240
Marco Meneguzzo
ideologie gedicteerd, maar hoogstens door een per soonlijke en sociale conditie, die hij zelf heeft gekozen en die hem koos. Met andere woorden, in zijn acti viteit als ‘meubelmaker’ – het betreft hier een kleine verzameling handgemaakte werken, gerealiseerd in de loop van ongeveer twaalf/dertien jaar – wou Buedts helemaal niets bewijzen, hij heeft niet geschreeuwd tegen het kapitaal, noch ten voordele van een hypo thetisch proletariaat : hij heeft eenvoudigweg geleefd volgens de eeuwenoude ritmes van ‘iemand die de aarde bewoont’. Natuurlijk, geen enkele actie is on schuldig en die van een kunstenaar nog het minst van al, want hij moet zich per definitie bewust zijn van wat hij doet (en medeplichtigheid valt niet te rijmen met onschuld), maar Buedts’ keuze werd gedicteerd door een intiem toebehoren aan een model dat niet ideologisch – in de betekenis van superstructureel volgens de materialistische terminologie die toen zo in zwang was – maar existentieel is : zelfs de vroege Vincent van Gogh, namelijk die van De schoenen en De Aardappeleters, lijkt daarmee vergeleken ideolo gischer, en deze vergelijking met de Nederlandse kunstenaar is niet uit de lucht gegrepen.
Om echter op die weinig rechte hoeken van het bestaan en de kunst van Raf Buedts terug te komen, onthulde zijn vroege productie al de houding van de kunstenaar ten opzichte van het minimale oneven wicht, niet substantieel genoeg om de stabiliteit van een stoel te verhinderen maar toch duidelijk genoeg om die stoel onstabiel te ‘doen lijken ’, als een instrument dat men met argwaan moet gebruiken, rekening hou dend met de mogelijkheid om op de grond te eindigen. Dat is zo voor de stoelen en ook voor de bibliotheek, die alle boeken naar één kant doet glijden. Maar het meest interessante meubel blijft zonder twijfel de Piano. Het is het enige meubel met een symbolische functie, dat geen echte en eigen functionaliteit heeft – zitten, bevatten, plaatsen … – , maar dat slechts een be tekenaar van representatie, van verlangen is : de vorm herinnert aan het verticale spinet, zoals dat te zien is in de Vlaamse interieurs van de zeventiende eeuw, mis schien zelfs geflankeerd door een sobere burger die het bespeelt. Buedts heeft het gereproduceerd in kleinere afmetingen, maar vooral ook zonder enig geluidsme chanisme, puur vanuit de wil niet alleen ‘brood’ in huis te hebben – het nodige om te overleven – maar ook
z.t. [Untitled], 1980 -1989 Houtskool op papier / Charcoal on paper, 21 x 27 cm Privécollectie / Private collection
z.t. [Untitled], 1989 -1990 Olieverf op spaanderplaat / Oil on chipboard, 50 x 40 cm Collectie / Collection Den Bouw