Van de secretaris
Auteur: Jasper Vis
Nu de maand maart weer ten einde loopt, is ook het Vlaamse voorjaar alweer enige tijd aan de gang. Daarom een mooi moment voor een ode aan de kassei. We behelpen ons elk jaar weer een lange winter met alleen veldrijden op de zondagmiddag. De tv op Sporza. Sven Nys in de rol van Sven Kramer (of omgekeerd?). En als onze Zuiderburen dan in extremis naast de wereldtitel veldrijden grijpen, mogen wij allen meedelen in het Hernieuwd Vlaams Trauma. Het veldrijden is van België, zoals het schaatsen van ons is. Het modder en slijk Vlaams grondgebied, zoals de ijsvloer van Sotsji Oranje is gekleurd. De wereld is veldrijden en veldrijden is de wereld. Maar dan breekt het eerste weekend van maart aan. De veldritfiets wordt zonder pardon ingewisseld voor de wegfiets. De cross wordt weer snel vergeten: het is koers! De eerste serieuze afspraak van het jaar staat immers voor de deur. De Omloop Het Nieuwsblad, die in de harten van velen nog altijd de Omloop Het Volk zal blijven heten. Tom Boonen. Fabian Cancellara. Peter Sagan. Ze zijn allemaal op de afspraak. De komende weken zullen zij, als zijnde de hogepriesters van de stenen over de voorpagina's heersen en onze huiskamers domineren. Poëtische namen als Oude Kwaremont, Taaienberg en Paterberg zijn het strijdtoneel van de harde strijd tussen de renners. En van de ongelijke strijd tussen de renners en de stenen.
De Ronde. De naam is gevallen, het hoge woord is eruit. Van alle stenen, kleeft aan de stenen van de Ronde de grootste magie. Wie wint mag zijn naam bijschrijven op de lijst met illustere namen als: Fiorenzo Magni, Walter Godefroot, Eddy Merckx, Roger de Vlaeminck, Tom Boonen en Fabian Cancellara. Maar op diezelfde lijst ook Wim van Est, Jan Raas en Hennie Kuiper. Want ook wij 'Ollanders' zijn de Vlaamse stenen (soms) meester. De stenen boezemen ontzag in. De stenen dwingen respect af. De stenen eisen respect. Wie geen respect aan de stenen betuigt, leert de stenen van de hardste kant kennen. Wie herinnert zich niet de foto's van Jimmy Casper die, in de afdaling van de Kemmelberg, definitief zijn onschuld en zijn voortanden verloor? De Kemmelberg, die niet voor niets bekend staat als 'de Zeephelling' voor hen die het gewenste respect niet betuigen. De stenen maken de kampioenen. Zonder stenen geen Leeuw van Vlaanderen. Zonder stenen geen Tommeke. Achtenzestig maal wist een Belg het zegegebaar te maken op de belangrijkste zondag van het jaar. Achtenzestig maal een thuisoverwinning in Vlaanderens Mooiste. Slechts eenmaal per jaar past de hele wereld in Vlaanderen. De stenen en het peloton zijn voor altijd tot elkaar veroordeeld. Echter, elk jaar op het einde van de maand april dooft de liefde uit en trekt het peloton naar het zuiden, naar de Giro. De stenen gaan in ruste. De oude wegen doen weer als verlaten aan. Slechts de eenzame fietstoerist doet nog denken het jaarlijks eerbetoon. Maar ook in 2014 zullen de stenen worden geëerd. De kasseien zijn er klaar voor.
De renners zijn de helden voor even. De stenen zijn voor altijd. Het aangename klimaat waarin de heren profs (en dames overigens ook) hebben mogen vertoeven (Tour Down Under, Oman, etc.) wordt verruild voor het grauwe, doch eerlijke Vlaamse platteland. De dag van de Omloop is als de dag van de waarheid. Vanaf nu tellen alleen de resultaten. Dit zijn de weken waarin voor vele renners het jaar zal worden gemaakt of gebroken. De stenen zijn keihard, zowel in figuurlijke als letterlijke zin. De Paddestraat is ongenadig. De Eikenberg is nietsontziend. En je kunt nog altijd je handtekening zetten om de terugkeer van de Muur in de Ronde. Maar wie de stenen weet te veroveren, zal voor altijd in de annalen van de sport worden bijgeschreven. Onsterfelijkheid in de hardste strijd op twee wielen.
Maart 2014 ● Jaargang 6 ● Editie 1 ● Pagina 7
elo rij