overweging
Aarde
Beeld van Franciscus, liggend op de grond, bij de ‘Carceri’, een kluizenarij van Franciscus en zijn broeders vlakbij Assisi.
Franciscus en zijn broeders hadden even behoefte aan een vaste stek. Want na de lange zwerftochten die ze hadden afgelegd door weer en wind, wilden ze neerstrijken op een plek waar ze hun vermoeide voeten konden wassen en hun natgeregende pijen te drogen hangen aan een overhangende boomtak. Ze hadden geluk. Want bij een kronkelend riviertje, een ‘rivo torto’, vonden ze een lege stal. Daar brachten ze de nacht door. Er was voor ieder van hen een smalle ligplaats. De volgende dag goot broeder zon zijn heerlijke warmte over het land. Het was goed toeven in deze omgeving.
Franciscus strekte zich uit in het hoge gras. Tussen zijn oogharen door zag hij hoe broeder wind de halmen zachtjes heen en weer bewoog. Hij was blij met de geurige kruiden die er groeiden: ze waren voedzaam en ze hadden een geneeskrachtige werking. Hij genoot ook van de veelkleurige bloemen. Die maakten het leven voor hem en zijn broeders tot een feest. Wat was de aarde toch goed en lief, als een zuster die je toelacht, als een moeder die je draagt op haar schoot. “Ze ondersteunt ons, ze voedt ons”, zei Franciscus. “En als ons levenseinde komt, dan opent ze haar armen om ons voorgoed geborgenheid te geven.
8
Dan maakt ze ons één met de wondere groeikracht die leeft in haar binnenste.” Opeens schrokken de broeders. Er was heel veel lawaai om hen heen. Er klonken stemmen. Je kon het hoefgetrappel horen van paarden die een koets voorttrokken. “Wat is er aan de hand?”, vroeg Franciscus. Een van de broeders vertelde: “Keizer Otto van Saksen komt eraan. Hij is op weg naar Rome. Daar wil hij zich laten kronen. Iedereen loopt uit om naar de optocht te kijken. Zullen wij er ook heen gaan?” “Nee”, zei Franciscus, “blijf maar hier. Nou ja, laat één van jullie erheen gaan om de keizer te waarschuwen. Want zijn glorie zal maar van korte duur zijn. Een keizerstroon, een bisschopszetel, een leer-
stoel aan de universiteit van Parijs, ze kunnen wankelen. Maar die mooie zitgelegenheid die onze zuster moeder aarde ons hier biedt, geeft ons blijvend houvast. Als je de aarde eerbiedigt, vind je vanzelf de goede levenshouding. Het gouvernement van de aarde die je draagt, wankelt niet … ‘La quale ne sustenta et governa’.” En Franciscus begon te zingen over de aarde die veldvruchten voortbrengt en bonte bloemen en kruiden. Zij is onze zuster moeder aarde. “Om haar bent U geprezen, Allerhoogste Heer …” Maarten Lemmers ofm