edytorial
ciekawostki
artykuły
wycinki
listy
konkursy
recenzje
produkty
encyklopedia
zapowiedzi
Fot.: Ken Kurtis
Fot.: Justin Branon
akwarystyka morska
Wężowidło kolczaste
18 >> 19
Wężowidło kolczaste
akwariowe wężowidło, a mianowicie Ophiolepis superba. Zamieszkuje ono Morze Czerwone, Ocean Indyjski i Ocean Spo kojny aż po Indonezję, Nową Gwineę, Australię i Nową Kaledonię. Preferuje fragmenty podłoża o piaszczystym, silnie zamulonym dnie Fot.: Justin Branon oraz bogate w substancje organiczne obrzeża raf koralowych. Jego tułów osiąga średnicę do 3,5 cm, zaś rozpiętość ramion nie przekra cza 25 cm. Zarówno tułów, jak i ramiona mają barwę cappucino (kremowo-brązową). Na górnej stronie tułowia znajduje się regularny rysunek pięcioramiennej gwiazdy (a raczej – rozgwiazdy) o barwie czekoladowej, w środku którego widnieje idealnie kolisty otwór w kolorze tła (capucccino). Również ramiona pokryte są dość regularnie rozmieszczonymi szerokimi, cze koladowo brązowymi, poprzecznymi pręgami. Całość stwarza bardzo miłe dla oka wrażenie. Wężowidło to jest typowym zwierzęciem nocnym. Za dnia kryje się pod skałami, ale – po przyzwyczajeniu – wychodzi w porze karmienia. Żywi się zbieranymi z podłoża martwymi resztkami organicznymi. Akceptuje dowolne mrożone pokarmy. Obficie karmione rośnie bardzo szybko. Szczegóły jego rozrodu nie są znane – przypuszcza się, że może być gatunkiem jajożyworodnym. W akwarium nie mnoży się wprawdzie, ale sprowadzone z oceanu osobniki są stosunkowo długowieczne – mogą żyć w niewoli 10 i więcej lat. Ciekawie ubarwionym gatunkiem wężowidła jest Ophiomastix annulosa. Zamieszkuje ciepłe wody Oceanu Indyjskiego i Spokojnego od Sri Lanki i Malediwów po Japonię i Polinezję. Preferuje piaszczyste płycizny. Jego tułów osiąga do 3 cm średnicy, zaś rozpiętość ramion dochodzi do 40 cm.
Ramiona są barwy szaropomarańczowej z licznymi białawymi kolcami (u wężowideł z rodzaju Ophiomastix kolców jest bardzo dużo, bowiem pomiędzy stan dardowymi kolcami posiadają maczugowate kolce dodatkowe. Ga tunek ten ma podobne Wężowidła w grupie wymagania jak dotąd opisane. Zasadniczo żywi się martwą materią organiczną, choć – wg niektórych ekspertów – zdarza mu się sporadycznie uszkadzać de likatne bezkręgowce takie jak liliowce czy rurówki. Koralowce są jednak w jego towarzystwie całkowicie bezpieczne. Do prawdziwych piękności wśród wężowideł zalicza się Ophioderma squamosissimus. Gatunek ten pochodzi z Karaibów, gdzie zamieszkuje wody od Belize po Wyspy Bahama. Jego tułów dorasta do ok. 4 cm średnicy, zaś rozpiętość ramion może przekraczać 40 cm. Są one pokryte dość rzad kimi i krótkimi kolcami widocznymi tylko na ich krawędziach. Największą ozdobą tej szkarłupni jest jej barwa – ciemnopomarańczowa do nie mal czerwonej i niezwykle intensywna. Dorosłe osobniki są w całości jednolicie ubarwione, nato miast u okazów młodocianych na górnej stronie tułowia występują jaśniejsze, drobne, nieregularne pomarańczowe plamki. Gatunek ten ma podobne wymagania jak wcześniej opisane wężowidła, nie zaleca się jednak łączyć go z delikatniejszymi bezkręgowcami, które może uszkadzać. Koralow ce zazwyczaj pozostają bezpieczne. Niekiedy – w przypadku świeżo sprowadzonych z oceanu osobników – występują kłopoty z przyzwyczaje niem ich do mrożonego pokarmu. Po aklimatyzacji
www.magazynakwarium.pl