Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
ΤΟΥ AEGEAN CROSSING
ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ
ξεκίνησε ιστιοπλοΐα το 1978 και έχει κατακτήσει 11 πανελλήνιους, 3 βαλκανικούς, 4 ευρωπαϊκούς και 2 παγκόσμιους τίτλους. Συμμετείχε στην Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004, στην οποία κατέλαβε την 12η θέση στην κατηγορία Καταμαράν (Τornado). Το 2000 ήταν προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας στην κατηγόρια τύπου Φιν, όπου μαζί με τον αθλητή Αιμίλιο Παπαθανασίου κατέκτησαν την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και την 13η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.
46
pepper#
Δευτέρα 4 Ιουλίου με Πέμπτη της ίδιας εβδομάδας. Ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος, συναθλητές εδώ και χρόνια, με τίτλους σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα ιστιοπλοΐας και συμμετοχές σε Ολυμπιάδες, κατόρθωσαν να φέρουν σε πέρας αυτό που σχεδίαζαν από το καλοκαίρι του 2009. Η ιδέα για το πρωτότυπο ταξίδι τους προέκυψε μετά από τη συμμετοχή τους στον Ιστιοπλοϊκό Μαραθώνιο για άτομα με ειδικές ανάγκες στη Χίο. Παιδιά παραπληγικά, άνθρωποι τυφλοί, ταξίδευαν 70 και 80 μίλια τη μέρα, παραμένοντας ακμαίοι και δυνατοί παρά τις κινητικές τους δυσκολίες. Η θέληση τους για ζωή και αδρεναλίνη έκανε τους δύο αθλητές να σκεφτούν να οργανώσουν μια ανάλογη πρόκληση, να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα δικά τους όρια. Η ιδέα μπήκε στο χαρτί, η προετοιμασία ήταν προσεκτική και χρονοβόρα και ο δείκτης δυσκολίας ανέβαινε ολοένα και περισσότερο. Η διαδρομή αποφασίστηκε να είναι non stop και έπειτα χωρίς κανένα εξελιγμένο πλοηγικό μέσο ενώ το σκάφος, αγωνιστικό και ολυμπιακής κατηγορίας, θα χρειαζόταν την απόλυτη προσοχή και αυ-
τοσυγκέντρωση τους. Δύσκολο να δουλεύει το μυαλό με εντυπωσιακές στροφές σε τόσο απαιτητικές συνθήκες κι όμως, το δίδυμο της Θεσσαλονίκης τα κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η μπουνάτσα και το Κάβο Ντόρο Ο αρχικός, επιθυμητός στόχος ήταν να φτάσουν στην Κρήτη μέσα σε 40 ώρες. Η μπουνάτσα όμως που συνάντησαν στο Κεντρικό Αιγαίο, αυτή η νηνεμία, που είναι πράγμα σπάνιο στις Κυκλάδες, τους ανάγκασε να χάσουν μία μέρα εκεί, περιμένοντας τον άνεμο. Ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος μπήκαν στη διαδικασία να διαχειριστούν τα αποθέματα τροφής και υγρών πιο γρήγορα από ότι περίμεναν, στα μέσα του ταξιδιού τους. Μέσα σε αυτές τις 72 ώρες, τα μάτια τους έκλεισαν ελάχιστα. Γέμισαν εικόνες. Όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου, ο ουρανός σε όλο το μπλε του, τα ζωντανά της θάλασσας, όπως δελφίνια, χελώνες και φάλαινες. Ο Κωνσταντίνος δεν θα ξεχάσει ποτέ το πέρασμα του Κάβο Ντόρο. «Έγινε νύχτα. Είχε αεράκι και πολλή θάλασ-
σα, γιατί ένας νοτιοανατολικός άνεμος είχε σηκώσει αρκετή πιο πριν, το κύμα υψωνόταν πολύ και η κυκλοφορία των καραβιών ήταν συχνή. Εμείς ήμασταν μόνο με πανιά, δεν είχαμε μηχανή για να αποφύγουμε με ελιγμό κάποιο καράβι. Είχαμε μέτρα ασφαλείας για να μας βλέπουν αυτά, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Υπήρχε άγχος γιατί δεν προχωρούσαμε μπροστά. Βλέπαμε το Φάρο της Άνδρου επί μία ώρα, δεν είχαμε κάνει ούτε μέτρο. Το προσπαθήσαμε όμως κι οι δυο μαζί και το περάσαμε, η ανησυχία μας έγινε κοινή και αποτελεσματική δράση. Εκείνη την ώρα που ο ταύρος πήγε να μας πετάξει κάτω, εμείς τον αρπάξαμε από τα κέρατα».
Στο κύμα κόντρα Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερη συγκυρία για να λειτουργήσει το πνεύμα της πρωτοβουλίας των δύο ιστιοπλόων ως παράδειγμα. Σε μια Ελλάδα που προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της, ο Ιορδάνης και ο Κωνσταντίνος δείχνουν με την πράξη τους έναν από τους αρκετούς τρόπους διαφυγής από το τέλμα.