ACHTER HET MASKER VAN LEVEN
FOTOGRAFIE & POEZIE CORRIE GROEN & LAURENS WINDIG
Voor Corrie
Achter het masker van leven waar titels beelden zijn PoĂŤzie van Laurens Windig op fotografisch werk van Corrie Groen
Voorwoord Gedichten welk ikzelf het liefst als poĂŤzie betitel ondanks dat het hetzelfde betekent. Persoonlijk vind ik poĂŤzie meer in mijn straatje passen omdat ik het rijmen van gedichten graag wil laten samensmelten met proza en ook wel proetry wordt genoemd. Het is voor mij een uitdaging te laten inspireren door fotografisch werk van anderen. Zonder te weten wat Corrie Groen haar beeldende passie is, probeer ik mij in haar werk te nestelen. Laurens Windig
Achter het masker van leven En dan verbeeld ik mij bijna in het hart van de bloem waar zich een groen buitenaards wezen ontpopt met haar lichte ogen onder een hoofdtooi of zij zeggen wil, koester mij met de gehele natuur haal de kroon niet van mijn hoofd!
Spiegeling Volg mijn vertakkingen zegt niets hoort niets omgewenteld evenbeeld sereen onzichtbaar glas geen stem snijdt aan alle kanten als een vinger mijn gelaat streelt werkelijkheid verandert mee water heeft geluid water leeft, weerspiegelt spiegel mij
Stil mij Vlei mij neder in het meest stille der stilte waar ik hun rusten volgen kan afgelegen dichtbij mij in hun eeuwige droom voer mij mee daar waar de tijd geen stem meer heeft doch toch hoorbaar blijft
Éen met de natuur Daar waar ik mijzelf kan zijn bewust contact met de natuur waar het water glijdt het groen gedijt geel zich pluimstrijkt om mij heen ademloos de lucht verfrist in schoonheid wordt geen beeld gemist
Durgerdam Waar gij in de bocht aan de Waterlandse Zeedijk schoon ontstond met kerkje loof hagelwit in morgenstond naar liefde toegelonkt ach dijkdorp waar ik eens langs je kwam mij daarna terstond verslond
Edel dier U heeft geen kop maar hoofd geen poten nee, doch benen geen bek maar mond U bent een kunstenaar als edel dier: ons paard
door eeuwen heen geroemd Odysseus bedenkt een list u als Trojaanse paard in hout vermomd statig op de benen
zo mooi en fier uw manen wild dichtbij de mens rij en krachtig dier
slaagt hier in volle glorie de stad Troje in te nemen
met paardenstaart
uw vlees is niet mijn dis
Ongewenst beeld Tast eerst het beeld af alvorens jij mij een waas voor de ogen draait zie de witte vlinder die maar een dag heeft om te leven denk jij werkelijk dat zij boven een poel zwemt en zich meteen laat wegzuigen?
Uw twijfel zou de mijne kunnen zijn Daar staat gij weer te zijn met uw aanschijn na het sterven, door uw medemens geheiligd na alle goede werken, er bestaat zoveel goedheid uit het zicht zonder gelaat en vraag mij af of God u die aura en glans heeft gegeven en volgens mij niet als aards gestandbeeld personage… waar men bij het passeren een kruis voor slaat? het komt op geloof, hoop en liefde aan zonder enig beeld, uw twijfel was niet op te heffen met enige ruggensteun, ondanks ik u waardeer als goede geest met alle liefde voor De Heer en geestigheid, eenvoud, onzekerheid en uw eigen attitude, God had uw verstenen waarschijnlijk afgewezen… doch uw uitspraak 'ik zal rozen uit de hemel laten regenen’ creëert affectie bij hen die om troost bidden, uw uitspraak was dus niet voor niets * Theresia van Lisieux (geboren als Marie-Françoise Thérèse Martin; kloosternaam: Theresia van het Kind Jezus en het Heilig Aanschijn; Alençon, 2 januari 1873 – Lisieux, 30 september 1897) is een Franse heilige.
Voorliefde Vaak in het wit met paars gekleed declameert Amalia graag op kleine podia muze en haar minnedicht de tinten die zij draagt heeft ze van de bloemen waar de echtgenoot, die dichter is, geregeld rond haar loopt te zoemen
haar stuk ongewis vele malen in zijn sas denkt dat ‘ie hommel is rond de kleuren die haar strelen fluistert hij kleed je nu maar eens in ’t zachte blauw dan speld ik prikkelende luchtkastelen op jouw mouw
Geen spillebeen Hier zat geen kabouter heen en weer te wippen dat was verderop zo eentje met rood en witte stippen deze zat niet alleen maar met z’n twee tussen het struikgewas als een paar heel lieflijk aan elkaar te klitten
Wat zal ik doen Als er enige twijfel beslag op je neemt het zogenaamde welles of nietes ik kies voor nietes dat heb ik ook op de lounge set in de tuin als een meeuw vanaf de dakgoot een plakkaat laat vallen !
Duizendpoot Zij heeft zichzelf een schouderklop gegeven haar lieve kleine scheet wordt beschermd tegen storm wind, hagel en regen door recycling onder meer uit haar tuin voor de hond een grote zegen
Wie kent je beter dan de spiegel De molen van je leven draait maar door en door je hoofd, de wieken slaan je steeds tegen de grond wie kent je beter dan de spiegel die je jaren portretteren je mag dan tactloos zijn royaal met verf en geld je grote mond eigengereid, het noodlot
sloeg geliefden dood alleen je werk doorstaat misschien dan nog de tijd Rembrandt Harmenszoon molenaar van Rijn die molen van je vader laat je nooit meer los
*Rembrandt van Rijn raakt in een impasse na de dood van Saskia (Anno 1642)
Zelfs overdag‌ Is het sloffen door de kille gangen veronderstel ik dat jij mij roept ik noem jouw naam Titus, mijn zoon jij bent allang opgegaan daar waar jij in alle vrede rust waar ik nooit een deur hoor slaan tussen kreunende posten *Rembrandt na de dood van zijn zoon Titus
Glas in lood Uit een raamwerk van hun voormalig huis heeft hij een stuk glas gesneden het oogt als kruis om de koele wijde blik naar buiten te markeren omlijnd met zwart ja straks, als die kale ranke boom ernaast in bloei staat door het warme diepe geel dan pas wordt het wat
Zwerver Hij had het kunnen weten ze heeft hem letterlijk en figuurlijk het huis uitgesmeten natuurlijk heeft hij nu toch een prachtig ruim dak boven zijn hoofd en kan ontvangen wie hij wil amper was ‘ie thuis en volgens haar toch al opzoek naar een uitgestrekt huis ze heeft nog een plantje gestuurd!
Onzekerheid Niet de twijfelaar waar wij misschien later in dromen maar het plukken van‌ zij wil mij wel, zij wil mij niet de spanning stijgt half op weg naar de ontluistering of is er een kentering dat het plukken voor niets is en jij direct inwilligt
Aanschouwelijk Het draait niet alleen om de structuur van het geheel het detail kan zoveel mooier zijn waar men kan doordringen naar het tere hart de ziel en uitstraling zoals een mens kan zijn schittering van het willen zien het vaceren waaruit alles voortvloeit
Verbeelden Het komt vaak op fantasie aan wat willen wij zien en wat niet is het een dier dat zich verschuilt of speling van de natuur? is het vluchten daar waar het veilig is of is het klitten uit liefde is het opmerkzaamheid van het alles willen zien of eeuwige belangstelling
Tegen de klippen op Het altijd maar wilde gedrag van het onstuimige water dat wordt opgejaagd door Poseidon de almachtige god van de zee waar schepen vergaan en stukslaan waar de sirenen zingen Odysseus met zijn schip vaart waar monsters huizen: Scylla en Charybdis die driemaal per dag het water opslokken‌ en weer uitspuwen tegen de rotsen
ALLE DAGEN Geboren ben ik in treurige dagen die overgingen in schone dagen ik heb de dagen omhelsd en gekust heb ze vervloekt en behuild gekoesterd en verafgood en mogen lieven heb met ze gevrijd en bezeten gedanst en stil gezeten gewantrouwd en geloofd heb met de dagen geslapen ik heb de dagen geboren zien worden van het dagen naar nachten heb ze zien regenen
ik heb de dagen misbruikt en gekraakt geluierd en gewerkt met ze gevochten en gedood tot tranen toe beroerd heb ze tevreden zien zijn en ontevreden de dagen hebben mij geziekt heb ze zien leven en sterven spring en juich ik met de dagen ondanks ons ouder worden zal ik alles zonnig en warm aanbidden *volg de videoclip markeer Ctrl + klikken http://youtu.be/CC5sEZLdLRI
Het licht tilt op Laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; jij wilde het wel weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan steeds weer verder gaan
absolute stilte is er niet jouw stem blijft altijd hoorbaar onverklaarbaar helder kalm drijvend, tijdloos zwevend geheel op eigen kracht zeilend glijden, nergens meer je aan vreedzaam onverstoorbaar verder gaan onverwacht overdondert bliksemsnel verblindend jouw wilskrachtig hart en laat liefde splinters na
INEENGESTRENGELD Hoe vol van liefde natuur zich gelden laat verstrengeld door seizoenen heen na de herfst verkilt het water transformeert in winter wit wat sterven moet dat sterft tot een vleugje lente weer haar trage entree doet krokussend rond haar groene voile
IJLEN Vanuit de diepe wortels van de oude eik door zijn sterke stam een snelle vlucht die zich telkens openstelt tot ik het hoogste punt bereik tel de jaren van zijn ringen zo lieflijk zijn bestaan het felle zonlicht weert hoe vaak wordt hij omarmd door luister fluisteraars het bazelen of dazen het ijlen en het razen
VERSTUIVEN Nu nog jong ontstaan op plaatsen waar het rusten kan steen kan zo ontvankelijk zijn het zit in de materie als de tijd er is in stilte uitgerust stuift de schimmel heen weg van de sporenplant
VERSCHIJNEN
Er doemen zomaar bergen op oneindig aan de kim van onze grote fantasie
DESORIENTATIE Het golft langzaam op zoals het ook kan doen in een driehoek waar wij niet in voortbestaan wij leven tussen vier muren welke links en rechts voor en achter ons rondom begeven wel is er een krachtige ‘relatie’ welke reeds in het sjibbolet aanwezig is het woord golft evenzo toch rijst de vraag hoe het zich visueel toont
OPEN HET DOEK Overtuig mijzelf dat ik de mooiste plaatsen in het theater heb weten te bemachtigen de spanning als het voorhang zich omhoog heeft bewogen zo ook de danseressen het bevallig kunnen doen ik in vervoering raak bij pluizende bewegingen in het ballet ‘Giselle’
VERSTEEND GELOOF TE KOOP ZeeĂŤn vol van liefde heeft zij geweend haar wonderschone kind, haar Zoon is dood genageld aan een kruis met slag en stoot haar lief en leven werd alleen geleend God heeft ook haar uitgezocht te lijden vanuit reeds aangewezen moederschoot het Mirakel waar zij zo van genoot alles was voorzien, niet te vermijden nu wiegt zij haar Wonder onder tranen in doeken gewikkeld net zoals toen de Krachtige die dit nog kan wanen? beloofd als Messias in de targoem nu versteend in het graf der timpanen wellicht Hij zich straks vertoont na den doem.
HERSENSPINSELS Er is zoveel op te roepen dat je verstrikt raakt in je eigen hallucinaties doch als je wilt kun je ze anders vertalen om verzachting aan te brengen chimères: drogbeelden en fantasma dat opzuigt in slapeloze nachten tracht jezelf spooksels te ontnemen
IEDERE ZONDAG WEER… Stond hij even stil voordat hij de preekstoel omhoog rende dan dacht hij aan zijn vrouw die zei altijd… ‘rustig Jan, haastige spoed is zelden goed’ anders loopt de kerk leeg!
BIJ HET DRAAIEN VAN EEN CD Met haar handen op de borst gekruist was het genieten van de proloog dan verbeelde zij zich playbackend als sopraan in het Concertgebouw te staan toen haar stem het afgodisch publiek veroverde viel iedereen plat toen zij Bach uit haar keel zong ‘Ave Maria’
OUDER WORDEN Dat zie je ook bij bomen van kerels en hun evenknie hun huid droogt uit verandert met de jaren mee het is de schors van het bestaan
KOM MAAR‌ Dat je een emotioneel mens bent weten wij allebei houd mijn hand maar vast laat je niet overvleugelen is makkelijker gezegd dan gedaan accepteer het maar daar waar ruimte is voor overdenking langs het water gaat er een affaire voorbij
WEET JE NOG… Dat wij een daggie uit gingen Er kon zoveel meer dan je dacht bij de Zonnebloem en nog veel gelukzaligheid onder hen die anders misschien achter de Geraniums zaten nu is het rolderdebolder en wegwezen en de bloemenman maar klagen dat ’ie amper nog zo’n plant verkoopt
VAN DE ENE DAG‌ Op de andere kan het omslaan het is wispeltuur alsof je een luik dichttrekt de samenhang van het geheel hangt af van de temperatuur dan wordt het vechten tegen de bierkaai en gedonder in de glazen
NIET MET ZEKERHEID TE ZEGGEN Of het nu echt een kwal is zo’n gluiperd die zich mooi aftekent dat je erin stinkt dan ben je verder van huis zelfs honden blaffen om hem heen hij heeft dezelfde eigenschap als een buurman zo’n vervelende klier brutaal en zo doorzichtig als het maar kan
KUNSTIG Vanaf een afstand zou het ĂŠcht kunnen zijn maar de ware werkelijkheid is anders kunst krijgt dan een dubbele betekenis ook tuincentra weten er alles van kant en klaar is het pure nep als je de nerven mist
AFVALLIGE Het vergeelde blad heeft zich tevergeefs vastgeklampt aan de tak waarmee hij zo verbonden was
ONDUIDELIJK Je ziet het niet altijd vanaf de buitenkant bezwaren zoeken die er niet zijn het is soms vaag wat het oog vangt misvatting bij het ogenschijnlijk passeren er is ruimte voldoende om het hoofd boven water te houden
DE KUNST VAN HET ZIEN Of misschien iets willen zien dat wat er is of niet is achter het masker leeft het masker van het leven
Corrie Groen Passie voor fotografie is voor mij een veel te groot woord. Ik vind fotograferen leuk, kan er helemaal in opgaan, maar passie - een alles verzengend vuur dat je voortdrijft- is mij te zwaar.Dat past niet bij mij. Fotograferen is voor mij niet alleen schrijven met licht . Het doet ook iets met mijzelf. Sinds ik regelmatig met een camera op stap ga ben ik anders gaan kijken. Nog oplettender dan voorheen. Je gaat meer zien. Dingen zien die er al waren, maar je nooit op zijn gevallen. Je gaat scherper en bewuster kijken. Ziet kleinere kleinigheden en wordt daar helemaal blij van. Verwondering gluurt dan om de hoek. Als iemand als Laurens dan ook nog eens je pad kruist en uit jouw foto’ s inspiratie haalt om er mooie dingen bij te schrijven, wordt aan het fotograferen een dimensie toegevoegd. Copyright Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver. No part of this proÍtry may be reproduced in any form, by print, photo print, microfilm or any other means, without written permission from the writer: Amsterdam, 30 oktober 2014.
Laurens Windig 1943 Amsterdammer en Nederlandse dichter, laat zich er niet van weerhouden veel humor een plaats te geven in zijn werk, maar vooral ook drama: wie mij leest en naar mij luistert zal willen glimlachen en ook ontroering willen voelen. Bijzonder thuis voelt hij zich in de rij Vlaamse dichters welke hij links en rechts ziet als zijn poëtisch balans. Vooral vrije poëzie boeit hem uitermate omdat er geen beperkingen zijn. Windig gebruikt rijm wanneer het op de meest onvoorziene momenten opduikt. Hij voelt zich gedreven, zoals vele dichters, vooral de liefde in al haar vormen een grote plaats in zijn werk te geven. Hij is telkens opzoek naar het juiste, mooiste gevoel dat erin ons leven bestaat. Persoonlijke liefdevolle, maar vooral ook dramatische levenservaringen hebben hem tot het schrijven gebracht: invoelen is zijn motto. Homepage: http://members.chello.nl/l.windig/ YouTube kanaal: http://www.youtube.com/user/windigful E-books: http://issuu.com/windig
Het is voor Laurens Windig een uitdaging gedichten te mogen schrijven op het werk van mededichters en vooral ook op creatief werk van anderen, in dit geval de fotografie van Corrie Groen. Hij roemt het vertrouwen dat zij haar werk zomaar in zijn pen wil geven om zijn fantasie erop los te laten. Zoals hij zelf zegt, te staan popelen er aan te beginnen. Het resultaat is aan de toeschouwers en lezers.
©® Corrie Groen & Laurens Windig