HET VERHAAL VAN TEUN KARDOL
TEUN Naam : Teun Kardol Geboortedatum : 5 april 1957 Geboren te : Den Haag Woonachtig in : Wateringen Lid : van 1969 tot 2011 Speelt : niet Burgerlijke staat : getrouwd met Arina Kinderen : Joyce en Kevin Kleinkinderen : Tess, Britt, Linn (Joyce en Ron) en Liz (Kevin en Tessa) Wat je over Teun moet weten Teun speelde altijd met geitensokken over zijn voetbalkousen. Dat beschermde, volgens hem, meer dan die vervelend in de weg zittende scheenbeschermers. Typisch Teun De uitslag is niet belangrijk. Het gaat erom dat je je best hebt gedaan en lekker hebt gevoetbald.
waren we een jaar of zestien en dan weet je het zeker wel. Wat een ander ook vertelde, wij wisten het altijd beter! We praatten alsof we het voetbal hadden uitgevonden. O wat erg. Nou hadden we destijds wel een trainer die ons op de volgende wijze een oefening trachtte uit te leggen: ‘Kijk, zijn passsst naar zijn en gaat diep, dan passsst zijn naar zijn en zijn erachteran, dan passsst zijn naar zijn en zijn schiet hem erin.’ Dus, tja… In de A-jeugd pasten plots alle puzzelstukjes in elkaar. We waren naar De Hoonaert verhuisd, kregen een echte trainer, Ernst Chavagne, en ome Joop van Zanten werd onze leider en die kon ons wel aan want die had zelf thuis ook een paar van die snotneuzen van onze leeftijd. Die maakte je dus niets wijs. In dit team ontstonden ook vriendschappen voor het leven met onder anderen Theo en Willem van de Wetering, Henny van Zanten,
Benny van Brakel, keeper Fred Dekker, Leo Vogelaar, mijn broer Jan, Pleun van der Wel, Dik Hanemaaijer, Piet Kempenaar en Rob Kaan. In dat seizoen maakte ik mijn mooiste doelpunt ooit: ik was laatste man en twijfelde om de bal hard naar voren te schieten of rustig terug te spelen op Fred. Ik moest zo snel handelen dat ik de twee opties door elkaar gooide maar gelukkig kon Fred net op tijd zijn hoofd intrekken anders was hij die kwijt geweest. Wat was die bal hard! Geweldig, een gouden jaar! We werden kampioen, gingen elke week met zijn allen naar Naaldwijk. Vanuit de jeugd kwamen Theo en ik direct in het vlaggenschip terecht. En daar liepen voor die tijd toch wel een paar gerenommeerde namen in zoals Joop Barendrecht, Hanny Roobol, Hans en Wout van de Wetering. En wat te denken van het duo Frank Torn/Kees Berendse! Daar heb ik het meeste van geleerd. Die waren voor de duvel nog niet bang, hadden een fantastische
‘JE SPRAK IEDEREEN DIE OUDER WAS AAN MET OOM OF TANTE. BEHALVE AAD LAMERS EN KLAAS ELGERSMA. WAAROM? KWEETNIE’ inzet en waren niet te beroerd om een tegenstander af en toe iets steviger aan te pakken zal ik maar zeggen. En dan die onschuldige gezichten erbij, prachtig! Het ontbrak er maar aan dat het slachtoffer, kermend op de grond, nog een gele kaart kreeg ook! Onbetaalbare mensen achter de schermen Pleun en ik werden al vrij snel leider van de welpen waar Rob van Rossen, Andre en ‘witte’ Ab van den Berg en Henkie Sijm in speelden. Uitwedstrijden waren altijd een probleem met vervoer maar gelukkig konden we altijd een beroep doen op moeder Van den Berg en vaak ook op meneer Sijm. Ik ben ze daar beiden nog steeds dankbaar voor. De mensen achter de schermen. Onbetaalbaar!
75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN | 15