10
/Snow
roadtrip
Obertauern Poederknallen in freeride-mekka tekst: irene bauer foto’s: edoart.nl
Geen zin om in een gigantische skicarrousel vakantie te vieren? Wel zin om jezelf te bekwamen in het buiten de piste skiën? Dan is het plaatsje Obertauern in het Oostenrijkse Salzburgerland een goede tip. Reisredactrice Irene Bauer had het er in elk geval prima naar haar zin. Wat wil je, met een dik pak poeder. Ik ben druk aan het werk op ispo, de grootste wintersportbeurs ter wereld, als ik SNOW fotograaf Edo Jungerius tegenkom. Tussen neus en lippen door vraagt hij me of ik op 10 februari in Obertauern kan zijn om samen met off-piste expert Timo Hermeler een freeride-reportage over het gebied te maken. Ik hoef niet lang na te denken: natuurlijk wil ik dat! Edo is al lang en breed weer vertrokken als ik me realiseer dat 10 februari overmorgen is. Zo… dan heb ik nog wél wat te regelen voordat ik weg kan... De reis naar Obertauern valt me zwaar. Ik heb de beursmoeheid nog in mijn lichaam zitten en daarbij sneeuwt het flink. Fijn voor straks, maar onderweg is sneeuw niet fijn. Het wordt zelfs even spannend als we de Tauernpas naar Obertauern omhoog rijden en we de banden van de auto onder ons voelen wegdraaien. Het besef dat de sneeuwkettingen netjes thuis liggen opgeborgen komt de gemoedsrust niet echt ten goede, maar dat zijn we een half uurtje later weer vergeten als we eindelijk aankomen bij de Latschenhof. In de sfeervolle eetzaal van dit luxe viersterrenhotel zit Edo al op ons te wachten. We zijn te laat voor het avondeten, maar krijgen van de gastvrije hotelmedewerkers gelukkig een enorme schaal met kaas en worstjes voorgeschoteld om nog wat energie op te doen voor de volgende dag.
Links: In Obertauern bewijst berggids Marco maar weer, dat je ook met slecht weer de berg op moet gaan. Boven de wolken schijnt namelijk altijd de zon. Boven: Na een dag skiën en boarden gaat een lekker Oostenrijks pintje er altijd wel in, zéker in zo’n hippe en gezellige bar als het Freundenhaus.
Snow/11
’s Ochtends neemt gids Marco ons mee de berg op. We doen het rustig aan, want het weer is niet veel beter geworden. Toch word ik voorzichtig enthousiast als ik het hotel uitstap en zie dat de parkeerplaats is veranderd in een veld met enorme sneeuwpaddestoelen. Het laatste beetje stress in mijn hoofd maakt plaats voor sneeuwplezier. Dit kon wel eens een mooie poederdag worden! We gaan als eerste omhoog met de Gamsleitenbahn aan de andere kant van de weg. Er is een flink pak sneeuw gevallen, dus we duiken snel de poeder in. Ik durf het gas nog niet helemaal open te trekken; er zijn namelijk nogal wat kaal geblazen stukken waar rotsen en keien vlak onder een dun stuifsneeuwlaagje verstopt liggen. En omdat het nog steeds flink sneeuwt, is het zicht niet echt geweldig. Gelukkig kent Marco goed de weg en weet hij de mooiste stukken poeder te vinden. We vermaken ons prima in de vele bosjes en poederveldjes onder de eerste Gamsleitenbahn. Wat later gaan we het gebied bij de liften aan de andere kant van de weg verkennen. De lunch hebben we vandaag voor het gemak overgeslagen, dus aan het eind van de middag is het dan echt tijd om een van de gezellige hutten in te duiken voor een stevige maaltijd. Onder aan de piste strijken we moe maar voldaan neer in de Lürzeralm: een mooie, grote hut die in oude Tiroler stijl gebouwd is. Ik bestel een Hausburger en niet veel later staat er een gigantische hamburger voor mijn neus. Een heiße Schoko bij de openhaard maakt het helemaal af, blijkbaar hadden we dit verdiend. Na onze verlate lunch lopen we door het dorp terug naar het hotel en kijken we eens goed rond. Obertauern ligt boven op de pas, gecentreerd om de toegangsweg en staat vol met hotels, restaurants en wat winkels die in sfeervolle, authentieke stijl zijn gebouwd. Het ligt op een hoogte van 1740 meter en is daarmee één van de hoogst gelegen dorpen in Oostenrijk. Het zal je dus niet verbazen dat het hier normaal gesproken van oktober tot mei wit is. De volgende dag pikt Marco ons weer op om het gebied verder te verkennen. We nemen de Zehnerkarbahn omhoog. Boven aangekomen bevinden we ons nét boven de nevel in het zonnetje. We schieten snel wat foto’s, je weet maar nooit wanneer de wolken weer opduiken. Gelukkig trekt de hemel verder open en krijgen we een mooi uitzicht over het skigebied. Het strekt zich als een soort gigantische arena voor ons uit en we hebben goed overzicht over de 26 liften en ongeveer 100 pistekilometers van Obertauern. Deze beroemde ‘Tauern Ronde’ is kenmerkend voor het gebied, dat met pistes tussen 1.630 en 2.313 meter hoogte het hoogst gelegen skigebied van het Salzburgerland is. Het prettige is, dat je de ronde zowel met de klok mee als tegen de klok in kunt skiën en altijd weer terug kunt komen op je beginpunt. Ook op deze ochtend vinden we weer een mooie freeride-route door de bossen. Beneden aangekomen, steken we de weg over en stappen direct de Grünwaldkopfbahn in die Boven: Wat is het toch fijn om reisjournalist te zijn. SNOW redacteuren Timo Hermeler en Irene Bauer op het terras van de Kringsalm met een wijntje en de lekkerste gerechten van de kaart. Rechts: De maaltijd op de foto hierboven moet je wél verdienen. Geen probleem voor Timo Hermeler, die zich over de maagdelijke hellingen aan de achterkant van de Gamsleitenspitz naar beneden stort. Een fijne poederafdaling, die wel als nadeel heeft, dat je met de taxi terug moet naar Oberstdorf. 12
/Snow
“Onze gids Marco weet de mooiste plekjes te vinden.”
Snow/13
“Als het weer beter wordt, kunnen we écht op ontdekkingstocht gaan.”
14
/Snow
ons aan de overkant van het gebied omhoog brengt. Hier is het weer nog wat beter en dat geeft ons de mogelijkheid om eens echt op ontdekkingstocht te gaan. Timo heeft vanuit de lift al gezien dat er een paar mooie rotspartijen liggen om vanaf te springen. Gids Marco, die ook op ski’s staat, heeft precies hetzelfde idee, dus hij brengt ons er graag naartoe. Eén voor één werken we alle cliffs af die we tegenkomen, tot we noodgedwongen een berghut opzoeken om weer wat kracht op te doen. We laten ons lekker verwennen in de Kringsalm, bestellen een wijntje en een selectie van de lekkerste gerechten van de kaart. In het zonnetje op het terras komen we langzaam weer bij van deze skidag vol actie. De laatste dag van onze trip gaan we eerst weer terug naar het terrein bij Grünwaldkopfbahn en Seekareckbahn om nog een paar cliffs en wat verse poedervelden op te zoeken. Als de mannen zich met voldoening van alle overige rotspartijen hebben afgegooid, kunnen we verder naar de andere kant van het gebied. Marco wil ons namelijk meenemen naar zijn onderkomen in Tweng, een klein dorpje dat op 1.233 meter hoogte een stuk lager ligt. Om daar te komen, nemen we de Gamsleitenbahn 1 en 2 omhoog. In plaats van de zwarte buckelpiste naar beneden te nemen, duiken we aan de andere kant van de berg naar beneden. Bovenaan sluiten zich een paar huisgenoten van Marco bij ons aan; zij moeten naar huis en hebben geen zin om de bus te nemen. Er ligt een mooi open sneeuwveld voor ons. Helaas heeft deze kant van de berg al wat te veel zon gezien en ligt er een lastige crust boven op de sneeuw. Het devies luidt: vol gas, want dat is de enige manier om hier goed doorheen te ploegen. Het volgende stuk gaan we door het bos, waar de sneeuw – beschut tegen de zon – weer wat beter wordt. Hier en daar zie ik plotseling reeën voor mijn neus wegspringen. Het is duidelijk dat ze hier, aan de rand van een natuurgebied, niet zo gewend zijn aan skiërs en snowboarders op safari. Aan de voet van de berg rest ons nog een wandeling van zo’n drie kwartier om het mooie, lange dal naar Tweng uit te komen. Tweng is een klein boerendorpje onder aan de Tauernpas. Met de auto is het zo’n tien minuten rijden naar Obertauern en daarmee is het een prima alternatief voor vakantiegangers die het graag wat rustiger aan doen. In Marco’s huisje aangekomen, krijgen we een lekker kopje thee terwijl we wachten op de taxi die ons weer naar ons hotel in Obertauern brengt. Tijdens onze laatste avond kunnen we het niet laten om nog iets van het bekende nachtleven in Obertauern mee te pakken. We drinken nog wat in Mundwerk, een bar waar je gezellig biertjes kunt drinken en lekker en snel iets kunt eten in een omgeving die met haar eigen architectuur en muurschilderingen behoorlijk anders is dan de gemiddelde après-ski kroeg. De volgende ochtend moeten we er na het ontbijt echt aan geloven: het is tijd om naar huis te gaan. Met dat besef komt gelijk de gedachte aan al het werk dat thuis op me ligt te wachten… Mogen we echt niet nog wat langer blijven?
Links: Don’t do this at home. En ook niet in Obertauern. Voor Timo Hermeler zijn dit soort moves haast dagelijkse kost, maar wij verbazen ons er toch iedere keer weer over. Niet normaal, toch? Boven, met de klok mee: De Zehnerkarbahn, een lekkere heiße Schoko in de urige Lürzeralm, redactrice Irene Bauer in actie op een heerlijke poederhelling onder de Zehnerkarspitze, de ‘uitgaansstraat’ van Obertauern met links in beeld de Lürzeralm.
Snow/15
“Altijd fijn zo’n gids die de weg weet. De sympathieke local Marco weet de beste plekjes te vinden.
“Mogen we echt niet wat langer blijven...?”
gebiedsinfo Skigebied Obertauern is een van de meest sneeuwzekere skigebieden van de Alpen. Dat houdt in, dat je er van eind november tot begin mei terecht kan om bochtjes te draaien op een wit sneeuwtapijt. De pistes en hellingen liggen op een hoogte tussen 1.630 en 2.313 meter. Je kunt gebruik maken van 1 gondelbaan, 19 stoeltjesliften en 6 sleepliften. Het aantal pistekilometers is ongeveer honderd en voor de liefhebbers ligt er ook nog zo’n 26 kilometer aan langlaufloipen. Logistiek De afstand vanaf Utrecht is zo’n 1.000 kilometer, waarvan het grootste deel autosnelweg. Het dichtstbijzijnde vliegveld is Salzburg (90 km). Wie een vakantie in Obertauern boekt, kan gebruik maken van een aantrekkelijk geprijsde shuttleservice . Informatie www.obertauern.com www.salzburgerland.com 16
/Snow