Zeven snedige vragen

Een eitje pellen met Lander en Jessica

w o o r d Dennis Valerius

b e e l d Jean Van Cleemput

Powerkoppel Jessica Dekkers en Lander Vincent openden vorig jaar met LuvL’oeuf een all day breakfast restaurant. Eerder veroverden ze al menig Gents hart met hun ribbetjesconcept Ribhouse aan de Overpoort, maar het was tijd om een nieuw verhaal te schrijven. Het is bikkelen voor Lander en Jessica, maar toch gebeurt alles met veel enthousiasme en een gemeende glimlach. Tijd voor een ping-pong gesprek met het Hollands-Belgisch duo dat Gent verovert met eieren. Brunch is big business!

Een clichévraag om te beginnen; hoe vindt een Nederlandse een West-Vlaming om jaren nadien twee horecazaken mee op te starten?

J: We hebben elkaar op Curaçao leren kennen. Ik was barmanager bij Mambo Beach en Lander kookte in Zanzibar, de twee grootste beachbars van het eiland. Hoewel ze redelijk ver uit elkaar liggen, zijn de eigenaars geduchte concurrenten. Eigenlijk is het grappig dat wij elkaar wél hebben gevonden in die tweestrijd.

L: Het was een zware periode. Bikkelhard werken en alle dagen uitgaan, ik zou het nu niet meer kunnen.

J: Na 5 jaar was het dan ook welletjes en besloten we samen naar Canada te gaan. Omdat we daar vanop Curaçao geen visum voor konden aanvragen, moesten we terug naar Europa om dit te regelen. Van het één kwam het ander en voordat we het wisten waren we eigenaar van een restaurant in Wielsbeke.

L: In Canada zijn we nooit geraakt, maar Wielsbeke bleek achteraf ook niet het beloofde land.

Hoe is LuvL’oeuf tot stand gekomen?

J: Eerst dachten we eraan om een tweede Ribhouse te openen in Antwerpen. Maar omdat we op dit pand op de Nederkouter vielen, hebben we die plannen snel opgeborgen. Dit gebouw leende zich immers veel beter voor LuvL’oeuf, een concept dat ook al een paar jaar aan het rijpen was.

L: Achteraf ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben. Zie je het voor je, alle dagen uren in de file richting Antwerpen? Ik sta liever drie uur te stressen in de keuken.

J: We hebben nog meer dan voldoende toffe ideeën die we in onze eigen stad kunnen uitrollen. Gent is écht een topstad om te ondernemen en nieuwe zaken te lanceren.

L: Als koppel zijn we al lang samen en vullen elkaar hierdoor zowel privé als professioneel perfect aan. Samen bedachten we de restaurantconcepten Ribhouse en LuvL’oeuf en er liggen nog wel een paar ideeën op de plank. Alvorens deze verder te ontwikkelen, willen we echter eerst dit varkentje grondig wassen.

In Luv L’oeuf staat het ei centraal. Is de Gentenaar een ei-eter?

L: We bestellen iedere week zo’n 1600 eieren bij onze bio-boer in Oostkamp. Die gaan er allemaal door.

J: De boer heeft zijn kippenpopulatie speciaal voor ons van 1200 naar 1500 kippen verhoogd. Hij heeft dus flink geïnvesteerd sinds wij klant zijn (lacht). We bezoeken de boerderij regelmatig en weten dus zeker dat die beestjes een goed leven hebben.

L: Dat kan je inderdaad wel zeggen ja. ‘Onze’ kippen hebben evenveel ruimte dan 15.000 kippen bij een andere boer zouden hebben. Ze hebben de tijd van hun leven en dat proef je in de eieren!

J: En zo kunnen we de Gentenaar en de talloze toeristen met een zuiver geweten eitjes serveren.

Talloze toeristen? Moeten jullie het bordje ‘volzet’ regelmatig tevoorschijn halen?

L: We doen gemiddeld 900 couverts per week. Het bordje ‘volzet’ is inmiddels versleten… figuurlijk dan toch!

J: Je moet me in het weekend eens bezig zien, precies een politieagente. Mensen wachten in de rij om binnen te kunnen. Echt hallucinant. Het is mijn taak om de snelheid aan tafel erin te houden en om iedereen die staat te wachten een plekje te geven. We zijn echter nooit echt volzet, we hebben alleen een wachtrij. Dat is mijn policy.

L: Het woord volzet staat niet in haar woordenboek.

Dergelijke aantallen kan je alleen maar bedienen met een gesmeerd team, neem ik aan?

J: We zijn nog maar een jaar open, maar ons team telt al 25 personen. Daar zitten natuurlijk veel jobstudenten bij, maar toch.

L: Ja, het zijn een soort kinderen voor ons. Ze komen naar ons met allerlei issues waar ze thuis niet over kunnen praten.

J: Ik vind het belangrijk dat ze bij ons terecht kunnen. We proberen een goede band met hen te smeden en te onderhouden. Zo drinken we vaak samen een pintje na het werk, gaan we naar concerten of dansen. Vanavond is het bowlingavond.

L: In de keuken houden we een contest. Wie erin slaagt om het beslag voor de meest fluffy pancakes te maken, is winnaar. Het is een officieuze titel, maar de roem is eeuwig.

Ik bak zelf nogal veel omeletten, maar het kostte me even om de kunst machtig te worden. Hoe zit dat bij jou Lander?

L: Toen ik ooit in Gent op kot zat, werkte ik in een restaurant waarvan de chef een Japanner was. Hij liet me als training omeletten maken in een wok. Na zowat de honderdvijftigste poging begon ik het onder de knie te krijgen. Keer op keer liet die man mij opnieuw beginnen. Again, again, again…

J: Het heeft er wel voor gezorgd dat jouw omeletten nu de beste zijn die ik ooit proefde. Meneer heeft het maken van omeletten tot absolute kunst verheven.

L: De lastigste bereiding blijft toch wel het gepocheerd ei. Er bestaan verschillende technieken, maar ik gebruik zelf de pocheerlepel. Als je weet hoeveel eieren ik hier pocheer, kan dat ook niet anders. Ik weiger te pocheren in plastic folie. Dat proef je direct.

Bieden eierbereidingen voldoende uitdaging om jezelf creatief te prikkelen?

L: Persoonlijk zou ik veel meer willen wisselen en altijd nieuwe dingen op de kaart zetten. Je kan zóveel doen met eieren. Van klassieke ontbijtjes tot een smakelijke shakshuka… alles is mogelijk.

J: Dat snap ik, maar er zijn nu eenmaal veel gerechten waar mensen voor terugkomen. Bennies (Eggs Benedict nvdr.), Pancakes en de Fried Chicken Waffle zijn de grote runners.

L: Binnenkort wil ik iets doen rond breakfast at night. Gewoon om eens iets anders te doen.

J: Het is belangrijk om je brein te voeden met nieuwe informatie. Nieuwe impulsen zorgen dat je fris blijft en doen de oogkleppen verdwijnen. Enkele weken geleden waren we in Londen. Even kijken wat er allemaal gebeurt op gebied van food en mode.

L: Ik heb een vrij klassieke koksopleiding gehad en zou graag eens een stage doen bij een topchef. Eens bezig zijn op een ander niveau, andere ingrediënten, een andere manier van dresseren. We merken als geen ander dat het heel belangrijk is hoe een gerecht eruit ziet. Veel van onze gerechten worden gedeeld via social media en dus is het zaak om de goede look van de gerechten te onderhouden.

J: Ja, Instagram is een zeer belangrijk medium voor ons. Lander zorgt ervoor dat de gerechten instagrammable zijn en ik hou me bezig met de rest.

Met twee horecazaken werk je wellicht meer dan de modale mens. Hebben jullie nog tijd voor dingen die je persoonlijk interesseren?

J: Ik heb een Nike fetish. Je mag het nog geen verslaving noemen, maar ik ben er wél mee bezig.

L: Joh…

J: Ja, sorry hè. Ik kan er echt in opgaan om de juiste limited editions te kunnen kopen. Ik zet mijn wekker voor die online raffles als ik een paar heb gezien die me aanstaan. Via de Nike app kan je zo’n paar zeldzame sneakers tegen normale prijzen kopen. Sommige slimmerds verkopen die dan onmiddellijk door en vragen via Ebay gemakkelijk het tienvoudige. Ik doe daar niet aan mee. Schoenen dienen om gedragen te worden.

L: Ik hou meer van keukenmessen en eten. En van de Gentse feesten. (knipoogt)