Raphaël Buedts : Het trapgat naar het hart
79
en beeld. De sokkels zijn volwaardig geïntegreerde sculpturale vormen die in de blik van de kunstenaar versmelten met wat op, naast, achter en tussenin geplaatst wordt. Zo legt hij een solide, gesloten blok op een lage bank, en verbindt beide door het aan brengen van subtiele verfsporen. De symbiose van open en gesloten, transparant en massief dirigeert de lectuur van het hybride werk. Brancusi ontwikkelt vanuit de houtsculptuur een ‘eindeloze zuil’. De dertig meter hoge zuil refereert aan de axis mundi en symboliseert een moderne totempaal waarbij de mythische totemafbeeldingen ontbreken omdat de ontmythologisering van het moderne op dat moment een feit is. Giuseppe Penone formuleert met zijn 12 meter lange Alberi (bomen) een antwoord op de ‘eindeloze zuil’ van Brancusi. Uit rechthoekige houten balken snijdt Penone de grillige levensvorm van een boom door jaarringen af te pellen. De vorm die de boom op jongere leeftijd bezit, treedt naar voren. ‘Elk jaar wordt de boom herboren en bergt hij de herinnering aan zijn boom-zijn in zichzelf ’, aldus Penone.4 Het plastische groeikarakter en het fluïdum van de boom
accentueert Buedts op zijn beurt door naakte stam men te integreren in een lebende Gestalt. In zijn beelden verdwijnt echter het opdringerige model van de boom ten voordele van een persoonlijke transformatie en fragmentatie van het gegeven. Zowel Buedts als Penone graven naar de kern van de boom. Uit beide oeuvres blijkt dat ze een essentie ontdekken, maar Buedts beeldhouwt de ziel, of veeleer de barst in de ziel. Penone staat met zijn analytische methode diametraal tegenover Buedts. De onfortuinlijke René Heyvaert is als vriend en architect-kunstenaar van groter belang voor Buedts. Heyvaert ziet de vanzelfsprekendheid van zijn voor werpen – die hun vorm aan de geaardheid van hout, papier en karton te danken hebben – als de uitdrukking van de kosmische kracht die hij is. De van schors ont dane wilgentakken, de gezaagde boomstronken, de takken en stokken die Heyvaert tegen zijn gevel plaatste, de reductie van een boom tot één tak : het is een praxis die Buedts niet ontgaan is. Beide kunstenaars uiten zich
Zaagsnede [Saw Cut], 1979 -1984 Eik / Oak, 31 x 4,5 x 4,5 cm Collectie / Collection Jan Colle
z.t. [Untitled], 2006 Kastanje, krijt, houtskool / Chestnut, chalk, charcoal, 108 cm (h) Privécollectie / Private collection
4. Germano Celant, Giuseppe Penone, Electa, Milaan, 1989. Giuseppe Penone. Sculture di Linfa, Biënnale van Venetië, Venetië, 2007.