Raphaël Buedts : Het trapgat naar het hart
73
Werdegang De kunstenaar werkt bij voorkeur met eik, kastanje, abeel, azobé, es, notelaar en wilg vanwege hun specifieke uitdrukkingswaarde. Het hout werkt, krimpt, zwelt, molmt, vervuurt, scheurt, draait, schrankt. Daardoor splijten, scheuren en barsten de beelden zodanig dat er zich een bedreigende voorlopigheid aandient. Het beeld toont zijn Werdegang : dit is zijn geschiedenis en zijn bestem ming. De keuze voor het metier wijst op zorg en precisie. Toch beseft een gedreven vakman als Buedts hoe onbeheersbaar zijn materiaal blijft. Het licht dringt door in groeven en plooien, en laat zien hoe een beeld onderworpen is aan veranderende belichting en atmosferische turbulenties. Het drama tische licht-donker-contrast stuurt de visuele uitdruk king. Buedts zoekt het conflict door het verwonden van het hout en daarom maakt hij van de beelden ‘dramatis personae’. In de plooi kristalliseert zich de afgrond, dichtbij en toch veraf, waarover de kunste naar zich buigt zonder er zelf in te verdwijnen. Het ‘Unheimliche’ van de beelden laat niettemin een poging zien om een haven en een thuis aan te
bieden voor een onvoltooid verlangen en een benau wend gevoel van vervreemding. Kenmerkend voor de beelden is dat ze letterlijk niet naar grote hoogten reiken. Door hun eerder gedron gen aanwezigheid nodigen ze uit tot beschouwen van wat dichtbij is. We zitten er met de neus op en raken er schoorvoetend vertrouwd mee. Buedts kiest geen imponerende afmetingen omdat groot of klein weinig te maken heeft met monumentaliteit. De menselijke afmetingen dwingen tot een geconcentreerd kijken. We worden verplicht rondom te lopen, daar het werk niet in de hand kan worden genomen. Van een toeeigening kunnen we alleen maar dromen. Beelden krijgen titels als Wolk, Hemel, Wieg, Vogels, Boom, Put, L adder, Broek, Mater, … De namen van de beelden zijn de gezichten van de beelden. Achter elkaar geplaatst evoceren de titels dadaïstische gedichten omdat ze vertrekken vanuit eenzelfde radicale spontane ïteit, die ludieke en ernstige wendingen kent. De expli ciete titels vallen niet samen met het ding, omdat alle talige beschrijvingen meerduidig zijn. Hierdoor ontstaat een donkere schaduw tussen de werkelijkheid van het ding en de taal met haar falen en ontoereikendheid.
Put [Well], 2005 Kastanje, bloem, houtskool / Chestnut, flour, charcoal, 28 cm (h) Privécollectie / Private collection
Vogel [Bird], 2007 Eik, houtskool, krijt / Oak, charcoal, chalk, 42 x 29,5 cm Privécollectie / Private collection