Μου ζητήσες να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα… μιας και το καινούργιο τεύχος κυκλοφορεί την περίοδο αυτή και έχει χαρακτήρα γιορτινό…
Πήρα λοιπόν ένα μπουκάλι κρασί, έβαλα ν’ ακούω κλασική μουσική (έτσι για να μπώ και στο κλίμα) και κάθισα εμπρός στον υπολογιστή ανοίγοντας μια λευκή σελίδα του Microsoft word… ο κέρσορας αναβόσβηνε για ώρες δίχως να καταγράψω ούτε μια λέξη…
Θυμάσαι πως μετρούσαμε τις μέρες με αγωνία ν ανοίξουμε τα δώρα που είχαν αφήσει οι δικοί μας κάτω απ το δέντρο?
Θυμάσαι την χριστουγεννιάτικη γιορτή που κάναμε στο σχολείο στην 3η λυκείου ξενιχτισμένοι έχοντας δεί το ξημέρωμα στο καφενείο «λευκός πύργος»;;
Σε πληροφορώ πως κοιτούσα τον τοίχο τόσο βαριεστημένος και αδιάφορος όσο δεν φαντάζεσε… όχι μόνο δεν είχα όρεξη να συντάξω κάτι , αλλά ήθελα και να το σπάσω από τα νεύρα που μου δημιουργήθηκαν όσο περνούσε η ώρα…
Θυμάσαι εκείνα τα χριστούγεννα του ’88 που παίζαμε μέρες ολόκληρες χιονοπόλεμο?τι σαβούρντες...