Welke uitdagingen houdt het strategisch gemeentelijk meerjarenplan in? De uitdaging is natuurlijk dat alle sectorplannen wegvallen. Vroeger was er ook wel een gemeentelijk beleidsplan, maar iedereen werkte op zijn eilandje een eigen beleids- plan uit en dan werd er geknipt en geplakt om er een geheel van te maken. Nu ben je verplicht je eigen sector te integreren in een groter project. Kruisbestuiving is belangrijk, openstaan voor andere diensten, elkaar leren kennen en begrijpen en die uitwisseling ook benutten. Een van de belangrijke zaken is dat je dat grotere project moet laten doorsijpelen in heel je organisatie. Het is niet alleen een zaak van het managementteam, heel je ploeg moet daarvan doordrongen zijn. Het mag ook geen project op papier blijven. Het meerjarenplan moet een instrument zijn waar ook daadwerkelijk mee aan de slag wordt gegaan. Je moet dan ook de juiste mensen hebben die aan de kar trekken om dat instrument te gebruiken. Natuurlijk betekent zo’n meerjarenplan uittekenen dat je met veel mensen aan tafel zit. Dat is complex, maar het heeft ook voordelen. Ik denk dat het belangrijk is dat je samen eerst een globale lijn uittekent , de grote richting waar je met je gemeente heen wil. Als je die richting kent is het comfortabel werken. Daarbinnen is nog altijd plaats voor kleinere projecten. Dat je met de vertegenwoordigers van de verschillende sectoren samen aan tafel zit is ook verrijkend: iedereen heeft immers een verschillende manier om naar een bepaalde situatie te kijken. Het mooie is dat we nu verplicht worden die verschillende visies
samen te leggen. Hoe groter de gemeente waarin je werkt, hoe complexer dat proces zal verlopen, maar anderzijds heb je ook meer deskundigheid in huis. In een kleinere gemeente is het allicht overzichtelijker werken, maar je hebt ook minder personeel ter beschikking. Wat wordt de uitdaging voor de lokale cultuursector in het bijzonder? Toen ik als cultuurbeleidscoördinator startte was alles nieuw. Er waren veel middelen en het was een’ veilig terrein’. Dat gaat wegvallen. De uitdaging nu is in te breken in andere sectoren. We krijgen nu de kans om inspraak te hebben en mee een stempel te drukken op andere beleidsterreinen. Leg je bijvoorbeeld een speeltuin aan, dan kan je daar evengoed bespeelbare kunst in integreren. Als cultuurpartner is het soms ook interessant om mee rond de tafel te zitten bij de opmaak van ruimtelijke uitvoeringsplannen. De andere kijk die cultuurwerkers hebben, kan ook voor de ‘harde’ sectoren inspirerend werken. In plaats van bang te zijn dat cultuur in het geheel verloren zal gaan, kunnen we ernaar streven het geheel meer cultureel te kleuren. Door uit je cocon te breken kan je een breder draagvlak voor het cultuurbeleid bij andere sectoren creëren. Je kan je laten ondersteunen door de sectoren jeugd, sport, milieu, toerisme, onderwijs, ruimtelijke ordening,… Welke doelstellingen houden cultuurwerkers het beste voor ogen? Cultuur is meer dan de programmering in een cultuurcentrum of een tentoonstelling in een
123 DUURZAAM LOKAAL CULTUURBELEID