nr.12 september 2015 / MAGAZINE VAN de
‘De practica ’s middags waren veel interactiever. Het samen met je medestudenten in kleine groepen aan de slag gaan met opdrachten vond ik veel leerzamer en interessanter. Ik leerde samenwerken en als ik vragen had, kon ik die direct stellen. Dat doe je niet zo gauw in een college. Ik leer het beste als ik met de stof bezig kan zijn, alleen theorie werkt niet voor mij.’
Frietjhof Croon (1970) Afgestudeerd: 1995 Studie: Technische Bedrijfskunde
‘Ik heb nooit een drempel ervaren’ De onderwijsvorm in de periode dat Frietjhof Croon Technische Bedrijfskunde studeerde bestond uit ’s ochtends colleges en ’s middags practica. ‘De ochtend colleges, soms met wel driehonderd man, woonde ik niet zo heel vaak bij, enerzijds omdat het de avond ervoor vaak laat werd en anderzijds omdat over het algemeen de syllabus werd voorgelezen. Dat voegde niet zo heel veel toe voor mij. Deze vorm van onderwijs vond ik erg veel zenden en passief’, vertelt Frietjhof Croon ruim twintig jaren nadat hij de deur van de TU/e achter zich sloot.
Het onderwijs was in het Nederlands, een enkele keer gebruikten ze een Engels boek. ‘We maakten sommen onder begeleiding van student-assistenten bij het wiskunde practicum, we tekenden wel eens een naakt model bij het practicum handtekenen van Slothouber en Dubbelman en bij architec tonisch ontwerpen moesten we uit een bonk klei een huis maken waarin het begrip massa tot uitdrukking kwam.’Veel opdrachten werden volgens Kroese filosofisch benaderd. ‘Mijn begeleider bij ontwerpen was professor Gerard van Zeijl en hij sprak met opzet cryptisch. Hij ging er vanuit dat je de architectuurtheorie wel beheerste.’ ‘Voor het kandidaats stond drie jaar en daarna zou je in één jaar kunnen afstuderen. Dat gebeurde niet vaak.’ Studenten hadden
Hij herinnert zich dat vanaf het derde jaar ook de colleges in de keuze vakken zoals Internationale Productie en Logistiek en Inkoopmanage ment van Arjan van Weele een stuk kleinschaliger, interactiever en interessanter werden. Dat sprak me erg aan dus die volgde ik wel altijd.’ Met groot plezier denkt hij terug aan het strategische BRAVO-project (Brabants Vervoer en Verlader Onderzoek) tijdens zijn afstuderen. Twintig studenten uit diverse studierichtingen, 8 wetenschappers, 150 verladers en 150 logistieke dienstverleners waren erbij betrokken. ‘Het was voor het eerst dat er zoveel partijen deelnamen aan een afstudeerproject. Daar heb ik ontzettend veel van geleerd: vooral van het samenwerken met een grote groep mensen afkomstig uit verschillende bedrijven en studierichtingen. Vanwege die grote groep en het strategisch belang van het project, voelde ik me veel verantwoordelijker; anderen waren tenslotte ook afhankelijk van mij. Dit was niet alleen een erg leuke tijd, maar ook een heel goede manier van afstuderen én tegelijkertijd een goede voorbereiding op mijn werk.’ Croon is lovend over het prettige en open contact tussen studenten en docenten aan de TU/e. ‘Ik kon altijd bij iedereen aankloppen; of het nu ging om vakken en practica of om stages en afstuderen. Ik heb nooit een drempel ervaren, ook niet bij hoogleraren. Die waren wel altijd heel druk en regelmatig afwezig maar je kon er toch goede afspraken mee maken.’
door dat er in de jaren tachtig in de bouwwereld weinig banen voor het oprapen lagen. ‘Misschien hadden we daarom geen haast.’ De aansluiting op de praktijk had in de ogen van de architect beter gekund. ‘Ik mocht me na het afstuderen meteen architect noemen en aan ’t werk. Maar ik had nooit geleerd wat het betekent om in opdracht van iemand te werken. Dat je te maken hebt met tijdsdruk, budget en gebruikers. Ik zou bijna zeggen dat ik ben opgeleid als kunstenaar, niet als iemand die betaald wordt en daarvoor een tegenprestatie moet leveren. Ik had geen idee hoe ik een honorarium berekende. Dat heb ik uiteindelijk geleerd uit een brochure van de BNA, de branchevereniging voor Nederlandse architecten.’