heeft amper een drempel. De grens tussen plein en bibliotheek is sterk vervaagd. In sociale en beleidskringen leeft vaak een preoccupatie ten aanzien van de toegankelijkheid van de publieke ruimte. Parallel hiermee zijn termen zoals transparantie en fluïde en niet-geprogrammeerde ruimtes geliefd in architectuurmiddens. Wat daarbij over het hoofd wordt gezien, is dat het sociale leven zich vandaag ook afspeelt in de quasi-publieke ruimte zoals op de tram, in het grootwarenhuisbuffet en nu ook in de bibliotheken in de
steden. Plaatsen waar de toegang verengd is en allerlei drempels ingebouwd zijn via betalingen, elektronische beveiliging… maar waar toch een uiteenlopend publiek over de vloer kan komen en waar een vibrerend sociaal leven kan worden teruggevonden (Soenen, 2006). Drempels hoeven het publieke karakter van de ruimte niet tegen te werken, integendeel ze kunnen de openbaarheid zelfs versterken (Reyndorp & Hajer, 2001). Vanuit deze sociaal wetenschappelijke kennis vinden we dat het in de Genkse bib belangrijk is meer
barrières in te voeren met betrekking tot de toegang van het gebouw. De drempels moeten bijdragen aan een duidelijke overgang van stadsplein naar bibliotheekruimte. Bezoekers moeten aan den lijve kunnen ondervinden dat er ander gedrag wordt verwacht. We willen dan ook een verenging van de toegang en een vertraging van het binnentreden doorvoeren in de bib van Genk; in eerste instantie door huiselijkheid te injecteren. Een bewuste overgang is immers eigen aan het betreden van het private huis:
(van Reusel, schets 10: 20-04-12)
113 DUURZAAM LOKAAL CULTUURBELEID