράμα αυτής της χώρας είναι ότι δεν ευτύχησε να έχει κυβερνήτες που θα αναδείκνυαν και θα αξιοποιούσαν προς όφελός της και των πολιτών της, αυτόν τον ανεκτίμητο πλούτο.
2
Σήμερα, φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε, γονυπετείς, Γερμανούς, Καταριανούς και όποιον άλλο ελεήσει, να μας αγοράσει για να μας σώσει, έχοντας διαλαλήσει την ανικανότητά μας στα πέρατα της οικουμένης. Κι είναι πραγματικά τραγικό, τον ρόλο του τελάλη να έχουν αναλάβει οι ίδιοι οι κυβερνώντες, αυτοί που ζήτησαν την ψήφο των Ελλήνων, για να… αλλάξουν την Ελλάδα. Πριν από δύο χρόνια ακριβώς, μας είπαν ότι θα την αλλάξουν. Μας απέκρυψαν ότι θα την ξεπουλήσουν, για να μας αλλάξουν οι δανειστές μας. Αυτό είναι το δράμα της χώρας. Ότι προσπαθούν να τη «σώσουν» αυτοί οι ίδιοι που τις τελευταίες δεκαετίες, συμμετείχαν στα συστήματα εξουσίας – ανεξαρτήτως χρώματος – τα οποία μας οδήγησαν ως εδώ και σήμερα μας «σώζουν» δια της απαξίωσης και της λοιδορίας. «Λαμόγια, κοπρίτες, διεφθαρμένοι, επιβάτες όλοι του νέου Τιτανικού, που όλοι μαζί τα φάγαμε…» συνθήματα όλα της προσπάθειας διαμόρφωσης της συλλογικής μας ενοχής. ΠΗΓΗ: http://www.greekmoney.gr/
Μάρτιος 2012
Η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί «δημοσιονομική αδυναμία» (State of Necessity) και να σωθεί Το αυγό του Κολόμβου Πέρα από την τρομοκρατία που ασκείται στους Έλληνες, για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής της στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι, ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία σοβαρή προετοιμασία της Ελλάδας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειαστεί. Η γενική παραπληροφόρηση – τηλεοπτική και μη – συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και φαντάζεται τα χειρότερα. Η αλήθεια είναι όμως, ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους, για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στη διεθνή οικονομική αργκό δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μιας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί για μια τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό. Πώς όμως θα πρέπει να χειριστεί μια τέτοια κατάσταση; Αυτό που δεν μας λένε: State of Necessity Επιμελώς αποκρύπτεται στην Ελλάδα από όλους, ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος, που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας, (αγγλ. : State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό δεν είναι η γνώμη του ανώνυμου Επώνυμου, αλλά όσα κωδικοποίησε η Διεθνής Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα, για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980, πόσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της και αφήστε το ΣΥΡΙ ΖΑ να ζητάει «λογιστικό έλεγχο του χρέους», την στιγμή που η Ελλάδα έχει στο χέρι της τη δυνατότητα να πει ένα νομιμότατο «ελάτε όταν έχω» στους δανειστές της. Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει, σήμερα, όλο και πιο έντονη διεθνής αμφισβήτηση της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές (όχι κράτη) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικότερη αμφισβήτηση αυτού του είδους, τα τελευταία χρόνια, προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια (όπως της Ιταλίας το 2005) είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων της προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Αυτός είναι, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο υπάρχει τέτοια πίεση για το αγγλικό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που δεν λέγεται τόσο πολύ δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει α) αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε state of necessity και β) αν δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές της προς τους ιδιώτες. Είναι η μόνη ελπίδα που έχουν σήμερα οι ιδιώτες πιστωτές να ξεπεράσουν το σημαντικότατο νομικό εμπόδιο της State of Necessity. Οι δυνατότητες της Ελλάδας σε καθεστώς State of Necessity Η δυνατότητα να επικαλεστεί η Ελλάδα State of Necessity, σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου, είναι το βασικό της όπλο, που κινδυνεύει με το αγγλικό δίκαιο. Το ελληνικό δίκαιο (άρθρο 31 ν. 1914/1990) προβλέπει ότι οι όροι των ομο-
λόγων (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.) ρυθμίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η Ελλάδα επικαλεστεί State of Necessity, μπορεί την άλλη στιγμή, με μια απλή υπουργική απόφαση να σταματήσει την τοκογονία των ομολόγων (0% επιτόκιο) και να αναστείλει την πληρωμή τους για όσο διαρκεί η State of Necessity. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει το έλλειμμά της κατά 6% ή περισσότερο (όσο είναι η δαπάνη των τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ) και σταματάει να έχει την πίεση της αποπληρωμής του χρέους. Το σημαντικότερο: Η νομιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας θα κριθεί (πλην περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται ρήτρες διεθνούς διαιτησίας) από τα ελληνικά δικαστήρια. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει και με τα δάνεια του Μνημονίου, με τη διαφορά ότι εδώ θα χρειαστεί νόμος της Βουλής και όχι απλή υπουργική
απόφαση. Εδώ, η επίκληση της State of Necessity θα είναι όμως πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της State of Necessity δεν αμφισβητείται έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών – ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από ασυλίες εθνικής κυριαρχίας: Αυτά δεν ισχύουν όταν υπάρχει State of Necessity, που αποτελεί αναγκαστικό διεθνές δίκαιο. Εδώ η νομιμότητα της State of Necessity θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δύσκολα θα αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε State of Necessity. Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της State of Necessity σημαίνει για την Ελλάδα αυτόματη μείωση του ελλείμματός της στο 3-4%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμία ανάγκη για μετάβαση στη δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι κρατούν όλο το κεφάλαιό τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή του κεφαλαίου τους, όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει τη State of Necessity. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος. Θεωρίες συνωμοσίας Εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολου-
θήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ευχαριστημένους και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από το Μνημόνιο, και τους δανειστές της, που δεν θα πρέπει να υποστούν κανένα haircut; Πρώτον, διότι από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά, η ηγεσία της Ελλάδας υπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τα ελληνικά. Δεύτερον, διότι η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου. Τρίτον, διότι η ελληνική κρίση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για πλιάτσικο στην ελληνική δημόσια περιουσία και στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και αυτοί που κινούν τα νήματα δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Αυτά όλα, μπορεί να είναι θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Ελλάδας σε προσωρινή State of Necessity (δημοσιονομική αδυναμία), ζητώντας από τους πιστωτές να μην χάσουν κεφάλαιο (όπως στο PSI), αλλά μόνον τόκους, για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να στρώσει η Ελλάδα τα οικονομικά της. Κάθε αντίλογος είναι ευχαρίστως δεκτός. Δεδομένα είναι όμως ότι: α) η State of Necessity ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι εκεί και ήταν εκεί πάντα και β) κανείς δεν μιλάει για αυτή τη ρεαλιστικότατη εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι μη ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ. Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον κατάματα την πραγματικότητα μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεωκοπίας: Η Ελλάδα πρέπει να μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση προς το συμφέρον της. Και το καθαρό συμφέρον της είναι, αν χρειαστεί να επικαλεστεί State of Necessity, όπως είναι όλο και πιθανότερο, να το κάνει αυτό με τα ελληνικά ομόλογα, υπό το υπάρχον καθεστώς τους. ΠΗΓΗ: http://www.antinews.gr
Μια σκανδαλώδης Ηλίαση Του Κώστα Βαξεβάνη
Και ξαφνικά, η Ελλάδα γέμισε με μη κερδοσκοπικές εταιρείες, που μαζεύουν σκουπίδια, με κανάλια που δεντροφυτεύουν και σκαλίζουν σχεδόν ευλαβικά κόπρανα σκύλων, και επιχειρηματίες που ανακάλυψαν πως πρέπει να σώσουν τον πλανήτη. Στους κεντρικούς δρόμους, ανάμεσα στα κόκκινα «ενοικιάζεται» που κυριαρχούν πια, πινακίδες με παλ πράσινα χρώματα, περιγράφουν το νέο μέλλον της Ελλάδας. «Φτηνή, οικολογική ενέργεια». Στις ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ο όρος «πράσινη ανάπτυξη», έχει μεγαλύτερη συχνότητα και από τα «θα» που κυριαρχούν στις ομιλίες πολιτικών. Πρόκειται για ένα όραμα κοντά στα άλλα, που συνέθεταν τον ζεν χαρακτήρα του; Ο πρώην πρωθυπουργός προσέφερε επίσης το κύρος του στο συνέδριο του Ινστιτούτου για το Κλίμα και την Ενεργειακή Ασφάλεια (i4scence), στο οποίο μετέχει ο αδελφός του Αντρίκος Παπανδρέου. Έναν οργανισμό, που προωθεί την ιδέα της πράσινης ανάπτυξης. Την ίδια περίοδο, οι Τράπεζες, οι οποίες έχουν σταματήσει να δίνουν οποιοδήποτε επιχειρηματικό δάνειο, δίνουν δάνεια για πράσινη ενέργεια. Εν ολίγοις, τα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έμελε να ζήσει στον παροξυσμό των πράσινων επενδύσεων. Τι συμβαίνει; Μέσα σε αυτό το νέο πολιτικό κλίμα της οικολογικής αθωότητας, αναλαμβάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Μετά την «πετυχημένη» του πορεία στο υπουργείο Οικονομίας, ο κύριος Παπακωνσταντίνου έχει στρατηγικό στόχο την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος» από το υπουργείο του. Το πρόγραμμα «Ήλιος» έχει παρουσιαστεί ως ένα πρόγραμμα παραγωγής ηλιακής ενέργειας από την Ελλάδα, την οποία θα αγοράζει η Γερμανία και τα έσοδα, γύρω στα 25 δις, θα ξεχρεώνουν τμήμα του χρέους. Μια έκταση όσο η Χίος, θα στρωθεί με κάτοπτρα για να παραχθεί ενέργεια που θα μας σώσει. Πράσινη ανάπτυξη; Όχι, ένα αναπτυξιακό τρυκ, που χρεώνει την Ελλάδα με ένα ακόμη δάνειο. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να παραχωρήσει δωρεάν τη γη για αυτήν τη δραστηριότητα, για δεκαετίες. Στη συνέχεια, θα αγοράσει τη γερμα-
3
νική (βεβαίως) τεχνολογία, ύψους αρκετών δις. Αν υποθέσουμε πως θα μεταφερθεί η ενέργεια στην Γερμανία, πρέπει να δημιουργηθούν πανευρωπαϊκά δίκτυα, που στοιχίζουν πολύ περισσότερο από το κέρδος της επένδυσης. Επίσης, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει τεχνολογία που να επιτρέπει την μεταφορά της ενέργειας στη Γερμανία, δηλαδή σε τόσο μεγάλη απόσταση και χωρίς απώλειες. Άρα, η Ελλάδα αγοράζει την γερμανική υποδομή, χρεώνεται και δεν μπορεί να δώσει ενέργεια στην Γερμανία. Ένα project που θα ματαιωθεί, με ευθύνη των «κακών και τεμπέληδων» Ελλήνων, αλλά οι Γερμανοί θα έχουν εισπράξει το καλό χρήμα. Το επικρατέστερο σενάριο όμως δεν είναι αυτό. Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για την Γερμανία, αλλά αυτή η ενέργεια θα προωθείται στην Ελλάδα. Θα αγοράζουμε ηλεκτρική ενέργεια, που παράγεται στην Ελλάδα από την Γερμανία. Σε τιμές, μάλιστα, που δεν θα είναι αυτές της ΔΕΗ, αλλά των επιδοτούμενων φωτοβολταϊκών. Θα αγοράζει δηλαδή από την Ελλάδα 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα και θα μεταπουλάει στην ίδια την Ελλάδα 0,35 ευρώ την κιλοβατώρα. Επίσης θα έχει τη δυνατότητα να προσαρμόσει την τιμολογιακή πολιτική της μονομερώς. Να καθορίζει, δηλαδή, πόσο θα αγοράζουμε το ρεύμα, το οποίο όμως θα πουλάμε στη σταθερή τιμή των 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα. Η Ελλάδα υλοποιεί το πρόγραμμα, μετά την άρνηση της Ισπανίας να προχωρήσει σε μια τέτοια επένδυση, ασύμφορη και σε καιρό κρίσης. Όλα αυτά τα σπουδαία και οικολογικά βρίσκονται σε εξέλιξη και θα ψηφιστούν σύντομα στην ελληνική Βουλή. Ο κ. Παπακωνσταντίνου θα φέρει σε πέρας μία ακόμη ευρωπαϊκή πολιτική, για να «σώσει» την χώρα. Η Ελλάδα θα υπογράψει ένα ακόμη ασύμφορο δάνειο, και κάποιοι, βεβαίως, θα πλουτίσουν. Εγχώριοι κατασκευαστές, αντιπρόσωποι, dealers της πράσινης ανάπτυξης κλπ. Όλα αυτά σύντομα και ταυτόχρονα με μία μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια για την πράσινη σωτηρία, που θα τρέχει καβάλα στα πράσινα άλογα της πολιτικής. Την «Ηλίαση» βεβαίως θα την πληρώσουμε εμείς. ΠΗΓΗ: http://www.koutipandoras.gr/;p=16157
Aδέσμευτο ενημερωτικό έντυπο
Aπόπειρα μαζικής δολοφονίας στο Σύνταγμα αποτέλεσμα να γίνει το αδιαχώρητο. Σαν να μην έφτανε αυτό, και ενώ ο κόσμος γύρω μου εκλιπαρούσε για βοήθεια (όπως και εγώ γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω και να δω), οι ματατζήδες πέταξαν δακρυγόνα μέσα στον κόσμο. Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω, καθώς το δακρυγόνο έσκασε ακριβώς πίσω μου. Ειλικρινά, δεν ξέρω πως καταφέραμε και φύγαμε από αυτή την κόλαση. Κινηθήκαμε προς Αμαλίας, όπου σιγά-σιγά η ατμόσφαιρα καθάριζε και τα ΜΑΤ μας έκαναν τη χάρη να μας αφήσουν να φύγουμε. Δεν ξέρω εάν οι πυρκαγιές ήταν οργανωμένο σχέδιο, αλλά η δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στην πλατεία, ήταν απολύτως οργανωμένη. Σκοπός τους δεν ήταν απλά να απωθήσουν τον κόσμο, αλλά ειλικρινά να σκοτώσουν. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς πως νοείται να ποτίζεις με δακρυγόνα τόσες χιλιάδες κόσμου, οι οποίοι διαδηλώνουν ειρηνικότατα. Γι’ αυτό και μόνο ο κ. Παπουτσής οφείλει εξηγήσεις και άμεση παραίτηση. Ειλικρινά, αυτό που έζησα, δεν θα ήθελα να το ζήσει κανείς ποτέ ξανά. Είναι η πρώτη φορά, που ήμουν εν μέσω δακρυγόνων και πρέπει να υπογραμμίσω ότι είναι άλλο πράγμα να βλέπεις τις αθλιότητες από την τηλεόραση και άλλο να τις ζεις από κοντά. Οι δειλοί που μας έπνιξαν με δακρυγόνα είναι κατάπτυστοι, τόσο οι εγκέφαλοι που έδωσαν τις εντολές όσο και τα άμυαλα και ακούνητα στρατιωτάκια που τις εκτέλεσαν. Αυτές οι μνήμες θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου, όπως και στο μυαλό των περισσοτέρων, που κοντέψαμε να πεθάνουμε από τα χημικά του κράτους, μπροστά στην Βουλή. Υπάρχουν ακόμη κάποιοι που απορούν γιατί ο κόσμος συνεχίζει να φωνάζει «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»; Αν ναι, ας περάσουν μια βόλτα από την πλατεία στην επόμενη διαδήλωση. Υ. Γ. Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους guest stars του ΠΑΜΕ, οι οποίοι μπορεί να μην πάτησαν ποτέ το πόδι τους στο Σύνταγμα, αλλά κουνούσαν με τάξη και χαρά τα σημαιάκια τους, στις στήλες του Ολυμπίου Διός, όταν οι «πνιγμένοι» προσπαθούσαμε να πάρουμε αέρα.
Η ώρα είναι 23:40, το βράδυ της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου 2012. Μόλις επέστρεψα από την συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα ανέβει αυτό το κείμενο, καθώς δεν έχω σταθερό ίντερνετ. Θέλω όμως να καταγράψω όλα όσα πρωτοφανή και τερατώδη έζησα αυτό το απόγευμα. Να ξεκαθαρίσω ότι ήμουν στο Σύνταγμα, οπότε ό,τι θα διαβάσετε εδώ, ισχύει για όλα όσα συνέβησαν εκεί και πουθενά αλλού. Ήδη από τις 17:20, όταν φτάσαμε εγώ και η παρέα μου στο Σύνταγμα, αρχίσαμε να ακούμε κρότους και να μυρίζουμε δακρυγόνα που έπεφταν πιο μακριά. Αλλά, σε γενικές γραμμές όλα ήταν καλά. Ο κόσμος αυξάνονταν σταδιακά. Κατά τις 20:00, από ότι κατάλαβα, τα ΜΑΤ έλαβαν εντολή να κάνουν πιο εντατικές προσπάθειες για να καθαρίσουν την πλατεία, καθώς τα δακρυγόνα άρχισαν να πέφτουν βροχή, κυρίως από την Σταδίου, αλλά και το κάτω μέρος της πλατείας. Εμείς ήμασταν προς Αμαλίας, αλλά ακόμη και εκεί, λόγω συνωστισμού, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Κάθε αναπνοή απαιτούσε προσπάθεια. Πάλι καλά, υπήρχαν κάποια άτομα με μαλόξ και μας ψέκαζαν. Λίγο αυτό, λίγο το νερό στα μάτια, καταφέραμε και επιζήσαμε της πρώτης επίθεσης. Σιγά-σιγά, ο κόσμος άρχισε να ξαναμαζεύεται στην πλατεία. Όλα ήταν αρκετά ζωντανά εκεί, αλλά, ταυτόχρονα, και απολύτως ειρηνικά. Κυκλοφορούσαμε από μπλοκ σε μπλοκ, συζητούσαμε και γενικά όλα κυλούσαν ομαλότατα, παρά τους κρότους που ακούγονταν από μακριά (επαναλαμβάνω, μιλάω για την Πλατεία Συντάγματος). Δεν είδα μπαχαλάκηδες, δεν είδα κάποιους να πετάνε αντικείμενα, γενικά δεν είδα κανέναν να προκαλεί. Και εκεί, κατά τις 22:00, ξαφνικά σκάνε 2-3 δακρυγόνα στην Αμαλίας, ενώ ταυτόχρονα τα ΜΑΤ έσπρωχναν τον κόσμο προς την πλατεία. Από τη Σταδίου σκάνε άλλα 2-3 δακρυγόνα, με αποτέλεσμα όλος ο κόσμος να εγκλωβιστεί στην πλατεία. Όπως ήταν λογικό, όλοι προσπαθούσαν να φύγουν προς τα κάτω, με
Πηγή: http://dagorastos.net/blog/
Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012 Αυτό που έγινε δεν περιγράφεται με λόγια…
Η κτηνωδία των οργάνων καταστολής δεν περιγράφεται. Θα κάνω μία μικρή, φτωχή αποτίμηση όσων έζησα ως μάρτυρας, μαζί με 500.000 συνανθρώπους μου. Στην κατάμεστη Ερμού, κόσμος με τα παιδάκια του. Κάποιοι κατέβαιναν, γιατί έφαγαν τα πρώτα χημικά στην Πλατεία. Πολύς κόσμος, όμως, ανέβαινε. Σκεφτόμουν ότι είναι καλό αυτό, γιατί θα υπάρχει ανανέωση. Σκεφτόμουν αφελώς. Διμοιρία ΜΑΤ περνάει ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!! Φωνάζοντας και χτυπώντας… Με το που περνούν, πετάνε χημικά πίσω τους! Κόσμος σπρώχνει, σπρώχνεται και λιποθυμάει. Δεν το πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ερμού, που πριν λίγο έβλεπα έναν πατέρα με το παιδάκι του στους ώμους. Δεν είχα φορέσει καν τη μάσκα μου, γιατί δεν το περίμενα! Πίσω μου μία κοπέλα λιποθυμούσε, από τον πανικό και την αίσθηση ασφυξίας. Την κράτησα μία φορά, μαζί με τον φίλο της, να μην ποδοπατηθεί. Κάνουμε μερικά βήματα ακόμη, κλαίγοντας και ξερνώντας, λιποθυμάει και πάλι. Την κρατάμε, προσπαθώντας να κάνουμε έναν κλοιό προστασίας, από το πλήθος που άτακτα υποχωρούσε. Την τρίτη φορά δεν άντεξα, ήμασταν μέσα στο νέφος, με τα βίας τους διέκρινα. Τους άφησα κάπου ανάμεσα σε καρέκλες και τραπέζια και προχώρησα για να πάρω μία ανάσα, πριν τα φτύσω και ο ίδιος. Στο επόμενο στενό, μετρούσαμε απώλειες. Όλοι φώναζαν με οργή. Τους φώναζα και ‘γω ότι όλοι αυτοί οι ματατζήδες είναι γείτονές σας! ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ και αποκαλύψτε που μένουν! Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την κατάμεστη Κλαυθμώνος, βρισκόμαστε Φιλελλήνων. Μάχες στους δρόμους με τους επίορκους μπά-
τσους. Δεν μιλάμε για μπάχαλα. Ο απλός κόσμος πέταγε μάρμαρα και πέτρες. Κατευθύνομαι προς Αμαλίας για να βρω κάτι φίλους και γίνεται ο χαμός και πάλι από κόσμο. Όπου και να πας κόσμος. Το ΠΑΜΕ κάπου πήγαινε πάλι. Κάπου μακριά από εκεί που έπρεπε να είναι, προς Συγγρού… Στο ξενοδοχείο Αμαλία συναντιέμαι με τον Γιάννη. Φαινομενικά ήρεμα. Ένας αμερικανός/γερμανός δημοσιογράφος, μέσα στον κόσμο λέει εξυπνάδες. Λέει ότι οι Έλληνες μισούν τη χώρα τους. Δεν ήμουν μπροστά να τον αρπάξω, τον άρπαξαν όμως οι άλλοι. Έτρεχαν πανικόβλητοι να μπουν στο ξενοδοχείο, ενώ 2-3 εξοργισμένοι άνθρωποι τους κυνήγαγαν βρίζοντάς τους. Πανικός, δικαιολογημένος πανικός. Φίλοι μας Γερμανοί, Γάλλοι, παγκόσμιοι επιχειρηματίες, που θα έρθετε στην ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΘ και τη ΔΕΗ για να τις «αναμορφώσετε» προς το καλύτερο (όφελός σας), έτσι θα σας γαζώσουμε. Στους δρόμους. Στο στενό ‘σπάγαν τα μάρμαρα για πολεμοφόδια. Πιο κάτω, στη Φιλελλήνων, ήταν ο γνωστός στόχος τα ΜΑΤ. Νεαροί άνθρωποι, συνεπικουρούμενοι από μεγαλύτερους, τους «ευχαριστούσαν» για την ασφάλεια που «παρέχουν» στην πόλη. Επί της Αμαλίας, πάλι θόρυβος. Διμοιρία ΜΑΤ έχει σκάσει στα μετόπισθεν για να σπάσει τον κόσμο στα δύο. Δεν ήταν πολλοί, έφαγαν αρκετά μάρμαρα και υποχώρησαν. Καιρός να δοκιμάσουμε πάλι Σύνταγμα. Όλως περιέργως, ελεύθερο το πεδίο. Ήμουν στο κέντρο από τις 6 και κατάφερα, 3-4 ώρες μετά, να φτάσω επιτέλους στο, θεωρητικά, πολυπόθητο σημείο. Συναντιόμαστε με μία ομάδα δικηγόρων. Κανείς δεν φοράει μάσκα. Τους λέω «σε 5 λεπτά θα μας την πέσουν, το νιώθω». Δυστυχώς είχα δίκιο.
Τα χημικά ήταν παντού! Ο κόσμος έλεγε «ήρεμα, ήρεμα», αλλά ήξερα ότι το νέφος δεν είχε φτάσει ακόμη. Με το άγχος της ασφυξίας, πάλι, ο κόσμος κατέβαινε τα σκαλιά. Προσωπικά, τράβηξα τον φίλο μου και πήγαμε στο πλάι στα κάγκελα. Πέσαμε επάνω στους ματατζήδες. Αφού άδειασε η σκάλα, μέσα από την ομίχλη, κατεβήκαμε και εμείς να μην τις αρπάξουμε από τους θρασύδειλους. Βεβαίως αυτό δεν έφτανε. Οι επίορκοι έριχναν χημικά μέσα στην πλατεία στον κόσμο αφ’ υψηλού! Την κάνουμε προς Μ. Βρετανία και Πανεπιστημίου. Λάθος. Τα ΜΑΤ έπαιζαν πετροπόλεμο εκεί με τους «μπαχαλάκηδες». Τώρα ποιος είναι το μπάχαλο, πλέον, ο καθένας το απαντάει για τον εαυτό του. Μία μολότοφ σκάει στα ματ και στην είσοδο του Μετρό πέφτει κρότου λάμψης στο πόδι μου. Όχι δίπλα, επάνω στο πόδι μου… Προχωράμε πιο κάτω. Στο Νομισματικό Μουσείο έχουν γράψει απ’ έξω, ΌΧΙ ΑΛΛΟ ΣΩΣΙΜΟ! Εκεί έγινε και το καλύτερο. Ακουγόταν ένας συνεχόμενος θόρυβος. Τί είναι αυτό; Χαριτολογώντας λέω «οι ερπύστριες των τανκ»! Κουκουλοφόροι χτύπαγαν τις προστατευτικές γρίλιες των τραπεζών ρυθμικά. Μόνο που δεν ήταν μόνο αυτοί. Σε λίγο ΌΛΟΙ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, χωρίς μάσκες, χωρίς κουκούλες, χτύπαγαν τις λαμαρίνες των τραπεζών και των πολυεθνικών, ρυθμικά, με χέρια και πόδια, σφυρίζοντας και φωνάζοντας! Ο πολεμικός θόρυβος αντηχούσε σε όλο το κέντρο και στη Βουλή! Ο δρόμος γεμάτος οδοφράγματα. Πυροσβεστικά προσπαθούσαν να σβήσουν τις φλόγες στα κτίρια, ενώ ΜΑΤ ήταν στην είσοδο του Πανεπιστημίου. «Μπείτε μέσα, αγράμματοι, να μάθετε ανάγνωση, γουρούνια!» φώναζε ο κόσμος στους μπουρτζόβλαχους ταγματασφαλίτες. Πιο κάτω, προς Ομόνοια και άλλες πυρκαγιές. Κουκουλοφόροι έσπαγαν ένα ενεχυροδανει-
4
στήριο, από αυτά που ρουφούν το αίμα του κόσμου. Φωνάζαμε μαζί με άλλους: «ΣΠΑΣΤΕ ΤΟ»! Πιο δίπλα, πλιάτσικο σε μαγαζί με σπαθιά και αεροβόλα! Αρκετά από τα αιχμηρά αντικείμενα, βρήκαν τον δρόμο τους προς τα επερχόμενα ΜΑΤ. Στην πλατεία σκάει βόμβα. Όχι μολότοφ, κάτι μεγαλύτερο. Αφού ξεπροβοδίσαμε κάποιους, την κάνουμε για Σύνταγμα, μέσα από την βομβαρδισμένη πόλη. Περνάμε μέσα από τα ΜΑΤ, χωρίς να φοράμε μάσκες. Ήταν καταβεβλημένοι. Κάποιος από τους μπάτσους έλεγε ότι πωρώθηκε και πέταγε πέτρες πίσω. Σκέφτομαι, αυτά τα κουτορνίθια, καταλαβαίνουν τί θα πάθουν όταν θα πάρει όλος ο κόσμος τη δικαιοσύνη στα χέρια του; Εμείς περνούσαμε μέσα από τις διατάξεις τους και ήταν αφύλαχτοι, σαν κότες έξω απ’το κοτέτσι. Σύνταγμα πλέον 11και… και ο κόσμος αρκετά πιο λίγος. Κάποιος παίζει στην τρομπέτα τον εθνικό ύμνο. Όχι πετυχημένα. Κάμερα τον πλησιάζει και αυτός γυρνάει και λέει το θεϊκό, «μήπως θέλεις να σου παίξω και το Strangers in the Night»; Τα ΜΑΤ, παρατεταγμένα μπροστά από τη βουλή. Γυναίκες τους φωνάζουν ότι θα τους καθαρίσουν. Ένας τύπος, λες και κάνει επιθεώρηση λόχου, περνάει από μπροστά τους, πάνω κάτω και τους βρίζει, ενώ φωνάζει «τραβέλια μέσα, ούτε 20, ούτε 15, ούτε καν 10 ευρώ. Τζάμπα τραβέλια μέσα, και ένα μ**νί η Καϊλή.» Στο πεζοδρόμιο, στο ραδιόφωνο ακούμε την ψηφοφορία. Ο Πετσάλνικος ρωτάει, «είναι κανείς που δεν άκουσε το όνομά του;» ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, OΛΟΙ ΕΜΕΙΣ! ΠΗΓΗ: http://aplhrotoiergazomenoi.blogspot.com
Μάρτιος 2012
5
Aδέσμευτο ενημερωτικό έντυπο
Η αρχισυντάκτρια του gossip-tv.gr, Κασσιανή Καραγκιουλέ, γράφει για όσα έζησε στο κέντρο της Αθήνας χτες (12/02/12) Θεό με εσένα και σε κυνηγάνε γιατί διαμαρτύρεσαι και για τα δικά τους δικαιώματα; Πόσο ειρωνικό ε; Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται για να χτυπήσεις έναν ηλικιωμένο; Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται να έχει κάποιος, για να ρίχνει τα χημικά στα σώματα των διαδηλωτών, αδιαφορώντας πού αυτά θα τους πετύχουν; Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται, για να τα έχεις κάνει όλα αυτά και το βράδυ, βγάζοντας τη πράσινη στολή σου, να πας να αγκαλιάσεις τα παιδιά σου; Γράφω το κείμενο και οι εικόνες κυριεύουν το μυαλό μου. Πώς μπορούν να σβηστούν άραγε; Πώς μπορώ να διαγράψω την εικόνα δυο ανήλικων κοριτσιών να κρατιούνται σφιχτά από το χέρι και να έχουν παρασυρθεί από το τρομοκρατημένο πλήθος, που προσπαθεί να γλυτώσει από το «ντου» των ΜΑΤ; Πώς να μη θυμάμαι την εικόνα, που σκάει στα πόδια μου ένα από τα χημικά τους και ο φίλος μου με πηγαίνει, παίρνοντάς με σηκωτή σχεδόν, γιατί δεν έβλεπα και δεν ανάσαινα σε μια από τις φωτιές που είχαν στήσει οι διαδηλωτές, για να μπορέσω να ανασάνω; Πώς να βγάλω από το μυαλό μου την εικόνα της Δήμητρας, της Ηλιάνας, του Μάνου, του Δημήτρη και των φίλων μου, να προστατεύει ο ένας το κεφάλι του άλλου, για να γλιτώσουν από τη βία; Πώς να σβήσω την εικόνα της κοπέλας που κλαίει με λυγμούς λέγοντας μονάχα «Γιατί;»! Πώς να μην θυμάμαι τη στιγμή των 60 παλικαριών, με ελληνικές σημαίες στα χέρια τους, να κοιτάνε στα μάτια τους Ματατζήδες; Πώς να αποβάλλω την εικόνα της γιαγιάς, με το τσεμπέρι, που φωνάζει με την κουρασμένη από τα χρόνια και τις κακουχίες φωνή της «Προδότες» και να προσπαθεί να καλύψει το πρόσωπό της, από την αποπνικτική ατμόσφαιρα; Πώς να μην θυμάμαι τον αδελφό μου και τη γυναίκα του να κρατιούνται σφιχτά από το χέρι, καθισμένοι σε κάτι σκαλιά με αλλοιωμένα πρόσωπα; Πώς να ξεχάσω; Πώς να μη θυμάμαι; Πώς να μην πονάω; Πώς να προστατεύσω την καρδιά μου να μην μισήσω; Πώς να σταματήσω να ενδιαφέρομαι για τον συνάνθρωπό μου; Πώς να γίνω και εγώ με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και να παρακολουθώ να δέρνουν την μάνα μου, τα ανίψια μου, τα αδέλφια μου, τους συναδέλφους μου, τον σύντροφό μου, τους φίλους μου, τρώγοντας πατατάκια; Πώς να γίνω καλός και συνετός πολίτης, έτσι όπως όλοι εσείς με θέλετε;
Μερικές φορές, οι λέξεις εγκλωβίζονται στη δύναμη της εικόνας. Σε εικόνες που καταγράφει ο εγκέφαλος σου, σα μικρά καρέ σε φιλμ. Είναι τόσο δυνατές, σκληρές και παράλληλα σοκαριστικές οι στιγμές αυτές, που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να μεταφέρω όλα όσα έζησα εχθές, το απόγευμα, μέχρι τα μεσάνυχτα, στο κέντρο της Αθήνας. Η Νίκη μου ζήτησε να βρω τον τρόπο και εγώ νιώθω εγκλωβισμένη γιατί δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος για να το κάνω. Πώς να μη βγάλω το θυμό μου, πώς να ελέγξω τα συναισθήματά μου, πώς να είμαι αντικειμενική; Το πρώτο πράγμα που με ρώτησαν όλοι, σήμερα, όταν μπήκα στο γραφείο, ήταν τί έγινε εχθές και πόσο κρίμα ήταν, που έβλεπαν από την μικρή οθόνη, να καίγονται τα κτίρια και ιδιαίτερα ο κινηματογράφος «Αττικόν». Πραγματικά λυπηρό! Αλλά πιο λυπηρό είναι ότι τα έβλεπαν από τα σπίτια τους… Είναι τόσο εύκολο να κρίνεις με το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Γιατί κανείς δεν με ρώτησε αν μπορώ να ανασάνω από τα χημικά σήμερα; Κανείς δεν με ρώτησε για τα σπασμένα κεφάλια των διαδηλωτών με τις κουκούλες. Ναι, αυτές που φοράγαμε όλοι εμείς που ήμασταν εκεί, για να διαδηλώσουμε ενάντια στα νέα μέτρα, μικροί, έφηβοι, φοιτητές, σπουδαστές, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, εργαζόμενοι, απολυμένοι, επώνυμοι και μη. Κανείς δεν συγκινήθηκε με τη λιποθυμία του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου, αλλά με το κάψιμο των κτιρίων. Αυτό έμεινε στην συνείδηση, γιατί αυτό προβάλαμε περισσότερο όλοι οι άνθρωποι των media. Ε, λοιπόν δεν έγινε μόνο αυτό εχθές. Δεν κάηκαν μόνο κτίρια. Δεν έγινε μόνο πλιάτσικο. Έγιναν τόσα πολλά, που κανείς δεν τα αποστήθισε. Μόνο όσοι ήταν εκεί. Μόνο εκείνοι, που με τα μαλόξ στα πρόσωπα και τα δακρυσμένα μάτια τους, έδιναν βοήθεια σε ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε τα ονόματά τους και ούτε πρόκειται να τους δούνε ποτέ ξανά. Μόνο εκείνοι που έβλεπαν χέρια να απλώνονται παντού, που άκουγαν τις φωνές από τις ντουντούκες να λένε «Μην τρέχετε», προκειμένου να αποφευχθεί ο πανικός. Φωνές παντού να καλύπτονται από τους ήχους τον κρότων λάμψης και από το σκάσιμο των δακρυγόνων. Να τρέχεις να σωθείς από τον εχθρό. Ποιον εχθρό; Αυτούς με τις πράσινες στολές και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες; Αυτούς που μιλάνε την ίδια γλώσσα με εσένα, πιστεύουν στον ίδιο
ΠΗΓΗ: http://www.queen.gr
Λίγα λόγια για το τί έγινε στην ; ς ά ρ δ ι τ ν α οδό Πειραιώς, μετά το κυνηγητό ν ε δ ί τ α ι Γ από την πλατεία Συντάγματος Δεν έχεις λόγο; Δεν έχεις χρόνο; Μήπως δεν έχεις τον τρόπο να αντιδράσεις; Αφήνω στην άκρη όλα όσα στοχεύουν στην πλύση του εγκεφάλου σου, όλα τα καλοστημένα σχέδια των εξουσιών και όλα τα ψέματα των καναλιών, που προσπαθούν να σε πείσουν ότι έφταιξες και τώρα δεν υπάρχει άλλη λύση. Δεν προσπαθώ να βρω εγώ τον λόγο. Δεν θέλω να στον εξηγήσω. Ρωτάω εσένα. Τι σε κάνει να νομίζεις ότι ζεις καλά; Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους γύρω σου; Κοιτάς αν ζεις καλά ή μήπως σου φτάνει να ζεις καλύτερα από τον γείτονά σου, από τον φίλο σου και τον αδερφό σου; Προσπαθείς μέσα στο χάος να σώσεις ό,τι μπορείς; Προσπαθείς να δουλέψεις όσο γίνεται περισσότερο, για να μαζέψεις τουλάχιστον τα απαραίτητα; Για να μπορέσεις να φτιάξεις μια οικογένεια; Να μπορέσεις να μπεις στο βούρκο, μόνο μέχρι τη μέση, όταν οι άλλοι θα πνίγονται; Μήπως έχεις τόσα σημαντικά πράγματα να κάνεις που δεν σου μένει χρόνος να κοιτάξεις τη ζωή σου; Μήπως δεν σου μένει χρόνος να σκεφτείς αν είσαι ευτυχισμένος; Φροντίζεις τόσο καλά την ευτυχία των παιδιών σου, δουλεύεις όλη μέρα για να τα ζήσεις, να τα σπουδάσεις και δεν υπάρχει χρόνος για να δεις αν είναι ευτυχισμένα ή αν θα ευτυχήσουν ποτέ πραγματικά; Έχει, ίσως, μείνει μέσα σου μια ελπίδα ότι τα πράγματα θα φτιάξουν χωρίς να παλέψεις εσύ για αυτό; Ότι κάποιος άλλος θα
μεριμνήσει για την δική σου ευτυχία και την ευτυχία των δικών σου; Πιστεύεις ότι έφταιξες και τώρα πρέπει να σκύψεις το κεφάλι; Ίσως όχι… Ίσως πιστεύεις ότι δεν έφταιξες εσύ, οπότε τώρα γιατί να λύσεις εσύ το πρόβλημα; Έχεις την ανάγκη να αντιδράσεις, όμως πιστεύεις ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει; Νιώθεις απλά αδύναμος; Ή μήπως θεωρείς πως ό,τι και να κάνεις τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει; Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, έτσι; Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, ας κοιτάξουμε να βολευτούμε όπως - όπως στην κορυφή του υπονόμου, σωστά; Αν κερδίζεις κάτι από αυτό που συμβαίνει, μην ασχοληθείς μαζί μου, μην ασχοληθείς με τίποτα άλλο παρά μόνο με την εκμετάλλευση της δυστυχίας των άλλων. Μην απαντήσεις ποτέ. Μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι όλα όσα γίνονται έχουν γνώμονα εμένα και τους συνανθρώπους μου. Μην προσπαθήσεις να μου πεις τίποτα. Εσύ όμως που πονάς, που μοχθείς, που βρίζεις, που βλαστημάς, εσύ που γκρινιάζεις, εσύ που αγανακτείς και φωνάζεις, που και που, μπροστά στη τηλεόρασή σου, πες μου, σε παρακαλώ. Λύσε μου αυτή την απορία, απάλλαξέ με από αυτή τη σκέψη, από αυτό το ερωτηματικό. Διώξε επιτέλους αυτό το «γιατί γαμώτο;» που με τυραννάει μήνες τώρα και απάντησέ μου. Γιατί δεν αντιδράς επιτέλους;
Ομάδα ΔΕΛΤΑ, οδός Πειραιώς Ώρα 21:30 περίπου Δεν θα ήθελα να αναφέρω πολλά για το τί είδαν τα μάτια μου, σήμερα, όσον αφορά την αναίτια επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Αυτό που κυριολεκτικά με συγκλόνισε (αν και έχω συμμετάσχει σε ουκ ολίγες διαδηλώσεις) είναι ο τραμπουκισμός που δεχτήκαμε όσοι κυνηγηθήκαμε από τις διμοιρίες, στην οδό Πειραιώς. Περίπου 30 μηχανάκια ξεχύθηκαν στο δρόμο, χτυπώντας με μίσος όποιον έτρεχε πανικόβλητος, για να σωθεί από τη μανία τους. Αρκετοί έστριβαν στα στενά και πολλά μηχανάκια τους ακολουθούσαν. Άλλοι τρέχανε στα πεζοδρόμια, αλλά κι εκεί τους κυνηγούσαν. Κάποια στιγμή, βλέπω ένα από τα άτομα που είχαμε κατεβεί μαζί στην πορεία, να έχει περικυκλωθεί από 4 μηχανάκια τα οποία του επιτέθηκαν με τέτοια βαρβαρότητα, που σίγουρα δεν μπορεί να περιγραφεί με απλές λέξεις. Μόλις έτρεξα για να τον σώσω, ένα μηχανάκι έπεσε πάνω μου με μεγάλη ταχύτητα και άρχισαν να με χτυπούν στο πρόσωπο και στα χέρια. Να σημειωθεί πως κανείς από εμάς δεν έφερε μάσκα ή κουκούλα και πως δεν προκαλέσαμε καμία βίαιη συμπεριφορά.
ΠΗΓΗ: http://drasi-politon-tinou.gr
6
Μέσα στο χαμό, παρατήρησα πως και άλλοι είχαν την ίδια τύχη με εμάς και δεν ήτανε λίγοι στον αριθμό. Χτυπήθηκαν άτομα τα οποία έβγαιναν από τα μαγαζιά για να δουν τί συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Αυτό που είδα στα μάτια αυτού του μπάτσου, κυριολεκτικά, με διαβεβαίωσε πως το άτομο αυτό δεν εκτελούσε απλά εντολές. Χτυπούσε γιατί το ήθελε και γιατί αυτό πραγματικά τον γοήτευε ως πράξη. Μακάρι, και το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, στην επόμενη πορεία, να του τσακίσουν τα παΐδια και να του σπάσουν τα μούτρα και αυτού, αλλά και των υπολοίπων ψευτονταήδων, που για ένα κομμάτι ψωμί βγάζουν όλα τα ψυχολογικά τους προβλήματα, σε κόσμο που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, σε αυτό το μπουρδέλο που λέμε Ελλάδα. Αυτές δεν είναι σημερινές διαπιστώσεις για τη συμπεριφορά των μπάτσων, απλά σήμερα έπεσε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Με τέτοιες συμπεριφορές, μας δίνουν δύναμη για να τους αντισταθούμε ακόμα περισσότερο, με κάθε μέσο. Κέρδισαν δικαιωματικά ένα καροτσάκι πέτρες και μάρμαρα από εμένα, στην επόμενη πορεία! Να μην τους επιτρέψουμε να ξανατολμήσουν μία τέτοια επιχείρηση, όπως η σημερινή! ΠΗΓΗ: http://athens.indymedia.org
Μάρτιος 2012
Γιατί οι Έλληνες χάνουν την Ελλάδα
Τι κρύβει ο όρος αποκρατικοποιήσεις και γιατί οι βουλευτές είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν τί ψηφίζουν. Πίσω από τις έννοιες εμπράγματες εγγυήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις, μείωση των δημοσίων δαπανών, προβληματικές επιχειρήσεις του Δημοσίου, αποκεφαλαιοποιήσεις, ανταγωνιστικότητα, άνοιγμα της αγοράς από το κρατικό μονοπώλιο, επενδύσεις στις αποκρατικοποιήσεις και Ταμείο Αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, κρύβεται κάτι πολύ απλό: Ένα τεράστιο πλιάτσικο ελληνικών και ξένων ιδιωτικών συμφερόντων στη δημόσια, αρχικά, και στις ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων στη συνέχεια. Στη βάση του περίφημου Μεσοπρόθεσμου, που ψήφισε η πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου τον προηγούμενο Ιούλιο, προκειμένου να πάρουμε την περίφημη 6η δόση, «έκλεισε» το πρώτο μεγάλο πλιάτσικο σε βάρος των Ελλήνων. Στις κανονιστικές του εφαρμογές, που πέρασαν από τη Βουλή το φθινόπωρο, περιέχεται και η ίδρυση του περίφημου Ταμείου για την αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου. Πίσω από τον πολύ επικοινωνιακό αυτό τίτλο, κρύβεται ένα Ταμείο, το οποίο ανήκει, επί της ουσίας, στους πιστωτές και στο οποίο περνάνε κομμάτια της ελληνικής επικράτειας, για την εξόφληση του δημοσίου χρέους, με τρόπο αμεταβίβαστο, ως προς την ιδιοκτησία τους. Δηλαδή, ότι μπαίνει στο Ταμείο, το οποίο διοικείται από ελληνόφωνους, πρώην ανώτατα στελέχη (κατά βάση της Eurobank), με διευθύνοντα σύμβουλο τον κ. Μητρόπουλο, δεν επιστρέφεται ό,τι και αν γίνει με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ή τις επιλογές των κυβερνήσεων. Τι έχει περάσει στην ιδιοκτησία του Ταμείου; Με απόφαση, στις 17 Νοεμβρίου του 2011, ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, που η προσοχή της κοινής γνώμης ήταν στραμμένη αλλού και με την ψήφο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πέρασαν στην ιδιοκτησία του Ταμείου (άρα έφυγαν από την ιδιοκτησία των Ελληνικών κυβερνήσεων και των Ελλήνων) τα ακόλουθα : - Όλα τα μερίδια του δημοσίου, στις εξής τράπεζες: ΕΘΝΙΚΗ, ALPHA BANK, ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Άρα και οι τράπεζες αυτές είναι ιδιωτικές, αλλά εμείς συνεχίζουμε από τον προϋπολογισμό να τις στηρίζουμε με κρατικές εγγυήσεις και ρευστό για μην χρεοκοπήσουν. Σημειωτέον, οι εμπορικές – ιδιωτικές τράπεζες είναι πλέον και οι μέτοχοι, που ελέγχουν την Τράπεζα της Ελλάδος, που είναι επίσης ιδιωτική και δεν ελέγχεται από το ελληνικό Δημόσιο, άρα και τις κυβερνήσεις. - Όλα τα ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ της χώρας: Ως προς την διοίκηση, διαχείριση, λειτουργία, ανάπτυξη, επέκταση, συντήρηση και εκμετάλλευση. Την ιδιοκτησία επί κινητών και ακινήτων σε αυτά. Κέλυφος μένει, πλέον, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, που στερείται, με τις τελευταίες υπουργικές αποφάσεις, και προσωπικού και πόρων. - Όλα τα κεντρικά ΛΙΜΑΝΙΑ της χώρας: Συγκεκριμένα τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Ελευσίνας, Λαυ-
τα μελλοντικά έσοδα από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο σε Αιγαίο και Ιόνιο. Συνεχίζουν με το Πολυνομοσχέδιο: Πέραν των παραπάνω, προβλέπεται στο Πολυνομοσχέδιο, που πέρασε από το Κοινοβούλιο την Τρίτη, να περάσουν στην ιδιοκτησία του Ταμείου, όλα τα κρατικά ακίνητα του Δημοσίου, προκειμένου να αξιοποιηθούν σε real estate από ιδιώτες, προς όφελος των πιστωτών. Δηλαδή, αντί να συγκεντρωθούν οι υπηρεσίες του κράτους στα ιδιόκτητα κτίρια του δημοσίου, προκειμένου να περιορισθούν και οι δημόσιες δαπάνες, αντί για τους μισθούς και τις συντάξεις, παραχωρούνται τα δημόσια κτίρια. Οι δημόσιες δαπάνες με τον τρόπο αυτό θα εκτοξευθούν, αφού όλες οι υπηρεσίες του κράτους θα πληρώνουν ενοίκια, τεράστια σε κόστος για την χρεοκοπημένη οικονομία μας. Πέραν αυτού, οι Έλληνες θα χάσουν την ιδιοκτησία των κρατικών κτιρίων, πολλά και τα πλέον σημαντικά των οποίων αποτέλεσαν δωρεές των μεγάλων ευεργετών και της Εκκλησίας, προκειμένου να στεγασθεί το ελληνικό κράτος. Όλα τα παραπάνω δίδονται, χωρίς να διεκδικείται καμία τιμή για την πώληση τους, αλλά μόνον έναντι του δημοσίου χρέους. Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι τα παραπάνω προστίθενται στην σκανδαλώδη πώληση των Τηλεπικοινωνιών στους Γερμανούς, ο ΟΤΕ στην Deutch Telekom, με τις πανάκριβες εθελουσίες εξόδους και τα ελλείμματά του να έχουν επιβαρύνει το χρέος των Ελλήνων. Με ανάλογη διαδικασία, τα προηγούμενα χρόνια πωλήθηκε και η Ολυμπιακή Αεροπορία, πάλι σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου. Τα ακίνητα και τα δικαιώματα του Δημοσίου, που έχουν παραχωρηθεί είναι πριν την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και των «εμπράγματων εγγυήσεων» που αυτή θα προβλέπει. Όπως επίσης πριν το Μνημόνιο 2. Για παράδειγμα, τώρα έχει αρχίσει ο υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, Γ. Παπακωσταντίνου την «ναρκοθέτηση» της ΔΕΗ και την απαξίωση της ιδιοκτησίας σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ώστε να παραχωρηθούν στους Γερμανούς. Το «πλιάτσικο» με την έννοια αυτή βρίσκεται στην μέση και προβλέπεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2015, αφού όπως όλα δείχνουν οι «αποκρατικοποιήσεις» θα συνεχισθούν με αυξανόμενο ρυθμό. Με τον τρόπο αυτό, οι Έλληνες δεν χάνουν μόνον την εθνική τους κυριαρχία, ως προς την Διοίκηση, αλλά και την ιδιοκτησία τους επί της Ελλάδος ως επικράτεια. Πράγματι, η Ελλάδα στο μεγαλύτερο μέρος της αρχίζει να μην ανήκει στους Έλληνες. Σε αυτούς θα μείνει μόνον… ο λογαριασμός! Του Μενέλαου Τασιόπουλου
Τι κρύβει ο όρος αποκρατικοποιήσεις και γιατί οι βουλευτές είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν τί ψηφίζουν.
Μπορεί να παρακολουθούν το λογαριασμό μου στο facebook. Μπορεί να κοιτάζουν τα tweets μου και να έχω μπλεξίματα με την ασφάλεια. Μπορεί να διωχθώ, γι’ αυτά που γράφω στο blog μου. Μπορεί να παρακολουθούν το κινητό μου. Αν συμμετέχω σε συλλογικότητες, θα μου φτιάξουν φάκελο. Αν κατεβαίνω στις συγκεντρώσεις, μπορεί να με προσάγουν. Μπορεί ο διπλανός μου να είναι ασφαλίτης. Μπορεί να φάω ξύλο. Μπορεί να μου φορτώσουν μολότοφ. Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών; Ο Φόβος. Ο φόβος πως είσαι πολύ μικρός και ασήμαντος. Ο φόβος πως δεν αλλάζει τίποτα. Ο φόβος πως είναι ανίκητοι. Για να το εξετάσουμε λίγο καλύτερα όλο αυτό το σχήμα: Είσαι μικρός και ασήμαντος; Ναι, είσαι. Είσαι. Όταν είσαι μόνος σου. Δεν είσαι, όταν ενταχθείς σε ένα σύνολο. Πόσο μάλλον, όταν ξαναγίνεις μέλος της κοινωνίας. Δεν αλλάζει τίποτα; Όχι. Δεν αλλάζει. Όσο κάθεσαι στη μπανανιά σου και τρως μπανάνες.
ρίου, Ραφήνας, Πάτρας, Ηγουμενίτσας, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Καβάλας, Ηρακλείου και Κερκύρας. - Όλες τις κρατικές συμμετοχές σε κεντρικούς αυτοκινητόδρομους και τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου: Συγκεκριμένα τα δικαιώματα στα έσοδα στις ΜΩΡΕΑΣ Α. Ε, ΟΛΥΜΠΙΑ Α. Ε, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ Α. Ε, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΔΟΣ Α. Ε, ΓΕΦΥΡΑ Α. Ε, ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α. Ε, ΕΓΝΑΤΙΑ Α. Ε. Σημειωτέον, ότι όλοι αυτοί οι αυτοκινητόδρομοι έγιναν τάχα αυτοχρηματοδοτούμενοι, κόστισαν πολλαπλάσια σε κρατικές εγγυήσεις, με αποκορύφωμα την Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, που στοίχισε στον κρατικό προϋπολογισμό 25 φορές παραπάνω από το αν είχε κατασκευασθεί από το ελληνικό Δημόσιο με δανεισμό. Η επιβάρυνση θα μείνει στο χρέος μας και τα έσοδα από τα πανάκριβα διόδια θα πηγαίνουν σε Έλληνες και ξένους ιδιώτες. - Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ, στην πλήρη κυριότητα τους - Τα ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Α. Ε., στα οποία συμπεριλαμβάνονται φιλέτα σε παραλίες και πολύ ενδιαφέροντα επενδυτικά σημεία. - Το ΝΕΡΟ και η εκμετάλλευσή του, μέσα από την παραχώρηση της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, μαζί με τα φράγματα και τα δίκτυα. - Τα υφιστάμενα και μελλοντικά έσοδα από την ΚΑΒΑΛΑ OIL Α.Ε. (μιλάμε για τον Πρίνο), πρελούδιο με το τί θα συμβεί με
Εγώ Είμαι ο Σπάρτακος! Όταν κατέβεις και σηκωθείς στα δυο σου πόδια, όμως, μπορείς από πίθηκος να γίνεις άνθρωπος. Είναι ανίκητοι; Ναι, είναι. Όσο έχουν για σύμμαχό τους, το δικό σου φόβο. Αν πάψεις να φοβάσαι, θα γίνει δικός σου σύμμαχος ο δικός τους φόβος. Μα φοβούνται; Ναι, φοβούνται. Γιατί κλείνουν, πλέον, όλους τους σταθμούς του μετρό, στο κέντρο, όταν υπάρχουν καλέσματα; Γιατί δεν κυκλοφορούν πια οι βουλευτές, πουθενά, χωρίς φρουρούς; Γιατί κατεβάζουν σε κάθε συγκέντρωση όλα τα πεζά και μηχανοκίνητα μέσα καταστολής; Γιατί προσπαθούν να κλείσουν το http://athens. indymedia.org/; Γιατί οι κάμερες των καναλιών δείχνουν μόνο την άδεια πλατεία Συντάγματος, μετά από τα αμέτρητα χημικά; Γιατί οι παρουσιαστές, στις οθόνες, βιάζονται
να πουν πως ο κόσμος έχει φύγει; Γιατί στις 12-2-2012 σύσσωμος ο επαγγελματικός πολιτικός χώρος μίλησε για προβοκάτορες; Γιατί είπανε ψέματα πως «Κάηκε η Εθνική Βιβλιοθήκη, Κάψανε το ΑΣΤΥ, Κάψανε τον IANO, Κάψανε το ΑΤΤΙΚΟΝ»; Γιατί δεν είπανε τον αριθμό των τραπεζών, που όντως κάηκαν; Γιατί δεν είπανε πως επρόκειτο για μια απίστευτα μαζική συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων; Γιατί δεν είπανε πως, για πρώτη φορά, ο κόσμος στην πορεία χειροκροτούσε και φώναζε, σαν να έβαλε γκολ η εθνική, σε κάθε μολότοφ; Γιατί δεν είπανε πως το «Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι» το φώναζαν και οι συνταξιούχοι και αντηχούσε σε όλη την Αθήνα για ώρες; Γιατί δεν είπανε πως ο κόσμος μάζευε σπασμένα μάρμαρα και τα έδινε στους συγκρουσιακούς συμπολίτες μας;
7
ΠΗΓΗ: http://moxabeti.blogspot.com
Γιατί δεν είπανε για τη γιαγιά που υπέδειξε σε κάποιους που έκαιγαν μια τράπεζα, πως «εδώ παρακάτω έχει και άλλη»; Γιατί, χθες, Κυριακή 19-2-2012, είχαν περικυκλώσει τη Νομική με κλούβες; Επειδή φοβούνται. Μας φοβούνται. Όταν ενημερώνουμε όλοι στα social media, για το τί συμβαίνει, και λέμε όλοι ελεύθερα τη γνώμη μας. Όταν κατεβαίνουμε στους δρόμους όλοι μαζί. Όταν δεν πληρώνει κανείς μας για τις συνέπειες μιας κρίσης, στην οποία μας οδήγησαν. Όταν αντιμιλάμε όλοι μαζί. Όταν συγκρουόμαστε όλοι μαζί. Φοβούνται πως δεν θα μπορούν, πια, να παρουσιάζουν ως στίγμα το να συγκρούεσαι με τις μονάδες καταστολής. Φοβούνται πως την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσουν «Ποιος πέταγε πέτρες;», θα απαντήσεις «Εγώ πέταγα πέτρες!». Φοβούνται πως όταν σε ρωτήσουν «Ποιος έβαλε τις φωτιές;» θα απαντήσεις «Εγώ έβαλα τις φωτιές». Φοβούνται πως όταν σε ρωτήσουν αν γνωρίζεις κάποιον αναρχικό, θα απαντήσεις «Εγώ Είμαι Αναρχικός!» ΠΗΓΗ: http://diogenisoskilos.blogspot.com
Aδέσμευτο ενημερωτικό έντυπο
Βαρουφάκης:
“Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα!” Ο Βαρουφάκης εξηγεί γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε την χρεοκοπία Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε… Αν οι φίλοι μας, οι Γερμανοί, δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας. Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πώς αυτό; Επειδή οι Έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα από εκείνους. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας, έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν, μάλιστα, προσθέσετε και όλα τα χρήματα Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία). Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι, σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστέρες. Για δεκαετίες, φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος, που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας. Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η «γενναιοδωρία» μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου, από τον οποίο εξαρτάται το δημόσιο, για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ. ο. κ.
Ποια είναι, λοιπόν, τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους. Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημοσίου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας. Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τί θα γίνει την επόμενη μέρα; Πώς θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό, το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επιτέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου), τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ. Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια – δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημοσίου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ, ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση, όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ. Επιπλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές, δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών,
Ποιος είπε ότι αν χρεοκοπήσουμε δεν θα έχουμε να «φάμε»; Διατροφικά αυτάρκης σε βασικά αγροτικά προϊόντα, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 94%, είναι η Ελλάδα, όπως επισήμανε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ (Πανελλήνια Συνομοσπονδία Γεωργικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων), Τζανέτος Καραμίχας, σε συνεδρίαση που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ ζήτησε να σταματήσει η τρομοκρατία πως η Ελλάδα θα πεινάσει αν χρεοκοπήσει: «Πρέπει να σταματήσει η απαξίωση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και η τρομοκρατία ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας δεν θα έχουμε να φάμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τζανέτος Καραμίχας και κατέληξε: «Μπορούμε να πάμε σε υπεραυτάρκεια, να παράξουμε νέο πλούτο, να στηρίξουμε τη χώρα». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία, το ποσοστό αυτάρκειας στη φυτική παραγωγή ανέρχεται, κατά μέσο όρο, στο 99% περίπου, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο μαλακό σιτάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%). Στο ελαιόλαδο και στις ελιές, η αυτάρκεια εμφανίζει υψηλό ποσοστό, μια και όπως είναι γνωστό η χώρα παραμένει έντονα εξαγωγική στα δύο αυτά προϊόντα. Στα εσπεριδοειδή, τη μεγαλύτερη αυτάρκεια κατέχουν τα πορτοκάλια με ποσοστό 167% ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 63%, στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ πολύ χαμηλή αυτάρκεια διαπιστώνεται και στην κατηγορία των οσπρίων, με ποσοστό που κυμαίνεται στο 39%. Στη ζωϊκή παραγωγή, το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%. Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%). Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών - τυροκομικών προϊόντων, η φέτα, με ποσοστό αυτάρκειας 147%, υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%. Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα.
και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύς καιρός που οι παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και οι νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν! Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο, που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο – όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal, δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του. Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη, περισσότερο από εμάς: • η κυβέρνηση της κας Μέρκελ, η οποία θα πρέπει να διασώσει τις γερμανικές τράπεζες, που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών • η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα πρέπει να δει τί θα κάνει με μία χώρα-μέλος, την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ, αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση • οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την «επιτυχημένη» επίθεση στο χρέος της Ελλάδας) • οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%) • όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής. Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία! (Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν, την ίδια στιγμή, να την αποσοβήσουν…) *Ο Γιάνης Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία και πολιτική οικονομία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. ΠΗΓΗ: platanum.blogspot.com
1. Εμείς, η ομάδα του «αντι-ΔΡΩ» είμαστε μια ένωση προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα, που επιδιώκει την προβολή όσο το δυνατόν περισσότερων απόψεων, επάνω σε επίκαιρα θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος και για κάθε τομέα. Θα μας βρείτε διαδικτυακά στη διεύθυνση: www.facebook.com/groups/media.antidro/ 2. Δεν φέρουμε καμιά ευθύνη, για όσα εκφράζουν οι αξιότιμοι αρθρογράφοι, των οποίων τα άρθρα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στις σελίδες μας. 3. Τα άρθρα που φιλοξενούνται στις σελίδες του «αντι-ΔΡΩ» δεν γράφτηκαν αποκλειστικά για το «αντι-ΔΡΩ» αλλά δημοσιεύτηκαν σε διαδικτυακές σελίδες ελεύθερης πρόσβασης, απ’ όπου περιήλθαν σε γνώση μας και επελέγησαν, για να αποτελέσουν τμήμα της ύλης αυτού του εντύπου. Ως εκ τούτου, νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τους αρθρογράφους για τη θεμελιώδη συνεισφορά τους στη δομή της ύλης μας. 4. Το έντυπο δεν διανέμεται από πρακτορεία διανομής τύπου. Το έντυπο διανέμεται αποκλειστικά δωρεάν στους συμπολίτες μας. Απαγορεύεται η πώλησή του. Το έντυπο δεν φιλοξενεί διαφημίσεις. 5. Ευχαριστούμε το τυπογραφείο που εκδίδει το έντυπο αυτό δωρεάν. Τα έξοδα για την προμήθεια πρώτων υλών, που απαιτούνται για την εκτύπωση (χαρτί, μελάνι), επιμερίζονται μεταξύ των μελών της ομάδας, στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων του καθενός μας, κάθε φορά. 6. Το «αντι-ΔΡΩ» εκδίδεται και νομιμοποιείται απευθείας από το άρθρο 5Α του Συντάγματος της Ελλάδας.
ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/news
Ακούστε το πρώτο αντιμνημονιακό διαδικτυακό ραδιόφωνο http://antidro.caster.fm/ και ακολουθείστε την Ομάδα Προώθησης Κοινών Δράσεων και Αντιδράσεων http://www.facebook.com/omadaproothisiskalesmatos
8