LIFT #5 2013

ONDERWEG

De doorwading van een bergbeekje biedt in de warme zomermaanden welkome verkoeling. In de ‘steenwoestijn’ van de Italiaanse Dolomieten, waar de steile en scherpgetande pieken bijna de hemel in rijzen, lijkt de zee oneindig ver weg.

In werkelijkheid wandel je hier op de bodem van de zee! Het is nu moeilijk voor te stellen, maar 250 miljoen jaar geleden waren de Dolomieten nog koraalriffen. De riffen werden gevormd door organismen en sedimenten in de prehistorische tropische zee Tethys. Door de botsing van de Adriatische met de Euraziatische plaat werd het complete Alpengebied omhoog geschoven en werden de Dolomieten een gebergte. Je snorkel kun je dus tegenwoordig thuislaten, maar met een paar goede wandelschoenen ga je hier een hoop plezier beleven.

2

LIFT Magazine

ONDERWEG

WATER Foto: Deuter

LIFT Magazine

3

Foto: Fj채llr채ven

VUUR

ONDERWEG

4

LIFT Magazine

ONDERWEG

De Fjällräven Classic heeft bij veel mensen het outdoorvuur doen ontlaaien. De trektocht voert over een deel van het beroemde langeafstandpad Kungsleden in Zweeds Lapland. Vanaf de start in het Saamidorp Nikkaloukta leg je 110 kilometer af voordat je de finish bereikt in Abisko, 200 kilometer ten noorden van de poolcirkel. Onderweg móet je wildkamperen en stook je elke avond je eigen kampvuur. De Fjällräven Classic is geschikt voor iedereen, van jong tot oud en van snelheidsduivels tot levensgenieters. Sinds de start in 2005 hebben meer dan 13.000 mensen aan het evenement deelgenomen. Het merendeel van de deelnemers heeft nooit eerder in de bergen gewandeld, maar komt laaiend enthousiast terug.

Dit jaar vindt de Classic plaats van 9 tot en met 16 augustus.

LIFT Magazine

5

HIKEN – SAALBACH HINTERGLEMM

7

TOPPEN IN UUR

EXPEDITIE SAALBACH HINTERGLEMM

De scherpe bergrug bepaalt onze weg.

6

LIFT Magazine

Tekst & foto’s: Daan Vermeer

Over een bergrug bij Saalbach Hinterglemm gaat een wandelroute die zijn weerga niet kent. Wie de pas erin houdt, zou zeven pittige bergtoppen kunnen beklimmen in slechts zeven uur. LIFT-reporter Daan Vermeer ging de uitdaging aan en begon aan de Seven Summits van Saalbach Hinterglemm.

HIKEN – SAALBACH HINTERGLEMM

LIFT Magazine

7

HIKEN – SAALBACH HINTERGLEMM

De bergen hebben hier onwerkelijke vormen.

7.26 UUR HET STARTSCHOT Staand in het dal zie ik boven mijn hoofd een stilstaande gondellift en een dik pak wolken. Naast me staan drie andere wandelaars, twee Duitsers en een man uit het dorp. Elke werkdag om stipt half acht ’s ochtends draait de Schattberg Xpress namelijk een ronde om wandelaars een stukje op weg te helpen met hun uitdagende tocht. Na een paar minuten begint de kabelbaan te draaien en nog geen tweehonderd hoogtemeters verder verdwijnt onze gondel in de dichte mist.

7.56 UUR IN DE WOLKEN Een onverstandige beslissing of optimistische gedachte? Ondanks dat ik thuis met zulke mist mijn mistlampen aan zou zetten, besluiten we toch van start te gaan met de tocht. Gisteren was het om deze tijd namelijk niet veel beter en werd het uiteindelijk toch een zonnige dag. En Gerhard, de Oostenrijker, heeft de tocht al twee keer eerder gelopen. We gaan er voor en de tijd dringt!

8.25 UUR ALS SCHAPEN DE BERG OP Silhouetten van stenen en heuvels doemen naast ons op, maar worden niet kleurig als we ze passeren. We zien geen hand voor ogen maar horen wel bellengerinkel, waarschijnlijk van schapen. Die zoeken bij slecht weer namelijk de bergtop op. En dat doen wij vandaag precies zo.

8.43 UUR PRIKKLOK We staan op de eerste van de zeven toppen én ik klok mijn tijd. Bij de lift kregen we een sleutelhanger die we bij elke bergtop kunnen scannen bij een paal. De wandeltijd wordt zo geregistreerd en bovendien wordt er een foto gemaakt van ons, staande naast het kruis. Op internet kunnen we met de hanger alle foto’s en wandeltijden terugvinden. Hoewel we op ruim 2100 meter staan, zien we nog steeds geen hand voor onze ogen. We besluiten door te bikkelen, op naar de Hochkogel.

Mijn voorganger verdwijnt in de mist.

8

LIFT Magazine

9.23 UUR 16 TOPPEN Na behoorlijk wat hoogtemeters gewonnen te hebben, doemt er links van ons weer een top op.

Binnen een half uur hebben we de tweede top te pakken. Lijkt het... want dan stuurt de routemarkering ons juist weg van de berg. We pakken de kaart er nog eens bij. En daar zien we het: we passeren niet minder dan zestien bergtoppen en slechts zeven daarvan tellen mee. De zwaarste zeven. In de kilometers die volgen, wandelen we langs talloze bergmeertjes. Aan weerszijden van het pad groeien bloemen, mossen, grassen en struiken – geheel zonder kleur tenzij je er even voor stil gaat staan. Maar die tijd hebben we niet.

Ver boven de boomgrens gaan we verder.

“De wolken lijken het langzaam te verliezen van de zon.”

Soms moet je een stukje springen om niet nat te worden.

HIKEN – SAALBACH HINTERGLEMM

Als een verrassing staat er ineens een kruis.

“Plots doemt er een kruis op uit de wolken.”

09.50 UUR ECHT BOVEN Met behoorlijk wat gezigzag, gezwoeg en gezweet beklimmen we de echte Hochkogel. Bij elke ademteug die ik neem, ruik ik verse schapenkeutels. Op de top is het uitzicht weer belabberd, we zien elkaar nog net staan. De wind zet aan en het is fris, misschien een graad of vijf. We houden hoop, misschien dat de wind de mist wegblaast.

10.36 UUR VERRASSING Verderop klimmen we via een staalkabel verder naar boven. Plots doemt daar een kruis op uit de wolken, het blijkt de derde top al te zijn. Ik tel me rijk! Als dit de derde top al is, dan zijn we bijna op de helft.

11.08 UUR VALSE BINGO Wanneer we wat hoogtemeters inleveren, komen we op een driesprong. Linksaf gaat de tocht, rechtsaf is de terugweg naar beneden. Het weer is slecht; er is amper zicht, en er blaast een frisse en harde wind. Moeten we teruggaan of geven het weer nog een kans? We slaan linksaf en na een pittig stuk, waarbij het zweet aan alle kanten naar buiten komt en we minstens honderd meter geklommen hebben, doemt weer iets op. Het moet wel een groot kruis zijn, hoewel op nog geen vijftig meter afstand zien we alleen de onderste meters van een stalen constructie. Pas als we eronder staan zien we dat een hoogspanningsmast is. Valse bingo.

LIFT Magazine

9

HIKEN – SAALBACH HINTERGLEMM

VAKANTIE INFO Algemeen Het gebied Saalbach-Hinterglemm ligt in de Oostenrijke deelstaat Salzburg, nabij Zell am Zee. De vallei is bekend als wintersportgebied, maar ’s zomers wordt er veel gewandeld. De twee dorpen, die de gemeenschappelijke naam dragen, liggen op 1000 meter hoogte en worden omringd tot toppen van iets meer dan 2100 meter.

Vanwege de vele wintersporters is er veel keus aan accommodatie. saalbach.com

Wenen OOSTENRIJK

De mist trekt van beide kanten op.

Saalbach Hinterglemm

“Ik besef dat ik de weg kwijt ben, ergens op 2100 meter hoogte met niemand in de buurt.”

12.25 UUR ZON IN ZICHT Even doemen er wat huizen op, diep onder ons.

De wolken lijken het langzaam te verliezen van de zon.

12.52 UUR MEEDOGENLOOS Meedogenloos is de tocht. Voor de zoveelste keer moeten we flink klimmen na flink wat hoogtemeters ingeleverd te hebben. We klimmen meer dan dat we vooruit komen. Reacties van wandelaars op de websites schieten me weer te binnen: ‘Geweldige tocht, maar niet zo eenvoudig als ik had verwacht’ en ‘Alleen de doorzetters halen het’. Na veel zwoegen staan we op de vijfde top. Als we door willen lopen naar de volgende top, de Mittagskogel, slaat het weer om. We worden weer opgeslokt door de dichte mist en daarop besluiten de twee Duitsers en de Oostenrijker de tocht af te breken. Het is onverantwoord. Even twijfel ik, ga ik alleen door of ga ik met ze mee. Ik kies voor het laatste.

9.07 UUR POGING TWEE Als ik opnieuw in de gondellift stap, lijkt het wel of ik de dag van gisteren herbeleef. De mist hangt wederom overal, maar dit keer zijn er geen andere wandelaars. Toch wil ik vandaag de laatste twee van de zeven toppen zien én beklimmen. Vanaf het liftstation op de Zwolfenkogel zet ik pas richting het kruis op de Mittagskogel, een wandeling van twee uur.

10 LIFT Magazine

11.12 DE WEG KWIJT Het zicht is zo slecht, dat ik besluit met kaart en kompas verder te lopen. Het is té riskant om op gevoel en rode markeringen te wandelen. Op een tweesprong wijst een pijl mij naar links. Volgens de kaart is de volgende top net de andere kant op. Ik besef dat ik de weg kwijt ben, ergens op 2100 meter hoogte met niemand in de buurt.

Laat ik de pijl volgen en over een paar minuten mijn kompas en kaart nog eens tevoorschijn halen.

11.18 UUR IN DUBIO Nee, het klopt niet. Ik loop totaal de verkeerde kant op. Ik stijg, terwijl ik volgens de kaart juist zou moeten dalen. Regendruppels vallen en het wordt koud op de berg. Wat is wijsheid? De andere kant oplopen, zodat ik op het juiste spoor zit? Of hiervan leren en terugkeren, voordat ik echt verdwaal in de mist. Tenslotte is dit onbekend gebied en heb ik geen idee wat er nog gaat komen. Ik wil de route aflopen, ik wil de laatste twee toppen beklimmen. Toch daal ik af. Ik baal ervan, tot twee keer toe is het me niet gelukt om de zeven bergtoppen te bedwingen.

12.50 UUR TERUG BIJ AF Anderhalf uur lang wandel ik terug naar de berglift. Natuurlijk breekt dan de zon door, het kon ook niet anders. Naast een kudde paarden, die onbekommerd graast op de berg, kijk ik recht tegen de Geissstein aan. Tot ziens top nummer zeven, ik krijg je nog wel.

Ernaartoe Auto: Met de auto rijd je vanuit Utrecht in ongeveer 10 uur de 970 km naar Saalbach.

Trein: Vanaf Utrecht trein je met de CityNightLine naar München (vanaf € 110,– retour), waar je overstapt op de trein naar Innsbruck en vervolgens Zell am See (vanaf € 180,– retour, 13,5 uur enkele reis).

Daar vertrekken bussen en taxi’s richting Saalbach (20 km). treinreiswinkel.nl Vliegtuig: Transavia vliegt er dagelijks vanaf Amsterdam naar Innsbruck, vanaf € 110,– retour. Vanaf daar kun je ofwel een huurauto nemen (160 km) of met de trein naar Zell am See rijden (3 uur), om vervolgens met taxi of bus de laatste 20 km naar Saalbach af te leggen.

Seven Summits De lengte van de tocht tot de zevende top is bijna 24 km, daarna volgt nog een afdaling van 3 km. Belangrijker zijn de hoogtemeters, die maken de tocht pittig. Het zijn er ongeveer 2000, waarvan ongeveer 1200 omhoog. De tocht duurt minimaal zeven uur, exclusief stops. Onderweg zijn geen voorzieningen, ook geen drinkwater. Een sleutelhanger met code kun je bij de lift krijgen. saalbach.com/sevensummits Kabelbaan De Schattberg X-Press draait doordeweeks tussen 7.30 en 7.40 uur, speciaal voor wandelaars. Met een Joker-Card is de lift gratis, deze kaart krijg je als je verblijft in een hotel.

Overnachten In Saalbach en Hinterglemm zijn tal van overnachtingsmogelijkheden. Wij sliepen in wandelhotel Gollinger Hof in Hinterglemm (€ 70,– per nacht). Hoewel de kamers binnenkort gerenoveerd worden, zijn hun spa en restaurant al spik en span. Eigenaar en wandelgids Gerhard organiseert wandeltochten. gollingerhof.at

LIFT Magazine 11

SPOTGUIDE – SIERRA DE GREDOS

SIERRA DE GREDOS Foto’s: Joris Lugtigheid / Tekst: Jurriaan Dericks

12 LIFT Magazine

AA

KS

S

E

RI

R

Op honderd kilometer ten westen van Madrid ligt de hoogste bergketen van Midden-Spanje: Sierra de Gredos. In deze achtertuin van de Spaanse hoofdstad woont de Nederlander Jurriaan Dericks.

Samen met zijn vrouw runt hij hier een hostel en als fervent buitensporter ken hij het gebied op zijn duimpje. In deze spotguide gidst Jurriaan je naar de mooiste plekjes van de Gredos.

JU

BUITENSPORT IN DE ACHTERTUIN VAN MADRID

T GUID O P

N DER

IC

De Nederlander Jurriaan Dericks woont en werkt in het bergdorpje Arenas de San Pedro (1,5 uur van Madrid). Samen met zijn vrouw runt hij Hostel Avenida, een gezellig familiehostel met 18 kamers. Tevens verhuren zij een vijfpersoons vakantiehuisje.

Als fervent buitensporters helpen zij je graag op weg bij het organiseren van een actieve vakantie. In samenwerking met de Nederlandse organisatie Aktiva Tours (aktivatours.nl) bieden zij groepswandelreizen aan. Voor mountainbikers hebben ze huurfietsen en maken ze routes op maat. Als het even kan fietst Jurriaan met je mee.

Fiets je liever op de weg, dan is er keus uit 5 beroemde cols uit de Ronde van Spanje. Verder kun je bij hun terecht voor informatie over rotsklimmen (Galayos, Torozo, Villarejo), kanovaren (wildwater Rio Tietar, stilstaand water Pantano Rosarito), paardrijden en andere buitensporten. De eigenaren beschikken over kaarten en een uitgebreide database met gps-tracks. hostal-avenida.com

Voor het mooie, maar drukke wandelpad PR17 naar Lagua Grande de Gredos is er een rustig alternatief via Cerro de La Cagarrutta.

LIFT Magazine 13

SPOTGUIDE – SIERRA DE GREDOS

SIERRA DE GREDOS: MEER DAN HIKEN Mountainbiken Behalve te voet leent de omgeving zich ook prima om met de mountainbike te ontdekken, vooral rond Arenas de San Pedro. In mei is hier een mountainbikecentrum geopend waar je terecht kunt voor fietsverhuur (voor volwassenen en kinderen) en naar keus een gids of fietskaart. Tegen het eind van de zomer kun je je uitleven op meer dan 300 km aan gemarkeerde routes voor alle niveaus. Voor avontuurlijke rijders zijn er twee downhill circuits en vele enduro paden. Aan de noordzijde van de Gredos zijn er geen uitgezette routes. Hier kan je vaak gebruikmaken van de wandelpaden, bijvoorbeeld de GR10. Er zijn technische singletrails voor gevorderde rijders, maar ook mountainbiken met je gezin behoort tot de mogelijkheden.

Ávila De omgeving van Sierra de Gredos biedt naast vele buitensportactiviteiten ook de mogelijkheid om interessante stedentripjes te maken. Bijvoorbeeld naar Ávila. De oude stad wordt volledig omringd door een 2,5 km lange stadsmuur uit de middeleeuwen. De muur omvat 88 torens, 9 toegangspoorten en zelfs een kathedraal. Ook de steden Toledo en Madrid zijn gemakkelijk te bereiken.

Arenas de San Pedro Dit levendig bergdorpje gelegen aan de zuidzijde van de Gredos is een uitvalsbasis voor Madrileños (inwoners van Madrid) die het drukke stadsleven in het weekend willen ontvluchten. Ervaar de Spaanse gezelligheid in de leuke winkeltjes of typische restaurantjes en barretjes. Bezienswaardigheden zijn het middeleeuwse kasteel van Don Alvaro de Luna, de Romeinse brug, het klooster San Pedro de Alcantara en de grotten Cuevas de Aguila.

Parque de Aventuras Parque de aventuras in Hoyos del Espino is een dennenbos volgebouwd met hindernissen op hoogte. Via een parcours van ladders, lussen en bruggen klauter je door het bos met als finale een lange tokkelbaan, waarbij je met een snelheid van mach 3 naar beneden suist. Ook aan de zuidkant zijn twee van deze klimparken: Parque de Aventuras Gredos in El Arenal en Parque de aventuras El Risquillo in Guisando.

14 LIFT Magazine

Parador Wil je van je verblijf in Spanje iets bijzonders maken? Verblijf dan eens in een parador.

Paradores zijn oude kastelen, paleizen en andere gebouwen met een eeuwenlange geschiedenis die zijn omgetoverd tot hotel. De authentieke monumenten beschikken over alle comfort van de eenentwintigste eeuw. parador.es

De Sierra de Gredos is tot op de dag van vandaag een vrijwel ongerept natuurgebied. Het landschap bestaat uit mengelmoes van steile rotsen, messcherpe bergkammen, kloven, keteldalen, bergmeren, alpiene vegetatie, morenen en granieten keien. De hoogste piek Almanzor (2592 m) wordt omringd door lagere bergen en samen vormen ze het hart van Circo de Gredos.

Er liggen uitdagende bergpaden die langs de granieten rotswanden slingeren. Grote kans dat je onderweg een steenbok tegenkomt, er leven er hier ruim tienduizend. Met zijn lange hoorns is deze macho monté een indrukwekkende verschijning. Met een beetje geluk lukt het je ook om de Spaanse Keizerarend te spotten.

De hoger gelegen glooiende noordhellingen worden gedomineerd door heide en grasland waar de ‘wilde’ koeien van Avila grazen, die bekend staan om hun goede kwaliteit vlees.

Startpunt voor excursies in het noorden van de Gredos is het bergdorp Hoyos de Espino.

Kenmerkend voor de zuidelijke Gredos-hellingen is het zachte microklimaat – niet te warm en niet te droog – dat ideaal is voor de

fruitteelt. Tussen de ruige bergen met kabbelende riviertjes en lieflijke boomgaarden ligt het levendige stadje Arenas de San Pedro, dat fungeert als zuidelijke uitvalsbasis.

HIKEN De wandelmogelijkheden in de Gredos zijn groot en je kunt kiezen uit zowel dagtochten als meerdaagse tochten. Een van de populairste wandelroutes in Circo de Gredos is de tocht naar het gletsjermeer Laguna Grande, dat op de bodem van het keteldal ligt. Startpunt van deze wandeling is Plataforma de Gredos aan de noordzijde van de Sierra de Gredos, vlak bij Hoyos de Espino. Reken op ongeveer 5 uur voor de 12 km lange tocht met een hoogteverschil van 800 meter. De route is goed bewegwijzerd. Dit in tegenstelling tot de rest van Gredos waar minder gemarkeerde paden zijn en oriëntatie lastig kan zijn. De laatste jaren wordt er hard aan gewerkt om het aantal gemarkeerde paden in de Gredos uit te breiden.

Houd er rekening mee dat het weer zeer snel kan omslaan. Vooral bij mist is een tocht naar hogere delen van het gebergte beslist af te raden.

Laguna Grande is het grootste kaarmeer van de Gredos.

De laatste jaren wordt er hard aan gewerkt om het aantal gemarkeerde paden in de Gredos uit te breiden.

De steenbokkenpopulatie in de Gredos is behoorlijk talrijk. Met een beetje geluk kan je de dieren van vrij dichtbij aanschouwen.

“Grote kans dat je onderweg een steenbok tegenkomt.“

LIFT Magazine 15

SPOTGUIDE – SIERRA DE GREDOS

Refugio Elola is prachtig gelegen aan de oever van het gletsjermeer Laguna Grande.

Langs de gletsjermeren leeft de Almanzor-vuursalamander.

SPANJE

Madrid Vanuit Refugio Elola, gelegen aan het oever van Laguna Grande, kun je diverse wandeltochten ondernemen. Borden geven de richting aan naar de Portilla de los Machos (1,5 uur), de Portilla Bermeja (2 uur), de Gargantón (1 uur), de Venteadero (2 uur), de Galana (2 uur) en de piek van Almanzor (2 uur). Vanuit de hut is het ook mogelijk de tocht voort te zetten naar de Cinco Lagunas en vandaaruit via de Garganta del Pinar af te dalen naar Navalperal de Tormes (6 tot 8 uur). Deze tocht is niet gemakkelijk en alleen voor ervaren bergwandelaars.

Ook aan de zuidkant liggen diverse goed gemarkeerde wandelroutes.

Aanrader is de beklimming van La Mira (2348 m). Deze indrukwekkende klim (3 tot 4 uur) voert vanuit Nogal Barranco langs de beroemde 16 LIFT Magazine

granieten klimrotsen Los Galayos.

Vanaf de natuurstenen uitkijktoren loop je terug langs dezelfde weg (2,5 uur) of via Puerto de Peon (5 uur).

Of wat dacht je van een wandeling over een oude Romeinse weg naar Col Puerto del Pico (1395 m)?

Gloednieuw is het langeafstand pad GR 180 van San Martin de Valdeiglecias naar Madrigal de la Vera.

Behalve uitdagende wandelroutes in het hooggebergte zijn er beneden in het dal ook meer ontspannen wandelingen te maken. Bijvoorbeeld route Los Pescadores (4 tot 5 uur) vanuit Arenas de San Pedro. Dit is bijna een soort junglewandeling, waarbij je het bergriviertje Arenal volgt. Onderweg kun je het zweet van je afspoelen in een van de verfrissende natuurzwembaden, die kenmerkend zijn voor de regio.

Sierra de gredos

Canarische Eilanden

VAKANTIE INFO Sierra de Gredos is grofweg gelegen in de driehoek AvilaMadrid-Toledo. Vanaf Utrecht is het zo’n 1800 km rijden naar Ávila.

In het berggebied liggen kleine dorpjes, die via smalle en verkeersarme asfaltweggetjes met elkaar zijn verbonden.

Dwars over de Sierra de Gredos loopt de 502, de enige weg van noord naar zuid. De weg gaat van Arenas de San Pedro naar Ávila, via de Puerto del Pico-pas (1352m), een prachtige route.

Je kunt het gehele jaar terecht in de Gredos, maar de mooiste wandelmaanden zijn van april tot en met oktober.

Van november tot mei-juni zijn de toppen van de Sierra de Gredos bedekt met sneeuw. ‘s Winters wordt er veel getourskied en gewandeld op sneeuwschoenen. spain.info/nl/disfruta

SPOTGUIDE – SIERRA DE GREDOS

LIFT Magazine 17

18 LIFT Magazine

Evelina Kremsdorf

AFDALEN IN DE THRIHNUKAGIGUR VULKAAN

NAAR HET BINNENSTE VAN DE AARDE

THRIHNUKAGIGUR VULKAAN – IJSLAND

Jules Verne schreef ooit het boek Reis naar het middelpunt der aarde. De hoofdrolspelers starten hun avontuurlijke reis door een slapende vulkaan in IJsland binnen te gaan. Dit is nu geen sciencefiction meer. Op IJsland is het mogelijk af te dalen in een vulkaan, waar je met je eigen ogen de binnenkant van de aarde kunt bekijken.

IJsland is een geologische hotspot. Het land is een van de meest actieve vulkaanregio’s in de wereld, met gemiddeld om de vier jaar een eruptie. Iedereen kan zich nog wel de uitbarsting van de Eyjafjallajökull vulkaan in 2010 herinneren, toen de aswolk dagenlang het vliegverkeer lam legde. IJsland ligt midden op de Midden-Atlantische rug, een scheidingsgebied van een aantal tektonische platen. Doordat deze platen langzaam uit elkaar drijven, zo’n 2 centimeter per jaar, krijgt het onderliggende magma de kans naar de oppervlakte te komen en daar de ontstane scheuren op te vullen.

GIGANTISCH GEWELF Op slechts twintig kilometer van de hoofdstad Reykjavik ligt de slapende vulkaan Thrihnukagigur. Deze onuitspreekbare naam laat zich het beste vertalen als ‘Drie Pieken Krater’. Een van deze drie pieken heeft een smalle cilindrische vorm en steekt circa 35 meter uit boven zijn omgeving. Op de top van deze kegel is een trechtervormige opening van 4 bij 4 meter. Nadat je 120 meter bent afgedaald, sta je op de bodem van een gigantisch flesvormig gewelf van 50 bij 70 meter.

K. Maack

Vilhelm Gunnarsson

THRIHNUKAGIGUR VULKAAN – IJSLAND

VLOEIBAAR GESTEENTE De magmakamer wordt vaak gezien als het hart van de vulkaan. Hier ligt het vloeibare gesteente te wachten totdat het via een vulkaanuitbarsting zijn weg vind naar de oppervlakte. De Thrihnukagigur vormt hierop een zeldzame uitzondering omdat het magma uit de kamer is verdwenen. Men vermoed dat de magma is gestold of simpelweg in de diepte van de aarde is verdwenen. De laatste eruptie van de Thrihnukagigur was 4000 jaar geleden en er zijn geen indicaties dat de vulkaan in de toekomst zal gaan uitbarsten. Dit bracht grotonderzoeker Árni Stefánsson in 2004 op het idee om de grot open te stellen voor publiek.

SENSATIONELE TOUR Door middel van een tunnel wil men de magmakamer in de toekomst toegankelijk maken. De bouw hiervan zal in 2014 beginnen en moet een jaar later zijn afgerond.

Maar ook nu al kun je het binnenste van de Thrihnukagigur vulkaan bezichtigen. Door middel van een open kabellift daal je 120 meter naar beneden. Dat is natuurlijk veel spectaculairder dan een tunnel. Dus grijp nog deze zomer je kans. De natuurlijke attractie ligt op 30 minuten rijden van de hoofdstad Reykjavik. Om de kraterwand van de Thrihnukagigur te bereiken, moet er eerst nog drie kwartier over een lavaveld gewandeld worden. Vervolgens breng je een uur onder de grond door. Een team van ervaren bergbeklimmers begeleidt de sensationele tour. insidethevolcano.com

0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 110 120 130 140 150 160 170 180 190 200

560 550 540 530 520 510 500 490 480 470 460 450 440 430 420 410 400 390 380 370 360 Deph in meters

Height above sea level in meters

Vorige pagina Behalve de enorme omvang van de magmakamer, is het vooral de variëteit aan kleuren die indruk maakt.

Groot: Via de nauwe opening in de krater, kom je in de enorme magmakamer met de afmetingen van drie basketbalvelden.

Deze pagina Klein: Door middel van een open kabellift daal je 120 meter af naar de bodem van de magmakamer. De afdaling duurt ongeveer 8 minuten. In 2015 zal er een tunnel gerealiseerd zijn.

Illustratie: De bodem van de magmakamer ligt op 120 meter. Uitlopers van de grot bereiken een diepte van 200 m.

LIFT Magazine 19

THRIHNUKAGIGUR VULKAAN – IJSLAND

5 VULKANEN DIE JE GEZIEN MOET HEBBEN

Foto: Macpac

De aarde telt ruim 1500 actieve vulkanen. Het zijn stuk voor stuk levende landschappen en gevaarlijk mooie reisbestemmingen.

De Nieuw-Zeelandse vulkanoloog Geoff Mackley staat hier slechts 27 meter boven de kokende lava van de Ambryn vulkaan.

Alleen met behulp van een speciaal pak kon Mackley de enorme hitte van 1100 °C weerstaan. Tot dusver was het nog nooit iemand gelukt zo dichtbij te komen. De Ambryn vulkaan op het eiland Vanuatu, is een van de meest actieve vulkanen ter wereld.

1. Ol Doinyo Lengai, Tanzania In plaats van rook en vuur spuwt deze vulkaan ‘soda’ uit. De olieachtige lava bestaat uit as en carbonatiet, een gesteente dat bij aanraking met water verandert in een sneeuwwit poeder (soda), waardoor het lijkt of de top bedekt is met sneeuw.

De klim naar de kraterrand duurt zes uur. De ligging van de Lengai is uniek: ingeklemd tussen de Serengeti en de Kilimanjaro.

2. Cumbre Vieja, La Palma (Canarische Eilanden) De Cumbre Vieja is een vulkaan die op het eerste gezicht vredig ligt te slapen. Wetenschappers hebben echter berekend dat deze vulkaan bij een volgende uitbarsting een natuurramp van ongekende omvang zal veroorzaken. Tot het zover is moet je er maar van genieten, want op het eiland loopt de prachtige wandelroute Ruta de los Volcanes, die langs zeven vulkanen voert.

3. Mount St. Helens, Verenigde Staten

4. Cotopaxi, Ecuador De Cotopaxi is een van de meest beklommen bergen van Ecuador.

Vanuit de op 4800 meter hoogte gelegen refugio begin je 's nachts aan de klim naar de top, vanwaar je de 800 meter brede krater in kijkt en uitzicht hebt over omliggende toppen en vulkanen. Voor de afdaling kun je op 4500 meter hoogte op de mountainbike stappen, voor een 39 kilometer lange downhill door het Cotopaxi Nacional Parque.

5. Stromboli, Italië Voor een echte vulkaanbeleving hoef je niet ver te reizen. De Stromboli heeft niet alleen de perfecte koon, maar is tevens de meest actieve vulkaan ter wereld.

Meerdere keren per uur zijn uitbarstingen van lava, as en rook waar te nemen. Sluit je aan bij een groep en wandel onder begeleiding van een vulkanoloog over de ashellingen van de vulkaan.

De Russische Valery Rozov maakte al meer dan 9000 BASE jumps en parachutesprongen. Hier springt hij met zijn wingsuit vanuit een helikopter in de actieve Mutnovsky vulkaan op het Russische schiereiland Kamchatka. Nadat hij de krater was binnengevlogen opende hij zijn parachute, waarna hij veilig landde op het laagje ijs bovenop de pruttelende poel lava.

20 LIFT Magazine

Foto: Stromboli

Foto: RedBull

Op 18 mei 1980 werd de top van deze 2900 meter hoge vulkaan volledig weggeslagen en was

daarmee in een klap vierhonderd meter lager. De supersonische ‘stenenwind’ die daarop volgde deed 600 km2 aan bomen als luciferhoutjes breken Tot op de dag van vandaag kan het gebied, waar alle bomen bijna horizontaal staan, nog worden bezocht.

LIFT Magazine 21

WADLOPEN – NEDERLAND

VLIELAND

TEXEL

22 LIFT Magazine

WADLOPEN – NEDERLAND

Tekst en fotografie: Tom van der Leij

N E L E D WAN EN N E L I E Z OVER HET WAD SCHIERMONNIKOOG

BORKUM

NES

TERSCHELLING

Wadlopen is een unieke belevenis die iedere Nederlander eens in zijn leven gedaan moet hebben. Nog mooier is het, je wadwandeling te combineren met zeiltocht op een historische klipper.

Aaah, neeeee, ooooh, hiiiiii! Oerkreten klinken op uit het groepje dat hun eerste passen op, of liever gezegd, in het wad maken. Tegen beter weten in proberen de onervaren lopers hun gympen schoon te houden. Na een paar meter zakt Rian tot boven haar knie in het slik. Ze valt bijna om.

Gids Lammert schiet te hulp en strekt zijn lange houten stok uit waaraan ze houvast vindt. Dan doemen er paaltjes op die helemaal onder de zeepokken en wier zitten. Ook hier is het even oppassen niet vast te komen zitten in de diepe modder. “Die zachte modder vind je vooral aan de kust, verderop het wad wordt het langzaamaan zand en loopt het makkelijker,” legt de lange dunne gids uit. Zijn witte lange haren wapperen fier in de wind.

LIFT Magazine 23

WADLOPEN – NEDERLAND

We steken een paar geulen door en lopen soms tot boven ons middel door het zeewater.”

Deze pagina Groot: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Staand: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Liggend: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften 24 LIFT Magazine

Elk jaar organiseer ik een wadlooptocht voor mijn vrienden. Naast een vaste groep gaat er ook een deel mee die nog nooit heeft wadgelopen. Ik schat van te voren een beetje in wie het aankan en leuk zal vinden. Mijn favoriete tocht is die naar de mooiste plek van ons land, Schiermonnikoog. Echter de tocht kan vies tegenvallen, een slijtageslag die zes tot zeven uur duurt. Een aantal maal heb ik de ingekorte tocht gedaan, dan pak je een boot en laat je je droppen op de permanente zandplaat Brakzand. Daar vandaan loop je verder.

PIEREN, KRABBEN, KOKKELS EN MOSSELS Wij zijn begonnen aan de meest populaire tocht, die naar Ameland. Het wordt eb op het wad.

We houden even halt op een iets hoger gelegen drooggevallen plek. Een half uur geleden zijn we evenals verschillende andere groepen naast het veer van Holwerd het wad opgelopen. Toen was er nog weinig wad te zien. Een wadlooptocht begint circa twee en een half uur voor laagwater.

Nu stroomt het zeewater via allerlei stroompjes en geulen weg richting Noordzee en valt het wad meter voor meter droog. Een fascinerend gezicht.

WADLOPEN – NEDERLAND

“Dit is de enige plek in Nederland waar je 360 º om je heen kunt kijken en geen horizonvervuiling ziet.”

Deze pagina Groot: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften

Gids Lammert wijst op alle gaatjes in de ondergrond; “Pieren”, verklaart hij. Het zijn er duizenden, miljoenen, miljarden. Er vliegen een aantal vogels over. “Die witzwarte zijn de eidereendmannetjes.

Het waddengebied is een van de belangrijkste natuurgebieden van Europa. Veel trekvogels strijken hier neer om zich om op weg naar het hoge noorden of het warme zuiden vol te eten aan pieren, krabben, kokkels en mossels.”

We steken een paar geulen door en lopen soms tot boven ons middel door het zeewater. Bij een volgende pauzeplek laat Lammert zien hoe je een mannetjes- van een vrouwtjeskrab kan onderscheiden en wijst naar de onderzijde van het diertje waar het vrouwtje haar eieren houdt. We lopen over schelpenbanken vol Japanse Oesters; “prima te eten hoor, maar ze zien er niet zo mooi uit, vandaar dat de gemiddelde Nederlander er zijn neus voor ophaalt”, weet gids Lammert te vertellen. Na nog eens een uur lopen nuttigen we staand onze lunch; het wad kan dan wel drooggevallen zijn, dat betekent niet dat je kan zitten. Er ligt nog altijd een dun laagje water op.

TOTALE RUST Sinds het begin van de tocht zijn de eilanden vaagjes aan de horizon te ontwaren. Links Terschelling, rechts Schier en voor ons Ameland.

We zigzaggen ons een weg over het wad om niet bij al te diepe geulen aan te komen. Er wordt gelachen en volop gepraat, maar ook genoten van de stilte, de totale rust die hier midden op het wad heerst. “Dit is zo speciaal, de enige plek in Nederland waar je 360 graden om je heen kunt kijken en geen horizonvervuiling ziet” zegt Mette die tot de vast groep wadlopers hoort. Niet voor niets is sinds een paar jaar het waddengebied uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed.

Land doemt op. Een van de mooiste dingen aan wadlopen is het aan land komen. Het heeft iets magisch, iets puurs, vooral als je aan de oostpunt van Ameland aankomt. Het Oerd, zo heet deze ruige natuurplek. De laatste meters zijn weer van dikke slib en dan is er helmgras onder onze voeten. Een aantal ploft neer, maar Lammert adviseert het eiland eerst over te steken, het stuk land is smal hier, en dan een duik in de Noordzee te nemen. Schoenen worden schoongespoeld,

Staand: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften

Liggend: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften

sommigen zijn nagenoeg uitgeput en stappen dankbaar in de huifkar die komt voorrijden.

Op het eiland volgt een weekend van fietsen, zwemmen, barbecueën op het strand, kokkels zoeken, oesters eten en uitgaan. Op zondagmiddag pakt een aantal de veerpont terug naar het vasteland. Dat kan avontuurlijker dacht schipper Tsjerk, eigenaar van de honderdjaar oude Klipper Willem Jacob. Sinds twee jaar kun je al eilandhoppend van begin juli tot eind augustus op gezette data de vijf bewoonde eilanden afgaan. De dienstregeling wordt verzorgd door de historische zeilklippers Avontuur en Willem Jacob. De Avontuur vaart van Amsterdam via Enkhuizen en Texel naar Terschelling en terug. De Willem Jacob vaart tussen de oostelijke eilanden Schiermonnikoog, Ameland, Terschelling en Vlieland. Als je wilt kun je dus alle Waddeneilanden aandoen met deze twee boten. Je kunt je eigen reis bepalen en op en af stappen waar je maar wilt. Het merendeel van mijn groep heeft een plaatsje gereserveerd op de Willem Jacob.

LIFT Magazine 25

WADLOPEN – NEDERLAND

LAW-GIDS STREEKPAD 4 WADDENWANDELEN WaddenWandelen is een nieuw wandelnetwerk op de Waddeneilanden en de Waddenkust op de vaste wal.

Streekpad WaddenWandelen laat de eilanden in ruim 300km aan routes (inclusief drie complete dagroutes op Texel) in al hun variatie zien.

Uitgever: Wandelnet ISBN: 9789071068874 Prijs: € 16,90

Deze pagina Groot: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Staand: Bijschriften Bijschriften Bijschriften

26 LIFT Magazine

Liggend: Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften Volgende pagina Bijschriften Bijschriften Bijschriften Bijschriften

“De mix van alcohol, zoute zeelucht en het kabbelende water deint ons al snel in slaap.”

WADLOPEN – NEDERLAND

VAKANTIE INFO Wadlopen De makkelijkste en populairste wandeling voert in vier uur naar Ameland.

Een gids is verplicht. Je kunt een privégids inhuren als je niet met honderd man tegelijk wilt lopen.

Vanwege de lange dagen, is lopen in de vroege zomer aan te raden. In het najaar is het zeewater beter op temperatuur. Bij onweer wordt er niet gelopen. Het zomerwadloopseizoen duurt van 15 april tot en met 31 oktober. Prijzen liggen rond € 25 voor een oversteek naar Ameland. Ik boek altijd mijn tochten bij de ervaren wadloopgids Lammert Kwant: wadgids.nl Winterwadlopen Eens in de tien jaar, als het echte een strenge winter is en de Waddenzee gedeeltelijk dichtvriest kun je gaan wadlopen op het

TIENTALLEN ZEEHONDEN In het haventje van Ameland, ligt het houten schip te wachten om uit te varen. Na de eerste kennismaking met schipper Tsjerk, matroos Henk en kok Ada geeft de schipper uitleg over het hoe en wat.

De schipper verduidelijkt: “Je mag meehelpen, graag zelfs, maar niets hoeft.” De Eilandhopper Willem Jacob zeilt vandaag van Ameland naar Terschelling. Het blijkt hoppen met een extraatje.

Want naast een overnachting op het wad, is het vannacht ook nog eens volle maan. “Wie wil er even meehelpen met de Fritz?” roept Henk. Zonder ook maar te weten waar de naam voor staat, gaan spontaan drie handen omhoog. “Fritz dem Finger Fresser,” verduidelijkt Henk en wijst op de lier. “Oppassen met je vingers dus!” Een ogenblik later staan Dirk en Remco aan het wiel van Fritz te draaien. Het grote zeil wordt gehesen.

Binnen mum van tijd hangen ook Rian en Mette in de touwen om de fok te hijsen. De Willem Jacob zeilt over het door de zee herveroverde wad. Het houten schip wordt nagekeken door enkele tientallen zeehonden, zowel de grijze als de gewone die op een zandplaat liggen te zonnen. Waar we

ijs. Met stok, kaplaarzen en dikke kleding. Een bizarre ervaring.

Wadloopuitrusting Het meest belangrijke is je schoeisel. Surfschoentjes zijn het best, hoge All Stars/Palladiums kunnen ook, vooral geen laarzen of blote voeten in verband met de kokkelbanken. Voor de rest horen zonnebrand, pet, water, eten, winden regenjack, warme bovenkleding, extra paar schoenen/slippers en je hele bagage voor de rest van de trip tot je uitrusting. Zie ook wadgids.nl Eilandhoppen In het zomerseizoen zijn er verschillende bootverbindingen tussen de waddeneilanden. De charme van de Eilandhopper is dat het een zeilende dienstregeling van en naar de Waddeneilanden en/of Amsterdam aanbiedt.

In samenwerking met budgetonderkomenketen

eerst nog een aantal schepen tegenkwamen is het na een uurtje zeilen nagenoeg leeg. De wind is aangetrokken en de klipper hangt schuin op de schuimende golven, het zware zijzwaard in het water. Er wordt aan alle kanten geholpen.

“Dit is zeilen op de Waddenzee zoals het bedoelt is,” schreeuwt Remco boven het windgeraas uit.

Tsjerk bestudeert de kaart en raadpleegt de sonar.

Als het donker is gaan we voor anker en wordt er uitgebreid gedineerd. Een fles rode wijn gaat open, en nog eentje. De mix van alcohol, zoute zeelucht en het kabbelende water deint ons al snel in slaap.

OPKOMEND TIJ Triiiiinnggg klinkt het om vier uur ’s nachts. Het is voor de rest muisstil. Het geluid van kabbelend water is verdwenen. Opstaan en het dek op. In het heldere maanlicht wordt duidelijk dat de platbodem op een zandplaat ligt. Het is eb en de klipper Willem Jacob is drooggevallen.

Uit de verte klinken slechts geluiden van opgeschrikte vogels. De wind is gaan liggen. “Wat een natuurschoon,” verzucht Rian. “Al deze ruimte om je heen, dat ken ik in de Randstad niet.”

Stayokay zijn er Waddenhopavonturen samengesteld, een meerdaags arrangement naar twee of drie eilanden.

Het is elke week mogelijk om over te stappen van het ene schip naar het andere.

De overstap valt wekelijks op maandag. Beide schepen overnachten zondag- en maandagavond in de haven van West-Terschelling.

De zeilperiode duurt van begin juli tot en met eind augustus, check voor afvaarten en prijzen: www.eilandhopper.nl, avontuur.nl, willemjacob.nl Accommodatie Wil je overnachten je op Schiermonnikoog, logeer dan in het historisch hotel Van der Werff: vergane glorie met een gouden randje: € 60 pppn incl ontbijt. hotelvanderwerff.nl.

Een paar uur later en na het uitgebreide ontbijt is het tijd om het anker te lichten. De platbodem drijft alweer door het opkomende tij. Gelukkig staat er genoeg wind om te zeilen, “Anders hadden we op de motor moeten varen”, verduidelijkt Tsjerk.

Sommige gasten helpen mee, andere liggen een boekje te lezen op het dek. “Het is een sociaal gebeuren, want zeilen doe je samen,” roept de fanatieke Mette wanneer ze wederom in een bundel touwen is geklommen. Zo hangt er al snel een aardige groepsdynamiek. De Willen Jacob zeilt al zigzaggend over het ondergelopen wad. “Klaar om te wendeeeuuhhh?” schreeuwt Henk telkens over het dek als de klipper overstag gaat. De passagiers handelen stuk voor stuk als volleerde zeilers.

Als de Brandaris, de vuurtoren van Terschelling in zicht komt, neemt de bedrijvigheid op het water toe. Kleine en grote zeilschepen varen langs zij.

Iedereen zwaait naar elkaar. Bij aankomst in de haven van Terschelling worden, emailadressen uitgewisseld, de fietsen van boord gehesen en hopt iedereen op zijn of haar eigen manier weer verder.

Wij besluiten als groep om lekker op de boot te blijven en nog een stukje verder te varen.

LIFT Magazine 27

150 JAAR ZWITSERSE ALPEN CLUB

ZWITSERSE

BERGHUTTEN

IN

DE

SCHIJNWERPERS Cabane du Mont Rose (2795 m) met op de achtergrond de Matterhorn.

Foto’s: Céline Hofstetter Tekst: Timo de Boer

In 2013 viert de Zwitserse Alpen Club (SAC) zijn 150-jarig bestaan. De SAC bezit en exploiteert meer dan 150 berghutten.

Naar aanleiding van dit jubileum zet lichtkunstenaar Gerry Hofstetter tussen april en oktober 26 berghutten in de schijnwerpers.

Gerry Hofstetter (1962) schildert.

Niet met verf, maar met licht. De Zwitser tovert door middel van lichtprojecties wereldwijd landschappen, bergen, monumenten en gebouwen om tot tijdelijke kunstwerken. Sinds de ex-bankier en helikopterpiloot in 1999 als lichtkunstenaar begon,

heeft Hofstetter wereldwijd de meest bijzondere landschappen en bouwwerken verlicht. Met zijn spraakmakende projecties probeert hij eveneens aandacht te vragen voor (lokale) milieuproblematiek.

Zoals in dit geval bijvoorbeeld de kwetsbare omgeving waarin de berghutten staan. Daarom probeert hij de 26 berghutten die hij wil verlichten, uitsluitend te voet of per ski te bereiken. Zijn ‘toverlantaarn’ en de rest van zijn apparatuur draagt hij mee in een rugzak of sleept hij in een slee achter zich aan. Aan het einde van het project knipt hij simpelweg het licht van zijn projector uit. Niets blijft achter. Alleen de herinnering.

Cabane du Mont Fort (2457 m) in Verbier.

150 JAAR ZWITSERSE ALPEN CLUB In vroegere tijden vermeed men de hoge toppen van de Alpen angstvallig. Er zouden draken en demonen leven die ’s winters lawines veroorzaakten. Wie dapper en nieuwsgierig genoeg was om toch de bergen in te trekken en bij terugkomst duivelse verhalen verspreidde, verdween in Zwitserland tot de veertiende eeuw achter de tralies. Tot de achttiende eeuw werden slechts makkelijk toegankelijke bergtoppen beklommen. Pas na 1730 begon men zich in Europa serieus voor de � Chamanna Coaz (2610 m) in de Bernina bergketen.

28 LIFT Magazine

Alpen te interesseren. Kunstenaars vereeuwigden de schoonheid van het berglandschap in gedichten of op het witte doek. In hun spoor volgden wetenschappers, geestelijken en uiteindelijk toeristen die steeds verder de onbekende bergwereld introkken.

In 1786 werd de hoogste berg van West-Europa voor het eerst beklommen. De beklimming luidde het tijdperk van het alpinisme in, waarin de hoogste toppen van de Alpen werden veroverd. De strijd werd vooral geleverd in Frankrijk en Zwitserland. Het waren echter niet de Zwitsers maar de Britten, die de vlag van The Union Jack op de ene na de andere berg plantten, als bewijs van de eerste beklimming. Het lijkt nogal tegenstrijdig dat juist deze eilandbewoners, met slechts een paar heuvels boven de duizend meter, de voortrekkers waren van het alpinisme. Engeland was in de negentiende eeuw een voortvarend land.

De Industriële Revolutie zorgde ervoor dat steeds meer mensen geld en vrije tijd kregen om te gaan reizen, en de Zwitserse Alpen werden de speeltuin van Britse avonturiers. Tussen 1854 en 1865, ‘de gouden eeuw van het alpinisme’, beklommen de Britten 31 van de 39 meest belangrijke en bekende Zwitserse toppen. Bijgestaan door Zwitserse gidsen overigens.

De Britten waren de eersten In 1857 waren het de Britten die de eerste vereniging voor bergbeklimmers oprichtten. Het idee om een alpenclub op te richten kwam van Williams Mathews. In die tijd waren zogenaamde dining clubs rond een bepaald gespreksthema erg populair onder de gentlemen in Engeland. Mathews stelde voor eens per jaar in Londen bijeen te komen om informatie over de bergen uit te wisselen. Het plan kreeg vorm toen Mathews er samen met drie klimmaten als eerste in slaagde de Finsteraarhorn te beklimmen. De berg is met 4273 meter de hoogste van het Berner Obereland en tevens de meest indrukwekkende. Mede dankzij dit succes werd op 22 december 1857 The Alpine Club opgericht in het Ashley’s Hotel Convent Garden. Het gezelschap telde bij aanvang elf leden.

De Zwitsers waren enigszins geïrriteerd dat de Britten de eersten met een alpenclub waren. Maar de Zwitsers benaderden de bergen anders dan de Britten. Bergbeklimmen voor de leden van The Alpine Club was vooral een recreatief tijdverdrijf. De geestelijken in het bijzonder vonden het avontuur in de Alpen een verrijking van hun leven. De Zwitsers zagen de bergen juist als studieobject. Veel leden van de Zwitserse Alpen Club (SAC), die in 1863 werd opgericht, waren academici.

150 jaar na de oprichting van de SAC beheert de alpenclub 152 berghutten, levert een bijdrage aan de bescherming van natuur en milieu, is paraat met reddingsstations en probeert ook de jeugd te stimuleren actief de bergen in te gaan via het project ‘gezinsvriendelijke’ hutten. Het Alpine Museum in Bern belicht het jubileum met de tentoonstelling ‘Helvetia Club’. Te zien tot en met 15 september. sac.ch/150jahre alpinesmuseum.ch

LIFT Magazine 29

FOTOSTORY – ALPE ADRIA TRAIL

IN SLOW MOTION DOOR SLOVENIË 30 LIFT Magazine

TREKKING FOTOSTORY – ALPE – MONTE ROSA, ADRIA ITALIË TRAIL

Groot: Brug over het turquoise gekleurde water van de Soča.

De bron van de rivier ontspringt in de Julische Alpen en mondt in Italië uit in de Adriatische Zee. Een groot deel van de AAT volg je de loop van de Soa. Klein: Wie aan de voet van de hoogste berg van Oostenrijk deze bordjes begint te volgen, komt na 43 dagen flink doorstappen vanzelf uit bij de Adriatische Zee.

ALPE ADRIA TRAIL De Alpe Adria Trail (AAT) verbindt de Alpen met de Adriatische Zee. Het is een gevarieerde wandeling door drie landen en drie culturen.

In het vorige nummer van LIFT Magazine (#3 2013) maakte je al kennis met het Oostenrijkse deel van dit langeafstandswandelpad.

Dit keer wandelen we buurland Slovenië binnen. En dat doen we in slow motion. Want deze verborgen parel van de Alpen is veel te mooi om snel doorheen te lopen.

LIFT Magazine 31

FOTOSTORY – ALPE ADRIA TRAIL

Klein: Onderweg naar het Triglav National Park leidt de AAT je over de hoogste bergpas van Slovenië, de Vrši.

Groot: Aan de zuidzijde van de Vršič staat een Russische kapel. De kapel werd opgericht ter nagedachtenis aan honderden Russische krijgsgevangenen uit de Eerste Wereldoorlog die omkwamen bij de aanleg van de weg naar de bergpas.

32 LIFT Magazine

TREKKING FOTOSTORY – ALPE – MONTE ROSA, ADRIA ITALIË TRAIL

Slovenië in slow motion. Het land heeft wat betreft natuur en cultuur vele bezienswaardigheden, waar je niet aan voorbij moet racen.

Klein: In Goriška Brda, in het zuiden van Slovenië, maken de ruige bergen plaats voor glooiende heuvels en wandel je tussen de wijngaarden.

LIFT Magazine 33

Foto: Revital/Kaerenten Werbung

FOTOSTORY – ALPE ADRIA TRAIL

Klein: Van de gletsjers naar zee. De Alpe Adria Trail start onderaan de voet van de hoogste berg van Oostenrijk en eindigt aan de Adriatische Zee.

Foto: Franz Gerdl/Kaerenten Werbung

Groot: De Alpe Adria Trail voert door drie landen. Onderweg proef je letterlijk de verschillende culturen.

34 LIFT Magazine

Foto: Gerlitze Himmelsleiter

TREKKING FOTOSTORY – ALPE – MONTE ROSA, ADRIA ITALIË TRAIL

Bergen en zee, een ideale combi voor een vakantie. Tussen de Oostenrijke Alpen en de Adriatische Zee ligt echter een afstand van bijna 700 kilometer. Voor wie van wandelen houdt, is dat allerminst een probleem. De grensoverschrijdende Alpe Adria Trail start aan de voet van de hoogste berg van Oostenrijk en voert via Slovenië naar Muggia aan de Adriatische kust in Italië.

Nadat je grens met Oostenrijk bent overgestoken kom je in het verrassend groene en gastvrije Slovenië.

De Alpe Adria Trail voert over de hoogste bergpas van Slovenië, de Vršič, waarna je in het Triglav National Park terecht komt. Hier, in het hart van de Julische Alpen, heb je grote kans om wild te zien zoals steenbokken, gemzen, herten en steenarenden. Dit is ook de plek waar de bron ligt van de Soča. Net als de Alpe Adria Trail, mondt deze turquoise gekleurde rivier uiteindelijk uit in de Adriatische Zee. Met zijn watervallen, grotten en weelderige begroeiing is de Soča vallei een soort Tuin

Groot: Sitting on top of the world. Uitzicht op Ossiacher See vanaf de Gerlitzen (1909 m) in het Oostenrijkse Karinthië.

Klein: Na 700 km is het eindpunt van de Alpe Adria Trail bereikt: Muggia.

van Eden. Neem de tijd om hier je wandeltocht te onderbreken om te gaan raften of voor het maken van een verfrissende canyoningtour.

Hoe verder je naar het zuiden komt, des te vlakker en lieflijker het landschap wordt.

De steile rotswanden van de Alpen liggen dan inmiddels achter je.

Het landschap en de mensen krijg een mediterraan tintje. In de regio Goriška Brda, in het uiterste westen van Slovenië, wordt al honderden jaar wijn verbouwd die ver buiten de landsgrenzen wordt gedronken.

Italië is dan niet meer ver weg. Maar voordat je Slovenië voorgoed verlaat, slingert de Trail nog herhaaldelijk heen en weer tussen beide landen.

Voor wie geen tijd of zin heeft om de hele Alpe Alpdra Trail te lopen, bestaat er een interessant alternatief: een 123 km lange rondwandeling waarbij je in zes dagen door Oostenrijk, Italië en Slovenië loopt. alpe-adria-trail.com LIFT Magazine 35

OUT OF THE BOX

RACE NAAR DE TOP

DE SNELSTE BERGSPORTER OP AARDE Tekst: Timo de Boer

Kilian Jornet Burgada is de snelste trail runner ter wereld. Deze Catalaan loopt hardloopwedstrijden door de bergen van 200 km langer, waarbij de concurrentie ver achter zich laat. Voor de komende drie jaar heeft de pas 25-jarige bergsporter zich ten doel gesteld de hoogste toppen op aarde in een recordtijd te beklimmen.

‘Speedy Kili’ maakt op zijn twintigste faam door de Ultra Trail de Mont Blanc te winnen. Hij voltooide de 166 km lange ultra marathon, waarbij ook 9600 m geklommen moet worden, in nog geen

36 LIFT Magazine

21 uur. Hikers doen gemiddeld 14 dagen over deze trektocht rondom de hoogste berg van de Alpen. De beroemde GR20 op Corsica raffelde Kilian in slechts 33 uur af. Normaal gesproken ben je twee weken onderweg voor deze 150 km lange trektocht. Ook rende deze berggeit in 8 dagen de Pyreneeën over, waarbij hij in totaal een afstand van 840 km aflegde. Op de Kilimanjaro (Tanzania) en Mount Olympos (Griekenland) bezit hij het snelheidsrecord.

ONVERSLAANBAAR Op ultra marathons, een verzamelterm voor alle hardloopwedstrijden langer dan de marathon, verslaat hij de concurrentie met minimaal één uur verschil. Bijvoorbeeld tijdens de Tahoe Rim Trail in de Amerikaanse Sierra Nevada. Kilian volbracht de 266 km lange trail in 38 uur en 32 minuten. Tijdens zijn race stopte hij twee keer om in totaal 90 minuten op de grond te slapen. Bovendien miste de renner ‘s nachts een afslag, waardoor hij nog 10 km extra liep. Desondanks verbrak hij het bestaande record met meer dan 7 uur tijdsverschil.

Ook op de korte afstand is Kilian onverslaanbaar.

Voor een ‘Vertical Kilometer Race’, waarbij 1000 hoogtemeter afgelegd moet worden, heeft hij slechts 30 minuten nodig.

In de winter hangt de trail runner zijn hardloopschoenen in de wilgen en haalt hij zijn toerski’s uit het vet. In deze sport gaat het erom zo snel mogelijk op ski’s naar boven te lopen en weer naar beneden te skiën. Ook in deze sport is Kilian een fenomeen. Al drie keer werd hij hierin wereldkampioen.

ANATOMISCH WONDER Als training rent hij rustig de Mont Blanc op en neer. Een trip waar bergklimmers normaal gesproken enkele dagen over doen. Kilian staat in 7 uur tijd weer beneden.

Zijn extreme duurvermogen is enigszins te verklaren doordat hij opgeroeide in een berghut in de Spaanse Pyreneeën op 2000 m hoogte.

De bergen zijn zijn thuis. Speedy Kili rent als een steenbok de bergen op en neer. Een enkel heeft nog nooit verzwikt.

OUT OF THE BOX

SNELHEIDSRECORDS SPEEDY KILI Dôme de Neige des Écrins, Frankrijk (4015 m) 2:30:57 uur Kilimanjaro, Tanzania (5892 m, 53 km) 7:14 uur Mount Olympus, Griekenland (2917 m, 45 km) 5:19:45 uur GR 20, Corsica (200 km, 17.000 hm) 32:54 uur

“Speedy Kili rent als een steenbok de bergen op en neer.”

Tahoe Rim Trail, Verenigde Staten (280 km, 14.000 hm) 38:32 uur Trans Pyreneeën (840 km, 42.000 hm ) 8 dagen

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Ook op andere vlakken is Jornet een anatomisch wonder. Hij zweet nagenoeg niet.

Bij gemiddelde temperaturen kan hij 8 uur rennen zonder een slok water. Voor een trainingstochtje met 3000 hoogtemeters is het voor hem niet noodzakelijk vooraf of onderweg te eten of te drinken.

In slechts acht jaar tijd heeft hij meer dan 80 trail run- en toerskiwedstrijden gewonnen, heeft hij 16 titels op zak en een dozijn snelheidsrecords op zijn naam staan. Dus wat moet je als je pas 25 bent en alles hebt gewonnen wat er te winnen valt? Daarom vond Kilian het in 2012 tijd voor een nieuwe uitdaging en lanceerde het project Summits of My Life.

SNELHEIDSRECORD Gedurende vier jaar staan er acht grote uitdagingen op hem te wachten. Op de hoogste en meest indrukwekkende bergen ter wereld wil hij proberen het snelheidsrecord te verbreken. Door de combinatie van trail running en alpinisme creëert hij een nieuwe vorm van bergsport. Een lichtgewicht uitrusting speelt hierbij een cruciale rol.

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel? Naam van artikel?

Gewicht?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Kilian startte zijn project in 2012 met een traverse van de Mont Blanc en zal in 2015 eindigen met een poging om in een recordtijd de Mount Everest op en heen te rennen.

GROTE UITDAGINGEN, GROTE RISICO’S Dat aan deze grote uitdagingen ook grote risico’s verbonden zijn, wordt al snel duidelijk. Bij de eerste Mont Blanc traverse komt Killian’s tochtgenoot Stéphane Brosse om het leven als hij door een

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Naam van artikel?

Gewicht?

Vorige pagina De beklimmingen, zoals hier op de Innominatagraat, doet Kilian Jornet zonder enige beveiliging.

Onder: De uitrusting van Kilian Jornet tijdens de beklimming van de Innominata-graat. Het succes van een snelle beklimming zit ‘m in een zo’n licht mogelijke uitrusting. Voor de 9 uur durende beklimming droeg hij slechts 400 ml water met zich mee.

Deze pagina Boven: Ondanks de enorme snelheden waarmee Kilian Jornet de berg op en neer rent, heeft hij nog nooit een enkel verzwikt.

LIFT Magazine 37

OUT OF THE BOX

SUMMITS OF MY LIFE 8 EXTREME UITDAGINGEN 2012

1

Mont Blanc 1 Traverse van het Mont Blanc massief van oost naar west (ChampexContamines). Deze tocht bestond uit een combinatie van extreem skiën en alpinisme.

Kilian’s vriend en tochtgenoot Stéphane Brosse kwam hierbij om het leven.

2

Mont Blanc 2 Traverse van het Mont Blanc massief van noord naar zuid (CourmayeurChamonix) via de Innominata-graat.

Dit is een van de meest klassieke klimroutes van de Alpen. Kilian volbracht de 42 km lange tocht met 60° steile hellingen en vijfdegraads klimpassages in 8:42:57 uur.

89,5

2013

3

Elbrus De Elbrus is de hoogste berg van de Kaukasus, Rusland én Europa! Kilian wil proberen het snelheidsrecord van Andrzej Bargiel te verbreken. In 2010 bereikte deze Pool de top nadat hij 3:23:27 uur eerder was vertrokken vanuit Azau op 2400 m.

4

Matterhorn De Matterhorn op de grens van Zwitserland en Italië is een van de bekendste bergen ter wereld.

In 1995 rende de Italiaanse mountain runner Bruno Brunod vanuit het Italiaanse Cervinia (2050 m) naar de top en weer terug in 3:14:14 uur. Zal Kilian dit lang staande record weten te verbreken?

5

Mont Blanc In 2013 gaat Kilian opnieuw een uitdaging aan op de hoogste berg van Europa.

Dit keer wil hij vanuit het Franse Chamonix (995 m) naar de top rennen en weer terug. Het huidige record hiervan staat op 5:10:44 uur.

Mount McKinley 5642 m 2014 Mont Blanc 4810 m 2013 Mont Blanc 4810 m 2012, 1+2

Ook tests hebben uitgewezen dat Kilian Jornet een topsporter is. Zijn VO2 max – het maximale zuurstofopnamevermogen – is 89,5 ml/kg/min. De waarde van de VO2 max is een indicatie van iemands fysieke conditie. Voor een gemiddelde man ligt deze waarde rond de 50. Lance Armstrong kwam tot 84.

38 LIFT Magazine

2015

2014

Matterhorn 4478 m 2013

6

Aconcagua De Aconcagua in Argentinië is de hoogste berg op het zuidelijke halfrond. Jaarlijks proberen duizenden mensen de top te bereiken. Om het snelheidsrecord te breken moet Kilian binnen 5:57 uur heen en weer zijn.

7

Mount McKinley Net als de Mount Everest en de Aconcagua behoort Mount McKinley in Alaska tot het rijtje van de Seven Summits, de hoogste toppen van de 7 continenten.

Gemeten vanaf de voet van de berg tot aan de top is het hoogteverschil zelfs groter dan bij de Mount Everest (5500 m/ 3700 m).

Mount Everest 8848 m Aconcagua 2015 6959 m 2014

8

Mount Everest In 1998 klom Kazi Sherpa in 20:24 uur van het basiskamp op en neer naar de top van de hoogste berg op aarde. De Nepalees deed dat helemaal alleen, zonder hulp van andere sherpa’s en zonder gebruik te maken van extra zuurstof.

Als het Kilian lukt dit record te verbreken, is het de ultieme bekroning op zijn project Summits of My Life.

Elbrus 5642 m 2013

sneeuwluifel zakt en 600 meter naar beneden valt.

Betere herinneringen heeft Kilian aan zijn tweede uitdaging: de traverse van de Mont Blanc via de Innominata-graat. Een route waar ervaren bergbeklimmers normaal gesproken drie dagen mee in touw zijn. Kilian’s doel was de tocht tussen het Italiaanse Courmayeur en het Franse Chamonix binnen tien uur te volbrengen. Hij heeft uiteindelijk slechts 8:42:57 uur nodig. Nadat hij de top van de Mont Blanc (4808 m) heeft bereikt, ‘vliegt’ hij in slechts 2:19 uur naar het centrum van Chamonix dat 3800 meter lager ligt.

Wanneer hij zijn uitdagingen van 2013 waar wil maken, is nog onbekend. De weersomstandigheden zullen daarbij leidend zijn.

Van het project zullen in totaal vier films worden gemaakt. De eerste is afgelopen voorjaar verschenen. In A Fine Line neemt Kilian je mee over de besneeuwde toppen van de Alpen. Met onder meer de traverse van de Mont Blanc via de Innominata-graat. summitsofmylife.com

LIFT Magazine 39

AVONTUUR – ECUADOR

40 LIFT Magazine

AVONTUUR – ECUADOR

VOOR EVEN EEN AMAZONEINDIAAN

OP BEZOEK BIJ DE HUAORANI IN ECUADOR

LIFT Magazine 41

AVONTUUR – ECUADOR

Tekst en beeld: Tom van der Leij

In de Amazone leeft negentig procent van ’s werelds onontdekte stammen. Eén van de natuurvolken die pas halverwege de vorige eeuw ontdekt werden, is de Huaorani. In het oosten van Ecuador levert deze stam strijd om hun bijzondere leefgebied te beschermen. Een ecolodge blijkt een effectief wapen tegen de oprukkende ‘beschaving’. LIFT reporter Tom van der Leij ging op bezoek.

Het is zes uur in de ochtend en er hangt nu al een deken van smog over de stad. De drukke ochtendspits van Quito, de op één na hoogst gelegen hoofdstad ter wereld (2850 m), zorgt elke ochtend voor dichtgeslibde rijbanen. Onze chauffeur stelt ons op ons gemak: “Geen stress, jullie hebben een privécharter, die stijgt pas op als iedereen erin zit.”

Onderweg lunchen we in het stadje Baños de Agua Santa, vernoemd naar de verschillende vulkanische warmwaterbronnen die er liggen. Toeristen bezoeken het vanwege haar strategische ligging tussen de Andes en de Amazone. En het is ook een populair centrum voor buitensporten. Zo wordt er volop geraft op een van de rivieren in de omgeving en gehiked in de bergen.

Bij het kleine vliegveldje wordt de Cessna nog even bijgetankt. Tijd om gewogen te worden. De drie passagiers, een Indiase Engelse, een Amerikaanse uit Chicago en een Londenaar gaan één voor één op de weegschaal staan, inclusief hun tassen op de rug. Elke kilo telt.

Na het opstijgen wordt de menselijke bebouwing al snel ingeruild voor ondoordringbare jungle. De piloot stuurt het propellervliegtuigje behendig om enkele wolken heen waarbij de turbulentie voor enige ‘oh’ en ‘ah’ kreten zorgt. Dan duikt plotseling een gat in het oerwoud op. Een smal, kort grasveld dient als landingsbaan waar het vliegtuigje op landt.

WILDEMANNEN Vanuit het woud komen een aantal schaars geklede indianen op ons afstormen. Dit is het gebied van de Huaorani. Een indianenstam die hier al duizenden jaren woont. Hun leider heet Moi. Deze man heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat de leefomgeving van zijn stam nog bestaat.

42 LIFT Magazine

“Vanuit het woud komen een aantal schaars geklede indianen op ons afstormen.”

Toen Moi Vicente Enomenga Mantohue zevenenveertig jaar geleden middenin de jungle geboren werd, had de wereld nog maar tien jaar weet van zijn indianenstam. In 1950 was de dood van vijf Noord-Amerikaanse missionarissen door de Huaorani wereldnieuws. Die wildemannen moesten getemd worden. Zieltjes winnende evangelisten wisten zich uiteindelijk eind jaren vijftig de gemeenschappen binnen te werken. Honderden indianen stierven aan de gevolgen van polio die de evangelisten met zich mee brachten. De eeuwenoude traditie waarbij de vrouw veelal de leider in een dorp was, werd onder hun druk afgeschaft.

De mensen moesten zich westers kleden. De sjamanen die de geneeskrachtige werking van elk plantje in de jungle kenden, werden als kwakzalver weggezet. De evangelisten namen in hun kielzog grote oliemaatschappijen mee. De junglebodem zit immers boordevol met makkelijk winbaar zwart goud.

Zowel de oliemultinationals als de evangelisten vormden (en vormen nog steeds) een grote bedreiging voor het voortbestaan van de Huaoranistam. Twee groepen Huaorani splitsten zich af en trokken dieper de jungle in om zich nooit meer te laten zien.

TREKKINGAVONTUUR – ECUADOR – MONTE ROSA, ITALIË

Vorige pagina Boven: facipis sum et re as arum que dolestium, optatur, omnimos atur?

“Een tropisch regenwoud is geen plek voor een westerling.”

Onder: Facipis sum et re as arum que dolestium, optatur, omnimos atur?

Deze pagina Boven: Id quiasped eturibu saecabore poribus apiciis

Beneden: Voluptiatio corumque nia alignis qui auda nulpa si officto viti que quam

In de jaren tachtig van de vorige eeuw kwam Moi in het verweer tegen de grote dreigementen. Hij wist de afgelegen leden van zijn stam te bereiken en te verenigen. Zo maakten ze een vuist en konden ze ternauwernood een geplande weg, die dwars door hun oerwoud zou lopen, voorkomen.

Dit stuk van de Amazone herbergt een ongekend aantal soorten planten en dieren.

Enomenga is voor zijn doeltreffende inzet al meermalen internationaal onderscheiden. In 2011 ontving hij de Warren Buffet Award van National Geographic voor zijn werk.

Ook deze lodge is verschillende malen onderscheiden vanwege zijn duurzame karakter. De Huaorani bezitten en runnen de lodge. De gastenverblijven staan op palen middenin de jungle. De luxe hutten zijn geheel open met slechts muskietennetten tussen jou en de jungle.

Zo dicht op de evenaar wordt het om vijf uur ’s ochtends licht en treedt om zes uur ’s avonds de duisternis in. De oorverdovende oerwoudgeluiden van overdag worden dan ingeruild voor een even bizarre kakofonie van de nacht. Mijn meegebrachte oordopjes komen goed van pas.

OORVERDOVENDE OERWOUDGELUIDEN Moi neemt ons mee de jungle in. De temperatuur is hier boven de dertig graden, maar wat het vooral heftig maakt is de hoge luchtvochtigheid. Binnen mum van tijd ben je doorweekt. Bij de rivier worden zwemvesten uitgedeeld en een voor een stappen we in de kano, dat niet meer of minder is dan een uitgehakte woudreus.

Een half uur later meren we aan bij de ecolodge.

GEDUCHTE JAGERS De volgende dag gaan we kajakken. Na de zoveelste bocht merk ik dat mijn kajak water maakt.

Binnen mum van tijd staat er een flinke laag in en weet ik nog net de kant te bereiken. Moi draait het vaartuig ondersteboven en laat het water eruit lopen. Met rivierklei dicht hij het gat en kunnen we weer verder. Voor alles heeft Moi een praktische oplossing.

LIFT Magazine 43

AVONTUUR – ECUADOR

ZEVEN AAMBACHT VAN DE HUAORANI ET ET ALIQUIS SEQUO OMNIMPORUMET.

1. JAGEN Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui.

5. VISSEN

2. JUNGEL EHBO

Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui seruptae voloris sitatibus debit.

Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui seruptae voloris sitatibus debit. Ribus doluptati.

“Wonen in deze jungle is een survival of the fittest.”

7. GIF KOKEN Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui.

4. PIJLEN BOUWEN

3. PIJLEN SCHERPEN

Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui seruptae voloris sitatibus debit.

Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui seruptae voloris sitatibus debit.

44 LIFT Magazine

6. MEDICIJNEN Ribus doluptati debit ius expedi ditatquis erro maione doluptas ulparch itiore pa aliqui.

TREKKING – MONTE ROSA, ITALIË

Links: facipis sum et re as arum que dolestium, optatur, omnimos atur? omnimos atur?

COLOMBIA

Rechts: Facipis sum et re as arum que dolestium, optatur, omnimos atur?

Quito ECUADOR

Op een rivierbedding leert Moi ons speerwerpen.

Het lijkt zo makkelijk hoe hij dat doet, maar wij westerlingen hebben grote moeite überhaupt te gooien. Laat staan iets te raken.

Na een paar uur stroomafwaarts peddelen, komen we aan bij de zus van Moi. De Huaorani is een echt natuurvolk met traditionele gebruiken. Moi’s zus laat zien hoe ze vuur maakt. Meer dan een stok, een plankje met een gat erin en wat droge katoen heeft ze niet nodig. Binnen mum van tijd is er vuur. Haar man maakt pijlengif. “Om mee te jagen”, verklaart hij. Want de Huaorani zijn geduchte jagers. Voor grote zoogdieren zoals tapirs en herten gebruiken ze speren. Apen en vogels schieten ze met hun meterslange blaaspijpen. De zwager van Moi demonstreert hoe hij de blaaspijp gebruikt. Hij vlecht een paar lianen samen, bindt ze om zijn voeten en zet zich daarmee af tegen een palmboomstam. Met de zware blaaspijp bungelend aan zijn zij, klimt hij behendig tot wel twintig meter hoogte en schiet feilloos een bloem op flinke afstand van een tak. Wij mogen het, tot hilariteit van de indianenkinderen, ook proberen.

HONGERIGE MUSKIETEN Ik maak een grote fout door me te vergeten in te smeren. En, nog stommer, ik draag een korte broek. Alle stekende insecten uit de wijde omgeving hebben een feestmaal aan mijn kuiten, getuige de tientallen kleine rode bultjes.

Een tropisch regenwoud is geen plek voor een westerling. De combinatie van hitte, extreme luchtvochtigheid en hongerige muskieten zorgt onherroepelijk voor een protest van je lichaam.

Zandvliegsteken worden opengekrabde bulten met allergische reacties tot gevolg. Zoveel wist ik al van vorige trips naar de jungle. Maar deze

constatering wordt nu nog eens benadrukt.

Die middag neemt de jeuk groteske vormen aan.

Tegen beter weten in krab ik. Het verergert het proces alleen maar. Ik zoek verkoeling in de rivier.

Maar ’s nachts word ik al krabbend wakker en doe geen oog meer dicht. Wat een lijdensweg!

De volgende ochtend lopen we door de jungle.

Moi kent tegen elke kwaal een natuurlijk medicijn.

Zo ook tegen mijn jeuk. Hij trekt een paar bladeren van een boom en wrijft ze over de inmiddels enorme bulten. Het zorgt meteen voor enige verlichting.

Bij een boom vol mieren legt hij zijn hand op de stam. De toegesnelde mieren wrijft hij fijn. “Ruik eens.” Een overduidelijke citruspers verspreidt zich. “De perfecte insectenrepellent,” zegt de indianenleider. Dat had ik eerder moeten weten.

WARE KILLERS Tegen zonsondergang gaan we nog even vissen.

In de rivier waar ik de dag ervoor nog in heb liggen dobberen, trekt Moi de ene na de ander piranha uit het water. “Gevaarlijk? Wel nee!” zegt hij. “Alleen bij extreem laag water of wanneer je heel erg bloedt, zullen ze je misschien bijten.”

Net als alle voorgaande avonden besluit Moi de dag met een anekdote. De een nog bloediger en angstaanjagender dan de ander. Want de Huaorani’s zijn ware killers. Alles en iedereen die een stap op hun terrein zet, gaat eraan. Althans dat was zo tot midden jaren vijftig.

Ook jaguars, arenden, bomen, stammenoorlogen en natuurkrachten zijn favoriete onderwerpen. Een rode draad is vaak ver te zoeken, maar het gaat altijd over de jungle en haar gevaren. En elk verhaal heeft een wijze les, want wonen in deze jungle is met recht een survival of the fittest.

Parque Nacional Yassuni Baños PERU de Agua Santa

VAKANTIE INFO

Deze Amazone & Indianenreis kan geboekt worden bij All for Nature Travel.

De reizen van All for Nature Travel gaan naar bedreigde dieren over de hele wereld en geven een bevoorrecht inzicht in natuurbescherming. Duurzaamheid staat daarbij centraal, evenals de bijdrage aan natuurbehoud.

Kosten: € 1595 p.p. exclusief vlucht. allfornaturetravel.com

PLATGEBRAND OERWOUD Dan is de dag van vertrek aangebroken. Met twee volgepropte kano’s peddelen we in drie uur tijd het gebied uit. Tekenen van de beschaving doemen op. We worden begroet door platgebrande stukken oerwoud en plastic rommel. Bij een brug stappen we in een gereedstaande auto, ons vervoer naar het vliegveldje van Cola. Onderweg zijn we getuige van de enorme vernietiging van de oliewinning. Alles is zwart en dood. Een treurig beeld. Ik bedenk me hoe goed het is dat er mensen als Moi bestaan. Die als een hedendaagse David vecht tegen het grote geld en de macht van Goliath. Door mijn bezoek ondersteun ik hen en draag een heel klein steentje bij aan de bescherming van zijn stam. Dit is ecotoerisme zoals het bedoelt is.

Met dank aan Moi en zijn Huaoranigemeenschap.

LIFT Magazine 45

TREKKING – MONTE SPOTGUIDE – VAL GARDENA ROSA, ITALIË

IN VUUR EN VLAM BELEEF DE HERFST IN VAL GARDENA Een heldere hemel, frisse berglucht, een explosie aan kleuren en tal van leuke evenementen en activiteiten.

Dat kun je verwachten als je in de herfst naar het ZuidTiroolse Val Gardena, Gröden voor Duitstaligen, afreist.

46 LIFT Magazine

Val Gardena/Gröden Zuid Tirol

ITALIË

SPOTGUIDE – VAL GARDENA

“In september en oktober staat de natuur in Val Gardena in vuur en vlam.”

Herfstprogramma Val Gardena GRÖDNER KUNST- EN CULTUURWEEK 31 augustus - 9 september Dagelijkse programma met cultuur, kunstzinnige ambachten en muziek. Bijvoorbeeld aquarellen in de natuur, beeldhouwwerk- en houtsnijdemonstraties en de traditionele Almabtrieb, waarbij het vee van de hoog gelegen zomerweiden terugkeert naar het dal.

7 overnachtingen met ontbijt: vanaf € 350,-.

ALPIENE WEEK 7 - 14 september Wandelen en klimmen met de berggidsen van Val Gardena, geocaching en nog veel meer buitensport en actie kun je verwachten tijdens de Alpiene Week. Met in St. Ulrich een lezing van bergbeklimmer Gerlinde Kaltenbrunner, een slackline event in Wolkenstein en een demonstratie van een reddingsoperatie in St. Christina. Op 7 en 8 september wordt de veertigste editie van het internationale wandelfestijn ‘Luis Trenker’ gehouden.

Val Gardena behoort tot het domein van het UNESCO werelderfgoed Dolomieten. De zonovergoten vallei profiteert van het warme klimaat van de Middellandse Zee en hoge bergketens die het slechte weer buiten houden. In de herfst is Val Gardena misschien wel op zijn mooist. Rondom het imposante bergmassief Langkofel, de ‘poortwachter’ van het dal, staat de natuur in september en oktober in vuur en vlam. In de 25 kilometer lange vallei liggen drie dorpen – Selva Gardena/Wolkenstein, San Cristina en Ortisei /St. Ulrich, die als toegangspoort fungeren tot de imponerende bergwereld van de Dolomieten. Tijdens de herfstperiode kun je deelnemen aan tal van (buitensport)activiteiten, waarbij je niet alleen de natuur, maar ook de cultuur van Val Gardena van dichtbij leert kennen. En proeven, want in de berghutten en restaurants worden typische herfstgerechten geserveerd. Soms traditioneel, soms experimenteel maar altijd met de finesse van de Italiaanse keuken.

7 overnachtingen met ontbijt: vanaf € 510,-.

HUTTENTREKKING WEEKEND 10-14 oktober Onder auspiciën van de Stichting UNESCO Dolomieten worden er drie gegidste wandelingen georganiseerd. Wandel mee naar de Außerraschötzhütte, de Friedrich August Hütte, de Saleiof de Murmeltierhütte en beleef de nacht te hoog in de bergen.

4 overnachtingen met half pension: vanaf € 502,Kijk voor info en boekingen op valgardena.it

LIFT Magazine 47

TREKKING – MONTE SPOTGUIDE – VAL GARDENA ROSA, ITALIË

Vakantie Info Val Gardena / Gröden Tel. +39 0471 777 777 Info@valgardena.it valgardena.it

Hoog boven Val Gardena

dolomitesalpine.it Met de informatie op deze site kun je je wandelingen en klimtochten in de Dolomieten en Gröden tot in detail voorbereiden.

valgardena-active.com Het complete aanbod aan buitensportcursussen – wandelen, mountainbiken klimmen en meer – vind je hier.

Val Gardena/ Gröden app.

Deze app is de reisgids voor Val Gardena. Met het informatie over het weer, accommodatie, foto’s en video’s, webcams en het laatste nieuws.

48 LIFT Magazine

VIA FERATTA PISCIADÙ De bergen van Zuid-Tirol hebben een bloedig verleden. In de Eerste Wereldoorlog werd er flink gevochten. Deze geschiedenis mag dan achter ons liggen, de buitensporter komt er toch vaak mee in aanraking. Voor het transport en de bevoorrading van de troepen maakte men onder andere de strada militare en via ferrata (stalen weg). De militaire wegen zijn een geschenk voor wandelaars en mountainbikers. Klettersteigers leven zich uit op de via ferrata. De via feratta Pisciadù is zoals de Rother Klettersteiggids van de Dolomieten vermeldt: ‘Der beliebsten Klettersteig der Sella’. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat de route over een van de mooiste rotswanden van de Dolomieten voert, je vanuit de auto zo de route instapt en er boven een gezellige berghut ligt.

STEIL OMHOOG Vanaf de parkeerplaats bereiken we al na tien minuten de instap van de route. Hier doen we onze helm op en klimgordel aan. Via een ladder gaat het direct steil omhoog. De twee speciale klettersteigkarabiners, die verbonden zijn met een ‘rem’, klikken we aan de staalkabel naast de ladder, om een eventuele val te breken. We winnen snel hoogte en komen boven aan de rotswand terecht op een puinhelling waar een wandelpad onderlangs de steile Brunecker rotswand loopt. Via deze fraaie panoramaweg met uitzicht op de haarspeldbochten van de Grödnerjoch/Gardena pas en het dal beneden ons, bereiken we het werkelijke begin van de Pisciadù klettersteig. Via de rotsen klimmen we omhoog.

Waar natuurlijke grepen en treden spaarzaam zijn, zijn er ijzeren pennen aangebracht die steun geven. Links van ons klettert een grote waterval naar beneden. Onze rotswand ligt nog in de schaduw, terwijl we uitkijken over

een zonovergoten dal. Langzaam maar zeker vervaagt het motorgeluid van de autoweg en maakt het plaats voor de stilte van de bergen, slechts onderbroken door het gerinkel en geklik van karabiners. Bijzonder fotogeniek is het deel waar we over de wand traverseren met op de achtergrond de drieduizenders Lavarella en Conturines van de Fanesregio.

WIEBELENDE HANGBRUG Voor wie het wat te luchtig wordt onder zijn voeten, bestaat er op het tweede deel van de route de mogelijkheid om via een pad naar de Pisciadù-hut te wandelen. Dan mis je echter wel het mooiste stuk. Vanaf hier gaat het loodrecht omhoog, maar dankzij de staalkabels hoef je je geen moment onveilig te voelen. Door de ladders en grepen wordt de klim boven de afgrond enigszins vergemakkelijkt. Een wiebelende hangbrug tussen twee rotswanden, met daaronder een diepe kloof is het sluitstuk van de spectaculaire klettersteig. Vanaf hier is het nog maar een klein stukje naar een welverdiend stuk apfelstrüdel op het terras van de Pisciadù-hut.

Info: De via feratta Pisciadù is een redelijk lange, maar uitstekend gezekerde route en mag bestempeld worden als moeilijk.

Van het startpunt naar de Pisciadù-hut, klim je ruim zeshonderd meter omhoog.

Met de afdaling meegerekend, ben je vierenhalf uur onderweg. Vanaf de hut heb je de mogelijkheid om de top van de Pisciadù (2985 meter) te beklimmen. In ‘Klettersteige Dolomiten’ van uitgeverij Rother staan 90 routes beschreven in het gebied tussen Brixen en Verona, ISBN 3-7633-3096-8. Voor een klettersteig dien je te beschikken over de juiste uitrusting.

Wie met een gids op stap gaat, verkrijgt zijn uitrusting via het gidsenbureau.

LIFT Magazine 49

WANDELEN IN NEDERLAND

Mistletoes hangen over het pad. Wie niet ongevraagd gekust wil worden, heeft hier een probleem

Deze pagina Slenaken ligt in een dal waar de Geul doorheen stroomt.

Volgende pagina Boven: Met de bomen in bloei is Limburg op zijn mooist.

Linksonder: De wandelroute voert deels over Belgische grondgebied.

Rechtsonder: De grens tussen Nederland en BelgiĂŤ wordt gemarkeerd met markante gietijzeren en genummerde grenspalen.

50 LIFT Magazine

GULP EN GEUL Tekst & foto's: Ruben Schipper

Het zijn bekende namen voor wandelaars: Slenaken, het Geuldal en de Gulp. Het glooiende landschap is een groot contrast met het vlakke Holland. Ieder jaar trekt ZuidLimburg duizenden wandelaars en andere toeristen. Terecht, want ook deze 23 km lange rondwandeling is op en top genieten.

Na een kop koffie en een royaal stuk Victoria vlaai verlaten we Slenaken. Zodra we de holle Schilbergerweg inlopen, krijgen we direct een prachtig landschap voorgeschoteld. We boffen, de bloesem in de fruitbomen staat nu volop in bloei. Door het koude voorjaar is de natuur dit jaar een paar weken later op gang gekomen.

Zodra we van de verharde weg af zijn, zien we nog net de torenspits van Slenaken in het glooiende landschap boven een akker uitsteken.

Onze route is eenvoudig te vinden. De blauwe paaltjes met geel-rode route aanduiding zijn niet te missen. Zo dalen we af door het eerste dal naar de Belgische grens en het gehucht Nurop waar het een komen en gaan is van wielrenners. Het dorp verlaten we net zo snel als dat wij er in liepen. Even voordat we het bos ingaan staat het bord: 'I gen Treut'. Over de betekenis hebben we lang nagedacht. Misschien is het de beek, misschien de bosschage waarnaar de straat vernoemd is.

WANDELEN IN NEDERLAND

SLAKKENGANG Ondertussen wordt het landschap steeds afwisselender. Het fraaie holle bospad brengt ons bij een glooiend graslandschap dat blaakt in de voorjaarszon. Jassen en truien kunnen worden opgeborgen.

Voor het eerst dit seizoen wandelen we in een shirt. Dit is genieten. We hebben geen haast. Dat blijkt ook wel als we de kaart bestuderen en we constateren dat we net zo snel gaan als de slak die ons pad kruist. We laten ons niet gek maken, de dagen worden langer en we kunnen het dus laat maken.

WILDE KAT Met het passeren van de Nederlandse grens lopen we door het Bovenste Bos naar de weilanden ten zuiden van Epen. Hier is in 2006 al eens een wilde kat gezien. Door alle ophef over recente waarnemingen van de Felis Silvestris in Zuid-Limburg zijn we alert, zien we in ieder dier een wilde kat, maar weten natuurlijk ook wel dat we die midden op de dag niet zullen tegenkomen.

Zo lopen we het Geuldal in. Tal van beken, zoals

de Tergraatbeek en de Cotteserbeek, ontspringen hier en meanderen door het landschap totdat ze in de Geul uitmonden. In de nacht van 28-29 juli 2012 werd een deel van Slenaken verrast door de kolkende rivier de Gulp na hevige regenval in BelgiĂŤ. Een flashflood overstroomde de lagere gelegen delen van het dorp waar enkele hotels en een restaurant gevestigd zijn.

ZINKVIOOLTJE Bij het meest zuidelijke gehucht van Nederland, Kuttingen, willen we rusten bij Hoeve de Vrijheerlijkheid. Helaas is de poort gesloten en een briefje geeft uitleg waarom de eigenaren hebben besloten te stoppen met de theetuin. We wandelen dus rustig verder, langs velden vol paardenbloemen en bomen vol met maretakken. Wie niet ongevraagd gekust wil worden, heeft hier een probleem met deze mistletoes die over het pad hangen.

De voormalige zinkmijn Vieille-Montagne in BelgiĂŤ is een van de vervuilers van de Geul geweest.

Juist door de grote afzetting van het zink in de bodem is er een unieke fauna ontstaan. Het be-

kendste voorbeeld hiervan is het zinkviooltje. Het plantje heeft zich aangepast aan de vervuiling van de zware metalen. Maar door het schoner worden van de Geul, wordt de zinkviool bedreigd. De laatste jaren worden pogingen ondernomen om deze bloemen te behouden, onder meer door vergraste delen van de oevers af te graven.

UNIEKE ROTSEN De Heimansgroeve, vernoemd naar natuurbeschermer en onderwijzer Eli Heimans, is maar een kleine rotspartij. Maar het is de enige plek in Nederland waar gesteente uit het Carboon aan de oppervlakte komt. In 1911 schreef Heimans over deze voor Nederland unieke rotsen, de fossielen en de natuur van het dal, in het boekje 'In het Krijtland'. Maar pas na de Eerste Wereldoorlog is het Geuldal ontdekt door toeristen en groeide het uit tot een populaire wandelbestemming. Boven op de helling wandelen we van weiland naar weiland, tussen prachtige boomgaarden met geurende bloesem.

Langs de bekende route langs de oever van de Geul lopen we via Schweiberg naar de bossen.

LIFT Magazine 51

WANDELEN IN NEDERLAND

© Freytag & Berndt, Wenen

Linksboven: Vakwerkhuizen en boerderijen zijn typerend voor Zuid-Limburg.

Baksteen was in de middeleeuwen een dure grondstof die alleen de rijken zich konden veroorloven. Om het bouwwerk stevigheid te geven, maakte men gebruik van een houten geraamte.

Rechtsboven: De Heimansgroeve is de enige plek in Nederland waar gesteente uit het Carboon aan de oppervlakte komt.

Linksonder: Kruisen.

Werkelijk overal kom je ze tegen: in de bermen, langs de bosranden of soms midden in het weiland. Verspreid door Limburg staan er zo'n 2.200.

“We wandelen net zo snel als de slak die ons pad kruist.”

52 LIFT Magazine

ASPERGE-DINER Waar het precies mis is gegaan is tijdens de wandeling moeilijk vast te stellen. Langzaam dringt het tot ons door dat we fout zijn gelopen. De blauwe paaltjes blijken geen rood-geel kruis te hebben.

Maar de hoogvlakte met akkers, uit de routebeschrijving, zijn we zojuist overgestoken. Achteraf blijkt dat het een andere hoogvlakte geweest moet zijn. We hebben een afslag naar links niet gelezen en dus ook niet genomen. De overigens mooie alternatieve route brengt ons uiteindelijk terug op de route.

Wandelend langs de Gulp komen we uiteindelijk weer in Slenaken. Op de gps staat dat we dertig kilometer hebben gelopen. Wij belonen ons met een asperge-diner in het hotel-restaurant en kijken ondanks de omweg met veel voldoening terug op deze dag. We hadden allemaal al eens eerder door het Geuldal gelopen. Maar ondanks dat we gedurende de tocht langs bekende plaatsen zijn gelopen, zijn we onderweg toch nog verrast. Deze route knoopt verschillende lange afstandspaden aaneen, waardoor deze uniek is en ons op paden heeft gebracht die we nog niet eerder hadden gelopen.

Download gratis de routebeschrijving en gps-file via liftmagazine.nl en win een van de 5 Rother wandelgidsen.

Deze wandeling is slechts één van de 52 wandelingen uit de Rother wandelgids Nederland.

Rother wandelgidsen staan bekend om hun gedetailleerde wandelkaarten, informatieve hoogteprofielen en mooie foto’s. Er zijn inmiddels 9 titels van de beroemde Rother reeks in het Nederlands verschenen. De Rother wandelgidsen zijn zonder verzendkosten te bestellen via uitgeverijelmar.nl

LIFT Magazine 53

ROADTRIP – MESSNER MOUNTAIN MUSEUMS

MET REINHOLD MESSNER DOOR ZUID-TIROL 54 LIFT Magazine

LIFT Magazine kreeg een uitnodiging om vijf dagen met klimlegende Reinhold Messner door Zuid-Tirol te trekken. Een unieke kans, want Messner geeft zelden interviews. En dus reisden we af naar Bolzano voor de start van een reis over de thuisgrond van Messner.

Tekst: Irene Bauer Foto’s: David Pino

TREKKING – MONTE ROSA, ITALIË

“Daar waar dood en leven elkaar ontmoeten, wordt overleven een kunst.”

Vorige pagina Reinhold Messner Deze pagina Links: In het ondergronds aangelegde museum Ortles in Vinschgau krijg je de indruk dat je je in een gletsjerspleet bevindt.

De tentoonstelling is namelijk gericht op de wereld van sneeuw en ijs.

Rechtsboven: Lorem ipsum dolor sid amed Rechtsonder: Messners berging is tot de nok gevuld met arctische sledes, hele verzamelingen touwen, talloze bergschoenen, ijsbijlen en rugzakken.met markante gietijzeren en genummerde grenspalen.

Velen noemen hem de grootste alpinist ter wereld, maar zonder twijfel is het de grootste alpinist van zijn generatie. Hij bekom niet alleen alle veertien achtduizenders ter wereld zonder extra zuurstof, vaste touwen of communicatiehulpmiddelen – het moet natuurlijk wel een uitdaging blijven –, hij stak ook de Noord- en Zuidpool over, alsmede de Gobi-woestijn. En hij overleefde, redde het tot de 69 jaar die hij nu is, ondanks tegenslagen, tragedies en ongelukken. Veertig jaar van zijn leven bracht hij door tussen verticale rotswanden en de hoogste bergen ter wereld. Zijn kennis en ervaring stelde Messner in staat om een vijftal musea op te zetten rond het thema bergen.

WERELD VAN SNEEUW EN IJS Een dag na onze aankomst in Bolzano laat Messner ons de eerste van de vijf Mountain Museums zien. ‘Ortles’ in Solda/ Sulden in Val Senales/Schalstal is gewijd aan de wereld van sneeuw en ijs. Aan de buitenkant is er weinig te zien van het in een ondergrondse constructie huizende museum; alleen twee grazende yaks op het dak verraden de ongewone bestemming van het bouwwerk. Eenmaal binnen opent zich een heel nieuwe wereld. Het museum bezit onder andere de grootste collectie schilderijen van de Ortler, de berg die hier in werkelijkheid hoog boven ons uittorent. Na ons bezoek aan het museum gaan we dan ook de berg op om een stuk te wandelen en de bijna vierduizend meter hoge Ortler beter te bekijken. De top blijf echter verscholen in de wolken. Het is maar goed dat we de schilderijen goed hebben bekeken.

KUDDE YAKS De volgende dag doen we het kasteel Juval in Castelbello/ Kastelbell aan. Een bijzondere plek, want er het kasteel doet niet alleen dienst als museum, het is ook het huis van Messner zelf. Juval is een waar zelfvoorzienend paradijsje, compleet met biologische boerderij – inclusief een kudde yaks – en eigen wijngaard. Het museum heeft als thema ‘de mythe van de berg’ en het is niet moeilijk om in hogere sferen te raken op deze

mooie plek. We kijken over de wijn- en fruitgaarden van de Vinschgau vanuit het met glas en staal gerenoveerde kasteel.

Persoonlijker wordt het wanneer Messner ons uitnodigt in het woongedeelte van het museum, dat gewoonlijk voor bezoekers is gesloten. Heb je je ooit afgevraagd hoe de schuur van de grootste alpinist ter wereld eruitziet? Net als die van jou, alleen dan met arctische sledes, hele verzamelingen touwen, talloze bergschoenen, ijsbijlen en rugzakken.

HOE HET MISGING Als we zijn uitgekeken, lopen we vanuit het kasteel weer geleidelijk naar beneden over de zogenaamde Waalweg: een eeuwenoud irrigatiekanaal dat het water van de Schnalstaler gletsjer naar het lager gelegen boerenland leidt. Ernaast loopt een mooi wandelpad dat weinig hoogteverschil kent. Lekker, zo kunnen we nog even de omgeving goed bekijken voor we weer koers zetten naar Val Senales. In het mooie hotel Zur Goldene Rose worden we culinair in de watten gelegd, terwijl de ene na de andere fles Zuid-Tiroolse wijn wordt opengetrok-

LIFT Magazine 55

ROADTRIP – MESSNER MOUNTAIN MUSEUMS

Deze pagina Links: De bergschoen van Messners overleden broer Günther heeft een prominente plek in het Firmian museum.

Rechts: LIFT reisredactrice Irene Bauer met Reinhold Messner Volgende pagina Rechtsboven: Lorem ipsum dolor sid amed

ken. Messner zit tegenover ons aan tafel en vertelt over de jaren dat hij zijn eerste achtduizenders klom. Hoe hij zijn eerste grote expedities ervoer en hoe het misging op de Nanga Parbat – de berg in de Himalaya waar hij, na samen op de top te hebben gestaan, zijn broer Günther verloor. Maar ook hoe hij daarna toch door kon gaan met klimmen en hoe hij uiteindelijk alle achtduizenders ter wereld beklom. Het is bizar hoe iemand zo kan afzien en van het leven kan genieten tegelijk.

IN HET HARNAS GESTORVEN ’s Ochtends rijden we naar Bolzano en bezoeken we Firmian, het centrale museum van de Mountain Museums. Het bevindt zich in kasteel Sigmundskron op een berg net buiten Bolzano en kijkt uit over het omliggende land. Het is inmiddels wel duidelijk dat Messner bijzondere locaties uitzocht voor zijn musea.

De enorme collectie in Firmian heeft als thema ‘de ontmoeting tussen mens en berg’. Maar het mooie kasteel – dat gedurende drie jaar werd gerestaureerd voordat het door Messner in gebruik werd genomen – is minstens zo’n grote attractie. Je gaat op een verkenningstocht door de torens en het gangenstelsel en ontdekt op elke hoek weer een nieuw deel van de collectie, bijzonder en onverwacht. Bijvoorbeeld de torenkamer die is ingericht ter herinnering aan grote alpinisten die stierven in het harnas. De bergschoen die decennia na broer Günthers dood op Nanga Parbat werd uitgespuugd door de gletsjer, heeft er een prominente plek. Het was die schoen die eindelijk uitsluitsel gaf over de toedracht van Günthers dood en wat er met hem gebeurde.

SPECTACULAIRE DOLOMIETENTOPPEN De een na laatste etappe van onze roadtrip brengt ons naar de 2181 meter hoge Monte Rite. Daar bevindt zich Museum Dolomites, op minstens zo'n bijzondere locatie als de andere vier. Om er te komen worden we over een acht kilometer lange, onverharde weg naar boven gereden, waar we het museum vinden in een vestingwerk uit de Eerste Wereldoorlog. Het is

56 LIFT Magazine

alleen in de zomer toegankelijk, in de winter ligt het verstopt onder een dik pak sneeuw. Boven op de 2181 meter hoge Monte Rite kijken we uit over de meest spectaculaire toppen van de Dolomieten: Monte Schiara, Monte Agnèr, Monte Civetta, Marmolata, Monte Pelmo en ga zo maar door. Geen wonder dat dit museum als thema ‘rots’ heeft. We zien het niet alleen terug in de collectie van het museum, maar minstens zo in de architectuur – een hoekige constructie uit glas en staal vormt het dak van het museum.

Geheel in stijl laten we deze nacht de luxe van de afgelopen dagen achter ons en overnachten in de rifugio naast het museum. Geen verkeerde keuze, zo blijkt de volgende morgen als we om vijf uur gewekt worden om het uitzicht te bewonderen.

De eerste zonnestralen zetten de toppen in een roze licht en we kunnen nog verder kijken dan de avond ervoor. Het is een machtig gezicht, de schijnbare onoverwinnelijkheid van de steile Dolomieten die Messner tot zijn klimcarrière inspireerden.

BIJZONDERE PERSOONLIJKHEID Na een snel ontbijt vertrekken we richting het laatste museum: Ripa in kasteel Sigmundskron in Brunico/Bruneck. Een belangrijk deel van de collectie, met als thema 'bergbewoners', werd door Messner verzameld tijdens zijn reizen en expedities. Veel tijd om rond te kijken hebben we niet, want er staat nog een gesprek met Messner zelf op het programma.

We betrekken een van de afgesloten museumkamers en proberen te doorgronden hoe een man als Messner komt tot zijn unieke levensvisie en -invulling. We komen tot het topje van de ijsberg, maar met elke vraag die wordt beantwoord, rijst er direct een nieuwe. Waarschijnlijk is juist dát het gene dat Messner tot zo'n bijzondere persoonlijkheid maakt en hem tot zulke uitzonderlijke prestaties in staat stelde.

Als we samen de kamer uitlopen realiseert hij zich dat we nog bijna niks van het museum hebben gezien. “Wacht even, dan leid ik jullie zelf even rond”, zegt hij, “dit mogen jullie niet missen.”

ROADTRIP – MESSNER TREKKING MOUNTAIN – MONTE ROSA, MUSEUMS ITALIË

“Het is bizar hoe Messner zo kan afzien en van het leven kan genieten tegelijk.”

KLIMLEGENDE REINHOLD MESSNER Reinhold Messner werd in 1944 geboren in het Italiaanse Brixen.

Hij groeide op in de Vilnöss vallei, omringd door steile bergen die de kleine gemeenschap afscheidden van de buitenwereld. Het was dat gevoel van beperking wat hem ertoe dreef te gaan klimmen.

“Ik wilde weten hoe de wereld aan de andere kant van de berg eruitzag, ik wilde boven staan.”

Die vrijheidsdrang en strijd met natuurlijke grenzen leidde hem naar bergen op elke uithoek van de wereld. Hij deed ruim drieduizend beklimmingen, honderden expedities, ruim honderd eerste beklimmingen en was de eerste man ter wereld die alle veertien achtduizenders ter wereld beklom – zonder extra zuurstof, communicatiehulpmiddelen en vaste touwen. Tijdens de beklimming van zijn eerste achtduizender, Nanga Parbat, die hij samen met zijn broer Günther beklom, raakte hij in de problemen. Hij verloor zijn broer tijdens de afdaling over de Diamir flank. Meer dood dan

levend bereikte hij uiteindelijk de lokale bevolking en bij thuiskomst moesten vanwege bevriezing meerdere tenen en verschillende vingertoppen worden afgezet.

Tijdens zijn herstelperiode werkte hij als wiskundeleraar, waarmee hij genoeg geld verdiende om zijn volgende expeditie te financieren.

Zijn specialiteit werd alpinisme, rotsklimmen was een te grote lijdensweg vanwege de amputaties. Later stak Messner te voet Antarctica, Groenland, Tibet en de Gobi en Takla Makan woestijnen over. Naast zijn carrière als alpinist schreef Messner bijna vijftig boeken, hij maakte meerdere films, opende vijf musea en nam van 1999 tot 2004 zitting in het Europese Parlement voor de partij van de Groenen. Messners gedachte is dat iedereen wordt geboren met een bepaalde hoeveelheid energie en dat je alleen maar meer energie terugkrijgt wanneer je deze juist investeert.

Op jouw manier, zonder je tegen te laten houden door anderen. Een filosofie die hij graag uitdraagt, al houdt hij er niet van als voorbeeld te worden gezien. “Dat waren míjn dromen, anderen moeten vooral hun eigen dromen volgen.”

LIFT Magazine 57

ROADTRIP – MESSNER MOUNTAIN MUSEUMS

MET REINHOLD MESSNER DOOR ZUID-TIROL 58 LIFT Magazine

LIFT Magazine kreeg een uitnodiging om vijf dagen met klimlegende Reinhold Messner door Zuid-Tirol te trekken. Een unieke kans, want Messner geeft zelden interviews. En dus reisden we af naar Bolzano voor de start van een reis over de thuisgrond van Messner.

Tekst: Irene Bauer Foto’s: David Pino

“Daar waar dood en leven elkaar ontmoeten, wordt overleven een kunst.”

Vorige pagina Reinhold Messner Deze pagina Links: In het ondergronds aangelegde museum Ortles in Vinschgau krijg je de indruk dat je je in een gletsjerspleet bevindt.

De tentoonstelling is namelijk gericht op de wereld van sneeuw en ijs.

Rechtsboven: Lorem ipsum dolor sid amed Rechtsonder: Messners berging is tot de nok gevuld met arctische sledes, hele verzamelingen touwen, talloze bergschoenen, ijsbijlen en rugzakken.met markante gietijzeren en genummerde grenspalen.

Velen noemen hem de grootste alpinist ter wereld, maar zonder twijfel is het de grootste alpinist van zijn generatie. Hij bekom niet alleen alle veertien achtduizenders ter wereld zonder extra zuurstof, vaste touwen of communicatiehulpmiddelen – het moet natuurlijk wel een uitdaging blijven –, hij stak ook de Noord- en Zuidpool over, alsmede de Gobi-woestijn. En hij overleefde, redde het tot de 69 jaar die hij nu is, ondanks tegenslagen, tragedies en ongelukken. Veertig jaar van zijn leven bracht hij door tussen verticale rotswanden en de hoogste bergen ter wereld. Zijn kennis en ervaring stelde Messner in staat om een vijftal musea op te zetten rond het thema bergen.

WERELD VAN SNEEUW EN IJS Een dag na onze aankomst in Bolzano laat Messner ons de eerste van de vijf Mountain Museums zien. ‘Ortles’ in Solda/ Sulden in Val Senales/Schalstal is gewijd aan de wereld van sneeuw en ijs. Aan de buitenkant is er weinig te zien van het in een ondergrondse constructie huizende museum; alleen twee grazende yaks op het dak verraden de ongewone bestemming van het bouwwerk. Eenmaal binnen opent zich een heel nieuwe wereld. Het museum bezit onder andere de grootste collectie schilderijen van de Ortler, de berg die hier in werkelijkheid hoog boven ons uittorent. Na ons bezoek aan het museum gaan we dan ook de berg op om een stuk te wandelen en de bijna vierduizend meter hoge Ortler beter te bekijken. De top blijf echter verscholen in de wolken. Het is maar goed dat we de schilderijen goed hebben bekeken.

KUDDE YAKS De volgende dag doen we het kasteel Juval in Castelbello/ Kastelbell aan. Een bijzondere plek, want er het kasteel doet niet alleen dienst als museum, het is ook het huis van Messner zelf. Juval is een waar zelfvoorzienend paradijsje, compleet met biologische boerderij – inclusief een kudde yaks – en eigen wijngaard. Het museum heeft als thema ‘de mythe van de berg’ en het is niet moeilijk om in hogere sferen te raken op deze

mooie plek. We kijken over de wijn- en fruitgaarden van de Vinschgau vanuit het met glas en staal gerenoveerde kasteel.

Persoonlijker wordt het wanneer Messner ons uitnodigt in het woongedeelte van het museum, dat gewoonlijk voor bezoekers is gesloten. Heb je je ooit afgevraagd hoe de schuur van de grootste alpinist ter wereld eruitziet? Net als die van jou, alleen dan met arctische sledes, hele verzamelingen touwen, talloze bergschoenen, ijsbijlen en rugzakken.

HOE HET MISGING Als we zijn uitgekeken, lopen we vanuit het kasteel weer geleidelijk naar beneden over de zogenaamde Waalweg: een eeuwenoud irrigatiekanaal dat het water van de Schnalstaler gletsjer naar het lager gelegen boerenland leidt. Ernaast loopt een mooi wandelpad dat weinig hoogteverschil kent. Lekker, zo kunnen we nog even de omgeving goed bekijken voor we weer koers zetten naar Val Senales. In het mooie hotel Zur Goldene Rose worden we culinair in de watten gelegd, terwijl de ene na de andere fles Zuid-Tiroolse wijn wordt opengetrok-

LIFT Magazine 59

ROADTRIP – MESSNER MOUNTAIN MUSEUMS

Deze pagina Links: De bergschoen van Messners overleden broer Günther heeft een prominente plek in het Firmian museum.

Rechts: LIFT reisredactrice Irene Bauer met Reinhold Messner Volgende pagina Rechtsboven: Lorem ipsum dolor sid amed

ken. Messner zit tegenover ons aan tafel en vertelt over de jaren dat hij zijn eerste achtduizenders klom. Hoe hij zijn eerste grote expedities ervoer en hoe het misging op de Nanga Parbat – de berg in de Himalaya waar hij, na samen op de top te hebben gestaan, zijn broer Günther verloor. Maar ook hoe hij daarna toch door kon gaan met klimmen en hoe hij uiteindelijk alle achtduizenders ter wereld beklom. Het is bizar hoe iemand zo kan afzien en van het leven kan genieten tegelijk.

IN HET HARNAS GESTORVEN ’s Ochtends rijden we naar Bolzano en bezoeken we Firmian, het centrale museum van de Mountain Museums. Het bevindt zich in kasteel Sigmundskron op een berg net buiten Bolzano en kijkt uit over het omliggende land. Het is inmiddels wel duidelijk dat Messner bijzondere locaties uitzocht voor zijn musea.

De enorme collectie in Firmian heeft als thema ‘de ontmoeting tussen mens en berg’. Maar het mooie kasteel – dat gedurende drie jaar werd gerestaureerd voordat het door Messner in gebruik werd genomen – is minstens zo’n grote attractie. Je gaat op een verkenningstocht door de torens en het gangenstelsel en ontdekt op elke hoek weer een nieuw deel van de collectie, bijzonder en onverwacht. Bijvoorbeeld de torenkamer die is ingericht ter herinnering aan grote alpinisten die stierven in het harnas. De bergschoen die decennia na broer Günthers dood op Nanga Parbat werd uitgespuugd door de gletsjer, heeft er een prominente plek. Het was die schoen die eindelijk uitsluitsel gaf over de toedracht van Günthers dood en wat er met hem gebeurde.

SPECTACULAIRE DOLOMIETENTOPPEN De een na laatste etappe van onze roadtrip brengt ons naar de 2181 meter hoge Monte Rite. Daar bevindt zich Museum Dolomites, op minstens zo'n bijzondere locatie als de andere vier. Om er te komen worden we over een acht kilometer lange, onverharde weg naar boven gereden, waar we het museum vinden in een vestingwerk uit de Eerste Wereldoorlog. Het is

60 LIFT Magazine

alleen in de zomer toegankelijk, in de winter ligt het verstopt onder een dik pak sneeuw. Boven op de 2181 meter hoge Monte Rite kijken we uit over de meest spectaculaire toppen van de Dolomieten: Monte Schiara, Monte Agnèr, Monte Civetta, Marmolata, Monte Pelmo en ga zo maar door. Geen wonder dat dit museum als thema ‘rots’ heeft. We zien het niet alleen terug in de collectie van het museum, maar minstens zo in de architectuur – een hoekige constructie uit glas en staal vormt het dak van het museum.

Geheel in stijl laten we deze nacht de luxe van de afgelopen dagen achter ons en overnachten in de rifugio naast het museum. Geen verkeerde keuze, zo blijkt de volgende morgen als we om vijf uur gewekt worden om het uitzicht te bewonderen.

De eerste zonnestralen zetten de toppen in een roze licht en we kunnen nog verder kijken dan de avond ervoor. Het is een machtig gezicht, de schijnbare onoverwinnelijkheid van de steile Dolomieten die Messner tot zijn klimcarrière inspireerden.

BIJZONDERE PERSOONLIJKHEID Na een snel ontbijt vertrekken we richting het laatste museum: Ripa in kasteel Sigmundskron in Brunico/Bruneck. Een belangrijk deel van de collectie, met als thema 'bergbewoners', werd door Messner verzameld tijdens zijn reizen en expedities. Veel tijd om rond te kijken hebben we niet, want er staat nog een gesprek met Messner zelf op het programma.

We betrekken een van de afgesloten museumkamers en proberen te doorgronden hoe een man als Messner komt tot zijn unieke levensvisie en -invulling. We komen tot het topje van de ijsberg, maar met elke vraag die wordt beantwoord, rijst er direct een nieuwe. Waarschijnlijk is juist dát het gene dat Messner tot zo'n bijzondere persoonlijkheid maakt en hem tot zulke uitzonderlijke prestaties in staat stelde.

Als we samen de kamer uitlopen realiseert hij zich dat we nog bijna niks van het museum hebben gezien. “Wacht even, dan leid ik jullie zelf even rond”, zegt hij, “dit mogen jullie niet missen.”

ROADTRIP – MESSNER TREKKING MOUNTAIN – MONTE ROSA, MUSEUMS ITALIË

“Het is bizar hoe Messner zo kan afzien en van het leven kan genieten tegelijk.”

KLIMLEGENDE REINHOLD MESSNER Reinhold Messner werd in 1944 geboren in het Italiaanse Brixen.

Hij groeide op in de Vilnöss vallei, omringd door steile bergen die de kleine gemeenschap afscheidden van de buitenwereld. Het was dat gevoel van beperking wat hem ertoe dreef te gaan klimmen.

“Ik wilde weten hoe de wereld aan de andere kant van de berg eruitzag, ik wilde boven staan.”

Die vrijheidsdrang en strijd met natuurlijke grenzen leidde hem naar bergen op elke uithoek van de wereld. Hij deed ruim drieduizend beklimmingen, honderden expedities, ruim honderd eerste beklimmingen en was de eerste man ter wereld die alle veertien achtduizenders ter wereld beklom – zonder extra zuurstof, communicatiehulpmiddelen en vaste touwen. Tijdens de beklimming van zijn eerste achtduizender, Nanga Parbat, die hij samen met zijn broer Günther beklom, raakte hij in de problemen. Hij verloor zijn broer tijdens de afdaling over de Diamir flank. Meer dood dan

levend bereikte hij uiteindelijk de lokale bevolking en bij thuiskomst moesten vanwege bevriezing meerdere tenen en verschillende vingertoppen worden afgezet.

Tijdens zijn herstelperiode werkte hij als wiskundeleraar, waarmee hij genoeg geld verdiende om zijn volgende expeditie te financieren.

Zijn specialiteit werd alpinisme, rotsklimmen was een te grote lijdensweg vanwege de amputaties. Later stak Messner te voet Antarctica, Groenland, Tibet en de Gobi en Takla Makan woestijnen over. Naast zijn carrière als alpinist schreef Messner bijna vijftig boeken, hij maakte meerdere films, opende vijf musea en nam van 1999 tot 2004 zitting in het Europese Parlement voor de partij van de Groenen. Messners gedachte is dat iedereen wordt geboren met een bepaalde hoeveelheid energie en dat je alleen maar meer energie terugkrijgt wanneer je deze juist investeert.

Op jouw manier, zonder je tegen te laten houden door anderen. Een filosofie die hij graag uitdraagt, al houdt hij er niet van als voorbeeld te worden gezien. “Dat waren míjn dromen, anderen moeten vooral hun eigen dromen volgen.”

LIFT Magazine 61

R’S GUI E Y

DE

BU

TREKKING – MONTE ROSA, ITALIË

KLETTERSTEIGEN Klettersteigen is een sport die het midden houdt tussen wandelen en klimmen. Voor het veilig beoefenen van deze uitdagende bergsport, heb je een speciale uitrusting nodig. Een basic uitrusting voor klettersteigen (gordel, klettersteigset en helm) kost ongeveer € 200.

IG

T WA

HE

?

Zeker & vast B JE NO

D

Om je vast te klippen aan de zekeringskabels, dien je te beschikken over een klettersteigset. De Edelrid Cable Vario (€ 183,–) is de eerste klettersteigset met een remsysteem dat kan worden ingesteld op het gewicht van de gebruiker.

Bescherming & houvast

Om je handen en vingers te beschermen tegen scherpe rafels aan de staalkabels, draag je de Edelrid Work Gloves (€ 22,–).

Je hebt met deze handschoenen tevens meer grip op de staalkabel.

lettersteigen K & kopzorgen Een goede helm is onmisbaar tijdens klettersteigen. Behalve tegen het gevaar van vallende stenen, beschermt de Mammut El Cap (€ 79,95) je hoofd ook wanneer je een ongecontroleerde val maakt.

Lopen & klimmen De Ganda Guide (€ 199,–) is deels een hikingschoen en deels een klimschoen. Flexibel genoeg voor een soepele aanloop, stijf genoeg om op kleine randjes en richeltjes te staan. Dat maakt deze La Sportiva de ideale kletterssteigschoen.

Windicht & waterafstotend Het weer in de bergen is verraderlijk, dus hou bij je kledingkeuze altijd rekening met snel wisselende weersomstandigheden. Deze veelzijdige softshell van The North Face (Alpine Project Hybrid, € 224,95) is winddicht, ademend en sterk waterafstotend.

ROBUUST & FLEXIBEL De Haglöfs Rugged Mountain Pants (€ 164,95) biedt tijdens het klettersteigen optimale bewegingsvrijheid, omdat de stof in vier richtingen meerekt. De broek is op verschillende plaatsen extra verstevigd en kan dus een stootje hebben.

62 LIFT Magazine

Vallen & hangen Wanneer je een val maakt, kom je in je klimgordel te hangen.

Daarom is het belangrijk dat de klimgordel goed past en lekker zit. De Mammut Ophir 4 Slide (€ 69,95) kun je precies op maat maken.

BUYER’S GUIDE

[Salomon Speedcross 3.psd]Dit beeld lijkt me geschikt om lekker groot te plaatsen [KOP]Offroad runners Op een mul ruiterpad, een glibberig bospad of een steile afdaling in de Alpen bieden gewone hardloopschoenen onvoldoende grip. De zool van de Salomon Speedcross (€ 119,95) heeft een grof noppenprofiel dat zich vast bij in de ondergrond.

[Kies een van de 2 afbeeldingen. Deze foto misschien best in een kader] [KOP]Meten is weten Met de Suunto Ambit2 (v.a. € 449,-) houd je een oogje op je snelheid, afgelegde afstand en hoogtemeters. Ook registreert dit horloge door middel van gps precies waar je hebt gelopen.

[Jacl Wolfskin Flyweight Jacket Men.psd] [KOP]Lichtgewicht bescherming Het Flyweight Jacket (€ 99,95) van Jack Wolfskin biedt alles wat je van een softshell mag verwachten: in hoge mate winddicht, sterk waterafstotend en zeer goed ademend. Toch weegt ‘ie maar 125 gram en opgevouwen past de Flyweight in je handpalm.

[KOP]Handsfree dorstlesser De beste manier om onderweg water mee te nemen is op je rug. De Vaude Aquarius (v.a. € 71,-) is standaard uitgerust met een drinksysteem van 2 liter.

Daarnaast biedt dit rugzakje ruimte voor een jackje, telefoon en eten.

Trail running Trail running is in feite niets anders dan hardlopen in de natuur op onverharde paden. Kies een mooie wandelroute, trek je trail running schoenen aan en off you go! Je zult zien dat het een totaal andere beleving is dan wanneer je dezelfde route wandelend aflegt. mudsweattrails.nl

[La Sportiva Crystal-T-Shirt.psd] Foto klein [KOP]De basis Net als bij andere buitensporten wordt er bij trail running gewerkt met het drielagensysteem om het lichaam droog en op constante temperatuur te houden. Het La Sportiva Crystal T-Shirt doet dit door middel van Cocona technologie.

[TNF Better than nakes Capri.psd] Foto klein [KOP]Beter dan naakt Gewicht is met trail running een cruciale factor. Maar naakt hardlopen is ook zo wat. Gelukkig is er de Better Than Naked Capri van The North Face (€ 82,95). Deze tight is licht, biedt grote bewegingsvrijheid en droogt razendsnel.

[Falk TR4.psd]Foto klein [KOP]Op kousenvoeten De paar millimeter stof tussen je huid en je schoen zijn uiterst belangrijk, zeker wanneer je lange afstanden loopt. De Falke Trail-Runningsok TR 4 (€ 14,-) heeft een extra dempend voetbed en zorgt daarnaast voor stabilisatie en ondersteuning van de voet.

LIFT Magazine 63