programmatie, enz.) een formeel advies van de cultuurraad te vereisen. Op dit terrein functioneren net de beheersorganen die op een concreter niveau advies verlenen aan de instantie die met dat concrete beheer belast is (het gemeentebestuur, het hoofd van het IVA, de Raad van Bestuur van het AGB, …). De cultuurraad heeft eerder een algemene adviesbevoegdheid over de uitbouw en werking van de cultuurhuizen binnen het geheel van het gemeentelijke cultuurbeleid. Maar dit verschil in intensiteit is niet altijd zonneklaar: soms is het niet zonder meer duidelijk of een schijnbaar concrete beheersbeslissing nu wel of niet een impact kan hebben op het ruimere gemeentelijke (cultuur)beleid. Het bestaan van zo’n impact zou dan een bijkomende tussenkomst van de cultuurraad wenselijk maken. Als bijvoorbeeld een onderdeel van het amateurkunstenbeleid in uw gemeente luidt dat cultuurcentra hiervoor meer ruimte moeten maken, dan raakt dat niet enkel het beleid (cultuurraad), maar ook de concrete werking van het centrum (beheersorgaan). Of stel dat in het kader van het beheer van de bibliotheek de beslissing hangende is om in het kader van de collectievorming te besparen op boeken die zich op nieuwkomers in de gemeente richten. Dit kan op gespannen voet staan met het diversiteitsbeleid binnen de gemeente… Daarom is het belangrijk dat er voldoende ‘open lijnen’ tussen de verschillende adviesorganen zijn, zeker in gevoelige dossiers. Door adviezen toe te lichten op de cultuurraad, doordat de vertegenwoordigers van de cultuurraad in de beheersorganen mee bewaken dat de informatie doorstroomt, of door op een andere manier in voldoende informatiedoorstroming te voorzien. De cultuurraad kan dan nog altijd beslissen op eigen initiatief een advies uit te brengen. Eventueel kan de afbakening van de verschillende adviesbevoegdheden in een
62 L O C U S
‘protocol’ bevattelijker en concreter voorgesteld worden. Het is en blijft een moeilijke evenwichtsoefening, maar via een goede coördinatie van en afstemming tussen de verschillende adviesniveaus kan de advieswerking toch vlot verlopen. Doordat eventueel ook op verschillende niveaus kan afgetoetst worden, bestaat bovendien de kans dat een bepaalde beslissing beter begrepen en aanvaard wordt, kortom dat er een draagvlak ontstaat.
Een cultuurnota als inspirator voor inhoudelijke verdieping Een nieuwe planningsronde staat voor de deur: hét moment voor cultuurraden om hun bijzondere rol bij de beleidsvoorbereiding en evaluatie waar te maken. Door inhoudelijk sterke voorstellen op tafel te leggen, kunnen ze daadwerkelijk wegen op het gemeentelijke cultuurbeleid. Kort na de verkiezingen worden de onderhandelingen over coalities en bestuursakkoorden normaliter afgerond. De toekomst van de gemeente staat dan volop in the picture en de toekomstige bestuurders zijn extra gevoelig voor goed onderbouwd materiaal. De cultuurraad kan hen ondersteunen, prikkelen, en zelfs uitdagen door een overzichtelijke en goed onderbouwde cultuurnota (of ‘memorandum’) aan te bieden. Nog beter is het deze cultuurnota al vóór de verkiezingen over te maken aan de verschillende plaatselijke partijen: wie weet vinden bepaalde voorstellen al weerspiegeling in de verkiezingsprogramma’s. Cruciaal is dat zo’n nota inhoudelijk sterk is: ze bevat een kritische situatieschets van het cultuurbeleid binnen de gemeente, met beleidsvoorstellen en -aanbevelingen. De nota informeert en ondersteunt politieke verantwoordelijken, die op basis daarvan beleidskeuzes kunnen maken en eindbeslissingen kunnen nemen.