Liefde Vreugde Vrijheid Inspiratie Magazine 2016-3
ď‚?
DANKBAAR
AGENDA Een kleine greep uit het aanbod van trainingen, workshops, lezingen, en LVV -events.
LIFE COACHING Kun je op dit moment wel een life coach gebruiken, die je een spiegel voorhoudt, je steunt, helpt richting te geven of die je liefdevol confronteert ….. lees dan meer op: www.liefdevreugdevrijheid.nl of bel naar Mandy 06 - 361 453 18
Colofon
BOEK Liefde Vreugde Vrijheid € 14.95 incl. verzendkosten binnen Nederland http://liefdevreugdevrijheid.nl/ bestellen-liefde-vreugde-vrijheid/
Jaargang 4 - nr. 2016-3 Hoofdredacteur Grafisch vormgever Teksten
Foto voorkant Foto’s achterkant Fotografie
Foto op pagina 13 Redactieadres
Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen - Ralph de Wit Floortje Heijne - Lucia Simons Otto Geerling - Ivonne Meeuwsen Peter Molenkamp Benjamin Baartman Mandy v Nobelen - Floortje Heijne Benjamin Baartman - Otto Geerling Ivonne Meeuwsen - Penny Legate Peter Molenkamp - Annette Daams Lucia Simons fotograaf onbekend mandyvannobelen@live.nl
© 2016 Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.
Coaching en Bedrijfstrainingen op aanvraag 2
Verspreiden in zijn geheel mag wel, graag!
Dankbaar Als alles vlotjes verloopt in je leven, is het meestal niet zo moeilijk om dankbaar en vreugevol te zijn. Je bent dan immers blij met datgene wat je hebt of wat er staat te gebeuren. Het is juist een kunst om je dankbaar te voelen voor dat wat is. Ongeacht of je het leuk vindt of niet, of het op dit moment in je leven past of niet. Als je die dankbaarheid kunt voelen voor elk aspect in het leven, dan begin je het leven een beetje te begrijpen. Dan heb je het niet meer nodig om het leven in je greep te houden, om er controle over te houden of het naar je hand te willen zetten. Je begint je diep van binnen te beseffen dat datgene wat gebeurt in jouw leven, kennelijk nu nodig is. Wellicht niet altijd te bevatten, maar je weet dat je op een ander level deze ervaring nodig hebt. In de afgelopen jaren heb ik veel met mensen gesproken die door zeer heftige ervaringen zijn heen gegaan. En al was het intens zwaar toen ze er midden in zaten, veel van hen zijn toch dankbaar voor die heftige periode, omdat het ze ook veel heeft gebracht. Als je dankbaar kunt zijn voor het leven - nogmaals: ongeacht de uitkomst - leef je met dat wat is. Dan is er flow, verbinding en kun je diezelfde dankbaarheid als tool inzetten om datgene aan te trekken wat nodig is om nog meer van jezelf te ervaren. De afgelopen tijd was het in mijn leven ook allerminst leuk! Toch zie ik in hoe nodig dit is geweest, wat het me heeft laten zien. Al heb ik wat gevloekt, getierd en gehuild‌. en dan zat mijn ego mij af en toe flink in de weg. En toch ben ik dankbaar: want deze wijze lessen mag ik weer dankbaar doorgeven. Stralende groet,
Mandy
3
kernwaarde 6
Leef het leven zoals het bedoeld is
4
INHOUD
In dit Magazine …...
6
16
OVER…GEWICHT
HARTWERKER
PARELS
Ivonne vertelt het ware, pijnlijke verhaal achter de kilo’s……
Maak kennis met Annette. Volgens anderen een bron van inspiratie en hartwerker pur sang
Op schitterende wijze deelt Ralph de parels uit zijn leven op poëtische wijze
10
VERBINDING
DANKBAAR
Mandy ontmoette een bijzondere vrouw die niet veel nodig had…..
Floortje kijkt nauwgezet naar datgene wat haar dankbaar maakt in haar leven
17
13
SERIE OVER DANKBAARHEID
19
Lucia opent deze serie en vertelt waarvoor zij zo dankbaar is
op pagina 9 en 12 meer Inspiratie 5
OVER...GEWICHT
6
OVER...GEWICHT EERSTE HULP BIJ EMOTIES: ETEN!
over…. gewicht, en het ware verhaal achter de kilo’s Als we een slank persoon een patatje zien eten, denken we daar vaak niet echt raar over, maar wordt ditzelfde patatje gegeten door iemand met een flink overgewicht, dan gaan er wellicht tal van negatieve gedachten door je hoofd: “Jeetje, vind je het gek dat ze zo dik is!” Het is makkelijk om de kilo’s van de ander te veroordelen en je mening er over klaar te hebben. Mijn grootste gevecht is niet met de kilo's. De weegschaal is lange tijd mijn grootste vriend geweest. Er is namelijk een reden dat ik zo dik ben. Achter elke kilo schuilt een verhaal. Ik vertel jullie het mijne, zodat je je nog eens achter de oren krabt voordat je kwetsende opmerkingen maakt. Ik ben 12 jaar oud als hij in mijn leven komt. Hij is docent en hij komt bij ons thuis. Hij wijkt af van het gezapige klimaat dat we thuis hebben. Hij draagt letterlijk een wit pak en als hij daarbij nog eens voor mij opkomt in een conflict dat ik met mijn ouders heb, is hij mijn held. Mijn held vindt mij bijzonder en al zo groot voor mijn leeftijd. Ik ben 12 en nog niet eens voor het eerst ongesteld geweest. Ik heb nog nooit verkering gehad en daar zelfs nog nooit echt aan gedacht. Posters van ABBA hangen aan de muur en één van David Cassidy, waar mijn zus fan van is. Ik voel me bijzonder door zijn aandacht en hij speelt daar als volwassene handig op in. Voor ik het goed en wel besef begint het seksueel te worden. Ik ben 12 en ik zit in zijn web gevangen. Van wat voelen gaat het snel verder, tot hij me een half jaar later ontmaagd. Ik voel dat ik het niet wil, dat ik hem niet wil, maar ik heb geen kans tegen hem. Hij vertelt me wat ik moet voelen. Hij is mijn held, toch? Ik ben 14 en het gaat niet goed met me. Al twee jaar word ik twee à drie keer per week misbruikt. Mijn gevoelens probeer ik zo ver mogelijk weg te stoppen. Eten helpt, dus ik spendeer al mijn zakgeld aan chips en chocolade die ik in de pauze op de HAVO naar binnen werk. Mijn zakgeld is niet toereikend, dus af en toe pik ik wat geld uit mijn moeders portemonnee. Ik word dik. Ik ben 16 en hij vindt het niet fijn dat ik zo dik geworden ben. Het is een manier geworden om me te verzetten. In zijn bijzijn kan ik niet tegen hem op. Hij haalt me verbaal onderuit en als dat niet genoeg is, dan zijn er altijd nog de seks-sessies. Die worden extremer, agressief, vernederend. Maar op school is hij niet. In de pauze is hij niet. Mijn verzet neemt toe: ik eet om dik te worden. Maar het werkt niet: hij blijft me misbruiken en vernederen. 7
OVER...GEWICHT Ik ben 19 en ik weeg 100 kilo. Ik vlucht weg uit Nederland, om aan zijn invloed te ontkomen. Het werkt. Een jaar lang woon en werk ik in Amerika. Ik werk hard en denk nergens aan. Als ik iets dreig te gaan voelen, dan eet ik. Eten als ik me down voel. Eten om iets te vieren. Eten om te ontsnappen aan de sluimerende depressie. Eten is mijn antwoord op alles. Ik ben 29 als ik voor het eerst in therapie ga. Ik schat dat ik dan 120 kilo weeg, maar het kan ook meer zijn. Eten is mijn probleem niet, het is mijn oplossing. Anderen zijn altijd meer met mijn gewicht bezig dan ik. Mijn topgewicht bereik ik als ik 40 ben. Ik weeg dan 134 kilo.
Eten is mijn probleem niet, het is mijn oplossing
Na ruim 10 jaar therapie is het tijd om mijn eigen leven te gaan vormgeven. Dat gaat niet vanzelf, want ik heb heel wat gemist. Ik oefen en probeer, ik experimenteer om er achter te komen wat ik wel en niet leuk vind. Ik ben nog regelmatig overstuur. Ik probeer mijn overgewicht kwijt te raken met allerlei diëten. Dat lukt, maar telkens als er iets naars gebeurt, val ik steeds terug in mijn 'Eerste hulp bij Emoties': eten. Ik ben 48 en ik neem de stand op. Ik ben met geen enkel dieet echt opgeschoten, eerder van de regen in de drup gekomen. Ik besluit om te stoppen met welke vorm van dieet dan ook! Een wijs besluit. In plaats daarvan richt ik me op gelukkig zijn. Mijn lichaam is daarbij een last: ik raak al buiten adem als ik de trap af loop. Dat wil ik niet, dus ik zoek naar een manier van bewegen die bij me past. Waar ik vreugde uit put, in plaats van iets dat mij uitput. Ik vind dat in dans en in wandelen met de hond van mijn geliefde. Langzaam vallen de kilo's van mij af. Het voelt alsof ik er niets voor hoef te doen. Ik ben nu 52. Ik weeg nog 110 kilo. Morbide obesitas, ik weet het. Maar het is 24 kilo minder dan mijn topgewicht. Belangrijker: eten is niet langer mijn eerste hulp. Als ik iets te vieren heb kan ik mezelf verwennen met een avondje theater of een goede film. Als ik verdrietig ben, kan ik huilen of troost zoeken bij mijn lief. Als ik boos ben, kan ik me uitleven op mijn boksbal. En ik val nog steeds af, ook als ik een enkele keer een patatje met in zo'n puntzak met smaak opeet. Volstrekt schaamteloos… Ivonne Meeuwsen © 2016 www.helenvanseksueelmisbruik.nl 8
INSPIRATIE
http://www.ottogeerling.nl/
LEEF HET LEVEN
Niet het geluk
maakt ons dankbaar maar dankbaarheid
maakt ons gelukkig Thich Nhat Hanh
Als je het leven keer op keer uitdaagt, dan daagt ze ook jou uit. Het spanningsveld tussen intentie en overgave verdwijnt als je deze op eigen wijze bijeen weet te brengen. Het zorgt ervoor dat je niet denkt in problemen, maar dat je kijkt met grote, verbaasde ogen naar de mogelijkheden in je leven en daar aan overgeeft. Het is dus de vraag of je de wereld om je heen wenst te bezien vanuit bepkeringen en gewoonten of vanuit mogelijkheden? Uit: Liefde Vreugde Vrijheid 9
HARTWERKER
INSPIRATIEBRON & HARTWERKER
laten zien wat er wél is “Annette Daams is een heel mooi mens, sowieso als persoon. Ze heeft een behoorlijk leven achter de rug, maar ondanks alles heeft ze zo haar eigen stukken weten neer te zetten. Ze werkt met kunst en zand en is een echte zandverteller, maar ze houdt zich ook bezig met vastgelopen jongeren. Ze is zo positief en staat zo krachtig in het leven, dat ze voor mij niet alleen een echte inspiratiebron is, maar ook een hartwerker.”, vertelt Jolanda Augustijn als ik haar vraag waarom ze destijds Annette Daams nomineerde als hartwerker. Dat inspireerde mij om eens met Annette Daams (51) in contact te komen en de vrouw achter de hartwerker te leren kennen:
¦
Waarom denk je dat jij als hartwerker bent voorgedragen? “Van nature voel ik mij aangetrokken tot mensen die aan de zijlijn staan. Ik heb vaak de neiging om hen te laten zien dat ze er mogen zijn. Ik wil ze dan de kracht laten zien, die ze juist hebben. En ik ben daar mijn werk van gaan maken. Jolanda kent dat van mij.”
¦
¦
10
Heb jij je als kind gezien gevoeld? Heb jij destijds jezelf kunnen laten zien? “Laatst deden we met mijn team het kwaliteitenspel. Ze legden dingen bij me neer, echte mooie kwaliteiten…….en realiseerde me: Ik ben nu zichtbaar! Echt mooi, maar dat is wel eens anders geweest. Als klein hoofdbegaafd en hoogsensitief meisje in een onveilige thuissituatie was het niet altijd eenvoudig. Als je de basis mist, overleef je. Dan zoek je een manier om er mee om te gaan, en dat is wat ik al die tijd heb gedaan. Maar het zorgde er ook voor dat ik later mezelf begon af te vragen: “Wie ben ik nu, zonder mezelf te verstoppen?” En toen? “Twee jaar geleden leek het vlammetje uit. En ergens is dat goed geweest. Burnout…. noem het levensmoe. Het betekende dat ik ergens doorheen moest. Ik had me er altijd tegen verzet, maar nu gaf ik me er aan over. Zo was het nodig me over te geven aan de rouw: erkennen dat het verleden was zoals het was. Ik durfde daar doorheen te gaan en ik heb er veel voor terug gekregen. Ja, ik ben dankbaar dat ik mijn verleden heb mogen verwerken. Die kracht zet ik nu in, de positieve mood, het geloven in mezelf.”
HARTWERKER
¦
¦
Waar reikt je hart naar uit ? “Ik heb ontdekt dat de wereld vanuit mijzelf begint. En ik wil die wereld delen. Het observeren van mensen en zien wat ze nodig hebben. Eerst vond ik mezelf nooit professioneel genoeg, maar nu ik beter mijn grenzen kan stellen en steviger in mijn basis sta, kan ik juist er wel zijn voor dat ene kind. Niet door het probleem van het kind over te nemen of hem in huis te nemen, maar door naast het kind te gaan staan en te kijken wat het nodig heeft. Zo zagen we dat er veel kinderen in Nederland zijn die dreigen uit te vallen op school, die niet op de juiste plek zitten of niet datgene krijgen aangereikt wat ze nodig hebben voor hun ontwikkeling. Ze passen niet in ‘het vakje’.” Je hebt ‘Welzien’ opgestart? “Ja, daarom hebben we Welzien opgericht! We krijgen als expertisecentrum voor vastgelopen jongeren steeds meer bekendheid. We willen er met elkaar voor die jongeren zijn die niet op hun plek zitten. Want een deel van deze jongeren zitten thuis. We bieden ze een stukje dagbesteding, bieden leerondersteuning daar waar nodig, maar willen door goede communicatie met scholen en zorgpartijen helder krijgen wat een bepaald kind nodig heeft. Ik ben jarenlang mezelf kwijt geweest en luisterde toen niet naar mezelf. Nu wel gelukkig, en daardoor kan ik er ook op de juiste wijze voor deze kinderen zijn. Het kind het gevoel geven dat we ze Wél Zien en dat we het vooral kijken waar ze het beste tot hun recht komen. En dan is het zo belangrijk dat we teruggaan naar die basis en werken vanuit het hart.” Annette Daams © 2016 www.welzien.nl
Tekst: Mandy van Nobelen 11
INSPIRATIE INSPIRERENDE LINKS
7X echt scheiden
Ga liefdevol uit elkaar: ga aan de slag met eventuele boosheid of de verwijten die je nog voelt, die hebben niets met je ex te maken Ruim eerst de shit op van je laatste relatie voordat je in een nieuwe stapt Laat de kinderen buiten het geruzie: spreek liefdevol over de andere ouder Voorkom dat het gedrag van de ander telkens door jou op negatieve wijze wordt uitgelegd: stop met vooroordelen. Niet alles van de ander is wat jij denkt (of hoopt) dat het is Voel je niet schuldig dat de relatie is ‘stuk gelopen’: wees dankbaar voor de mooie tijd en de velen lessen die jullie beiden hebben geleerd Wees geduldig, open en respectvol naar elkaar Weet dat je de relatie met de ander nooit voorgoed kan verbreken: je kunt hoogstens de vorm van de relatie veranderen
12
www.liefdevreugdevrijheid.nl
www.geluks-moment.nl
www.welzien.nl
www.helenvanseksueelmisbruik.nl
www.verloskundigepraktijksimons.nl
www.anewyou.nl
www.amsterdam-oost.nieuws.nl
www.facebook.com/ liefdevreugdevrijheid/
www.facebook.com/floortjeheijne
www.facebook.com/ 24.7natuurfotografie/
www.facebook.com/ralphdewit
www.ottogeerling.nl
https://www.facebook.com/ Inspiration-with-a-Twist
PARELS ZWIJNEN LUSTEN GEEN PARELS
dankbare schrijverij En wat zeg je dan?”, riepen mijn vader en moeder vroeger in koor, als ik van iemand een klein cadeautje kreeg. Een dinky toy, een plakkerig snoepje of een postzegel uit Mauretanië. “Merci”, antwoordde ik dan. De inheemse variant op het Noordelijke ‘dankjewel’. In de jaren daarna is ‘dankjewel zeggen’ voor mij niet alleen een uiting van beschaving en van goede manieren geworden, maar tevens van het delen van een stukje geluk met de gulle gever van een fles Johnny Walker, van een boek in een verfomfaaide verpakking, of van een in eau de toilette gedrenkte liefdesbrief. In de brugklas plaagde ik het roodharige meisje dat aan mijn rechterzijde naast mij zat. Zij rook naar Zwitsal zeep en versgemaaid gras. Ze loenste een beetje met haar ogen, ik plaagde haar met de vrolijke staartjes in haar vurige haar. Ze lachte veelal lief en uitdagend, maar ook enigszins verlegen terug. Maanden later beleefde ik met haar mijn eerste serieuze vrijpartij, in de fietsenstalling van school. Ik heb haar meermaals daarvoor bedankt. Zo ben ik nou eenmaal. Jaren later, op de universiteit, begon ik met schrijven. Altijd dankte ik mijn lezers achteraf voor hun uitgebreide reacties in het Lezersforum. Die reacties stemden mij vrolijk, maar sneden tevens door mijn ziel als een warm mes door zachte boter. Mijn ziel vertoonde in die tijd soms Faustiaanse trekjes, andere keren was ze zo teer als de psyche van een kind. Men kon met mij alle kanten op. Lezers hebben mij door de jaren heen geïnspireerd, getergd, gezalfd en geprikkeld.
13
PARELS
Veel menselijke reacties, dus ook die in zo’n Lezersforum, zijn terug te voeren op projectie. Projectie van hun eigen bezigheden, aberraties of wensdromen op medeburgers. In de fotografie vergt projectie een lens met een F-stop, een objectief met een brekingsindex. Het beeld vervormt, krijgt een ander perspectief. Als lezers zelf eens een A4 vol zouden typen met schone woordjes zou de mensheid morgenvroeg op een hele andere manier ontwaken. Mijn weerbarstige gestel dankt een ieder die dit inzicht ter harte neemt. Bij sommige van mijn lezers ontstaat soms wrijving omtrent mijn confronterende aanpak en mijn vermeende brutaliteit. Dat stoort mij geenszins. Parels ontstaan slechts door langdurige wrijving van een zandkorrel in de oester. Met een moordend mes snij ik in de weekheid van het zeevlees. De oester opent zich en biedt geen weerstand meer. Ik slurp het zilte sap er uit. De parel bied ik een elegante vrouw aan, uiteraard op hoofse wijze. Het komt ook voor dat ik ze eerst aan een ketting rijg, de parels. Ja ik weet het. Ik dans op mijn eigen dromen, maar streef desondanks naar een zuiver en glimmend mensbeeld voor iedereen. Niemand uitgezonderd. Ik ben de beroerdste niet. Vorige week nog bedankte ik een vriendin voor de manier waarop zij mij bij zich thuis ontving. In haar kleine, ietwat armzalige appartement, dat de benaming boomhut ternauwernood ontsteeg. Ik bleef joviaal en goedlachs, nam de meest comfortabele fauteuil, die met de oranje franjels aan de armleuning. De vriendin kookte een warme maaltijd voor mij. Reciprociteit noem ik dat. De lach en dankbaarheid die u uitstraalt keren tot u weder. Ze kookte mij een lekker mals beenhammetje, daar hou ik wel van. Jawohl, ich liebe die Schinken! Ook als ze nog aan een bevallig been zitten. Ik laat de benen van een prachtige vrouw en de verbeelding daarover graag tot mij spreken. Verwondering door dromerige schoonheid, dat is mijn drijfveer. Ik hou van de ziel, maar verwerp de zwakke gewilligheid van het vlees geenszins. Ik dank de natuur voor haar schoonheid. Weer zo’n gratitude. Het houdt nooit op. Wat ik elk jaar van de winter doe, is mensen bedanken voor de beterschapswensen die ze mij doen toekomen als ik een griepje heb. Als ik als een otter onder mijn dekbed lig te zweten, een glas cognac binnen handbereik op het nachtkastje. Ik kan niet anders dan zeggen: het doet een mens goed als hij welgemeende empathie ondervindt van deze of gene. 14
PARELS
In dit blad wil ik heel graag, nu het kan, van de gelegenheid gebruik maken om Gustav Mahler publiekelijk te bedanken. Mahlers muziek werd in zijn tijd in eerste instantie afgedaan als hypernerveus en decadent, twee negatieve classificaties. Later werd zijn muziek alsnog geplaatst in de traditie van de negentiende-eeuwse grote, romantische symfonieën. Gerechtigheid dus, want daarmee werd Mahler een romantische held in een wereld die niet meer in romantische helden geloofde. Van dat heldendom heb ik ook wel eens last, hoe hardnekkig ik er ook tegen probeer te vechten. Het lijkt een bierkaai. Ik ben en blijf een romanticus. Met dank aan Mahler en mijn zuurstokroze bril. Volgens Mahler moest een symfonie alles omvatten. Niet alleen het hoge en het verhevene, ook het nederige, het pathetische en het humoristische moest een plaats krijgen. In Mahlers symfonieën duiken daarom koeienbellen, hamers, militaire marsmuziek en zelfs kinderliedjes en volkspoëzie op. Ik denk dan bij mezelf, dat is hetzelfde eclectische karakter als op Sergeant PePepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Uit de tijd dat men een album een elpee noemde, een langspeelplaat, tot leven gewekt in de Bloemenzomer van 1967. Ik dank mijn ouders dat ik een kind van de jaren zestig ben. Ralph PM de Wit © 2016 www.facebook.com/ralphdewit
Ralph de Wit is wiskundige en schrijft al jarenlang blogs en columns voor diverse media. In zijn herkenbare stijl weet hij eruditie en een romantische levensvisie te combineren met een flinke dosis absurdisme. In 2009 won hij 'Het Gouden Toetsenbord' in Valkenswaard. Op Facebook en populair-wetenschappelijke sites heeft hij een grote schare fans. 15
VERBINDING KNUFFELKONT FOR FREE Free hug jij ook wel eens?”, werd mij vanochtend totaal zonder enige inleiding gevraagd. De vraag kwam zo onverwacht dat ik in de lach schoot en er uit floepte: “Het klinkt bijna als een nieuwe hobby! ”Ik legde nog uit dat ik het zeker niet tegen betaling deed en wilde een grappige draai geven aan een voor de ander kennelijk toch wel serieuze vraag. En ik moest alleen maar denken aan eerdere hobby’s, die aan mij waren voorbij gegaan. Theezakjes vouwen en 3-D knippen had ik destijds resoluut geweigerd. Grappig ergens, wat ik ben een echte knuffelkont: zo’n goedkope! En tegelijkertijd realiseer ik me hoeveel mensen vandaag de dag eenzaam zijn. Niet alleen de bejaarde in zijn verzorgingsflat, maar ook de alleenstaande moeder met 3 kinderen die nauwelijks een volwassen gesprek voert door de week en ze zich in alles moet zien te redden. De happy single die toch niet altijd zo happy is als hij zelf gelooft of de ‘gelukkige echtgenote’ die naarstig probeert alle ballen hoog te houden en gelukkig te zijn in haar huwelijk. Eenzaamheid is overal. Ik weet nog hoe ik een aantal jaren geleden voor mijn werk een huisbezoek aflegde met een collega. Een vrouw van ruim in de vijftig deed open en verwelkomden ons in haar nieuwe huis: een kamer van 2x3 meter. Ze was zo ongelofelijk blij met haar nieuwe onderkomen. Haar eigen plekje, haar eigen kleine beetje spullen. Op de vloer lag een luchtbed dat elke nacht leeg liep. We bespraken welke spulletjes ze nodig had en wat we mogelijk voor haar konden doen. Ze was zo megadankbaar. De glans op haar gezicht ben ik nooit vergeten. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, keek ze me aan en vanuit een spontane impuls gaf ik haar – tegen alle protocollen in – een knuffel. Ze hield me zo stevig vast en zei: “Wat ben ik blij met deze knuffel!” Ze huilde, hield me nog even vast, tot het snikken in haar lichaam stopte. “Wat had ik dit nodig!”, zei ze…. Mandy van Nobelen © 2016 www.liefdevreugdevrijheid.nl 16
DANKBAAR
MENS ZEUR NIET ZO
sta eens stil bij wat juist wel goed gaat….. In deze tijd van negativiteit, stress en haat lijkt er soms weinig over te blijven om dankbaar voor te zijn. Veel mensen zitten vast in hun eigen negatieve spiraal. Dat maakt hen vaak tot sombere, zeurende, klagende personen en dat is zonde want het leven heeft zoveel moois te bieden! Ondanks dat ik zelf een prima leven heb, merk ik dat ook ik dikwijls op de klaagstoel zit. Als ik mezelf dan van een afstandje gadesla denk ik wel eens: “Mens, zeur niet zo”. Maar de dingen negatief bekijken, lijkt vaak vanzelf te gaan. Daarom is het goed om regelmatig, liefst iedere dag, stil te staan bij wat er juist wél goed gaat en fijn is. Soms kijk ik naar de wereld om me heen en zie weinig goeds. Zowel ver weg als dichter bij huis gebeuren er veel nare dingen. Ik hoef de televisie maar aan te zetten, in te loggen op sociale media of de krant open te slaan om daarvan op de hoogte te blijven en daarbij een naar gevoel te krijgen. Het is voor mij erg lastig om me op die momenten een dankbaar mens te voelen. Toch probeer ik dat sombere gevoel los te laten en me juist te richten op fijne en leuke dingen; dingen in mijn leven waarvoor ik dankbaar ben. Dan knuffel ik mijn man, geef mijn kinderen een dikke kus en voel ik me een beetje extra gezegend met mijn mooie gezin. Dat soort kleine geluksmomentjes zorgen bij mij voor een dankbaar gevoel. Wat voel ik me elke dag weer dankbaar wanneer ik zoveel liefde van hen terug ontvang!
17
DANKBAAR
Als ik in de spiegel kijk zijn er altijd een heleboel dingen aan mijn uiterlijk die me niet aanstaan. Veel mensen zullen zich hierin herkennen. Het is goed om dat soort gedachten van je af te zetten en te waarderen wat je ziet. Iedereen is mooi en bijzonder op zijn eigen speciale manier! Ik ben ook perfect zoals ik ben met al mijn imperfecties. En jij bent prachtig zoals je bent. Wees blij met hoe je er uit ziet en met wie je van binnen bent. Sta daar eens bij stil, want het is goed om jezelf te waarderen en daar dankbaar voor te zijn.
PRIKKELEND PIRITUALITEIT Ik ben dankbaar voor: ER1.
Het feit dat ik in Nederland geboren ben
2.
Mijn lieve, mooie gezin
3.
Mijn fijne familie en vrienden
4.
Geen financiĂŤle zorgen hebben
5.
Mijn creativiteit
Mijn leven loopt niet altijd zoals ik dat van te voren bedacht heb en vaak frustreert dat me. Ik merk dat het goed is om dat los te laten en het leven als mooi te beschouwen, zoals het is. Ook al zijn een hoop dingen in mijn leven totaal anders gelopen dan ik wilde. Ook denk ik dat het belangrijk is om dankbaar te zijn voor de lessen die je leert in het leven. Natuurlijk is het niet realistisch om je alleen maar dankbaar te voelen. Zowel dankbaarheid als ondankbaarheid horen bij het leven. Vaak zijn we geneigd onze ondankbaarheden meer te benadrukken waardoor de dingen waarvoor we dankbaar zijn vergeten worden. Het is goed daar een gezonde balans in te vinden. Toen mij gevraagd werd een artikel te schrijven met dankbaarheid als onderwerp sprak me dat erg aan, maar tegelijkertijd besefte ik dat het een uitdaging zou worden. Dagenlang deed ik pogingen iets zinnigs op papier te zetten en iedere keer wiste ik alles uit en begon ik opnieuw. Mij heeft het heel erg geholpen een lijstje te maken met de vijf dingen waar ik op dit moment het meest dankbaar voor ben. Dat inspireerde mij enorm. Misschien helpt het je ook om eens een lijstje te maken met vijf dingen waar je dankbaar voor bent.
Floortje Heijne Š 2016 www.facebook.com/floortjeheijne
18
Ik ben dankbaar …. Penny Legate (C)
Een serie waarbij telkens één iemand vertelt waarvoor hij of zij intens dankbaar is
….VOOR HET LIEFDEVOLLE, WARME NEST Ik ben dankbaar dat ik geboren werd in een liefdevol warm nest, uit ouders die levenslang van elkaar zijn blijven houden en bij elkaar gebleven zijn. Ik ben de middelste van 5 kinderen. We werden met eerbied voor alles om ons heen, rooms Katholiek opgevoed. Tot mijn derde was dat in een Nederlandse kolonie in Brazilië en na emigratie verder in het Brabantse Eersel. Mijn oma, de moeder van mijn vader woonde bij ons in. Ik verveelde me nooit. Er was altijd wel iemand om mee te spelen en anders kon ik voor een rustmoment bij oma binnen lopen. Zij kon goed handwerken en was ook altijd wel bezig. Ze verzamelde afgedankte poppen, waste ze, haakte of breide er nieuwe kleertjes voor. Van haar leerde ik haken en breien. De aangeklede poppen werden samen met kleding en andere nuttige spullen naar een arme wijk in Brazilië gestuurd. We hadden het niet breed, maar mijn vader was bereid qua werk alles te doen als hij maar kon zorgen voor brood op de plank, en niet te veel van huis was. En als hij thuis was, zat hij niet stil, maar kluste voor iedereen die wat gemaakt of gerepareerd moest hebben. Ook ik moest regelmatig helpen. Ik had er niet altijd zin in, maar hij werkte zo hard voor ons dat ik het hem nooit lang kwalijk nam. Ook mijn moeder had het maar druk met ons. Gelukkig met een beetje hulp van oma, die ook hielp in het huishouden. Door de weeks om de beurt dienst om na de maaltijd af te drogen bij de afwas. In het weekend afwassen en afdrogen, want dan had mijn moeder ook weekend. Zij poetste op zaterdag onze schoenen en op zondag konden we samen wat leuks gaan doen. Samen naar het trimbos of naar ‘de kaasboerin’ een restaurant met speeltuin net over de Belgische grens. Ik had een onbezorgde jeugd en kreeg wat normen en waarden mee. Je helpt elkaar, samen kom je verder. Niets voor niets en wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft. Lucia Simons © 2016 www.verloskundigepraktijksimons.nl 19
Met foto’s van Benjamin Baartman Š 2016
Het volgende magazine verschijnt in juli 2016