[k]

που έρχονταν για τη γιορτή της....κι εκίνη καμαρωτή με το γκρενά , μπορντώ μακρύ της φόρεμα τα ξανθά μαλλιά της μαζεμένα να φαίνονται τα υπέροχα σκουλαρίκια της που φέτος της πήρε ο μπαμπάς...και στο σαλόνι το γραμμόφωνο να παίζει.... Το χέρι στην πόρτα χτυπούσε συνέχεια, έτσι ήταν τότε έξω απο κάθε πόρτα, υπήρχε ένα σιδερένιο χεράκι και η γειτόνισσα απ απέναντι έβγαινε στο παράθυρο το πρωί και περίμενε να βγεί κι η μαμά να της πεί την καλημέρα. Δεν υπήρχε τηλέφωνο, μόνο κάρτες στέλναμε και μας έστελναν απο την Αμερική, την Αθήνα, την Πάτρα και τη Ναύπακτοπου ήταν οι συγγενείς μας. Κάθε μέρα κατεβαίνω στο γραμματοκιβώτιο και βλέπω μήπως έχω καμμιά κάρτα.... χαμηλώνω την τηλεόραση μήπως δεν ακούσω τον τηλέφωνο....το κουδούνι δεν πρόκειται να χτυπήσει, το ξέρω, όλοι γύρω είναι άγνωστοι.Τα παιδιά μου λείπουν ταξίδι , οι αγαπημένοι μου άνθρωποι δεν υπάρχουν πια στη ζωή μου κι εγώ είμαι εδώ παρέα με τις αναμνήσεις μου.... Καλά Χριστούγεννα! Κ.Φ