a fecundación dos ovocitos, de aproximadamente 60 µm de diámetro. Éstes dan lugar a unhas larvas velíxer en forma de D, de 100 µm de longo, nas que o órgano máis prominente é o velo, órgano ciliado que lles permite nadar. Vanse manter nadando no plancto un mínimo de 5 semanas, durante as cales amosan variacións na morfoloxía da cuncha e dos órganos internos, desenvolvéndose un pé cara ao final da vida larvaria (larvas pedivelíxer). Ao cabo deste tempo as larvas están completamente desenvolvidas, deixan de nadar no plancto e vólvense bentónicas, para fixarse ao substrato, onde se leva a cabo a derradeira fase da metamorfose. Habitualmente, os substratos sobre Fertilización os que se asenta son filamentosos: hidrozoos, briozoos, tubos de poliquetos, algas…etc. Durante a metamorfose, que ten lugar cando a larva ten un talle de aproximadamente 250 µm, pérdense algúns órganos, como o velo e un dos músculos aductores, mentres que outros reorganízanse e desenvólvense o manto e as branquias. Estas postlarvas crecen rápidamente, na cuncha fórmanse as aurículas (orellas) e a fendedura bisal, por onde sae o pe, en cuxa base se forma o biso, estrutura filamentosa coa que a postlarva se une ao substrato. Non obstante, ten a capacidade de desprenderse do biso a vontade, formando un novo cando o precise. Nas primeiras fases do desenvolvemento da cuncha fórmase unha disocuncha, cuxa valva esquerda amosa unhas microestruturas características que permiten distinguir as postlarvas de volandeira das dos demáis pectínidos, a partir de talles de tan só 0.3 mm.
Larva pediveliger
Asentamiento y metamorfosis
Larva D
Larva trocófora Postlarva
Fase planctónica
Fase bentónica Espermatozoides
Ovocitos
Juvenil
Adulto
Ciclo de vida dun pectínido.
11