Tenslotte moeten we durven nadenken over de grenzen van professionalisering. De stelling van prof. Filip De Rynck zet aan tot bezinning. “Professionalisering en vermaatschappelijking evolueren in spagaat. Het bestuur dreigt door professionalisering ‘naar binnen te slaan’, waardoor de vermaatschappelijking onder druk komt. En dat gebeurt net op een moment dat er meer dan ooit behoefte is aan een buitenwaartse gerichtheid van besturen. De maatschappelijke druk op politici versterkt de spanning tussen professionalisering en vermaatschappelijking. De concurrentie tussen politici wordt steeds groter (de partijen zijn bijna allemaal even groot!). De dadendrang en de nood aan zichtbaarheid bij politici is zeer groot. Het is dus niet alleen een electoraal gegeven, maar ook de
16 L O C U S
druk om ‘direct te moeten scoren, direct resultaat te hebben’, terwijl veel zaken juist tijd nodig hebben. De professionalisering slaat door. Elke sector organiseert zijn eigen inspraak, zijn eigen ‘van binnen naar buiten’processen. Elke sector heeft zijn eigen batterij instrumenten.”15 Uiteraard dient hier oog te zijn voor de grote onderlinge verschillen tussen 308 Vlaamse steden en gemeenten. In de ene is er een jong traject met een karige omkadering; in de andere een grote traditie met een stevig uitgebouwd netwerk van cultuurprofessionals.
15
Filip De Rynck in de Trendnota ‘bestuurlijke context’ http://www.locusnet.be/portaal/ Locus/LokaalCultuurmanagement/ 2008-2013/Integraal_cultuurbeleidsplan/