15
Frank Maes
EEN FRAGIEL ONDERDAK Dialectische processen in het werk van Raphaël Buedts
De natuur is wij. ’t Is alles en ’t is niets. Raphaël Buedts
In het essay De Geheime Thuiskomst gaat Hans Theys op zoek naar de oorsprong van een kunstenaars oeuvre. Daarbij dicht hij een centrale rol toe aan het ‘kijkbeeld’, een raster dat de waarneming van de kunstenaar structureert. Hij omschrijft het als een visueel ritme, dat vaak uit de jeugd stamt, vorm krijgt door een volgehouden omgang met de dingen en in alle werken te onderkennen is.1 Theys verduidelijkt vervolgens hoe elk geslaagd kunstwerk het oude op een nieuwe manier aanwezig
stelt en bij de toeschouwer het gevoel wekt thuis te komen op een plek die men zich niet bewust herinnert : ‘Nieuwe indrukken, contacten en ervaringen verrijken het werk en lijken de kunstenaar de mogelijkheid te geven een nieuwe thuis te creëren, maar eigenlijk be weegt hij zich in een spiraal en keert hij telkens terug naar de bron. (…) De moderne kunstenaar streeft niet naar het nieuwe of naar een volledig inzicht, maar wenst te spreken over het oude en de nacht, in beelden die dit verhullen, maar tegelijk voelbaar maken.’ 2 Deze ongebruikelijke typering van het moderne – en hedendaagse – kunstwerk past de beeldhouwer, tekenaar en schilder Raphaël Buedts als gegoten. Buedts’ oeuvre wordt gekarakteriseerd door een onophoudelijke wisselwerking tussen uiteenlopende krachten of processen, en door het verlangen deze ‘dialectiek’ in een harmonische ontmoeting te laten uitmonden. Het is het verlangen naar een harmonie tussen cultuur en natuur, vorm en vormeloosheid, het vertrouwde en het vreemde. Soms lukt het, een 1. Hans Theys, De Geheime Thuiskomst, A&S/books, Gent, 2007, p. 10. 2. Idem, pp. 20 -21.
Akker met figuur II [Field with Figure II], 1998 Olieverf op doek / Oil on canvas, 40 x 30 cm Collectie / Collection Deheegher