Raphaël Buedts : Het trapgat naar het hart
goed zitten, poneerde hij in zijn radicale betoogtrant. In meubels geldt nog dat de mens de maat van alle dingen is. De meubeldingen lijken in elkaar geflanst met een dosis speelse intuïtie. Toch zijn het construc ties van een onorthodoxe meetkundige – al dan niet euclidisch – die improvisatie verkiest boven steriele geometrische exactheid. Meubels voor een vogel In 1985 publiceerde Buedts Meubels voor een vogel. Het boek bevat vijftien reproducties van houtskool tekeningen. Onder elke tekening staat een begrip. Buedts schrijft en tekent : haag, tafel, dood geboren, nijgen, vogel, spannen, motor, afhangen (sukkelaar), zetel, tent, schuin, zijwind, ladder, uur, leunen. De lijn van de tekening is breed, korrelig en strak. Woord en beeld doordringen elkaar in hun complementaire eenvoud. Houdingen van vogels en hun attributen verstillen tot een zenachtige beweging van de hand. Meubels voor een vogel huisvesten de vogel. De vogel bewoont ze en tegelijkertijd woont hij er niet in. De elementaire constructies tonen de plaats waar het wezen van de
z.t. [Untitled], 1979 -1984 Hout (soort onbekend) / Wood (type unknown), 22 x 6 x 6 cm Privécollectie / Private collection
89
vogel zich uitstrekt. De structuren zijn oorden en instrumenten van de nabijheid en verte van de vogel : hij vliegt gericht onder een welvende hemel. De enigmatische Meubels voor een vogel staan aan de rand van een mysterieuze wereld, waarbij elke beschrijving als een nachtkaars uitdooft. Virginia Woolf roept in Orlando het absurde beeld van de snaterende, pratende vogel op omdat haar personages verzanden in wanhoop en onbegrip : ‘Leven ! Leven ! Leven ! roept de vogel paraat, alsof hij het verstaat.’ De meubels suggereren bewegingen van vogels die paradoxaal genoeg bevroren in de lucht hangen. Meubels voor een vogel worden gerealiseerd voor ‘Chambres d’Amis’ in 1986, waar ze echter niet de waardering krijgen die ze verdienen. Ze bestaan louter uit takken en er komt geen schroef of spijker aan te pas. De takkensculpturen plooien in en naar de publieke ruimte, en leven in een absolute tijdelijkheid. Zoals voorzien was, vernietigt de kunstenaar alle werken na de tentoonstelling. 9. Donald Judd Furniture. Retrospective, Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, 1993.
z.t. [Untitled], 2008 Potlood op papier / Pencil on paper, 29,7 x 21 cm Privécollectie / Private collection