“Ik zou wel iets meer van dat positieve karakter van Stijn willen hebben”
02.03 14.30 UUR EINDHOVEN -VROUW & VOETBALLER EEN SPELERSVROUW OVER HAAR GEZIN, WONEN IN HET BUITENLAND EN EINDHOVEN -TEKST EDDY JANSEN FOTO’S SCALA PHOTOGRAPHY
De liefde dateert van een jaar of elf geleden toen ze elkaar in het Arnhemse uitgaansleven tegenkwamen. Inmiddels wonen Stijn en Lonneke Schaars (allebei 31) samen met hun kids Milan (6), Justin (4) en Vince (1), hond Luna en twee katten in een sfeervolle Eindhovense buitenwijk.
L onneke ECHTGENOTE VAN STIJN SCHAARS
Schaars
32
“Dat Stijn mij leuk vond, kreeg ik pas door toen ik per ongeluk een sms’je van hem kreeg die eigenlijk voor een van zijn vrienden was bedoeld. Daarin kwam duidelijk naar voren dat hij mij wel erg leuk vond!” Lonneke was als geboren Arnhemse wel op de hoogte van het wel en wee van Vitesse; haar neef, ook uit Gendt, speelde in de jeugdopleiding samen met Stijn, maar voor Stijntje had ze weinig oog. “Ik was meer geïnteresseerd in de wat oudere jongens en zag hem eigenlijk niet staan. Tot ik een keer ben gaan stappen met mijn vriendin en we Michael Jansen (oud-spelers Vitesse, red.), een van Stijns beste vrienden, en Stijn tegen kwamen. Natuurlijk op de Korenmarkt. Ik weet het nog precies: Aspen Valley heette de kroeg. Ik heb hen die avond thuisgebracht. We hebben toen telefoonnummers uitgewisseld en na een periode van sms’en is de vonk toch overgeslagen.” Wonen in Portugal Inmiddels heeft Lonneke met Stijn al heel wat omzwervingen gemaakt: via AZ in Alkmaar, naar Sporting Lissabon in Portugal en nu al weer bijna anderhalf jaar in Eindhoven. “Toen Stijn in Alkmaar speelde, woonde en werkte ik nog in Arnhem. Ik studeerde aan de PABO en ben in die periode
vaak op en neer gereisd. Mijn laatste stage heb ik uiteindelijk in Alkmaar gedaan en daar ben ik ook in het onderwijs blijven hangen.” Ondanks het feit dat een buitenlands avontuur hen altijd heeft getrokken, was de periode in Lissabon niet gemakkelijk. “Eigenlijk waren we toen al ver met PSV, maar ineens kwam Sporting Lissabon. Stijn keek ook uit naar een buitenlands avontuur. Sporting was heel concreet. We hadden twee jonge kinderen, je denkt: een grote stad als Lissabon en mooi weer, dat komt wel goed met de kinderen en mij. Achteraf gezien was het daar best eenzaam. Stijn speelde veel wedstrijden, drie in een week, en was dus veel weg. We woonden afgelegen, op een golfresort. Alles moest je met de auto doen, je sprak de taal niet. Door de kinderen was ik erg aan huis gebonden. Het was niet eens echt heimwee, maar ik miste vooral het contact met mensen, daar had ik behoefte aan. Portugezen spreken nauwelijks Engels. Ze zijn ook meer op zichzelf. Het tweede jaar zijn we verhuisd en raakte ik zwanger van Vince.
33
“We hadden twee jonge kinderen, maar de grote stad L issabon en het mooie weer trok ken mij wel” De zorg in Portugal staat op een aanmerkelijk lager niveau dan in Nederland en dat zorgde ook voor veel onrust. Ik heb in die periode veel steun gekregen van Isabelle, de vrouw van Mitchell van der Gaag (oudPSV’er, red). Zij heeft heel veel voor mij gedaan.” Toen PSV vorig jaar in de zomer weer op de deur van huize Schaars klopte, stond Lonneke daar meteen voor open. “Heerlijk, terug naar Nederland! Wonen in Brabant en lekker dicht bij Arnhem ook.” Sinds dit schooljaar staat Lonneke ook weer voor de klas, als part-time invalkracht, van basisschool De Boschuil in Eindhoven, in de wijk Blixembosch. Blessureleed van haar man Het afgelopen jaar was niet gemakkelijk voor Lonneke en Stijn. De ernstige knieblessure van Stijn, vervolgens een operatie in Amerika en na een kortstondige rentree weer geblesseerd raken; het is allemaal hard aangekomen. “Het was een moeilijke periode, vooral toen Stijn voor de tweede keer geblesseerd raakte. Toen hebben wij er wel even doorheen gezeten. Maar Stijn heeft het in zich om er gauw weer hartstikke positief mee om te gaan. Daar moet ik hem een enorm compliment voor maken, dat is ook een eigenschap waar ik destijds voor ben gevallen. Tijdens de hele revalidatieperiode is hij zo enorm positief geweest. Dat maakt het voor mij ook makkelijker en dat heeft mij er ook door heen gesleept. Wat dat betreft zou ik wel iets meer van zijn karakter willen hebben.”
34
Lonneke probeert zoveel mogelijk wedstrijden te zien, maar gaat niet elke uitwedstrijd meer mee. “Vroeger in de AZ-periode zag ik alle wedstrijden, maar nu we kinderen hebben is dat lastiger. De jongens vinden het leuk en kunnen het, vooral de jongste, net opbrengen om een halve wedstrijd te kijken. Gelukkig is er bij de thuiswedstrijden van PSV kinderopvang, dus de meeste thuiswedstrijden zie ik wel. De jongens kijken de tweede helft dan in het Spelershome, waar ze ook kunnen spelen. Ik ben een rustig type op de tribune. Je zult mij niet snel horen schreeuwen.” Voorlopig heeft Lonneke het naar haar zin in Eindhoven. “Dit is een heerlijke stad, wij wonen hier op een mooie plek, we hebben leuke buren aan weerszijden en ik woon binnen een goed overbrugbare afstand van mijn familie.” Op termijn willen Lonneke en Stijn terug naar hun geboortestreek de Betuwe: ze hebben onlangs een stuk grond gekocht en willen daar de komende jaren een mooi huis bouwen. “Ik ben opgegroeid in Arnhem, Stijn komt uit Gendt. Daar wonen veel vrienden en onze familie. Als we daar na verloop van tijd weer terugkomen, is de cirkel mooi rond!” <
35