Raphaël Buedts : Het trapgat naar het hart
verhevigde activiteit van het oog. Het is het oog dat het wezen van de wereld zoekt. Het oog is spiegel van de ziel. In dit oeuvre staat tegenover het alziende oog van de camera dat statisch registreert, het nooit tot rust komende oog van de kunstenaar. ‘Het openen van de ogen dient letterlijk geno men : het maken van een opening. Godenbeelden werden ooit tot leven gewekt door hen de ogen te doorsteken en dikwijls zijn de heidense zieners blind. Het is reeds lang geleden, maar er is een tijd geweest dat de goden hun oog als onderpand gaven om te kunnen drinken uit de bron van kennis. Kennis : het kijken in het donker, het in-zicht. “J’y vois trop clair, il faudrait que je me crève un œil”, zegt Gustave Courbet.’ 12
‘In Den Bouw’, januari 2009 : Muurtekeningen
‘In Den Bouw’, January 2009 : Wall drawings
95
Spiritualiteit We ontwaren een spirituele dimensie die verloren gaat. Wat er in de mystiek geschiedt tussen de mysticus en het Al is van toepassing op de relatie tussen Buedts en zijn werk. Sinds de romantiek benadert men de wereld als een globaal idee, waar door de diepe verbondenheid van mens en wereld wordt herontdekt. De beschrijving van de roman tische geesteshouding maakt gebruik van de woorden schat van de mystiek. Het wezen van de mystiek is
12. Paul De Vylder, Onevenredige lichamen. Essays over de onmogelijkheid van het spreken, A&S/books, Gent, 2004, p. 225. 13. Francis Smets, Sophia’s terugkeer. De religieuze crisis en het ontstaan van de moderne kunst, Quaestiones, Antwerpen, 1988, p. 191.