INTERVIEW
INTERVIEW
HOCKEYCOACH
MICHEL VAN DEN HEUVEL GROSSIERT IN
NATIONALE TITELS
Met vier landskampioenschappen en één Europese beker is Eindhovenaar Michel van den Heuvel (50) een van de succesvolste hockeyclubcoaches van de laatste jaren. Afgelopen seizoen werd Van den Heuvel met Oranje Zwart kampioen van Nederland, maar miste hij op een haar na de Europa Cup. Niettemin kozen lezers van de populaire website hockey.nl de Eindhovenaar tot coach van het jaar.
Tekst: Eddy Jansen | Foto’s: Kim Balster
„Ik kreeg allerlei felicitaties via WhatsApp van vrienden. Ik reageerde met: ‘Ik ben nog niet jarig hoor. Da’s pas volgende week!’ Maar het bleek om die verkiezing te gaan. Het is een mooie waardering, maar het is niet de waardering, waarvoor ik met dit vak bezig ben. Het is leuk. En beter dan dat je het niet bent, maar het is voor mij niet belangrijk. De vreugde van de jongens na het behalen van de titel, of de contacten met hen in de vakantieperiode zijn voor mij waardevoller dan het krijgen van zo’n waardering.” Was het afgelopen seizoen een absoluut hoogtepunt voor u? Landskampioen met OZ en de finale van de Euro Hockey League nipt via shoot-out’s verliezen? „Nee, dat was het winnen van de Asian Games als bondscoach van Pakistan in 2010. Het plaatste zich daardoor direct voor de Olympische Spelen in 2012. Het hele land stond op z’n kop, we werden gehuldigd door de president. Dat was een absoluut hoogtepunt. Het behalen van de titel met OZ was wel bijzonder. Maar dat waren de titels die ik met Bloe-
094
mendaal heb behaald ook. Wel apart was mijn eerste jaar bij OZ, toen wij de finale om het kampioenschap van Bloemendaal verloren, in 1999. Dat was het team met Stacey en Shabaz. Voor OZ was het de eerste keer dat de club in een finale stond. En het was misschien wel het beste team dat ik ooit gecoached heb.” Bent u als coach een echte trainer of moet u met zoveel internationals in een selectie meer een teambuilder, een peoples manager zijn? (Denkt lang na) „Het is best complex. Iedere setting, iedere omgeving vergt een andere benadering van management en begeleiding. Internationals hoef je niet meer te leren hockeyen, maar je moet wel met ze aan de slag om hen optimaal te laten functioneren in jouw team. Het afgelopen jaar trainden de internationals de eerste twee dagen van de week met het nationale team en vanaf donderdag had ik ze op het veld staan. Dan moet je eigenlijk alleen maar zorgen dat ze fris in hun hoofd zijn, en niet te vermoeid raken voor de competitiewedstrijd die ze dat weekend moeten spelen.”
Op het moment dat u in 2012 bij OZ tekende, stond de club in brand. Er waren financiële problemen en ook sportief ging het minder. Nam u daarmee enig risico? „Nee, want ik maakte met mensen als Simon van den Boomen en Harry van Hout al deel uit van de Raad van Advies en wist dus precies wat er binnen de club speelde. Er was al een brandslang en een spuitbus gevonden. OZ was op dat moment al bezig uit het dal omhoog te klimmen. Ik was weliswaar bondscoach in Pakistan, maar had het gevoel dat dit hèt moment was om terug te komen. En dat moet je dan niet voor een of twee jaar doen, vandaar die vier jaar.”
Michel van den Heuvel werd weliswaar vijftig jaar geleden geboren in Oss, maar voelt zich
Uw contract loopt af in het jaar dat de fusie tussen OZ en EMHC gestalte krijgt. Bent u dan ook meteen weer weg? Of wilt u de start van de nieuwe fusieclub als trainer/coach meemaken? „Ik wilde vier jaar Oranje Zwart doen, maar dit is zo’n geweldige spin-off voor de club! Er gaan straks echt heel mooie dingen gebeuren bij de fusieclub. Ik heb wel eens het gevoel, dat
honderd procent Eindhovenaar. Een van zijn opa’s werkte bij Philips en woonde in Strijp. Zelf woonde hij in Woensel, en begon met hockeyen bij het toenmalige Racing, later bij Oranje Zwart. Inmiddels woont hij met echtgenote en kinderen in een fraai huis op een van de mooiste plekjes in Eindhoven, aan de rand van het Ton Smitspark in Stratum.
095
INTERVIEW
ik daar ook nog wel bij zou willen horen. Ik zeg er op voorhand zeker geen nee tegen. Ik ben bij OZ opgegroeid, maar ook weer niet zo dat ik oranje-zwarte strepen op m’n hart heb.” Wat kan de fusie voor effect hebben? Er ontstaat de vierde grote hockeyvereniging van Nederland met meer dan 2500 leden! „Dat is een voorwaarde om op lange termijn succesvol te zijn. Willen we in Eindhoven in de komende jaren op nationaal niveau een rol van betekenis blijven spelen, dan is deze fusie noodzaak. Klassieke clubs als Bloemendaal komen straks onherroepelijk in de problemen. Overal vinden fusies plaats: in Rotterdam heeft dat al tot succes (lees: een landstitel) geleid. Ook in Den Haag staan HGC, HDM en Klein Zwitserland al voor een samengaan. De grote hockeybolwerken zijn op lange termijn in staat om meer geld te genereren, en dus succesvol te zijn. Het beste voorbeeld is Klein Zwitserland: van tien titels naar helemaal niets. Verdwenen uit de top. Dat had OZ ook kunnen overkomen als er twee jaar geleden niet op tijd ingegrepen was.” Heeft u nog unfinished business? U bent succesvol als clubcoach, maar uw beide bondscoachschappen, Oranje en Pakistan, zijn voortijdig geeindigd? Heeft u in die zin nog iets recht te zetten? „Dat was een wrange periode, maar blijkbaar heb je dat soort ervaringen nodig om beter en sterker te worden. Het was niet leuk om aan de kant gezet te worden, je raakt beschadigd en teleurgesteld in mensen waar je aanvankelijk veel vertrouwen in had. Officieel heet het dat we door een verschil van inzicht uit elkaar zijn gegaan. Het was een prachtige periode. Maar natuurlijk is er op de achtergrond vanalles gebeurd. Maar ik ben er de persoon niet naar om later nog met modder te gaan gooien. En dat doe ik ook nu niet. Pakistan was wel een goed recept om even uit deze omgeving weg te zijn en te ervaren dat er in een minimalistische omgeving waar weinig kan, toch heel veel mogelijk is. Dat was wel een eyeopener voor mij!” Wat ging er volgens u fout in Pakistan? „Zij wilden zelf de selectie maken. Ik kreeg een briefje met daarop de namen die ik diende te selecteren. Maar zo werkt het bij mij niet. Bovendien maakte ik op voorhand bekend dat ik in de zomer van 2012 naar OZ zou gaan. Dat was tegen het zere been. Zij wilden graag zeggen of ik terug zou mogen. Zij snapten niet
096
INTERVIEW
dat ik naar mijn gezin verlangde. Naar mijn vrouw en onze zoon. En dat ik het na twee jaar Pakistan genoeg vond en terug wilde naar huis. Maar in de cultuur van Pakistan werkt het anders dan hier. Ik heb gevochten tegen de machtsspelletjes en de politiek, en ben er nooit voor gezwicht. Maar hoe meer de Olympische Spelen dichterbij kwamen, hoe meer dat ging spelen. Zij wilden de selectie bepalen, en wie er wel en niet in mijn staf ging werken. Ik heb het toen ook op de spits gedreven, en ben uiteindelijk niet meer terug gegaan. Toen werd mij contractbreuk verweten”. Na het laatste WK in juni in Den Haag heeft de hockeybond gekozen voor een nieuwe bondscoach, Max Caldas. Had u verwacht dat ze u ook nog zouden bellen? Of is daar teveel voor gebeurd? „Eh..., ik weet niet of ze aan mij gedacht hebben. Geen idee. Ze hebben niet gebeld. Misschien was dit het moment niet en misschien komt dat moment ook niet meer. Of ik een tweede kans zou willen? Dat is niet aan de orde. Natuurlijk heb ik ambities in het vak, en natuurlijk zou ik nog wel eens als bondscoach willen werken. Maar dat hoeft niet perse bij Oranje. België is ook een mooi hockeyland. China ook. En zo zijn er nog wel een paar interessante hockeylanden. India, waar Roelant Oltmans nu zit, zou een enorme uitdaging zijn. Dat is een nog complexer land dan Pakistan. Maar in India sta ik op een zwarte lijst. Voor Indiërs zijn Pakistani voetvolk. Ze schofferen Pakistani tot op het bot. Ik heb daar tegen geageerd, en in het Engels iets van gezegd, en dat bleek tegen de bazen van de Indiase bond te zijn. Dat nemen ze me kwalijk. Sindsdien sta ik daar op de zwarte lijst, dus de kans dat ik ooit nog bondscoach van India word, is te verwaarlozen.”
Is dat een moeilijke keuze? Of weer de wijde wereld in trekken of aan de basis staan van misschien wel de hockeyhoofdstad van Nederland? „Ik weet het niet. Ik sta overal voor open. Misschien groeit het hockeybolwerk in Eindhoven dusdanig, dat er op termijn een mooie functie als technisch directeur ontstaat. We streven een goede jeugdopleiding na, willen zelf onze talenten opleiden en ontwikkelen. Clubs in het westen hebben het voordeel van veel studerende hockeytalenten. Wij hebben België als achterland. Belgen passen goed in de Brabantse mentaliteit. Maar ook vanuit de eigen opleiding moeten jaarlijks één of twee spelers doorstromen. Ik zou het heel interessant vinden om daar deel van uit te maken. Echt, ik sta er heel open in. Ik ben pas vijftig geworden, dus ik kan, en wil nog best veel. Maar voorlopig sta ik nog twee seizoenen onder contract bij OZ.” Begin september begint de competitie voor OZ met een uitwedstrijd tegen Den Bosch. Is uw ploeg het komend seizoen de uitgesproken favoriet voor de titel? (Antwoordt tactisch:) „Ik denk dat wij een van de favorieten zijn. We hebben weer een prachtige spelersgroep, we hebben met de Belgische international Vincent Vanass een hele goede nieuwe doelman. Maar clubs als Kampong en Amsterdam hebben zich behoorlijk versterkt. En ook Rotterdam en Bloemendaal zullen mee gaan spelen. Het is een na-WK-jaar. Veel buitenlandse spelers zijn maximaal beschikbaar, en blijven niet in eigen land om hun plek in de nationale ploeg niet te verliezen. Dus dat maakt sommige ploegen sterker, en de competitie interessanter. Maar OZ is zeker een van de favorieten.”
Van den Heuvel werkte van 1996 tot 2001 bij Oranje Zwart, en was daarna vier jaar assistent-bondscoach. Vervolgens was hij vier jaar bij Bloemendaal actief, waarmee hij in 2006, 2007 en 2008 landskampioen werd. Na de zomer van 2008 werd hij aangesteld als bondscoach van het nationale mannenteam dat zich voorbereidde op de Olympische Spelen van 2012 in Londen. In april 2010 werd hij door de KNHB ontslagen wegens verschil van inzicht. Na de zomer van 2010 werd hij bondscoach van Pakistan, maar werd daar in maart 2012 abrupt ontslagen. Hierna tekende hij voor vier jaar bij zijn oude liefde Oranje Zwart.
097