belang, representatie middels verkiezingen versus het inzetten van ‘drukkingsmiddelen’. Bij de derde betekenis van participatie, de agogische, speelt dit minder omdat de nadruk ligt op het leerproces dat zich afspeelt. Een proces dat vertrouwen, betrokkenheid en draagvlak voor beslissing creëert. Een proces waar ruimte en tijd is voor het uitwisselen van meningen, het bouwen aan gedeelde visies en het leren
omgaan met verschillen (definitie: Filip De Rynck). Belangrijk hierbij is dat hierdoor ook het inhoudelijke argument voor participatie naar voor komt. Participatie levert nieuwe kennis en inzichten op, brengt meerdere perspectieven binnen in het proces van beleidsvorming. Beleid krijgt een bredere basis, meer en betere argumenten. Participatie leidt uiteindelijk tot een beter beleid.
Als we de ‘agogische’ bril opzetten, vermijden we dus de wat steriele discussies over de morele of pragmatische argumenten voor participatie. In het eerste geval wordt gesteld dat participatie moet omdat het nu eenmaal democratischer is. In het tweede geval is het uitgangspunt dat participatie beleid effectiever maakt omdat het draagvlak creëert voor beslissingen (mensen die betrokken zijn, aanvaarden gemakkelijker het beleid dat
127 DUURZAAM LOKAAL CULTUURBELEID