ξ
ανά παιδί
Πόσο θα θελα να γυρίσω το χρόνο πίσω να ξαναγίνω παιδί , να πάρω το καλαντάρι μου και να τρέξω στις γειτονιές με τους φίλους μου και να πώ τα κάλαντα.Πρωί πρωί αξημέρωτα με το ζεστό μου σκούφο και το κασκόλ που κρέμαγα στο λαιμό και ζέσταινα τα χέρια μου είχε και τσαντάκι με φερμουάρ κι έβαζα μέσα τις δραχμές, τα πενηντόλεπτα που μας δίνανε άντε και κανένα δεκάρικο απο κανέναν χουβαρντά. Τι χαρά ήταν εκείνη όταν τα μετρούσαμε στο τέλος κι έφταναν να πάρουμε ένα παιχνίδι ή ένα δώρο στη μαμά που γιόρταζε ανήμερα τα Χριστούγεννα. Δέν είχε ξημερώσει ακόμη και ήμασταν όλοι έτοιμοι , ντυμένοι με τα καλά μας να πάμε στην εκκλησία. Νύσταζα , γκρίνιαζα μα δεν σήκωνε κουβέντα ο παππούς η γιαγιά , η μαμά ο μπαμπάς όλη η οικογένεια στη σειρά. Δέν άκουγα και δεν πολυκαταλάβαινα τι έλεγαν τόσοι παπάδες και τόσοι ψαλτάδες, ένα ήταν μόνο σίγουρο , υπήρχε μεγάλη συγκίνηση για τη γέννηση του χριστού. «καλά καλέ μαμά κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια μιά φορά γεννιούνται όλοι , ο χριστός γιατί γεννιέται κάθε χρόνο?» «Χρόνια πολλά , χρόνια πολλά» μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι όλοι ανταλλάσαμε ευχές. Πρόσεχε θα γλυστρίσεις , μην αφήνεις το χέρι του παππού έχει πολύ χιόνι απ δώ που ναι αφράτο να περπατάς!! Ήθελα τόσο πολύ να γυρίσουμε γρήγορα στο σπίτι. Πότε προλάβαινε η μαμά και τα ετοίμαζε όλα , το τραπέζι στρωμένο με τα κουλουράκια , τους κουραμπιέδες , τα μελομακάρονα κι εκείνη την απίστευτη μυρωδιά της κανέλας. Το τσάι ζεστό, έτοιμο στην τσαγιέρα κι όλα στρωμένα πάνω στο τραπέζι σ ένα κατάλευκο κολαριστό κεντημένο τραπεζομάντηλο.Πρώτα τον καφέ του παππού , ύστερα το τσάι της γιαγιάς και μετά όλοι οι άλλοι. Τι μυρωδιές, τι αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό... Εκείνη η γλυκιά ζεστασιά της πύλινης σόμπας που έκαιγε στο σαλόνι, εμείς γύρω απο το δέντρο προσμένοντας να ανοίξουμε τα δώρα μας. Ιεροτελεστία το γεύμα με τη γαλοπούλα τη γεμιστή κι ένα σωρό λιχουδιές και το κρασί στην κρυστάλλινη κανάτα, τα ποτήρια που έβγαιναν απο το σερβάν ειδικά για κείνη την ημέρα και το απόγευμα δεν προλάβαινα να τρέχω κι εγώ πίσω απ τη μαμά ν ανοίγουμε την πόρτα στους καλεσμένους που έρχονταν για τη γιορτή της....κι εκίνη καμαρωτή με το γκρενά