hadden over hun weekends weg met de selectie. Maar ook de feestavonden op De Hoonaert waren een speciale gebeurtenis. De allereerste feestavond weet ik ook nog heel goed: kansloos was die! ‘Voor ieder wat wils’ was het thema, komen wij jonge meiden naar een feestavond en blijkt iedereen boven de dertig!!! En werd gestijldanst, duuuuuus. Daarna was er een periode met geweldig gave feesten waar ik nog met veel plezier aan terug denk. De apres-ski-avond, nerds on the beach (Ed Boutkan in Ajax-tenue!), Johnny en Anita-feest, Hollandse avond met playbackshow enzo. Ik maakte en printte later ook de kaartjes en posters voor de feestavonden. Dat kon ik toen gratis doen, want ik werkt bij een drukkerij als ontwerpster.’ Josje: ‘En de playbackshows dan? Met Koos en Marijke, Wout, Hans en Anita, Teun en Arina en Theo en Lida hebben we het in het Nederlands vertaalde nummer ‘True blue’ van Madonna gezongen. Sta ik daar met een kort rokje en een doorkijkblouse als een echte Haagse snol met veel blingbling met een gitaar in mijn handen het nummer ‘Ech blau’ te zingen. Zo, wat zag ik er ordinair uit zeg. Na afloop vroeg iemand aan mij: ‘Ben jij dat echt Josje?’ En later met een dames/meisjes-playbackshow won ik met Patricia van Dorp, Kelly van de Wetering en (kleine) Melanie van de Wetering ook eens een keer de eerste prijs.’ Inge: ‘Ja, dat was zo’n gaaf optreden, jullie deden de Backstreet Boys na, met coole moves en een petje op. Het leuke van die feestavonden was de goede sfeer. Ook vooraf, want je was al weken bezig met kleding bij elkaar zoeken, kettingen uitzoeken en rokken passen. Bardiensten heb ik in het begin ook gedraaid en dan moest je toch veel lopen en telkens die koude koelcel in. Ik was na zo’n dienst helemaal gaar.’ Josje: ‘Dat wel, maar toch waren die bardiensten echt leuk. Cryptogrammen oplossen als het wat rustiger was, dan kwam Piet Hollaar de krant brengen. Of dat we saucijzenbroodjes probeerden te verkopen. Zeiden Teun en ik heel zacht tegen elkaar, maar net hard genoeg dat de klanten het konden horen, ‘oh die saucijzenbroodjes, oh wat zijn ze toch lekker!’ En soms lukte het nog ook, hahaha! Zo af en toe denk ik weleens: kon ik nog maar eens even terug naar die tijd… Denken aan De Hoonaert geeft mij een heel bijzonder gevoel. Jammer dat die tijd voorbij is. Zaterdag was gewoon de leukste dag van de week. Je keek de hele week uit naar de zaterdag: voetballen, lol met de meiden, na afloop buiten of binnen zitten met de jongens, eerste kijken. Dat heb ik gehad van, zeg maar, mijn vijftiende tot ongeveer mijn dertigste jaar.
68 | 75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN
Die lol met die meiden en al die leuke andere dingen die ik heb meegemaakt bij KMD. Vanaf dat we heel jong waren en gingen slootje springen. Stinken die kleren, zo hee! Wat denk je van ’t Krantje, zo jammer dat dat er ook niet meer is. Die wedstrijdverslagen van de lagere senioren, prachtig! Ik mis dat nog steeds. Ik ben ook nog interim bestuurslid geweest voor de damesafdeling en heb nog meegeholpen in de jubileumcommissie voor het 60-jarig bestaan van KMD. Dat waren ook al van die leuke dingen. Tsja, eigenlijk mis ik gewoon het totaalplaatje.’ Inge: ‘Ja, dat heb ik ook. Het leuke aan KMD vond ik de sfeer en die werd gemaakt door de mensen die er rondliepen. En wat te denken van die zaterdagavonden! Iedereen bleef aan het einde van de zaterdag hangen en op een gegeven moment gingen dan KMD-spelers achter de bar. De muziek ging aan en lekker hard en waarom zou je dan nog willen stappen? Soms wel tot na elf uur ’s avonds, zeker als Harry Meijers pizza bestelde of een menuutje had bedacht. Maar we gingen ook vaak aan het einde van zo’n gezellige avond bij KMD nog met een paar meiden een pizza eten bij Ab van den Berg. En als we nog puf hadden ook nog stappen. Wat ook leuk was, dat waren die busreizen naar Amsterdam, georganiseerd door HOCA reizen (Jan HOllaar en Ed CAnten). De KMD-selectie met aanhang en de KMD-dames. Supergezellig.’ Josje: ‘Ik ben ook een keer mee geweest. We verdwenen allemaal in dezelfde kroeg en soms wist ik niet wat ik zag in die kroeg en soms wist ik ook niet waar ik moest kijken! Dan valt op dat mannen en vrouwen sommige dingen toch totaal verschillend beleven. En dat geldt ook voor de voetbalbeleving van mannen en vrouwen. Als je als vrouw kritiek hebt op elkaar tijdens de wedstrijd dan heb je een week ruzie. Mannen maken daar niet zo’n punt van.’ Inge: ‘Wat ik ook altijd een fantastische dag vond en vind, is het familietoernooi. En het grappige is, ik heb niet eens familie op KMD. In al die jaren is er altijd een leuke sfeer met een lekker sateetje met stokbrood.’ Josje: ‘Vanaf 2002 speelde ik zaalvoetbal bij KMD met Inge van der Meer, Patricia van Dorp, Patricia van de Wetering, Nicole van de Wetering, Claudia van der Geest, Loraine van Zanten en Chantal Jansen. Na een paar jaar ben ik een jaar gaan zaalvoetballen bij Westlandia samen met Nanda van der Zanden, dat team speelde eerste klasse. In 2010 weer bij KMD gaan zaalvoetballen in het tweede zaalvoetbalteam, maar toen na twee jaar een aantal meiden zwanger raakte, hield het op.’