*voor sonnetpeinzers vervolg op ‘Onstuimige kronkel sonnetten’
SONNETTEN
Sonnetten
Voor mij ging het sonnetten schrijven van moeilijk naar een dagelijkse behoefte omdat ik in mijn ritme wil blijven. Het komt hoofdzakelijk aan op ritme en klank. Sonnetten-dichters zijn net fietsenmakers die blijven sleutelen. Ben vlak voor de dood van grootmeester Gerrit Komrij begonnen zijn sonnetten te lezen, nou dat is een kluif hoor. Er zijn diverse sonnetten met rijmschema’s en klanken. Engelse, Franse, Italiaanse en strikt persoonlijke Komrijsonnetten. Dan kan ik er ook nog wel tussen met mijn eigen - onstuimige sonnetten – Onstuimig is een synoniem van mijn achternaam: Windig, dus dat is in de sonnettenwereld dan weer een pluspunt. Uiteindelijk heb ik mij per sonnet ruimer ingezet qua afwijkend aantal lettergrepen per regel. zelf hanteer ik hoofdzakelijk 10 lettergrepen per regel. Persoonlijk ga ik er vanuit dat een vast rijmstramien niet afhankelijk is van de aantal lettergrepen per sonnet. Laurens Windig
Sonnet ontpopt
dat ik fantasie ontmoet in wolken feitelijk vergeet dat het wolken zijn ligt het aan mijn brein en de volle wijn welke overdag de lucht bevolken? nee, overdag raak ik geen druppel aan behalve dan als regen mij passeert hetwelk mij van nature is geleerd verbeelding overkomt en heel spontaan de lucht ontpopt in menselijke staat zal er toch eens duidelijk opletten zichzelf ontwikkeld in het adequaat hoe uitzonderlijk dit beeld kan zetten waar ook ons schrijven eigen wegen gaat zoals ik ontpop in mijn sonnetten
Sonnet hoogbegaafd kindersonnetje
knopjes wisselen in gouden blaadjes zoals een hele platte schittering uitgelopen nerven in groepering zwaaien vrolijk uit bomen aan draadjes passaat blaast onbehouwen als brombeer plotseling zomaar een kijkje nemen aanvallende kei begint te flemen schokbreker vangt zonder zijn terugkeer applaudisseert ongewoon uit zijn bol geblèr wakkert in schandelijk schelden ‘jij harde knoeperd en smerige drol’ desalniettemin mooi weer te melden wolken minimaliseren hun rol vluchten over uitgestrekte velden
Sonnet op mijn sonnetje
ik ga vandaag fietsen op mijn fietsje holderdebolder over kasseien ben nu eenmaal dol op heel hard rijen flink sjezen voor een winderig briesje glad plaveisel trapt wel stukken beter vooral als er scheve schaatsers rollen vriendjes die er achteraan gaan hollen mij lukt het echt niet ik loop geen meter remde eerst vol branie met mijn handen trap toch liever gewoon weer achteruit veel te krachtig krijg je lekke banden papa zei, je rijdt beter recht vooruit in de bochten kan je wel eens stranden knikker je holderdebolder languit
Sonnet geborduurd
oom is bezeten van scheve kruissteek alle subjecten zijn nu afgekruist in het bejaardenhuis wordt hij verguisd sonnetten gaat men naaien deze week oudjes steken over in borduren gewoon genaaid, vindt de directrice gaan ze regelrecht naar de remise volontairs krijgen geen vrije uren bewoners moeten veel steken tellen niet stilletjes maar hardop door mekaar zonet kwam er ook weer ĂŠĂŠn aansnellen met insteekgaten is ze nu wel klaar wilde graag haar eigennaam eens spellen borduurnaald droeg alreeds een grijze haar
Sonnet nog gefitnest
lagen in een deuk, wat afgelachen Coba lag haar bandjes af te zweten gisteren had ze te veel ‘gevreten’ wil haar vette plaggen af gaan raggen Co trapt er zeker elke dag een uur ‘uitgeput moet je wel iets extra’s toch? op de loopband want anders word je log ben verslaafd aan fitnessapparatuur’ ‘ik roei niet meer, heb spierballen genoeg twee op mijn armen en twee van voren na eten knok ik met de avondploeg’ met haar kuiten wil ze weleens scoren ritje Apeldoorn is dan net genoeg klimmen op de Julianatoren
Sonnet gedronken
flessen zijn behoorlijk leeggedronken stadslui zwieren eerder onder zeil chique dame heeft zich flink beschonken ze is weer als een krolse poes zo geil de melkboer is weer eens opgebleven loopt te waggelen op beide benen moet vroeg op zijn knieĂŤn aan de spenen heeft loeiende koeien bij het leven de boerin verwacht toch een fikse beurt van een omstreden schoonheidsspecialist het is haar huid die overmatig zeurt ooit heeft zij zich ontiegelijk vergist haar aangezicht met koeienvlaai besmeurd en met aardappelmeel weer uitgewist
Sonnet nogmaals onstuimig
hoe wil ik Windig zijn, hoe onstuimig mijn woorden in eigen zinnen plakken geen overbruggende ongemakken drama’s kunnen overgaan naar luimig als het schrijven trekt naar samenraapsel zinnebeeldig sieren in mijn boomgaard door jaren heen zorgvuldig opgespaard plamuur geen puur letterpad met zaagsel mijn sonnetten kunnen best gedijen wilde honden razen over stranden blaffen over glanzende kasseien strakke ketting legt te veel aan banden stramien moet dansen over contreien als ouders met liefde in hun handen
Sonnet weer een pret sonnet
opa vervalt van de muze zomaar in de musical met mooie dames ze eten lumper en nasi rames het is uitermate licht verteerbaar zijn eetlust neigt naar wat Indonesisch en pikketanissies uit de Jordaan vrienden van elkaar die veel samengaan iedereen is stapelgek op feesies van het bestuur mag hij figureren als boom op de b端hne in een freeze zwaaien wil hij best een keer proberen grootmama gunt hem wel die wijfies hij is nooit te oud om iets te leren straks eindigt hij zo weer in depressies
Sonnet door liefde bewogen
voel uw adem welke mij verdooft wakkert lieflijkheid die mij parten speelt infiniteit zo warm uw lichaam streelt geurt jasmijn waarin altijd is geloofd uw schrijden lijkt mij als zalig zweven waar zelfs het allerkleinste stof voor wijkt zuchten van de wind aanbidding lijkt liefde strelend zwijmelt door het leven de wolken reiken hemelsluiers aan dromend langs de wimpers rond uw ogen heelal dijt magisch uit bij volle maan liefdevolle duiven zij bevlogen zacht straalt het licht uit donkerte vandaan zie uw minnaar door liefde bewogen
Vederlicht sonnet
geliefde, vlei tegen mijn lichaam aan laat mij eerste zijn die u doet zweven verpoos vederlichtheid in dit leven bouw de hemel op, laat ons verder gaan lippen in elkaar de liefde drinken nachten zullen traag hun vleugels spreiden onze tonen naar verrukking leiden schone paradijs zal ons beklinken licht tilt verend zacht satijnen velden passie glansrijk geklonken timbre donst wat wij voelen zingt de wind maar zelden als cupido voor even zinnen bronst spuwt de vulkaan lava uit naar zelden genoegengolf welk dagenlang nog gonst
Sonnet een ode aan de vreugde
de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren welk fraai aftast langs de Belverdere waar ooit hypocrisie wist te tieren hoeren ontpopten hun derrière toonden voluptueuze extra spieren adepten bestormden de barrière
*geïnspireerd door een bezoek aan Wenen van 9 t/m 12 juli 2012 en tentoonstellingen van de Oostenrijkse kunstschilder Gustav Klimt (1862-1918) naar aanleiding van zijn 150e geboortejaar.
Sonnet: Hundertwasser
huizen die statig burgers bemensen er vertonen geestdriftige kleuren strelen ogen naar ramen en deuren zijn talenten beleven cadensen kousen verschillende aangemeten hier vergaat het architecten altijd creaties vernieuwend gelijker tijd hun sporen kronkelen onverbeten effectief ontbreken vaste lijnen droombomen balkoneren uit stenen zodat het aangezicht doet verfijnen poorten openheid zullen verlenen architectonisch kunst laat beschijnen ondersteunen pilaren als genen
Sonnet voelde Vincent weer dat Franse
eigen inborst beschrijven als natuur het draaiend verplaatsen in de wolken welke ook mijn fantasie bevolken fel overdrijvend wat ikzelf bestuur het is vandaag weer eens transformeren scherpe profielen die de geest oproept waar wisselend een stemming aan voldoet dwangmatig wil ik het uitproberen als een bliksemschicht door een aggregaat zo botsend warm en koud de dader is als mijn brein weer eens op gedonder staat mijn natuur brengt vrolijkheid en treurnis als weersomstandigheid mij darren laat bij de Fransen stormt het geregeld mis
Sonnet zei ik nog, sparen waarvan?
wat hebben we gisteren gelopen wij deden een daggie winkelcentra ik er financieel op achteruit ga de portemonnee jankt door het kopen dan zie je weer dit, dan zie je weer dat ben er gewoon overgevoelig voor niet continu maar zo af en toe hoor spaar ook niet meer omdat ik er aanzat overheid stuurde me in die richting eigen geld uitgeven kan ik ook wel overal naar toevliegen: voorlichting uiteindelijk besparen zij toch een rel ze zijn niet meer bezig met doorlichting ik zeg altijd van uitstel komt afstel
Sonnet nog bij de PTT
bij toeval emotioneel gesprek lang in dienst en dan effies plaatsmaken deeltijd zit er niet meer in: afhaken vroeger ja, was een staatsbedrijf te gek een onervaren bink komt in zijn plaats nog jong door wangedrag van school getrapt noemt hem nu een klojo en ginnegapt: zolang nog bij ĂŠĂŠn baas is ondermaats! zesentwintigjaar klaar uit weer en wind collegae die onder zijn duiven schiet het postkantoor niet meer in straten vindt een vent die vele namen achterliet onzeker opzoek als een bedelkind of hij misschien wat zekerheid hervind
*gisteren kwam ik met een sympathieke postbode in gesprek die maar even, als zovelen, de laan werd uitgestuurd!
Sonnet buffet
iedere ochtend jump ik vroeg uit bed zorg voor het gehele rituele met koffie voor het spirituele krabbel in een mum van tijd een sonnet het geheel draait om de vaste structuur lettergrepen, metrum, klank, berijming veertien keer tien regels, wending lijmen maar dat is een gewenning op den duur letterschotel met ingrediĂŤnten verplicht alle gerechten te eten precieze bereiding kost geen centen wie bepalen de smaak wil je weten? ik creĂŤer graag mijn eigen accenten de sonnetten worden goed gegeten
Sonnet zei de Hertog nog, dag zuster
waarom laat gij mij zoeken naar uw mond zijt gij niet rijp voor mijn smakkende kus men doet er graag een kille moord voor dus omhels mij in de vroege morgenstond vooraf van een uitgebreid ontbijtje laten wij hetgeen op bed serveren allicht kunnen wij het uitproberen onder kaas en zacht gebakken eitje weet wel als gij de smaak te pakken krijgt is er echt geen weg meer voor u terug regels moe moet verder willen leven zonder brug word meteen onder oudjes ingelijfd zonder gebit en hele zwakke rug
Sonnet voortgevloeid uit twijfel
of dat het enige is wat ons raakt maar het zou ook andersom kunnen zijn onderhand waait de was aan de drooglijn leegstaand huis door een dakloze gekraakt alhoewel de lente links laten liggen overdrijven stapelende wolken die weer eens het hemelruim bevolken fantasierijk met koeien en biggen gister de dampkring weer wat bedaarde verloop dat we vanmorgen pas wisten waardoor ongeloof weer samen schaarde dat valt nog enigszins te betwisten er is meer tussen hemel en aarde voortgevloeid uit twijfel athe誰sten
Sonnet was uw lichaam mijn graf
waar het mijne niet van weg kon komen omdat de liefde mij intens verbond kussend door de warmte van uw mond het moment alleen nog wilde dromen de tijd voelde verschanst in zomernacht de uren vlogen ons niet meer voorbij volkomen rust en stilte zij aan zij van verre zongen sterren fluisterzacht violen verkleurden zich als bloemen waar tonen zwierden langs de horizon wonderlijk van klank niet te benoemen uiteindelijk mijn loomheid overwon mijn zaligheid nimmer zal verbloemen liefdevol uw lijf mij de maan rond spon
Sonnet is er gelolbroekt
bij hoogbejaarden v贸贸r de warme hap juist savonds krijgen ze een droog sneetje de oudste zat te lachen: weet je het eten hier is meestal veel te slap ik ben nu eenmaal erg heet aangelegd slik zo een hele pot met sambal door en niet altijd alleen met eten hoor als jij begrijpt wat ik bedoel, terecht had ze meteen de lachers op haar hand zelfs de verzorging haakte even in directrice lag dubbel aan de kant men heeft hier onwederlegbare zin met een enorme sterke lolbroekband weet u, niemand is in overtreding
Sonnet pas bajesje gespeeld
spel activiteiten zijn onmisbaar wij zien ze hier als grote kinderen vrolijkheid mag men niet verminderen behoort bij ons programma kant en klaar wij hebben hier pas bajesje gespeeld niet eerder zijn ze zo tekeer gegaan alleen gelachen en nergens een traan bij insluiten heeft niemand zich verveeld geregeld breken ze uit hun kamer staan versteld van lichamelijke kracht verschuilen onder bed wordt bekwamer ouderen verdienen rustige nacht hier vertoeft geen man meer met de hamer geriatrie loopt ook niet meer op wacht
Sonnet kwam Sulawesi weer voorbij
En dan vaderlandse geschiedenis deeltje historie kregen wij met ons mee hunebedden, schepen, de VOC ingestampt Nederlands symbool, niet mis ook Rembrandt en Vermeer, noem ze maar op Vincent van Gogh toen nog amper bekend mijn tekenen was op school te fervent autodidact stond ik wel aan de top Celebes was mij totaal onbekend zelfs onderwijs wist niets te voorspellen Sulawesi is een ieder bekend heb het niet geweten: zijn gezwellen misdaden raken nu overbekend durf het zowat niet na te vertellen
Sonnet op het bankje
ik heb wat met Surinaamse vrouwen waarom is niet te beschrijven, het is zoals het is en voelde een sterk gemis plofte naast haar neer, vol van vertrouwen toegestaan mevrouw dat ik naast u zit? ze lachte, uw eigen billen meneer! met mijn man zat ik hier de laatste keer hij is dood en alles wat ik bezit ik ga liever hier dan naar kerkhof toe daar is te stil onder hoge bomen mijn man is druk en niet als ik zo moe in de nacht wil hij wel bij mij komen staat hij te glimlachen en mij luku mi wan ai karu: zegt hij in dromen
Sonnet wilde je nog niemand zijn
wie was jij nu weer aan het verzinnen Nardo Soares en Ricardo Reis? je zoop als een spons in jouw paradijs door heteroniemen te beminnen jij veroordeelde Alberto Caeiro, laag geschoold, hij liep achter jouw schaduw en vond je literair begaafd en sluw opzoek binnen eigen garimpeiro waar jij vocht met Laurenco Setubal nog zo’n onechte broer en de Campos Alexander Search die jouw schrijven stal zie jij nog bomen door het Engels bos? gij proleet poëet: meester bovenal beschrijf op eigen witte huid een blos!
*Fernando António Nogueira Pessoa Lissabon, 13 juni 1888 – Lissabon, 30 november 1935)
Sonnet een rollator gezien
weet u, als ik mijn rollator niet had dan zou ik nergens meer naar toekomen alleen maar ergernis af te stomen tollend achter geraniums bezat mijn buurvrouw heeft zich uit het raam gegooid die kon niet met haar kar goed overweg dat deed zij zelf want wist hier weg noch steg ze heeft behoorlijk in het rond geklooid ach, de zorg is flink achteruit gegaan vroeger was er een goeie instructeur maar die heeft ze in de gang laten staan begrijp me goed, die kar stond voor de deur hij staat nu om de hoek bij een Cubaan scheurt hier continue voorbij die charmeur
Sonnet heeft ze geknikkenbolt nog zo’n stille buur met witte lever weet niet beter dus om de haverklap weer zo’n botergeile nieuwe vriendschap met zo tussendoor een gulle gever uitgekookt maar niet via de voordeur door de achtertuin erin en eruit zij hanteert de tuinslang die eeuwig spuit uiteindelijk wordt zoiets toch een sleur ze groet meestal met hoofd naar beneden dat is ook als gewoonte verworden dat was vroeger zo en in het heden naar de pijpen dansen vleesgeworden knikkenbollen is erin gegleden ze bespeelt ze op hun toetsenborden
Sonnet in mijn geestgrond
toentertijd was ik nog blond en zo groen jij was die grens al eerder gepasseerd jij had geduld en mij wat aangeleerd het overviel, er was veel aan te doen eerder werd ik nog als kind gerangschikt misschien toch ook wel iets te overrijp meisjes vonden mij wel lief en ook te grijp met hen heb ik het zondermeer geflikt meer verdrongen naar de achtergrond het niet zomaar iemand anders gunnen stap voor stap terugkwam op de voorgrond zielenknijpers die er wat mee kunnen wringen grijpstuivers al in mijn geestgrond graag wil ik hun kennis wel vergunnen
Sonnet opnieuw beleefd
vaak is er van dat terugverlangen ik terugtel, mijn tijd te snel vergaan in vertellen blijven steken, stilstaan niet meer overdoen opnieuw aanvangen het delen van levenservaringen onderscheid geleerd en te herkennen vreugde genieten, droefheid erkennen vooral teren op herinneringen humor willen ontvangen en geven dag niet gelachen een dag niet geleefd sjansen en dansen springend in leven immense liefde ons lichaam doorzeefd voel in het allerhoogste beleven in het hart eeuwigdurend vastgekleefd
Sonnet onder de pijnboom
verstrengeld door het onbekende bos Je weet vast nog wel van onze ruggen de lust van het innig overbruggen groen uitgewreven langs de loofboomschors we flitsten driftig als een pijl omhoog zweefden als zachte veders naar omlaag tussen nerven liggend strelend en traag droomden wij lang tot de middag vervloog nog steeds zingen vogels het hoogste lied laten de hemel oranje kleuren jouw ogen zacht zo blauw als angeliet lust deed ons lichaam nogmaals gebeuren gekerfd hart in de boomschors achterliet herinneringen die telkens weer fleuren
Sonnet 1 april ‘k zou op 1 april een mop verzinnen de zin verging mij niet op het gelaat een hele lange neus die geinig staat met carnaval ziet men van die dingen oudoom had zo’n grote blauwe ronde tante zag een bromvlieg rond bewegen heeft hem toen een flinke mep gegeven zeker de drank richtte hem ten grondde jaarlijks lanceren ze dezelfde mop nog steeds wordt geschaterd van het lachen oom wordt er doodziek van, het houdt niet op mijn tante loopt overal te vlaggen twee kleine tieten langs zijn blauwe dop postzegel, klap op z’n kop en raggen
Sonnet krulde ik in Mahler
hoog zwevend in alle overgave half gesloten ogen en invoelen violen welke de geest omwoelen gewillig zonder gedachte vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negende teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige rust zal doorleven hier wil mijn wezen eeuwig in wonen muzikaal drijven in hoog verheven laten wij magistraal werk bekronen
Als videoclip te volgen via YouTube http://youtu.be/GvhRKQ6zosA
Sonnet Picasso gespot
ook ik heb een blauwe periode zoals ook Pablo Picasso die had heb het gedeeltelijk van hem gejat ondanks dat, zing ik een Spaanse ode mijn wandel is meer een andere pas transformeer ik cyaan als verbeelding regelrecht in dagelijkse kleding sportbroeken, T-shirts en mijn ochtendjas kan dus wel zeggen overwegend blauw het ligt anders met een strenge winter herschep ik mij en verander algauw kleed ik over het algemeen in rouw doorgaans zwart gelijk het Spaanse ginter naakt ben je liever, lachte de vroedvrouw
Sonnet uit liefde
als ik vertel op deze fraaie dag lente u oogt als een zomers gewaad vogels rondzingen zo schoon als het gaat bijna bezwijk door een lieflijke lach hier staat uw Cyrano de Bergerac geen dubbel reciteer ik toegewijd mijn eigen minnezang met vaardigheid geen stuntelaar doch met een groot gemak verschans geen schuilplaats onder uw balkon mijn aanschijn als geliefde zeker waard ben Romeo en gij mijn medaillon hijs niet als jongeling aan klimopstaart die lichaamskracht vliegt mij niet meer weerom ik schenk u liefde hier alreeds verklaard
Sonnet onder tranen
zeeĂŤn vol van liefde heeft zij geweend haar wonderschone kind, haar Zoon is dood genageld aan een kruis met slag en stoot haar lief en leven werd alleen geleend God heeft ook haar uitgezocht te lijden vanuit reeds aangewezen moederschoot haar Mirakel waar zij zo van genoot alles was voorzien, niet te vermijden nu wiegt zij haar Wonder onder tranen in doeken gewikkeld net zoals toen de Krachtige die dit nog kan weer wanen? beloofd als Messias in de targoem nu versteend in het graf der timpanen Hij zich wellicht straks vertoont na den doem
beluister dit sonnet via You Tube http://youtu.be/ix664JkRMko
Sonnet klonk weer mineur
zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach Mattheus Passion be誰nvloedt humeur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij mij weer emotioneel meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste klagen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert volg mij, waan der permanente lente zie uw gespreide zielsbedding verwacht u alreeds met latente talenten welke nog meer weet te geven dan kracht laat ons genieten van het fervente hoop en geloof in omhelzende nacht
Sonnet Mayka-ling
dat ik haar bij toeval hoorde spelen onder een aangeboren zachte blik zwarte ogen als muzikale klik laat zij Pipa Sitar klanken strelen Mayka-ling sprankelt bloemen om mij heen waarvan geuren eeuwig blijven hechten kleurrijk schone hoge tonen vlechten zo zij bekoren kan is er geen ĂŠĂŠn door aftastende snaren trilt de lucht rolt het stof weg voor haar kleine voeten terug verlangen slaakt een diepe zucht eens verboden stad barst uit zijn voegen versmelt een hart van steen in liefdesvlucht de Chinese muur wenst te begroeten
Dit sonnet is te beluisteren via YouTube? http://youtu.be/8KuyiZVAHYw
Sonnet het rijk alleen
even maar, doch niet voor lange tijden zonder jou zou ik niet kunnen leven want alleen zijn is ons niet gegeven daarom tracht ik die zin te vermijden genieten krokussend in de lente als de zon schijnt laten wij hem binnen schijnt hij niet, gaan wij opnieuw beginnen krokussende lente kost geen cente laten de laatste letter vervallen spreken hem normaliter toch niet uit taalneukers zullen er over vallen wanneer ik mijn eigen sonnetten fluit zoals veel dichters zijn aangevallen dan knal ik ze ritmisch mijn zinnen uit
Sonnet at ik poĂŤtisch
serveerster in het restaurant keek vreemd toen ik zeven sonnetten bestelde niet op de kaart, is wat zij vertelde haiku, senruy of een renga eend? jammer, geeft u dan maar twee kroketten niet op de kaart, wel gebakken tanka toen vroeg ik haar naam en ze zei: Janka maar die staat hier alleen op pamfletten ze lachtte, lust u rijmende kwallen? ging meteen mee om uit te proberen of gegrilde kyoka slijmballen trachtte u dicherskost aan te smeren ik begon een beetje dicht te vallen straks zit ik met de gebakken peren
Sonnet de Meermin Queen gezien
zilverstaart om U tegen te zeggen wilde haar aaien en nog eens aaien zij schoot van kuit en hekelde paaien: wilde me voor de haaien neerleggen vond haar minder dan in Kopenhagen voyeurs vonden het allemaal sexy zij als trekpleister met haar agressie op de kade een aalmoes te vragen allerlaatst werd het allemaal te glad daar gleed ze ongewild telkens in mee zwemmen in musical leek haar wel wat Walt Disney kon er ook nog wel wat mee betitelde haar spreektaal veel te plat na haar okay ging hij toch nog in zee
Sonnet over mogelijkheden
erotiek grootste levensbehoefte zelfs locatie verlangens op en top ondenkbare fantasie: kom maar op met zedenprekers maar ook geboefte de boom in of zwenkende kroonluchter meterkast en misschien gewoon op straat één wil op z’n kop ander in spagaat in een duinpan of heel chique broodnuchter waar men zich van alles kan voorstellen eten wat de pot schaft met vork en mes in rijdende trams dito treinstellen gespreid op het balkon of een bordes even tussendoor wat standjes tellen altijd openstaan voor een update les
Sonnet na de zomer
na de zomer valt het te betreuren dat toch met lede ogen wordt aanschouwd de herfst zich ogenschijnlijk weer ontvouwd ondanks kleurrijk wonderlijk gebeuren versier het beeld met muzikaliteit waar klassiek tevens warmte overbrengt zodat een triest gevoel zich snel vermengd met na de winter volgt weer lentetijd velen willen het laatste blaadje zien hoe het worstelt om niet los te komen zicht vastklampt aan de tak en bovendien vallen wij er niet aan te ontkomen opgaan in natuur werd alreeds voorzien laat waaien, zij valt niet te dwarsbomen
Dit sonnet is tevens te beluisteren via You Tube http://youtu.be/Yx7l2zd34Fk
Sonnet had zij er genoeg van
zonet speelde ze nog op haar spinet dansten dames met hun hoepelrokken onstuimige polka’s onverschrokken rond de tuin langs een romantisch concert onze hoogbejaarde spinetiste verrukt van flinke dames: zo het scheen griste graag wat hysterisch om zich heen stond in mannenaarde als soliste vandaag dook zij plots uit haar grijze bol volgens ronde hoepeldanseressen het oudje had sinds jaren niet zo’n lol liep wat onevenwichtig na zessen wij dachten ze heeft haar buik ervan vol ineens viel ze dood neer na de lessen
Sonnet over de rode loper
een dochter wil weggeven worden maar die schenk je niet zomaar weg zelfs niet als cadeau via overleg niet aan afgezanten van kerkorden je zult er toch aan moeten geloven draait het om God of de ceremonie het showelement en haar perceptie wil zij bevestiging en beloven? een uitgerolde rode loper trekt het is een droomwens van iedere bruid een zogeheten huwelijks aspect de inzegening volgt er toch wel uit God vragen in een dagelijks gebed Hij wenst geen rode loper naar verluid
Sonnet rollen omgedraaid
weet jij het functioneren van jouw baas het zogenaamd functioneringsgesprek rollen omdraaien, is dat nou zo gek? of hij het goed doet is een heel relaas trek de persoon zelf aan zijn rode draad vraag of hij allang gehoorgestoord is hij weet van testen of heb ik het mis misschien is zijn beleid onder de maat? bezit hij psychisch ontwijkende kracht? verdiep je eens in zijn eigen tactiek zet hij zijn minderen vaak in de wacht? open zelf eens het gesprek: identiek zeg dan dat jij ook een bonus verwacht lacht hij nerveus en vindt hij je ludiek !
Sonnet ontbloot
wou dat jij eeuwig mijn lente kon zijn zoals jij je kleed met roze bloesem niet wederkerend opgaat in droesem daarna weer door geurt als witte jasmijn het behoeft de wind maar zacht te waaien kust hij ze lankmoedig van de takken de herfst houdt het standvastig bij knakken zodat de storm in felheid blijft zwaaien voel de winter van tweeduizend veertien komt ĂŠĂŠn keer voor hier in zoveelste tijd zacht en zon heeft zelden schaduw gezien lach gespreid en uitermate verblijd tuinprins languit in de tuin bovendien onverschrokken ontbloot in wintertijd
Sonnet gevlucht
ik stuur een veer altijd blazend terug vooral als hij hoog van de toren blaast op de spits kraait de windhaan zeer verbaasd die draait rondom doch nimmer vliegensvlug vraag mij af wat doet een haan in de lucht hij hoort gewoon thuis in zijn hoenderhok hanen zijn hitsig: een kip voor de fok hoog gevlogen lijkt mij meer op een vlucht wellicht zat er een venter in de buurt die daar misschien wel zijn haantje liet zien? de windhaan is er sowieso begluurd de knuppel zowaar verstopt bovendien hem omscholen had veel te lang geduurd hij pikte het niet, het was te voorzien
Sonnet zag ik een bekende
duivelse tronie die ik herkende dat zwarte beplakte onder zijn neus zeer onbeminde en moordend affreus waarachter hij zijn grootsheid verkende oorlog delinquent brak vooroverleg kroop verder als sterk vergiftigd water grootste opmars was gestart en later creĂŤerde hij een lange lijdensweg er werden mensen uit hun huis gesleurd: als opgesloten vee in treinwagons in concentratiekampen losgescheurd afwachtend uitgemergeld in kordons er klonken smeekbeden: intens getreurd God is dood en niet meer tussen ons
Sonnet lachte nog de zon
somtijds verdween hij achter de wolken vandaar achter de wolken schijnt de zon niet anders zo luimig mijn dag begon toch kon ik de duur wellicht bevolken er bleek ontiegelijk veel werk te doen teerhartig wieden in de kruidentuin en daarna blazen op mijn lofbazuin met kinderen rondom het schoolplantsoen tussendoor het waterpeil knipoogde het dankbaar zijn dat er geen regen viel niettemin de aarde barst door droogte dacht: zet mijn ezel buiten met acryl in kleur liepen spatten uit de hoogte volgde een rotbui die woest overviel
Sonnet der vreemde vragen
wanneer bent u het laatst in bad geweest? excuses, die vraag kwam zo in mij op niet dat u ruikt, welnee u geurt juist top gedraagt u zich ook weleens als een beest? wipt u geregeld met uw echtgenoot in de mooie speeltuin van onze taal? daar kan men op de schommel aan de haal zweef niet hemelhoog anders valt u dood gek dat men dol is op vreemde vragen sommigen worden er ook vrolijk van die men afvuurt op hitsige dagen denken meteen aan jan en alleman die erop steunen en vooral klagen maar liever niet via een beeldroman !
Sonnet ook nog twee uur in Calais
ik slenterde in een verloren dag Calais teleurstellend opengesteld het had iets bijzonders is er verteld de havenmond was evenzo van slag vooraf over doorgetrapte paden dwars door het groen en gele koolzaadland waar de zee zwaaide met blauw vaste hand zo volmaakt dat er niets bleef te raden bleek dan toch nog een onvolmaakte dag met zijn verborgen wispelturigheid een tevreden blik die er wezen mag? ondanks harde zicht uit verslagenheid bewaakt betonnen bunkers overzag als souvenirs na mijn geboortetijd
Sonnet Jezus als klankbord
en toen was er Jezus als synoniem hoop, geloof en liefde: een groots wonder een klankbord, bijna niemand kan zonder vooral liefde troont het hoogst bovendien zonder dit kan men niet ultiem leven bezit jij geen praatpaal in je bestaan denk je nu echt: het is overbodig? knieĂŤn en tranen zijn er niet voor niets Jezus leeft in jouw twijfelachtig brein geloof in hoop kan niemand beletten abstract, als personificatie zijn verbondenheid kan niemand ontzetten wederzijds begrip nimmer een breuklijn Jezus zijn kunst kan bergen verzetten
Sonnet op zoektocht naar Jezus
historisch onderzoek levert niets op wie was Jezus Christus de verlosser de Bijbel als enigste oplosser ik ga op zoektocht doch niet verderop voor mij het meest voor de hand liggende zonder paplepel in mijn zielsbedding geen terugslag en smekend om redding echter logica en meer stichtende recht op de man af en niet daarboven nu eens geen voederbak en houten kruis wil jij jezelf van liefde beroven? niet verder gezocht in mijn eigen thuis het komt zo simpel aan op -geloven God leeft nog alleen in zijn hemelhuis
Sonnet toegegeven
alleen in mijn overgevoelig brein clown ik af en toe eens in mijn ronden door te tonen en willen doorgronden hoe het voelt daarin solitair te zijn lonend voor de humor op mijn schouder waar een sterk verbond mee is gesloten in alle eenzaamheid ligt het besloten als geboren eigen aandeelhouder weten dat onbegrip er deel van is huid en haren toucherend moeite doen begrip te wekken in het ongewis hyposomnie sloopt toekomstvisioen in onwetendheid de leer van scepsis logica preekt, je moet het er mee doen
Sonnet in Keukenhof
er beschouwen ogen die te kort zijn kleuren absorberen primair of niet stijlvol gerangschikt in de coloriet het diepe purper van de Spaanse wijn blauw bloeit de parfumrijke hyacint onder baaie rokken van Jacoba Japan lacht er de camera’s op na incluis een Chinees die het prachtig vindt muzikaal zwieren wat bloemenkronen waar een ieder optimaal van geniet men verbaast zich over kleurpatronen met Pasen klonk het hoogste bollenlied beierden wel honderdduizend tonen geen persoon die het hof te vroeg verliet
Sonnet op Koningsdag
feest, wat een geweldig feestelijk feest zo’n ongedwongen landelijke fuif ons volk altijd rijp voor een fikse kluif eenvoud oranje niet eerder geweest bloemencorsages rondom de polsen de kleine prinsessen gaan nog niet mee die esemessen thuis voor de TV elkaar over volgend jaar te polsen waarom mochten wij er nou weer niet bij? wij zijn veel te kwetsbaar, zegt de oudste trekken de aandacht met mama erbij jij mag lekker niet, jij bent de stoutste wijst de middelste, en de jongste blij ik ga alleen naar Amstelveen, knauwt ze
Sonnet op vakantie geweest
na een vierdaags reisje even slikken dood vermoeid en gezellig weer naar huis want in een touringcar huist veel gespuis steeds wisselen wat ze dan niet pikken zeiken over piepers die te zout zijn weinig eten, vlees is niet te vreten dikke benen, veel te lang gezeten bij het diner een half glaasie wijn voordringen bij de bus uit den boze jaloers slaan ze mekaar bijna verrot komt vaak door die ouwe hoedendoze lullen in Lille al over een complot de bus zat boordenvol met penoze die vielen koppie onder het schavot
Sonnet binnen zijn familie
onder vormgeven fungeert hij als krant zo kletst men graag geregeld in het dorp altijd wel een dode, op een steenworp afstand van de haarknipper en zijn klant het wordt aldoor gedaan uit goede wil de tijd te doden onder het trimmen en telkens maar weer ‘Figaro’ zingen de markante barbier altijd de spil soms de idee dat het ongelijk was vooral boven de oren liep het scheef niet iedereen loopt steevast in de pas herstellen kan alleen zijn achterneef die friseert ongevraagd een kaal karkas hij gaat regelmatig over de schreef
Sonnet het nog goed weten
natuurlijk weet ze het nog na te vertellen dan is het haar goed sub rosa niet meer vooral de buitenlucht trok keer op keer in open natuur te lellebellen op en neer hangend tussen de takken bladeren zwiepten wild rond haar oren ze was eenmaal voor slonzen geboren schoof er rondom zonder ongemakken op een gegeven moment de tel kwijt wat haar overkwam hoort bij het leven nimmer een wending van enige spijt met bejaarden doet ze het soms even leeftijd categorie pikt ze de tijd anders weinig kans van overleven
Sonnet in de zon gezeten
is het wegsoezen zo gelijkgestemd hetzelfde als honden en katten kunnen without any vijandikhait runnen zegt Engelse buurvrouw onafgestemd: bij us it’s always raining cats and dogs ! Engeland druppelt het dagelijks door: zeg ik, en zij komt nader more and more perhaps it’s cool below the skybox wij lachen hier en daar wat heen en weer dat Cornwall een tikkel subtropisch is in het Lake District waait de wind er meer Zeeland zonder palmen is groot gemis de Friese taal sounds English, keer op keer ze gnuift: I was there op een Christmas dis
Sonnet geklepper
tante is eigen tragikomedie vandaag plotseling iets meegemaakt in het verzorgingshuis zoals het daar ging trieste humor kanten van dementie ze heeft wel twintig gebitjes gepast die zomaar op de grond zijn gevallen laatste stel is haar het best bevallen beter dan eerst en is ze blij verrast tot ineens een bewoner ging klagen: er klinken castagnetten in mijn mond reden ga ik aan de dokter vragen? dokter Pipi schuddebuikte terstond: er gaat vanmiddag een rondvraag dagen met z’n allen naar Spanje met de pont !
Sonnet Schoonenberg gebeld
hoorcomfort gaat met klanten aan de haal lipcomfort met boontjes piep in oren onverhoopt is doofheid te doorboren lippendienst eeuwigdurend doventaal mevrouw Gehoorgestoord gaat nu draaien dag automatisch antwoordapparaat spreek uw boodschap in wordt luchtgepraat bellen niet terug dus af gaan taaien ‘Hoort u wel of er een auto aankomt?’ enquête ontwijkt elektriciteit ‘of dat er een fietser komt aangebromd? onze site werkt ook al enige tijd zijn uw klachten digitaal opgesomd krijgt u geen kopie? dat hoort wel altijd!
Sonnet op de valreep
het grote feest van de laatste nipper waarop is het afwachten gebaseerd ingeborene geargumenteerd wachten op de allerlaatste snipper zelfs de introductie neemt alle tijd aftelling leidt tot enorm sentiment van het ontstaan tot aan het sediment de wakkering haalt maar net de eindstrijd geen pen gerei creÍert meer schrijfgemak graveren in keiharde steen steelt tijd fundeert het bijna finish ongemak het allerlaagste nippertje wordt feit onbehagen flashback naar de aanpak zo’n slippertje verorbert ook de vlijt
Sonnet Frederico García Lorca -1898-1936-
Spaanser dan jij Rico bestond er niet avant-gardistisch gepijnigde geest dichter in jouw land niet eerder geweest hoe somber en tergend intens verdriet jij ging geen paard en wagen uit de weg wekte wantrouw zelden evenknieën jij viel onder de grootste genieën Franco ten spijt: jouw smart en levenspech vermoord omwille jouw reputatie zo openlijk willen zijn wie jij was toegankelijk zonder acceptatie jouw durven en wandelen uit de pas dood in de ogen zonder stagnatie liet men jouw onvindbaar lichaam in as?
Sonnet voelde ik het lieflijk en teerhartig hart
Nederland mijn land streel het lieflijk hart zichtbaar en bloedkloppend in ons handen leef het leven langer dan verzanden doch koester het met liefde zonder smart harten wenen jaarlijks onverminderd ÊÊn miljoen: honderd sterven er per dag duizend zweven angstig rondom hartslag dertienhonderd baby’s zijn gehinderd ons dierbaar leven is zo liefdevol emotioneel en eveneens zo kostbaar wonderbaarlijk goddelijk en eervol verdriet is voelbaar en zo troostbaar doch de mammon speelt hierin ook een rol zonder geldgod is ons hart zo kwetsbaar
*steun De Hartstichting
Sonnet een zonvakantie besproken
vrije dagen zijn voor vrijdag bestemd heb je er meteen wat achterelkaar dat is goochem bekeken niet zo raar een zalig uitgeslapen droomweekend? dat de zon alleen boven wolken schijnt raakt een zondag zonder de zon van slag blije synoniem voor een vrije dag wellicht met onbeteugeld weer dat schrijnt vrij tussendoortje niet slecht bekeken met vrienden wat telefoontjes plegen vooral na te pittige werkweken veel doorweekte doordeweekse regen tipt een zonvakantie te bespreken kunnen wij er weer een jaartje tegen
Sonnet terug naar de slappe hap
verse licht gebakken Inktvisringen zei ze nog tegen de Tai, ze zijn taai hij knikte en maakte een vingerdraai naar de menukaart die ze aanpakte graag wilde ik een super heet gerecht de kelner begon direct te schrijven Geng Kiaw Waen Gai nasischijven hij lachte al: dat wordt een tonggevecht bekverbrandend ter plekke in paniek ik heb echt nog nooit zoveel gedronken de Thai reageerde op mijn mimiek veel drinkdrank gedronken en niet dronken slappe hap goed eten, niet curryziek ben door eigen schuld er in gestonken
Sonnet van horen zeggen
het schrijden over de marmeren vloer zo ontroerend als een godin dat doet haar lippen rood en o zo zacht en zoet jammer genoeg is zij Toscaanse hoer ik heb het alleen van horen zeggen maar horen zeggen is geen zekerheid het kronkelt van duivelse jaloersheid onbehagen valt niet te weerleggen deze vrouw is een fonkelend wezen rollend stof ontwijkt haar schone voeten zijden gewaad al zwierend gedreven wee kwade stemmen die haar inboeten voorheen werd haar gestalte geprezen laten wij haar liefdevol begroeten
Sonnet over haar lustige dagen
niet eerder wist zij samen te smelten met het penseel van innige liefde zalige doorbraak die zij zo bliefde in het hemelrijk kunnen versmelten haar dagdromen van brandende fakkels het grootste streelfeest van de aanraking haar zoete doorgang van vervolmaking haar sterren plukken zonder obstakels de wending in zijn ogen die vragen zijn kussen welke niet zijn te blussen openstaan voor haar lustige dagen spierwitte lakens wenken intussen hun hemelvaart klaar staat te behagen hun liefde bevredigd in slaap sussen
Sonnet leek het even op zwetsen
niet dat ik graag zou willen doodliggen maar alledaags in slaap willen ritsen uit de dag naar de nacht willen splitsen mijn verstoord bioritme herliggen het menselijk brein heeft geen alleenrecht ook ons lichaam deelt mee in sterke wil tezamen zijn zij boegbeeld en de spil lichaam en geest begaan ook een gevecht zoiets als een walnoot en een prostaat willen en kunnen wereld van verschil de rollator alleen de weg opgaat een aap is geen mens maar wel een mandril alhoewel een mens zijn kop niet misstaat zo heeft iedereen toch een eigen bril?
Sonnet Eurovisie Songfestival 2014
Stel dat ze mij hadden uitgekozen bejaarde zingt een sonnet met spinet had ik mijzelf in profiel aangezet niet on stage te worden uitgefloten vooraf mijn buik geplet in een step-in zou wel wat zacht beginnen met gehijg zodat ik onverwijld publiek meekrijg ze ook nog stampen: wat een lekker ding daarna wat luid gekreun bij de proloog er vallen heel wat dames voor me flauw ontroer ik des temeer mijn stem omhoog werd allang gevlagd met rood, wit en blauw gejoeld: hij gaat omhoog, hij is al hoog persbericht, Nederland die won algauw
Sonnet nog even dagopvang gevolgd
gezellie zei een vaste bezoeker er wordt muziek gedraaid en gezongen polonaise lopen en gesprongen leuk, alleen niet met een ruziezoeker we hebben ook weer wat liedjes geleerd van iemand die hier zomaar was gestrand uit een heel groen, groen knollen knollenland heel gek gezegd door iedereen beweerd hebben hier platen van ik weet niet hoe straks komt er ook nog iemand van Abba zingen met ceedee’s, iets uit Waterloe ik speel gitaar, met grepen aan de la mijn vingers worden stram, wat een gedoe en zing de polonaise achterna
Sonnet verval van Franse hoogmoed
met de armen over elkaar: arrogant reflecteerde zij in het zilverglas of haar la chatte de allermooiste was die met puur platina was overmand hautain belegd door een Franse vent waar haar positie aan was te danken ondergeschikten lieten wanklanken gaven op haar af, zij werd niet erkend het scheelde haar geen moer en negeerde onder het mom van ‘grande jalousie’ zoals zij iedere keer beweerde drukkende sfeer leed onder de kwestie onsociaal zij functioneerde nu bekleed zij nettoyeur als functie
Sonnet uitgelopen
lopen draait om wandelen en lopen gelopen worden in gelijke pas bewegen houdt goed gezond kwiek en kras stramheid raakt voor altijd uitgelopen het ligt heel anders met een neus die loopt dagelijkse loopneus loopt niet alleen dan is een zakdoek of tissue hetgeen verkoudheid afremt, ondersteund en sloopt zoiets heb jezelf niet meer in de hand door snuiten ontstaat enigszins een zwamp andersom raakt het ook noch wal noch kant als een voorlopig onvolkomen ramp nu afgelopen kwam weer eens tot stand taalkundig loop ik niet tegen de lamp
Sonnet zag ik het duidelijk
er vliegt een nieuw vogeltje in de tuin steevast rondom grijze boom bovendien niet eerder zo een druk baasje gezien klein slank oranje tot over zijn kruin dat het geen roodborstje is weet ik wel hij hipt alsmaar door een Japanse plant wellicht herkend uit zijn voormalig land als hij weer wegvliegt gaat het supersnel leuk dat ik weer vreemde vogels ontdek zelfs in de Amsterdamse binnenstad achterelkaar in de wijde omtrek oudjes zijn het al jaren meer dan zat blijven thuis in hun overlevingsplek juist avonds voor geen goud en gein op pad
Sonnet op de vrijmarkt
lange lanen met tweedehands spullen de zon schijnt warmer dan men had verwacht standwerkers lokken luider dan gedacht wij verkopen geen vodden en prullen pittige meid, schat haar een jaar of acht blèrt zelfgemaakte handel aan de man: vijftig eurocent wat denk je ervan armbandjes voor niks en door mij bedacht! het wordt drukker en drukker en zij ook medelanders kopen weinig: veel duur kijken, kijken, zien effe niet koop die meid loopt met haar gevlochten structuur heen en weer over vertrapte grasstrook een euro op zak uit verzamelcultuur
Sonnet een punt achter gezet.
spring ineens met een top sonnet uit bed en als ik wil beginnen met schrijven zijn de kluts en kloe niet te omschrijven herhaaldelijk iets anders opgezet wel jammer ik was zo enthousiast heb ook nog even naar de kluts gezocht vanuit het zicht rond elke kromme bocht mijn harde schijf misschien wel aangetast typisch gevolg van vernieuwde strofen rijmschema speciaal voor omgezet blijf ik toch nog in mijn brein geloven bij de laatste terzet van dit sonnet kwam de kluts en kloe zomaar naar boven heb er direct een punt achter gezet.
Sonnet hoe groen de weide
waar de kim haar ochtend weet te wazen de weide alle rust en stilte draagt traag schijnsel vertes van de dag uitdaagt groen de grasmatras klaart tot grazen laat mij maar hier al hoedend in mijn zijn laat mijn liefde hier als eigen herder laat eigen reflecties zien en verder zoekende geest van onderbewustzijn dan geloof ik mij in het beleven van hoop en liefde in en buiten mij weer gaat ook het wonder in mij leven als winnaar na een forse dampartij in communiceren en bewegen herboren opstaan na een valpartij
Sonnet van het moraal
speel met mij geen tennis met de jouwe want ik speel dan alleen maar mijn ethiek ons kaatsen raakt en vangt het net uniek lukt niet die van jou te onderbouwen ik probeer dit doolhof te ontleden onontkoombaar tegen hoge muren dubbelzijdig toegang zal bezuren wederzijds respect kan kijk verbreden ethisch zit bijna niemand op een lijn dat maakt ons mens zijn nu zo specifiek wereldvrede verlangt naar samenzijn zonder wending in deze dramatiek vrede zal hersenspinsel zijn afijn richt mij weer op respect en agogiek
Sonnet van de warme bakker
wij hebben er heel wat uitgeprobeerd ondanks dat er in de buurt weinig zijn eigenlijk maar eentje hier op het plein niet te vreten, hij heeft het niet geleerd zijn kinderen ogen mager en wit de bakkerskinderen geef ik geen brood als je die kleintjes ziet schaam ik me dood in die koters zit helemaal geen pit van mij krijgt hij een koek van eigen deeg zo’n gruyèrebrood met grote gaten moet je zien blijft je maag behoorlijk leeg zoete broodjes bakken kan ‘ie laten de vorigen waren oud die ik kreeg wij gaan eens met de bakkersbond praten
Sonnet stond de appel centraal
laat ik beginnen met de opera liever gezegd bijbelboek Genesis direct na de schepping ging het al mis de slang en Adam blij, et cetera Eva had onze toekomst in haar hand toch was zij een ongeletterde vrouw zij als eerste wist totaal niets van trouw doch dat kwam na de zonde pas tot stand wat je zonde noemt, het was niet zonde welnee, was gewoon een heerlijke daad Sneeuwwitje had ook een rooie ronde veel sprookjes vertellen geen rode draad draait altijd om vrouwen en erfzonde waar het om lust en het leesbare gaat
Sonnet der stille wateren
ik kon de zielbedding niet bereiken oogzee soms te diep om in te duiken aangeboren levensgolven stuiken tijd speelt telkens een rol in ontluiken eenmaal op de bodem gearriveerd grondig oogzand te hebben onderzocht overstroomt intellect ontdekkingstocht schoorvoetend ingetogen gefundeerd er schuilt kennis in het geestvermogen een stil gesloten boekenweekgeschenk opent met geduld lieflijk bewogen explosies vulkanen in een oogwenk overrompelend weloverwogen onmisbaar niet weg te denken denktank
Sonnet van oudwijverij
daar zitten ze mooi te ouwehoeren over kutjes en kalfjes op teevee heren lachen met eigen onzin mee als ze voor de kijkers maar goed boeren de kijkcijfers hoog liegen er niet om voor de lol lult er soms een dame mee toch gaan die lullo’s niet met haar in zee voor spek en bonen lacht ze veel te dom naar riool vertier wordt graag gekeken flink roeren in BN’ers hun leven tussen neus en lippen door bekeken het wordt allemaal wat overdreven kijklustigen komen klaar gestreken als er veel teveel wordt blootgegeven
Sonnet onze eigen zorg gedaan
voor een ondergronds appartementje op het kerkhof lekker vlakbij ons huis een speciale laatste pil incluis met koffie en cake arrangementje stel je voor op de kinderen hun lip vroeger al opgepast ook op hun kids eigen kamer bij hun in huis is niks zitten we met z’n allen in een dip ach we hebben een mooi leven gehad de regering zorgt goed voor ons eindje schuiven je zelfs gratis in een brandgat de zorgcentrums sluiten het gordijntje dan kieperen ze je in een zwart gat we geven voor die tijd wel een seintje
*13 mei 2014
Sonnet knikte ze ja
oma heeft de hele dag sonnetten staan te breien, van zitten wordt ze moe ze gaat straks even naar een schoolvriend toe met lekkere magnetron kroketten snel klaar worden ze meteen verorberd niet op broodjes maar recht in het mondje tot slot gaat de laatste naar het hondje oma lacht: wat heb je toch geflodderd haar schoolvriend rommelt zijn gebitje schoon bah, zegt oma, dat moet onder de kraan als je ziek word is het verdiende loon hij mompelt iets maar is niet te verstaan zonder gebit oogt hij buitengewoon oma gaat met hem op de kermis staan
Sonnet kreeg zij niet haar zin
naar juiste zinnen zoeken blijft altijd ook ik zocht naar arglistig methodiek mijn gelijk te halen in dwangtechniek welke mijn baas hanteerde was een feit als het mij niet lukte stal ik haar vraag stelde voor de rollen om te draaien in eigen- zelfreflectie te graaien haar fermiteit kenterde ietwat traag gaandeweg zochten haar ogen woorden beet venijnig in haar rode lippen slanke handen stonden op vermoorden plots begon ze heen en weer te wippen twijfel nam reeds plaats in het verwoorden daarna wist zij uit haar baan te glippen
Sonnet het orgasme
er bestaat een kunst van het beginnen zoals de zon opkomt bij blauwe lucht welkom geliefde met uw warme zucht laten wij elkaar compleet beminnen trage streling over een zee van tijd met golven die zich kalm verroeren zoals een lied emoties kan ontroeren vlammende lichtjes in de ogen vleit sneller zweven door twinkelparadijs en sterren stuk slaan aan het firmament klaart de oerknal heftig op de terugreis kussen beroeren ontwaken moment tederheid overrompeld de naspijs zalige slaap opnieuw nachtrust aanwendt
Sonnet der pluizige pluizen
nog pluist het in het pluizige pluisgras waar jij met jouw allergische status vertroetelde met een niezige kus zonder enige schroom de leidster was gewas laat veelal scherpe sporen na als je er overgevoelig voor bent een warme lentedag die ons verwent rollend door grasland en de slag daarna paardenbloemen pollen geen lentefeest vergalopperen aanzienlijk hoogtij gele duivels als zichtbare kwelgeest vroeger had ik er ook last van, eind mei nu traan ik meer van wat ooit is geweest jouw kussen gingen niet zomaar voorbij
Sonnet geslapen als een roos
wat weet je nou van een roos, hoe ze slaapt? blaadjes vouwen dicht en daar blijft het bij hij of zij sluiten ogen allebei weet alleen niet of een roos ineens gaapt? niet eerder een gapende roos gezien wel spreekt een roos bloemen en bijentaal lokken er bijen mee, geurig brutaal hun doornen beschermen ze bovendien rood gekleurde zijn goed uitgeslapen een witte roos heeft vaak slaap problemen tante Roos de Wit zit vaak te gapen oom Hommel nam veel te vroeg de benen later begon ze traag te ontwaken staat nu in een bloemenzaak te Wenen
Sonnet geschoren
niet eerder knipte ik de heg zo recht kaarsrecht maar dan wel horizontaal plat met scherpe oog bezien, wat denk je wat? niet meer of minder zoals je het zegt gewoon de knipschaar ter hand genomen niet zondermeer hakketak hanteren maar met een timmermansoog afscheren coniferen zullen niet dwarsbomen de buurman riep dat het geen toeval was dat had ik natuurlijk allang gezien zo kaal als een geschoren kalebas logisch als men hem eerder had gezien voorheen was hij langharig wildebras zeker niet door de schapenscheerder ontzien
Sonnet hoorde ik alweer gemopper
vandaag schijn ik en nog een paar dagen dan neem ik weer vrij, misschien klinkt het raar vergeet niet dat ik energie bespaar nestel ik mij boven wolkenlagen weersverwachtingen vaak tegenstrijdig voor de mensheid is dat niet altijd fijn maar dagenlang verbranden doet veel pijn dan worden vakantiegangers nijdig ondanks dat ze eigen boosdoeners zijn allerlei smeersels worden gehanteerd een hoge factor bruint niet in hun brein help ik ze weer met een handje verweerd kan hun huid wat rusten van al mijn schijn van mijn sterkte hebben zij niets geleerd
Sonnet op de vlooienmarkt
je wilt niet weten wat mij gebeurde op een vlooienmarkt zie je mij niet meer waar ieder krabbend rondliep keer op keer het jeukte niet acuut maar het zeurde men ziet ze springen op een witte broek donkerrood herkent die vlooienmars niet gluiperds zoeken een gevoelig gebied willen dolgraag op familiebezoek dat schijnt met luizen weer niet zo te zijn vlooien doen meer aan Salto Mortale een vastbijtende neet vindt dat niet fijn theaters willen alleen brutalen een vlooiencircus ergens in Berlijn wil er dolgraag dubbel voor betalen
Sonnet warmde de zon mijn woorden
welke nu alweer zijn opgeschreven telkens gaat het over onze liefde affectie en ook weer dat verliefde dat ons tezamen bracht in het leven wat hebben wij samen toch veel beleefd iets minder mooi vervaagd herinneren prachtige dingen met de kinderen verwezenlijkt wij hebben nagestreefd plotse wendingen in ieders leven hebben wij door ervaringen geleerd welke naar ons toe en weer weg dreven liet ons als een ieder soms ongedeerd vallen en opstaan moet men meeleven wat uiteenviel hebben wij gesoldeerd
Sonnet trok geen onweer voorbij
toch is er gezegd dat er flink wat kwam het koffiedik was te dun volgens mij tegemoetziende donder trok voorbij moeder natuur waait het hek van de dam wil niet altijd aan voorspellingen doen af en toe als het in haar richting ligt ze verafschuwt onzeker weerbericht dan verliest ze haar gezicht en fatsoen de wolken zijn tevens haar kinderen dat is herkenbaar aan zijaanzichten men kan hun ontpopping niet hinderen onbevangen met vele gezichten aanstormend eigenschap kan hinderen noodweer hoeft niet altijd te ontwrichten
Sonnet plannen gemaakt
hier schreeuwen de muren om nieuw papier men kan ruiken dat er hard is gestookt zoals paling in kasten wordt gerookt muren moeten bruin, witten helpt geen zier buren kunnen horen wat wij zeggen ze praten ook door onze muren heen nu gaat er dikker karton overheen zodat ze niet meer aan kunnen leggen straks plakken ze ons achter het behang die mensen hebben nog nooit kwaad gedaan onze kinderen zijn een beetje bang dan moet je ook niet bij ze binnengaan wil je iets vragen, volhard in de gang anders blijf je er helemaal vandaan
Sonnet gekleed en ongekleed
ze lag daar of het niks betekende liet hem voor die pose goed betalen gekleed door een ringetje te halen naakt was ze meer het baanbrekende wellustig en zeer schokkend voor die tijd keek ze de kijkert recht in de ogen tenen met kalknagels die bewogen of zij zeggen wilde; heb ze altijd Maja lag daar gekleed en ongekleed voor buiten en binnen het slaapvertrek Goya schilderde bijna kamerbreed haar kalknagels kregen later een plek werden in een reclamespot ontkleed Spanje had eeuwig smeermiddel gebrek
Sonnet overvallen
zomaar inspiratie door een veertje de inbeelding dat het mijn hersens streelt soort van high-gevoel dat nimmer verveelt? pozen in bewuste cirkel leert je proeven van een prachtig zonnige dag waar je de kleinste vogel hoort zingen kikkertjes uit de vijver ziet springen zo een dag die je tekent met een lach is dit een zalige bewustwording en totale ontspanning van de geest de natuur en mijzelf als eenwording? wording zoals je niet eerder bent geweest bij het ouder worden volgt zelfwording rigiditeit wordt buigzaam door tijdgeest
Sonnet zag ik haar adamsappel
het zit meer verscholen dan bij de man verrassend dat de vrouw er ook ĂŠĂŠn heeft achter haar schone hals onzichtbaar leeft genderstudie beschrijft de nut ervan zij bezitten samen een strottenhoofd noemen het adamsappel bij mannen zijn groter en moeten meer aanspannen geslachtskenmerken worden uitgeloofd de man voert lagere stem en baardgroei meer lichaamsbeharing dan de vrouw heeft hormonen zorgen voor de onder bloei een oudtante die als actrice leeft heeft ineens een snor en baard als haargroei ze speelt man, waar zij zich aan over geeft
SONNET WEER LAMM IN LAVANTTAL
het ondefinieerbaar verlangen heimwee naar een oude lievelingsplek verzachtend door het telefoongesprek waar halverwege mijn hart bleef hangen mijn hart behoort aan heuvels en bergen de schoonheid van de natuur eist mij op van beneden af en er bovenop waar men mij in rust kunnen herbergen hoop niet dat ik het veromantiseer zou mijn platteland willen verlaten voor Lamm Lavanttal waaraan ik fixeer onnoemlijk veel moet ik achterlaten mijn platteland mis ik dan evenzeer weemoed zal ik buiten moeten laten
Sonnet de San Marco
duif heeft hoogtevrees, vliegt niet van daken vleugellam naar beneden gevallen er huizen veel meer van die gevallen ze zitten daar roekoekoes te kraken ze vliegt rechtlijnig in grote zwermen voor familie op het San Marcoplein mama mia ons krijgen ze niet klein pletten plakken op mensen die kermen: stel nou dat er geen duiven meer waren stamvader koerier van posterijen beeld van liefde en vrede bewaren met wie moet een tortelduif nog vrijen? duivenmelkers gaan koeien vergaren buurvrouw heeft niets om tegen te vleien
Sonnet of the golden crown
Today it is killer in the garden Rilde de kille vorstin op haar troon tandarts Henry plaats me een gouden kroon doch pas morgen, vertelt ze is in flarden ze regeert in een Engelssprekend land haar moedertaal wil ze niet vergeten zag het licht op eiland Tiengemeten een natuurgebied in Zuid Nederland na een woeste jeugd is ze vreemd gegaan met een Maltees die op een eiland woont een knappe vent die niet was te verstaan toen is ze geĂŤmigreerd naar Stoned eenmaal daar is ze niet meer weggegaan en werd als schoonheidskoningin gekroond
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm, op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver. op de kermis een circus No part of this poëtry may be reproduced in any form, by print, photo print, microfilm or any other means, without written permission from the writer: ©® Laurens Windig Amsterdam, 24 juni 2014 homepage: http://members.chello.nl/l.windig YouTube kanaal: http://www.youtube.com/user/windigful E-books: http://issuu.com/windig