Τεύχος #4 οκτώβριος 2014

Ο μεγάλος κακός λύκος απομυθοποιείται και οι ρόλοι αντιστρέφονται! Το κλασικό παραμύθι μεταμορφώνεται μέσα από την επιδέξια πένα του Τριβιζά βάζοντας στη θέση του κακού λύκου τον Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι! Ποιος είπε ότι ο λύκος είναι πάντα ο κακός; Ποιος είπε ότι και ένα γουρούνι δε θα μπορούσε να είναι κακό επίσης; Ή ακόμη περισσότερο, ποιος είπε ότι αυτός που φαίνεται ότι είναι κακός, δεν είναι απλά κάποιος που αισθάνεται μοναξιά και επιζητά προσοχή; Γιατί πρέπει να βάζουμε ταμπέλες γύρω μας; Γιατί πρέπει πάντα το τέλος να έχει ένα νικητή; Γιατί να μην είναι όλοι νικητές; Μέσα από την παρωδία του γνωστού παραμυθιού, μαθαίνουμε την έννοια της προσφοράς (Τα λυκάκια απλά ζητάνε τα υλικά να χτίσουν τα σπιτάκια τους και τα ζωάκια που συναντούν στο δρόμο τους απλά τους τα δίνουν!) Η επιμονή είναι κύριο χαρακτηριστικό των μικρών λύκων, που κάθε φορά που γκρεμίζεται το σπιτάκι τους, το χτίζουν με όλο και πιο ανθεκτικά υλικά , δε εγκαταλείπουν ποτέ την προσπάθεια! Και στο τέλος, θα ανακαλύψουν ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι το κακό γουρούνι μόνο κακό δεν είναι και θα μας μάθουν την έννοια της συγχώρεσης , στην οποία δε χωρά κακία , καταλήγοντας στην επικράτηση της ειρήνης. Ένα ευφυέστατο σύγχρονο παραμύθι, με πλούσια και απολαυστική γραφή στο οποίο εάν διαβάσουμε μέσα από τις γραμμές θα δούμε να κουνά το δάχτυλο στη σύγχρονη κοινωνία και στην απομόνωση που μας έχει επιβληθεί, στην αποξένωση ανάμεσά μας που μας εμποδίζει να γνωρίσουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε όλοι μαζί συμφιλιωμένοι, παρά τις διαφορές μας!