Portret: “hier krijgt eenzaamheid geen kans”

LEES DE BIJZONDERE VERHALEN VAN ANDERE BEWONERS OP ONZE WEBSITE WWW.BUDALYS.BE

“Ik trek graag de stad in, om te zien wat er zoal verandert. En er verandert in Kortrijk nogal wat”

“Hier krijgt eenzaamheid geen kans”

Zo goed als elk weekend ruilt Guido zijn appartement in Kortrijk in voor zijn tweede verblijf aan zee. Hij vertrekt altijd graag naar de kust, maar komt even graag weer terug.

“Ik heb een studiootje in Oostende waar ik regelmatig naartoe ga. Het is het mooiste plekje van de stad: aan de zeedijk, met zicht op zee én het Kursaal, waar ik al eens graag een voorstelling meepik. Ik blijf er nooit een volledige week, maximum een paar dagen na elkaar. Voor mij is dat ideaal om de cadans hier wat te doorbreken. Op vrijdag vertrek ik met de auto, waarna mijn zoon me doorgaans aan de studio opwacht. Daar brengen we dan samen het weekend door. Gewoonlijk keer ik op dinsdag terug. Een heel mooie afwisseling, vind ik zelf. Of ik dan graag terugkeer naar Budalys? Dat hangt een beetje af van hoe mooi het weer aan zee was, natuurlijk. (lacht) Of van wat ik er gedaan heb. Zo ben ik onlangs naar een landbouwexpositie in Middelkerke geweest. Al die landbouwvoertuigen bekijken vond ik fantastisch, zeker aangezien ik vroeger technisch ingenieur was. Ik zou bij wijze van spreken een fabriek bezoeken, gewoon om de machines te zien draaien.”

ZO VRIJ ALS EEN VOGEL

“Wat ik nog doe aan zee? Vooral wandelen, af en toe een terrasje doen, … Dat kan ik aan de Leieboorden ook, maar ik trek graag het centrum in, om te zien wat er zoal verandert. En er verandert in Kortrijk nogal wat. Ik ben nogal gesteld op mijn vrijheid, zoals je merkt. Daarom ben ik blij dat ik nog steeds met de auto kan rijden. Zolang het lukt, blijf ik op en af naar Oostende gaan. Ik neem daar mijn tijd voor hoor, ik jaag me zeker niet op. Maar voor alle duidelijkheid: ik voel me geen pendelaar, ik woon gewoon graag op twee plaatsen. Ik heb dat nodig.”

SUCCESRECEPT TEGEN EENZAAMHEID

“Voorlopig kan ik de weekends aan de kust niet missen, maar tegelijk woon ik héél graag in Budalys. Ik ben tevreden over het vriendelijke personeel, ik geniet van mijn mooie appartement op de vierde verdieping, … Maar vooral: ik zit hier niet alleen. Toen mijn vrouw was overleden, dacht ik dat ik heel eenzaam zou eindigen. Ik ben toen op zoek gegaan naar een plaats waar ik met anderen kon verblijven en me thuis kon voelen. Ik heb de voorbije jaren veel assistentiewoningen bezocht, in heel West-Vlaanderen. Op een bepaald moment zat ik hier op een terrasje aan de Leie, en zag ik dat ze aan de overkant aan het bouwen waren. Toen ik het aankondigingspaneel van Residentie Budalys zag, heb ik mijn kans gewaagd en vervolgens meteen toegezegd, omdat het mij zo beviel. Ik heb nog geen moment spijt gehad van deze beslissing.”