COLLECTABLES by k ned

WE COLLECT COLLECTORS

colligo, ergo sum REFLECTIE OP DE WERELD VAN GEPASSIONEERDE VERZAMELAARs COLLECTORS CALL de bijzondere verzameling van Simone

€ 8,95 VOL. 1 • februari 2010 www.collectablesmag.com

CONTRIBUTORS Verzamelingen genoeg, maar wat vinden de makers van Collectables in hun dagelijkse omgeving? In onze stad zijn verrassend veel overeenkomsten te vinden die misschien niet iedereen ziet...

Geïnspireerd op het boek ‘De Onzichtbare Steden’ door Italo Calvino

COLLECTORS ITEM 2/4

welke stad ben jij? Berlijn, lekker rommelig en nostalgisch. Urban en vol met creatieve mensen.

Kelly Nederlof

recht of krom? Krom. Imperfection turns me on.

COLLECTORS ITEM 1/4

hoog of laag? Hoe hoger hoe beter.

welke stad ben jij? Stockholm in de zomer! Het water en de vrijheid. En natuurlijk de mooie mensen.

vast of los? Los ik hou echt van vrijheid.

recht of krom? Recht. Ik hou van orde. hoog of laag? Hoog! The sky is the limit, toch? vast of los? Eigenlijk los, maar ik ben best wel vastig en lastig haha.

regelmaat of chaos? Regelmaat in de chaos.

sarie nijboer

COLLECTORS ITEM 4/4

COLLECTORS ITEM 3/4

welke stad ben jij? Kopenhagen, door de sfeer die het ademt en de combinatie tussen natuur/stad, oud/ nieuw.

welke stad ben jij? Daar ben ik nog naar op zoek.

recht of krom? Krom. Het spontane en onverwachtte.

recht of krom? Krom. Ik neem altijd omwegen. Ook letterlijk, ik verdwaal overal, zelfs in mijn eigen stad.

hoog of laag? Laag, down to earth, ik heb hoogtevrees.

floor kuitert

hoog of laag? Laag. Lekker nuchter! vast of los? Vast. Ik geef niet zo makkelijk toe.

vast of los? Vaste haren, losse vrijheid! regelmaat of chaos? Combinatie tussen chaos en regelmaat...

regelmaat of chaos? Chaos. Maar ik weet er de weg.

regelmaat of chaos? Regelmaat. Nu je het zegt ben ik best netjes! COLLECTABLESMAGAZINE

MANDY DE VRIES

COLLECTABLESMAGAZINE

four of a

kind

17, Rotterdam

Beige staat voor... “beige? Dat past overal bij en zegt me verder eigenlijk niet zoveel. Ik draag wat ik mooi vind.”

COLLECTABLESMAGAZINE

19, Delft

Grijs staat voor... “een combinatie van mijn voorliefde voor zwart en wit. En regenwolken boven de stad ”

Opvallend onopvallend: ton-sûr-ton als een stadse variant op camouflage

18, Middelharnis Rood staat voor... “de liefde in mijn leven en de talloze keren dat ik per week door een rood verkeerslicht loop!”

23, Den Haag

Blauw staat voor... “mijn verslaving aan surfen en het overgrote deel van mijn garderobe.”

COLLECTABLESMAGAZINE

A R FL CTION ON TH COLL CTING MIND

COLLECTABLESMAGAZINE

Collectables gaat op zoek naar geboren verzamelaars. We komen op visite en bespreken het hoe, wat en waarom van een unieke verzameling. Welke associaties, relaties en combinaties levert dit op? Deze keer zijn we op bezoek bij Simone Bouwstra (1974). In het Groningse kraakpand waar haar atelier is gevestigd bevindt zich ook de winkel WERKPOST. Een creatieveling als Simone is gek op verzamelen. â&#x20AC;&#x153;Een natuurlijke bezigheidâ&#x20AC;? zoals ze zelf zegt. COLLECTABLESMAGAZINE

COLLECTOR’S CALL

goed op te bergen op een vergeten plek Je zou het niet zeggen, maar het kleine oranje portemonneetje dat uit de kast komt, herbergt de complete verzameling van Simone. Toch vertelt ze dat de verzameling ‘een paar tientallen’ omvat. Het wordt duidelijk als ze het portemonneetje opent. Het blijkt een verzameling resten te zijn: de overblijfselen van uitgeknipte pasfotootjes, verzameld tijdens haar laatste studiejaar aan een loket van de NS. “Goed op te bergen op een vergeten plek”, zegt Simone, “en ik was deze verzameling daardoor ook een poosje kwijt.” À la Amélie Inmiddels is Simone moeder van drie kinderen en werkzaam in de ‘Werkpost’ in Groningen. Ze is nooit teruggegaan naar dat bewuste loket, maar ze moest opeens aan de verzameling denken toen ze de film Amélie bekeek. “De scènes in de film met het pasfotohokje, dat is zo’n

leuk moment! Eén van de personages uit de film verzamelt de mislukte foto’s van mensen en één foto uit mijn verzameling, met een gordijntje op de achtergrond, doet me hier heel erg aan denken. Ik heb ze altijd bewaard. Soms dacht ik wel eens: wat moet ik ermee?, maar weggooien? Nee!” Gelukkig heeft ze de verzameling terug weten te vinden. “Nog steeds in hetzelfde portemonneetje”, vertelt ze. Tijdsbeeld De foto’s laten een tijdsbeeld zien. “Op de overgebleven stukjes zie je wat er in de mode was, je ziet nog de bloesjes en de kraagjes en soms van die gouden kettinkjes of een bepaalde combinatie van een blouse met een jasje.” Ook de diversiteit van de fotohokjes en achterwanden is opvallend. Van schoolfoto tot snelle kiekjes uit fotohokjes in stationshallen, er is van alles wat. COLLECTABLESMAGAZINE

Persoonlijk contact als uitgangspunt ‘De mensen kleden zich waarschijnlijk heel mooi aan voor de foto en het meest persoonlijke stukje van de foto, de kleding, wordt niet gebruikt. Je hebt de kleding nodig om de persoon te kunnen herkennen. Je wordt door de uitsnede van de foto eigenlijk alleen maar anoniemer gemaakt.’ Juist het contact met de mensen op het station maakte dat ze plezier had in haar bijbaantje. Al kent ze geen van de mensen persoonlijk, ze heeft ze toch allemaal aan haar loket gehad. Mensen waren verbaasd als ze een gesprek met hen begon, maar ze vond het zelf wel leuk om ‘goedemorgen’ te horen. Ze was geïnteresseerd in haar klanten. “Als ik de foto’s bekeek, dacht ik: Ooh dit zijn allemaal mensen met een eigen, bijzonder leven! en ik was benieuwd naar hun verhaal.”

“Het bewaren, de herinnering en de geschiedenis vormen samen iets bijzonders.” Dat zie je ook terug in Simones werk als fotografe. Ze heeft veel documentaire fotografie gedaan. “Daar word ik nieuwsgierig van en dan bedenk ik wat voor verhalen er achter mensen en situaties zouden kunnen zitten. Dat aspect intrigeert me. Anonimiteit zie je niet zoveel in mijn werk. Ik heb het altijd spannend gevonden om écht contact te maken als fotograaf.” COLLECTABLESMAGAZINE

In een hokje passen “Het heeft ook wel wat weg van het spel Memory: welke persoon hoort bij de foto. Alleen is dat dan een verzonnen persoon, een fictief karakter. Niet meer degene die aan mijn loket stond, die ben ik intussen vergeten. Een verzameling van herinneringen en associaties. Je hoeft alleen maar een ritsje van een trui te zien of twee staarten van een meisje en je hebt er gelijk een beeld bij. Dat is heel grappig: je hebt heel weinig nodig óm er iets bij te bedenken. Je vooroordelen komen gelijk boven drijven. Je kunt niet neutraal naar zo’n plaatje kijken. Het is letterlijk ‘in een hokje passen’.” Uit de anonimiteit Aan de ene kant is ze op zoek naar contact, maar aan de andere kant vertelt ze ook dat ze zelf altijd graag op de achtergrond blijft. Wat zegt dat over haar? “Alles wat je zelf maakt, zegt iets over jezelf”, gelooft ze. “Het is iets onbewusts.” Ze stelt de verzameling ook niet ten toon. “Het is meer voor mezelf”, zegt ze. Toch voelde ze op een gegeven moment de behoefte om het te laten zien, ‘om er vorm aan te geven’. Ze vond het dan ook heel leuk om te merken dat er iets in beweging komt doordat je er reacties op krijgt. “Als je iets altijd bij jezelf houdt, gebeurt er ook niks. Je heb interactie nodig.” zegt ze resoluut!

COLLECTOR’S CALL

Van verzameling naar project Simone verzamelt nog veel meer. Haar verzamelingen ontstaan heel spontaan. Ze komt iets tegen dat haar interesseert en begint daar bijna onbewust een verzameling mee aan te leggen. Die krijgt steeds meer waarde. Er zitten herinneringen en verhalen aan vast. Toch steekt ze er weinig tijd in. “Verzamelen komt uit het onbevangene en het onbewuste. Als je je leven wijdt aan verzamelen, dan ga je heel bewust zoeken en dan vind je het niet meer”, denkt ze. In de verzameling pasfotorandjes blijft veel ruimte over voor haar eigen fantasie en creativiteit. “Hier in WERKPOST fantaseren we ook wel over een vervolg. Een project waarbij je een foto als uitgangspunt neemt en daar omheen een wereld gaat bedenken of bijvoorbeeld een verhaal en passende kleding. Dat lijkt me geweldig.”

“Verzamelen komt uit het onbevangene en het onbewuste.” Dat haar verzamelingen voor haar persoonlijk waarde hebben, ziet ze ook als een inspiratie voor een nieuwe verzameling. “Het mooie van mijn verzameling vind ik dat het op het eerste gezicht heel nutteloos en waardeloos lijkt, maar dat ik er waarde aan hecht. Dat zie ik ook bij mijn eigen kinderen. Ze zijn heel blij met de kleine

dingen die ze vinden op straat. Boas van zes en zijn buurjongetje verzamelen van alles in hun jas. Als we aan de keukentafel zitten en zij legen hun zakken op tafel, halen ze er van alles uit! De belevingswereld van die jongetjes is interessant. Zoiets vind ik leuk om dan op te pakken en bijvoorbeeld met de jongens uit de klas een verzameling van gevonden voorwerpen aan te leggen.” En dan is er natuurlijk nog de mogelijkheid om op zoek te gaan naar de mensen van de pasfoto’s. “Het is namelijk geregistreerd welke mensen er in dat bewuste jaar een pas hebben gekregen. Misschien zijn daar wel kopieën van!” Maar dat gaat tijd kosten en de verzamelingen van Simone kenmerken zich door een spontane, toevallige, ontstaansgeschiedenis. “Het bewaren, de herinnering en de geschiedenis vormen samen iets bijzonders.” Voor meer informatie en werk van Simone: www.siepsfabriek.blogspot.com www.werk-post.nl

COLLECTABLESMAGAZINE

Van het een komt het ander Welke associaties, relaties en combinaties roept de pasfoto-verzameling van Simone op?

v.l.n.r. de film Amélie (2001) van regisseur Jean-Pierre Jeunet, Napoleon Dynamite sleepmask via fredflared.com, studenten OV-jaarkaart van K.W. Hsien, kunst van Hans Peter Feldman, bladzijde uit het boek ‘Exactitudes’ van Ari Versluijs en Ellie Uytenbroek, spel ‘Wie is het?’, magazine ‘Collections’ van ontwerpbureau O.K. Parking, portemonnee met plattegrond via Topshop, vintage fotocamera, ‘Mr. Groucho bag’ via Lazy Oaf en vintage memory spel

COLLECTABLESMAGAZINE

Leonie Wesselaar uit Zwolle kon bijna eerder fietsen dan lopen. Sindsdien is ze nooit meer ‘afgestapt’. Fietsen is voor haar niet alleen ontspannen, het is haar passie. Ze verzamelt zelfs fietsonderdelen.

Sarie stapt in het leven van een enthousiast beroepsverzamelaar en verbaast zich over de wondere wereld van fietsen, poppen, beurzen

vooral:

de verzamelaars zelf.

Wanneer ik met haar afspreek om meer over die fietsverzameling te weten te komen, belt ze op om uit te leggen hoe ik het beste kan fietsen. Fietsen? Dan ben ik een uur onderweg! “Maar de zon schijnt, het is zulk mooi weer”, zegt ze. Uiteindelijk besluit ik toch maar met de bus te gaan en spreek af dat Leonie mij van het busstation op komt halen, met de fiets natuurlijk! Eenmaal aangekomen zie ik haar nergens staan. Ik bel haar op en ze vertelt me dat haar band lek is. Was ik nu maar met de fiets gekomen, nu moet ik toch nog een stukje lopen. Wanneer ik bij Leonie binnenkom, zoek ik naar de verzameling. Hij valt niet meteen op, maar als ik beter kijk zie ik overal fietsonderdelen. Als bankframe, als wc-rol houder, als deurbel. Als je er eenmaal op let, kun je er niet meer omheen. Ze begint te praten over haar jeugd en ervaringen en ik krijg langzaam steeds meer begrip voor haar als persoon en als verzamelaar. Ze vertelt dat ze het eerst maar prutspulletjes vond. Toch bleef ze onderdelen verzamelen en nu vormen ze het grootste deel van haar interieur. Wanneer ik haar vraag naar de namen van de onderdelen zegt ze daar niks van af te weten. Ze is geen fietsenmaker, maar een verzamelaar en misschien zelfs wel een kunstenares. Een lange tijd heeft ze niemand in haar woning gelaten, mede omdat ze bang was dat anderen haar zouden uitlachen om haar verzameling. Daarom is het zo bijzonder dat ik toch bij haar langs mag komen, om het juist over die verzameling te hebben. Ik kom erachter dat Leonie fietsen als een therapie ziet. “De één gaat naar een therapeut, ik stap op de fiets”, zegt ze. De mooiste creaties zijn dan ook de creaties waar ze het langste over ‘na’ heeft moeten fietsen. Als ik terug loop naar de bus, bedenk ik me wat Leonie me vandaag heeft geleerd. Fietsen is haar passie en daar steekt ze dan ook al haar tijd in. Alles draait om deze passie. Zolang je doet waar je helemaal achter staat, is elke seconde die je erin steekt de moeite waard. COLLECTABLESMAGAZINE