De homo ludens
e homo ludens
Ik ben gekipt uit een bizar nest, een ras moeilijk onder te brengen in de typologieën van Kretschmer en Sheldon. Tot het atletische of leptosomale type behoor ik zeker niet. Ik heb een licht verheven kromming boven de zware wenkbrauwen, schuin opstijgend en samenkomend in een stevige achterhoofdsknobbel, de protuberantia occiputalis externa genaamd. Mijn schedel is dik, mijn oogkassen zijn breed. In die kleine ruimte van binnen, ergens verscholen in het limbische systeem zit een verbeeldend en naar buskruit ruikend vat, een borrelend recipiënt waarin de intuïtieve beroering, de alchemie van mijn geest neerslaat.
I have been cut from a peculiar nest, my race is hard to classify in the typologies of Kretschmer and Sheldon. I definitely do not belong to the athletic or leptosomic type. I have a slightly raised arch above the heavy eyebrows, raising obliquely upward and coming together in a sturdy node at the back of the head, called the protuberantia occiputalis externa. My skull is thick, my eye sockets are wide. In the small space inside, hidden somewhere in the limbic system is an imaginative vat that smells of gun powder, a bubbling recipient in which the intuitive turmoil, the alchemy of my mind condenses.
Met deze kei in mijn hoofd wandel ik in en uit mijn tent, mijn levenstotem. De plek waar ik woon beschermt mij tegen schaamte en schijn. In dit labyrint herbron ik mij en kniel ik neer voor authenticiteit. Het leven stapt er vrij binnen en buiten. Voor raadsel en verwondering staan alle deuren en ramen open. Mijn huis is als een seizoen, huiverend voor alles wat definitief is. De tatoeages van geboorte, leven en dood tooien de muren als voedzame herinneringen voor vandaag en morgen. Mijn huis, ik verblijf er even, op weg naar de geprezen illusie : ‘het eiland der gelukzaligen’.
Pol Vermeersch
With this rock in my head I walk in and out of my tent, my life totem. e place where I live protects me against shame and pretence. In this labyrinth I become reinvigorated and I kneel before authenticity. Life walks in and out freely there. All doors and windows are open to mystery and wonder. My house is like a season, quivering before all that is definite. e tattoos of birth, life and death embellish the walls like nourishing memories for today and tomorrow. My house, I stay a short while, on the way to the praised illusion : ‘the island of the blissful’.
120